iiiseSe
Abdijsiroop
Vserds Blad.
■Ir
.Uil
Zaterdag 18 October 1824
r,
In 's Lands Dienst
DE DIRECTE BELASTINGEN.
Tot 's Levena Koddigheden.
s Ondoenlijk. r— Als op zijn fun
damenten. Nog niet van go-
ihoord? Kohieren. Om pre
cies te weten. Niet zoo heel
dom. Men mag toch blij zijn.
In de bekende kous. Als de
kippen er bij.
Over 't algemeen is de menscli tamelijk
slim, maar misschien is hij toch op geen
enkel punt zoo vernuftig, als wanneer het
gaat om centen uit andersman zakken te
kloppen. Ook de middelen, welke de Staat
heeft uitgevonden om aan zijn geld te
komen, bewijzen vaak groote oorspronke
lijkheid en konden, als ze niets
kosten, tot 's levens koddigheden
worden.
Wie had voor eenige jaren kunnen
droomen, dat de kaarten, -Waarmede je
pandoert en het lekker bakje troost, dat
ge erbij drinkt, zoo ongenadig zouden
worden belast? En is het geen komiekig-
heid, eiken Nederlander met oen gebande-
rolleerde sigaar op een gobanderolleerde
tweewieler te zien voortpeddclen?
Ondoenlijk is het, elke belasting afzon
derlijk te bespreken. De papiernood van
tijdens de mobilisatie zou, vreezen wij,
terugkeeren en belastingen zijn trouwens
zoo onderworpen aan het wisselvallige
Yan dit ondermaansche, dat ge vandaag
niet weet, of ze morgen nog in denzelfden
vorm zullen bestaan. Een beeld van
'smenschen leven!
In dit artikel zullen we daarom de
algemeene grondslagen behandelen, waar
op ons belastingstelsel als op zijn funda
menten rust, terwijl wij bij de meest-be-
kende belastingen eenige merkwaardighe
den zullen vermelden en wat nadere ver
klaring zullen schenken.
Een goede 100 jaar geleden - men
schreef 12 Juli 1821 verscheen de wet,
houdende de grondslagen van het stelsel
van 's Rijks belasingen, welke ondanks
haar grijze oudheid thans nog geldend is
Volgens dit product der Nederlandsche
legislatuur worden de belastingen verdeeld
in lo. directe belastingen, 2o. indirecte
belastingen, 3o. accijnzen, 4o. rechten.
Vooreerst hebben we dan de directe be
lastingen. Wae heeft daar in onze dagen
nog niet van geboord? Wordt niet te pas
en te onpas verzekerd, dat deze oneven
redig zijn opgevoerd? Wat hebben we er
dan eigenlijk onder te verstaan? Het
woordje: „direct" geeft ons de verklaring,
Directe belastingen zijn belastingen, die
direct, regelrecht, onmiddellijk, recht
streeks, dadelijk van elk belastingschuldig
persoon afzonderlijk worden geheven
Geheel de vervoegingsvorm: Ut betaal
zooveel, gij betaalt zooveel, hij betaalt
zooveel enz. kan bij dit soort opbrengsten
gebruikt worden. Bij directe belastingen
worden daarom langere of kortere lij6ten,
kohieren genaamd, opgesteld, waarop de
namen van personen met de door hen te
betalen sommen staan geboekt. Het uit
treksel, dat de aangeslagene daarvan voor
zich ontvangt, is het alom bekende aan
slagbiljet.
De eerste der directe belastingen luistert
naar den naam van grondbelasting. Ieder,
dio een stuk grond (vast, onroerend good)
heeft, moet naarmate der belastbare op
brengst en ongeacht zijn overigen finan-
cieelen toestand, betalen; 't komt er na
tuurlijk niet op aan of dit bebouwd (b.v.
met huizen) of onbebouwd (b.v. lande
rijen) is. Om precies to weten, bij wien
men voor een bepaald stuk grond met het
aanslagbiljet terecht moet komen, wordt
gebruik gemaakt van het in 1833 voltooid
kadaster. Geheel het land is namelijk ver
deeld in kadastrale gemeenten, welke na
tuurlijk heelemaal niet behoeven samen, te
FEUiLLSTOf*
DE NIEUWE DOKTER
Naar het Fransch van
JULES PRAVIEUX.
8'eautor is eerde vertaling.)
Maardat is al te sterk, zei me-
Wjuw Ghanteau uit het veld geslagen, ter
wijl zij in haar ontroering haar vederstof
fer op den vloer had laten vallen. Zoo iets
is niet mogelijk. Een man, die u verzorgd
heeft alsof ge zijn vader waart, die bij
uw ziekbed heeft gowaakt des daags en
des nachts, die u het leven heeft gered.
p Het leven heeft gered, gromde de
dokter. Daar begint het oude deuntje
weer; dat is vooreerst nog niet afgeloo-
Pen, hoorWelnu, vervolgde hij met
een vastere stem, ik herhaal het dat ik
aan mijn weldoener, aan mijn redder
verbied, hier weer te verschijnen. Hij
umg niet doorgaan een huis te betreden
waarin zich een meisje bevindt. Dat
druischt tegen alle vormen in, tegen re
gels en tegen de voorzichtigheid.
-Nu nog mooier, riep mevrouw Chan-
63-11 uff- U «nel, voegde zij er aan to 9 op
een toon van een vrouw, die op het punt
staat een grooten slag te slaan door een
Pzienharende onthulling, ge zult het hart
diet hebben, neen, ge zult het hart niet
Den halsstarrig aan dokter Bravières
e huis te verbieden hij bemint Fran-
2p1S6' uujnheer pastoor heeft het mij ge-
£d en ook mevrouw Poncet.
Mevrouw Poncet, grinnikte de dok-
ha, ba, de jonge Bravières weet
vallen met de burgerlijke gemeenten. Elk
van dio kadastrale gemeenten is onderver
deeld in sectiën, (gedeelten), elke sectie in
nummers. Door vermelding van gemeen
te, sectie en nummer kunuen de verschil
lende stukken grond of perceeleu uiter
mate nauwkeurig worden aangegeven.
Trouwens alle perceelen worden ten over
vloede nog op kaarten (kadastraal plan)
gebracht, terwijl in een register, dien zoo-
genaamden kadastralen legger, de grootte
van elk eigendom, de belastbare opbrengst
en de naam van den eigenaar worden in
geschreven (gekadastreerd).
Bij wien de belastingambtenaren dus
terecht moeten komen voor het betalen der
grondbelasting, is welhaast met onfeilbare
zekerheid te bepalen. De nertto-opbrengst
dezer belasting wordt voor 1925 geraamd
op f 19.126.000.
Een andere bekende directe belasting
is de personeele belasting, weflke zich re
gelt naar de min of meer weelderige leef
wijze van bepaalde personen. Do wetge
ver redeneert en niet zoo heel dom
dat, als ge er luxe paardjes, motorrijtui
gen en pleziervaartuigen op na houdt, als
een rijk meubilair en zelfs biljarten in uw
buis, van hooge huurwaarde, uw rijkdom
klaar bewijst, als ge lakeien, chauffeurs,
dienstboden en werkvrouwen een boter
ham kunt doen verdienen, dat er in die
gevallen voor de schatkist naar deze zeven
grondslagen wel een apart duitje af kan.
Voor 1925 wordt van deze belasting op
een sommetje van f 25.150.000 gerekend.
Een weelderige levenswijze kan men
zich niet rechtvaardig permitteeren, als
er geen groote inkomsten zijn. Ook naar
die inkomsten moet men het zijne bij
dragen in directe belasting nummer 3, de
inkomstenbelasting. Wat onder zuiver in
komen wordt verstaan, vertelt ons de wet
op genoemde belasting. Inkomen is name
lijk de som van hetgeen in geld of gelds
waarde, zuiver genoten wordt als op
brengst van
le. onroerende goederen,
2e. roerend kapitaal,
Se. onderneming en arbeid,
4. rechten op periodieke uitkeeriugen
welke van het leven afhankelijk zijn.
Hoe vervelend belasting-betalen is, ten
slotte mag men toch blij zijn, dat men
voor de inkomstenbelasting zijn geld mag
offeren. Want het bewijst, dat men ten
minste niet straatarm ia. Deze belasting
wordt immers geheven naar het z.g. pro
gressieve stelsel, waarbij lage inkomens
"worden vrijgelaten en men een geringer
.of hooger percentage betaalt, naar belang
het inkomen groot is, opklimt (progredi-
tux). De raming voor het volgend jaar
wordt gesteld op eventjes f 85.000.000
Al heeft men betrekkelijk weinig in
komsten, dan kan men b.v. in de be
kende kous toch nog een aardig vermo
gen bewaren. Aan te raden is echter niet,
het bedrag geheim te houden, omdat men
anders wel eens met den kous op den kop
kont huiskomen. Want naar het vermogen
moet belasting betaald worden in de ver
mogensbelasting; de wetgever heeft ech
ter deze billijkheid betracht, dat hij do
kleine luiden van deze belasting heeft uit
gezonderd.
Van de vermogensbelasting verwacht de
minister een bedrag van f 10.500.000.
Een vijfde en laatste directe belasting
is de dividend- en tantième-belasting met
een opbrengst van ongeveer 12.000.000
gulden. Wanneer uitzonderingen daar
gelaten binnen het Rijk gevestigde naam
looze vennootschappen, commanditaire
vennootschappen op aandeelen, coöpera
tieve en andere vereenigingen en onder
linge verzekeringsmaatschappijen dividend
of tantième uitkeeren, is de Staat er als
de kippen bij om ook een peulschilletje te
ontvangen. Kunnen we het hean kwalijk
nemen?
F$. CUNIBERTUSSLOOTS O.F.M.
Weert.
Buitenl. Weekoverzicht.
Met groot enthousiasme is de Zeppelin
Z. R. HI te New-York ontvangen, na 'n
prachtige vlucht over den Atlantischen
Oceaan. En inderdaad, het was een schit
terende prestatie. Zondagmorgen opgeste
gen aan het meer van Consfanz", vloog de
wel aan wie hij zijn geheimen toever
trouwt. Hij kan ze net zoo goed met een
oproeper door de' heel stad laten uitbazui
nen. Wanneer een jonge man een meisje
liefheeft, dan behoort hij niet aan dames
van het slag van mevrouw Poncet, zijn
geheimen te vertellen, maar aan de
ouders van het meisje. Aan mij zou hij
het hebben moeten zeggen.
Gij hebt mooi praten. Welk een on4-
haal zoudt ge bereid hebben aan dokter
Bravières, indien hij u was komen pra
ten over dergelijke zaken. Gij hebt hem
alle mogelijke beleedigingen naar bet
hoofd geslingerd, ge hebt hem om zoo te
zeggen uit het huls gejaagd door hem uit
te maken voor „uilskuiken". Nooit hebt
ge een beschrijving van hem willen aan-
hooren; wanneer ge over hem spraakt dan
verlaagdet ge hem zooveel als het in uw
vermogen lag. Haha, het zou hem niet ge
raden zijn geweest in uw tegenwoordig
heid zijn hart te luchten.
Weet dan wel, hernam de dokter, dat
nu hij niet meer behoeft te komen onder
het voorwendsel mij zijn zorgen te wij
den, ik het huis aan dokter Bravières
ontzeg, zoolang hij geen andere beweeg
redenen heeft om er te verschijnen, zoo
lang hij geen toestemming verkrijgt van
ons. en van Frangoise.
Is dat alles? riep mevrouw Chan-
teau uit. Als g9 mij dan alloén maar be
loven wilt dat ge hem niet aan de deur
zult zetten. Want ge moet weten, dat ge
alle dagen niet gemakkelijk zljt, wan
neer ge eenmaal aan den gang zijt, dat
weet ge zelf goed, Karei.
Maar zeker zal ik bom aan de dour
zetten, uw Bravières» ik zal hem naar
Zeppelin in de middaguren over Frankrijk
en 's avonds werd het reeds gesignaleerd
boven de Golf van Biscaie. Met een flink
gangetje ging het over den Ooeaan langs
de Azoren naar New-York, waar het
luchtschip Woensdagmiddag half 3 Am-
sterdamsche tijd landde op Lakehurst.
Eenige minuten later was het feit van de
gelukkige landing reeds naar Berlijn ge
seind en een half uur daarna wist de re
dactie van „De Leidsc-he Courant" het
nieuws ook al. Sneller dan welk lucht
schip ook hadden de draadlooze golven
het succes van de Z. R. III overgebracht,
De draadlooze heeft trouwens aan de Zep
pelin zelf ook onschatbare diensten bewe
zen door het op de hoogte te houden van
de weersgesteldheid in Europa zoowöl als
op den Oceaan en door het behulpzaam te
zijn bij het bepalen van de juiste plaats,
waar het schip zich bevond.
Een omstandigheid^ welke veel zoo
niet alles tot het weslagen van de tocht
heeft hijgedragen, was de aanwezigheid
van,... talismansII De talisman van de
Z. R. III zelf was een kanariepietje, dat
gedurende de heele reis vrooïijk gefloten
heeft. Verder waren er een paar Teddy
beren, een opgezette papegaai en kleine
muizen in ivoor. De eerste machinist had.
els talisman een oude grijze jaquet, die
hij steeds aantrekt boven zijn leeren pak.
Bovendien was er zorgvuldig tegen ge
waarschuwd, dat het luchtschip niet op
een Vrijdag zou vertrekken. Aan deze wij
ze raad is gelukkig gevolg gegeven'
't Ls wel eigenaardig te zien, hoe de we
reld in sommige opzichten met reuze-
schreden vooruitgaat, terwijl daarnaast
symptomen van achteruit/gang worden
waargenomen.
Met de buitenlandsche politiek gaat het
net zoo' Kijkt men den eenen kant op,
dan nadert het vredesindeaal met rassche
schreden, kijkt men naar de andere zijde,
dan schijnt de strijd tusschen de volke
ren nu pas voor goed te gaan beginnen.
De crisis te Berlijn. Om te
beginnen is daar de strijd tusschen de
pai-tijen. Als er in eenig land partij-ge-
knoei en partij-gekonkel is, dan is het
Duitschland wel. Gevolg is natuurlijk de
eene crisis na de andere in die mate, dat
men op bet laatst niet meer weet of deze
crisissen tot de buitengewone omstandig
heden behooren, dan wel gerekend moeten
worden tot de dagelijksche gang van za
ken. In ieder geval zijn ze aan de orde
van den dag.
Men weet, hoe deze crisis is ontstaan,
n.l. door de plannen der rijksregeering
om een breederen basis onder baar voelen
te maken. De regeering wilde naar links
èn naar rechts uitbreiden, maar als links
erbij komt, wil rechts niet meewerken en
als rechts erbij komt, trekt links zich te
rug. Dat moest mislukken. De kans was
evenwel niet gering, dat een uitbreiding
naar rechts plaats zou hebben, vooral om
dat de Duitscbe Volkspartij er zoo op aan
drong en het Centrum verdeeld was en
scheen te zullen zwichten. Het Centrum
manoeuvreerde echter „handig" om de
verantwoordelijkheid van zich af te
schuiven en alles te laten aankomen op
de uitspraak der Democraten. Deze laat-
sten hebben absoluut geweigerd om in een
kabinet zitting te nemen met de Duitsch-
nationalen. Daarna heeft ook het Gentrum
zich er tegen uitgesproken, zoodat de on
derhandelingen zijn afgebroken. De regee
ring behoudt zich nu haar gedragslijn
voor. Zij weet nog niet wat zij doen zal.
Blijven zitten en een motie van vertrou
wen vragen van den Rijksdag over haar
politiek, of den Rijksdag ontbinden en
nieuwe verkiezingen uitschrijven.
Verkiezingen in Engeland.
Ook in Engeland woedt de partijstrijd
met groote hevigheid. Over en weer wordt
met groote woorden gesmeten als met
handgranaten. De eene partij kaffert de
andere uit en men knoeit en intrigeert om
den zegepraal te behalen.
Tusschen conservatieven en liberalen
zijn hier en daar partieele verdragen van
samenwerking tot stand gekomen om z.g.
driehoeks-verkiezingen te vermijden. Vol
gens het Engelsche kiesstelsel n.l. vaardigt
ieder kiesdistrict één afgevaardigde uit.
Zijn er nu 3 candidaten in één district (er
zijn immers 3 groote partijen, conserva
tieven, liberalen en labours), dan kan het
voorkomen dat het grootste gedeelte van
de kiezers b.v. den labour-candidaat niet
wil afvaardigen, maar deze candidaat tooh
een numerieke meerderheid krijgt boven
ieder van zijn beide mededingers, omdat
de stemmen van de grootste helft verdeeld
zijn. Dat noemt men driehoeks-verkiezin
gen en ter vermijding daarvan willen li
beralen en conservatieven in een district,
waar dat gevaar bestaat, samen slechts
één candidaat stellen tegenover den la
bour-man.
Wat bet resultaat van deze verkiezin
gen zal zijn, is moeilijk te voorspellen.
Mao Donald houdt blijkens een redevoe
ring al rekeningmet een eventueel© ne
derlaag van de Labourpartij.
Natuurlijk -beeft een partij, die zoo pas
aan het bewind geweest is, zich altijd vij
anden gemaakt. Want het is heel gemak
kelijk gouden bergen te beloven, maar als
die verkiezingsbeloften in daden moeten
worden omgezet, komt de ontgoocheling.
Wel lean Mac Donald wijzen op een wel
geslaagde internationale politiek, maar er
zijn heel wat Engelscben, die maling heb
ben aan internationale successen als deze
niet tevens nationale successen beteekenen
Eén van de ergste grieven, welke aan de
Labours worden verweten, is, dat onder
hun bewind de werkloosheid is toegeno-
is de vastzittende slijm het
grootste gevaar. Geef daarom
Uw kleine de slijmoplossende
men. Of dit verwijt gegrond is of niet ge
grond, het blijft voor een arbeidersregee-
ring een leelijk ding in een verkiezings
tijd.
M o s o e I. In de Mosoelkwestie be
gint de strijd tusschen de twee opponenten
een gevaarlijk karakter aan te nemen. In-
plaats van min of meer gewichtige argu
menten, per brief of nota uitgewisseld, stu
ren Engelschen en Turken elkaar troepen-
afdeelingen op het dak. Het ging er voor
eenige dagen beslist ongunstig uitzien,
doch het ergste gevaar schijnt nu gewe
ken, daar de Turken hebben voorgesteld,
de zaak door den Volkenbondsraad te
doen behandelen, welk voorstel door de
Engelschen natuurlijk is aanvaard. Zoo
doende "is de zaak voorloopig in der min
ne geschikt.
De kwestie waarom het gaat is er een
van dat soort, waarvan men zooveel leest,
dat men op den duur niet meer weet, waar
het eigenlijk om gaat. Mosoel is een stukje
gebied op den grens van Turkije en Irak
(Irak is een protectoraat-gebied van En
geland). Nu zijn beide mogendheden erg
gebrand op dat stukje grond, omdat er
petroleum in zit en beiden voeren al ja
ren strijd er om. Het .lapje grond staat
nu onder toezicht van den Volkenbond en
beide partijen hebben hun vingers thuis
te houden. De Turken kunnen er evenwel
niet goed afblijven en stuurden eenige
dagen geleden weer teveel troepen naar
dien kant, waarop. Engeland hetzelfde
deed. Over en weer verwijten Engeland en
Turkije nu mc-kaar, dat zij het gebied ge
schonden hebben. Zoo als gezegd, moet
de Volkenbondsraad nu maar zien, dat hij
er een mouw aan past.
B e s s a r a b iö.Een ander gebied op
den Balkan dat tot veel strijd aanleiding
beeft gegeven en nog steeds gevaarlijk
blijft als een vaatje kruit, is Bessarabië.
Bessarabië is in 1918 door Roemenië als
oorlogsbuit van Rusland afgekaapt, onder
Francois© sturen en haar mening verne
men. De kleine zal moeten beslissen.
Dan.dan.sprak mevrouw Chan
teau, wier slem door verbazing en ontroe
ring trilde en di9 moeite had haar ooren
te gelooven, dus Karei ge wilt weL
Haar man buiten gevaar. Dokter Braviè
res die haar schoonzoon ging worden.
FrariQoise, die genezen zou zijn van haar
sombere kwaal. Al die narigheden die een
einde gingen nomen. Al die gelukkige
dingen, die thans gingen beginnen. Dat
was te.veel vreugde op een dag. Niet be
kwaam. woorden te vinden om haar ziele-
toestand te uiten, begon mevrouw Ghan
teau te schreien. Dat was de zondvloed van
vertecdering dien dokter Ghanteau voor
zag en dien hij duchtte. Een oogenblik
keek hij zijn vrouw aan, die haar zak
doek met tranen bevochtigde, daarna, ter
wijl hij zich naar den muur omkeerde,
sloot hij de oogen en zei met doffe stem:
*-* Ik hei) slaap, laat mij met rust.
vin.
Dus, mijnheer pastoor, overmorgen
moeten we de kleine schotels in de groote
zetten?
Juist, Annette, wij zullen den door-
luchfigen aartspriester van de kathe
draal op het ontbijt ontvangen, zijn zus
ter mevrouw Bravières ,en mijnheer de
dokter Bravières zijn neef.
Moet ik het groote blauwe servies
voor den dag halen dat de kinderen u ten
geschenke hebben gegeven bij gelegen
heid van de plechtige Eerste H. Com
munie?
Ja Annette, het groote blauwe servies
En moet ik de grijz9 kip slachten?
1 Ge moet de grijze kip slachten.
En moet ik busgroenten koopen?
1 Go moet busgroenten koopen..
Op een avond in het begin van Januari
ontspon zich in de eetzaal van de pastorie
van Brenay dit gesprek tusschen den
pastoor-deken en Annette, da oude huis
houdster, staande voor do tafel, de han
den op de heupen. Het diner was afge-
Icopen. Do eerw. heer Tharot had zijn
servet opgevouwen en do kapelaan, de
eerw. heer Monió, rolde tusschen zijn vin
gers kleine bolletjes kruim van witte
brood, die hij naar Arius, het pikzwarte
hondje van mijnheer pastoor, wierp.
Ée,n aartspriester, is dat meer dan
een bisschop? vroeg de huishoudster.
Annette, zei de pastoor glimlachend,
sedert do vijftien jaren die ge in mijn
dienst hebt doorgebracht, hebt go nog
maar weinig vorderingen gemaakt in de
wetenschap van het kerkelijk recht
Luister dus, voegde hij er op een erusti-
gen loon aan toe. Al heeft de aartspriester
den voorrang boven al de priesters, toch
is de bisschop rechtens en daadwerkelijk
het hoofd van al de aartspriesters. Het
zou wat moois zijn bijvoorbeeld, wanneer
een aartspriester het durfde bestaan zich
aan het gezag van zijn bisschop te ont
trekken. Pallavicini, in zijn geschiedenis
van het concilie van Trentemaar kom,
hier gaat het niet om, ge zult uw grijze
kip slachten, Annette, en ge zult bus-
groenten koopen bij mijnheer Picot. Een
aartspriester moet met zeer veel eerbied
behandeld worden.
Heilige St. Joris, zei Annette, van
die dingen heb ik geen benul. Ik vroeg er
belofte dat het land autonomie zou krljU
gen. Daar is in tusschen weinig van ten
rechtgekomen. Nu laat Moskou natuurlijk
geen. gelegenheid voorbij gaan om Bessan
rabië weer Russjsch te maken. Het stook*
met alle macht en doet zioh voor als de
vriend van de bevolking door bij Rocmo*
nië aan te dringen, nu eens eindelijk di«
beloofde autonomie te geven. Waar Roe*
menie onder deze omstandigheden al zee?
weinig voor voelt. Opstanden onder de
boeren, aangestookt door de Sovjets, dra*
gen er toe bij, dat Roemenië met nog straf*
fer hand de teugels strak houdt.
Sinds kort heeft de Sovjetrepubliek e*
iets anders op bedacht. Er is een Molda-
vische Sovjetrepubliek gesticht in Rusland
vlak naast Bessarabië. Dat is een lok*
eendje. Onder den naam van Moldaviër*
moeit ook de bevolking van Bessarabië
zich daarbij aansluiten. Dat is een vrede*
lievende maar niettemin zeer krachtig*
voortdurende actie. De Roemeniërs zullen'
wel niet geneigd zijn om in den eersten
tijd over te gaan tot het verleenen van
autonomie.
Marokko en China. In
Noord-Afrika en Oost-Azië blijft de strijd
voortwoeden. In Marokko is de bekende
rooverhoofdman Raisoeli weer opgestaan
tegen de Spanjaarden, terwijl dezen van
hun kant drie lichtingen hebben opgeroe*
pen, waardoor zij de beschikking krijgen
over 1.200.000 man. Nu of nooit, zal het
directorium denken. En wij kunnen er
bijvoegen: erop of eronder. Want men isi
in Spanje het militaire bewind hartgron
dig moe en ziet het liever vandaag dan
morgen verdwijnen. Door de weinig glo
rieuze Marokko-geschiedenis is de emmer
tot aan den rand gevuld en er is maar
één druppel voor noodig om hem te doen
overloopen.
In China is de regeering fortuinlijker.
Daar is de gouverneur van Tsjekiang
door verraad gedwongen den strijd op te
geven, waardóór de regeering haar ban*
den vrij krijgt tegenover den Noordelij
ken vijand, Tsjang Tso Lin, den gouver
neur van Mantsjoerije. Tot nog toe is de
ze laatste aan de winnende hand ge
weest, doch de allerlaatste berichten ge
wagen ervan, dat hij achter de Chinee*
sche muur is teruggedrongen.
Ontwapening. Wanneer men
zijn aandacht heeft geschonken aan den
strijd en de verwarring, die er in boven
genoemde en in vele andere landen
heerscht, dan klinkt het haast ongeloof
lijk, dat er nog landen zijn, die ernstige
aanstalten tot ontwapening maken. Dene
marken heeft zijn ontwapeningsvoorstel
len hij het parlement ingediend. Het zal
alleen een poliitie-legertje overhouden.
Maar ook Zweden gaat ontwapenen, zij
het dan niet zóó Tadicaal als Denemar
ken. Branting, de nieuwe socialistische
kabinetsformateur, heeft daarvoor te veel
rekening te houden met zijn parlement,
maar hij wil toch verschillende «millioen-
tje3 op hel leger bezuinigen.
SiST BE PEMB
EEN WILLIGEN „VERDIEND."
Het „roode" Vakverbond (N. V. V.) is
thans achtmaal millionair en protst en
trotst daar op als een geboren O. W.-erl
Stenhuis heeft het zelf gezegd.
Zondag in Den Haag, op de hakkersge
zellen vergadering, zooals „Hét Volk" laat
zien:
„Het vermogen der moderne vakbewe
ging is in 5 jaar gegroeid van 3 tot 3
millioen."
Is dus 'n millioen per jaar.
Voor menige „kapitalistische" kongsi*
om van te watertanden, zoo spot Het
Fr. Dagbl. (A.-R):
„In theorie is dat nu 't eigen geld der
arbeiders, maar als zij zich verbeelden,
dat ze daar nu ook bij meerderheid van
stemmen vrijelijk over kunnen beschikken,
dan zullen ze dat in de practijk wel an
ders leeren.
Ü9 „bazen" toch houden het roer,
Hoe prachtig ook zij de theorie
Gelijk het in Twente wel bleek J
u naar om te weten of een aartspriester
recht heeft op eiwitschuim, Is dat zooveel
als kanunnik?
Leer dan, sprak de eerwaarde heer
Tharot, dat de aartspriester titulair ka
nunnik, deken van het kapittel, theologaal
kanunnik is.
Goede hemel, riep Annette uit, maar
dan moet er een ammelaken gelegd wor
den. Dan moet ik iets fijns klaar maken
Kanunnik, aartspriester, theologaal
De dienstbode van den eerwaarden heer
Tharot dacht dat aan de hiërarchie van
da waardigheden een hiërarchie der magen
beantwoordde; wanneer de bisschop zijn
herderlijke reis kwam maken, dan had
hij recht op carameltaart met crème or
omheen; een kanunnik had recht op eiwit
schuim, maar van de wijs gebracht door
het aantal hoedanigheden en de titels^
die de eerwaarde heer Perière, oom van
dokter Bravières droeg, wilde zij alle par
tijen bevredigen.
We zuilen dien Gheologalen mi ju neer
of zoo go hem noemen wilt, mijnheer pas
toor, goed ontvangen. Hij krijgt eiwit
schuim. Ik zal er bovendien oranjebioe*
semwater hij doen, omdat hij aartspries
ter is.
Ga uw gang, zei do eerwaarde hoer
Tharot, dio z.h haastte er een. ein an
to maken.
