Tweed© Blad,
Vrijdag 15 Juli 1921.
BRAZILIË.
Zou je niet houden van zulke mensche»?
u (Vervolg.)
5. Moeder was Pai-aguayaaasclie we
duwe.
Ze leefde ia ongeoorloofde betrekkingen
■met een BraziHaan. ma^on.
Uit deze verbintenis was ook de dochter
gesproten, die moeclcr op haar sterfbed
redden zou, do oh niet zonder een Lastbaar
ingrijpen van Gods Barmhartigheid.
Za was reeds gehuwd de dochter cn
.moeder van vier kleinen.
Op een morgen bij heldor weder
moest, ik 'te paard naar Ladario (Mat-to
•Girnsso), om aldaar om aclit. uur het H.
Misoffer op te dragen. Om kwartier voor
achten cr aangekomen, vind ik de dochter
niet betraande oogen op mij wachtende bij
de kerkdeur. Zo had zoo graag, zeidc ze,
dat ik na de H. Mis eens even bij moeder
kwam kijken moeder was heel niet good
«O ging volgens den dokter sterk ach
teruit.
Na de H. Mis ongeveer om negen
uur ging ik er op af, en binnenkomende
vond ik een vermagerd schepsel in het
laatste stadium van tuberculose.
Mij ziende, wierp de zieke zich in de
hangmat om, -toonde me den rug en staar
de verwilderd naar den muur.
Ik vernam toen, dat vader ma^o-n
gehuwd was en zijne vrouw ook Para
guay a arische nog leefde te Assumpc'do.
Van huwen was dus geen spraak en ook
"do zioke vervoeren bezwaarlijk, gezien den
uiterst clelicaten toestand van moeder
Wat kan -trouwens een priester beginnen
met cene onwillige
Moeder was nijdig en wilde van den
pater niets weten.
Paoiencia
Ik sprak toen met de dochter af om aan
stonds naar Corumba, w-aar dk woonde
-(één legoa afstand van Ladario) <te sturen,
wanneer moeder naar een priester zou
vragen, cn -ging heen
's Middaigs van dienzelfdea dag was ik
voor een anderen zieke -te Corumba ge
roepen, en was dus niet thuis, toen een
boodschapper met zijn ezel in galop kwam
aangereden om den pater te roepen.
De zieke had om den priester gevraagd.
Ik zelf niet thuis zijnde, ging aanstonds
een collega mede, en na diens terugkomst
vernam ik hoe de reeds stervende a-ltha-H3
gebiecht had „in extremis".
Gods genade cn barmhartigheid begonnen
dus hun werk op het gebed der dochter,
die op mijn aandringen moeder ©ene me
daille raai O.-L. Vrcu-n- -om- Uin Lulj --WJ-
gedaan.
En ziet hier nu, hoe O. Ii. H-eer 'dio
menschen met de volheid Zijner gena
den voorkomt:
Daags daatrop weer naai' Ladario gaan
de, vond ik de dochter weer bij do kerk
deur op mij wachtende. Zo schreide en
lachte tegelijk en -danste letterlijk
om paard en ruiter. Ze schreeuwde hec
uit„pater, pater, gauw, kom gauwmoe
der is nog steeds stervende enkan met
vader huwen."Gis lei-avond laat kwam
©en telegram uit Assunip, den dood mel
dende der echtgenoole vah -den maoonie-
ken vader.
„Pa-ter, gauw, moeder wacht- met sterven
op Ons Heer"
Aanstonds gingen we naar liet- huis der
sdako.
Vader al geknield voor den hangmat
de zieke maakte geen ogstakeil en wil
detrouwen. Ook die magoa stortte
•tranen met tuiten
Zo huwden en daarna gaf ik moeder het
H. Oliesel.
Teruggekeerd naar de kerk celebreer do
ik .dc H. Mis en consecreerde tevens een
„parlicula" voor de zieke.
Toen ik na het H. Misoffer in -processie
mot Ons Heer bij dc zieke kwam, had
men bloemen gestrooid van den stoep tot
nan de kamer der stervende, en moeder
in vo-lle bewustzijn, maar stervende ont
vangt haar God als teerspijze voor de
a-ceds aangevangen, reis naar de eeuwig
heid.
Ze laoht en is tevreden..
Ik zoude nog wat met -haa-r bidden,
vroeg ze, doch vermoeid als ze zich ge
voelde, beduidde ze mij, haar een weinig
'op te richten en to steunen.
En zietze sterft in mijne armen
Gods genade Ï£a3 op het gcTied ïer
dochter Haar werk volbracht.
Het. (geborude nog onlangs op de lijn
Rio de Janeiro Bello iforizunte. daa-r
waar dc lijnen R ie—Sao Pauk» Rio
Manas Gcracs zioli krifison.
Ecu treil-, wie- s machine niet' éSerk ge-"
nocg was m dea nasleep vau zware wa
gens voldoende togen te houden rn iens
re ui let overmaat van ramp weigerde te
werkkwam :n geweldigen vaar: Van de
hoogte der bergeu. ai langs.scherp© boch
ten en diepe afgronden aangereed
De beambten cn .passagiers, het gevaar
bemerkende en een verschrikkelijk ongeval
nabij wetende, schreeuwden, riepen mach
teloos óm liitlp, liepen als verdwaasd heen
en weer, wilden wie den -trein springen
hetgeen onmogelijk was door -den r&zctiden.
snelheid van liet gevaarte ycr wen sek
ten dc desorganisatie der spoorwegmaat
schappij
Het was ecu. algemeen, wanhopig en
vruchteloos geroep cm hulp
En altoos -reut de trein, sneller e.n snel
ler, langs kleino stations, naar den zeke
ren ondergang
Op een bocht der lijn vliegt hij uit de
rails, men hoert een geweldig geraas, jam
merkreten worden gehoord en..,, het
vrceselijko is gebeurd.
Va-n alle passagiers der trein een 170
tal overleven er een 10 het ongeval.
En 't is een dezer overlevenden, die het
volgende verknalt
In een der eerste klas wagons, vol pas
sagiers, .reizen ook een vader, eeno moe
der eu een dochter, jkiud -nog van. 12 jaar.
Het gevaar bemerkende, etn tusschen alle
geschreeuw en geroep, vliegt het kind eerst
vader en dan moeder om den hals, en den
H. N aam vau Jezus aanroepende, noodigt
het hare ouders uit aiecr te knielen en to
bidden om een zalig sterfuur.
Men vend de drie lijken, elkander om
strengeld houdendetusscken de pninen
van het verongelukte gevaarte....
Een zieke man -laat den pator roepen.
Hij dijdb aan kanker in de keel en moet
sterven.
In een ellendig hutje zit hij op eon hou
ten ba.nkje, voorover gelxugen en stil voor
zich uit te s-lareu
Hij is bedroefd cn mist de zoo noodige
onderwerping aan Gods a-aacia besluit en
die over 's menschen dot beslissen, daar hij
door onwetendheid zijn God vergelen
heeft.
De priester beurt hem op en overi
gens goed gestemd -leent hij het oor
aan dicn3 vermaningen.
Hij huwt, wettigt zoo zijn toestand, ont
vangt de H. H. Sacramenten, en vaa toen
af kon men hem dagelijks ©ion turen
want lezen kon hij -niet in zijnTho-
mas k Kempis, -totdat het zalig sterfuur
kwam, dat hem uit zijn lijden verloste
Nog een.
Antonio is Italiaan en heetgebakerd van
karakter
Hij -had als jongeling te Napels zijn
„meisje"
Ze kregen in den verkecrt:;d wa: woor
den, die Anaia-naar het klooster joe
gen
&jxtonio_jraAiil£m3
Op oen «óhnonftti Zondagmorgen- ziet hij
terwijl -hij langs het hek der Idoo ster tuin
-passeert, -aldaar zijn „aangebedene" in het
pos t ul a ntenkl e-ed.
't Is nu het werk van een oogenblik.
Fluks belt hij aan het -klooster, de por
tierster doet open, hij loopt als razend do
ga-ng docr, de tuin in. „schaakt-" zij-a lief
je envlucht met haar.
En zij 1 11
Ze weersta-at hem niet. waardeert zijn
„courage", en na eenigo dagen zijn ze wot-
(bjg -getrouwd voor Kerk en Staat.
„Gebrouilleerd" met beider familie, emi-
(greene-n ze naar Hollandsch Suriname, 't
ging him daaa* niet voor don wind. De reis-
tasc-li werd wee-r opgenomen, en zoo kwa
men ze met reeds twee kleintjes naar
Brasil en (nestelden zich te Sao Paulo,
waar ze -thans -nog wonen met het aanta-'J
kinderen tot acht aangegroeid.
Yader Antonio verguldt -kelken, medail
les, kerksieraden, is galvaniseerden.
Moeder Anna naait en een hunner jon
gens houdt er eeuohondenfokkerij op
ha.
Deze zoon nu is uiterst zwak en ieder
jaar zoowat den dood nabij:
Doch de vader zorgt wel, dat O. L. Heer
-den zoon nog niet -tot Zich kan roepen
Waarom dan niet 1
"\Y-cl, vader hoewel niet-practizeerend
Katholiek evenmin als moeder kan ech
ter goed „bidden"
Maar hij bidt niet tot O. L. Heer,
wel neen zijn algeheel vertrouw on heeft
O. L. Vrouw van C'armel,...
't Gebeurde nu, dat- zijn zoon weer eens
zwaar ziek te bed lag. Vermagerd on uit
geteerd a-Is hij was, gaf 'do dokter weinig
hoop op herstel.
Dan eon rader-zelf «Vï jongen wel eens
genezen.
Hij gaat •naa.r do Kerk .der Ca-rraolielen,
vlak bij zijne woning -gelegen., cn op wier
hboMaitaar de beeltenis prijkt .-der Moe
der Gods.- -
Bij den mwerpt hij zïclv al op de
jchieërj'. en schreeuwende eii op zijn. borst
slaande, en r. rpec.le„Ge moot, Ge zult
nu* 1. elpen. 11 Moedor Gods Ge zult mijn
ki-ul redden. ik wil hem nog niot missen",
cn dan boloovende, da-t eenmaal gene
zen dc jongen met een kaars in den
hand lm'. H. Misoffer, Maria ter ©ere, zou
komen bijvoena, kruipt hij langzaam voor-
uil, terwijl hij niet zijn -touig over den .har
den grond ochuua't. zooda-t hiel' en daar
bloedstreepen ziciitbaa-r worden.
Aan het hoogalina-r gekomen, (kaai do
man wegens het zwollen van mond ea
■tong' niot meer schreeuwen noch pra-
-teu, maar steeds op zijn 'oorst slaande, cn
hijgend, on druk ge.sticulcerend, smeekt hij
tot do Behoudenis der KranJcen.
En ziel, dc Moeder van Barmhartigheid
niet lettend© op de onwaardigheid van
dien bidde-nden man verkrijgt van Haar
Goddelijk Kind do beterschap van An-to-
«rio's zoon.
Do jongen is gezond -geworden, vervuilde
zijno belofte, assisteerde eene H. Mis van
dankbaarheid met een kaars in den -hand,
en groeit thans op- tol -een rpbusteii anon.
Is Antonio niet- ceai idcaa-1 van onder-
liefde zijn zoen een levend bewijs van
■de kracht des gebed-?
Blijkt am uit dit alies niet, ho© Gods ge
nade den Latijn barmhartig is?
Eu .tevens, hoe het karakter der Latij
nen geneigd is tot wat wij Hollanders
zouden willen, -noemen „excessen"
Ik voer mij echter beantwoord bevesti
gend-do vraag, waarmede ik dit schrijven
begon:Zou je niet houden va-n zulke
menschen.M. L.
Santos 19 Junko 1921.
Uit de Pers.
IN MEM0R1AM.
Ook de anti-revolutioamaire peis brengt
hulde aan de nagedachtenis va-n de beide
(katholieke oud-ministers Loeff cn N dis
sen. Zoo schrijft de heer Idenbnrg ïn „De
Standaard":
Ook ia onze kringen zal met- droefheid
het- overlijden vernomen worden van mr.
dr. J. A. Loeff, den cud-minister van Jus
titie in het- Kabinet-Kuypor.
Het- is bekend, koezeer -hij èn om zijn ar
beid èn om zijn persoon door dr. Kuyper
gewaardeerd werd, en ook dat hij zich
aan dezen verbonden gcvceldo een vriend -
s chap!; band, waaraan wij do ge veel volle
woorden danken, die hij bij Kivyper3 ver
scheiden aan den ontslapen staatsman
wijdde.
Thans staan wij aan zijne groeve en wij
gedenken hem met weemoed.
Hij was een Christelijk staatsman, met
wieai men ook als anti-revolutionair diepe
re c^hcid^evoelde. Hjj^lccjde cn arbeid-
Gi'ooit was zijne bekwaamheid. Zijn ar
beid droeg een zeer persoonlijk karakter,
en. de kenner kan in de regecringsbe.scliei-
den. die zijn ondertcekoning dragen, ge
makkelijk de gedeelten aanwijzen, die door
hem persoonlijk zijn geredigeerd.
Als Minister heeft hij een groot aandeel
gehad in de totstandkoming -der „vi+jheicls-
wetten"met name van dio wetten, welke
den geregelden gang va-n zaken op hot pu
blieke terrein beveiligen "tegen de stoor
nis, die van dienstweigering door ambte
naren liet gevolg zou zijn. Hoe fel indertijd
do oppositie tegen deze wetten ook was,
de ervaring heeft duidelijk doen zien, dab
zij geen belemmering vormen voor de vrije
ontwikkeling der arbeidersbeweging, maar
ook, dat zij een© noodzakelijke
voorziening -bevatten tot- bevordering van
deai normalen gang van het maatschappe
lijk leven.
Bij zijn aftreden als minister in 1905 liet
mr. Loeff verscheidene belangrijke wetsont
werpen on. Een gedeelte daarvan (zedelijk-
lieidswetlen) zijn daler door Minister Rc-
gmit tot stand gebrachtandere (admini
stratieve rechts przduk) hebben het Staats
blad -niet bereikt.
Na zijn ministerschap trad mr. Loeff als
Kamerlid slechts nu en dan op den voor
grond cn in 1919 werd hij benoemd tot lid
van den Raad van. State.
Zij-n gezondheid was de laatste maanden
minder goed. Zijn vrienden hoopten op her
stel, ook in verband met zijnen nog niet
zoo ver geverderden leeftijd. Die hoop i3
niot vervuld. God heeft hem weggeroepen
van zijnen arbeid cn weggenomen uit den
kring der zijnen, waarin -lnj zoo onmisbaar
scheen. Moge dc Hcere hen troosten.
Ook onder ons zal de .nagedachtenis van
deeeai Christ en-a t a-aH.vm mï in dankbare en
eerbiedige herinnering blijven.
Do Anti-Rcvoiutionnaire „Rotferdam-
nicr" schrijfl
Twee mannen van beleekcnis ziju aan de
Roomse!i-Kaliioiieke partij cn aan het va
derland ontvallen.
In Loeff ging oen man heen, die vele ja
ren do Tweede Kamer tot luister strekte,
cn die i.n Minh.terie-Tvuypor met groot©
Joekwaamhcid het Departement van Justi
tie beheerde. Een jurist van buitengewone
oiidcrsohokllag. Eon staatsman, aan wiens
wijs en weloverwogen oordeel alom ge
wicht gehecht werd. Een man van groolo
•TecJUschajMmheid, die om zijn- karakter
'hooggeacht cn bemind word.
In o-Jtze kring gedenken wij mot dank-
imarheid, hoe hij Ivuyj.ter in de woelige
dagen van 1903 tot groo-lon steun is ge
weest, en na Lol aftreden van het toenma
lig Kabinet tot Kuy.per's warme vrienden
bleef behooren.
Ook Nolisson was Miuisler vaa Juslirie.
Maa-r zijn gezondheidstoestand maakte
aan zijn ministerie een vroegtijdig einde.
Ziju voornaamste laeteekenis heeft oiiet op
staatkundig terrein gelegen. Naast zijn
eervolle -loopbaan bij de rechterlijke macht,
vond hij tijd om zich aan velerlei arbeid np
sodaal-pjjilantropisch terrein, niet het
nunst aan de zaak der -reclassoering, te
geven. Zich to geven in den vollen zin des
woordswant. hij deed niets ton halve.
Zijn >nlate!oozo werkkrachtzijn volkomen
•toewijding zuilen het moe iel ijle -maken de
plaatsen, dio hij ledig laat, te vervullen.
DE ARBEIDERS-VRIENDEN.
We lezen in D e Z -n i d-L i m b u r-
g e r het volgende -gosohiedonisje i
30 Juni. Dc sneltrein x\mslerdam—Maas
tricht jaagt -tuAsehen Utrecht's Boscli
door de eentonige weiden ca poldervlakten
waarin de koebeesten zoeken -naar wat
gras dat door de dorrende droogte be
nauwend slechts spichtig opschiet cn de
ale bruine kleur der frïsoh-groene weg
vreet
De sneltrein -geeft z'n gewoon aspect te
zien als hij voort schuift op den Bosch aan,
pij dig voortges-leurd door den zwaai' puf
fende n Jumbo.
In '-n derde -k-las.se coupé zit 'n nis ter-
da msche familie, die de benauwde -stads
drukte gaat verwisselen voor het nog be
nauwender vacau Lief ces tgedoe in hel alles-
l>chalve landelijk© rust-ademende Valken-
lnwg.
Pa -least ijverig „Hat Volk", Ma snuffelt
in hat „rose weekblad" rnet den aardigen
inhoud ofte wel Haagsche Post-; de doch-
ter-bakrisoh met wijd-o-niblooten oievaars-
inok is één e-n al vevrukking over do -koeien
in -do wei. In 'n hoek zit stil 'n Capucijn
•rammelend zn grooton ,houte.nkraligen ro
zenkrans, vroom-biddeaid z'n brevier.
Nu ca -dan drie paar nijdi-go bliklccn van
de Amsterdasclie soci-faniilic in de ricli-
-ting van den bid den den monnik, van wien
bloote A-o et en en Aviitc lcoord -ncusopiialenil
wordeai begluurd
De rest der ruimte wordt nog ingeno
men vdoor 'n Brabanlsch vrouwtje, bloots-
-hoofds, zindelijk met bonten sc-lio-rt- voor.
houden h,et ®iet ^er uic-
met „Het Volk". Jcudif
■gi-nt 't- gesprek met*Brabantsch moedertje...
Als de- meeste gele.gc-nheddspraatjes be-
githt ilx&t met- hot. weer, dan dc droogte on
met de droogte begint de eerste aanval op
de verkapitalistische Mij. en de verkeerde
Avereldorde. Brabantsch anoederlje begrijpt
aiiet veel van. do stadhuiswoorden. Pater
'luistert en bidt en laoht soma fijntjes in
z'n mo.oion vollen baard
En moedertje begini nu haar leed te
klagen.
Voor 2 maanden werd ze weduwe, ze was
12 jaar getrouwd, (bijna 12 j-j -lachte zo heel
even) had mu 10 .kinderen.... Schrikge-
zichlen bij heb hooren van d.ib kinderaan-
-t-al bij de drie Amsterdammers.
Dr man was -timmerman geweast, had 'n
zware kou gepakt, welke verwaarloosd was
en binnen drie weken had do dood hem
weggerukt .uit het- groot e .gezin. Z'n laatste
verzoek Avas gewe-est, de gereedschappen
te bewaren A'oor z'n oudsten elfjarigen jon
gen
Een der kinderen was nu, in Geldcrraal-
son.... lag zwaar ziek, bijna stervondc.
En de moeder was op dat- bericht om 3
Aiu-r des nachts op stap gegaan; had tc
voet den 5-urigen Aveg afgelegd, omdat het
geld voor den trein cr niet wasen ging
nu weer paar de wachtende kinderen.
Meelijdende mcnsclien hadden haar de
terugreis betaald. En terwijl de tranen als
'n verzachtende stroom over de blceke in
gevallen kaken biggelden, snikle ze bét uit,
de arme vrouwhet stuk menschenlced.
Toen ze -uitverteld was en de oogen sloot
om met zichzelf te zijn in d'r bitter leed,
vroeg de Volkslezer of dr man ook van de
arbeiderspartij was geweest, of liij ook niet
het gd-uk had igehad- eaoiaSoet te «zlja gs*
wcest en voor de heerlijke rockten va-it hoB
a'erdrulcto proletoriaot te hebben gostre*
dcc.""
Van de „rooijen"? snikte moedertje heft
uit.
Ja-,-.drie jaar ia.hij er lid vn.ii gewoeat, enj
toen lirj i.i ,n hopelooze staking gedreven
weid. begon de ellende voor ons gezin.
Alle gdok m wcJvaart en levredeiitheicl
KwijiQden ui' cn.s huisje en om stouin vra-*
gen bij do kops' ukken chvr beweging hadi
men niels dan wat kale bolofton. En toen
de ellende .ben -top steeg en.ik l jaar ten
r.c i'or was met enjn huur. zor.dat ik ieder
oogonbliic den deurwaarder verwachtte,
bleok nohtcröf, dat dc huur in stilte was
betaald door dc-n „pastoor", op wien mijn
vorhiiade man drie jaar had gescholden..,.
En mi, ben ik opgezocht door de Elisa
beth ver oeniging die reed3 5 mijner kinde
ren plaatste en van welke ik wekelijks van
mij onbekende katholieke zijde, 'n weekgeld
krijg...
Stille in de coupé... De remmen sloegen
aan, dc trein verminderde zijn vaart, bot
ste en hotste over de wissels, en de soci's
familie -zweeg
En bij hot uilstappen greep do Capucijfl?
z'n kap en (haalde uit z'n eigouaa-rdiga
spaarpot- 'n paar ztlverbons, drukte moe
dertje -die in de vuist cn zekle:
„in Arme monnik, zoon van een ka-pita-
lists geeft U dit graag. Mijn- medebroeders
hadden .gevlast op 'n .sigaar, ook dio kun
nen we missen om nog armer en Le helpen.
-De trein stend niet oen achok stil.
•De soci's kregen in dubbelen schok eu
-terwijl de hakvisch aan de dure kersen
begon tc zuigen, -mama haar aardbeien aan
sprak en papa- zijn ïha-va-na- oprookte, ver
dween moedertje in do bonto menüchon-
massa. Geen koperen cent kwam uit d©
beurs der a rbei d er s vriend en"
BINNENLAND.
VOORONT WERP VAN WET TOT
WIJZIGING DER ARBEIDSWET 1919,
Artikelen.
Aid. 28 der Arbeidswet 1919 laat nietloe,
dat een Acrgunning', als in da! artikol be
doeld, wordt verleend ton onn-zlen vaa
jongens en meisjes 1>eneden JU jaar. D«z©
beperking heeft in de practijk lot veel
moeilijkheden aanleiding gegeven. Zookaa
in een fabriek, waarin het in verband met
den treinenloop, gewenscht wjs, om da
eerste vijf werkdagen dor week langer dan
8 uren te werken en op Zo g do ge
maakte overuren in lo halen, cn daartoa
strekkende werktijdenregeling niet worden
ingevoerd, omdat de arbeiders benedon 16
jaer niet ia dio regeling konden word©B
opgenomen.
Oolc met betrekking lol w-asschorijeni
waarin veelal een groot aantal arbeiiders
beneden 10 jaar werkzaam zijn, ontmoet»
hot geldende Aoorschrift beswaar, Aroorna-
melijk met liet oog op 'hel inhalen van
verzuim als gevolg vran het niet-werkoii
op feestdagen. In verband met de wijzi
ging, in art. 28, tweede li.j. voorgestel^
pnjjuqet hot naar het oordeel a an den mi-
van dat artikel de woorden: „van zéstien!
jaar of ouder" te doen vervallen.
Zöoals artikel 35, eerste lid. der Ar«
bcidswe-t 1919 -thans luidt, behelst het een
absoluut verbod, om op Zondag bakkers»
arbeid le verrichten. Gebleken is echter,
dat dit verbod le ver gas Zoo is er geen
reden ©ra lo verbieden. - ?n bakkers-
patroon op Zondag een paar scheppen
brandstof op het vuur van den oven doet,
ten einde dezen' op temperatuur le houden,
Die arbeid immers hoeft niet meèr te be-
duiden dan het -aanhouden van een kacheS,
Woont de patroon, zooals in hel mecnen»
deel der kleine en middelgroot© bedrijven
liet geval is, onder één dak met de brood»
baltkorij, dan is niet te vergen, dat hij
zijn vuur laai uitgaan. Het dient echter
verboden le blijven om voor dezen arbeid
©en bakkersgezel op Zondag le laten te«
rugfeomen. L'e. voorgestelde uitzonderings
bepaling ia alleen noodig voor beolie»
lucht- en iheetwateroveus.
Ook dient de mogelijkheid te wordenge«
opend, dat op Zondag door den patroon
roggebrood uit. den OA'cn wordt gehaald,
In vele kleine bakkerijen toch, vooral in
die ten plaltelando wordt do resteerend©
lovenvvarrnte ra het bakken van tarwebrood
benul voor het bakken van roggebrood
Naar gelang van dc soort, roggebrood, dat
gebaJkken wordt, (blijft het baksel 8, 10, ol
12, soms zelfs 18 ol' 2i uur in dien oven.
Het kon dus noodig zijn, dal hot rogge»
hrcod op Zondag uit den. oven wordt ge
haald.
FEUILLETON
In slechte handen.
57)
Jij zoudt graag willen, dal ik oen on-
óoglijken, armzaligen indruk maakte naast
jou. O, ik begrijp je wol, luidde hel ant
woord van do gekrenkte vrouw. Daar
staatsraad Benlheim ons in onze logo op
zoeken wil, wil je tegen e'lken prijs in je
klooding boven mij uitsteken, ging zij
ivoort, in haar opgewondenheid! con go-
'dachfo verradend die, Sabine zelfs niet
fceii-3 had kunnen vermoeden.
Maar, moeder, neem dan tenminste
irnijn ouden mantel voor onderweg, drong
Sabino nog aan. Die is toch warmer dan
5?oo'*l lichte zomormanto.l.
Die staat me verschrikkelijk. Ik dank
ge feestelijk. Ik ben niet van plan om er
voor jouw pleizier als een vogclvcrsclirik
ker (e gaan uitzien.
Maar, lieve moeder, wat kan staats
raad Bentheim mij nu schelen! I'k lieb hem
nog nooit van mijn icven gezien.
Met deze woorden gaf Sabine den strijd
©p en ging heen.
Mogelijk had haar moedor, na al do
mislukkingen van haar kuiperijen, nog
een laatste lio.op, haar Q.udcy, vriend, die
jonggezel gebleven was, onder haar be-
toovc.ring le kunnen breagen. Of zij daar
in al dan niet zou geslaagd zijn, moet een
vraag blijven, want staatsraad Bcntheiiji
kwam niet in haar loge, zoodat Sabine's
moeder tevergeefs haar elegante sortie had
aangedaan.
Hot was warm in den overvolle» schouw
(burg en toen moeder en dochter, na afloop
der voorstelling, buiten kwamen, moesten
zij daar, kamende uit do warmt© van bin
nen, in de gure nacht-kilte enkele minuten
wachten op do .electrische tram, waarmee
zij naar huis zouden, rijden. En ioen zij
eindelijk in de tram waren gestapt, beefde
Sabine's moeder van koude en. zo betreur
dc hot nu bittor niet haar ouden warmen
mantel bij zieli te hebben.
Den volgenden morgen was zij le ziek
dan dat Toj zou hobben kunnen opslaan en
Sabine, in haar groote bezorgdheid ont
bood ijlings een arts. De dokier ac'htlo
het geval zcc.r bedenkelijk: ernstige iocg-
on!steking en koorts m he-v-gcu. graad.
Drie dagen lang veroorzaak:© dc ziekte
met liaar wilde koovlsfairtasien haar doch
ter een nameloozc. angst en1 ontsteltenis,
toen werd zij van uur lo! uur al zwakker,
en eindelijk, in der. morgen van den vier
den dag, ging zij zachtjes dood. zonder nog
(Qt U bewustzijn .terug {a Ueereji, ëalur.e.
nu heel alleen op de. wereld, volstrekt een
vAcczc zat bij het doodsbed van Iiaa-r moe
der, ineengedoken in stomme smart. Want
ten spijt van al de gebreken van haar
móeder ende .-rnadclijkebejegeningendic zij
van haar 'had te verduren gehad, had zij
haar toch lief. En zij wist ©ok wel, ho©
haar moeder dikwijls uit liefde voor haar
had gefaald. Dat alles was zoo smartelijk:
haar moeder die izich krampachtig had
vastgeklampt aan dc liclitzinnigo uiterlijk
heden van oen dwaze wereld, en wier
moederliefde ernaar streefdo haar dochter
dio uiter'.ijko luister, ten koste van alles
lo verzekeren, en nu, in haar strijd, eoo
ellendig ondergegaan, totdat dc dood haar,
gebroken ontgoochelde, en in haar orX-
goocheling zoo bitter en wrc.cd geworden
vrouw, uit hot leven kwam wegrukken.
Toen Sabine, bij de geopend© groeve,
gioh impandc om het (och goc-d, in -heel de
tragiek le beseffen, dat haar -moeder, haar
•nog jong cn schoon© moeder, nu van haar
was heengegaan, nu voor immer, voor im
mer van haar weg was, kv.arn plotseling,
bij dc gedachte aan'haar -absolute een
zaamheid een bek: cm mende angst o ver
haai'. Srlve.icndc "i"g zij weg van d-n
doödenhkkcr, ©n sc trcienxte atat zij nadien
langen lijd op haar een::rune kamer. Nu
was alio m-cd r.u -was allo sterk-o, -dio
baar lot nu toe nog altijd hadden overeind
gehouden, in deeo bitiero, overstelpend©
smart tc Ioor gegaan. Als gebroken zat zij
daar," tótdat zij plot se ling het slachtoffer
was van. c*en hevige zenuwcrisis. De huis
eigenares van wie -haar moeder de ikamers
had gehuurd verplecgdo haar een dag lang
zoo goed zij kou, maar, ziende dat haar
hulp zou tokort schieten, wendde zij zich
lot een dokter die overbrengen van de pa
tiënte naar het ziekenhuis noodzakelijk
achtte. Wekenlang duurdo dc strijd tus-
sehen het jongo leven cn de wreede ziekte,
oogcnschijnlijk levergcefsch, to-ldat eind-e-
lijöc zachljes-aan licht melkbare beter
schap in Sabinos toestand begon in te
treden. Nu volgde echter een erg© zenuw
verslapping, zoodat -Sabine als machteloos
neerlag' op 'liet ziekbed, cn slechts uiterst
langzaam-aan lcrecg Sabine, dank zjj hare
jeugd, het bezit barer krachten weder.
Eindelijk mocht zij dan iederen dag
eenige uren het bed verlaten, en toen zij
op -een goeden dag ingepakt- in 'kussens cn
•dekens, blce.k cn afgeleerd in haar makke-
lijk.' si wel was gezeten kwam do lande
lijke :-:iol:cr.":u?fcr haar kamer binnen cn
reikte haar een visitekoarlje toe.
I.)eze dame is^ in -do spreekkamer, 'die.
zuster op opgewcktcu loon. De dokter
heeft toegestaan, dat zij tien minuten, lang
mot u mag praten, maar ook ge^n seconds
langer. Ik zal haar bij u la-ten.
Een lichte blos vloog over Sabine's bleek©
gelaat, toen zij zag op liet visitekaartje»
'dat beefde in haar banden. „Mevrouw Dof*
Hagcnau" las zij.
XXI.
Op een heerlijken zonnigen Juninamiddagj
word in oen in dc eerste etage gc!e^n wo
ning van een elegant huis in do YifcToria»
straalt lo B. een venster geopend. Tin metr
e-en daarop boog oen jemgovrou*^
aardig (kopje naar builen eoovor als '6
haar itussch-en do bloeiende bloe-men ©tt
planten, die voor 't raa-m stonden maai!
mogelijk was.
Tevergeefs editor traditie zij 'do straal
lol aan don naatsten draai to overoiens.
Op de straten en pleinen en in do lom»
merrijke wanddianen van do residetftiot
lieorschte op dezen sdioonen zonnigeis
zomerschen dag ccn blij cn vroolijk Le-vea,
Moar de jonge bekoorlijke, vrouw sohonJc
roch don voorbijtrekkenden deftigen brui-
loffssloet noch dc militairen die daar, mefll
'schetlorend© fanfares marcheerden bizon.-
cle'.'e asndAdiit. Dat, waarnaar zij zoo oïi»
geduldig uitzag, was een haar bdkend rij»
uig, dat 'iwf'u'vaar alliij t niet 'i geziQ^
Jrwan^
