si-sr1 ifeek
S iindAG 18 Maart. Passiezondag
'jütüca; 2e gebed v. d. H. Cyrillu3
Jerusalem. Credo Prefatie v. h.
Kruis. Kleur der Misgewaden:
one..
>8 8
>0ii:
tl" k Üi
)efcfe Blad,
eröai 17 iaart S923
indaag begint de eigenlijke Lijdens-
Tcn tceken van rouw zijn de Kruis-
Icn en de beelden v. d. Zaligmaker
,j jn do kerk en de Heiligenbeelden
[et allaar bedekt met een paarse
irislus, ter dood veroordeeld, vraagt
Geel'zijn taak te bepleiten en de
'■n9 nrlieid Zijner onschuld te laten uit-
Jen. (Introitus) Hoewel onschuldig,
HK ],)j toch lijden; 't is de wil des
s dat Hij als Middelaar v. h. Nieuw
Ld, als Hoogepriester, Zijn eigen
lelijk Bloed aanbiedt tot zuivering en
jssing der menschheid. (Epistel),
scli, gelijk wij, huivert Christus voor
jijden; God moge Hem daarom ver-
>n van Zijne vijanden. Maar toch: de
'des Vaders geschiede. Heer, leer mij
n wil volbrengen. (Graduale en Trac-
In bet Evangelie doet Christus
duidelijk kennen als de Zoon van
i ea laat daardoor nog meer uitkomen
j v- raarde Zijner smarten. Hoe billijk is
'toch, dat wij God voor de levenbren-
lT h weldaad dor Verlossing, voor het
1 T' elitenisteelcen van Christus' lijden,
i H. Altaarsacrament loven uit geheel
FCD hart, en Zijne heilige geboden on-
ioudcn (Offertorium en Communio)
6 6ru G. Wanneer de Mis v. d. dag gelezen
it, blijft de Psalm „Judica", die aan
ten. voet van het altaar gebeden wordt,
5, en ook het Gloria Patri in den
n lihis en achter de Lavabo.
n3f RIAANDAG, 19 Maart Feestdag
ïloet n den H. Jozef, Bruidegom der
taagd Maria. Mis: Justus ut palma-
cn Credo, 2p gebed en laatste
die van den dag. Prefatie van den
foseph. Kleur der Misgewaden:
ling
de|gg
H. Joseph, Patroon en voorbeeld der
lelijke Huisvaders, wordt vandaag
ider geëerd als de Kuischo Brui de-
ig te
mdfflj
blerf
n, oo.'
den
aal
k ve?
kcr.
ak p
ïieos
liuü,
kruil
ield
i zijni
.136 tE
rnniaf
n, f
)in p
den
gom van Maria en "Voedstervader van
Jezus.
N.B. Het bijwonen der H. Mis is niet
verplichtend.
DINSDAG, 20 Maart. H. Wulfram.
Bisschop en Belijder. Mis: Statuit ("Zie
het gemeenschappelijke van een Belijder-
Bisschop) le gebed, eigen. (Zie in het
Missaal onder de Heiligen van liet Bis
dom Haarlem, 20 Maart) Gloria; 2e gebed
en laatste Evangelie van den dag. Pre
fatie van het H. Kruis. Kleur der Mis
gewaden: W i t. Be H. Wulfram predikte
het H. Evangelie in NooTd-Holland ondar
de regeering van den Friezen-Koning
Radbout.
Ook is geoorloofd een gelezen Mis van
den dag. Exspecta Dominum. 2e gebed
van den H. Wulfram. Prefatie van het
H. Kruis. Kleur der Misgewaden: Paars
WOENSDAG 21 Maart. H. Benedic-
t u s. Abt. Mis: Os justi (Zie in het ge
meenschappelijke van een Belijder de Mis
voor de Abten). Gloria, 2e gebed en laat
ste Evangelie van den dag. Prefatie van
het H. Kruis. Kleur der Misgewaden:
Wit..
Be H. Benedictus is de Vader van het
Kloosterleven in het Westen; stichter der
beroemde Benedictijner-orde. Ook is ge
oorloofd een gelezen Mis van den dag Li
berator, 2e gebed van den H. Benedictus.
Prefatie van het H. Kruis. Kleur der
MisgewadenPaars.
DONDERDAG 22 Maart. Mis van den
dag. Omnia. 2e gebed voor Kerk of
Paus. Prefatie van bet H. Kruis. Kleur
der Misgewaden: Paars.
VRIJDAG 23 Maart.. Feest van de
Zeven Smarten van MaTia. Mis
Stabant. Gloria en Credo. 2e gebed en
laatste Evangelie van den dag. Prefatie
van de H. Maag d. Kleur der Misgewa
den: Wit.
Wie is de mensch, die niet weent, Als
hij Christus' Moeder ziet, in zulk een fol
tering. (Sequens der H. Mis) Ook is ge
oorloofd een gelezen Mis van den dag.
Miserere, 2e gebed en laatste Evangelie
van de Zeven Smarten. Prefatie van het
H. Kruis. Kleur der Misgewaden:
ZATERDAG 24 Maart. Feestdag
van den H. Gabriël, Aartsengel. Mis
Benedicite (Zie in het Missaal onder de
Missen voor sommige plaatsen op 18
Maart). Gloria en Credo. 2e gebed en
laatste Evangelie van den dag. 3e gebed
voor den- Paus. Prefatie van het H.
Krui s. Kleur der Misgewaden: Wit.
Ook is geoorloofd een gelezen Mis van
den dag. Miserere. 2e gebed en laatste
Evangelie van den H. Gabriël. 3e gebed
voor den Paus. Prefatie van bet H. Kruis
Kleur der Misgewaden: Paars;
ALCX ASPeRSLAG». 1923
ZÖO'M LEUKERD.
Zondagmorgen. Op de straten in.
van druk wagengerij en ventersge-
euw, van slagersjongens op de fiets
ienstmeiden aan de deur, van luid-
Kio schooljeugd, van arbeiders, kan
toeren en ateliermeïsje9, een sitilLe
ptno stemming van rust en vrede.
Ie zon beschijnt de eerste wan-
'S, die mot kinderen aan de hand,
tea in frissehe morgenlucht van
Id-fend e rust.
tr de stad golven de tonen der ldok-
iit de torens, de menschen oproepend,
,-aterj te loven en Le danken door het bij-
der II. Mis.
die tonen hadden hun bcte'ckenis
voor Jan Krom, een fabrieksar-
die door de praatjes van zijn ka-
:n zijn godsdienstzin in verregaan-
v.an ontbinding liet verkeeren.
hij gewetenloos en onberede-
te werk ging. O neen, hij had voor
patje een spijker. Hij deed wat hij
en meende er het grootste ge-
aa do wereld mee te hebben. Zoo
i'J ia koelen bloede een moord kun-
iegaan, om na afloop dezer operatie
te beweren, dat hij er alle goede bc-
|PQcnon voor had. Aldus had Jan
ecu broertje dood aan werken. Hij
Nts liever dan luieren, ja, laten we
lij
dieefl- ia zooverre luieren nog wat met
ito ifB"ad uitslaan, kon hij er bijna zelfs
komen, om te luieren; zooii hoo-
uiSïi pari van luiheid had hij bereikt.
dPe.ijk, dat hij op do fabriek de ge
leek geeuwend stond te wachten
i ^menden Zondag, zijn vrijen
,W rustdag; begrijpelijk ook, dat hij
9r Z'jn beminnelijke eigenschap van
-zonde en jammer vond om
18 1° wonen. Naar de Mis rnoe-
•oc3 op, of naar de Hoogmis moeten,
wil anderhalf uur aan één stuk
m Ja'. Wa3 voor Jan Krom erg.
Was Jan een voorstander van
ui aar een tegenstander van
jijt .y aa 'wist ziia handelwijze na-
Oii goed te praten, de leukerd
L all<>en maar
recorf J za' aantoonen
ie™"
maar wat krom, zoo als 't
fto h 0qnen.
Ia vr 18 Kerktijd:!" stond onder aan
fn„,0Uw Krom naar Jan te roepen,
w ^aar beneden, de klok luidt
200 saBSerün« Iaat..."
saai ri n seouwt. r<itt zioh
a lij.™' ™rslapen den slaap der on-
f- Jan verzuimt dien dag de
PflS kden zii Jan beneden met
1 j i to bah» °n?er e* hoofd over een
piskomt' zijrl -vrouw u>t de
S'l zo°ais w J»
0 bloest je scha
ar de Mis te verzuimen. De
Pater heeft er net van morgen over ge
preekt, dat Misverzuim doodzonde is".
„Hq, ho, vrouwtje, loop niet zoo hard
van stapel. Waar heeft de Pater het van
daan, cfat Misvcrzuim doodzonde is?
Staat dat soms in den Bijbel? Je moet
niet -alles zoo maar geloovcn, wat ze zeg
gen
„Juist man, en daarom hadt jij je niet
moeten laten ompraten door je kame
raden op de fabriek. Die hebben je dat
natuurlijk wijsgemaakt. Als die zeggen,
dat morgen de wereld: vergaat dan geloof
je 't"
„Nou, zeg daar 'ns wat tegen: Ik zeg
maar zoo, do Bijbel is het boek van God,
ea wat de Bijbel voorschrijft, dat doe ik.
Nu staat er duidelijk in den Bijbel, dat je
op Zondag niet mag werken. Daar ben ik
dus voor. Maar daar staat niets in den
Bijbel over Mi-shooren; daar ben ik dus
-tegen".
„Heb ik van m'n leven, wil jij door den
Bijbel je luiheid goed praten? Waar de
Bijbel al niet goed voor i9".
„Scheld nou niet; maar geef eens 'n
fatsoenlijk antwoord. Heb ik geen gelijk
met me aan den Bijbel te houden?"
„Daar zeg ik niks van. Maar met jou.
opvatting over Zondagsrust- kom je er niet
met den Bijbel".
„Hoe zoo?"
„Omdat de Pater van morgen nog ver
teld heeft, dat hetzelfde kerkelijk gezag,
dat ons gebiedt, om de II. Mis bij te wonen
ook den. Zondag in plaats van den Sabbath
tot rustdag heeft gekozen, en dat hier
van ook niks in den Bijbel staat. Als jij
je dus zoo nauw aan den Bijbel wilt hou
den, man, dan moet je niet Zondag, maar
Zaterdag -tot je rustdag kiezen. Kijk maar
bij do Joden, of het niet waar is, dat de
christenen indertijd een dag verschoven
zijn. Houdt jij je dan maar aan den Bijbel
Jau, en waag het niet le werken op Zater
dag".
Jan lachtte het denkbeeld van een
tweeden dag van nietsdoen wel toe, maar
hij zeide:
„Dat ig natuurlijk apenkooi. Dan zou
den ze me gauw voor een Jood aanzien.
Daarbij ik kan op d-e fabriek geen dag
verzuimen.
„Dus je geeft al toe, dat je je niet zoo
heel nauwkeurig aan den Bijbel houdt?
Laat ik je dan zeggen, dat ik het wel doe,
èn wat betreft het rus-ten op Zondag èn
wat betreft het bijwonen der H. Mis".
Jan ICrom zette oogen op als brugge
bogen.
„Wat nu? Jullie houden je aan den Bij
bel, cn de Bijbel vertelt ons niet, dat de
Apostelen den Zondag voor den Sabbath
hebben genomen, en dat bet doodzonde
is, om dc Mis te verzuimen,..."
„En toch houdt ik me in die twee ge
vallen prompt aan den Bijbel. De Pater
heeft dat van morgen in zijn preek over
het Mishoo-ren nog uitgelegd. Wie zich
aan derf Bijbel houdt, kan het kerkelijk
gezag niét wegpraten. En daaraan heb
ben wij te gehoorzamen. Ik heb niet alles
kunnen onthouden, maar het ging -over
.sleutels van den hemel, en dat alles ge
bonden was, wat Petrus zou binden, en
dat Petrus de lammeren en de schapen van
Christus moest hoeden. Eén tekst heb ik
goed onthouden: Wie u hoort, hoort Mij,
wie u versmaadt, versmaadt Mij, en wie
Mij versmaadt, versmaadt Dengene, die
Mij gezonden heeft. Zie dat staat in den
Bijbel. Wal ik me dus aan den Bijbel houden
dan heb ik aan het kerkelijk gezag te
gehoorzamen. Welnu, dit schrijft voor,
den Zondag, niet den Zaterdag te rusten
evengoed' als het. voorschrijft, dat ik op
Zondag op doodzonde verplicht ben, de
H. Mis te hooren. Wie het waagt, op Zon
dag de Mis te verzuimen, moet zich niet
beroepen op den Bijbel, want dan komt
hij ten slotte in conflict met alle teksten,
die het rechtmatige bestaan van het wet
tige kerkelijke gezag bewijzen. Hij is zoo
erg tegen den Bijbel als maar eenigszins
mogelijk is. Haal dus voor je luiheid- geen
bijbelteksten aan, Jan. Je deedt beter, met
je terecht aan den Bijbel te houden, door
op Zondag met mij naar de H. Mis te
gaan.,.."
Als antwoord deed Jan een bevestigen
den langgérek-ten geeuw.
J. J. VAN SANTÉ, Pr.
DE HEILIGE STEDE TE AMSTERDAM
li.
De Mirakelprocessio bad zich geduren
de het laatst der Middeleeuwen tot een
grootsche feestbetooning ontwikkeld. We
ken te voren reeds werden er toebereidse
len gemaakt. De gevels der huizen wer
den nagezien of hier of daar iets te her-
Stellen, te vermoeien viel; het straatpla
veisel werd door de speurende oogen der
opzichters nagezien en op hun rapport
pioesten de stratenmakers oneffenheden
èn kuilen verwijderen. Een paar dagen
te voren werd de processieweg aan een
radicale schoonmaakbeurt onderworpen.
De buizen werden gesierd met vlaggen
en groen en met bloemen voorzooverre
het vroege jaargetijde dit toeliet. Men
verstond in de Middeleeuwen de kunst,
de toch al zoo mooie, decoratieve Gothi-
sche geveltjes passend te tooien en te
smukken. Het was immers alles voor On
ze Lieve Heer!
Was de groote dag, de eerste Woens
dag na 12 Maart (St. Gregoriusdag) aan
gebroken, dan leidde de weg over Kalver-
straat, Dam, Nieuwendijk, vervolgens
door de Houttuinen en over de Nieuwe
Brug, v/aar halt gehouden werd en de
schepen in het IJ, de meer materieel©
bronnen van Amsterdams toenemend wel
varen, de plechtige Benedictie met het
Allerheiligste ontvingen. Daarna begaf
men zich door de Warmoesstraat en de
Nes terug naar de Kapel ter Heilige
Stede.
De luister dezer processie, die in allo
opzichten een weerspiegeling was van.
het Amsterdamsche leven, geestelijk zoo
wel als materieel, was buitengemeen. De
verhoudingen van het Mid-deleeuwsche
leven, de onderlinge verhoudingen en
werkzaamheden der burgers, de zeldzame
schoonheid in de weelderige kleurenliar-
monie, de blijde vroomheid, het onwan
kelbaar geloof, het kwam alles op het
voordeeligst en nadrukkelijks! tot uiting.
De Sacramentsprocessie was een uiting
van de volksziel in al haar geledingen.
Do stoet werd geopend door de am
bachtsgilden. Elke gilde droeg zijn vaan
del mede en het beeld van den bizonde
ren ambachtspatroon. Brandende kaar
sen worden gedragen door de overlieden,
die zich tevens gesierd hadden met gods
dienstige emblemen betrekking hebbend
op hun vak.
Na den arbeid do poëzie en do phan-
tasie. Een groote menigte jonge meisjes
en vervolgens jongelingen „welcke seer
co9telijck toegemaeckt svn." Dit gezel
schap had ten taak eenige voorname hei
ligen met gevolg voor te stellen. Wij ont
dekken er in de Heilige Maagd, H. Maria
Magdalena, St. Barbara met haar toren',
St: Margaretha, St. Agnes met het lam,
o.a. Op oen schoon wit paard zetelend
toog ook St. Joris mede, met govelden
lans den grillig beschilderden houten
draak bedreigend die voor hem uit werd
getrokken.
Zoo vond men aanduidingen van aller
lei episodes xiit de levens van heiligen of
uit de gewijde geschiedenis. Op deze
wijze was zoo'n Middeleeuwsche proces
sie, evenals thans ook nog elke processie,
al blijft ze hier in 't Noorden uit den
aard der zaak beperkt, een prachtig aan
schouwelijk middel om het volk zijn
godsdienst te leeren kennen en niet min
der om den zin voor schoonheid op te
wekken.
Na de magden en jongelingen volgden
groepen kinderen. Deze waren, zooals een
oude beschrijving zegt „toegemaeckt met
gestyvede witte clederen, met guide
vleughelen op haere schouderen", terwijl
ze naar der engelen wijs „hackeborden",
„cymhelen" en andere muziekinstrumen
ten medevoerden.
Maar op deze engeltjes volgden duivel
tjes en men weet aan het bekende Altaar
stuk van Lucas van Leyden in de Lakon-
hal, hoe vindingrijk de Middeleeuwers
waren in het phantaseeren van gedroch
telijke wezens. „De duyveltgens syn
schrickelijk toegemaeckt mit overlrekse-
len daer lelycke schilderyen op staen,
treckende een groot schrickelyck grijns
voor 't aengesicht, een peckstock in de
hant."
Het is geen wonder, dat kleine Amster
dammertjes, die langs den processieweg
geschaard stonden het menigmaal te
kwaad kregen. Een oude beschrijving
zegt: „Sy en kryten seer, als sy dese
nicker tgens sicn aonkomen."
't Zij om de illusie te wekken, deze
duiveltjes in bedwang te houden, 't zij
om andere redenen volgde nu de stede
lijke schutterij, in haar mooiste uniform
met blinkend kuras en flikkerende wa
penen, elke scli ut ter met .een brandende
kaars in do hand. Het middelpunt werd
gevormd door "den schutterkoning, die
aan een zilveren keten om den hals zijn
eerete&kcnen droeg en.hoog zijn konings
scepter, een staf met zilveren papegaai,
beurde. Iedere schutter was verplicht op
poene van zware straffen mede te gaan.
Ook anderszins moest dit rumoerige en
ruwe volkje onder den duim worden ge
houden, zoodat het noodig scheen, de
lastige elementen die er onder scholen,
in te peperen, dat zij zich tijdens den
ommegang van kroes en kanne te ont
houden, „wantet lolick endc qualick staet
ende groot abuys plach te maecken."
Voor do leerlingen der Latijnscho scho
lend-die nu volgden in toog cn superpli,
was het niet meer noodig dergelijke be
palingen te schoppen. Met hun weeke
jonge stemmen zongen zij de oude Grego-
riaansche saoramenshymuen. Onmiddel
lijk werden zij gevolgd door de seculiere
geestelijkheid met hun parochie-vaandels
en de beelden der patroonheiligen der
Amsterdamsche kerken.
Een groot zilveren kruis werd nu ge
dragen door de zonen van St. Francis-
cus in hun grauw habijt, die ijverig In
koor hunne gebeden murmelden. En na
de boetpredikers kwam een merkwaardi
ge groep menschen, n.l. een aantal boete
lingen, zij die om een zonde uit te boeten
of een bizondere genade te verwerven,
barrevoets en enkel met een ruw wit
hemd over het bloote lijf, hartstochtelijk
gebeden prevelend en bij wijle zich zel
ve kastijdend, onmiddellijk het "Wonder
baar Sacrament vooraf gingen.
De hoofdgroep van de Processie trok
natuurlijk het allermeest de aandacht.
Een prachtig baldakijn van goudlaken
werd plechtstatig gedragen door de vier
burgemeesteren van Amsterdam. En on
der het baldakijn schreed de pastooT in
vol ornaat, aandachtig met neergeslagen
oogen, in de handen geheven het gewijde
gouden vaatwerk, waarin de zegenende
H. Hostie, Haar wonderkracht over Am
sterdam uitstraalde
De stadsspeellieden in hun roode man
tels speelden „ser lieflycken" op fluiten
on schalmeien plechtige deunen tor eere
van den Verborgen God.
Het officieel gedeelte van den stoet
werd besloten door alle leden der stede
lijke overheid in hun zwarte tabbaarden,
waarhij zich aansloot een groep burgers
in mid del eeuwsche statiegewaden „als
elk goet Kerstenmensche wel behoort
ende sohuldigh is" N. J. H. S.
De A. L. M. A. (algemeen© Leidsche Mis
sie Actie) zal met medewerking van alle
Katholieken van Stad en Lande, georgani
seerd worlen in het midden van de maand
October. De besprekingen met de ver
schillende Missionarissen zijn in vollen
gang.
Eene grootsche Missietontoonstelling zal
gehouden worden, en in vele vergaderin
gen. zal onze missiekennis en onze missie
liefde vergroot worden.
Laten wij uit dankbaarheid voor hot ge
loof, hetwelk wij van God ontvangen heb
ben, hetzelve ook aan anderen meedcelen.
Uit dankbaarheid voor de schatten van
genade, waarmede God ons beladen heeft,
behooren wij alles in het werk te stellen,
om anderen daaraan deelachtig te maken.
Ziedaar wat de Plaatsbekleedcr van Je
zus Christus van U en van al zijn zonen
heden vraagt.
Paus Pius XI.
BRIEF VAN PATER F. KOPERDRAAD
VAN DE ST.-JOSEPH-CONGREGATIE
TE MILL-HILL, UIT NOORDEN.
Geachte Vrienden van Noorden
en omgeving.
Het is nu ongeveer 6 maanden geleden,
dia'b ik Noorden heb verlaten, en, mij
dunkt, dat u allen nu wel het een en an-
d'er over mijn reis enz. zult willen hoeren.
Dit doe ik dan ook gaarne, allereerst om
u allen mijn dia-nik te betuigen voor alles
wat u gedurende mijne vacantie voor mij
en mijne missie hebt gedaan.
Op 9 September vertrok ik per boot
van Rotterdam en na enkele uren was
er niets meer van Holland te ziendoch
ik moet zeggen, dat nog voor vele
dingen mijn hart in Holland was. We
stocmd&n spoedig naar Southampton, in
Engelanddaar verbleven wij 1 dag en
dan naar Ta-nger op de Noordkust van
Afrika. Zoo ver was d'e reis zekeT niet
prettig, we hadden een ruwe zee en
iedereen was zeeziek.
Nadat we Danger verlaten hadden, ging
alles best en ik vermaakte me wel op de
prachtige Hoilandeohje boot. Van Danger
stoomden wij naar Marseille, waar we
ongeveer 2 diagen vertoefden. Twee keer
doen ik de stad in geweest en ik kan zog
gen, dat Marseille een van de prachtigste
stedlen is in Europa. Do 'kerk „Madame de
la Guooi" is schoon gelogen op een berg
en het Mariabeeld op den toren overziet
die gehecle haven. Van hier rechtstreeks
naar Porft-Sadd, waar de .Westers che en
Oos ters olie manieren zich in en door elkaar
mengen. Voor een eersten bezoeker is dit
een fijn gezicht, dooh ik had reeds zoo
veel van het Oostersohe gezien, zoodat ik
blij was de vuile stad te kunnen verlaten,
en door gingen wij naar Suez, voider door
hot Suezk,anaal, de Rood© Zee, de Indi
sche Zee naar Colombo. Dit was een lange
reis, en het wias somtijds moeilijk zich op
de boot 'bezig te houden, doch ik had
daar al reeidis vele vrienden in groot en
klein, zoodot ik genoeg variatie had met
eon en ander te vertellen aan de kleinen
of sc-haak te spelen met anderen enz. Op
5 O-ciobcr kwamen wij te Columho aan en
ik was de eenige passagier voor Oolaunbo,
on zoodra ik daar aangekomen was, kon
ik weer do HolLandsdhe taal gaan vergeten,
wiant het wa® direct Fa mil of Engel-sch.
Zoodra ik in de stad kwam, was mijne eer-
ONS HOEKJE
OVER
OPVOEDING.
KONINGIN N'TCGT»,
Bij een koning behoort een koningin.
Bij koning Alcohol behoort koningin Ni
cotine. Het verrassende is wel, als er
naast een koning een koningin zetelt,
heeft deze laatste gewoonlijk niets to
vertellen (tenminste in rijkszaken!...)
Koningin Nicotine is echter even machtig
als koning Alcohol. Beiden oven verderf©
lijk voor 't kind. Beiden even grcio ly-«
rannen van „de eeuw van 't kind". Niso-«
line is het vergif dat met het rooken v er-
werkt worcK: alcohol mrt het drinken!
Overigens in het kind even verderfelijke
overprikkeling van dat zwakke, groeiende
zenuwgestel. Als ik zakenman was dan
had ik al lang een Tutankhamen-sigarct
in den handel gebracht! Die zou zeker
„de beste" zijn! Wat zou er meer verhan
deld worden in onzen drukken handel dan
sigaretten? Eu altijd „do beste" In
ieder geval is de trek naar sigaretten
enorm 1 Jong en oud, selioon geslacht en
minder met schoonheid bedeeld geslacht;
in trein en tram, in boot en op straat,
's morgens vroeg cn 's avonds laat; vóór
't eten, na 't eten, onder 't eten... 'n
„trekje" doen. Het is onbegrijpelijk waar
en door wie men tegenwoordig „om vuur"
gevraagd wordt!... Lezen, schrijven, re
kenen, ja praten, kunnen zij nep; niet
goed... doch wèl een beetje „vuur" vra
gen! Niet zooals vroeger de straatbengels
als zij wel eens een „peukje" vonden en
dit dan stilletjes in een steegje of ver
borgen b'pekje lieten rondgaan in den
kring van uitverkorenen als de vredespijp
der Indianen neen, nu komen zij open
lijk voor den dag met hun sigaretten,
waarvan zij de merken beter kunnen dan
de 10 geboden en bijna evengoed a>s de
le klas elftallen. Laatst telde ik 'n twintig
tal merken, die zich aanmeldden met alle
bescheidenheid als „superieur"!
Belooning in geld voor bewezen dienst
wordt omgezet in rookgerief. „Laten op
steken" wordt een eisch van de kinder
kamer! Hoev-cle ouders, die overigens
zich er tegen verzetten, worden de be
drogenen der laksheid van de grooten,
die altijd maar klaarstaan met „opsteken"
tegenover kinderen. Een vriend van mij
had een zoontje, die op zijn plechtige
Communiedag voor het eerst een „klein
sigaartje" mocht roolcen! Hij begon
en rookte met zware wolken als gerouti
neerd damper door zijn neus!...
Heelemaal niet rooken is voor het kind
beslist noodig, voor de groot-ere jongens
het beste, voor de grootere meisjes, me
de uit hoofde van haar bijzondere consti
tutie en vrouwelijke bescheidenheid ab
soluut vereischt. Voor de volwassenen is
matig rooken niet af te leuren. Wanneer
de jeugd wat minder rookte, zouden wij
vanzelf minder volwassen, .doorrookers"
krijgen en heel wat meer kern-gezonde
menschen
In vele gezinnen wordt, behalve aan
gezondheid, ook heelwat aan de porte-
monnaie ingeboet, door het vele rooken;
heel wat gordijnen geel-gepaft; heel wat
huismoeders uit haar humeur gebracht
om de „vuile troep" op kleeren en huis
gerief. Maar waarom moeten sommige
vaders (en moeders!) door woord erf
voorbeeld hun kinderen de rooksla-
vernij Indrijven
G. P. J. v. d. BURG,
HagcveldVoorhout. Pr.
ste gedachte„hier is Indie weer met al
de wuife, stoffige straten en al de vuile
menschen met het Indische Lawaai en
rumoer".
Het is heel aardig, wanneer men öifc
voor den eersten keer ziet, doch nu was
het niet voor 'tt eerstneen, het was mij
te veel bekend en na voor een jaar in het
sohoone, propere Holland geweest te zijn,
dan valt Indië op deze manier zeer togen.
Ik vertoefde één diag in Col umbo en
Vrijdagavond om 7 uur w-a® ik in den trein
op wog naar Madras, waar ik Zondag
morgen 7.30 arriveerde. Drie „Swa-mies*'
waren aan 't station, om mij af te halen,
on na koffers en lósten in een ossenkar ge
pakt te hebben, gingen wij per auto ia
vliegende vaart door do drukke straten
van Madras, waar ik, na enkele minuten
in de bekende Catbedirale Kerk arriveer
de. Ja, hier was alles weer bet oude van
voorheenja, ik was weer in Indië, en
onwillekeurig, teen ik een korten t ijd
later naar de kerk ging, daar kwam al 't
verleden© weer voor den geest als in een
panoramadinar kwam Holland met -cd do
steden cn dorpen en Noorden mot al mijrf
familieleden en vrienden, daar kwa-ni da
Rotteidaans-dhe haven met do boot, met
mijn© familie en bekendendaar zag ik
weer op het havenhoofd, terwijl ik ruct do
boot vertrok, een menigte van menschen,
allen wuiven met zakdoeken, hoeden o£
petten, en te midden va n hon zoo velen,
diie mij zoo dierbaar zijn, en een gebod
ging op van mij voor hen en u allen, dat
God! u allen z-egene en dat ik nog eons
hot geluk zal hebben u allen weder t©
zien..
Ik was nu in Madras en daar bleef ik
voor 12 dagen o-m uit t© rusten van d©
reis en om sommige welbekenden en vn en
den t© bezoeken.
Op 20 October vertrok ik naar mijrf
oud» parochie Eoshanaiganan, waar Fra*i -
thsr Paüor, mijn opvolger en mijn p-arodbS,
anen mij opwachtten. Het was feest, hun
warme, dio meer dan 10 jaren voor hsr
had gewenkt, was teruggekeerd en
waren blij, en toonden hunn© vreugde t
volle Indische muziek cn zang. Ik wia^J
da-t kunu© vreugde niet lang zou -duren,
want ik kon eiken dag mijn© aanstelling^
voor mijn© nieuwe parochie verwachten^
en half November kwam de -brief en ikh
werd verplaatst van do Ro-slianagaran-
mis-sic naar een aardig c-ud stad jo, to mid-
