Tweede Blad.
Woensdag 4 Januari 1922
HET JAAR 1921.
Een terugblik.
III.
Dc verhouding van de vooral in oorlogs
tijd zoo nauw aaneengesloten Franaelie cn
Engelschc landen, die reeds tengevolge
van de tegenover Duitschland gevolgde po-
- litiek in den loop van het vorig jaar ern
stige moeilijkheden ondervond, is er bi
1921 niet beter op geworden. Dit vond oor
zaak in verschillende feiten. In Frankrijk
is cr een sterke tegenstelling te merken
die b.v. tot uiting komt in de personen
van Poinearé en Briand. De eerste wenscht
een scherpe politiek tegenover Duitsoh-
landde la-atste meer verzoenend, reke
ning houdende met. do economische en po
litieke mogelijkheden. Maar bovendien
zijn tusschen Engeland en Frankrijk moei
lijkheden gerezen in dc van niet geringe
betcekenis zijnde Aziatische en Oost-er-
eehc problemen. In Frankrijk bestaat, af
gescheiden van de uitgesproken sympathie
•voor Polen, meer sympathie voor de Bal-
tkanvolken dan in Engeland gebleken is
aanwezig te zijn. In Aziaóisch-Turkije bo
vendien hebben Frankrijk en Enge-land be
langen van gelijk? betcckenis, die tegen el
kander opbotsen. Dit komt tot uiting bij
den strijd tusschen Griekenland en de Ke-
analisten, welke er op uit kan loopen, dat
Griekenland zich daadwerkelijk verovert
«en groot deel van het gebied, daaraan
toegewezqn bij het Verdrag van Sèvres,
hetwelk ten nadeele van Griekenland ge
wijzigd zou worden toen dit zijn vroegeren
koning terugriep. Te Londen in den aan-
•vang van 1921 heeft men ook over alle
"deze punten beraadslaagd, en daar is ge
bleken, dat de Turken nog niet van di
plomatieke gaven zijn gespeend, want de
Grieken en hun Westersche medestanders
vonden een vrijwel aaneengesloten Turkseh-
Wok tegenover zich. Dat heeft ongetwij
feld tengevolge gehad, dat Griekenland
met heel wat minder van deze conferentie
is teruggekeerd dan het verwachtte re
zullen ontvangen. Griekenland heeft den
Btrijd verder alleen moeten voortzetten
werd daarbij gehandicapt door den vrede,
dien Frankrijk in Cilicië sloot en heeft
Bleohts geringe voordeelen behaald. Tus
schen Frankrijk en Engeland kwam intus-
schen een regeling tot stand, waarbij do
Fr arische belangen in Syrië een gelijke
bescherming hebben verkregen als de En
gelschc in Mesopotamia en Palestina.. De
wijze, waarop Engeland het pctroleumge-
bied Mesopotamia denkt te exploiteeren
lieeft in Engeland zelf nogal wat critick
ontmoet. Trouwens, geheel de wijze van
uitoefening des dusgenaamde mandaten,
idie nog niet ziin geregeld e«n dus niet aan
den Volkenbond zijn overgedragen, heeft
in Engeland verzet tengevolge gehadver
zet uit de kringen van Robert Cecil en de
zijnen, die meer hechten aan' den invloed
van den Volkenbond dan aan dien van de
Entente-politiek.
Overigens was het niet noodig, dat zich
nieuwe geschillen tusschen Frankrijk
en Engeland voordedenhet geschil in
Opper-Silezië was van voldoende beteeke-
nis. Frankrijk toch*pleitte voor Polen; het
'Engelsclie nuchtere inzicht erkende, dat
aan Polen allerminst dit rijke industrie
gebied kan worden toevertrouwd. De op
lossing is gevonden in een uitspraak van
'den Raad van den Volkenbond, maar dc
scherpe pers-p lemieken tusschen Londen
en Pa-rijs, in welke begrijpelijkerwijze Ber
lijn genoegen Vond, zijn niet uitgebleven.
Evenzoo mag niet worden vergelen, dat
economische verschillen tusschen beide
landen nog aanwezig zijn, aangezien voor
Frankrijk's ontredderden financieclcn toe
stand de Duitsche verplichtingen veel meer
gewicht in de schaal leggen dan voor En
geland, dat zich desnoods zelf kan redden,
ook al wordt daar de nationale productie
door- de telkens opnieuw opduikende ar-
beidsconficten ernstig bedreigd. Boven
dien, het eigenaardige feit doet zicli voor,
dat niet alleen in Engeland, maar ook
in Italië is ontstaan, juist tengevolge
Frankrijk is ontstaan, juist tengevolge
van de tegenover Duitschland gevoerde po
litiële. Velen hebben opgemerkt-, dat het te
Washington Briand was, die tegen ernsti
ge beperking der bewapeningen bezwaar
maakte, uit hoofde van hot feit, dat men
tegenover Duitschland gewapend diende
te blijvcai. Er is zelfs melding gemaakt van
een Franseh-Italiaaosch incident, dat zich
te Washington zou hebben voorgedaan, en
dat gelukkig geheel uit de lucht gegrepen
bleek. Met dat al hoort me-n ook in Italië
tal van stemmen opgaan, die voor 'milder
bolwndcling van Duitschland pleiten, dan
rncn in Frankrijk totnutoe wil t-oestaan.
Met zijn buurman Spanje geraakte de
Fransche republiek in moeilijkheden over
MarokkoSpanje had daar een ernstigen
opstand te, bestrijden, greep om zich heen
ook op gebied, waar het niet beeft to ver
toeven, tengevolgewaarvan moeilijkheden
met Parijs ontstonden, die nog niet tot
oplossing zijn -gebracht. Zelfs werd laatste
lijk melding gemaakt van een soort econo
misch ultimatum, bestaande daarin, dat
het handelsverdrag mot Spanje niet zoo
worden verlengd. Sprak men vroeger on
middellijk van een militair ultimatum
ziedaar een wending, die natuurlijk in de
Franseh-Spaansohe verhoudingen, welke
steeds vredelievend waren, niet van ovc-r-
wogende bet eekenis is, maar toch voldoen
de effect heeft.
Van de centrale Staten zijn het vooral
Oostenrijk en Hongarije, die iu den loop
van 1921 dc aandacht trokken. Oostenrijk
doet denken aan het ongelukkige, het ster
vende, het lijdende Weenon, waarvoor
steeds opnieuw wordt gevraagd en, voor
zoover de verarmde monschhcid daartoe
in staat is, steeds opnieuw wordt gegeven.
In tusschen wordt, mogen wij ooggetuigen
geloovcn, dc toestand in Weenen met den
dag slechter en moeilijker. Dit ook tenge
volge van conflicten met Hongarije, dat
zijnerzijds weer met de naburige Balkan-
sta t-cn voortdurend conflicten had, waarbij
het kleine Burgenla.nd mede een rol speel
de. Hongarije werd in het vroege najaar
verrast door een bezoek van Keizer Karei,
dio ziek niet liet weerhouden een tweede
poging te wagen om den troon, waarvan
hij destijds zeide met zoo groote vreugde
afstand te doen. te hernemen. Kwam Kei
zer Karei den eersten keer geheel over
land, ditmaal werd hij met zijn gemalin per
vliegmachine vervoerd. Wellicht, had hij
spoediger ingegrepen, de lessen van plot
seling gemaakte revoluties niet vergeten,
dat hij geslaagd ware. Ooggetuigen weten
t-e vertellen, dat men den eersten cn
tweeden dag in Budapest ernstige vrees
koesterde, maar de vastberaden houding
welke de Hongaarsche regcering aannam
en moest aannemen om zich tegen de op-,
dringende huurlieden te beschermen, deed
geheel het avontuur mislukken. In de na
bijheid van Budapest werd zoogenaamd
slag geleverd. Hot Keizerlijke leger
vluchtte en viel uiteen Keizer Karei en
zijn gemalin Zita werden gevangen ge
nomen. Gedeeltelijk over land: gedeeltelijk
langs den waterweg zijn zij gebracht naar
het sohoone, zuidelijk gelegen Madeira, het
eiland dat met toestemming der Porin-
geesehe regeering hun Elba of wellicht hun
St, Helena zal worden. Men lean zich er
ger verbanningsoord voorstellen. Dat de
Zwitsersclie Regeering, tegenover welke
doze laatste Habsburger het tot tweemaal
loc gegeven woord van eer brak, niet meer
bereid is den jeugdigen ex-Monarch in zijn
midden op te nemen, is alleszins begrijpe
lijk. Waren niet- in dien slag voor Buda
pest zoovele dooden gevallen l:ad dit niet
aan Hongarije, toch reeds innerlijk door
politieke kwesties verscheurd, zooveel of
fers gekost men zou geheel de zaak
kunnen beschouwen als een mislukte ope
rette. Hongarije heeft waarlijk geen leed
meer noodighet- heeft genoeg te dragen,
felle strijd wordt binnenslands ges-treden
tusschen democratie en conservatisme, ter
wijl het beperkte Hongaarsche gebied alle
mogelijke moeite heeft om de begeerige
huurlieden van zioh af te houden. Ook hier
hebben de tractaten, in de omgeving van
Parijs gesloten, voor de toekomst wel nieu
we vraagstukken doen rijzen'!
Uit de Pers.
HIEIÏ E\ GINDS
De Tij cl wijst er op. dat bij dc stem
ming in de Belgische Kamer van Volks
vertegenwoordigers over dc vaststelling
van bet legercontingent voor 1922 zon-
als vermeld omvat dit contingent 113.200
man dc socialistische Kamerleden zich
hebben onthouden.
„De leider der partij, oud-minister Van
der Velde, vcrlkaarde onder meer, dat de
socialisten niet wilden tegenstemmen, om
dat het land niet zonder leger kan gelaten
worden. Wij wilden evenmin voorstem
men, vervolgde hij, omdat wij een alge-
heclc omwerking van het leger wcnschen
De partij heeft bovendien vorklaard in
.hoofdzaak te willen meegaan met de rc-
gccringsYOorslellen omtrent do ver
plichte lichamelijke opvoeding der jeugd.
In ons land hebben de sociaul-demo-
cratcn niet alleen gestemd tegen do Mili—
liewet, waardoor het contingent Lot 19.500
man cn de diensttijd tot 5} maand werden
verminderd, doch bovendien heeft rnr.
Troclstra op het congres der S.D.A.P. na
mens do roodc Kamerleden, beloofd, dat
zij, voor het geval ons land in een oorlog
mocht worden betrokken, tegen alle oor-
logscrcdieton zullen stemmen.
En toch beroepen Troelatra en Van der
Velde zich op dezelfde socialistische .be
ginselen"."
b I ft ft ft I A ft
EEN ANTI-PAPISTISCH LEUGENAAR
AAN DE KAAK GESTELD.
IIL
In een derde artikel over „Do Getuigen,
die verdwenen zijn", wijst „De Tijd" er
op, dat Ds. dr. v. d. Vaart Smit in zijn
verweer verzuchtte: „Het debat met „Do
Tijd" verloopt op uiterst onverkwikkelijke
wijze."
Inderdaad, het St. Martin-geval, waarin
het. blad zoo duidelijk den laster van don
'o-Gravenlandsehen predikant aan de kaak
stelde, was voor dezen bijster onverkwik
kelijk.
Toch beproeft hij zioh uit zijn verslagen
heid nog als een moedig figuur op te
richten, zoo schrijft het blad, door thans
to bluffen, dat wij dc door hem gelan
ceerde „uitdaging" eigenlijk - niet hebben
aan-gen men, omdat wij niet weerlegden,
wat hij nu weer tot „het voornaamste
deel" verklaart. Om hem ook liicr in zijn
woorden te vangen, bieden wij hem, ver
klaart „De Tijd", aan te bewijzen, dat niet
alleen zijn voorstelling van do „R.-K. Kerk
en bier- en wijnkroegen" onjuist is. maar
ook met „zooveel bewijzen als gc wilt", dat
zijn gcheolc reeks Oostenrijksche Brieven
één doorloopende weefsel is van onjuiste
voorstellingen, fantasieën, domheden, leu
gens en kortweg lasterlijke beweringen.
Ziedaar ons antwoord op do nieuwe uit
daging van Ds. clr. v, d. Vaart Smit: „Als
ge den moed hebt, om al die zoogenaam
de „dwaasheden, domheden en tastbare
onwaarheden", waarvan ge ons beschul
digt, o.p te noemen, dan zult ge de 25.000
nog menigmaal verbeuren na dezen."
Het blad begint dan te wijze» op da
dwaasheid, dio Ds. dr. v. d. Vaart Smit
begaat door de Fronleiolma-msprozession
(Sacramcuts-processie) to verstumperen tot
Fro-l-1 eichnams-processie, waarna dan de
predikant met perkamenten geleerdheid
uitlegt, dat dit beteekerot-: Vroolijke-lijk-
processie (froh Wool ijk). Verder wordt
de domheid gereleveerd van de bewering
van' den 's-Grave-nlandsohen predikant,
dat men in dc Oostenrijksche landkotels
geen kamer aantreft met het nummer 13.
Na onderzoek i3 aan het blad gebleken,
dat juist in de Oostenrijksche katholieke
platielandshotels dit nummer wèl voor
komt, maar dat heb ontbreekt in.... do
groote stad-hotels. waar het moderne bij
geloof op kamers onder de schutse No. 13
niet vernachten wil.
ALs aanvang, zoo vervolgt „De Tijd",
zullen wij hem vandaag evenmin een zijner
tastbare onwaarheden onthouden als deze
„Dc Staatswet gebiedt, dat alle niet-Ka-
tholiekcn, zoodra de processie in zicht
komt, de hoofdbedekking afnemen coi knie
len moeten." Wij hebben de desbetreffen
de wet voor ons liggen en wij verzoeken
Ds. dr. v. d. Vaart Smit om de gesignaleer
de bepaling te komen aanwijzea.
Wij beloven in dezen trant al zijn
„dwaasheden, domheden en tastbaro on
waarheden op te noemen", en hij zal op
nieuw ondervinden, dat het alweer een
loozc illusio is, als hij zich pa-ait: „Tijd'
dan zult gij de 25.000 nc-g menigmaal
verbeuren na dezen."
Wij wcnschen ons echter niet in ver
dere god achten wisselingen te begeven dan
op één voorwaarde. Da-t hij beginne in
„Dc Amsterdammer" openlijk „amende
honorable" te plegen jegens den belas
terden pastoor to St. Martin. En niet al
leen jegens dezen, maar ook jegens dien
anderen, door hem genoemden geestelijke
uit Salzburg, een klooeterling nog wel,
van wien hij heeft gelasterd
„De vroegere prior van 't Augustijner-
klooster zat in één van die zalen eiken uiid
dag aan zijn stamtafeitje en dronk daar
iederen middag 10 tot 12 L. bier. Behal
ve wat >ij nog op zijn kamer in 't verbor
gendronk. Ja, de zielenherders wel. On
der do Habsburgers hadden ze 't goed.
Maar onder Gods gericht zullen ze 't slecht
hebben, denk ik."
Ook dit geval is te herleiden lot laster,
afschuv el ijken laster. Vóór ons liggen al
weer de ondertcekende verklaringen (want
men moet dezen bijgeüoovige en in room-
sche zaken zelf aartsongeloovige dwingen
met de stukken in de hand) van do in de
zen volkomen bevoegde getuigen, die met
de gewoonten van den sober levenden
„vroegeren prior" vertrouwd zijn, zoowel
in zijn klooster als in zijn betrekking tot
do gasten van de eiken dag eerst drie uur
s namiddags geopende restauratie, waar
de stemming minder door de „harmlose
Trinkspriiehe" van oud-Duitsohen humor
aan den wand wordt beheerscht dan wel
door het Kruisbeeld, dat evenmin als het
kloosterlijk toezicht onzuivere gesprekken
of onmatigheden zou dulden in dit milieu
van gemoedelijke, onbedorven burgerlijke
verhoudingen, alleen door venijnige tongen
om te praten tot. iets „veel vrccJiclijkcrs
dan honderd gevallen St. Martin". Do ge
tuigen verklaren, dat de mededeelingen
van Ds. dr. v. d. Vaart Smit over den
vroegeren prior „volkomen onwaar" zijn
Aan het slot van dit derde artikel
schrijft het blad:
„In een protestantse hen leek, den re
dacteur van „Het Zoeklicht", hebben wij
onlangs een n an bestreden, dio al de
risico's had beloqpen van het individueel
Bijbellezen cn die aldus de dupe werd
van anti-katholieke opvattingen, welke hem
verleidd'n tot medewerking aan een
laster schandaaltje, dat hij echter den moed
der zelfvernedering had om openlijk te
herroepen, toen do laster bewezen was.
Zal een tit el-voerend en als voorganger
ee»ncr gemeente meer verantwoordelijk
man Wijk geven, minder waarheidsmoed
to bezitten dan de<ze leekt Mocht hij in
derdaad oii3 en al zij» mede-Christenen
hel verdriet aandoen, niet te erkennen,
dat hij van misleide misleider is geworden,
en openlijk de beide katholieke gee° o-
lijken te reha.bilitceren ia dezelfde ko
lommen waarin hij den laster heeft -r-
spreid, dan vertrouwen wij, dat althans
Kerkeraad of CGssieaal Bestuur hem tot
het -fogncmon der ge~*ven er geril ia zullen
dwingen, ?n d?t anti-revolutionncn
c.hristelijk-historischen zoogoed als de
kies7erec>ni gingenwaarin hij tot dusver
placht, op te treden, hem van een ode
werking zullen uitsluiten, die. zoolang hij
onder het odium ligt, dat wii bewezc 7.ün
partij rlechto zou eompromittoeren. Of hij,
zoo hij zich cloor bet verkondige" w
waarheid niet wil vrijmaken, bovendien
in een dubbel 1 sstcrprooee door een Notor-
landsclie- rechter gedweoe-eo '5w1 worden
de „verdwe-on +p br^noou
achter welke hij zich nu „volkomen gedekt"
acht, zal niet hij te beslissen krijgen.
Moge in elk geval, als hij voor het hoogste
gericht slaat, nooit van hem gezegd wor
den. wat hij van zijn slachtoffers getuigt
„Onder Gods gericht, zullen ze 't slecht
hebben
En nu laten wij hem over aan zijn ge
weten
DE NOOD IN OOSTENRIJK.
Door het hoofdbestuur van den L.T.B.
is de volgende circulaire aan de o-fdeelin-
gen gezonden. Wij bevelen de zaak, waar
't om gaat, krachtig bij onze lezor3 aan.
M.H.,
Om direct dc volle aandacht op den in
houd dezer circulaire te vestigen, begin
nen wij met het sprekende, schreeuwende
woord
„HONGER".
Honger, bittere honger wordt n.l. gele
den door de R.-K. onderwijzers, on door
hunne vrouwen cn kinderen, in Oostenrijk..
Niet alleen do lagere onderwijzers lijden
honger, doch evenzeer en ©ven erg, de leer
krachten van het middelbaar en hooger
onderwijs.
Om in dein gruwel ijken nood te gcmioet
te komen, heeft Prof. Rotter uit Woenen
een bezoek gebracht aan Nederland.
Special heeft hij zioh toen gewend tot
de Katholieke Nedcrl-andsehe onderwij
zers. Op tal van vergaderingen heeft de
Prof. gesproken en velen tot tranen toe
bewogen, bij do schildering van het too-
neel der lijdende en stervende Oostenrijk
sche onder wijzorsgo zinnen.
Het Katholieke onderwijs in Oostenrijk
dreigt finaal ten gronde te gaan; niet heb
minst door gebrek aan onderwijzers.
De georganiseerde R.-K. Nederlandsohe
onder wijze is, hebben toen besloten per
man, elke maand één gulden te
offeren voor hunne collega's daar ginds.
Reeds hebben ze flinke bijdragen aan geld
gezonden, doch nu komt het bericht, dab
het beter is, goederen in natura te zen
den, omdat men voor het gezonden
geld haast niets kun krijgen. Do woe
ker verslindt alles.
Nu heeft het bestuur der Katholieke
Onderwijzersorganisatie zich gewend tot
d©n L. T. B. met verzoek hun pogingen
om hierlevensmiddelen te
koopon, te steunen.
Men vraagt dio levensmiddelen niet voor
niets, allo geld door de onderwijzers sa
men gebracht, zal strekken om het gelever
de zooveel mogel ijktcbetalen.
Wat men wel vraagt is dit: dat het of
fer door de onderwijzers gebracht, door 'tt
contra-offer wordt gesteund Met andere
woorden, dat do leden van onzen Bond,
waartoe zij zicli bij dezen wenden, zoo
veel mogel ij k levensmid
delen afstaan.
Alles is welkom. Boonen, erwten, kaas,
spek, meel, aardappelen, gecondenseerde
melk, oude kleeren.
Een 3000 is nog beschikbaar en deze
zullen geleidelijk per maand worden aan
gevuld.
Gaarne brengen wij deze gedachte bij on
ze a-fdeelingsbesturen. Laten deze nu een»
met bekwamen spoed een in
zameling organiseeren, doch vooral van
levensmiddelen.
Laten ze de toegezegde hoeveelheden op
geven aan 't. Secretariaat. Dit heeft zich
reeds in verbinding gesteld met het R.-K.
Huisvestingscomité, om maatregelen te
nemen, da-t met den eerst volgend en 'rem
een waggon gemerkt: R.-K. Onderwijzers
L. T. B. Nederland, kan worden aange-
haakt, voor Wecnen.
Groot zal dan de vreugde zi»n in duizen
den gezinnen, groot ook do vreugde in de
harten der milde gevers en groot de
vreugde in den Hemel, waar de Korst'
engelen den pas geboren Heiland weer cel
len wijzen op Nederland.
Wie spoedig helpt, helpt dubbel.
Voor do Commissie uit
de R.IL Onderwijzersorganisatie,
H. G. DE BOER, Noordwijk.
NICO VREEBURG. Leiden.
Het Hoofdbestuur van den L. T. I-
N. DEKKER, Voorzitter.
A. H. J. ENGELS, Secretaris.
J H. W. BOR.SROOSÜ. Geest Ad»
Leger en Vloot.
De inlijving 'voor eerste oefening in 192?
Ingeval de nieuwe dienstplichtwet tijdic
tot stand komt. zal de inlijving voor eet
ste oefening in 1P22 plaats hebben air
volgt:
voor dc Regimenten Infanterie: vod
niet voorgeoefendende eerste ploeg 16—
20 Maart, dc tweede 15 November
voor voorgeoefenden 1620 Juli; voor
het oefeningsdetachenisnt voor de Kon.
Mil. Academie 1620 Maart
voor do compagnieën wielrijdersvoor
niet-voorgeoefendende eerste ploeg 16—
20 Maart; de tweede 15 Nov.; voor voor
geoefenden 1G—20 Juli
voor de compagnieën Hospitaalsoldaten
ziekenverplegers en ziekendragers: de eer
ste ploeg 15 Maait, de tweede rlt>
Juni. de devdc 15 Oct.
voor de Luclvtvaartafdeeling: de eerstz,
ploeg 15 Maart, de tweede 610 Juni,
dé der Je 15 Oct.;
voor het Regiment Genietroepenvoor
Pioniers: niet voorgeoefenden do eerstr
ploeg 1020 Maart, de tweede 15 Nov.;
vdorgeocfonden 1020 Julivoor tele-
graaftrocpe-n cn verlichtingstrocpend*
eerste ploeg 16—50 Maart, dc tweede 1
October
voor het korps Pontonniersde eerste
FEUILLETON
De geheimzinnige Derde.
door
WILLIAM IIOLT.
(Nadruk verboden),
t)
„Als ik het hem naar den zin maak",
zoo peinsde Werner, „dan ben ik een heel
eind. Daarom zal ik met moed mijn taak
opvatten. Wie weel!"
Hoopvol gestemd kwam hij thuis en at
met jeugdigen eclluèt de boterhammen,
die z'n kosljuffrouw hern gunde. Na zijn
sober twaalfuurtje stak bij z'n pijp op,
ging in den ietwat wrakken leunstoel zit
ten, legde ongegeneerd de becnen op ta
fel cn zag peinzend de rookwolken na. Hij
nam or den tijd voor orn na to denken,
hoo li ij de zaak aanvallen zou. Want hij
snapte heel goed, dat alle voornemens om
zijn best te doen hem niet hielpeu. Hij
moest een plan dc campagne hebben, of
minstens weten, hoo to beginnen.
Frils Werner's overwegingen schenen
hem ton laatste tot een besluit gebracht
te hebben, want hij sprong eensklaps veer
krach!ig op, greep zijn hoed en wjyj wel
dra op weg naar het westelijk stadsge
deelte. Hij had de tram kunnen nemen,
maar wandelde liever. Hel kostte hern een
half uurtje, maar onderweg kon hij heer
lijk nog cens zijn plan nader overdenken.
Ten lanfsle bereikte hij het adres, dat
hem onder het rooken van zijn pijp zoo
eensk' ips te binnen geschoten was. Het
was een flink huis op een der singels.
Werner belde er aan en vroeg het dienst
meisje, dat de deur opende, of mijnheer
An toon tliuis was.
„Jawel, mijnheer;', luidde liet antwoord,
„wie moet ik zeggen dat er is".
„0, als mijnheer' thuis is, dan behoeft
go niets te zeggen. Dan zal ik herjj. wel
vinden".
En Werner was het meisje al voorbij en
wipte met twee treden tegelijk de trap op.
Boven bleek hij ock clen weg te kennen,
want zonder aarzelen liep hij naar een der
vele deuren, die op de brecde lange gang
uilkwamen en klopte er aan.
...Ta", werd er geroepen.
Werner opende de deur en trad in een
ruime lioogo kamer, die een zondcrlingo
wanorde vertoonde. Bij liet raam lag in
een luien stoel een jonge man, die ver
veeld opkeek, wijl men hem stoorde.
Toen hij Werner zag binnentreden bleef
hij liggen, maar deze bezoeker scheen hem
toch niet onwelkom.
„Kijk, kijk, de oude Frits", riep hij,
„dat doet mo plezier, dat jij me eens kómt
opzoeken. In geen eeuwigheid heb ikje
gezien. Neem ccn stool, ja gooi die boeken
daar maar op den grond. Daar staan si
garen, en help me dan een beetje do ver
veling te verdrijven".
Frils Werner volgde deze aanwijzingen
„Ik denk", zei hij, ccn sigaar opstekend,
„dat het meer luiheid dan verveling is,
die jou plaagt".
„Waarachtig niet. Ik ben heclcmaal niet
lui. Als ik maar een reden had om me in
tc spannen, dan zou ik hel doen".
„Geen reden om je in lo spannen? Je
studeert (och, je wilt dokter worden. Dat
wordt je piet van zeil".
„Neen, maar waarom zou ik me inspan
nen orn spoedig het arts-exhmen af to
leggen. Ik iicb jict noodig me druk te ma
ken. Mijn vader heeft zich van z'n leven
zoo ingespannen, dat ik financieel wel ge
borgen ben".
„Ge zegt dat, alsof je het hem kwalijk
neemt."
En misschien doe ik dat ook.' luidde
het antwoord. „Hij had althans reden om
hard te werken, hij wilde rijk zijn. maar
ik...."
„Uw papa zal gewerkt hebben ook uit
edeler motieven".
Dc ander haalde dc schouders op.
„En al ware dat niet zoo, dan kun jij
het doen," vervolgde Werner
„Schei uit met zedeprcekcn, beste Frits,
ik hoor ze alle dagen. Zou ik dokter wor
den lerwüte van de lijdendo menschheid,
zooals dat heet? Maar beste kerel, alleen
hier op den Singel wonen drie artsen, die
een ellendig slappe praktijk hebben. Ver
onderstel, dat ilc vlug afstudeerde cn me
óók nog vestigde. Laten wc aannemen, dat
ik wel veel patiënten zou krijgen. Mijn be
handeling zou niet beter ziju dan die van
andere jonge dokters. De zoogenaamde
lijdendemcnschlioid zou er geen voordeel
bij hebben en m'n collega's veel schade."
Werner lachlto. Ilij mocht An toon van
Giclen wel, ondanks diens eigenaardig
heden. Hij kendo hem als een begaafde cn
goedhartige jonge man, van wien hij veel
vriendséhap had ondervonden.
Hun vriendschap'dateerde al uit de eer
ste klas van het gymnasium. Zi.i hadden
gelijk op gestudeerd en waren in het zelfde
jaar aan do universiteit ingeschreven. Van
Giclen studeerde in de medicijnen, Wer
ner was voornemens geweest do rechter
lijke loopbaan te kiezen. Hij had evenwel
niet af kunnen studccren. Een goed half
jaar geleden was zijn vader gestorven en
diens financiën bleken zoodanig in do war
te zijn, dat ziju zoon zich verplicht zag in
eigen onderhoud te voorzien. Hij was jour
nalist geworden cn van zelf zag hij Van
Giclen nu minder dikwijls. Maar kun
vriendschap had daaronder niet geleden.
Werner was zelf3 meer van zijn vriend
gaan houden, omdat deze alles gedaan had
hem te bewegen z'n studies toch voort to
zetten.
„Om een nietige paar duizend gulden
zou je van je toekomstplannen afzien",
zoo had Van Giclen uitgeroepen, „waar
achtig, dat zal niet gebeuren." En hij had
aangeboden voor Werner to betalen. Zijn
vader was er goed voor en desnoods kon
hij op zijn particuliere uitgaven do studie
kosten van zijn vriend, wel bezuinigen.
Werner evenwel had deze hulp afge
wezen. Hij kon zijn studie niet betalen, het
was 'noodig, dat hij dadelijk ia zijn eigen
onderhoud voorzag, welnu, dat zou hij dan
doen. En liet was hem gelukt bij „ïïct Eer
ste Nieuws" een betrekicing te vinden. Wel
was het niet ccn bepaald lucratieve be
trekking, maar hel was mogelijk daar
spoedig promotie to maken. Juist dat was
voor Frits Werner hoofdzaak.
„Hoor eens", antwoordde hij op de bou
tade van zijn vriend, „laten wo daar voor
het oogènblik niet verder over spreken.
Ik ben werkelijk niet hier gekomen om jou
te beprcelcen, het zou me niet lukken. Maar
ook niet om je verveling te verdrijven, als
we het dan verveling moeten noemen. Ik
kwam hier om van je diensten gebruik tc
maken."
Van Gielcn richtte zich uit zijn luie
houding op.
„Prachtig", riep hij, „wat kan ik voor
jo doen, Frrls".
„Je kunt me eenigc inlichtingen geven.**
„Anders niet?"
„Maar ze zijn voor mij van belang";
„Nu vraag dan maar op".
„Jo kent professor Evan?"
„Ja natuurlijk, jij toch ook wel".
„Heb je gehoord, maar neen dat is een
domme vraag, daar kun je niet van ge
hoord hebben. Het avondblad is nog nio*
uiL"
„Nou maar ik heb er toch van gehoord"
„Waarvan? Je weet niet eens wat ik
vragen wil."
„Misschien toch wel. Je wilt vragen
over den dreigbrief, dien de professor
ontvangen zou hebben, zeg het maar. ia
het niet zoo?"
„Ja, het is werkelijk zoo, maar hoe
weet jij er van?"
„Kom, jullio journalisten, moet niotl
meenen, dat een ander rnonsch ook nioti
eens iets ter oore komen kan vóór het in
clo courant opgenomen wordt. Ik zal hot
jo vertellen. Mijn vader is met dien pro
fessor heel goed bevriend. De hooggeleer
de heer heeft er met hem en anderen over
gesproken en zij hebben hem geraden er
de politie meo in kennis te stellen. Zoo
weet ik er ook van. Hot komt vanavond
in do courant, zegt go. Dan hebben de
mensehen nog weer eens wat te praten
Maar hoo kan ik jo in dezo zaak nu in
's hemels naam van dienst zijn?"
„Door op mijn vragen te antwoorden",
(Wordt vervolgd.)
