Tweede Blad.
Woensdag 6 Juli 1921.
Uit de Pers.
HET LEVEN IN BALCOSTUUM.
Aa.ii De T ij >d ontleenen. we het vol
gende artikel
„Men heeft kunnen lezen, wat de direc
ties der Sp o or weg-Maats ch a.pp i je n voor-
oemens zijn te doen met haar vrouwelijk
personeel op groot© kantoren en men weet
aiu ook, dat er gei'uchten gaan, als zou het
(bestuur van Post- en Telegraafdenst er
jaan denken denzelfden weg op te gaan."
Hel. kan en het zal niet uitblijven, of
ook op andere groote kantoren en bureaux
gaat men van 't zelfde laken een pak
snijden."
Het artikel wijst dan verder op een be
schouwing in het Vrouwenorgaan „Evo
lutie".
„Het vereert de vrouwen, die in de mo-
deren beweging mede vooraan staan, dat
ze de waarheid onder de oogen durven
zien en niet aarzelen liaar sexe-geuooten
geducht de les te lezen. Maar het zou
struis vogel-politiek zijn, wanneer men zich
lid old, alsof de lichtzinnigheid en wuf t heid
der vrouwen op kantoor en ateliers slechts
dn bepaalde klingen heerschen. "Ware dit
zoo, onze katholieke geestelijkheid zou niet
genoodzaakt wezen tot het nemen van
krasse maatregelen, wil zij de ergernis
niet tot in de gewijde plaatsen zien door
dringen.
Wij zullen niet achter alles het slecht
ste zoeken en aannemen, dat er veel ge-
Leurt uit zucht tot navolging en zonder
lboos opzet. Maar al neemt men het ver
schijnsel ook van zijn beste zijde, dan is
»liet tnog noodig, dat men nu rekening gaat
^houden met de gevolgen. En daarom is het
goed eens te lezen, wat „Evolutie", dat
niet voor kwdzels en pilaarbijtaters ge
schreven wordC erover schrijft-.
Wij hebben hier te doen, zegt het blad,
anet de gevolgen der opvoeding van de
laatste jaren en van een toestand, waarbij
de chefs niet meer 't personeel in handen
hebben. Van het kind is een god "gemaakt;
liet heeft- nooh gehoorzamen, noch werken
geleerd, en, niensch ge woerden, bedankt
het er hartelijk voor, van gewoonten te
"veranderen. Elk strootje zorgvuldig weg
gegrist van voor den kindervoet; het. kin
derleven gemaakt, tot een .groeten uit
gaansdag, met het resultaat-, dat de jonge
generatie iseen ongetoomde horde,
slechts levende voor het vermaak. Gekleed
an 'grand toilet, Maar voor bal of diner,
wordt naar kan-t-oor of winkel gegaan, het
werk aldaar beschouwd en gedaan als
een lastige nevenzaak. ^Onlangs, schrijft
„Evolutie" hadden wij een onderhoud met
een dame over die dagelijks aangetrokken
feestkleed ijzij vond daar -niets in; wij
daarentegen wel. Wij toch zijn het volko
men eens met- Lady Aster, Engelsoh Par
lementslid, die zegt: om te werken moet
je een werkpak hebben. En de in het wit
gekleede, gedécolleteerde dame op witte
©hoentjes, geka-pt hoofd, met parelen om
den hals, moge een prettiigien aanblk zijn
Sn een danszaal, op kantoor of in winkel
maakt zij een onaangenanien, onhandigen
indruk.
„De fout ligt voor een groot deel hier
evenwel bij d-e toch meestal oudere hoof
den van dienst-, die. zooiets toelaten. Dit
komt vooral, doordien men niet meer op-
durft t-egen de zoogenaamd ondergeschik
ten, die uit- solidariteit striken, als men ook
maa-r oenigszins meester wil zijn in eigen
zaak.
„Een tweede fout -is deze, dat de ouders
van een groot deel der verdienende meis
jes haar heel honorarium zelf laten hou
den. Gepocht wordt hier zelfs op. Alsof
het ooit. goed ware, jonge menschen, jon-
.gens zoowel a-ls meisjes, -rijkelijk van geld
te voorzien. Er wordt- daarmede dan ook
omgesprongen, alsof er geen opkomen aan
is. Weinig werken, veel uitgaan is nu
-eenmaal aan de orde van den dag. Dit
moet ledden tot een catastrophehier
daarvan een symptoon."
Het blad concludeert, dat hetgeen de
vrouwenbeweging veroverd had, thana in
de practijk bedorven is.
„Zullen" vraagt het „vrouwen en
meisjes dn andere condities de les ter har
te nemen, inzien, dat, wat een maai geoor
loofd is, nog aiiet een vrouw ds teo-gestaan
'Dat. bovendien zij zich niet hebben to spie
gelen aan haar maainelijke collega's, maar
FEUILLETON
In slechte handen.
491
Bevende en snikkende vertelde do onge
lukkige Sabine haa-r vriendin, wat er was
voorgevallen, en besloot met de woorden:
11c bid je„ ik ernóék Je, help mij toc-h.
IZeg mij toch wat ik doen zal, of, beter ge
zegd, hóé ik het doen zal. Wan-t ik z'ie heel
duidelijk in, dat ik niet anders doen kkn,
dan de waarheid aan den dag brengen. Ec
kan immers niet langer onder mijn val-
schen naam leven. En ik mag toch immers
ook niet toestaan dat mijn ongelukkige
vader, door zijn nabestaanden, wordt ver
loochend.
Dora trok het weenende en van koude
hovende meisje in haar eigen warme bed,
■en daar, haar troostende en móéd gevende,
beloofde zij haar, in elk geval haar te zul
len helpen, zooveel zij -maar kon.
Over deze onverwachte wending Eer
dingen bad Dora nog gaarne den raad van
Konrad ITagenaa ingewonnen, maar, al
hoewel zij dien morgen zee,r vroeg op
stond, zoo lcwam zij toch nog te laat om
den advocaat nog te treffen: hij was net
Sieei(gegaan, en, uitziende uit het venster
Van de ontbijtzaal, zag Dora ginds hee'l
ftan 't eind van de 'laan, die naar het slot
haar plicht en meer da-n tiaar plicht hcl>-
ben te doen? Wij hopen het, maar gclloo-
ven liet niet. Overal toch is een dusdanige
wanorde ingetreden, dat redderen selder
niet. moer mogelijk -lijkt.
„Zou hot misschien niet van eenige uit
werking kunnen zijn, zoo de vrouwenver-
eenigngen in den lande, al of niet door
bemiddeling van den Vrouwenraad, haar
afkeuring uitspraken over de houding de
zer vrouwen, die door haar gedrag het
de komende generatie onmogelijk hebben
gemaakt, in deze branche haar brood te
verdienen
Al komt in deze strafpredikatie al eens
een woordje Fransch voor, zij is toch ver
staanbaar tot in de verste hoeken. Maar
nu zijn wij minder pessimistisch dan het
moderne vrouwenorgaan. Op een groot
deel onzer bevolking' moge het misbakken
opvoedingsstelsel onzer kinderen zijn uit
werking reeds hebben gehad, er as toch
nog een ander gedeelte, dat voor de stom
van eer en fatsoen en in elk geval voor de
eicshen der pr-a-ot-ijk niet doof zal blijven.
Spoorwegdirecties en bee turen van groote
instellingen zullen wél doen, als ze geen
onbesuisde maatregelen nemen en met het
badwater ook 'het kind in den put storten.
„Evolutie" merkt nog op, dat men wel
wat eerder had kunnen ingrijpen en het
heeft gelijk, als het doet uitkomen, dat
ook de mannelijke chefs en oollega's van
b kwarbmondaine vrouwengoedje niet
vrij uitgaan, wijl zij dikwijls de laffe schul
digen zijn aan hetgeen, waarvoor nu en
in het vervolg de vrouwen zullen moeten
boeten.
In hoofdzaak blijft echter de oorzaak in
de opvoeding zitten, door het vrouwenor
gaan zoo terecht gebrandmerkt. Het be
gint met -tegenzin in huisarbeid, afkeer
van een heiboender of schuurlap, schrik
voor kinderiuren en keukendamp, vrees
voor groene zeep en soda Wordt daar
aan toe-gegeven, dan as de weg open. Men
moet „hooger op" en aast op kantoor of
atelier. Veel gemakkelijker, veel „fesoen-
delijker" voor een meisje van onzen komaf
Mama heeft het- nu eenmaal niet- verder
•gebracht dan .tot eerzaam huismoeder, die
haar v.ak verstaat. Dochters moeten wat
beter» worden en gaan st-udeerem. Dan
komen ze aan de beurt. Examens, diplo
ma's. Geen neiging of lust om moeder in
iets te helpen. Nog een jaartje en het haar
wordt „opgestoken". Jo on Truus en Betsy
zijn gereed voor de lang begeerde be
trekking op kantoor. Werkpakje wil Lady
As tor. 't Is wat moois. Alsof-men als meis
je op kantoor is alleen om te werken.
„Redding schier niet meer mogelijk?"
Komaan, niet gewanhoopt-. Zouden er geen
duizenden Ne-derlandsche jonge meisjes
zijn, die tot- inkeer willen komen en de
schande uitwdsschen van Laar geslacht, als
er een razzia zou moeten plaats heb
ben op onze kantoren, bureaux, banken en
ateliers. Het. leven is -toch waarachtig geen
bal. Dat kunnen de lokalen der armbestu
ren en dat kunnen de gasthuizen getuigen,
waar meestal van al die ballades de laat
ste hoofd stukken worden geschreven."
EEN NEDERLANDSCHE HEILIGE VOOR
ONZEN TIJD.
Door Past. Meijer van Nunhem.
Een moOi plekje is er ergens in de nabijheid
van Roermond, dat door de Roermondenaar
véél en gaarne ibezookt wordt en „oen schoon
heid vertoont, die het Zuiden niet vreemd is,
en die in het klein herinnert aan het karakter
dier groote Ardennon" 1) Dat mooie plekje heeft
„een kapel in 't groen, die de 'legenden van
Servatius oproept, om den heilige, die er wordt
vereerd mot godsdienstoefeningen in de open
lucht." 1).
Dat mooie plekje is nog om eon andere re
den dan om zijn natuurschoon ons dierbaar.
Sinds de 12de eeuw wordt Bisschop Serva
tius aangeroepen als patroon tegen de -koorts.
Het is daarom, dat velen naar don St. Servaae
berg van Nunhem, klein dorpje op een uot af
stand van Roermond, trekken, waar -ze niet
alleen ,,'t kapelletje in 't groen" -met het oude
rena-issanco-heeld van Servatius vinden, dtoch
daarnaast tevens een ouden, vervallen, gewo
nen boerenput. Het heldere water uit dien
put, waarvan Van Beurden schrijft, „dat het
zoo helder is, dat men 't kleinste -kiezelsteentje
op den bodem kan zien glinsteren, en in den
zomer hij d'o grootste warmte steeds frisoh
en woel is, en met recht den naam van genees
krachtig water zou' kunnen dragen", wordt
door de pelgrims, die den St. Servaasberg be
klimmen gaarne gedronken on meegenomen
Welke bijzonderheid mag er aan verbonden
zijn, dat het zoo algemcon gevraagd en geput
wordt? Vanaf de 12de eeuw zijn eT bewij
zen voorhanden, dot de géloovige®, om vnn
do koorts genezen te wordicn, uit dear beker
van den H. Servatius kwamen drinken, en dat
hun vertrouwen -niet beschaamd werd.
voerde, nog het rijtuig, dat Hagenau naar
hot station bracht.
Toen zij, nog alleen in de ontbijtzaal,
even stond te aarzelen, kwam plotseling
Sabine's moeder binnen. Deze, nog altijd
in haar bui van waanzinnig© woede, was
op 't vermoeden gekomen, dat haar doch
ter Dora in 't vertrouwen genomen had,
en nu 'liet zij heel de groote maait van
haar toorn over het hoofd van het arme
meisje neerkomen.
Dora had Sabine er toe overgehaald; dat
zij na de vermoeienissen en de smart van
\dien doorwaakten nacht.zou blijven slapen,
zij zou haar dan wel het ontbijt aan haar
bod doen brengen. Toen zij Sabine's moe
der dit vertelde, stoof deze als een furio
op.
Dat alles is uw werk. juffrouw Hor-
ter. U is hel, die mijn dochter opstookt cn
aanzet lot ongehoorzaamheid tegenover
haar moeder. Maar gaat u alsjeblieft gauw
naar boven en zeg Sabine, dat ze aan 't ont
bijt komt, dat-ik beslist wil, dat zo lvier
komt.
Sabine moat he,usch no'g wat slapen,
mevrouw. Zij is totaal afgemat, en ik kan
het ii'iot van mezelf verkrijgen haar te
storen, antwoo-rddo Dora eenvoudig on
vastberaden.
Nu goed! Zij moet dan zelf maar do
gevolgen. van haar stijfhoofdigheid ver-
..Eutk»<li«van dan febree
6iock sijn aude oughesont.*'
ducht Heynryok van Veldeken.
Wij hebben ona daarin laten voorlichten
deer den 'knappen St, Sermtius-schxijver, pas
toor Vrandken, oortijds onzen Rector aan de
Munsterkerk.
Volgens dezen kuii-digen ki-stericus ,,-komt
•h-et meer 'dan waarschijnlijk voor, dat de H.
Servatius te Numhem bij Roermond, ter plaatse
waar thans nog het druk bezochte St. Ser-
vatiuakapetlotje staat, de bron deed ontsprin
gen, wier water tot op den huidigen dag ate
mldd-el tegen de 'koorts mot hel beste gevolg
wordt gebruikt."
Van de® voor enkele jaren overleden niet
minder kund-igen en kunstzinnigen Pastoor
Söhmeits m-ochten we woordelijk vernemen.
„Breng een gedenksteen aan -boven den put,
tegen den inuur van 'het kapelletje en zet
dlaarop met groote lottere: „Hier doopte Sint
Sorvaas uw eerste Ohriaten -vooroudore." Dat
is geschiedenis."
Hot doet er niet toe, hoe de bron ontstaan
is, of de H. Servafiua ze daar gevonden heeft,
of dat hij ze, als -in het land van Trier, zelf
geslagen 'heeft. Wij vergenoegen er ons mee,
te weten, dot de H. Servatius komende langs
de Maanboorden van Tongeren over Maas
tricht, Sust eren. St. Odiliënbej-g naar deze
streken, hier op deze geheiligde en -genaderijke
plok aan onze voorouders het H. Geloof ver
kondigd en het gekerstend heef', dat hij het is
geweest, die ons gebracht en bowaard heeft ds
zuivere leer van den Godmen-soh Jezus Chris
tus en van zijne Heilige Moeder Maria, voor
wie elke le-zer en lezeres eene zoo innige en
groote dev-otie heeft.
Ons is het genoeg te weten, dat hij een on-
aer eerste en ijverigste Geloofsapostelen is ge
weest, de eerste heilige Bisschop van Maastricht
met twintig hem in rij opvolgende heilige Bis
schoppen en een der -grootste wonderdoeners
van ons land. Het is gemakkelijk eene overeen
komst te treff n tusschen de dagen van Ser
vatius en onzen woelige®, deels in godsdiensti
ge, christelijke en katholieke verhouding sterk
op bloei enden tijd en deel3 in zedenbederf, hel-
d'ondom en ongeloof ongelukkigen tijd. Een blik
op ons eigen dierbaar vaderland en op bet in
bevolking sterk toenemend Limburg maakt het
ons duidelijk.
Servatius had aanvankelijk zijn bisschopsze
tel in het weelderig levende, wufte, verro-
meinschte Tongeren, het Parijs wan die dagen,
bedorven in zeden. Zijn werkkring strekte
zich ver uit over streken, wier bewoners nog
i-n den nacht van het heidendom gedompeld
lagen. Hij bad geweldig te strijden tegen de
alom heerschende Arius-kelterlj. die de god
heid van Christus loochende en bijgevolg in
Maria een gewoon persoon, niet de Mo'eder
van God zag, omdiat haar Zoon Jezus waarlijk
God is. Hij heeft, onze streken voor ketterij be
waard, rustte niet voordat de afvallig geworden
Keulsühe Eufraltes onttroond- was, verdedigde
onze H. Geloofsleer p de vergaderingen te
Keulen, Rknini en Sardien. Een vreeeelijke
Hunnenramp kwam over heel Gatlië en Tonge
ren. Wij vinden hier deels -het hard bestookte
geloof met 'het groote zedenbederf dier dagen,
deels hot opbloeiende katholicisme, het ware
Christendom door Servatius met zoo goed ge
volg gepredikt.
Neem, lezer, nu onzen tijd.
Hoe do woekerplanten van ongeloof, zeden
bederf en kettersck leer in Europa nog steeds
uitbreiding vinden, niettegenstaande de geesel
Gods zoo vreesélijk op het oude werelddeel
neerkwam, lazen we en Vinden we nog dage
lijks in on-zo nieuwsbladen. En toch, al voelt
ons katholiek Nederland den striem enden slag
in het groote-verlies door de gemengde huwe
lijken, al moet katholiek Limburg in -de Mdjn-
streok den stroom van min- of niet-godsdien
stige gasten van vreemden bodem dulden, toch
vinden we, van den anderen kant de medaille
beschouwend, een Nederland met zijn op
bloeiend katholiek leven, zijn uitstekende re
geering, zijn sohi'tterende missie-actie, zijn
goed-geoi'ganiseorde katholieke pers, zijn bij
zondere scholen, zooats deze ïm geen ander
land gevonden worden.
Kunnen lezer en lezeres overeenkomst vin
den in de dagen der 4de eeuw van Servatius
en in -die der 21ste eeuw?
Waarom dit aanhalen?
Omdat de g-roole figuur van Servatius des
■te schooner uitkomt, on omdat nog steeds groot
gevaar dreigt voor het Geloof van Servatius,
het Geloof onzor christen voorouders, het onze
Uit het aangehaalde meenen we te mogen
bemerken, dat, als we ons een heilige wen-
schon, dien we met groot vertrouwen mogen
aanroepen voor onzen tijd, zeker wel op de
eerste plaats onze groote Servatius van eigen
Nederlandsohen bodem in aanmerking mag
komen om ons dierbaar vaderland' te winnen
voor Christ u»; om ons heilige, mooie, Room-
echo Goloof, h«-t Geloof van Servatius, het Ge
loof onzer voorouders ongeschonden, ongerept
door Servatius te bewaren en uit te breiden,
in 't kort. om de hel:erring en het gewin voor
dragon! Ik pak mijn zaken en vertrek
oogeablikkelijk. Zij kan dan hie-.r ailleon
blijven. 0, juffrouw Horter, ik doorzie u
wol! Hi weeit wel, w&t u er toe drijft om
zóó te doen.
Zoo. weet u dat? Wat ia dat dan wel?
U wilt een eind maken aan alle uit
zichten op een huwelijk van mijn dochter
mol Kunl von Wildhofen. Ik heb het spoe
dig1 genoog doorzien, dat u zelf een oogje
op hem hebt, u, oen arme, afhankelijke ge-
z e lec-li ap s j u f froti w I
Dora kleurdo bij 't hoonen van deze
woorden, maar zij was toch verstandig ge
noog om te zwijgen. Zij wist, dat men in
drift en opgewondenheid zijn woorden nie<t
op een goudschaal weegt. In elk geval trof'
de 9chande van deae woorden haar die ze
uitsprak, en Dora kon wel Legen een sloot
je, zoolang zij 'maar Sabine voor nieuwe
kwellingen en beschimpingen uit dezen
mond kon sparen. Zij dacht: ik kan 't al
licht beter hooren dan de arme Sabine,
die toch al zooveel te verduren be-e,ft. ge
had. Wat' Sabinc nog aan moed en kracht
bezat dat zou zij spoedig genoeg voor een
ontzettend moeilijke taak heel en al noo
dig hebben. En toen- zdj dit bedacht, viel
het Dora volstrekt niet zwaar te zwijgen.
En zij koos o.r mee de wijste partij. Toen
de vertoornde mevrouw von Rechten ein
delijk heel haar voorraad scheldwoorden
bet katholiek. Goloof van ons dierbaar Neder
land.
Niemand minder dan do geliefde Bisschop
van Roermond doolde dit gevoelen, om Serva
tius als machtigen beschermer des Geloofs op
don voorgrond 4e stellen, toen hij in 1917 aan
het kleine Nunhem het groote voorrecht schonk
eene St. Servaasbroedcrschap le mogen -be®ttten
wier statuten hij zelf ontwierp en wier eerste
artikel als hoofddoel vermeldt „den H. Serva
tius op bijzondere wijze te vereeren, ten einde
door zijn voorspraak te erlangen, in het alge
meen de voortplanting des Geloofs en voor de
ledon zelf hulp in hun geestelijk leven vooral
de vermeerdering en verlevendiging van hun
geloof."
Om diezelfde reden sohonk hij der Broeder
schap het kleine, doch veelzeggende schietge
bed met 50 dagen afl.: H .Servatius, bint voor
ons en voor de voortplanting dea Geloofs."
Hoe zij op de zegenrijke plok van den St.
Servaasberg hun geloof verlovendngd voelden,
hun vertrouwen versterkt, hun liefde verinnigd
zullen met ons gaarne getuigen, de duizonde
pelgrims, die jaarlijks, vooral te .half 5 uur op
de Zondagen in den zomer het kleine hede-
vaartplaatsje bezoeken en die zooals het oude
St. Servaasüedje zegt on de marmeren plaat
aan den ingang der kapel vermeldt, als geloo-
vig volk, en dankbaar nageslacht.
„wil dankbaar
Nederknielon
Vol vertrouwen op zijn macht;
Dat komt drinken
Aan de hronne
En weer heengaat rijk bedacht
Door verhooring
Zijner bede,
En vol fri&sohe zielekraoht."
Dat getuigen eveneens gaarne de verschil
lende H. Families van de RoermoiHise.be ka
pel en van de omliggende plaatoen, do oud-xe-
traitanten -van Roermond en omstreken op huil
reoollectiedag aldaar, de R. K. Werklieden-
bond van Roermond en omstreken, on niet
minder de talrijke Congreganisten d-er Maria-
oongregaties in en om Roermond. Ze vonden
„een mooi plekje" on een m ooien dag voor
geest en hart.
Bioeie die St. Servatiusvereeniging tot heit
van ons dierbaar vaderland, tot behoud en uit
breiding van ons H. Geloof en tot verwezenlij
king van ons .aller hartewensch en bede: de
bekeering en het hehouel van ons dierbaar Ne-
d erl and vo or Christ us I
P. S. Do oude St. Servaaspoort is -in geheel
vervallen toestand, den grooten Nederland
sohen Heilige onwaardig. Wie een gift wil toe
sturen voor de restauratie van den merk waar-
digen en eenigen Doopput van Sint Servaas fa
hooi ons land, zende zijn gift: aan den Wel
Eerw. heer Meijer, pastoor te Nunhem bij Roer
mond. n
1) Dr. Felix Rutten in Ons Mooie Nederlond
Limburg bladz. 118. Het Ardonner Hoekje.
Gemengde Berichten.
Droogte.
Men schrijft uit Purmorend -aan do „Tijd":
Alhier is men thans druk bezig met den aan
leg van de waterleiding en met Januari 1922
zal deze gemeente eon watervoorziening rijk
zijn. Een betere propagandiste dan dc droogte
is zeker niet te vindon voor deze zaak. Water
gebrek as bier even goed als elders in Noord-
Holland. Eiken avoud van zes uur tot half
aoht is bij hot gasthuis duinwater verkrijgbaar.
Evenals in de dagen van distributie, ziet men
dan een file van jnoiiocheu, voorzien van em
mers, 'bussen, tonnen en allerlei voertuigen.
In de stad zelf ie hot enkel watergebrek voor
de menschen, op het platteland geldt dit ook
voor het vee.
Velo «looten zijn uitgedroogd. De andere zijn
voorzien van slecht drinkbaar water. In vele
'polders is nog zeewater binnengelat on.
Het gevolg is, dat er veel ziek vee ia. Wij
vernamen zelfs, dat een boer dertien koeien op
stal had gezet, terwijl er reeds twee gestorven
waren.
Ook op het platteland wordt door doze aan
houdende droogte meer de overtuiging geves
tigd. dat 'de waterleiding daar goed is.
Eigenaardig is het in de Wijde Wormer. De
waterleiding zou aangelegd worden door dien
polder. Herige agitatie er tegen. Wij hebben
onze regenbakken, zeiden de boeren, en norton-
wellen enz. De wegen worden vernield door
den aanleg. En nog meer bezwaren.
De gemeente wenschte geen waterleiding.
Gevolg was, dat het buizennet van de water
leiding anders gelegd wordt, de Wijde Wormer
geen waterleiding krijgt."
Thans zijn voel tegenstanders veranderd in
voorst anders van de waterleiding.
Welkom in hof Vaderland.
De „Post van Holland", weekblad voor Ne
derlanders, die in Duitschüand wonen en dat te
uitgeput liad, was zij vanzelf gedwongen
een heusch niet eervol!en aftocht te bla
zen en zich naar haar kamer terug te
trokken.
En nauwelijks was zij weg, of Dora VIcog
de trap op naar haar kamer om ziich daar
als een schildwacht op le stellen voor de
deur, waarachter Sabine sliep. En zoo
waakte zij ervoor, dat Sabine niet werd
gestoord,' tot aan hot gewichtige uur,
waarop het ge-rochtelijke onderzoek een
aanvang nam. Dank zij de voarzormaat-
regelen van haar vriendin had Sabine in
middels in een korten slaap wat rust en
nieuwe kracht gevonden.
En nu stonden daar dan de beide meis
jes, onder de op haar gerichte blikken van
de verraste mannen, bij de baar van den
doode. Dora vergat nu alle vrees voor wat
er gebeuren zou. Zij. in haar rechtschapen
ziel, was nu trotsch en blij om den moed
dien Sabine aan den dag legde.
Hoe schitterend rechtvaardigde Sabine
in deze tragische oogenbliklcen de goede,
gedachte di-o Dora van l>cgin-af-aan van
haar had gehad. Hoe duidelijk bewees zij,
dat, trots alles wat in haar nadeel sprak,
toch de ondergrond van haar karakter
eerlijk en goed, en nobel was.
Toen dc rechter van instructie zich tot
Sabine wendde, stond zij doodsbleek op, cn
Berlijn vervicWjnt. bovat hd verhsul van de ben
jegeiiiag. wolko can echtpaar, dat van IXntscb-
•land naar Nederland kwam, aan hrt piaats-
kaartenloket 4q N-ieuwcachans op Piukater-
Maandug ondervond.
Het luidt als volgt:
Man: Mijnheer, twee kaartjes ....de klas
naar.
Klerk: Kosten f 4.20.
Man: Asjeblieft mijnheer, vijf gulden.
Klerk (barsch): Afgepast geld (schuift bet
geld weer terug).
Man: Mijnbeer, we komen uit DuiUcWand
en hebben geen afgepast gold.
Klebk: Kan me niet schelen, afgepast geld of
geen kaartjes.
Man: We komen hjjgr, om mijn moeder d«
laatste eer te bewijze® cn zouden gaarne cyen
dat u wisselde (een passagier bad juist klein
geld gegeven), over drie minuten gaat de
trein ai.
Klerk: Kan me niet schelen.
Man (vraagt aan alle omslande: -
oen guklen kan wisselen, oiemami
geld-).
Een onbekend heer: Hier hc-eft u o n 1
dan kunt -u passen.
Man (weer aan het loket): Astublicf:, mijn
heer.
Klerk: 't Is vijf cent te veel, ik neem het niei
aan.
Man: Dan kunt u die vijf centen, die er te
veel zijn, behouden.
Man (e>en minuut vóór vertrek van den
-trein): Wel don-der-... (de vrouw houdt hem
tegen): wenscht u hat te doen of wil u mijn
•bloed' aan het koken brengen.
Kl'ork: Dit keer -zal ik het dan maar doen.
Man tot vrouw: Goddank! (krijgt do kaartje»
beiden ijlen naar den trein en vegen zidh 'het
zweet van het geszioht)
Dc redactie van „De Poel" heeft een exem
plaar van haar 'blad aan de superieuren vaa
dezen welwillend en beambte gezonden.
Een bekend dirigent van
een bekende café-concert-géfcegenheid in Rotter
dam is, volgens 'hot „R. N-bld behalve een
groot musicus, een niet onhandig zakenman.
Hij doet in zijn vrijen tijd o.a. ook in wijn.
Dezer dagen liot hij zich bij -een directeur
van een dor machtige scheepvaartondcrnemin-
gen alhier aandienen.
Hij werd beleefd ontvangen, maar de reed-er
keek hem toch wat vreemd aan.
Kont -u me niet? vroeg de musicus, lich
telijk gepikeerd.
Jawel, ik 'heb -u wel eens gezienaar
zelde de .reeder, maar ik weet toch niet
Ik ben de dirigent van de café-concert
zaal-
Aoh zoo, ja juist.... en wat ia er vaa
uw dienst?
Ik bon ook wijnhandelaar, antwoordde
-de dirigent, en nu kwam dk u vragen of ik
niet in aanmerking zou kunnen komen voor
de leverantie aan uw schepen. Ik dacht, n
zou een kunstenaar ook wel eens in de gunst
willen doen deelen
De roeder keek wat onthutst.
Wijnleverantie op onze schepen
Ja mijnheer, hier hebt u imiju prijslijst,
b eerlijke wijn
De reeder bekeek aarzelend .het boekje en
zei toen:
Ik wil er graag eens over denken. Maa,r
op bet oogenblik spijt het meIk heb juist
gisteren ecu orderlje aan Mengelberg gegeven,
weet u
Te Diever ia hij enkel©
landbouwers onder de varkens de vlekziekte
uitgebroken.
Te Koekan-ge is door onbe-
konde oorzaak de boerderij van don landbou
wer J. Kools tot den grond toe "afgebrand,
Eenig vee is mede in de vlammen omgekomen^
Deze week is te Zierikzee
een paartje ondertrouwd, waarvan 'de man 83
jaar is en de bruid 61.
In 1849 ie er om de pasto-
rie te Lienden een gracht gegraven cn nimmer
is die gracht droog geweest. Dooli l'hans is -do
bodem dezer gracht met kool beplant, welke
op dezen vetten bodem welig tiert.
Drie jongens waren aan
den Bovendijk te Overschie aau het spelen,
toen ©en in -een hollen hoorn een doosjo ver
stopt vond, dat bleek te -bevatten eenige goud-en
sieraden. Do jongens verdeelden ze onder
elkaar, doch hij hun thuiskomst stelden de
oudera van een van het trio dc politic niet de
vondst in kennis, die dc gouden voorwerpen "in
bewaring narn. Mooi vermoedt, dat alies vaa
diefstal afkomstig is.
Te W o r m e r v e e r i a gister-
nacht, terwijl de bewoners ter Tusto waren,
door onbekende oorzaak, brand ontstaan in d®
woning van den groenlenhandélaar H. de R.
Hot groolendeeL van hout opgetrokken per
ceel stond spoedig in lichte laaio en brandde
geheel uit. Dank zij -de windstil le v 1 i d®
brandweer den brand lot dit eene perceel te
vastberaden, en van uiterlijk rustig, be~
antwoordde zij met duidelijke stem de
baar gestelde vragen:
Kent u dezen man?
Ja.
Hoo is zijn naam? Heet hij w -rkelijlt
Heinrich Scharf?
Noen. Zijn naam is Philip KIimar.
Wanneer -hebt u hem het. lantet Ro
eien en gesproken?
Eergisteren. -
Kent u zijn levensgeschiedenis?
Ja. Jaren geleden word hij v/ogeml
vervaLsching en malversatie veroordeeld,
Kort geleden is hij, na -tien Jaren gevaiv«
genisslraf, uit de gevangenis ontslagen.
Het doet mij leed, juffrou-w von R«eh-«
ien, ging de rechter van Instructie, rul
eenige oogenblikken van aarzeling, ver-»
dor, u den aanblik van het lijk niet tel
kunnen besparen. Hot is bepaald noodig
dat u den doode mot de u boken'de per
soon indentificeei t. Ik verzoek u daarom,
treedt u even nader, en overtuigt u zloh!
ervan of deze werkelijk de man is, dien li
eergisteren ontmoette.
(Wordt vervolgd). 1
