OEZONOÜEiO EN ME
inlichtingen:
OVER
boeken
G' te 0. Dc boeken van Ernst
j\ j yjjn over heb algemeen niet aan
i y a'lcn! Verschil lende romans van liem
1 wij beslist gevaarlijk.
"ijli'y s„ tc L. U vraagt ons oordeel
V Het Koninkje" van Marie K o e-
°T n pit'is een <ler beste boeken, <3io vrij
fc,iaatstc jaren gelezen hebben. Er zijn
dechls 2 <1 celen verschenenwij mec-
D°3 ^at er nog één deel volgen moet.
8' mi reeds kunnen we zeggen, dab èn
Jet belangwekkend verhaal over den
Ufincn koning Si eg-bert. en de lijno ka-
kterteekening, èn de inmgo teoderheid
-■■die heel dit beek doorgeurt, ons dikwijls
ore j:cp ontroerd hebben. Deze pracht-ro-
mrn wordt uitgegeven bij Brand te Bus-
sum, in de bekende scrio van „Do witte
Bibliotheek".
tc Z. bT walt een mooi boek voor
meisjes van 14 h 15 jaar? Dan kunnen wij
u bizonder aanbevelen„Tociie Roetmop"
van Li na- Ter voor en, of „Toch een"
„nllolati van Java,
K l., te V. Of wij een degelijk
i" werkje over draadlooze telegrafie ente-
iarfi lefonia kennen? Daarvoor kunnen wij u
ten zeerste aanradenJ. Oorver: „Het
Draadloos Amateurstation". Een vierde
druk is ter perse en zal in den loop dézer
maand het licht zien bij de Uitgcvcs-
maatschappij .,'s-Gravenhage", Laan van
Meerder voort 20, te s-Gravenhagc.
VOORHEEN EN THANS.
Wat jammer, dat men in 18S7 er toe is
overgegaan het kapelletje van het Jerusa-
lemhof aan de Cellebroersgracht, te Lei
den, thans Kaiserstraat geheeten, af te
breken. Het had er nu in die eenigszins
eentonige omgeving zoo'n aardig en ty
pisch effect kunnen maken. Gelukkig is ten
minste de geschiedenis van dat bedehuisje
nog volledig bekend. Leiden's bekwame ar
chivaris, mr. dr. J. C. Overvoorde, schreef
ér een belangrijk artikel over in liet'
Leidsch Jaarboekje van 1904, aan welk op-
itel het ons vergund zij hier een en an
der te ontleenen.
Stichter van hof en kapel was Wouter
Ysbrantsz Coman, die op Kerstavond van
1467 overleed. Hij bestemde zijn huis tot
[woning voor 13 armo mamien, die „eerlick
ie h zyn ende van goede zyn vergaen" d.w.7.
Joa
le-ld
die 't vroeger beter hebben gehad tot
welk deel hij ook de noodige fondsen aan
do stichting vermaakte,
i -it Over het hofje zelf zullen we 't hier niet
hebben, want bij alle instellingen van_dien
tiard komt de geschiedenis op hetzelfde
:g b neer. Alleen hebben wo hier dit bijzondere,
dat dc brave "Wouter cr een uitsluitend
nannenhofje van wilde maken; slechts
,wair oic dat die man een wyf had, die
sal oic daarin wonen also lange als die
man left ende niet langer". Geen weduwen
wat trouwens niet erg was, want zoo'n
vrouwtje kon dan wel weer in een ander
hofjo terecht: Leiden bezat, er genoeg.
Wouter Ysbrantsz en hiervan vinden
we te dezer stede slechts bij de stichters
van het St. Annahofje aan de Hooigracht
een tweede voorbeeld ging echter ver
der dan de stoffelijke verzorging van zijn
beschermelingen alleen; hij was ook be
dacht op hun zieleheil, hetgeen blijkt uit
do bepalingen betreffende do aan bet hof
tc verbinden kapel, waann cok zou ge
plaatst worden een afbeelding van het
H. Graf te Jerusalem, dcor den stichter
bezocht. Hij wildo dc kapel zoo rijk mo
gelijk zien toegerust en vermaakte 100
kronen „totten buys voorz. tot die capcllc
to versien, boucken, kelken, ornamenten
ende andcro sicrings, endo een misso ter
wcecko alle Vridaghès
Hiertoe was echter de toestemming vcr-
cischt van den Commandeur van Sint Pic-
tcr, tot wiens parochie het hef behoorde.
Deze commandeur was do vertegenwoordi
ger van do Balije van het Duitscho huis
te Utrecht, waaraan graaf Floris. V in
12GS de Sint Pieterskerk had toegewezen.
Do commanderij was ge/estigd tusschen
do Kicks teeg en het Papenburg, waar nu
nog do Gonvmandcurspcort den naam in
herinnering houdt.
In dc overeenkomst van 11 Augustus 1467
wordt door den commandeur aan Wouter
Ysbra-ndtsz toegestaan cm aan het hof
een kapel te verbinden, doch onder uit
drukkelijk beding dat hierdoor geen in
breuk zou gemaakt worden op do paro-
chicreehten van do Pieterskerk. Er mocht
geen kerkhof wcr.cn'en de dienst moest be
perkt blijven tot een gelezen H. Mis per
v.cek en wel op Vrijdag of, zoo dit met
een der kerkelijke' hoogtijden, to zamen
viel, op den Donderdag tc voren. Do mis
moest om 8 uur des morgens geëindigd
wezen en mocht slechts door ccn wereld
lijk priester gecelebreerd worden en niet
door een geordend geestelijke, waarop ech
ter een uitzondering werd gemaakt voor
de heeren van het Duitsehe huis.
De priester mocht weliswaar door do
bestuurders van het hof worden aan
gewezen, tjpch moest toegelaten worden
door den commandeur van St. Pieter, dio
hem ook mocht ontslaan, indien hij zich
misdroeg cf zich ten koste van de paro
chiekerk meer rechten mocht aanmatigen.
Uitdrukkelijk werd bepaald, dat de pries
ter geen bewind zou hebben over do ka
pel en geen parochierechten zou uitoefe
nen, geen biecht zou liooren, niet prediken,
noch sacramenten toedienen.
Do kapel mocht een klok van 24 pond
voeren om de bewoners van het hof ter
Mis te roepen. Deze bewoners zouden
steeds de St. Pieterskerk als hun parochie
kerk blijven erkennen en men zou van het
hof, geen klooster maken, noch het onder
een orde stellen of er een broederschap
aan vei tinden, waardoor do rechten der
parochiekerk konden worden verkort.
Voor do giften in. het offerblok en do
aan het hof te maken legaten, die op de
zelfde wijze aan de kerk ontgingen, zou
het hof jaarlijks drie „gouden keurvorster
Fiijnsch gulden" betalen, welk bedrag ver
hoogd zou worden als de inkomsten van
het hof verbeterden. Als zekerheid voor
de betaling van deze jaarlijksche erken
ning werden 9 morgen land uit Naaldwij
kerbroek verbonden.
Dergelijke vergoedingen aan de paro
chiekerk vindt men ook van de kloosters
gevorderd, die eigen kapellen bezaten, o.a.
ten bate van de St. Pieterskerk van het
St. Jeronihius-Zusterhuis op het Bapejn-
burg in 1440 en van de kloosters St. Bar
bara in 1441, St. Agnes in 1461 en Roden
burg in 1465. Ze warén dus niet speciaal
bedacht om Wouter IJsbrantsz te hinde
ren, doch louter een uitvloeisel van den
regel, om de kerkelijke inkomsten niet te
benadeelcn waar veel voor te zeggen
viel.
De punten der overeenkomst werden
bezegeld door bisschop David van Bour-
gondic en goedgekeurd door Heynric van
Hacfort, den landscommandeur der Balije
van Utrecht. Wie ze lezen wil kan zo nog
in de Lakenhal vinden, geschilderd op een
bord.
Een belangrijke uitbreiding oncler-ging
de dienst ter kapelle in 1474. De a Sen Fe
bruari van dat jaar gaf de Commandeur
verlof om alle weekdagen de H. Mis te
lezen, mits deze geëindigd zoa zijn voor S
uur en 's winters voer het luiden van de
klok der St. Picter. Op de Zondagen zon
er geen dienst zijn, behalve een vroegmis,
op Palmzondag cn op de Kcrkehjko hoog
tijden. Zelfs werd op den „kermisdag" der
kapel teu zingende Mis toegestaan, door
een der Duitscho heeren tc cclebreeren.
Do kapel 33 rijk versierd geveest; in
194G moest men zelfs maatregelen nemen
om dieven tc weren.
De boven besproken afbeelding van het
II. Graf was oen groot aantrpkkingapunfc
voor'de geloovigen. Zo wa3 in ccn nis ge
plaatst, die zeer duister v. as, zoodat iu do
rekeningen der kapel nog vermeld wordt
wat ter reJiiLting geschiedde.
Altaarsiera'den cn verder meubilair blij
ken goed verzorgd te zijn geweest. Na do
Hervorming werd dit al waarschijnlijk
verkoolt. In de Lakenhal worden nog drie
schilderijen bewaard, van het hof afkom
stig, doeli hiervan zijn althans twee van
r.a de Hervorming. Het e'enigo bepaald
Katholieke schilderij stelt de aanbidding
dor lCcningen vcor.
Over de Lap-ii cis gebouw is weinig be
kend. Uit dc rekeningen blijkt, dat zo ecu
cksaal had tn een beschilderde zoldering.
Do eenig bewaarde afbeelding, uit het
einde der 18o eeuw, toont ons alleen de
koorzijde: een geheel vlak gemetselde ge
vel zonder ramen cn zonder versiering,
mét koorsluiting in den vorm van ccn acht
hoek. Er was toen blijkbaar al veel ver
anderd. Naast de kapel ziet men de in
gangspoort van het hof, met een Jerusa-
lemskruis in het hoogveld boven den in
gang.
Na de Hervorming werd de kapel aan
de Lutherschen afgestaan, die er tot 1613
kerk hebben gehouden; zij konden toen
een eigen gebouw betrekken op de Hoog-
landsche Kerkgracht. Daarna werd de ka
lei door de Engelsche -gemeente gebruikt
tot 1644 toen, ze voor deze to klein werd.
Sindsdien is de kapel niet meer voor
kerkelijke doeleinden gebezigd. Ze werd o.
a. in 1651 gebruikt voor het plaatsen van
lalcenperseii en later afgestaan aan de
hoofdlieden van het bierdragersgilde, dio
er nog in 1762 resideerden. Zij deden een
gevelsteen aanbrengen, voorstellend twee
mannen, een biervat dragend. Deze steen,
die wel erg in contrast was met de oor
spronkelijke bestemming van het gebouw,
wordt thans nog in de voorhal van ons
Stedelijk museum bewaard.
Omstreeks 1760 kwam de kapel weder
vrij en werd daarna verhuurd, sinds 1811
als turfbergplaats voor 'n lakenfabriek en
later als wijnkelder voor de firma Kaat-
hovc-n.
Onder al dezo wederwaardigheden was
do kapel er niet op vooruit gegaan, het
geen regenten in 1887 deed besluiten het
gebouw maar te laten - afbreken. Do heer
Overvoorde vernam van personen, die de
kapel nog_ gekend hebben, dat deze een
sieraad was voor^de omgeving. Dit had
naar onze mcening voor de regenten een
reden te meer moeten wezen om zich
nauwgezet af tc vragen of het niet einde
lijk tijd werd, wat meer in overeenstem
ming te handelen met de bedoeling van
den stichter. Laten we er evenwel dien
heeren niet al te zeer een grief van maken,
want hun daad is alles behalve eenig in de
geschiedenis van ons vaderland.
Hulde te meer intusschen aan de regen
ten van het Sint Anna-hofje waarover
een volgenden keer die meer piëteit voor
het verledeno betoonden.
AJO.
sssra
1 C*il
R.
;ËJSHI
—25 S
Onze voeding.
Het lijkt mij niet ongeschikt, omtrent
dit voor dc gezondheid zoo gewichtig on
derwerp, een en ander onder de aandacht
der lezers van de L. C. te brengen en ik
wil daarom trachten in dit cn in ecnige
volgende artikelen enkele wetenswaardige
bijzonderheden daaromtrent uiteen tc zet
ten. net is dan van het allergrootst be
lang wil men de kracht cn het vermogen
van zijne verterings-organcn zooveel mo
gelijk behouden dat men vooral lette op
een doelmatige voeding.
Hoezeer in dit opzicht wordt gezondigd
is bekend. Het i3 niet te ontkennen dat
menigeen jaar in jaar uit ongestraft zijn
verterings-organen (maag cn ingewanden)
op ongeloofelijke wijzo op zware proef
stelt. Bij niet weinigen echter wreken zich
de vroegere diëcetfouten met voorbijgaan
de, zich herhalende of vroeg of laat op
tredende blijvende stoornissen.
Bij de voeding lette men op deze vier
hoofdzaken:
lo. Dc keuze van ons voedsel;
2o. Dc hoeveelheid;
Sc. Ons doen en laten tijdens en na de
voeding;
4o. Vermijden van schadelijke bijmeng
sels bij ons voedsel
1) De keuze van het voed-
s el.
Onder de talrijke voedingsmiddelen, wel
ke de vijf groepen van voedingsstoffen ril.
eiwit, vet, k o o 1 hy d r a t e n (zet
meel, suiker, etc.), zouten cn water
bevatten, hebben wij niet alleen te letten
op den smaak en den prijs maar voor
alles ook op de v e r t e e r b a arh-ei d.
Daarmede is niet bedoeld dat het doel
matig is bij gezonde verteringgorganen al
leen slechts licht verteerbare kost te kie
zen.
Integendeel, een gemengde voe
ding is niet alleen wat betreft het ge
halte aan voedingsstoffen doch ook wat
betreft de samenstelling zonder twijfel de
beste, en een passendo bijmenging van
zwaarder voedsel is niet alleen noodig tot
vermijding van verzwakking der spijsver
teringsorganen, maar ook om deze in nor
malen toestand te houden. Het is echter
noodig de verteerbaarheid der verschillen
de spijzen to kennen om de verhouding
tusschen lichte cn zware kost te regelen.
Op deze wijze voorkomt men dat de
zware kost te veel de lichte zou overwegen,
waardoor een blijvende stoornis zou om
staan, en is men in staat om bij geringe
stoornissen in de spijsverteering d© lichte
voedingstoffen to kunnen uitkiezen.
Het' begrip „licht verteerbaar" is niet
zoo eenvoudig te omschrijven.
In 't. algemeen moet „licht verteerbaar
Voedsel" aan de volgende eischen voldoen.
De daarin aanwezige voedingsstof moet
zijn opgelost of makkelijk oplosbaar, fiin
verdeeld, makkelijk op tc nemen doör de
verteririgsorganen, niet te prikkelend wer
ken op de slijmvliezen eri mag de darm-
peristalliek (voortbeweging van het voed
sel in de ingewanden) niet te veel noch te
weinig prikkelen.
De bepaling van de verteerbaarheid van
het voedsel is zeer moeilijk. Voor alles
reeds daarom omdat, binnen normale gren
zen een groot individueel verschil bestaat.
Wijl wij reeds een groot onderscheid zien,
wat betreft het verdragen van. een be
paald voedsel (koemelk, kindermeel) bij
pasgeborenen, zoo moet er wel een aan-
0e boren versclnJ Lestur.n in de matöf
van vertering voor bepaalde spij'zen.
Hoeveel te meer zal dit het geval zijn bi?
do volwassenen bij wie in den loop des-
levens de vcrtcringsorgancn. zoo veelvuldig
op zware proef worden gesteld!
Niettemin bestaan er algemeen gelden Jol,
voorschriften, die nicfc verwaarloosd mo
gen worden, en dio hoofdzakelijk door
eigen waarneming van artsen en Icckcn.
gevonden worden.
Een gezonde maag heeft ongeveer G h 1\
uren noodig om ccn niet tc overmatig#,
hoeveelheid voedsel te verwerken en verdelg
tc transportccrcn.
Heeft de maag voor sommige spijzen*
daarvoor een langeren tijd noodig, dankarf
men, ook in verbapd met de maagklachten,
daaruit .opmaken dat die spijzen minder"
goed verteerbaar zijn.
Talrijke onderzoekingen van den m.nagw
inhoud tijdens het verteringsproces (bijv*
om dc 15 minuten) heeft men verricht om*-
Ircnfc den tijdsduur van den inhoud van do
maag cn omtrent dc chemische samenstel
ling van het voedsel. Hierdoor h^effc men'
inzicht gekregen omtrent heb begrip van
het normale omzettingsproces in de maag,
dat evenwel natuurlijk niet- voor vele ge
vallen precies hetzelfde resultaat geeft. In!
den laatsten tijd heeft men vooral door
toepassing der Röntgenstralen de ontledi-
ging van de maag, het z.g. transport van
den maaginhoud kunnen eontrolceren.
Hiertoe wordt het voedsel vermengd met
Bismuth, z.g. Bismuth-pap waardoor do
maaginhoud op de foto zichtbaar wordt.
Voor de drie voornaamste voedingsstof
fen vond men, wat betreft den tijd, voor
dat zij de maag verlaten, dc volgende cij
fers. Meelkostmengsels 2K3 uur, Eiwir-
mengsels 5G uur. Vet eerst na 7S' J uur.
Men heeft nu tabellen samengesteld dié
natuurlijk afgezien van individueel#
verschillen den tijd ongeveer aangeven,
die verschillende spijzen noodig hebben on*
door de maag verwerkt cn verder vervoerd
te worden.
12 uren 100200 gram water; 220
gram koolzuurhoudend water; 200 gram'
thee, 200 gram koffie en 200 gram'ca ca#
zonder bijvoeging van melk etc.; 200 gran*
bier;-200 gram lichte wijn; 100200 gram
melk; 200 gram bouillon; 1C0 gram eieren
zacht gekookt.
2 3 uren 200 gram koffie met- rocm*
200 gram cacao met melk; 300500 gram
water; 300500 gram bier; 300500 grumf
melk; 100 gr. eieren ongekookt, hard of irï
ommeletten100 gram worst; 200 gram!
visch (schelvisch,stbkvisch); 150 gram
bloemkool; 150 gram aardappelen; 70 cram
witte- brood (versch en oud); 70 gram bruin,
brood (versch en oud).
3 4 uren: 2002S0 gram jong ge
vogelte, 250 gram rundvléeseh; 160 gram
ham; 100 gram biefstuk; 200 gram zalm;
150 gram wittebrood; 150 gram bruin-
brood; 150 gram spinazie.
4 5 uren: 250 gram biefstuk; 250'
gram ossetong (gerookt); 100 gram ge-*
rookt vlecsch; 200 gram haring (gezouten)^
£00 gram erwten; 150 gram haas (gebra
den).
Uit dit globaal- overzicht van lichte cl£
zware stoffen volgt echter niet zooals m-
zegd, dat de voeding alleen zou moeten S;
staan uit zeer licht verteerbaar voed sex.
Gemengde kost is het beste.
Tc zware kost op den duur veroorzaak»
anatomisch en functioneel schade voor do
verteringsorganen. Te lichte kost geeft'
weer andere bezwaren als minder zout-
zuur-afscheiding in dc maag en soms chro
nische obstipatie. Als regel geldt dus voor
den gezonden mensch een middelmatig
EIND GOED, AL GOEDo
Bibberend van kou liep do kleine Mario
«oor do stad. Do winkels werden van lie*
vcrlco alle verlicht. Het liep tegen St. Ni-
colaas. Dan is het reeds vroeg donker en
vooral op den avond, waarop wij do klei
ne Maric aantroffen, is het door do
sneeuw die zachtkens begint te vallen,
vroeger donker dan we tot hieraan ge
woon zijn. De drukte op straat is groot,
het kan ook niet anders. Daar is zooveel
moois uitgestald en opgetast achter de
spiegelruiten der hel verlichte magazijnen,
dat de kinderen niet alleen, maar ook de
fgoolc mens clien er op uittrekken om te
z'cn cn uit te zoeken cn to koopen, wat
^raks op het feest van den grooten Hei-
'Se, in den vorm van cadeau of surprise,
san dezen of genen zal worden geschon-
^at Baalt de kleine Marie haar hartje
°P aan al dat moois daar uitgestald
hoo drukt ze haar neusje tegen het
oude vensterglas en hoe rekt zo d'r halsje
cm toch maar meer cn beter te kunnen
sicn.
II°° glinsteren haar donkere kijkers in
'J veilangen naar het vele, dat zoo kort
bp .,aar Hst, en toch zoover buiten haar
I01 vanwegc haar armoede,
tie J-*306 Benijdt zij nu dc rijke kinder-
s« die zooveel van den goeden Heiligen
«n Wen zullen! en zij
krijgt niets. Zij verwacht ook niets.
rijn*1 Tri Z0U mct 200 veini.S tevreden
siok' ufar ^aar raoedertjo is arm en....
Bet 'o Ifar Z0U zij armo vrouw
vandaan halen, om haar kleino
Beeft° CCU kleinigheid to koopen? Zij
eten n°S ®een ^1^ SenoeS ora voldoende
brandV.ersterkendo middelen en voldoende
Hoed ,°^en *e betalen. Neenzij zal haar
ei Je om nio'g vragen. Hoe klein Ma-
rietje ook is, zij voelt reeds het groote
leed harer moeder, waar deze met den
besten wil der wereld haar lieveling niets
kan geven, zelfs het kleinsto en nietigste
cadeautje, wat op St. Nicolaas zoo al ge
geven wordt. Do kleine weet en beseft,
dat elke vraag haar moedertje pijn en
leed doet daarom vraagt zij om niets,
maar des te vuriger bidt zij tot haar En
gelbewaarder, dat deze eens een goed
woord voor haar doet bij dien goeden Sint
die zooveel van kinderen houdt.
Ja, dat zal zij doen! Zij zal goed bidden
misschien
Zoo denkende cn bij zichclf overleggend,
is onze kleine zus in het centrum van de
stad gekomen, waar de mooiste winkels
en grootste magazijnen do meeste nieuws
gierigen en koopers trekken.
Langzaam voortgaande en met do han
den onder haar schortje verborgen om ze
tegen do snerpende koudo zoo goed moge
lijk tc beschermen, blijft zo staan voor de
hooge spiegelruiten van een rijke galante
riezaak, waar tal van dames uit de lioo-
gcre standen binnenstappen om aldaar
haar inkoopen te doen of haar bestellin
gen af te geven.
Wat is het liior verrukkelijk mooi
Hoe fonkelen de kristallen glazen en
vazen en kronen; hoe schitteren die voor
werpen van kunst en luxe in kleurenpracht
door die veelkleurige lampjes met kwisti
ge hand aangebracht! Hoe ordelijk is alles
gerangschikt en met smaak en met zorg
geëtaleerd. Dat is een lust voor het oog.
Dat trekt en boeit met wondere kracht,
waaraan niemand weerstand bieden kan.
Hier gaat dan ook niemand voorbij zon
der even stil to staan en voor een wijlo te
bewonderen, wat daar achter dat dikke
glas tc kust en te keur ligt uitgestald.
JFLct 's to mooi cm cr lang na-ar te kij
ken", meent Marie en wil verder gaan.
Maar wat ligt daar naast haar voet? Heb
glinstert en schittert door het licht dat
uitstraalt van de étalago en nu zij het
vreemde ding in de hand houdt, ziet zij,
dat het een zilveren tasclxje is, zooals rij
ke dames dragen.
Wat zal zij doen? Ha! nu is zo lijk! Nu
kan zij ook koopen, wat zij wil. Kijk!
daar zit een beursje in. Zij zal fluks eens
eventjes zien. Neenzij kan d?s oogeri
niet afhouden van dien schat. Goud- en
zilvergeldGod weet, hoeveel wel van
waardeZij durft "het niet na to tellen en
na te rekenen. Dab is niet noodig ookZij
is nu rijk en dat is genoeg. En als zij eens
voor moeder wat kocht! Wat zou het!
Wat zou zij vreemd opkijken en blij zijn!
Maar, is het geld wel ran haar? Mag
zij dat geld wel houden? Moet zij het ge
vondene den recht matigen eigenaar niet
teruggeven? Wat heeft ze zoo vaak van
haar moedertje gehoord„Wees altijd
eerlijk MarietjeArm zijn is geen schand,
maar een dief to wezen, is groote schande.
Wees eerlijk en denk aan het 7do gebod.
Waar je staat of gaat wees cn blijf eer
lijk. Er is één, dio alles ziet cn hoort cn
dat is God." Zoo sprak haar moderlje,
zoo leerde zc in do Catechismus, cn zoo
leerde ze ook in school. Zou zij ccn die
vegge willen wezen? Neen, voor geen geld
ter wereld Wat zou haar moedertje zeg
gen! Zij zou wis dood gaan van schaamte,
als zij moest hoorcn dat haar klein meis
je een dicveggo was geworden. Dan liever
arm en braaf, dan rijk cnslecht. Zoo
rodeneert de kleino meid bij zich zelf cn
spreekt van haar onschuldig hart. Maar
wat dan? Zij kan het zilveren taschje
toch niet op straat laten liggen. En liet
behouden mag ook niet. Maai"'wat dan?
Wacht! daar begint het helder to worden
in het kleino bolletje. Zij zal do tascli bij
de politic brengen. Ja!, dat zal zij doen.
Dat zou moedertje ook zeggen. Nietwaar?
Wat men vindt cn waarde heeft, moet aan
do politie worden ter hand gesteld, die hot
dan aan den rcchtmatigen eigenaar weer
om geeft
Daar ginds op den hoek van do straat
staat een agent op post. Daar gaat Ma-
rietje heenZie zo mc eens loopen met
een kleur van innerlijke tevredenheid. Zij
voelt geen koudo meer. Zij denkt ook niet
meer aan al 'fc moois, dat daareven nog
haar blikken trok met onuitstaanbaar ge
weld. Ze denkt welaan baar moeder,
hoe blij zij zijn zal, als zij boort wat Ma
rietje met het taschje deed.
Ik heb een taschje gevonden, mijn
heer
Laat eens zien, kindDat is mooi,
hoor
Wilt u het aan de dame teruggeven?
Zeker meisje! Maarhce heet je
en waar woon je?
Ik ben Marietje van Baarlc cn woon
in de Boomstraat No. 18, 3 hoog.
Goed kindIk zal alles opschrijven.
Jc zult er verder van hoorcn.
Marietjo gaat naar huis cn vertelt haar
zieko moedertje .wat clien avond ge
beurd is.
Dc Red.
(Wordt vervolgd.)
Eindelijk gelukkig.
Straat in straat uit liep ccn armo jon
gen, met een paar ansichten in do hand.
Zijn moeder was ziek, cn grooto arnioedo
heerschte in huis. Al heb huisraad was
verkocht, om de schulden te betalen. Al
leen nog twee stoelen, ccn voor zijn moe
der en een voor hem. Dan een oudo kast,
een tafel, 2 bedden en wat rommel. Ver
volgens een paar oudo gebarsten schilde
rijtjes, dat was alles. Vroeger behoefde hij
nooit met ansichten te loopen; maar nu
leed ziin moeder hard gebrek. Haar maai
was ecnige jaren geleden gestorven. Hij
was metselaar cn was van ccn muur af
gevallen en stierf. Nu hielp do jongen zijn
moeder met kaarten to verkoopen. Hij
riep: „IIccrën cn dames koopt Kerstkaar
ten 3 voor 10 cent!" Doch niemand sloeg
acht op hem. Allen liepen hem voorbij.
Toen hij een straat insloeg zag hij ver
scheidene kinderen naar den overkant
stoken, cn keken toen door dc ruiten van
ccn groot rijk huis. Daarbinnen stoncl een
prachtige kerstboom. Dorus wou ook kij
ken, maar hij was lo klein. Zou hij naar
binnen gaan. Do deur stond met ccn
kiertjo open. Hij ging door do gang. Maar
mevrouw van het huis had hem al gezien
cn vroeg: „Zeg ventjo wat moet jij hier
doen?" Och, zei do knaap, ik wou zoo
graag den kerstboom eens zien. Ik heb
zoo'n ding nog nooit gezien. En daar zit
ten van dio mooie lichtjes, slingers cn
mooie zilveren ballen, snuisterijtjes cn vo
geltjes aan. Mag ik nu eens even kijken?
Ik behoef niets te hebben. Nu, kom dan
maa,r even de kamer in. Zij deed de deur
open en Dorus trad angstig binnop. Dora/'
stond bij den kerstboom cn wachtte haat
cadca.ux af. Zij zat in een klein stoeltje.
Toen Dorus de kamer in Jcwam, sloeg hi>
zijn handen in elkaar. Zooveel moois had
hij nog nooit gezien; al dio lichtjes, bal
len en snuisterijen. „Wie ben je", vroeg
do dame? - Mijn vader is dood en mijn.
luoedcv ziek. Z;j haar huisboel
verkocht en nu'loop itc "met ansichten
lond; wij zijn enn, e"g arm. Ach zei do
dame. Hoe zou jn 't vwulch als jij cn jouw,
moeder nu eens b*'>- r'ngcr> wonen in mijnf
leegstaand kocKMK. 'Ach mevrouw,
spreek u zoo niëfT .Tn "Is lit het nu eens
wel meende", Wat zou 5T* dan deen? O
mevrouw dat kou Ik heerlijk vinden Nu
hier heb jc een gulden cn ga nu inr.r.r
naar jc moeder c:i zeg dat ik jullie straks
kom halen. Dc knaap, overgelukkig, hol lo'
nu dc straten docr; botste tegen een
agent aan, dat dc::c schreeuwend over dcf-
straat rolde. Zijn klomp en zijn pet- ver
loren kwam hij thuis én riep:_ "Moe«Ier,
wij zijn in den hemel!" Maar kind ben je
nu hcelcmaal? En terwijl Doras rlKs ver
leide, werd cr os dc deur gebonsd, cn voU
dra zaten moeder cn Dorus in ccn ii>.
cn reden, zij een gelukkige tcckcmsfc
moet. En zoo ging het voort, totdat z:i bij
heb huis kwamen. Zij ringen in .de acht et
gelogen kamer. Daar was dc tafel netjes'
gedekt cn dc kachel snorde. Toep girrrui
zij eten maar dc weduwe kon niets door
haar keel krijgen. En toen de dame cv::i
'weg v.rs knielden zij samen neer, c:i
dankten God. Zij leefden samen geluk!.;/,
cn liaudert geen nood voortaan meer, cn!
dankton dagelijks den goeden God, dio
zulk ccn geede dame op hun weg gcstiuaif
had.
"Willem Jansen, K.-Rapenburg 1«
Leiden. 4o Lias; 10 jaar.
ANTWOORD DEK RAADSELS.
No. 1. Mozes.
No. 2. t'en natte dweil.
No. 3. Do Vlieger.
No. 4. Heb vuur.
No. 5. Een musch kan geen paard opcteitt
No. 0. Een Naald.
No. 7. Do Zee.
No. 8. Een beet van ccn dier.
T)a Red*
