weede Blad-
Zaterdag 2 April 1921
Uit de Pers.
0 gestolen naam.
Statsn-Generaal.
SPORT.
DE ACHTUREN-DAG.
0t Vaderland" (U. L.) en „De
we 0 au r a m ib". (Vtr. L.) zijn beide
en uit Den Haag, en wat meer zegt,
beide bladen v-an den Vrijheids bond
0n Va*. L. bestaat eigenlijk niet meer,
beide schaikeemgen in hot libena-
zijn met nog enkele o/ndere opge-
in den ééneai Vrijheidsbond
et Vaderland" valt echter desen
zijn collega en geestverwant „De
Com*aait" nog ad eens heftig aan
deze week in een artiked onder
flsta-nnden titel -
t'ij verheugen ons buitenge woon over
jouding van Minister Aadberse in de
3 Itamor tegenover den aandrang al-
geoefend, om de wet op den ach't-
lag tot e-ene doode letter te maken,
houding wordt het best gedefineerd
te zeggen De Minister houdt onver-
elijk vast aan het beginsel van de wet,
is bereid leemten, die bdoofc komen,
te vullen, en de wet die soepelheid te
van meet af aan in de bedoe-
gelegen. Wij hadden trouwens
e nooit anders verwachtwie
leut, weet dat deze man, die zoo
van zijn leven (gewijd heeft aan
erinig van den arbeid, zoowel
actor van wedvaart als niet het oog
e belangen van hen, die dezen uit
en, zich niet door de reactie dn een
laat dringen. Want het moet nu
ons ronduit gezegd worden, de reac-
teekrt lederen dag meer het hoofid op.
el bekomen van den pandschen schrik
ia-ar in de Novemberdagen van 1918
sg, versterkt door de bestaande werk-
leid, die voo.r haar het verblijdend
irjnsel met ziich brengt, dat liet aan-
van arbeid greater is dan de vraag,
itttreent zij op dit oogenblik a'l hare
<i op de intrekking of waardeloosma-
vao de wet op den acht-uren-dag, en
welslagen in dezen zouden wij een
groot gevaar achten. Het zou toch be
ien, dat de beloften, in 1918 aan de
ers gedaan, niet het gevolg zijn ge-
van het bewustzijn, dat de geeste-
levensstandaard van den arbeider
hoeft, maar een noodmaat-
in bange tijden genomen, waarbij
de innerlijke hoop had daarop zoo
Ég mogelijk terug te kunnen ko
zijn wij naet. zoo bang voor die re-
op zichzelf. Zo is niet zoo groot, en
iet alle werkgevers enzelfs niet de
steun]en haar. Br zijn zelfs fabri-
ten onzent, die reeds vóór do wet,
lts vóór de wet iop komst was, den
rigen-dag eigener beweging hebben
rerd, zooals ook zoovele [Engelselie
laotea de-dom En dat niet. alleen
iet oog op de arbeiders, maar ook
belang van hun bedrijf. H y a un
i temt, en de ervaring Leert nu een
dat als een arbeider acht uren lang
gewerkt heeft, het negende uur niet
neer waard is. En niets is dan ook
;er dan het rekensommetje van
ieuwe Courant., dat een .arbeider bij
gen arbeidsdag yK meer zou produ
cten bij 8-urigen arbeidsdag. Het
ert ons aan den gieiigm boer, die
aard wilde afloeren te eten, en die
erba-asd was dat het stierf, op het
'lik dat het zioh deze kostbare ge
bijt,a had afgewend. Wie in de
ïan De Nieuwe Courant vervalt,
minstens de.n 16-urigen arbeidsdag
eis het niet meer is, en heb mag
na in herinneriüig gebracht w,orden,
1 jaar geleden dat blad der reaotie
mid gefulmineerd heeft tegen Aal
motie op den 10-urigen arbeidsdag,
>t thans jammert over de wet op
dt-ur en-dag. Maar het blad Vergat
■geet steeds dat overmatige -a/rbeids-
emi nadeel is voor het bedrijfwij
a nu riet over het feit dat de ar-
Jieb zoo een wezen is van vleesch
-Eed als de werkgever, met hetzelfde
een menschw aardig bestaan
er met oaiz-eu oollega .te spreken,
'lijk staan met het. opvoeren van
ymphonie van Mahler in ©en d'oof-
«mstituut."
artikel besluit:
moeten zorgen, dat de nieuwe aera,
oorlogstijd heeft ont.slo.ton, zijne
ding krijgt door evolutie, ona-ar
feuille f ON.
teroiiw alleen is niet voldoende: er
herstelling noodig. „Begeer het goed
asten niet", zegt een goddelijk.-1 wet.
overhandig aan onzen geestelijke
tóele fortuin, .dat gij u -onrocht-
rf hebt toegeëigend.
il die brengen naar de plaats, die zij
ad mogen verlaten, Hij zal dan
II BStelijke van de Vi-llepr-eux zeggen,
adellijke familie uitgestorven is on
1 berouwhebbend zondaar de titels
'rdenwelke hij ontvreemd liad, ie-
p. Gij hebt n.iels te vreezen; uw
zal voor altijd bewaard blijven,
stond op, want dit -gestolen geld
sedert lang als lood op het hart.
|P zijn reiszak, nam er de juwee-
Pankbiljetten uit, plaatste die in een
k Jeen, begon dit nu stevig te sluiten,
1 kvreden blik zag zijn moedor zijn
f an en zoide, terwijl de hamerslagen
l'hut weerklonken:
P0e,-ï, spoed u, dat dit goud geen uur
ons huis verblijv©. Het goed van
trekt den vloek des hemels 'ovor
arme jongen, nooit is onder
oen stuk kopermunt gebracht, dat
macit door revolutie. Togen do revolutie
waken de mannen als van Marken, om nu
maar geen levenden te noemen, die de
itoekonen dor tijden begrijpen en aan an
dere goden hun liefde hebbe-n gewijd dan
den Mammom; op do revolutie sturen aan
zij, die me enen sloohts aan den wijzer van
do klok .te behoeven ifce hangen cm te belet
tear d.ait de tijd vooruit gaat. Wie Aal Ij er-
se steunt, die heb juislh woord ges-pronken
heeft, dat hij den gulden middenweg be
wandelen wil ear due de belangen van al
len even .reclrtvaarddglijk behandelen, be
strijdt de revolutie beiter dan eenige bur
gerwacht dab doen kanwie zioh eenzij
dig op de belangen van ééne klasse dood
kijkt, wenkt de revolutie in de hand. In
dit opzicht zijn Het Vo*lk en De Nieuwe
Courant één pot nat, terwijl voor. de laat
ste dain nog de verzwarende omstandighe
den geldt, .dat ze onverbiddelijk partij
koos tegen de minst .goed gesitueerde
partij. Want beide bladen zien werkge
vers en werknemers slechts als twee oor
logvoerende partijen, terwijl wij slechts
van een duurzame-n wede tusschen dezen,
natuurlijk .op goede voorwaarden, heil
voor de maatschappij verwachten."
HET STRIJD CONGRES.
De hoefijzer-eorxesp. van „H et H a n-
•d e 1 s b 1 a d" m.aakt. naar aanleiding van
heb socialistische P-aas cheang-res eenige
juiste opmerkingen
„Volgens „Het Volk", dat onuitputtelijk
is in heb telken jare weer dichten van een
geestdriftig artikel over het j-aarlijksehe
congres der S. D. A. P. en het telkens weer
verzinnen van een mooien naam voor
z-oo'il congres, is het nu een echt Strijd-
congres" geweest .te Utrecht. De bedoeding
daarvan is, dat dit congres de Partij zou
hebben getoond als blakend v.an kracht;
.gezondheid en strijdlust.
Wel, men zou do qualifioatde ook anders
kunnen uitleggen.
De Partij bleek in één jaar tijds met
10.456 leden te zijn verminderd, d. i. met
bijna 22 (21,8) procent. Geldmiddeleneen
.baianstekort wan 42.000. Eensgezindheid
prachtigals men alleen op de sbem-
iTLiingen afgaat. Maar leest men de ver
slagen over de discussies, dan wordt enen
getroffen, door- hot gemis aan eenheid van
wil en door de slapheid, idoor de onzeker
heid, de aarzeling en het gevoel van ma
laise, dat onmiskenbaar heerseht in de
S. D. A. P. en waardoor dit Congres wel
een wan de minst beteekende was die er
sedert lang zijn gehouden. Militarisme,
ziekteverzekering, internationale houding
alles toonde aarzeling en gebrek aan
richting in de besprekingen en dienten
gevolge de holheid der genomen besluiten.
- Het sterkst kwam dit misschien no.g uit
op het .puntde Internationale.
De Internationale? Neen, de Internatio
nalen. Wamt het socialisme dat aan de
wereld de internationale broederschap der
volken belooft, as nu verdeeld over drie
Internatiionalen die, gelijk de drie broe
ders uit de legende, elk .beweren dat ze
den waren ring bezitten. Hetrijk van
Karl Marx is, -als eenmaal dat waai Karei
den Groot©, in drieën verdeeld: Moskou,
Genève en Weenen hebben elk een eigen
Internationale.
En dan zingt men, op zoo'n Congres, dat
redetwist .over de vraag, bij welke Inter-
natiomaie men zich zal aansluiten, nog een
paar malen „de" Internationale.
Voelt men -nu -toch niet, -hoe men zijn
eigen strijdlied belacht en verslonst, door
het zoo -telkens, als een draaiorgeldeun,
gedachteloos maar weer -uit te galmen,
terwijl binnen- en buitcnslairuds het socia
lisme'verscheurd ligt? Meent men, dat de
goè-gemeenite zaoh door zulk lawaai nog
iaat overbluffen?
Waarlijk, een mooi „Strijdcongres" was
dit congresvan iunerlijken strijd."
PUBLIEKRECHTELIJKE BEDRIJFS
ORGANISATIE.
Het P a t r .o o in s b ka d' schrijft hier-
o ver .onder meer
Het zal misschien sommigen niet eens
opgevaiLleai zijn, anderen bevreemd hebben,
dat wij hierover nog miet hebben geschre
ven en geene positio ingenomen. Want
wat wij feitelijk deden, was .niets .anders
dam commentaar leveren op de statuten
van den B-.K. Centralen Baad van Bedrij
ven; over de opheffing der bedrijfsraden
naar de publiekrechifceiijfce sfeer zwegen
wij-
Die zaak laat ons tamelijk koud.
Wij zijn .overtuigd, dat de „publiekrech
telijke regeling der bedrijfsorganisatie"
een punt op ons staatsprogram wordt, en
reeds bij de eerste de beat© herziening.
Niet alleen door de macht wan het stem-
mcnaambal der voorstanders, maar ook
door den invloed: en de overtuiging der
politieke voormannen.
Is er dan reden, om ons daaroverte be
klagen?
niet eerlijk gewonnen was. Ik verwijt u
niets, want God heeft u vergeven. Vrees de
armoede niet; gij izult ondervinden, hoe ge
lukkig -men kan zijn ook al is de rijkdom
niet ons deel.
Het leastje was gesloten.
De eerlijke vrouw wierp haar eenvou
dige n mantel om, zeggende:
iLaat mij het nu spoedig naar onzen
gees Lelijke brengen, die het wel op zijn be
stemming zal bezorgen.
Met vluggen stap verwijderde zij zich.
O, zeid© zij met een gevoel van innige
tevredenheid, nu izsal die schat weldra in
goede handen zijn. Nog eenige oogenblik-
ken on hij is teruggegeven.
En terwijl zij zich van den zeeoever ver
wijderde, sloegen de vleugels harer muts
op en neer, als wilden deze medehelpen
om zoo spoedig mogelijk het oneerlijk ver
kregen goed terug te bezorgen aam den
vecMimatigen eigenaar.
En. Yv.es, in afwachting harer terug
komst alleen gebleven, gevoelde zijn hart
ui.mer en lichter. Zonder schroom' durfde
hij nu zijn gelaat voor den spiegiel vertoo-
nen. Hij durfde we,er het hoofd oprichten,
/.onder tot ziehzclven eenig verwijt .te moe
ien richten, zonder vrees voor gewetens
wroeging; hij kon eindigen huichelaar en
romediespeler ie zijn, luj was geen markies
meer en kom. voortaan zijn eigen naam on-
Dat ïrunKóö "wij nog maar niet inzien'.
Als men de zaak nu eerst eens ontdoet
van alle franje en bijkomstigheid, eens
niet zich blind -staart op de tegenwoordige,
uit het -orgainisatielover. voortgekomen
bedrijfsraden en. de strekking, welke som
mige daarvan geven willen, dan is* de
zaak toch een vrij eenvoudige.
Want wat wil men?
Een weit, aroom ze Beda*ij verwet indien
ge verkiest, welke vaststelt 'de voorwaar
den, waarop een bedrijf (complex van on
dernemingen -in ©en zelfde branche) de
macht ontvangen zal, om zelf regelingen
voor dat bedrijf te maken, over de nale
ving der gemaakte verordeningen te wa
ken, misschien ook rechtspraak uit te
.oefenen over overtreders.
Onder die ite stellen voer waarden zal
er eene moeten zijn, die cr voor waakt,
dat niet een geringe meerderheid van be
trokken .arbeiders en werkgevers, tyran-
miek optreedt tegen de anderen.
Eiseh zal -b.v. moeten wezen, dat het
verzoek tot .toekenning van publiekrechte
lijke bevoegdheden moet uitgaan- van een
tot 80 of 90 procent georganiseerd bedrijf.
Indien ©r dan wa-arborgen zijn, dat van
die bevoegdheid geen misbruik zal worden
gemaakt, zullen de enkele weinige buiten
staanders mieb meer de macht magen heb
ben, om het bijna .geheele -bedrijf de uit
voering onmogelijk te maken, v-an beslui
ten, door zoo overweldigende meerderheid
noodzakelijk geacht.
Heb bedrijf zal dan bekleed worden, met
publiekrechtelijke macht d. w. z. de vol
gens rechten weg te kiezen en gekozen
vertegenwoordigers der patroons- en werk-
liedanorganisaties. Men behoeft dus niet
ite vreezen, dat men als werkgever zal
worden overstemd-. Daar natuurlijk het
.beginsel der pariteit zal gehandhaafd wor
den, zal .geen besluit, bepaling of veror
dening kunnen -tot stand komen zonder de
medewerking der werkgevers, zal zelfs
geen pubhekrechteiijke macht kunnen
worden gevraagd of verleend.
Daarom zien wij, al komt de publiek
rechtelijke bedrijfsorganisatie er, in afzien
h.aren tijd toch nog geen enkel bedrijf met
-die macht bekleed worden. En geschiedt
het, we zouden kunnen veronderstel
len, dait 'it, indien de mogelijkheid bestaan
had, in het verleden was geschied dan
zal dab gebeuren door de medewerking
van het veruit .grootste deel der betrok
ken werkgevers, dus mede in hun -belang.
Y/elke verordeningen zullen die -publiek
rechtelijke bedrijven dan kunnen ma
ken..?
Dat zal natuurlijk van de Bedrijvenwet
afhangen en van de daarin tot stand ge
komen nadere omschrijving. Ook de macht
van .andere publiekrechtelijke 'lichamen
loopt ver uiteen, zooals die van veen-
s-oha.ppen, waterschappen, gemeenten en
provincies. Dat regelt telkens de betref
fende wet.
Aan de bedrijven zou kunnen verleend
worden de macht om de arbeidsvoorwaar
den vast te .stellen en te handhaven, het
geen- thans gebeurt bij de .collectieve over
eenkomsten. Alleen w.as dan de naleving
.beter gesanctionueerd .-en .w-js strijd daar
over uitgesloten. Zou dat verlies zijn?
Verder miss-cJiien eenmaal de macht om
prijstarieven vast te stellen; waarbij
eenig toezicht ©ener centrale macht, om
wille der consumenten-belangen, wellicht
niet overbodig zon wezen. Maar die macht
is natuurlijk niet essentieel aan de pu-
bli ekrecht el ijke bedr ij f sorganisatie.
Zóó algemeen opgevat 'lijkt die geheele
zaak ons niet zoo verschrikbelijk en kun
nen wij voonloopag kalm afwachten, wat
de toekomst ons brengen zal.
Alleen waanneer later aan de orde komt
de wijze, waarop de Bedrijvenwet in bij
zonderheden zal uitwerken de pcnaotische
uitvoering, dienen wij daaraan meer aan
dacht te schenken. Maar daar zijn wij no.g
lang niet aan toe.
EERSTE KAMER.
Vergadering van gisteren.
Begroeting Posterijen enz.
Aan de orde is de begrooting van de Poste-
rijon,.Telegrafie en Telefonie voor 1921.
De heer B e r g s m a (Lib.) wijst op het
vaak nonchalante in -het bezorgen van brieven,
zelfs van aangeteekende briovem. en postwissels.
De heer D o j es (V.-D.) herinnert aan de in
de Tweede Kamer -aangenomen motie-Weit-
kamp inzake het isolement van het platteland
bij deoi telefoonaanleg.
Hij wijst .er op hoezeer het platteland door
een dergelijk isolement wordt benadeeld etn
dringt -er bij den Minister op aan uitvoering te
géven aan de motie-Weitkamp.
Voorts wensebt spreker dat de Minister geen
uitvoering zal geven aan -het aanvankelijk voor
nemen van de .administratie -der Posterijen om
de postbestelling op Zondag op het platteland
en in de kleine sleden af te schaffen.
De hoor Van der Feltz (V.-D.) on
dersteunt het verzoek van den heer Dojes in
zake de postbestelling op Zondag.
Do Minister van Waterstaat,
de heer Kö-nig, geeft toe, dat er onregel
matigheden bestaan in de bezorging van de
postbestelling. Maalregelen zullen evenwel wor
den genomen, om'dit kwaad zooveel mogelijk te
gen te gaan.
Inzake de motie-Weitkamp, zegt de Minis
ter, dat hieraan gevolg zal worden gegeven.
Wat betreft de bestelling op Zondag zegt de
Minister dat de- voorgestelde bepaling een be
sparing zal .geven, van 4 a 5 ton per jaar. De
zaak is evenwel nog in onderzoek, zoodat hij
nog geen definitief antwoord kan geven, of de
maatregel al dan niet zal worden ingevoerd.
De heer Vliegen wijst er op, dat in de
Katholieke streken, waar de bewoners Zondag®
toch naar de kerk gaan, handhaving der bes-tel
ling overbodig zou zijn. In minder godsdiensti
ge stroken behoort echter hiermede rekening-te
worden gehouden^
Na dupliek van den Minister wordt de
begroeting z. h. s. aangenomen.
Begrooting Binnenlandsche Zaken.
Aan de orde is behandeling van Hoofdstuk
V (departement van Bkonenlandsche Zaken)
der Staatsbegrooting voor 1921.
De heer Van der Fel-tz (V.-D.) be
spreekt de .financiëele lasten der gemeenten,
die steeds .toenemen. Van het voorstel tot her
ziening van de financiëele verhouding en van
het initiatief-voorstel-De Geer wordt door velen
willekeur verwacht. Spreker wijst er in dit ver
band op, dat een definitieve regeling dringend
noodzakelijk is.
Ook wijst spreker op de -lasten, welke den ge
meenten door het Rijk worden opgedragen.
Zoo hebben de gemeenten bijv. van bet depar
tement van Onderwijs een aanschrijving ont
vangen, dat aan de salarisregeling voor leeraren
bij het nijverheidsonderwijs en bij de gymnasia
terugwerkende kracht imoet worden verleend
tot 1 Jan. 1920.
De heOr Van Eembden (V.-D.) is van
meening, dat besluiten tot vernietiging van ver
ordeningen van gemeenteraden ook de hand-
teekening van den Minister van Binnenland-
sche Zaken bdboeven.
De beer B e r g s m a (Lib.) sluit zich aan
bij het betoog van den beer Van der Feltz.
Voorts vraagt spreker of het niet wenschelijk
zoude zijn, dat ook de verkeerspolitie gemeente
lijk georganiseerd werd.
Voorts zegt spreker vernomen te hebben, dat
de regeering voornemens zou zijn, om een ge-
deelto van Groot-Amsterdam weer aan deze
etad te ontnemen.
Een -dergelijke handeling zou hij ten zeerste
betreuren, aangezien- -de uitbreiding voor de
stad Amsterdam van groot belang is geweest.
Ten slotte waarschuwt spreker tegen te lage
salariëering door de gemeentebesturen.
De heer Vliegen (S. D. A. P.) wijst op
het zonderlinge van het feit, dat het Rijk de
verblijfkosten van den gewezen Duitschen
Kroonprins moet betalen. Hij herinnert er aan
dat het verblijf van den Kroonprins hier te
lande geheel vrijwillig is. Ofschoon den Kroon
prins een bepaalde verblijf plaats in ons land
is aangewezen, wil spreker toch niet de conse
quentie aanvaarden, dat hieruit zou voort
vloeien de verplichting van het Rijk, om in dè
verblijfkosten van den Kroonprins te voorzien.
Ten aanzien van de vernietiging van bei
raadsbesluit der gemeente 's-Gravcnhage inzake
eubsidieëering van de Nationale Opera, zegt de
heer Vliegen, het vreemd te vinden, -dat een
vernietiging wel heeft plaats gehad van het
besluit der gemeente VGTavenhage, maar niet
van dart der gemeente Amsterdam.
Wat betreft de grenswijziging van de ge
meente Amsterdam, sluit de heer Vliegen zich
aam bij het betoog van den heer Bergsma.
Tenslotte wijst spreker er op, dat er geen een
heid bestaat over de bepaling, dat tem raads
lid, dat deelneemt aan 'levering aan de ge
meente, geschorst moet wobdan van zijn lid
maatschap.
Met verschillende voorbeelden toont spreker
aan, in hoeverro te dezen aamzien vraagpun
ten kunnen ontstaan, waarover geen oplossing
is te vinden.
De Minister van Justitie, de
heer Heemskerk, beantwoordt bij afwe
zigheid van den Minister van Binnenlandsche
Zaken de verschillende sprekers.
Ten aanzien van het verblijf van den Kroon
prins zegt spreker, dat slechts enkele kosten
van verblijf ten laste komen van den Staat, tot
welke kosten de Staat verplicht is, wanneer zij
vreemdelingen interneert.
Wat' de financiëele verhouding tusschen Rijk
en gemeenten aangaat, do regeering zal trach
ten do regeling zoo juist mogelijk te doen zijn.
De wenschelijkheid van cvnderteekening door
den Minister van Binnenlandsche Zaken van
vernietigingsbesluiten zal worden overwogen.
Aangaande de schorsing van raadsleden, zegt
de Minister, dat er twee mogelijkheden zijn; nul.
dat de schorsing niet definitief is en ten tweede
dat het schorsingsbesluit meer spoedeischend
is. Of de genoemde practische moeilijkbeden ni't
deni weg kunnen' worden' 'geruimd, Ï8 niet te
zéggen.
Inzake 'de opmerking over de subsidie aan do
Nationale Opera, zegt spreker dat dit een ver
schil van opvatting is tussphen de Ged. Staten
van Noord- en Zuid-Holland.
Inzake den gewezen Duitschen Kroonprins en
andere kwesties verwijst de Minister naar wat
daarover -reeds anderzijds is medegedeeld'. Ten
slotte wordt de begrooti-ng z. h. s. aangenomen
en gaat de Kamer uiteeni tot nadere bijeenroe-
ping,
VOETBAL.
OvorzïcIiL
't Leven gaat toch zoo snel voorbijl Hoe
versch ligt ons nog in bet geheugen de eerste
voetbal-Zondag van dat seizoen en nu is de kam
pioen reeds daargeateldl.
0, we zien nog voor ons den Landenwcdstrijd
Nedefland-Zwitserland alsof de scheidsrechter
juist lijd gefloten beeft en toch vraagt een nieu
we Zondag, die aan den Oosterkim dagen gaat
weer onzes aandacht, 'f Leven gaat inderdaad
t e snel!
Morgen dan. wordt een aanvang gemaakt met
de wedstrijden om het kampioenschap van Ne
derland.
Deventer en Groningen zijn de steden, die
deze competitie zullen inluiden.
De club van Hulsman en Haea ziet voor da
derde maal het Amsterdamsohe Ajax in de
kockstad binnentreden. Steeds waa dit een bs-
zonder evenement voor beide partijen en waa
't krachtverschil gering. Dat Ajax vorig seizoen
ontbrak lag waarschijnlijk aan een falen van
bet elftal en aan een gedwongen -onvolledigheid.
Toch. wil ons Go-Ahead sterker schijnen, tenzij
de Westelijke representanten hun ouden vorm
terugvinden.
Groningen met zijn academie, zijn waterrijk
dom en zijn trotsche Bulder-chib zal ate gast
vrouw optreden om de Zuidelijke Zonen dea
Vaderiands binnen hare muren ite verwelko
men. Wil Be-Quick zijn roem niet zóó wegsme
ten dan zal ze het kampioenschap van Neder
land met eere moeten verdedigen. Waar we
haar wel voor in staat -achten.
In 't Westen wordt de heete strijd om hel
eerste klasseschap weer met nieuwen moed
voortgezet. H. V. V. zal in de Residentie hal
Amsterdamsche V. V. A. een gevoeligen neder
laag moeben toebrengen om zoodoende aan
Sparta de gedegenheid te laten behouden zich te
handhaven in het dorado voor voetbalclubs. We
achten de Kessler-club wel in staat om dal
kunststukje te volbrengen, temeer daar de
Leeuw van Wassenaar een geleden nederlaag
in Amsterdam (54) heeft te wreken!
A. F. C. is zoo'n beetje den uittocht aan hel
vieren naar 't Overgangerijk. Nog 3 wedstrij
den staan daarvoor op het menue en D. F. G. zal
een der drie tegenstanders zijn. De reis -uat
Dordt zal tevens de laatste zijn om met een
flink resultaat het seizoen te hesluiten! En men
was nogal bang dat D. F. G. het kind van ds
rekening zou worden!
SpartaanHaarlem is voor beide clubs „tho
end of the saison". Volledigheid: der elftalle»
zal hier den eindstand wel beïnvloeden. Zou
Haarlem winnen?
Elk Leidenaar zal met belangstelling naar
den kamp D. V. V.A. S. C. verlangd! hebben,
omdat die wedstrijd bij éen Leidsche zege te
vens een Leidsch kampioenschap beteekende. Ba
den loop der vreken echter vielen alle an dei»
candidaten af en heeft A. S. G. thans reed»
evenveel punten met nog een wedstrijd voor
zich als -nos. 2 en 3 die uitgesneld zijn. Ter
wijl bet doelgemiddelde van A. S. G. 3620 ia,
is dat van Geleritas 39—23 zoodat zelfs een ge
lijk spel of -een kleine nederlaag geen schade
-brengt.
Vraagt men ons of dit kampioenschap ver
diend is, dan zijn we geneigd om -twee antwoor
den te geven. Ja, omdat ze den indruk gewekt
heeft het beste spel te k u n n e n spelen, wat ze
intusschen niet altijd deed; cn neen, mdat de
onderlinge wedstrijden tusschen de residentieels
clubs A. S. G. tenslotte het verloren terrein heb
ben doen herwinnen.
Naar wat de laatst® weken A. S. G. heeft ge
presteerd, noemen we de seriewedstrijden te Be
verwijk en de friendly-game tegen Quick
(Amersfoort), dan is onze laatste zienswijze te
rechtvaardigen.
Intusschen verwachten we dat de gecomJji-
neerden morgen zullen toonen den e eretitel
waardig je zijn. Laat sportlievond Leiden de
a. s. tweede klasser gaan aanmoedigen en laat
Ihet een -triomf zijn niet alleen voor de club maar
voor allen! Moge het weer zijn onmisbare me
dewerking niet ontzeggen!
Gaan we over tot het gebied van den L. V. B.
dan valt hier allereerst te melden de verkiezing
van den heer J. Guldemond als bestuurslid in
de vacature ontstaan door het tusschontijds be
danken van den heer A. N. Pont.
Het wil ons voorkomen, dat deze bekende in
de L. V. B.-gelederen bij is -toch secretaris
van de Scbeidsrecbtcrcommissie hier „the
derteebenen: „Yv-es Keumorgan".
Ja, hij gevoelde zich gelukkiger dan in
geruimen tijd het geval waa geweest en
met een waar genot herhaalde hij de woor
den, die de geestelijke hem tot afscheid had
toege,3(p roken:
Ga nu in vrede!
Vrede! vrede!... na volbrachten plicht
klonk dit woord hem liefelijk m de ooren.
0, hoe zegende hij zijn moeder, hoe- dank
te hij haar voor de vonk van eerlijkheid,
die zij wee,r in zijn gemoed had aangevuurd.
En als deed hij een eed, waardoor hij
zich voornam zoo duur mogelijk zijne zonde
te boeten, zeide hij:
Indien Heléne ooit verneemt, met hoe
•vurige gebeden, hoewel goede werken ifk
mijne fouLen zal pogen uit te wisscben; in
dien zij verneemt, met welken ijver ik boe
ten zal, met welke volharding ik mij wil
vernederen... zal zij mij wellicht nog ver
giffenis schenken.
XIH
De Boeteling.
Maar niets was verder uit Helcne's ge
dachten verwijderd dan hem vergiffenis te
schenken. Zij had het gebeurde langzaam
willen vergeten.
Yd el verlangen!
Zij had makkelijk zeggen: „Laat ons niet
meer achteruit blikken -en doen alsof de
verloopen dagen niet bestaan hebben; tel
kens kwamen hare gedachten terug op het
onvergetelijke op d'e herinnering aan de
vernietigde liefde.
Het was alsof zij in een dampkring van
sombere wanhoop leefde. Hopeloos en pijn
lijk hracht zij hare nachten door, geduren
de de eindeloos lange dagen zat zij uren
lang onbewegelijk naast de wieg van haar
kind, terwijl groote tranen onophoudelijk
uit hare schoone oogen rolden en zij im
mer herhaalde: „Mijn 'zoon is ook de zijne".
In haar uitgebreid atelier waar men ge
woonlijk d-e wieg bracht, lag liet stof in
dikke lagen op hare begonnen werken, en
liet zij er nu en dan den blik een oogenblik
op rusten, dan was het om zich te venwon
deren, dat zij vroeger gemeend had, m de
kunst het geluk baars levens te kunnen
vinden. Dwaasheid. De kunst kon sommige
kwalen niet genezen. Zij kon, hoe, zeer zij
o.ok ©ene alleen heerschendo vorstin 13,
toch het hart d-er vrouw niet geheel be-,
heersdhen. De vrouw heeft liefde noodig,
zij moet be;minnen, bemind worden. Zij
-moge zich idea'eu scheppen, de behoefte
behaalt toch sleeds do overhand. Natuur
lijk deed het Elié Micheiin en de twee da
mes De Dcauville smartelijk aan hunne
lievelinge in dien «toestand te zien, haar
zoo te zien lijden. Zij zwegen, beseffende,
dat al wat zij aanwendden om haar te
troosten, vruchteloos wezen zou.
De 'weken waren elkander opgevolgd ea
met de Lenite waren de schoone dagen
teruggekeerd.
Eens in hare werkplaats zittende, staae-
de zij door het geopende venster in don
hof, waar de cypressenboschjes en de
moerbezielaan -hun zomerk-feeding reeds
-aantrokken. Haar geest scheen in een an
dere wereld rond te dwalen.
De schemering viel -langzaam neer en de
jonge vrouw dacht aan de lente-avonden
van het vorige jaar, toen hij hij! met
haar de zoete 'balsemen 4p geuren der
jasmijnen inamende onder de veranda,
ginds aan het zeestrand. En haar treurig»
blik ontvlood den tuin, want in haar oor
ruischte óf de melodie van Schumann,
óf Ladorniere pensée de Weber, -zoo menig
maal door baar blank© vingers op het kla
vier bespeeld. Dan daralde haar -blik door
liet atelier onverschillig oip de beelden en
groepen blijvende rusten, die kleine mees
terstukken, zoo vod poëzie, zoo vol herinne
ring aan de zoéte vreugde, die zij bij ebfc»
bijlrlsteck gevoelde.
(Wordt vervolgd^
