14e Jaargang.
DINSDAG 17 JUU 1923
No. 4199
Sfe Ecid^doeSoii^cmt
DeABONNEMENTSPRIJSbedresgt bij vooruitbetaling
Voor Leidon ID cent per week 12.50 per kwartaal.
Bij onze Agenten 20 cent psr week 12.60 per kwartaal.
Franco per post f 2.95 per kwartaal.
Het Geïllustreerd Zondagsblad ia voor de Abonné'a ver
krijgbaar tegen betaling van 50 ct. per kwartaal, bij voor
uitbetaling. Afzonderlijke nummers 5 ct, met Geïllustreerd
Zondagsblad 9 ct.
Dit blad verschijnt eiken dag uitgezenderd Zon- en Feestdagen '1
Bureaux: RAPENBURG No. 10 - LEIDEN
TEL. INT. 935 GIRONUMMER 103003 POSTBUS No. iL
DE ADVERTENTIEPRIJS BEDRAAGT:
Gawone adverlanlISn 30 cent per rejjeU
Voor Ingezonden Mededeelingen -wordt het
s dubbele ran bet tarief berekend. s
Kleine adverienUën, -ran ten hoogste SO woorden, waarïaj
betrekkingen worden aangebeden of gevraagd, buur en ver-
bnur, koop en verkoop 10.50.
Oit nummer* bestaat uit tares
bladen.
Voor 'tiaatst naar
Hageveld.
Morgen zal nog eenmaal een schare van
priesters opgaan naar het Seminarie Hage
veld, te Voorhout, tot bijwoning der plech
tige prijsuitdeeliDg, de laatste. En Hage
veld zelf zal de deuren wijd openen, vol
verlangen,- nog eenmaal zijne geliefde zo
nen binnen zijn muren te zien, te zien ten
afscheid. Neen, het is waarlijk niet met
feestclijken tred, dat wij thans naar U op
gaan, o Hageveld, maar mot droef ge
moed, omdat wij afscheid gaan nemen van
het dierbaarste huis, waarin wij ooit leef
den, van het geliefdste oord, waarin wij
ooit woonden. Althans voor een, die de
weelde van het ouderlijk huis slechts wei
nige jaren kende, zijt Gij, o Hageveld, wel
alles, ja, inderdaad alles geweest. Van n
is daarom het harte vol, vol van ver
eering, vol van liefde, vol van dankbaar
heid. en thans hoe zou het wel anders
kunnen vol van weemoed. Gij waart
voor ons vader en moeder tegelijk: vader,
dcor de krachtige tucht, door den heilza-
men regel. Werd het ons niet gezegd door
den Regent bij den aanvang van elk nieuw
studiejaar: custodite ordinem, ut ordo
custodiat vos? Bewaart den Kegel, opdat
de Kegel TJ beware. Daaraan danken we
het, dat de tijd onzer jeugd in volkomen
veiligheid is geweest, ja, door de Semina-
rie-tucht zijn we behouden gebleven. Ja;
van dien schoonen levenstijd op Hageveld
doorgebracht mogen we dankbaar erken
nen en belijden, dat we het echte kwaad,
de echte zonden niet kenden, zelfs niet hij
name. De orde, de tucht bewaarde ons.
Eene moeder waart Gij ons, die ons op
voedde en inleidde in allerlei kennis, maar
ons vooral tot Jezus bracht, Die aldaar
onm jeugd in werkelijkheid verblijdde.
Minstens vier malen daags kwamen we
in de Ha-geveldsche Kapel te zamen, daar
baden we, daar mediteerden we, daar ado
reerden we, daar hebben we zeven jaren
lang zooveel genoten en zooveel doorleefd,
als wel nimmer menscbelijke tong in staat
zal zijn naar volle werkelijkheid te be-,
schrijven. Hier vermogen we alleen te sta
melen: Quid retribuam:' wat zal ik den
God mijner jeugd teruggeven voor al dat
gene, wat Hij mij in de devote Hageveld-
sche Kapel heeft geschonken, heeft, doen
doorleven, doen doorvoelen, vooral bij de
groote cn verheffende kerkelijke feesten?
Wie denkt niet aan den Kerstnacht, wan
neer het orgelspel ons wekte, aan den
Baasch-Zatordag, aan Paschen, aan den
avond van H. Sacramentsdag, aan het
groote feest van den H. Aloysius, aan de
feestelijke Completen, waarmede onmid
dellijk voor het slapen gaan het groote
feest van den komenden dag plechtig werd
ingeluid.
Ja, de heerlijkheid in de kapel te Ha-ge
veld doorleefd keerde in latere jaren wel
nimmer weer, en gaat elke beschrijving te
boven. Zich dat alles te herinneren en als
opnieuw te doorleven ic een weldaad voor
het hart, en men zou wenschen nog één
maal student te zijn. om dit alles nog ^één
maal te doorleven. Maar het is voorbij en
keert nimmer weer.
Ook dit. Al wie in zijn later leven tot de
ervaring komt, dat in zijn hart eone groote
geestdrift vlamt voor het Ware, Goede en
Schoone, hij zal ook moeten erkennen, dat
de eerste vonken werden losgeslagen te
Hageveld; waar onze oogen zich mochten
verlustigen in Vondel's dichtjuweelen en
ons oor de heerlijke klanken mocht opvan
gen der reine en fijne muziek op Yondel'srei
zangen. O, de heugenis daaraan dragen we
heel ons leven mede!
En nu gaan we morgen voor het laatst
naar Hageveld te Voorhout, om er nadien
nooit weer te keeren. Een ander Semino-
rie is vorrezen in een heel ander oord. Maar
hoe groot sch pn weidsch dit ook wezen of
worden moge, het Hageveld, waar we een
maal studeerden cn zooveel lichamelijk en
geestelijk genoten, en wat we morgen vaar
wel zeggen, dJit Hageveld zal onze veree
ring, onze liefde en dankbaarheid op-
eischen en bezitten voor altijd.
Oude-Wetering.
P. J. DE KOK, R.K. Pr.
HET RAPPORT-SARGE.
Verschillende bladen geven reeds hun
oordeel over het door de commissie-Barge
ontvangen stelsel van candidaats telling
voor de Tweede Kamer.
Inzak den invloed, in het ontwerp toe
gekend aan de sociale organisaties, schre
ven wij gisteren: ,.Wij staan er nog niet
heel gerust tegenover".
Zoo schijnen er ook andere bladen over
te denken.
Het Centrum schrijft nl.:'
»Men moet in alle kringen en standen
2oken naar geschikte candidates
Maar dit is nog iets anders dan het stel
len van schakeerings- of groepscandidatu-
ren, wat ook niet als een organische verte
genwoordiging is aan te duiden.
Intusschen heeft de commissie voor de
wijze van kiezen onzer Tweede Kamer-le
den een voor die verkiezing geheel nieuw
pad geëffend.
Wel werd ook eerder in mindere of
meerdere mate met de bovenbedoelde or
ganisaties of hare besturen overleg ge
pleegd of voeling gehouden bij de voorbe
reiding der stembus-campagne, maar thans
wordt vastgelegd en geregle-
menteord, wat tot dusver slechts als
terloops en incidenteel geschiedde.
Dit is een essentieels verandering
die aan onze verkiezingsactie en aan do
politieke vertegenwoordiging onzer partij
een tot heden niet gekenden grondslag
geeft en die gevolgen met zich kan bren
gen en ook hoogstwaarschijnlijk zal bren
gen, welke ons partij-leven en onze partij-
organisatie sterk zullen beinvloeden.
Moge het, indien de Bond zich met
dit ontwerp vereenigt, wat ons voorshands
nog onzeker lijkt in elk geval ten goe
de zijn!"
En De Residentiebode schrijft:
„Zooals men reeds nit bovenstaande
mededeelingen begrepen zal hebben, heeft
deze verkiezingsraad veel van het instituut
dat eerst de Haagsche Kiesvereeniging
(Raad van Belangen), nu laatstelijk Utrecht
cn Den Bosch, hebben ingesteld om de
plaatselüke candidaatsteliing mee te lel
den. In beide laatstgenoemde steden bouwt
men er veele hoop op, terwijl in Den Haag,
waar het instituut reeds 5 jaar werkt,
overigens ook wel tot veler tevredenheid
toch velerlei critiek is losgekomen (boo
ze tongen spraken daar reeds lang van
„Raad van eigenbelangen"!! Als we nu
zien. dat de verkiezingsraad van den Bond
nog met heel wat grooter macht bekleed
zal worden, vreezen we, dat het stelsel
niet bevredigen zal."
Het Huisgezin schrijft:
„Wij zeggen niet aanstonds, dat wat
hier ondernomen gaat worden een waag-
■stuk-zondor-weerga is, maar wel, dat het
een zeer ernstige proefneming geldt.
Mocht ze misloopen, dan raken wij een
heel eind achterop, om niet te zeggen, dat
dan onze eenheid a-ls katholieke Staats
partij in stukken ligt.
Op twee manieren kan de proefneming
mislukken.
Ze mislukt, als de verkiezingsraad bene
den zijn zeer moeilijke en in hooge mate
verantwoordelijke taak blijft.
Het is geen kleinigheid voor den verkie
zingsraad, tegen het katholieke kiezers
korps te zeggen: hier is de best mogelijke
candidatenlijst, die wij hebben kunnen sa
menstellen; wij hebben aan alles gedacht,
alle belangen gewogen, alle factoren in
rekening gebracht, en toch geen knoei-com
premis gesloten.
Ze mislukt ook, als het vrije en wilde
lijsten regent en de officiecle lijst als het
waren onder den voet geloopen wordt.
Maar ze mislukt évenzeer, als de vrije
liisten uitblijven en op ons politielet veld
de stilte van het kerkhof gaat heerschen.
Een officieele lijst, waarop niet gerea
geerd zon worden, zon officieel als de
hoogste triomf kunnen worden begroet;
men zou spoedig ervaren dat het de dood
in den pot was.
Het is eenvoudig ondenkbaar, dat een
college van 35 menschen, de beste, de
knapste die we hebben, een lijst zou weten
samen te stellen, die de instemming van
800.000 kiezers wegdroeg.
We bebben de commissie-Barge erkente
lijk te zijn voor het werk dat ze heeft on
dernomen en de oplossing die ze heeft be
proefd.
Maar bij al den lof, dien we baar voor
haar toewijding willen geven, kunnen we
het voorshands zonder eenige geestdrift
niet verder brengen dan tot een: het ia
te probeeren."
De Volkskrant besluit:'
,/Wat de commissie-Barge ongetwijfeld
na ernstig overweging, na veel wikken
en wegen, voorstelt, verdient rustige be-
studcering.
Het is een zeer moeilijk vraagstuk, voor
welks oplossing ze zich gesteld zag, en,
wie geen betere kant en klaar heeft, dient
in zijn critiek gereserveerd te zijn."
Uit een beschouwing van De Maas
bod
„Aldus ontstond het idéé van den „V e r-
kiezingsraad", een instituut, waarin
afgevaardigden uit de maatschappelijke
organisaties samen komen met de verte-
genwoordigers der politieke centrale ten
einde een schema te ontwerpen van de sa
menstelling eeneT Katholieke Kamerfrac
tie, getoetst aan de veriangers welke in de
onderscheidene bevolkingsgroepen leven.
Wanneer aan een dergelijk procédé niet
meer te ontkomen is, dan mag gezegd, dat
der commisaie lof toekomt voor de wijze
waarop zij bet verloop ervan in ontwerp
heeft georganiseerd."
De T ij d heeft nog haar oordeel niet
uitgesproken.
BMITEBLASSD
Oc üezetiing van het Roergebied
De spanning tusschen Engeland en
Frankrijk.
Een rede van Poincaré.
Poincaré heeft te Senlis een oorlogs-ge-
denkteeken onthuld en van deze gelegen
heid gebruik gemaakt om een belangrijke
politieke redevoering t9 houden.
Hij begon met te wijzen op do betrek
kingen tusschen Frankrijk en zijn geal
lieerden en de bestaande meeningever
schillen.
„Frankrijk", zoo ging hij daarna voort,
„heeft geen territoriale voordeelen behaald
door de overwinning, kehalvo zijn vroeger
verloren provincies. Daarentegen konden
andere oorlogvoerende mogendheden hun
grenzen uitbreiden of wijzigen, overeen
komstig hun strategische belangen. Frank
rijk was echter voldaan, omdat het nim
mer droomde van veroveringen en van
meening was, dat de tijd van amnesties
tegen den wil van do inwoners voorbij
was.
Hoe het voor de matigheid beloond
wordt De inkt, waarmede het verdrag
van Versailles werd onderteekend, was
nauwelijks droog, of men begon overal
eenzelfde liedje to zingen, waarvan het re
frein was: „oorlogzuchtig Frankrijk, mili
taristisch Frankrijk, imperialistisch
Frankrijk."
Als wij onze else hen met matigheid'
stellen, roepen sommige vrienden ons toe:
„Denk daar niet aan, dat alles behoort
tot het verleden. Europa is ziek; het eerst
noodige is Europa ie doen herstellen cn
daarvoor is het noodig te voorkomen, dat
Duitschland geheel zal ten onder gaan.
Doe concessies".
„Concessies!" Sihds er vrede is, ver
volgde spreker, heeft Frankrijk niet opge
houden concessies te doen,
Duitschland specule; "Ie op meenings-
verschillen, welke het zelf aanwakkerde;
het voelde zich aangemoedigd in zijn hou
ding en het oogenblik kwam, waarop wij
genoodzaakt waren, krachtdadig op te
treden en panden te nemen. -
Het is niet onze schuld, dat daaruit na-
deelige gevolgen zijn voortgevloeid. Wan
neer de. andere geallieerden met ons wa
ren opgetreden, dan zou Duitschland van
stonde aan hebben toegegeven, maar wij
moesten alleen handelen met do positieve
hulp van België en de gedeeltelijke samen
werking van Italië en in plaats van dat
Duitschland de exploitatie der panden ge
willig toeliet, organiseerde het verzet en
dwong ons tot verscherping van onze pres
sie. Zijn wij verantwoordelijk voor de
daarop volgende troebelen? Of is het de
gene, die het vredesverdrag schendt?
Ons besluit is ingegeven door de vitale
belangen van Frankrijk. Onze bondgenoo-
ten willen toch ook dat Frankrijk blijft
leven, hun eigen belangen zijn niet van
onze belangen te scheiden. Ik geloof te
kunnen zeggen, steeds een trouwe aan
hanger van de Fransch-Britsche allian
tie te zijn geweest en meer dan dat. Maar
ik ben steeds van oordeel, dat die vriend
schap beiden volken een onafhankelijke
opinie laat, die vriendschap is er niet om
het eene volk aan het andere onderge
schikt te maken, maar veeleer om den
besten steun te zoeken in een aanhoudend
pogen elkaar te verstaan.
Ontstemming in Engeland over
Poincsrc's rede.
Terwijl er over het algemeen weinig
hoop bestond, dat de Franscho regeering
het ontwerp-antwoord aan Duitschland,
opgesteld volgens de door Baldwin ontwik
kelde beginselen, gunstig zou opnemen,
heeft Poincaré's rede te Senlis een volko
men pessimisme geschapen. Terwijl, dkj
„Daily Tel." er op wijst, dat deze rede
geen definitief antwoord is op de regee-
ringsverklaring en dat zulk een antwoord
ook niet kan worden gegeven, alvorens de
Fransclie president en het kabinet in het
bezit zijn van het ontwerp-antwoord en
van de belangrijke mantelnota, kan zij niet
ontkennen, dat Poincaré toch een indirect
antwoord op de Britsche regeeringsver
klaring heeft gegeven en dat ondanks den
vriendelijken toon der rede het standpunt
van den Franschen premier in het minst
niet gewijzigd is. De „Daily Herald" zegt;
Er is één goed ding in Poincaré. Hij ver
morst geen tijd. Hij bepaalt zijn houding
snel en spreek zonder uitstel. Maar zijn
antwoord was een onomwonden neen.
De anti-Fransche „Daily Chronicle" had
niet anders verwacht en vraagt, hoe on
der deze omstandigheden de entente in
werking blijft.
Hoe kunnen wij nog langer volhouden,
dat de Fransche politici willen wat wij
willen, n.l. reparatie van Duitschland. De
Fransche politiek hetcekent werkloosheid
in Engeland.
Do „Times" betreurt het, dat Poincaré
de onthulling van een oorlogsmonument
heeft aangegrepen als gelegenheid, om op
de officieele Britsche verklaring te ant
woorden. Oorlogsmonumenten verwekken
gevoelens, die buiten de sfeer der Euro-
peesche economischo problemen liggen.
Het blad protesteert tegen Poincaré's op
vatting, dat Engeland het verdrag van
Versailles niet langer steunt. Hier en in
andere geallieerde landen is geen critiek
op dit verdrag uitgeoefend, maar de poli
tiek met de Britsche regeering is op
reveille gebaseerd en Engeland verschilt
alleen met Frankrijk ten aanzien van de
meest geschikte manier om het verdrag
uitgevoerd te krijgen. Het blad weigert
te gelooven, dat Poincaré het laatste
woord heeft gesproken, en is er van over
tuigd, dat hij do Britsche nota, als deze
bekend wordt gemaakt, met hetzelfde ge
duld zal beschouwen, dat Engeland zes
maanden lang ten aanzien van het Fran
sche experiment aan den dag heeft ge
logd.
Engelands antwoord aan Duitschland.
Staking van het 1 ij del ij k
verzet zal gevraagd worden'
Gistermiddag heeft Baldwin in het La
gerhuis medegedeeld, dat hij voornemens
is ook to Washington mededeeling te deen
van het ontwerp-antwoord dat de Brit
sche regeering voornemens is naar Ber
lijn te zenden, en waarvan reeds was toe
gezegd, dat mededeeling aan de bondge-_
nooten zou worden gedaan, alvorens het
stuk aan Duitschland ter hand wordt ge
steld.
Natuurlijk draagt de mededeeling aan
Washington een zuiver informatief ka
rakter, aangezien Amerika geheel buiten
de regeling staat. Inmiddels schijnt het in
het voornemen te liggen aan Washington
te verstaan te geven, dat medewerking
van Amerikaanscho zijde, zoowel offi
cieel, of indien het niet anders gaat; offi
cieus of particulier, bij de vaststelling van
Duitschlands draagkracht door Engeland
op hoogen prijs zal worden gesteld.
Over den inhoud van het antwoord, dat
naar men hoopt, tegen Woensdag gerede
zal zijn om in 'n kabinetsraad te worden
behandeld, verluidt nog niets. Wel is men
overtuigd, dat Engeland aan Parijs te
verstaan zal geven, dat een ontruiming
van het Roergebied wenschelijk wordt ge
acht, doch van een eisch tot ontruiming
zal zoo goed als geen sprake zijn. Aan den
anderen kant is het zeker, dat Londen
van Berlijn de staking van het lijdelijk
verzet zal vragen, hetgeen op Frankrijk
een goeden invloed zou hebben en de regee
ring te Parijs allicht tot eenige meerdere
toegeeflijkheid op andere punten zou
stemmen.
Over het algemeen gelooft men, dat de
verschillende regeeringen nog steeds aan
het tasten zijn en dat hét laatste woord
nog immer niet is of wordt gesproken.
De conferentie te Lausanne.
De crisis weer voorbij.
De officieele besprekingen tusschen de
geallieerden en de Turken zijn hervat.
Gistermorgen vergaderden de deskundigen.
De stemming is gunstig en doet de hoop
op een spoedige overeenkomst herleven,
s Middags is de vergadering voortgezet
Op het punt van de concessies is men het
weer ten naastebij eens geworden.
Oostenrijk.
Ingrijpen van Mr. Zimmerman.
Do intrekking van de ontwerpovereen
komst over de Oostonrijksche Siidbahn,
die bij den Nationalen Raad ingediend zou
worden, is, naar in politieke kringen ver
luidt, gevolgd door het ingrijpen van Mr.
Zimmerman, den commissaris-generaal.
Deze moet bedenkingen hebben tegen
den inhoud van de overeenkomst, die te
Rome gesloten werd, omdat daardoor de
lasten, die op Oostenrijk worden gelegd,
zijns Inziens te hoog zijn.
Volgens den inhoud van het verdrag
moet dit voor 1 September door alle be
trokken staten geratificeerd zijn. Het ver
drag wordt echter eerst van kracht, zoo
dra de toestemming van de commissie van
herstel en van de controle-commissie voor
Oostenrijk is gegeven en zoodra alle
ratificaties hebben plaats gehad.
Klaarblijkelijk zal men thans met een
vertraging moeten rekenen.
Italië.
Een rede van Mussolini.
De Kamer is buitengewoon
geestdriftig.
Nadat Mussolini gezegd had, dat de
Kamer door over het nieuwe kieswets-
on twerp te stemmen tevens over haar eigen
lot zal beslissen, ging hij als volgt voort:
Ik weet dat ik dan uitsluitend van
grondwettelijke middelen zou moeten ge
bruik maken (Mussolini zou tot een
Kamerontbinding besluiten, wanneer het
ontwerp niet wordt goedgekeurd, Stefani)
Do Kamer staat nu ver van het volk ver
wijderd. Zij heeft nu echter een gelegen
heid om zich met het volk te verzoenen.
Morgen zal het daartoe tc laat zijn. Denkt
niet aan de partijdiscipline, luistert alleen
naar de stem van uw geweten en van het
volk.
Aan het slot dezer rede, een der mooiste
en edelste die Mussolini ooit gehouden
HET VOORNAAMSTE NIEUWS.
BUITENLAND.
De rede van Poincaré te Senlis.
Ontstemming Sn Engeland.
De conferentie te Lausanne is de crisis
weer te boven.
Een munitiemagazijn in Servië in (H
lucht gevlogen.
BINNENLAND.
Persstemmen over het rapport der
Commissie-Barge.
Louis Couperus is overleden.
heeft volgt een geestdriftige ovatie. De
heele Kamer juicht Mussolini toe, behalve
de leden van uiterst links. Do zeer groote
menigte op de tribunes neemt deel aan die
demonstratie. Er weerklinkt een gewel
digen roep; leve Mussolini. De fascistische
Kamerleden zingen de Giovanezza. Tal
van Kamerleden gaan Mussolini felicitee-
ren. Gioletti en Orlando vooraan. In triomf
verlaat Mussolini de Kamer.
Toen Mussolini om 11 uur gisteravond
liet parlementsgebouw verliet, bevond er
zich een enorme menigte op de Monteci-
touo-plaats en in de omliggende straten.
De geestdrift waarmede de leider begroet1
werd, was onbeschrijfelijk. Zijn auto kon
zich door de menigte geen weg banen.
De beide arbeïdersafgevaard igdon Dara-,
gone en Biachi hebben Mussolini in een>
der wandelgangen van het Kamergebouw)
een zoen gegeven. Ook de voorzitter der
Kamer heeft Mussolini gezoend.
De socialist Daragone spreekt echter,
tegen dat hij Mussolini een zoen gegeven-
v heeft.
De „Oss. Romano" tegen He Fascisten^
De „Oss. Romano" publiceert een offi
cieuze nota, waarin geprotesteerd wordtf
tegen de vernieling van do druHcerï? "vFhj
een katholiek blad te Rome en tegeh a5v*
dere daden van geweld door de fascisten,!
tegen de bladen gepleegd.
Fascisten en Pcpulari.
i Zondag hadden te Florence ernstige on-j
lusten plaats; alle zetels der Katholieke!
vereenigingen werden overrompeld (doorj
de Fascisten, Red.). Mussolini zond eenj
telegram, waarin hij dergelijke daden af
keurt en aanhouding van de schuldigen
beveelt. Het telegram zegt, dat het Fas-'
cisme to voel bewijzen heeft geleverd van
zijn eerbied voor het Katholieke geloof-
om zijn vlag door dergelijke betreurens-'
waardige uitspattingen te bezoedelen.
Het bestuur der Katholieke volkspartij
heeft do afgevaardigden Cavazzoni, V as ol
io, Marino, Roberto, Ferri, Natei, Gentile,)
Mauro en Signorini uit de partij gezet, om!
dat zij voor de regeering gestemd hebben
Amerika
-9e" vfiëningnoc J.
f - Buitensporige lo on élscEcn
der bouwvakarbeiders.
In weerwil van den voortduxendeii
woningnood in Amerika, is het aantal}
bouwwerken de vórige maand belangrijk!
gedaald. Naar verluidt, bedroeg de waarde"1,
van goedgekeurde bouwwerken in Juni on-'
geveer 225 millioen dollar of wol ongeveer
38 millioen dollar minder dan in Mei. Deze
achteruitgang is te wijten aan de buiten-'
sporigo eischen van de bouwvakarbeiders,
alsmede aan de hooge prijzen der bouw-1
materialen.
Zoo heeft de stad New York behoefte1
aan een groot aantal nieuwe scholen. De
vakvereenigmgen van metselaars en steen
houwers deden eenigen tijd geleden de toe-s
zegging, de noodige arbeiders te zullen
leveren voor den bouw van nieuwe scholen!
tegien een loon van 12 dollar por dag. Dej
genoemde vakvereenigingen konden echter;
naderhand deze toezegging niet gestand;}
doen, doordat de bouwvakarbeiders bij an*}
dere werken 16 dollar per dag verdienden^
Onder de agenten van politie en anderw,
gemeente-beambten van New-York zijn
echter tal van vroegere bouwvakarbeiders
Het gemeentebestuur heeft dezen thans beJ
langrijke voordeelen aangeboden, ingeval
zij tijdelijk hun vroeger ambacht willen!)
ter hand nemen, ten einde New York aan
nieuwe scholen te helpen. j
Buiteni. SSeraehiesa
Geweldige ontploffing in Servië.
Munitio-mag'azijne a b ij 5
Kragujewatsj vliogea in dé
lucht.
De „Vossische Zeitung" verneemt uit
Belgrado: Zondagnamiddag bad bij Kra
gujewatsj een ontzettende ontploffing
plaats, van artillerie-munitie en oude zee-
mijnen in een artillerie-arsenaal aldaar. Eï