Tweede Blad.
Woensdag 20 Juli 1921.
Grondwetsherziening.
«b- D;
1st© Hoof dat uk d e ar
Grondwet-.
Sommige leden hadden. in dit hoofdstuk
iga<aavae een "bepaling zien opgenomen, waar
ibij in beginsel de g el ij hst c 1 ing t u s-
echeu mannes en vrouwen op
efeaatsrechtelijk gebied zou worden uitge
sproken. Tevens zou zijn >fce bepalen, dat
alle uitzonderingsbepalingen met- de strek
king om vrouwen van bepaalde ambten uit
te buiten, vervallen. Daartegen werd op
gemerkt, dat- in de Grondwet een iiibdruk-
kelijko gelijkstelling van mannen en vrou
wen op staatsrechtelijkgebied niet- noodig
is en niet gewenseht.
Eenige leden wenschten. in dit hoofd
stuk een bepaling te zien opgenomen ter
waar barging van do vrijheid van arbeid,
omdat een bijzondere 'bescherming daar
van ia. dezen tijd niet overbodig is. Andere
leden vreesden echter, dat daardoor de ar
beidswetgeving zou kunnen worden belem
merd.
Grondgebied van het Koninkrijk. Vele
leden konden zich met de in artikel 1 voor
gestelde wijziging niet vereenigen. Zij er
kenden, dat. het woord „bezittingen" uit
liet artikel moet vervallen, maar daartoe
tzou do wijziging beperkt kunnen blijven,
«ooals den ook door de Staatscommissie
as voorgesteld. Het -regeeringsvoorstel ver
wijst echter voor d'e omschrijving van het
grondgebied van het Kijk naar benamin
gen, waarvan het begip niet vaststaat,
bijv. Suriname en Curacao.
Sommige leden achtten het noodzakelijk
bij deze gelegenheid aan de Grondwet een
zoo -ruime redactie te geven, dat zij voor
id© aanstaande regeling van het Indische
staatsrecht -geencrlci belemmering zal op
leveren.
'Algemeen wordt erkend dat de zelfstan
digheid van Indië gaandeweg zal groeien.
De benaming „koloniën" zal dan meer en
oneer een anachronisme worden.
Tn verband hiermede zou dan óf. zooals
de He rzlenin gs co nimi ssie voorstelt, een.
aileuw hoofdstuk betreffende Indië aan de
Grondwet zijn toe fe voegen, of zouden al
thans in de art. 61, 62, 75, 122, 164, 183 "en
-184 dienovereenkomstig wijzigingen zijn
aan te brengen.
Ka-tura-lisabie. Opgemerkt werd, dat de
voorgestelde redactie van het tweede lid
van a-rtike-1 6 niet fraad is. Men zou deze
bepaling aldus willen lezen: „Naturalisa
tie geschiedt -bij (door) de wet". Verschei
dene leden achtten het echter wensehelijk,
)dat naturalisatie bjj Koninklijk besluit ge
schiedt volgens regels, door de wet te stel
len.
Ilde Hoofdstuk der
Grondwet.
Troonopvolging. Algemeen werd ge
klaagd over de sobere toelichting, welke
bij alle hoofdstukken is gegeven, maar
.welke soberheid 'bij dit- hoofdstuk- het
meeste bezwaar oplevert.
De meeste leden juichten het- toe, dat
aan dc verwachtingen van vele eventueel
tot den troon te roepen leden van vreemde
vorstenhuizen een einde zal worden ge
maakt.
Verscheidene banner betreurden liet, dat
de iregeeriug niet verder is gegaan en het
yoorste-1 v-a-n dc Staatscommissie niet heeft
overgenomen, volgens 'hetwelk bij ontbre
ken van nakomelingeu va.n Koningin Wil-
ihelmina zal moeten worden beslist, of de
monarchale regeeringsvorm door een an
deren zal worden vervangen. H. i. hul
digt hel- voorstel der Kegeering een voor
liefde voor het Koningschap, waarvoor
geen redelijke grond bestaat. Döt Neder
land thans een monarchie is, spruit niet-
voort uit theoretische voorkeur voor de
zen Tegeerings-vorm, de monarchie Is ook
niet een voo-rzett-icg van de staatkundige
geschiedenis van ons land. Deze regee-
ringsvorm 'berust in hoofdzaak op de aan
hankelijkheid aan liet Huis van Oranje.
Wanneer te «eniger tijd dö nakomelingen
van Koningin Wiikekoiiia mochten ontbre
ken, zou het nationale karakter van ons
koningschap en daarmede de waarde er
van voor ons volk goeddeels verloren gaan.
Daarom achten zij het veel beter, dat in
idit geval een beslissing over den regee-
lingsvorm zal kunnen worden genomen.
iDe Regeerin-g die heb be-toog van de
♦Staatscommissie overneemt dat de monar
chale regeeringsvorm slechts een zegen
voer liet land is, zoolang behoud vaui een
waarlijk nationaal koningschap moge-lijk
is, had ook tot- 'het voorstellen van een uit
drukkelijke beslissing over den regee
ringsvorm moeten komen. Bij liet ontbre
ken van nakomelingen van Koningin Wil-
hefknina zijn dc voorstanders van. een mo
narchie iu een voordeeliger positie dan
'die van een republiek, omdat zij de Grond
wet op hun zijde- hebben, die in art. 21
oen koningskeuze voorschrijft. -
Daarenboven zal voor wijziging van de
Grondw. 'n versterkte (meerderheid zijn ver
eischt. Een repüblikeinsehe meerderheid v.
'de Volksvertegenwoordiging of van de be
volking, kleiner dan 2/3, zal zich dus niet
HauHien laten gelden. Ten slotte merken
'deze leden op, dat de verplichte keuze van
eon koning tot moeilijkheden kan leiden.
De 'leden, die het voor-stel der Regeering
verdedigen, merken op, dat, indien op
öncfc oogenblik, "dat tot de kaningkeuze zou
moeten overgegaan, geen ca-ndidaat aanwe
zig is, die vrij algemeen als de aangewe
zen troonopvolger wordt beschouwd, mag
gorden aangenomen dat tot grondwetsher
ziening zal worden overgegaan, ten einde
den rcpublikcinschen regeeringsvorm in te
voerrii. Het zou onlogisch zijn om voor
een wijziging van de Grondwet- een ver
ster let- meerderheid -te eischen en over
oen wijziging van den. regeeringsvorm door
*en referendum bij gewone meerderheid
te laten beslissen. Dit -zou bovendien t-o$
moeilijkheden kunnen leiden, ingeval bij
volksstemming ten gim-a-te van. een -repu
bliek werd beslist, doch voor de dienten
gevolge vereisehte -grond wetsherziening
gcon meerderheid v.an 2/3 in het Parlement
zou ktmuen worden bereikt.
Dat het voorstel der Regeeriag aan vie
voorat anders der monarchie een zekeren
voorsprong geeft, achten deze leden niet
onjuist. Eenige voorkeur voor dien regee
ringsvorm maakt de Staatsinstellingen
meer stabiel, weert de oligarchie en beves
tigt de democratische ontwikkeling.
Sommige leden zijn in beginsel -tegen
standers van den monarchal en regccrrnga-
varm ca ■betoogen dat in one land: de
moeste groepen der bevolking van onds
niet- monarchaal zijn. Zij oordcelen dat de
beteckenis van het- koningschap gering is
©n dat in de gevallen, dat Yorstcn zich met
St-aalszaken bemoeien, dio bemoeiingen in
den regel weinig goeds opleveren. Da ar
beidersklasse heeft van de monarchie noch
van liet Huis van Oranje ooit veel goods
ondervonden.
Intusschen erkennen zij, dat thans
geen meerderheid zou zijn te vinden om t©
breken met het monarchale stelsel en slui
ten zich voorloopig aan. bij .hen, die het
stelsel der «Staatscommissie verdedigen,
omdat- daardoor althans de mogelijkheid
wordt geopend om bij 'het ontbreken vaa
afstammelingen van Koningin WilheJmiiia
tot een republiek te komen.
Yelc leden komen met kracht tegen, deze
beschouv.-iugea op. Do mees te-a hunne?
wecschon wel is waar niet onder alle om
standigheden -tot de aanhangers van het
monarchale stekel te worden -gerekend,
maar het Koningschap, zooals het -thans
hier bestaat-, juichen zij toe. Juist de -laat
ste jaren is overvloedig .gebleken, hoezeer
het No-derlandsehe volk het. Koningschap
van het Huis van Oranje waardeert. Deze
waardeeri-ug heeft zich o.a. in 1918 op de
meest ondubbelzinnige wijze geuit.
Inkomen der Kro o n.
Vele leden betuigden hun instemming
met de voorstellen tot liet vermeerderen
van het- inkomen van de leden van het
Vorstelijk huis in overeenstemming met de
verminderde waarde van het- geld, doch
zij betreurde tl het dat het voorstel van de
S-ta-atsoommissie ten aanzien van het in
komen. van do Koningin niet - door de re
geering is overgenomen. Zij spraken de
hoop uit dat; hot alsnog zou geschieden en
dat anders door de S ca iep -Gene raai daar
toe het initiatief zou worden genomen.
Sommige, de voorgas Lelie vevhoogmg-
tucj u'chcnde leden, k»»r.den zich nie-b ver-
een'gcn met de daarvoor gcnoe'mden grond
<le waardevermindering van het geld onder
betoog dat reeds vrordat deze vermiidc-
rmg intrad, de bedragen -te laag varen
"»r.or een behoorlijke representatie.
Scmmige leden hadden bezwaar zoowel
tegen verhoogiug van het inkomen van de
Koningin als togen de voorgestelde verhoo
ping voor de leden xa-n het Koninklijk
Huis.
Eenige leden wilden de voorrechten, die
worden toegekend aan de dochter des ko-
nings, die de vermoedelijke erfgenaam is
van de Kroon, ook zien toegekend aan de
kleindochter van den Koning, dio :n deze
omstandigheden verkeert.
Ver ld a ren van Oo r 1 o g. 3
Hieromtrent werd door verscheidene le
den, die de voorgestelde wijziging van art-.
5S toejuichten, de foraiuleering bestreden.
Iu plaats van het- verklaren van oorlog
als de normale oplossing te vermelden, had
de mogelijkheid van vreedzame 'beslechting
op den \oorgrond moeten worden gesteld,
hu algemeen de drang naar arbitrage en
internationaal rechtspraak aan het opko
men is, had daarvan in de Grondwet al
thans melding behooren te worden ge
maakt, al was het slechts bij wijze van
beginselverklaring, zooals er in onze
Grondwet zooveel voorkomen.
Deze leden zouden het -artikel, overeen
komstig hetgeen in de motie-Schaper bij
het rapport der Grondwetscommissie
wordt vermeld, aldus willen lezen
„De Koning tracht bij geschillen met an
dere naties -naar oplossing langs se-heids-
•rechlelijken weg en verklaart geen oorlog
dan na voorafgaande toestemming van de
Slaton-Generaal."
Eenige leden wilden voor de toestem
ming van de Sta ten-Generaal tot oorlogs
verklaring een versterkte meerderheid zien
voorgeschreven va.n 2/3 enkele van 3/4.
Enkele leden wilden zelfs de oorlogsver
klaring afhankelijk maken van een vooraf
gaande volksstemming.
Andere leden achtten de door de re-
geeving voorgestelde wijziging geen verbe
tering, omdat daardoor onder bepaalde
omstandigheden heb «ogenblik, waarop een
oorlog zal beginnen, aan den tegenstander
wordt overgelaten. Daarom is ook het
denkbeeld .van een voorafgaande volks
stem mi p.g on ui t voe rb aar.
B u i t e -li 1 a n d s c h e b e t r c h k i rejig e n.
(verdragen). Ka een kort- betoog van
eenige leden vóór en tegen schrapping van
art. 57, naar aanleiding van dc door de
Regeeriug voorgestelde wijziging in. de be
voegdheid van den Koning tot het sluiten
van verdragen met vreemde mogendheden,
werd verder door eenige leden betwijfeld
of de voorgestelde wijziging wal van veel
beteakenis is.
Koloniën.
De door de Re gearing voorgestelde wij
zigingen van de bepalingen betreffende de
koloniën, dia de strekking hebben het zelf
bestuur der koloniën te bevorderen, wer
den door vele leden toegejuicht. Sommigen
wilden in deze richting nog verder gaan.
Ander© leden beperkten zich tot de be
spreking van hot-geen de Regeering hcoft
voorgesteld -en betoogden eveneens, dat de
voorgosteldo bepalingen nog niet vol
doende ruimte overlaten om voor Neclor-
landsch-Indië het- zelfbestuur zoo ver
mogelijk door te voeren.
Enkclo leden wcnscliten een absolute
scheiding tusschen Nederland on Ncder-
landsch-Indië. Zij wensohten daarom hot
opperbestuur van laatstgenoemd gebied te
doen berusten bij een aldaar gekozen
volksvertegenwoordiging.
Andere leden waren van meaning, dat
door dé voorgestelde bepalingen het zelf
bestuur van Je koloniën voldoende 1» ver
zekerd.
Verscheidene leden betreurden hot, dat
de Volksraad niet in dc gelegenheid is ge
steld, tc voren advies uit te- brengen over
de ingediende wijzigingsvoorstellen.
Raad van Sta t e.
Verscheidene leden betreurden hel, dat
de Regoermg in afwijking van het voorstel
der Staatscommissie dé verplichting tot
het- hooren var. den Raad van State over
alle wetsvoorstellen -heeft gehandhaafd.
Ontbinding van de St-aten-
GeneraaL
Vele leden vroegen of het niet. gewecsoht
2$u zijn. -te bepalen, dat de ontbinding op
termijn kan geachieden. Enkele leden wil
den het initiatief tot ontbinding v-a-n de
Tweede Kamer toekennen aan 10 leden
van die Kanier, of aan 50.000 kiezers. Over
een dergelijk voorstel zou dan door een
volksstemming moeten worden beslist. Na
genoeg alle loden waren echter van oor
deel, dat voor een dergelijk voorstel geen
redelijke grond is aan tte voeren.
Ridderorden on adeldom.
Eenige leden bepleitten afschaffing van
ridderorden en adeldom of althans schrap
ping van de daarop betrekking* hebbende
artikelen uit de Grondwet.
Uit de Pers.
EEN SLECHT VOORBEELD.
Wij hebben wel eens hooren zeggen en
hst ook menig maal gelezen, schrijft ./Do
Tijd"', dak wil men een gezond partij leven
hebben, noen de belangstelling van zijn pu
bliek minder op dc landsbelangen dan op
de geme-euitetpoliliek moet vestigen en dat
{men zijn sterkste propagandamiddel moet
zoeken bij de gemeenfestembus. 01' dit in
alle opzichten waar is, kunnen wij thans
moeilijk beoonrïceEen, daar een sterke ge
meentelijk-politieke actie nog slechts in
enkele plaatsen le werk is gesteld om de
partij?», (e schiften.
Wij hebben nu een staaltje van verkie
zingspropaganda vóór ons ligger, dal- wol
als afschrik wekkend voorbeeld kan die
nen, boo men bij een Gemeenteraadsver
kiezing niet moet handelen.
Te Delft hebben n.l. do Chrüstölijk-nis-
torkehen geen plaatselijk orgaan en zij
moeten toch aan de verklaring voor den
Gemeentelaad deelnemen. Hadden zij een
locaal blad, het zou zeker binnen de per
ken blijven. Nu springen zij danig ui't den
band. En daarbij staat hun ten dienste
„Dc Zuidhoillander", een weekblad, dat to
Maassluis verschijnt met één hoofdredac
teur, «ir. J. .Schokking die te Leiden en een
ander ds. Chr. J. Schweitzer, die te Maas
sluis woont, mei prof. mr. Ij', de Vries, B.
J- Gorrefson en mr. J. R. Snoeck He nice-
mans tot vaste medewerkers. Men zal dus.
niet zeggen, dat er aan zoo'n weekblad
geen voldoende zorg kan worden besteed.
Doch waf ziet men gebeuren?
Natuurlijk moest de „editie voor Delft
en het V.'cstlarxlpropaganda maken voor
de Christelijk Historische lijst, waarop een
tiental eandirtalen voorkwamen in dc drie
Delflsche kieskringen. Maar het is treu
rig om fe zien, dat roen in een stad als
Delft nog met zulke armzalige-middelen in
het. strijdperk -duidde komen.
-Kijkt men pvcr het blaadje heen, dan
lijkt het wel of er een April-storm uit de
lucht moest worden losgeschoten. Het ging
in ,.Dc ZuidhoPlauder", „editie voor Delft
en het West land", natuurlijk om Chodste-
lijk-Historischc beginselen in de Gomeeir-
tepolifiiek. Maar d'ie schijnen daar hoofd
zakelijk gedrenkt te worden met haat te
gen de Katholieken. Die blijken, in Delft
heel waf op hun geweten te hebben. Er is,
wordt erkend, wel eens een politieke fu
sie. geweest met Rome, maar die raakte
enkel de Schoolquaesfie.
Verder liggen lusscflicn Rome ere de
Gbioistelijk-Historóche partij „het toloed
der protcstaufsch© an arte laren" en ..de
Bijbel. „Bloeien op één wortel des ge-
ioofs"? 't Mocht wat. ..Waf zouden onze
gereformeerde en luthersche vaderen daar
wel van gedacht hebben?" Men wil te
Delft geen „verroomsching van het land en
volk"; men wil er voortbouwen op den
grond stag van Willem van Oranje; men
wil er „los van Rome"; men wil ge-en ge
zantschap bij den Paus, waardoor feitelijk
bet geestelijk gezag van den Kerkvorst
van Homo is- erkendmen wil leien naar
het algemeen geloof onzer vaderen. Een
antirevolutionair propagandist, die bij zijn
huisbezoek daar wat -luchtig -over gedacht
schijnt to hebben, werd geducht a faire
genoimen. Want „De Zuidhollander" be
grijpt, dat een rechtzinnig Christelijk His
torisch kiezer hom aldus zal antwoorden:
Ja. als uw partij 7.00 doet als gij,
dan komt de brandstapel op de Markt
voor de Nieuwe Kerk. Zulk een man
ziet heel goed in, dai niet alleen ge-
Aaar dreigt voor 011s land, maar daar
om alleen al ook voor Delft. En wie
izal ontkennen, dat onze aloudo Prin-
e-enstad al meer een Rooiv.seh stempel
krijgt... En dat de Rocmiso'hen liicsr
in Delft reeds lang al fanatieker wor
den, blijkt wel uil deze woorden, op
gevangen uit dsn mfcnd van een
Roomschen middenstander: ,.Ek wou,
dat ik nog eens 't bloed van een Pro-,
tes'lant'van mijn vingers kon likken".
Die Delftsclie Roomsche Middenstander
komt ons zeer bekend voor. Hij woonde
reeds 70 jaar geleden te .Amsterdam in de
Wotcringbuurt en was boen slager van zijn
vak. Wol wel, wat beeft die man zijn
vle'esch lang onder de pekel gehouden!
Van zooveel nonsens staan wij lichtelijk
versteld. Het is bedroevend. Maar er is
één lichtpunt. Van de verkiczingsarlikelen
in „De Zuid'hollandef" is er één onderfoe-
k-onii door een der hoofdredacteuren, mr.
J Srhokking, voorzitter van de C.-lf. f-nie
en voorzitter van dc Chr.-IIistoriselic Ka
merfractie. De iost is ongetec-kcnd. Mis-
Schterfi ïnag worden verondersteld', d'aÜ Öofcc
politieke lektor zioh schaamde over het
verkiezingspro'duot zijuer partijgenooten
en dal ook do overige „n^öd'eweT-kbrs" ge
dacht iheblKin: ..Laat de boeren maar dor-
schen".
In elk gov-aS sluit zoo'n Gemeenteraads
verkiezing zich moeilijk aan bij een lan
delijke .politiek van Ohristelijken tmize.
Hot nosultaat van al dat gestook is ge
weest, dat de Katholieken van de 6 nieuwe
zetels er 3 hebben gdwoncen, do Christe-
lijk-Histbriscben 2 en de. Anli-rrrvolu-fi-
onnairen 1. zoodaf de Reclifsche meerder
heid van i stem is geklommen tot 7.
Do Juli-slonm ging over hef- hoofd dor
eerzame Dclflenaren heen.
Eind goed, al goed.
GETI K; T VAN MOED.
Dat Minister Aalberse zijn ontwerp tot
herziening van dc Arbeidswet indiende,
zegt de A.-'ïi. Rotterdammer, getuigt
A'Sii moed.
Eenige zelfoverwinning is immer van
no ode orn fouten 'in eigen werk te erken»
Minister Aalberse heeft niet geaarzeld
dc feilen, a an zijn wet- toe te ge-ven. nu de
practijk hel onhoudbare en noodeloos om
slachtige van verschillende bepaliagen
heeft aangetoond.
Met forschc hand zijn talrijke vc.bete-
ringen aangebracht, waarvan wel de be
langrijkste die is, volgens weïke de Mi
nister van Arbeid, ook zonder dat zich
„bijzondere omstandigheden:"' of „opeen-
koopir.g van werk" vooi*docn, "toestem-.
ming kan verlcenen om krachtens omler-
ling overleg tusschen patroons en arbei
ders A an de wet- af te wijken.
Het gezonde beginsel, d&t bij de be
drijf sregeling aan -de onderlinge ove-reen»
steraming der bedrijfagenooten groote
waarde toekent, is hiermee in o.ore lier-v
steld.
Dit partij kiezen Aran den Minister A'alt
tc imeer te waardeeren omdat hij Aan te
ivoren wist daardoor aan somtni-gc groepen
goedkoop bestrijdingsmateriaiiL re- geven.
,A-aIfeerse gezwicht voor de reactie";
„Aalberse overgeloopen naar het kamp der
kapitalisten" men kan er zeker \'an
zijn dat in de naaste toekomst met deze
pakkende leuzen hef- kiezersvolk zal v.or-v
dien misleid.
Dio misleiding brotseerond, heeft doze
bewindsman, die zich ten volle zijn A'er-
anlwoordelijkheid bewust is, gedaan het
geen voor de gezonde ontwikkeling van
ons bedrijfsleven niet achterwege mocht
blijven.
BINNEfUAim
Ket aanhouden van loonlijsten
Ongevallenwet.
Slaatsblö^t no. 821 bevat het Koa. besluit
Aan .den 30slen Juni 192-1, tol vaststelling
van'een algcmoenen maatregel van bestuur
ter uitvoering Aau artikel 45 der Ongcval-
kmvet 1901.
Hierbij is bepaald:
Artikel 1. De werkgever wondt, bs'nou-
dsns het bepaalde iu artikel 2. op zijn ver
zoek "door Ouzcn Minister ontheven van
de verplichting om loonlijsten aau te hou
den.
Het voorgaande lid is niet van toepas
sing op don werkgever, bedowd in artikel
1, 1ste lid, van Ons besluit van 7 November
1910 (Staatsblad no. 820), gewijzigd bij dat
.van 21 Januari 1914 (Staatsblad uo. 22),
noch op den werkgever, bedoeld in artikel
1 a'an Ons besluit van 27 November 1920
(Staal sblad no. 831), noch op hem. die uit
oefent het bedrijf van laden en lossen van
schepen, niet bedoeld in artikel 10, sub 6
der OngcA allenwet 1901, of het bedrijf van
iaden en lossen van andere vaartuigen uit
of in schepen, niet bedbald in artikel 10,
sub 6 dior wet.
Artikel 2. Hot verzoek wordt geweigerd:
io. indien d© werkgever naar de meeuing
van het bestuur der Rijksverzekerings
bank in den regel minder dan 50 werklie
den in A^astton dienst 'heeft;
2o. indien do werkgever in staat Aan fail
lissemcnt verkeert, of, A óórdaf op «het ver
zoek wordt beslist", in staat a'an faillisse
ment wordt verklaard;
3o. indien uil oen door af vanwege het
bestuur der Rijksverzekeringsbank inge
steld onderzoek blijkt, dat do door den
werkgever gevoerde administratie niet
aan de hieronder genoemde eischen a'ol-
doct.
Artikel 3. Do ontilioffing gaat in op den
eerstton dag van de maand Januari of Julr,
volgende op dc maand, waarin zij is ver
leend.
'Onze Minister is bevoegd een anderen
'ingangsdatum te bepalen.
Artikel 4. De werkgever, die ontheven
is van dc verplichting om loonlijsten aau
te houden, is verplicht a«x»r zijne werk
lieden een kaartsysteem bij te houden.
Iedere kaart dient voor één werkman.
Voor eiken werkman wordt binnen drie
dagen, nadat liij in dienst is getreden, oen
kaart aangelegd, onder invulling ar«an al die
ingevolge dit besluit door den werkgever
te a'ermelden gegevens, waarvan de invul
ling reeds aanstonds mogelijk is.
De kaarten, moeten dezelfde kolommen
en opschriften bevatten als het bij -dit be
sluit behoorend model A bevat. De werk
gever is bevoegd de kaart mede te gebrui
ken voor het verzamelen A'an gegevens
waarvan de vermelding bij dit besluit niet
wordt geëischt.
Artikel 5. Binnen 7 dagen., nadat aan
don werkman, eenig loon in geld is 'uübe-
•taa'kl, worden d'e kol011 urnen d©r voor hem
aangelegde kaart, met inachtneming A'an
de daarbij gegeven aanwijzingen ingevuld.
Artikel G. De werkgever is bevoegd om
in pleats van 'het in de art ikelen 4 en 5 be-
.doeJde kaartsysteem oen register aan te
houden, met dien verstande, dat d« voor
schriften, voor hol ini'iohtea invullen
der kaartere gegoven; bYere-ankO'mstlg# WïM
•passing Vinden voor do bladzijden van het
'register.
Artikel 7. Buitere en bebah'e het kaart
systeem of hel register is do werkgever
verplicht een Verzöfiie'11-oonlij.sit aau te
houden, overeenkomstig het hij dit besluit
béhoorend model B.
Artikel 8. Tegeffijkertijd met het aan-
h-ggea der kaart of liet in gebruik nemen
van een bladzijde vao tiet regist-er voor een
Averkman, worcR diens naam op de ver-
za«mellooniijst geplaatst, onder toekenning
van een nummer. Dc voor den werkman
aangelegde kaart of Wadzijde Aan het re
gister wordt terzelfder tijd van hetzelfde
nummer a'oorzten.
De nummers wor.den loegeken-d in volg
orde van de nawen der werklieden, zoo
als deze op de vetv.arnel loonlijst voorko
men, in dier Aroege, dad aan'don werkman,
wieus naam in het lichaam dor loonlijst
bovenaan is geplaatst, vo'lgiiumrncr één
v/OT'dt gegeven.
Artikel 9. Deze a'erzaaneMoorelijst wordt
hhuneii 14 dagen na afloop van de periode
waarvoor zij geldt, behoorlijk ingevukl,
aan het bestuur der Rijksverzekeringsbank
ingezonden.
Artikel 10. Binnen 8 dagen na den aan-
A-ang Aan de periode, waarvoor de verza-
moiloonb'jst ge?<R. plaatst de werkgever
op de AcrzanieRaonlijst de namen eu het
volgnummer van alle AverkHeden voor wie
ceix kaart is aangelegd of een bladzijde
'v:m bet regis!er in gebruik is genonxon.
Artikel li. De in artikel 1 bwloelde ont
heffing wordt door Onzen Minister inge
trokken:
io. indien de werkgever in staat \--an
faillissement wordt verklaard;
2q. indien uit owi door of vanwege bet
bestuur der Rijksverzekeringsbank inge-
ste£d onderzoek blijkt, dat de werkgever
zijne verplicb tirrgbri krachtens de arlnketeii
4 lof ten met 10 van dit besluit, niet be
hoorlijk A'ervnlt;
3o. indien de wenkgevc-c naar de mcening
a'an het bestuur der Rijksverzekerings
bank in -den regel mi rider dan 50 werklie
den "in a-asten dienst heeft,
Artikel 12. Onder Onzen Minister wordt
in dit besluit verslaan: Onze Minister, met
de uitA'oering cFer Ongevallenwet 1901 be
last.
Artikel 13. Dit besluit treedt in werking
cp den tweeden dag n-a dien- der dagtee-
kemng A'an hot Staatsblad, waarin het ge»
{daatst is, ml. op 17 Juli 1921.
Dc K.-K. Werk#overs -en de Bedrijfsraden.
Onder het opsch-riff„0[> breeder stand
punt" wijst hel „Patrownsbtftd" op de gr00-
tc are-rantwoordelijkhe;d, die opzichtens de
R.-K. Bodrijfsraden op onze Katholieke
werkgevers rust.
„Er is natuurlijk niets op tegen, -dat onze
werkgevers, tot het inzicht gekomen, dat
bij diet samen-stelten der statuten, fouten
zijn begaan, daarop wijz-en en trac'hten
door oA'erlcg met de andere compromis-
leden tot een betere formulcericg te ge
raken. Fouten berstcR nven nooit -te vroeg
en zelden te "laat. Indien b.\'. de mcening
heerscht, dal boekenon<?rrzoek door ac
countants of daarop ie baseeren bepaling
van op geld waardeerbare arbeidsvoor
waarden in de practijk onuitvoerbaar zul
ten blijken of geen uitweg-zulten bieJten.
kan men de andere groepen daarvan trach
ten to OAcrluigen. Gaat dat «iet, blijven do
andere groepen onherstelbaar doof voor
onoverkomelijke bezwaren, dan kan mis
schien: een oogenblik aanbreken, waarop
ïreere, "langs regelmatigon weg echter, ver
dere .medewerking opzegt. Daarvan moet
men dan natuurlijk zelf do gevolgen willen
tlragan, en die kunnen vrij zwaar -weaen.
Eot kon dan b.v. wel eens urgent worden,
dat a'an boven af gedrongen wordt in. eea
•richting, in een tempo, welke man heter
zelf en uit eigen aandrang had kunnen
öciezen. Maar wanneer 'het gaat over essen-
tieefie punten van Bedrijt'sra<ten«tclsel,
over het concrete solidariteilsstelsel, dan
moge men zich tienmaal bedenken, alvo
rens zich terug te trekken en een stelsel
te verwerpen, waarvan katholiek Neder
land en zoovel en daarbuiten veel meer
verwachten dan nven oppervlakkig -mee
rden zou.
Het zou zeker allen avcI moe reenden ont
zaglijk spijten indien onze katholieke wenk
gevers zóó A'or terugtreden wilden, en,
met de verwerping van misvatting in de
fconcröte uitwerking der solidaritertsge-
dadhte, zaoals de statuten die geven, lie
ten gepaard gaan oen algeheel© afwijzing
der hoofdbeginselen, daarin neergelegd,
indien men het kind met het badwater
uitwierp.
Do stalutenherziening is ver gevorderd.
(DaaroA'cr zullen dc belanghebbenden hun
oordeel kunnen vormen- en kenbaar ma
ken. Maar het moge werkelijk een herzie
ning zijn, geen: globale verwerping.
Indien men op d'ie herzieree statuten -tot
eenheid, tol oen nieuw compromis kon -ko
men, zou dal ongetwijfeld de beste oplos
sing zijn a'an de a'elc moeilijkheden, w ellco
zioh in de laatste maanden hebben -ge
openbaard.
Restaureecen. ombouwen desnoods, waar
't noodig is, en niet afbreken. Dat moge
de opzet zijn onzer, in hun hart toch goed
te itlende katholieke werkgevers.
Om dat le kunnen doen. om zich bereid
lo maken voor enkoio offers, voor iedor
J compromis, dus ook hier te brengen, mo
gen onze werkgevers bedciafcen, dat groot©
dingen niet van uit een eng standpunt
snoeten bezien worden. Verdoe moot geke
ken worden dan de eigen fabriek en de
eigen stad, verder zelfs dan de eigen
grens. Men houde in het ook de ontzag
lijk-massale beroering over de geheel©
wereld van aiüjoiders. En vooral leggo
'men. bij de beoordeel ing A'an ingrijpende
nieuwe regelingen, niet alleen den maat
staf aan van hel eigen belang, maar d-enkc
er ook eens aan. as al 't algemeen belang
1 cischt. Men -zie niet 1;'teluitered naar ©enig»
misschien te derven winst, eenige rnis-
1 seinen prijs tc geven macht; maar ook
