Jt leicftc tont".
Tweede Blad
Maandag 29 Mei 1922
Ie broeders des verderfs.
Encycliekfeest te Lisse.
De groote Encycliek-meeting van den
ting Leiden en Omstreken van den Ncd.
jl.-K. Volksbond, te Lisse gisteren gohou-
jen, mag uitnemend geslaagd lieclcn.
Mede dank zij hot voortreffelijke Mei-
rrcer was de deelname groot. Van alle kan
(Cn trokken deelnemers aan per tram,
jjioor, boot en fiets.
Dank zij do goede regeling door do R.-
K. Propagandaclub te Lisse en do mede
werking van de Lissesche politie, met aan
iet hoofd burgemeester G. J. M. Eenhuis,
liep alles vlot van stapel.
Do feestviering werd begonnen met een
plechtig lof in de parochiekerk, waaron
der do WelEerw. heer Kapelaan A. A. v. d.
gerg een toespraak hield.
ZJSe-rvv. wees er op, dat allen waren ge
komen van heinde en verre om openlijk
jetuigenis af te leggen van hun heilig ge
loof, iets wat zeventig jaar geleden onmo
gelijk was.
Toen echter de hiërarchie in Nederland
werd hersteld, waren de Katholieken,
rooral de arbeiders daar, om hun geloof
In Christus te toonen, omdat zij zijn van
ren nageslacht, dat martelaren ca belij
ders telt.
Spr. roept dan de voorspraak in van de
H. Maagd Maria om Gods zegen over dezen
lag, opdat liet moge zijn een dag .vol yan
nut, vol van heil voor geheel het volk.
De optocht.
Na het lof stelden de meetinggangers
rich op in den stoet in de volgende volg
orde.
Afd. Lisse: Muziekkorps SI. Grego
rys, onderafd. van het Patronaat; dan
volgde het afdeelingsvaandel, do afd.
bloemist- en tuinbouwarbciders „St. Isi-
lorus", de bouwvakarbeidorsafd. „St. Jo
el", de R.-K. Tooneelyereeniging ..Nut en
ienoegen'. de retraite-vereeniging St. ïgna
ius van Loyola, alle met vaandels.
Afd. Noordw ijkerhout: muziek-
;orps Jeanne dAro, (dir. de heer P. H.
Coenders uit Leiden) en het afd. vaandel
Afd. Leiden: Afd. vaaRdel, Tooncel-
•cr. „Vondel", Bouwvakarbeidorsafd. „St.
fozef", R.-K. Prop. club „St, Petrus', St.
lozef-Gezellenver., Fabrieksarbeidersafd.
,St. Willibrordus", Transportafd. „St, Bo-
;ifaeius", Metaalbew.afd. „St. Eloy", Graf.
lond. Bakkersgez.afd. „St. Hubertus", alle
net vaandels, tot slot do R.-K. Muziek-
'cr. „Perosi", met transparant (dir. de
icer Jac. Kroon).
Dan volgden de afd. Voorscholen,
lassenheim, Wassenaar,
loordwijk, Zoeterwoude,
foorhout, Warmond, H i 1-
Ugom en O e g s t g e e s t-, alle
met do vaandels der afdeelingcn.
De afd. Wassenaar had bovendien nog
het vaandol der R.-K. Bloeniist- en Land-
irbeiders „St, Isidorus" en Hillcgom de
vaandels der Bouwvakarbeiders en van
poor- en tramwegpersoneel.
Do stoet werd voorafgegaan door twee
ijluigen, waarin hadden plaals genomen
de ZeerEerw. Heeren pastoor H. P. J. Tlio-
nann en pater d. Schoot en de kape
laans M. M. v. d. Eem, G. J. Blanlcenouw
en A. A. v. d. Berg en weth. Riggel
Vanuit do Kerk trok men door de
londsstraat, Schoolstraat, Kapelstraat,
[anaalstraat, Julianaslraat, Wilhclmina-
traat, Nicuwslraat, Hcerenweg, Veldhorst
itraat. Stationsweg en Heercnweg naar
bet mectiRgtcrrein van de Gcbrs. Vree-
lurg.
Na aankomst op het terrein schaarden
illen zich rondom de katheder, vvaarom-
icen do vaandels in oen langen boog wa-
en opgesteld.
Nadat door allen staande, begolciddoor
Ie. R.-K. Muziekvcrecnigng Perosi het
Voor God en Kerk, Vorstin en Land" met
uide, forsehe stem was gezongen, sprak
Ie heer A. C. Schrama, voorz. van de afd.
lisse de
FEUILLETON
Oorspronkelijke Roman.
(Nadruk verboden).
De mannen bij het rijtuig hadden mij in
e duisternis nog niet bemerkt, terwijl ik
eQ in liet schijnsel der lantaarns wel
lien kon. liet schot versohrikto hen zeer
niet wetende met hoeveel tegcnslan-
zij to doen kregen, sprongen zij in
'et rijtuig en namen de vlucht. Het rueis-
5 bleef op den v/eg liggen. Ik zond de ke
els nog eenige schoten na en bereikte
poodig het meisje, dat bewusteloos ter
eer lag. Ik nam het kind, want het was
°s een kind van misschien zestien jaar,
11 mijn armen en droeg het. arme schep-
e' tot het naaste gehucht. Door de goedo
ürgeu van de bewoners ccner kleine villa,
',er hulp ik had ingeroepen, brachten wij
laar lot bewustzijn. Maar het meisje had
schrik haar spraakvermogen verlo-
en en zij heeft het sinds dien helaas niet
61 ug gekregen.
heb haar ter verpleging in een zie-
tohuis doen opnemen, waar de zusters
wr teeder verzorgen. Maar nu komt hut
faiste. Drie dagen nadat dit avontuur
oorviel, ontving ik een briefje ondcrtce-
eQd door de Broeders des Verderfs, die
toj mij eischten, dat ik hen bekend zou
'ïkeu met do schuilplaats v.an het arme
le]sje. Ik begreep u, dat ik het kind uit
klauwen had gered en gij begrijpt,
jjaijn eer mij verbiedt, hun slachtoffer
»aa hen gygr te leveren. Ik heb op
Openingsrede.
Spr. zeide, dat wat. door de afd. Lisse
zoolang was verwacht, nu werkelijkheid
was gewórden. Eindelijk (och werd de En
cycliekmeeting te Lisse gevierd.
De feestviering van dezen middag, aldus
de voorz., is noodig om den verflauwden
geest eens aan te wakkeren, om eens een
wapenschouwing te houden over de af
deelingcn, rondom Lisse.
Daarom was do generaal der vijf Work-
licdenbonden uitgenoodigd om deze wa
penschouwing te doen plaats hebben.
Vooraf echter moet weer die vurige
geest in do harten worden geblazen cn
wanneer hiervoor de WelEerw. Heer M.
M. y. d. Eem zou hebben gezorgd, zou de
heer Henri Hermans zeggen, wat ieder
to doen 'slaat.
Spr. gaf hierna het woord aan den
WelEerw. Heer Kapelaan v. d. Eem.
Rede Kapelaan v. d. Eem.
In den aanhef van zijn redo, memoreer
de spr. het rondschrijven van de K.S.A.
in 1903, toen er een revolutiegeest door
Nederland woei, die tegenover zich vond
de hechtige Katholieke geloofsband.
De tijd van 1918 bewees, dat de Katho
lieken niet zijn achteruitgegaan. Doch do
tijd is niet verbeterd, wol verergerd, de
revolutiegeest is niet ten onder gebracht.
De geest van oproer waait nog immer
rond, het wettig gezag wordt nog steeds
aangevallen. De revolulieslorm heeft ecli
tor zijn sporen nagelaten. Er is geleefd
oen leven van droomerij cn luchtkastcc-
lcn. Allen hebben den stroom des tijd ge
voeld. In de landen, waar de oorlog woed
de is die geest lot uitbarsting gekomen.
Do revolutie, het ruw geweld, het mensch-
dier vierde hoogtij, zonder t© woten wat
men wilde.
Of wij dan geen idealen mogen hebben,
vraag spr. zich af en hij antwoordt daar
op: Zeker, wijl wij haken naar een leven
van geluk, dat eeuwig zal zijn. Een leven
zonder idealen is een leven van Jan Salie.
De idealen echter moeten gebouwd zijn
op zekerheid en waarheid. Velen weten
echter met Pilatus niet. wat waarheid is.
En daarom boet de wereld voor het
zich-zelf-willen-regeeren.
Do Eerw'. spr. wijst er dan op, hoe de
witte vlag geplakt is op het blocdvaan
van den oorlog, hoe er altijd maar door
conferenties worden gehouden, terwijl er
nog sleeds bloed vloeit en er van her-
stel der wereld geen sprake is.
Het ideaal van ons, Katholieken, gaat
echter hooger op, naar den vrede en de
liefde, die Christus gebracht heeft door
zijn zoendood op Calvarië.
Moeten wij niet erkennen, zegt spr., dat
wij gedurende langen tijd hebben moe-
gezeuld met zoovelcn, die niets van het
leven hebben te verwachten. Wij hebben
in den oorlog geleerd geld te verdienen
met niets doen. Daardoor ontstond dat ge
voel van het wereldsch ideaal: het „heb
ben."
'Zoovelen wierpen zich op als leiders
en toonden den weg waarlangs men zijn
idealen bereiken kon. Zoovele duizenden
liepen mede. En nu? Leert van het tot
ellende gedoemde Rusland. De praktijk
van een Sovjet-regime heeft het land in
de diepste ellende gedompeld. Luistert nu
neg naar de voorstanders dezer idealen.
Zij prediken nog hetzelfde, oradat zij „de
Waarheid" niet hebben willen gelooven
en dus niet hebben gevonden. Daarom
richt spr. vanaf deze plaats een dank
gebed ten hemel voor .allen, die dit geluk
wel hebben gevonden.
Door de waarheid, het economiefch-
sociale wetboek, zijn wij geëmancipeerd
en durven wij bet bestaan langs do stra
ten te trekken met ontplooide banieren.
Wij mogen wijzen op mannen van aan
zien en .gezag en spr. noemt een Ruvs de
Beerenbrouck cn een Aalberse, die zijn
8-urigen werkdag do wereld in durfde
zenden. (Luid applaus.)
Spr. maant dan echter allen aan niet
tot hoogmoed te vervallen.
Daarom moeten de leiders, die door be
proefde kracht den weg gebaand hebben,
gevolgd worden. En wanneer hierop uit
de eigen partij gewezen wordt, dan is
zulks een wegwijzer. Dien wegwijzer vindt
men ook in do Encycliek „Rerum Nova
rum."
Daarom spoort spr. allen aan, niet neu
traal en onverschillig te blijven voor de
Katholieke zaak, maar Katholiek te zijn,
hun dreigbriefje en op een tweede, dat
volgde, niet geantwoord, en nu ontving ik
op dit driekante stukje papier mijn dood
vonnis. Dit is alles, wat ik van de Broeders
weet".
De Engelscliman had vol belangstelling
dit verhaal aangehoord en riep nu uit:
..Maar is niels dan voor deze schurken
veilig?"
„Niets, mijn vriend, èn justitie èn poli-
tio staan machteloos tegenover de onbe
kende misdadigers, die nergens een spoor
achterlaten".
„Maar hoo móest gij hen op de hoogte
brengen van de verblijfplaats van het
meisje, dat gij gered hebt?"
„Ik moest die door een onschuldige ad
vertentie in de „Figaro" bekend maken'.
„Maar waarom zijn zij u niet nagegaan
en hebben zij zoo niet het adres van hun
slachtoffer nagcvorscht?"
„O, ik was op mijn lioede. Ik weet niet
waardoor, maar onmiddellijk, toen ik het
meisje redde, dacht ik aan do Broeders
des Verderfs. Ik heb het kind den volgen
den morgen dadelijk vervoerd en pas
moet ik van de villa vertrokken zijn ge
weest, toen iemand naar het meisje ge
ïnformeerd heeft. Die onbekende hoorde
daar, dat ik, de graaf de Tournel, haar had
weggevoerd en dus hebben zij van mij
haar schuilplaats willen vernemen. Gij
begrijpt dat ik niet zoo onvoorzichtig ge
weest ben, liét meisje nog eens le gaan
bezoeken, daar de schurken mij wel door
een spion zullen laten volgen en zoo er
achter zouden komen, waar zij verbor
gen is"
„Maar is zij wel veilig in het gesticht,
jvaar zij .vertoeft?"
zoowel van binnen ;■!-
Spr. wekt op tol naast:- in de
liefde tot God. luisterend naar /Mu wet
geving. Achter het vaan van -Christus het
kruis geheven, op ten strijde,- God wil hel! j
Dan zal het eeuwig geluk uw doel zijni
RcdoHcnri Hermans.
Hierna verkreeg tie heer Henri Her
mans, voorzitter der federatie van Volks-
cn Werkliedenbonden, hot woord, die in
treffende woorden de ontluikende natuur
in do Meimaand schildert, de maand van
dc Encycliek-viering.
Bange zorgen vervullen echter nog
steeds de harten. Dc ellende van den groo-
ten wereldoorlog is nog niet geleden. Dui
zenden sterven nog den hongerdood, de
vrucht van het bolsjewisme. En de leer
lingen van liberalisme, socialisme en
bolsjewisme pFedikcn nog alom haat en
vernietiging en gaan voort tot revolutie
aan le zetten.
Die stroom van ellende is straks niet
te koeren voor ons land, want op dat klei
ne plekje grond alleen kan op den duur de
welvaart niet hecrschen.
Doch. leed en zorgen mogen en kunnen
ons niet vermeesteren. Wanhoop en pes
simisme is niet het leven van den Chris
ten.
Spr. roept na deze inleiding dc geschie
denis der laatste 31 jaren voor aller geest
terug, die hij wil verdeelen in drie tijd
vakken: 1. Voorbereiding voor het sociale
leven. 2. Strijd om de bestaanszekerheid,.
3. Geestelijke en zedelijke verheffing van
den arbeider.
Spr. wijst er op^ hoe tot ver ia de 19e
eeuw de beginselen der Middeleeuwen
voortduurden en do arbeider voor een ka
rig loon moest werken, totdat men oud
geworden het genadebrood moest eten.
Tegen die wantoestanden moesten de
opkomende organisaties strijden. Die be
weging was mooi. Ycrecnigd met weini
gen begon men den strijd die hard was,
doch gelukkig door de geestelijke eenheid.
Spr. noemt dit eerste tijdvak schoon en
brengt in dankbare herinnering hulde aan
de pioniers, die hel eerste werk verricht
ten, doch do vruchten ervan niet zagen
(Luid applaus).
Schooner was hol tweede tijdvak, de pe
riode van stijgende loonen, verkorten ar
beidstijd en sociale wetgeving.
Er kwam meer bestaanszekerheid voor
den arbeider, do slandsorganisalie kwam
tot bloei, plaatselijke vereenigingen wer-
don opgericht, tal van sociale instellingen
werden gesticht.
Do invloed in openbare colleges, de ont
wikkeling cn opbloei op allerlei gebied,
waren een leeken van kracht. Men kreeg
zelfs een eigen krant-
Die verwachtingen hadden de pioniers
zich zeker niet kunnen droomen en spr.
brengt hiervoor dank aan God, die hun
werk zoo mild gezegend heeft.
Echter nog duizenden arbeiders staan
buiten de rijen. .Al die stoffelijke voordee-
len schijnen in 't,. al gemeen geen bevredi
ging tc hebben geschonken. De kapitalis
tische geest van hebzucht en egoïsme
moet bestreden worden.
Socialisme en kapitalisme zijn in waar
heid geen tegenstellingen, maar vruchten
van denzelfden boom, platte zelfzucht.
Daarom moet de mensch naar God, die
het licht van zijn leven is. Do volkeren-
haat moet verdwijnen en plaats maken
voor broederliefde. Dc gemeenschap is
geen mechanisme, maar een organisme,
waarvan elk deel zijn eigen leven leidt,
alle te zamen in dienst van cone levens
kracht.
Zulk een organisme is het huisgezin,
zulk een organisme moet de standsorgani
satie zijn.
Spr. besluit dan zijn rede met erop te
wijzen, dat op allen rust de taak om naast
uiterlijke, ook innerlijke actie te voeren,
om het lentefeest van de Mei te maken
van sociale kracht tot sociaal geluk (ap
plaus).
Slotwoord.
De voorz. der afd. Lisse, do heer A. C.
Schramar dankt in zijn slotwoord de bei-
do sprekers voor hun gesproken woord
cn hoopt, dat allen er de vruchten van
mogen ondervinden.
Hij dankt alle aanwezigen voor hun te
genwoordigheid, dankt liet muziekkorps
Perosi, de Prop.c-lub, die de voorbereiding
en de leiding der meeting op zich had ge
nomen en ten slotte de politie.
„Volkomen, de overste, die mij kent, is
gewaarschuwd en bij mogelijke navraag
zal men niets gewaar worden".
„En het meisje mist nog steeds haar
spraakvermogen?"
„Helaas, ja, kon zij spreken, dan zouden
wij misschien van haar de noodige in
lichtingen kunnen verkrijgen om cle schur
ken te kunnen uitvinden. Laten wij ho
pen, dat zij geneest, maar kilusschen moe
ten wij ons best doen, dc Broeders des
Verderfs zelve in het verderf te storten"
„Ik rust niet voor dit doel bereikt is",
antwoordde lord Nibblington, „maar onze
eerste zorg moet zijn uw leven uit de ban
den dier misdadigers le redden. Zouden 2ïj
u willen vergiftigen?"
„Misschien wel, misschien niet. Zij heb
ben vele manieren om hun vijanden te
dooden. Een viel er door een dolkstoot
getroffen, een inspecteur van politie, die
zich hun haat op den hals had gehaald
werd verdronken in de Seine gevonden
en baron Laferge, die ook zijn doodvon
nis ontving, doch zich daaraan niet stoor
de, werd op een drijfjacht door een ver
dwaalden kogel in het hart getroffen".
„Maar dat alles is vroeselijk", merkte
lord Nibblington op, „zij schijnen dan
overal toegang te hebben en zijn blijk
baar van alles wat in de groote wereld
voorvalt, uitmuntend óp de hoogte".
„Daaruit valt af te leiden, dat het geen
gewone schurken zijn, die zich onder
dien naam verbergen en de taak door ons
op onze schouderen genomen zat ons niet
licht vallen".
„En het zal raadzaam zijn niemand le
vertrouwen, hoe onmogelijk zijn mede
plichtigheid ons ook MER J&oachiUieA*
Om een eerst© daad van naastenliefde
le stellen, wil spr. niet het „Aan U, o Ko
ning dor Eeuwen" laten zingen, omdat
juist in een Kerk van andere gezindte dc
godsdienstplechtigheid was begonnen, en
sluit hij de schitterend geslaagde feestvie
ring met den Christelijken groet.
STAAKT DE HULPVERLEENING
VOOR OOSTENRIJK EN HONGARIJE
NIET.
Een lid van hot d&gelijksoh bestuur van
het R.-K. Huisvestings-Comité schrijft
ons:
Is de charitatieve hulpverleening aan Oos
tenrijk on Hongarije nog noodig?
Ga-at. even de Elend-kw-arfcieren, de sta
tions der wagonbewoners in Weenen of
Boedapest door en gij zult geen oogen-
blik met de beantwoording dezer vraag
behoeven te aarzelen. Families, die het
eens rijk en overvloedig hadden vóór den.
„vrede", die hun Heimatland aan anderen
toewees, hen verjoeg, vindt gij hier met
groepjes als haveloos gefcleede stumpers
in de spoorwegwagons terug. En dan die
•tailooze woningen waar geen stoei en
geen tafel te bespeuren valt en waar wat
kisten mot eenige lompen als bedden
dienst doen. En die stakkers van kinde
ren, uitgeteerd en nagenoeg ongekleed,
soms op hun zesde jaar nog niet tot leo-
pen in s taat, omdat de onder voeding hun
groei en ontwikkeling heeft tegenge
houden.
Zóó heb ik ze met hoopjes gevonden,
hot eene kazemement in het ander uit,
waar de menschen als vee bij elkander
worfen, één vertrek dienst doende voor
een ganseh gezinIo. de parken wandelen
de hebben we hier en daar een straatjon
gen, een haveloos gekleed cn bengel, een
witjes-uitziend meiske meegenomen en in
onze auto gezet om oais naar hun vader
moeder te doen brengon. Dan kreeg men
vaak'tooneeleai van schrijnende ellende te
zien. Ik zal ze niet beschrijven. Ik ken. ze
ook in óns vaderland en ge kunt ze vin
den als ge sommige onzer armenbuurtea
doorwandelt. Ik heb die woningtoestanden
©ven erg misschien, óók gezien io onze
Drentsche Venen. Maar wat ge hier vindt
mot tientallen, treft ge ginds aan met
honderdtallen achter elkaar. Hoeveel er
ger al verraadt de uiterlijke sohijn
zulks niet is het vaak gesteld in do
woningen der betere e tandem, de „ver-
sohamte Armen", menschen die een be
hoorlijke positie in do maatschappij be
kleed en en die took bozig zijn te verhon
geren. Meen niet dat ik overdrijf. Een
weduwe, bij wie ik te Weenem een bezoek
bracht, liet mij de officieel© documenten
tien waaruit bleek dab zij een maande-
iijksch pensioen genoot van.44 kroten
Dat zal nu wel een heel ongunstig geval
zijn, maar pensioenen van ©enige honder
den of duizenden kronen komt men bij
een onderzoek telkens tegen.
Het lot van do gepensioneerden en van
hen, die een onveranderlijk va&t inkomen
hebben, is wel ihard. Het meeste, wat het
dagelijksehc leven te verlangen biedt. ia
voor hen totaal onbereikbaar. Zet de prij
zen, die voor levensmiddelen gevraagd
worden (zooals in Oostenrijk broodmeol
700800 Kronen, rijst 9001000 K., suiker
11001400 Kr., varkensvet 40005000 Kr.,
margarine 25003000 Kr., boter 0000—8009
Kr., koffie 50006000 Kr., condcnsmelk
10001400 Kr., varkensvlecsch 4900-0000
Kr., riindvlcesch 32004000 Kr„ aardap
pelen 180—240 Kr., zont 300400 Kr., alles
per kilo), om in Hollandsch geld cn ge
zult concludeeren dat het leven daar veel
goedkooper moet zijn dan in ons land. Ja,
voor onze beurs, doch niet voor die der
Oostenrijkers en Hongaren. Een broodje
dab nu in Weenon 185 kronen, dat ia voor
ons 5 oent, Icost, wend vóór den oorlog be
taald met 4 KreuzerAls de salarissen en
loonen nu maar iu dezelfde, verhouding
gestegen waren, doch daar is natuurlijk
geen sprake van.
In een Weenseh blad vo-nd ik een lijstje
van wat een gezin van 5 personen per dag
noodig heeft can heel bescheiden te leven.
Oordeel of hot overdreven is1 liter melk,
4 d.gr. koffie, 20 d.gr. suiker, 1 brood, 14
K.G. vleesch, 15 d.gr. vet, j4 K.G. moei,
1 K.G. groenten, 1 K.G. aardappelen, 2
eieren, reinigingsmiddelen, kookgas ea
licht, reparaties, kleine aanschaffingen,
watschbenoodigdiheden, enz. Dat maakt
samen een rekeningetje van 10.000 Kronen
per daig. Rekent men dan nog schoolgelden
uitgaven voor dokter, apotheek, een mini
mum van aanschaffing en herstel van klee-
3'diug, dan komt men voor zoo'u gezin ai
gauw tot oen maaudetijkeohe behoeft*
van ]4 millioon kronen.
V aai do car ca 300.000 h uithoudingen it
"NV oenen zijn or zeker 250.000 niet in staat
hun inkomen met- de behoeften der maag
in overeenstem innig te brengen. En steed*
duurt de dolzinnige prijsstijging voort;
zelfs in de weinige dagen, dat ik in Wee*
non was, was het verschil in prijzen aan
merkelijk. Van midden-April tot Mei moe
ten de kosten vail hot levensonderhoud^
naar men mij mededeelde, weder met 25
pOt. gestegen zijn.
Denk U in wat dat beteckmil. als men
weet, dat b.v. dc staatsbeambten volgen*
de huidige waarde der kroon ongeveer ecu
vijfde verdienen van hun karig salaris van:
vóór den oorlog! Een klein voorbeeld ortf
den toestand lu typeeren. Een der Oosten--
rijkacho bondsministera, met wien ik da
eer had den toestand te bespreken, ver
telde mij bij hield in tegenstelling mot
dc duizendtallen, die men in de winkel*
overal geprijsd ziet, van kleine cijfers! -»
dat hij een maandelijksch inkomen genoot
van li pond zooveel shilling, dat is onge
veer 140 of bij den toenmaligen koer*
omtront 450.000 Kronen. Deze minister i*
d_u3 een van dè personen, die met zijn ge
zin volgens het bovenstaande lijstje kan
leven. Maar boevelen zijn er nog meer,
die daartoe in slaat zijn?
Dezelfde toestanden vindt men in Boe
dapest. Een Pauselijk Kamerheer vertol-
de mij, dat 'n paar schoenen hem juist eert
maand inkomen kost. Een directeur van
een scholencomplex, dien ik sprak, geniet,
een maandelijksch salaris van 3000 Hong.
Kronen (pl.m. ƒ10). Zijn vrouw verdient
er ongeveer eenzelfde bedrage bij. Daar
van moeten zij met hun kind leven!
Daarnaast wil ik eenige prijzen noe
men, die men deze maand betaalde, toen
de Hollandscho gulden 290 Hongaarsrho
Kronen stond: rundvleesch 180—220 Kro
nen, boter 540580 K., kalfsvleosch 13A-.
220 K„ varkensvleesch 100—220 K., vet
280300 K., geslachte ganzen cn eenden!
220—250 K., aardappelen 12—16 K.. alle*
per kilo.
Levensmiddelen zij.a in Ilongarije goed
koopor dan in Oostenrijk. Een vergelijking
kan men maken als men de Hongaarscho
prijzen met 11 of 12 vermenigvuldigt. Dart
krijgt men de prijzen in Oostcnrijkscho
kronen. Kleeding3tukken enz. zijn er min
stens even duur als in Oostenrijk. En de
behpefte eraan is zeer groot. Even bui
ten Boedapest bezocht ik oen z.g. houten
schooldorp, waar kinderen van allerlei
stand onderricht ontvangen. Met dc klee
ding dor kinderen was het erbarmelijk
gesteld en men bad er mij dan ook onï
kleeding voor deze kleinen en om zeep,
die al evenzeer onbetaalbaar is. Gaarne
breng ik hier dit verzoek aan milddadig©
lezers over.
Medegedeeld zij nog. daL men in Hon
garije. ook do geestelijk© en wereldiijka
autoriteiten, de voorkeur geeft aan uit
zending van kinderen naav Holland boven
verpleging in „KulderheinicV.
Deze korlo schels, waarvoor ik slecht*
hier cn daar een greepi deed uit de ern
stige toestanden iu Oostenrijk en Honga
rije, wil ik besluiten met eenige zinsneden
uit het rapport, dat de Weensclie afdee-
ling van 't R.-K. Huisvestings-Comité mij
ter hand stelde.
Na dank gebracht te hebben aan de Ka
tholieken van Nederland, zegt' dit rap
port:
„In bet afgeloopen jaar is de gehoopt*
verbetering der economische toestanden
niet alleen uitgebleven, doch integendeel
moet van een belangrijke verergering
worden melding gemaakt. Sleets de hulp
van 't buitenland en in ons geval liet in
grijpen der Nederlandsche geloofsgcnoo-
ten heeft ons de mogelijkheid geboden om
voor de Oostcnrijkscho kinderen helpend
en reddend le kunnen, optreden en hen
voor volkomen ondergang te bewaren. In-
slede van le kunnen zeggen, daL het red
dingswerk met bet gewensehle resultaat
gelukkig beëindigd is. gebiedt de ijzeren
noodzakelijkheid, onze hulpkreet, te ver
dubbelen, want eene onderbreking van
hel liefdewerk bcteekent lot nu toe slecht»
half werk gedaan te hebben en het reedi
bereikte geheel in gevaar te brengen en
nutteloos le maken. Nood en ellende zijn
de kentcekenen van bet loven in Oosten
rijk en Wee non. Wij hebben geen duurte--
golven meer. liet zijn reeds ware duurle-
Maar zeg eens Tournel, zou het niet goed
zijn, indien gij u verborgen hield. Hoe
meer ik over alles nadenk, hoo stelliger
ik er van overtuigd raak, dat uw leven
groot gevaar loopt".
Op dit oogenblik wTerd er weder aan de
kamerdeur geklopt en Ferdinand trad
binnen.
„Daar is baron Linar". zei hij lol d»u
graaf, „hij wenscht u dringend te spre
ken".
„De Linar? Maar ik zei u immers Fer
dinand, dat ik voor niemand thuis ben".
„Tk heb het den lieer baron gezegd, mijn
heer do graaf, doch hij weigerde heen te
gaan, hij moest u spreken".
De graaf schudde onwillig bet hoofd,
maar reeds werd de kamerdeur geopend
en de aangekondigd© bezoeker trad onge-
noodigd binnen.
Men kon het hem aanzien, dai hij zeer
geagiteerd was, zelf verkeerde in een toe
stand van dc hoogste opgewondenheid.
„Laat Ferdinand gaan", zei hij tot den
graaf en toen deze zich op een wenk van
zijn meester verwijderd had, vervolgde
hij zenuwachtig:
„Vergeef het mij, heeren, dat ik de vrij
heid genomen heb mij aan uw gezelschap
op te dringen, doch er is iels, dat mij hier
heen drijft, iets van het hoogste ge
wicht. Ga vandaag nog op reis, graaf de
Tournel, uw leven loopt gevaar."
Lord Nibblington en do Tournel zagen
elkaar aan met een blik van verbazing en
toen zei do laatste:
„Wat is er toch Linar, spreek gerust,
Nibblington mag alles hoor en."
„Welnu", antwoordde de baron, „hol is
aaoala ik 4$ ïourool* \m tevea tooptV
gevaar, si.i ssijt ter deod veroordeeld dooC
de broeders des Verderfs".
„Tic weet het", antwoordde do graai
kalm, „hier is hun kennisgeving, gij ver-
lelt ons dus geen nieuws. Maar zeg mij,
baron, hoe kunt gij dit welen."
„Hoe ik het weet? Luister! Geen uur
geleden ontving ik onverwachts hot be
zoek van een zwaargesluicrdc dame. naar
haar houding en stem le oordcelcn eea
jong meisje nog. Zij weigerde haar naam
te noemen, doch zij verzocht mij u fo
waarschuwen. Tic weet, zei zij. dat gij zijn
vriend zijl, ik smeek tl, ga naar den graaf
de Tournel en zeg hem, dat hij vluchten
moet, op reis moet gaan onder een vreem
den naam, zoodat men hem niet kan vol
gen. De Broeders des Verderfs hebben
zijn dood gezwmren, het plan om hem 1©
vermoorden is reeds opgemaakt en als liQ
niet oogenblikkelijk vlucht, zal hij den"
dood niet ontkomen".
Gij begrijpt hoe ik schi «k c-n de on
bekende^ dame om meer inlichting»*
vroeg. Zij kon of wilde die niet geven e*
herhaalde slechts, dat gij u oogenblikke
lijk moest verbergen. „Mevrouw", zei Iki,
„gij kent mijn vriend niet, ala gij meen^
dat hij voor een onbekend gevaar op d«
vlucht zou gaan. Indien u geen nader*
inlichlingen kunt geven, zat de waar
schuwing, die ik wel overbrengen Wtt,
geheel nulleloo» blijken". Zij scheen h«4l
toen niet met zich zelve e©ns en wié
klaarblijkelijk, ten prooi aan een hett.igefll
tweestrijd. Eindelijk haalde zij diep adeoftii
alsof haar iel» benauwde ea sprak:
Wordt Yeryjjlgd). J
