Tweede Blad.
Zaterdag 7 Januari 1922
Een Centraal Bureau van
Katholieke organisaties.
WaMTMSer men aan <To idee Van interna
tionalisatie, die over d'e gelieele weröM voort
durend veld wint, de volle aanidaéht wijdt,
dan komt men tot de overtuig in®, dat ook voor
1de Ka lih olieken deze „eenlhoi'd, die madht
maakt" van overgroot belang moet zijn. Zeker,
in hun algemeene Moederkerk zijn zij sterk
floor eenheid van geloofs- en zodenleer, maar
waar hel geldt associatie 'op gebied van onder
wijs en wetenschap, van werken van socialen
aard en van naastenliefde, van pers en pro
paganda. daar zien wij hen, door het gemis
ynn een wero.dvcTr.and,- bij al hun sterkte
nog betrekkelijk zwak in hun nationaal isole
ment.
De verschillende, bij alle volkeren en in alle
landen reeds beslaande organisaties met
uitsluiting van de zuiver godsdienstige en de
politieke door een ouderlingen band ver-
eonigen. met behoud nochtans van eiker auto
nomie, mag in het groot en moeilijk tijdsge
wricht, dat wij doorleven, niet alleen wenscho-
lijfc, maar veilig noodzakelijk worden genoemd.
Ton einde dit doei to bereiken heeft zich
reeds geruamen tijd geleden een comité ge
vormd. bestaande uit vijf personen van vor-
scliiftcnde nationaliteit en ieder reeds werk
zaam op een bepaald gedeelte van het gohcole
terrein.
"Wijl intussdhen. de zaak waarom het gaat
een internationaal karakter heeft, wilde het
Comité niets ondernemen zonder zich vooraf
en vooral vergewist te hebben van de inzich
ten dos H Vaders zélren. In een particuliere
audiëntie verleend aan een der leden in het
midden van 1919, heeft Z. H. Benedictus XV
ffiet plan „goed" verklaard, overwegende dat de
bedocdrng was, 1. alleen katholieke organisaties
•e vereenigen, en 2o. in alle vraagstukken,
waarin de 71. Stoel zidh uitsluitend de beslis
sing voorbehoudt Rome te zullen volgen
Daarna hebben de leden, elk in eigen land. de
goedkeuring en instemming gevraagd van den
flanrvoor aangewezen Prins der Kerk en van
enkele gezaghebbende personen in het veree-
nigingsleven. Zij mochten bij allen onvexdeelde
BymipaHhie voor het plan ondervinden.
Aangemoedigd door de instemming met het
(denkbeeld, betuigd door het allerhoogste kerke
lijk ge»as en zoovele ter zake bevoogden, heeft
Ihet Comité daarop enkele vertegenwoordigers
van oeniee organisaties uiit verschillende lan
den in vertrouwelijke bijeenkomst uitgonoodigd
teneinde te geraken tot een plan van uitvoe
ring dat vermoedelijk aller modewerking zou
verkrijgen en waarmede men met kans op suc
ces zou kunnen beginnen. Deze vergadering,
waarhij een dertigtal vereenigingen uit acht
landen waren vertegenwoordigd, aanvaardde
eenstemmig het beginsel van toenadering der
organisaties van alle landen en sprak zich.
tosgelijks eenstemmig, uit, om, tér bereiking
twin dit doel, een Centraal Bureau op te rich
ten, dat rich in verbinding zou stellen met de
over de eeheele wereld verspreide organisaties.
Dit Centraal Bureau zal dan door middel van
briefwisseling, door het uitgeven van een jaar
boek en een tijdschrift, do verschillende orga-
ofoaties inlichten over elkanders bestaan,
streving, arbeid en succes; bevorderen de op
richting van organisaties waar ze nut kunnen
etrdhiteo, maar waar ze nog niot zijn; eindelijk
aansporen tot en zoo mogelijk helpen bij actie,
dear waar de gemeenschappelijke katholieke
belangen dat vragen. Als gevolg van de betrek
kingen tnsscben het Centraal Bureau en de
Organisaties, op deze wijze aangeknoopt, zal
(dun langs geleidelijken weg en als vanzelf, de
onderlinge band tot stand komen en zoo de
gowonschte eenheid ontslaan, niet opgelegd
floor wil of wet, maar gegroeid uit het leven.
De vergadering, op 2 en-3 Februari 1921 te
Parijs gehouden, koos tot Voorzitter Z. D H
Mgr. Joseph Sehrembs. D D.. destijds Bisschop
■van (Obin) Toledo en President van het De
partement Leekenactie" bij het Katholiek Bu
reau der Vereonigde Staten, die, op uitdruk-
keliilc mrinugen van Z TT den Paus de tot
hom gork'hlo uitnootlig'ing had aangenomen.
Zij verzocht haren doorluchtig en Voorzitter een
Idoi/u Comité to kiezen, dat do uitvoering van
het eenstemmig goedgekeurde plan zou voor
bereiden en verzorgen. Mgr. meende niet beter
te kunnen doen clan het Comité, ihctwefflk de'
eerste stappen had gezet, bestendigen en was
zoo welwillend do plaats, (lie zijn landgenoot,
mr. Edward Hcarn, Oversea Commissioner der
Knights of Columbus, daarin had bekleed-, zelf
in to nemen.
Allereerst werden nu eenvoudige statuten
ontworpen, welke do volgende punten bevatten.
Doel en middelen, als boven om
schreven.
Definitieve plaats van het
Centraal Bureau, Rome.
Indeoling vier departementen: 1. On
derwijs en Wetenschap; 2. Eigenlijk sociale
werken; 3. Sociaal-charitatieve werken; 4-. Pers
en Propaganda.
Financiën een uit giften.te crccereai
kapitaal voor de oprichting van hot Bureau en
zijn instandhouding gedurende de eerste jaren,
bonovens vrij willige bijdragen van de organisa
ties die rich als lid bij het Bureau hebben
aangesloten, legaten, enz.
Leden. Elke organisatie, goedgekeurd
door den Bisschop van het Diocees, cn, daar,
waar dat vereiscfot wordt, wettelijk erkend,
waarnam het Bestuur aansluiting heeft aange
vraagd.
Bestuur. Een Raad van Actie, be
staande uat den Ddreoteur van het Centraal
Bureau cn de chefs der Departementen. De le
den van dozen Raad worden gekozen door den
Algemeen en Raad. De leden van den Alge-
meencn Raad worden benoemd voor een tijd
perk van drie jaren door Z. H. den Paus of
door een Kardinaal-Besohermheer van -het
Werk, aangewezen door Z. H. Als eerstp Alge
meene Raad worde door Z. H. bevestigd het
door Mgr. Schxemibs benoemde Comité van
voorbereiding.
Eeroraad. Als leden hiervan zuilen eer-
bied'igldjlk worden uitgenood igd Prinsen der
Kerk, in elk land één.
De H. Vader, zich voorbehoudend het on
derzoek van een plan tot federatie van de ka
tholieke organisaties der geheele wereld, heeft
het ontworp-statuten van het Centraal Bureau
zijn volle aandacht wel gelieven to schenken
en enkele behartigenswaardige en natuurlijk
ook behartigde opmerkingen gemaakt. Zoo gaf
bijv. bij het artikel „Finanoiën" Z. H. den
raad een „Comité van Stichters" in het leven
te roepen, waarmede men aan personen en
groepen de gelegenheid biedt een aanzienlijke
bijdrage te offeren en zoo blijk van bijzondere
bolangstolling te geven. Op dc vraag naar een
formeele goedkeuring antwoordde de Paus;
„de Bisschop dient niet het Doopsc', maar hot
Vormsel too". Toch, in hét verlangcu om bij te
dragon in de onkosten die do organisatie van
het Centraal Bureau zou veroorzaken, schonk
do H. Vader oen gift van 25000 lire en werd
daardoor do eerste Stichter.
Met deze even zeldzame als waardevolle aan
moediging heeft het Gonrtó zich toen gericht
tot do Prinsen der Kerk, in elk land tot één
met het eerbiedig verzoek het eerelidmaatschap
van hot Centraal Bureau wel te willen aan
vaarden. Het Comité acht zich gelukkig te kun
nen mododeelen dat tot "heden van -verscheiden
li oog waard igh eidsbekleoders een gunstig ant
woord is ontvangen, nl. van Kardinalen en
Aartsbisschoppen, o. a. van Mgr. Henricus van
de Wetering, Aartsbisschop van Utrecht.
Thans wendt rich het -Comité vol vertrou
wen tot de Katholieken der gdheéle wereld,
personen, groepen en organisaties, om sleenen
en steentjes, opdat zoo spoedig en zoo dege
lijk mogelijk het Centraal bureau knnno worden
opgericht. Elke gift mn 25000 lire, of van het
aequilvalent, geeft het recht om, onder den
naam van den H. Vader zel'ven, als Stichter
(persoon, groep of organisatie) te worden in
geschreven, terwijl, het spreekt vanzelf, ook
minder aanzienlijke bedTagen, zelfs het „pen
ningske van de weduwe" hartelijk welkom zijn.
De opzet van dé onderneming zal evenredig
zijn aan het succes der wcreldinzamcling. Wij
vertrouvvon dat dit groot zal wezen, immers in
de tele landen waarin d'e sociale arbeid reeds
een boegen trap van ontwikkeling hoeft bereikt
zal men verlangen om door een internationale
samenwerking nog verder te komen, terwijl
daar waar dit nog niet zoozeer het geval is,-de
kracht van do eenheid als een welkome steun
zal worden begroet bij den als noodzakelijkheid
gevoelden opbouw van liet katholieke vereeni-
gingsileven. Eindelijk zal het feit, dat de Vader
der Ghristenheid en zoovele Prinsen der Kerk
hot werk aanmoedigen en bevorderen, ongetwij
fold alle mogelijke aarzeling doen overwinnen
en in hof vertrouwen, dat het hier gaat om
een.' groot good, allen: royaal "doen medewerken
om het tot stand te brengen.;J. i.j J.._i J
Het Comité van voorbereiding:
t JOSEPH SGHREMBS, 1) D, Bisschop van
Cleveland (Ohio), President van hot Depar
tement „Looken-actie" van het National Ca
tholic Welfare Council, U. S. A., Voorzit
ter.
Markies DE COMILLAS, Vice-President van de
„Junta Central do A colon Catolica", Madrid.
WILLIAM P. MARA, K. S. G.. Eero-secretails
der .Westminster Catholic Federation".
ALPHONS STEGER, Ph. Dr., Oud-Prosident
van do Afd. Wis- en Natuurkunde der R. EL
Wetenscfhappelijko Vereenig-ing, 'e-Graven-
hago, Secretaris.
JULES ZIRNHELD, Oud-President der „Fe
deration Fran r aise dea Syndicate d'Em-
ployos catholiqucs", Parijs.
P. S. Voor Nederland zijn de giften te stor
ten hij dó Firma Theodoor Gilissem, Heeren-
gracht 166, Amsterdam; onder motto „Centraal
Bureau van Katholieke Organisaties."
Uit de Pers.
SOCIALISME EN SPORT.
De Sportkroniek bevat liet vol
gende bericht:
„Een beker van „Het Volk".
Met genoegen maken wij melding van het
•feit, dat het hoofdorgaan der sociaal-de
mocratische arbeiderspartij „Het Volk"
een zilveren wisselbeker heeft beschik
baar gesteld voor het lagere Amsterdam-
sche voetbal. Die vermeerderde belangstel
ling van arbeiderszijde voor onze sport
verheugt ons. Mogelijk zal nu ook „Het
Volk" in de gelegenheid zijn haar verte
genwoordigers in Kamer, Provinciale Sta
ten en Gemeenteraden eeh beetje meer
belangstelling to vragen voor de lichame
lijke opvoeding en de sport. Wijion Spiek
man was een echte sportliefhebber, en ook
wethouder Vliegen toont dikwijls zijn be
langstelling.
Om nu op den „Volk'-beker terug te
komen: Hierom zal worden gespeeld door
de vertegenwoordigende elftallen van de
drie Am&terdamscbe voetbalbonden, de A.
VJB., de A.V.V.B. cn de A.K.V.B., volgens
het halve competitie-systeem. De beker
moet, om in eigendom te komen, driemaal
in het geheel of tweemaal achtereen wor
den gewonnen. De wedstrijden zullen
worden gehouden na afloop van de com
petities. Laten we hopen, dat deze vlug
afgewerkt zullen worden, opdat nog' in het
voetbalseizoen deze „Volk"-bekerwedstrij-
den zullen kunnen plaats vinden".
De Volkskrant maakt naar aan
leiding hiervan de volgende opmerkingen:
„Onlangs publiceerden we een bericht
uit het buitenland, waaruit duidelijk sprak
do „belangstelling", die van socialistische
zijde wordt gekoesterd voor het „neu
trale" voetbal.
Wc noemden die belangstelling toen ver
dacht.
Thans komt het roode hoofdblad uit
den hoek en biedt, aan.de/lrio hoofdstede
lijke voethalbonden een wissclbcker aan.
Die voetbalbonden zijn neutraal, en zullen
natuurlijk als echte neutralên(?) dien be
leer wel aanvaarden! In de ware neutrali
teit schuilt immers de pil, om een aanbod,
zelfs door socialistische zijde gedaan, niet
te durven afslaan! Of zullen die bonden,
hun neutraliteit getrouw, een afwijzend ge
baar maken jegens hen, die de groeikracht
ontloenen aan een goed-doorvoeldo neu
traliteit? „Socialistische Voetbalbond"
klinkt niet vreemd.
Eerlijk gezegd, snappen we den hoofdre
dacteur van „De Sportkroniek" niet goed,
in zijn commenteering op dat bericht. We
proeven er een slokje propaganda uit. En
dót past tóch niet te gaan propageeren
voor een bepaalde partij, in een neutraal
sportblad.
Of... hebben we het in dit opzicht
mis?"
1)E VRIJHEIDSBONDS ALS
BEZUINIGER.
De Nieuwe Leidsche Courant
schrijft:
De mannen van den Vrijheidsbond tre
den bij voorkeur op in de rol van bezui
nigingsapostelen.
Iedere nieuwe belastingdruk moet
worden afgewezen!
Er moet hezuinio-d. krachtig bezuinigd!
Hot is vooral met deze- eis eken dat. mon
in openbare vergaderingen optreedt on
hoo kan hot anders vaak een dankbaar
gehoor vindt.
In schrille kleuren worden, geteekend de
grooto uitgaven voor ambtenaarssalaris
sen eerst door mannen als Mr. Dros-
selhuys zelf opgedreven en de onrust
barende stijging van de belastingen, om
dan niet zonder pathos den eisch te stel
len, dat het. nu met die verkwisting maar
eens uit moet zijn en dat een gebiedend
„halt!" moet worden gehoord
In hot concept-program van actie wordt
de bezuinigin gseisch dan ook op den voor
grond gesteld als het heet:
„Krachtig en onvermoeid streven naar
vermindering van staatsuitgaven. Afwij
zing van iederen 'nieuwen belastingdruk,
zoolang de publieke levenswijze niet tot
de grootst mogelijke zuinigheid wordt te
ruggebracht."
In verband daarmede wordt dan o.m.
gevraagd: voorkoming van buitensporigen
Bchoolbouw waarbij het bijzonder on
derwijs wel hot loodje zal moeten loggen
wijziging van de volkshuisvestingspoli-
tiek, beperking van ambtenareninvloed
enz.
Een ernstig pogen dus om tot bezuini
ging te komen.
Het klinkt waarlijk heel mooi.
Maar de geestdrift wordt toch wel een
weinig getemperd, wanneer men ziet welke
eischen verder in het program naar voren
worden gebracht.
Om to beginnen wordt gevraagd een
goed gesalarieerd ambtenaren
corps.
Wij zijn er dus nog niet wat de salaris
sen betreft.
Verder wordt gevraagd invoering van
de verplichte ziekteverzekering.
Een heel goede eisch, maar zal de Vrij
heidsbond dat doen zonder kosten en zon
der ambtenaren?
In een volgend artikel heet het:
„Toekenning van een premievrij ouder
domspensioen van staatswege, in te gaan
op 65-iarigen leeftijd aan ieder, onver
schillig of hij al of niet in loondienst
werkzaam was, en die zonder een geregel
de uitkeering boven zijn inkomen niet kan
voorzien in eigen onderhoud en dat van
zijn gezin/"
Een premievrij pensioen voor al
len. onverschillig of men zelf gezorgd
heeft of niet.
En dan nog wel een pensioen, voldoende
om behoorlijk in eigen onderhoud en dat
van het gezin te kunnen voorzien..
Waar moeten de tientallen millioenen
voor dit doel gehaald worden?
Wie moeten dit vorkiezingslokkebrood
betalen?
Toch zeker de belastingbetalers!
En meent men dat men zulk een mil-
lioenon-verelindende pensioenregeling kan
invoeren, zonder een leger van ambtena
ren?
Maar wo zijn ©r nog niet.
Op het verlanglijstje van den Vrijheids
bond komt verder nog voor: wettelijke
regeling van de verzekering tegen werk
loosheid en voorziening tegen do gevolgen
van de crisiswerkloosheid mot hulp van
staatswege.
Opzichzelf wenschelijke zaken, maar die
toch moeiliik te vereenigen zijn met den
eisch: „afwüzing van iederen nieuwen be
lastingdruk."
Maar nog zijn wij niet aan het eind.
„Een uitsluitend materialistische opvat
ting van het leven zoo lezen wij verder in
het program, heeft bij velen de hoo ge
waarde van het geestelijke en godsdien
stige op den achtergrond gedrongen, tot
schade van het beschavingspeil en de zede
lijke kracht der bevolking. Ook do gemeen
schap behoort aan den geestelijken weder
opbouw aanstonds krachtig de hand te
slaan."
Wat hiermede bedoeld wordt, op welke
wijze, de Vrijheidsbond den goestolijken
wederopbouw wil bevorderen is niet dui
delijk.
Wil men schouwburgen en opera's sub
sidieeren of zullen do kerken en evangeli
saties onbekrompen worden gesteund?
Of zoowel schouwburgen als kerken?
Iedere nadere verklaring ontbreekt en
al geeft het verleden van den Vrijheids
bond en zijne samenstellende deelen hier
wel eenigo aanwijzing, wij zullen niet
trachten de bedoeling te raden.
Maar dit is wel zeker, een krachtige be
vordering van den geestelijken wederop-
b'ouw van staatswege, zal geld kosten, zoete
veel geld.
Een van twee, öf men zal al deze eischen
moeten laten varen, öf de leuze: afwijzing
van iederen nieuwen belastingdruk ia
slechts een Jeuzo en moet, wil men eerlijk
zijn worden vervangen door den eisch;
„invoering van nieuwe belastingen."
Een tusschenweg i3 hier niet.
En wij zijn dan ook niet onbillijk wan-
neer wij dit program kenschetsen als ver»
kiezingslokkebrood.
KERKNIEUWS.
Nieuwjaarsreceptie bij Mgr. A. J. Cal li er*
Zondagmiddag, den len Januari kwam
de Geestelijkheid uit Haarlem wederom
aanbieden aan Z.D.H. den Bisschop hare
wenschen bij de intrede van het nieuwe
jaar.
De Hoogeerwaarde Vicaris Generaal
sprak Z.D.H. den Bisschop loc als volgt;
Monseigneur!
De telken jarc terugkcercnde Nieuw-»
jaarsreceptie bij hunnen Bisschop wc-rdtJ
door uwe Priesters begroet als aangename
gelegenheid, om hunne oprechte gevoe
lens van eerbied en liefde jegens U. D. H.
openlijk uit te spreken; en liet is voor mij
dan ook wederom een voorrecht, hun tolk
te mogen zijn op dezen blijden ochtend.
Monseigneur, vol dankbaarheid tegen
over God sloten wij gisterpn het oude jaar
af. Wel zijn wij nog onder den pijnlijken
indruk van het droeve afsterven van
uw betreurden Plebaan, dien wij ook voor
onze samenleving zoo zeer zullen missen;
wel ontbreken op dit oogenblik door onge
steldheid enkelen uwer Priesters, die an
ders in de voorste rei voor U verschenen
toch moeten wij God dankbaar zijn, dat
Hij in het afgeloopen jaar zóo betrekke
lijk weinig offers heeft gevraagd. Terwijl
negentien nieuwgewijden tot het heilig
dienstwerk toetraden, ontvielen aan de
„cara animarum" slechts tien Uwer Pries
Iers: zeven door den dood, drie door eer
vol ontslag. Zóó was U in staat drie nieu
we Parochiën op te richten en vier te doen
voorbereiden, al bleef ook bestaan de
schadelijko „penur'.a sacerdotum" en al
bleef U onmachtig, om het zware werk.te
verlichten, wat vooral in de groote steden
zooveel eischt van de krachten uwer Gees
telijkheid.
Dankbaar sloten wij het oude jaar. om
dat God Uw levenskracht versterkt heeft
en U onder de toejuiching van geheel Uw
Bisdom in staat stolde met de uitvoering
te beginnen van Uw lievelingsplan: den
bouw van het nieuwe Seminarie.
Monseigneur, het jaar 1922 is onder me
nig opzicht een gewichtig jaar.
Door onze voorlichting en opwekking,
door ons gebed vooral zullen wij moeten
trachten ons christelijk Ministerie. wat
zooveel weldaden aan het vaderland
bracht, te behouden, zoo mogelijk te ver
sterken.
In 1922 verwacht U de H. Vader voor
uwe „visitatio ad limina".
Bovenal: in 1922 zal U sieren de gouden
Priesterkrcon.
Als God ons dagelijksch „memento",
„pro Antistito nostro" verhoort, dan wordt
na uwe voorspoedige Roomsche reis
op uw gouden jubeldag uw hoogepriester-
lijk hart verjeugch'gd en verruimd, wan
neer Gij zult gevoelen, hoo door daadwer
kelijke medewerking, kinderlijke volg
zaamheid en innige toewijding priesters
en geloovigen uwen zegenrijken arbeid
voor het U vertrouwde Diocees diep be
seffen, hoog waardeeren en krachtig steu
nen.
Dit in het bijzonder willen wij te ken
nen geven, wanneer wij U. D. H. eerbiedig
wenschen: Zalig Nieuwjaar!
Hierop nam Z.D.H. de Bisschop het
woord cn dankte den Hoogeerwaarden Vi
caris voor dc uitgebrachte wenschenbij
het vele werk, hetwe'k thans van de Gee~-
te.ijkheid wordt gevraagd, hoopte Mgr. dat
men steeds dit als het voornaamste zal
beschouwen, dat onze Katholieken meer
innerlijk warden vervolmaakt; aPdan zal
men-in hen vinden krachtige medehelpers
voor do goede zaak.
Mgr. voelde nogmaals behoefte allen te
bedanken voor den steun, ondervonden
voor het nieuwe Seminarie, dat in het
nieuwo jaar verder zal worden afge
bouwd thans zijn m\ds .geleed de fnn-
FEUILLETON
De geheimzinnige Derde.
door
WILLIAM HOLT.
(Nadruk verboden),
:4)
„Het zal noodig zijn hem tegen verdere
aanslagen te beveiligen. Daarom is dit on
ze bedoeling: Mijnheer Evan en zijn doch
ter zullen voor een dag of acht de stad
verlaten. Hij heeft de beschikking over
een huis, dat zeer afgelegen ligt. Daarheen
vertrek! hij nog heden avond. Als jullie
beiden nu met hem meegaat en een paar
dagen bij hem logeert, dan zou dat een
groote geruststelling zijn vooral voor zijn
dochter. Als zijn vijand, of zijn vijanden,
niet ontdekken waar hij vertoeft,loopt hij
geen gevaar en hebt. ge niets te doen. Mocht
echter het - tegenovergestelde wel het ge
val zijn, dan
„Dan zullen wij er nog zijn om aan
slagen af te weren. Het staat mij wel aan",
riep Antoon van Gielen.
„En ik wil ook graag het mijne doen",
zei Werner.
„Acooord. Dat is dus afgesproken. Om
•acht uur van avond -*eizen jullie af, van
hier."
„Ik zal er zijn", antwoordde Werner.
„Maar voorzichtig, de geschiedenis kan
fcrger worden dan wij meer n. Spreek
®iet niemand over deze dingen", waar
schuwde mijGheer Van Gielen
Eo beide jongelieden beloofden dit.
II.
Frits Werner zat een half uur later bij
den hoofdredacteur van zijn blad.
„Ik zou", zei-de hij, „gaarne een paar da
gen .vrij af hebben "om mij geheel t.e wij
den aan het onderzoek in de zaak Evan,
rk heb reeds de zekerheid, dat achter dien
dreigbrief iets ernstigs steekt, die ver
moedelijk groot opzien «zal baren".
„Aha", riep de hoofdredacteur, „wat
hebt u ontdekt?'
„Hetgeen ik te weten gekomen ben is
van strikt vertrouwelijken aard. Ik mag
daaromtrent tot mijn spijt geen mededee-
ling doen. Ook u niet".
„Goed! Zorg evenwel, dat zoodra
gij wel iets kunt mededeelen, wij daar
van op de hoogte komen. Ik zon niet gaar
ne willen, dat een ander blad ons vóór
wa9. Er bestaat toch geen kans, dat het
geen gij weet morgen in een ander blad
zou slaan?"
„Neen, daarvan is geen sprake. De poli
tie is daarvan zelfs niet op de hoogte, en
de personen, wien het aangaat, zullen er
over zwijgen".
„In orde dan. Je kunt zooveel dagen of
weken aan het onderzoek besteden als ge
zelf noodig oordeelt. En ik hoop, dat ge
succes zult hebben. Maar denk er aan, van
succes zal geen sprake zijn, indien een
ander ons vóór is".
Frits Werner groette en wilde heengaan
„Een oogenbiik", sprak de hoofdredac
teur, en greep zijn cheque-boek, „ge moet
over geld kunnen beschikken. Hoeveel
meent ge misschien noodig te hebben?"
„O, ik geloof niet, dat ik bijzondere kos
ten zal behoeven te maken".
„Het is altijd goed, als men zoo noodig
een flinke uitgave kan doen. Ik open u een
crediet van drie duizend gulden. Zou dat
voldoende zijn?"
„Ik heb het niet^noodig".
„Men kan het niet weten".
„Maar dan had ik liever geen cheque.
Ik blijf niet in de stad en weet niet of ik
in de gelegenheid zou zijn, als ik geld ge
hoefde, een cheque te verzilveren".
De hoofdredacteur had z'n cheque-boek
al ter zijde gelegd en schreef een briefje.
„Hier', zei hij, „laat de kassier u dan
drie duizend guiden uitbetalen. En ik
wensch u veel succes."
„Dank u", antwoordde Werner.
Ilij had het geld spoedig geïnd en begaf
zich naar huis, waar z'n hospita in niet
ai te vriendelijke stemming zat te wach
ten. Het was al bijna zes uur en hij kwam
geregeld om vijf uur eten.
„Het is niet prettig zoolang het eten
warm te moeten houden", mopperde zij.
„Dat begrijp ik volkomen, maar ik kon
onmogelijk vroeger hier zijn. En ik wilde
u even zeggen, dat ik voor een paar dagen
op reis ga."
Deze mcdedeeling stemde do kostjuf-
fi\)uw dadelijk weer vriendelijk. Zij hield
een commensaal om haar schrale inko
men te vermeerderen en zij beschouwde
het als een niet te versmaden voordeel,
dat hij cenige dagen op reis ging, die hij
natuurlijk wel betaalde.
„En wanneer komt u terug", vroeg zij.
„Dat weet ik nog niet rnet zekerheid,
maar langer dan een week blijf ik vermoe
delijk niet weg".
„En als er brieven voor u komen? Aan
welk adres moet ik die opzenden?"
„Laat u zo maar liggen. Mogelijk geef
ik u per brief mijn tijdelijk adres op".
Werner at haastig en maakte zich toen
gereed. Hij ging op avontuur uit, maar
moest er, meende hij, toch een beetje
netjes uitzien. De mogelijkheid bestond,
dat er niets bijzonders gebeurde. Van Gie
len en hij zouden dan eenvoudig oen paar
dagen gasten zijn van professor Evan cn
diens dochter. Maar aangezien hier dus
ook van een jonge dame sprake was, acht
te hij het noodig in zijn leeren handkoffer
een gekleed pak mee te nemen, benevens
nog een en ander, waaraan hij anders niet
gedacht zou hebben. Evenmin echter ver
gat hij z'n zesJoops revolver bij zich te
steken, na dit geduchte wapen met de
meeste zorg geladen te hebben. Om half
acht telefoneerde hij om een taxi cn tien
minuten vóór acht was hij present aan
de woning van den heer Van Gielen.
Een groote reis-auto stond er voor de
deur en zijn vriend Antoon was juist bezig
den chauffeur een koffer aan te reiken,
dio deze bovenop plaatste.
„De mijne kan er meteen op", riep Wer
ner. 'Toen zag hij, hoe twee bedienden met
een tamelijk groote, vierkante kist kwa
men aandragen. En blijkbaar hadden zij
aanwijzing gekregen deze kist voorzichtig
te behandelen. Ze werd met véél voorzor
gen ook boven op den auto geladen en
daar stevig vastgesjord.
Werner stond er naar te kijken cn z'n
vriend kwam naast hem staan".
„Die kist moet ook mee", zei hij, ,.m'n
vader heeft ze zelf in onze goede zorgen
aanbevolen. Maar het is acht uur, we kun
nen nu gaan".
„Eu do anderen?"
„Die voegen zich bij ons. Dat veftel ik
je straks wel".
Zij stapten in, de chauffeur zette den
motor op gang cn de wagen reed weg,
„We rijden naar het academisch zieken
huis, daar voegen de professor Evan en
z'n dochter zich bij ons. Het schijnt ren
voorzichtigheidsmaatregcl. M'n vader
heeft het zoo geregeld. Hij interesseert
zich ontzaglijk voor dit alles. Hij schijnt
voor de Ev^ns toch meer vriendschap te
koesteren, dan ik wel wist".
„Maar waar gaan wo eigenlijk heen?"
„Ja, dat weet ik ook niet. De chauffeur
is do meest vertrouwde bediende van va
der, hij heeft zijn instructies. En ook. het
kan ons tamelijk onverschillig laten of het
landhuis, waarvan papa sprak hier of
daar ligt, heel yer weg zal het wel niet
zijn".
„In ieder geval maakt die onbekend
heid de geschiedenis wat meer avontuur
lijk", meende Frits Werner. „Ik begrijp
er eigenlijk steeds minder van. Zio eens,
wij willen een ro-1 in deze geheimzinnige
zaak spelen, maar ik krijg zoo het gevoel,
alsof wij zelf geen spelers zijn, maar stuk
ken, d'ie geschoven worden, waar men ons
hebben wil".
„Kom, wat i3 dat een zwaar-op-de-hand
sohe redenecring", lachte Antoon van Giet
len. „Ik ga mee om den professor te be
schermen, als dat noodig mocht zijn, col
jij immers ook. En als het kan wil jij
graag meer omtrent deze geschiedenis hoo
ren. Dat zal ook wel kunnen, want omdat
wij helpen zal men ons wel in vertrouwen
moeten nemen".
(Wordt vervolgd.)
