VRAGENBUS.
moeten zijn. Immers de propagandist won
or 1156, de correspondenten 91 en de PI.
Comité's 178, dat tezamen een aaiMal van
1425 abonné-donateurs vormt.
De vooruitgang is in werkelijkheid
slechts 263, zoodat door- bijkomstige om
standigheden 1102 personen hun steun aan
de K.S.A. hebben opgezegd. Is dat nu blijk
geveiTvan een goed begrip van het gewicht
der tijden?
Is dat nu juist in deze dagen een instel
ling steunen, die de Centrale is van de ge-
heole Katholieke Sociale beweging in Ne
derland, aan wien levens de leiding is op
gedragen bij de bestrijding van eventueele
revolutionaire bewegingen.
Goddank, er zijn reeds heerlijke teeke
nen, die er op wijzen, dat zulks spoedig
anders wordt.
Vooral in het Aartbisdom Utrecht en in
het Bisdom Haarlem groeit en bloeit do
K.S.A. als nooit te voren. Nieuwe PI.
Comité's worden met tientallen opgericht
en overal neemt het enthousiasme voor de
Katholieke Sociale Actie gestadig toe.
Moge spoedig geheel •Katholiek Neder
land gaan ijveren voor de grootmaking
van het Centrale Nationale Sociale Insti
tuut, dat alle uitingen van het Katholieke
Sociale leven in zich vereenigd liceft.
Gemengde Berichten.
Diefstal in een station. Uit het plaats
kaartenbureau van het station S. S. te
Gouda is een geldkistje ontvreemd, een
bedrag van f 4o0ü inhoudende, liet is nog
niet mogen gelukken, de dader(s) te ont
dekken.
Misdaad? Op den straatweg Assen-
Rolde is gistermorgen het lijk gevonden
van II. B., boerenknecht, die Zondag naar
een feest was geweest. liet lijk vertoonde
hoofdwonden. De politie doet onderzoek.
Smokkelen. Aan boord van het mos
selvaartuig ,,Z.Z. 15" werd te Hansweert
wegens ongedekt vervoer ongeveer 400 L.
gedistilleerd door de douanen in beslag ge
nomen. Tegen den schipper is proces-ver
baal opgemaakt*.
De gedistilleerd was bestemd naar Bel
gië om aldaar te worden binnenge
smokkeld.
De ,,Auto-ped." In een gemeente bij
Haarlem is door de politie proces-ver baal
opgemaakt tegen oen berijder van een
„auto-ped" omdat hij niet in het bezit was
van een nummer en een lij-bewijs.
De bedoeling is in deze zaak een princi-
pieele beslissing van den rechter uit te
lokken.
Een zonderlinge benoeming. Voor den
onlangs vacant gekomen post van direc
teur der Algemeene Begraafplaats te
's-Gravenhage was door het Dagelijkseh
Bestuur der gemeente een voordracht op
gemaakt, waarop de namen voorkwamen
van een inspecteur van politie, een archi
tect en den directeur van liet Toevluchts
oord voor noodlijdende dieren.
Is dit op zich zelf reeds een merkwaar
dige voordracht, nog merkwaardiger was
de stemming. Men zou uit den aard der
zaak®en architect de meeste kans gegeven
hebben, doch de Vroede Vaderen dachten
er blijkbaar anders over: hij verkreeg
slechts enkele stemmen, terwijl de overige
verdeeld waren over den inspecteur en
den directeur van het asyl. Tenslotte is de
politic-inspecteur gekozen.
Een gillende fluit. De wandelaars in
de Amstelstraat te Amsterdam werden gis
teravond plotseling verrast door een fluit
signaal, schor beginnend en ten slotte
overslaan in hevig gegil. Dit hield aan en
scheen te komen uit de Paardensrtaat,
waar dan ook binnen niet al te langen tijd
honderden nieuwsgierigen zich verdron
gen. Nu en dan ontaardde het gegil
voor zoover gegil nog kan ontaarden in
een schor gekrijsch. Het overstemde de
muziek en in alle theaters werd het sterke
geluid gehoord.
De nieuwsgierigheid van het publiek
nam nog toe, toen de"aüto-stoomspuit van
de hoofdwacht Niéuwe Achtergracht zich
een weg door de menigte baande.
Toen had het geluid reeds een half uur
aangehouden. Het bleek, dat er iels niet
!n ovTc was in het ketelhuis der cacao
fabriek van Bensdorp. En alras bad de
brandweer ontdekt, wat de oorzaak van
dit angstige gegil was.
Er was namelijk te weinig water in een
der ketels, wat trouwens reeds aangetoond
werd door den stand in het peilglas. Door
den te lagen waterstand begint de z.g.
„vlotter" die op het water drijft, le zakken.
gondiër, maar hij oordeelde,, dat de bis
schop hen op een verkeerd spoor bracht.
Monseigneur, zei hij, de onbekende,
die zich Jude Coquinois noemt, beweert,
dat. Pierre Darrentières een samenzwering
op touw heeft gezet.
Nu dineerde Zondagavond meester Pierre
bij mij en hij sprak mij in de hardste be
woordingen over den hertog van Bourgon-
dië, terwijl hij mij verzekerde, het te be
treuren, hem ooit gediend te hebben, en
betuigd# mij van zijn absolute trouw aan
onzen heer en koning Karei VII.
Guyot Asselin zegevierde.
Ik verzoek u, uw waakzaamheid niet
te verminderen, hernam de bisschop. De
Bourgondiërs staan voor onze poorten.
Hebben wij de laatste dagen niet tallooze
bewijzen gehad, dat zij helpers hebben in
de stad? Ik herinner u alleen aan dien
dwerg en zijn makker, die wij gevangen
hebben genomen en waarover wij goed en
snel recht hebben gesproken.
Te snel, misschien schreeuwde Guyot
er tusschen in.
De bisschop deed, of hij niets hoorde.
Hij vervolgde:
We moeten dus óverleggen. Laten we
de genomen maatregelen handhaven en de
wachten aan de poorten verdubbelen
Het meerendeel der burgers was bet met
feem eens en liet hern zijn vfidedigings-
Zakt zij beneden een bepaald punt, (Tan
wordt de waarschuwingsfluit automatisch
in werking gesteld, wat hier gebeurd was.
De brandweer kon niets anders doen,
dan het vuur onder den ketel „trekken".
De stoomspuitmachinist werd achtergela
ten, tot do fabrieksmachinist, die in het
Jacob van Lennepkwartier woont, geko
men was.
Een herdenking."H.M de koningin
moeder liet Maandagmorgen aan het mo
nument van ChrLloffel Pulhnann nabij
het paleis Soëstdijk een fraaie krans van
groen en levende bloemen hechten. Deze
dappere grenadier van de lijfcompagnie in
het regiment infanterie van den Prins van
Hessen Darmstadt, verkoos liever het le
ven te verliezen dan zijn wapenen over tc
geven in den nacht van 27 Juli 1787.
Overdraging van gedachten. De door
RubinL en "Mörini gegeven proeven van
wat telepathie wordt genoemd, doch veel
juister wordt aangeduid met overdraging
van gedachten, Hebben in wijden kring
belangstelling gewekt. In verband hier
mede vestigen wij de aandacht op hetgeen
dr. N. Kotik te Moskou reeds in 1908 in
het 61ste deel van de door dr. Lövvenfeld
uitgegeven „Grenzïrügen "des Nerven- und
Seelenlebens" mededeelde als resultaat
van jarenlange proefnemingen op het ge
bied van de overdraging van gedachten.
Er zou uit blijken, dat gedachten op dezelf
de wijze als telegrammen kunnen worden
overgebracht, dat hun energie door een
metalen staaf naar de aarde kan worden
afgeleid, ja, dat men gedachten op een
papier kan condenseercn.
Kotik begon zijn proefnemingen met de
veertienjarige dochter van een bcroepsge
dacbtenlczer, in het. bijzijn van getuigen,
in de interne kliniek van de universiteit
te Moskou, liet meisje wist met geblind
doekte oogen en toegestopte ooren de woor
den die men haar vader te lezen gaf, on
middellijk te zeggen. De proef gelukte het
best, als hij haar hand vast hield, en
.slechts met moeite, als haar vader achter
haar, op een dik tapijt en tusschen beide
personen nog een waarnemer stond.
De proeven mislukte geheel, als vader en
dochter zich in twee verschillende, door
een stevig gesloten deur gescheiden, ka
mers bevonden. Weiden zij echter met een
door het sleutelgat loopenden geïsoteerden
draad verbonden die voor alle zekerheid
eenige malen om de be.kle deurkrukken
was gewonden dan gelukten de proeven
volkomen.
Tc-n slotte gelukte het ook, onder groote
moeilijkheden, door gesloten deuren, zon
der eenig stoffelijk contact, op het. meisje
onuitgesproken gedachten over te brengen,
haar bijvoorbeeld te bewegen tot liet zin
gen van een in gedachten genomen melo
die of tot het uitvoeren van een bepaalde
handeling.
Een nog merkwaardiger resultaat be
reikte dr. Kotik met een hem bekende jon
ge dame. In den beginne, bewogen zich
deze experimenten in principieel dezelfde
lijn, niet dit verschil, dat Kotik zelf de in-
fluenceerende persoou was. Hij vermocht
niet alleen gehoo'rvoorstellingen, doch ook
gezichtsindrukken op voortivffelijke wijze
en 7order hypnose over te brengen. Ter
wijl zij met den dokter praatte e.n schertste,
schreef het meisje, met een soort van plan-
chette. als automatisch .,1e antwoorden op,
zonder te weten wét zij schreef.
Uit de Pers.
SOCIALISTEN-HULDE.
Het Dagblad van Noord Bra
bant schrijft:
In de soc.-dem. pers en op dito vergade
ringen Hoort men uit den treuie beweren,
dat het acht-uren ontwerp aan Schaper tc
danken is.
Aalbcrse wordt vierkant doodgezwegen
en uitgeschakeld.
Dat is gemakkelijker om meer voor de
arbeiders tc verschijnen.
We kunnen er van op aan. dat deze ver
keerde voorstelling van zaken opgeld zal
blijven doen.
Dan was de houding van Minister Aal
bcrse toch vrij wat sympathieker toen hij
in de Tweede Kamer waardeereiul sprak
over het werk van Cen socialist Schaper.
De soc.-dem. propaganda kan er echter
niet komen, a's zij ook al de eerlijkheid
zou moeten betrachten.
Maar het schijnt ook Schaper zelf wat
al te bar te worden.
Hij heeft tenminste een briefje in dien
zin aan ,,Het Volk" geschreven.
„Nog voor en na," zoo zegt hij, „ont-
plan uiteenzetten. Toch waren er nog te
genwerpingen, waarvan Guyot Asselin de
vertolker was.
Maar wie verzekert ons dat wij niet
ten oorlog trekken tegen een valseh ge
rucht?
Mgr. Léguisé had geen tijd te antwoor
den
De deur van de zaal werd ruw ge
opend.
Al de notabelen keken verschrikt op.
Avy TAngel verscheen op den drempel...
Met zijn werktuigelijken tred doorschreed
hij de zaal, alsof zij leeg was. Men zou ge
zegd liebbeu, dat hij niets of niemand zag
en dat voor hem de bisschop en de burgers
niet bestonden.
Een siddering voer door de vergadering.
Avy zong.
De arme gek naderde den zetel, waarop
de bisschop gezeten was.
Op eenige passen afstands van Mgr. Lé
guisé gekomen, hief hij het hoofd op
hij keek strak voor zich uit, alsof hij eene
vage herinnering had van het verléden,
daarna begon hij te spreken op een toon,
alsof hij een lesje opzei:
De dwerg heeft tegen Collinet Collerne
gezegd: „Kom vanavond in Sint Abraham."
Ik ga er ook heen... Ja, ik... Monseigneur,
zegc-n mij!...
En Avy viel op zijn knieën, in welke hou-
vang ik telegrammen en brieven met geluk-
wensch'en naar aanleiding van de aanne
ming van hét 8-urenontwerp.
liet spreekt van zelf, dat ik deze blijken
van sympathie zeer~op prijs stel, al verdien
ik al deze hulde volstrekt niet alleen."
„liet Volk" glijdt er verder maar slap
jes over heen.
Het is ook eigenlijk lastig, dat die Scha
per er nu weer in eens aan herinnert, dat
er toch ook nog 'n Aalberse is.
De arbeiders waren zoo aardig op weg,
dat geheel en al te vergeten.
Het zal goed zijn, zoo nu cn dan de
memorie van de heeren op te frisschen.
Zij weten meesterlijk alles naar zich toe
te halen.
En hun gedweeë volgelingen slikken
het wel.
EEN JEZUIETENÖESCHIEDENIS.
Ons BI a d herinnert, naar aanleiding
vair het kabaal dat in de Amsterdamsehe
Raad wordt gemaakt over het denkbeeld
om pater Dr. van Ginneken S.J. te benoe
men tot hoogleeraar in de taalwetenschap
van de Gemeentelijke Universiteit aan de
volgende vermakelijke en vooal teekenen-
de geschiedenis:
„Er was eris... 'n Amsterdamsehe
Pater Jezuïet, die als kapelaan
van een der hoofdstedelijke kerken
veel in aanraking komen met luidjes,
die naar de wijk, waarin zij wonen
door de Amsterdammers worden
aangeduid met den naam „Jordaan-
tjes".
..Onder die Joi'daantjes nu kende de
ijverige Pater heel speciaal een man
netje en een vrouwtje, diet zich sinds
vele jaren door den huwelijksband
hadden laten l inden, of liever, niot
hadden laten binden want Jierliaaldj-
lijk kwam het voor, dat hij var. haar of
zij van hem wegliep, en dat de
priester (de man was katlhoiek, de
vrouw was protestantsch of niets-doe-
nocrig) er bij te pas moest kernen, om
tusschen de echtgcnooten zoo goed
en zoo kwaad als het ging pais en
vree te stichten en hen weer samen te
brengen onder het ééne echtelijke dole.
„Dat gelukte vrij geregeld: oudo
liefde blijkt toch maar steeds niet ge
makkelijk te roesten!
Éénmaal echter waren de echtelie
den zoo boos op elkander, dat ze van
geen verzoening wilden weten; voor
al de vrouw had 't erg te pakken.
,.De Pater trachtte de vrouw nu op
alle mogelijke wijze ervan te overtui
gen, dat het haar plicht was, weer in
vrede met haar man te gaan leven.
„Om de vrouw milder te stemmen,
wees de Pater op de goede eigenschap
pen, -welke haar man toch ook bezat;
de man was Keusch zoo kwaad niet;
als zij maar weer wilde, dn>n zou haar
man in 't vervolg beslist zijn uiterste
best doen voor haar.
Tlij had al met haar man gespro
ken: deze was heel vergevingsgezind.
„Toen barstte de bom!
„Haar man! och! m'nheer de
pastoor kende haar man niet, zooals
zij hem kende, haar man! 't was
'n leugenaar! 'n valschaard! 'n schoft!
'n boef!
„Nou, nou", suste de Pater, „zoo
erg zal 't nou toch wel niet wezen!"
„Wat! Niet zoo erg?" nijcigde 't
vrouwtje met vlammende oogen,
„niet zoo erg!? 'k zal 't u
nog anders zeggen: ,,'t Ts een...
Jezuïet!" en ze zweeg met een zege
vierend gezicht, blij, dat ze haar
woede op don man zoo juist, zoo zuiver
liad weergegeven in een xolgens haar
opvatting precies passenden, aller-
schandeüjksten scheldnaam.
„Kijk. dat. treft!" antwoordde de Pa
ter kalmpjes, „ik ben ook een...
Jezuïet!"
De vrouw zette groole oogen op. en
goedig, welhaast eerbiedig kwam 't
er uit:
„Veen, m'nheer! Dat moot u niet zeg
gen! Dat is niet waar!
..Daar ken ik u te goed voor, u
hoeft u eigen niet zoo te vernederen!...
„Tableau!"
Dit verhaal komt. nu wel goed van
pas.
„Die woorden van het domme Jordann-
vrouwtje ,,'s Is een... Jezuïet" schijnen
in den Amsterdamsehen Raad nog dezelf
de uitwerking te hebben als in zekere
Jordaankrin&en", besluit „Ons Blad".
Maar wij gelooven we zeiden het reeds
eer toch niet, dat de Gemeenteraad op
ding hij eenige seconden bleef liggen
daarna stond hij op en vervolgde:
De hoofdman der roovers wil .Tcanne
en Huguenette ontvoeren!... Lieve dame,
vyij gaan dansen! Jean des Roebes is nu
TroyesHij is de beer Probono. De
wolf zei tegen hem: kereltje, wat ben -je
dik! Ja, ja. den 25sfen Maart zullen de
Bourgondiërs in de stad komenPierre
Darrentières is bun hoofdman! ha! ha!
Wij gaan dansen, dansen.
Plotseling hield de gek op. Hij zette
groote oogen op en doorliep den kring van
verschrikte mannen, die hem aanstaarden.
Hij scheen ze nu eerst te bemerken.
Zijn gelaat drukte groote vrees uit, daar
na een onuitsprekelijke smart cri plotseling
snelde bij radeloos weg:
Jeanne!... Jeanne!... Huguenette!...
Alain!... Ze willen je vermoorden!...
Gek! mompelde Guyot Asselin.
Mgr. Léguisé had dit verstaan.
Hij sprong op:
Ja, hij is gek, maar twee dagen gele
den was hij het nog niet! Hij is gek gewor
den, doordat hij verschrikkelijke geheimen
heeft afgeluisterd de geheimen, waar
voor Jude Coquinois ons waarschuwt
doordat zijn verstand is verbijsterd door
het verschrikkelijke van die ontdekkingen
en door die bedreiging van de martelingen,
die men hem .wilde doen pndergaaji en
één lijn 2al willen staan met het Jordann-
vrouwtjel
WISSELENDE BESTUREN.
In een artikelenreeks, verschenen in
II et Limburgse li Dagblad over
de reorganisatie van den Limburgschen
Laudhouwbond, worden enkele beschou
wingen gewijd aan het voordeel van wis
selende besturen bij onze Roomsche ver-
eenigingen.
Wij achten de gedachten daar ontwik
keld wel waard om in ruimen kring te wor
den overwogen.
Schrijver zou voor onze vereenigingen
statutair willen bepalen, dat zoowel de le
den van de besturen der af deelingen als-
van de kringbesturen en van het hoofdbe
stuur ieder jaar volgens een vastgestelden
rooster voor een vierde aftreden en bijv.
do eerste twee jaar niet meer herkiesbaar
zijn.
Hiervan is het gevolg, dat men in de
besturen alle minderwaardige krachten
binnen vier jaar kan loozen, zonder dat
het voor de uitgeworpenen kwetsend is,
want zij moeten aftreden volgens de sta
tuten. De goede krachten moet men dan
elk jaar ook wel voor een paar jaar missen,
maar als het werkelijk goede krachten zijn,
zullen zij onmiddellijk, nadat zij opnieuw
gekozen kunnen worden, weer in liet be
stuur treden.
Behalve, dat telkens groote schoonmaak
en opruiming plaats hebben, krijgt men
telkens versch bloed in het bestuur. Bij
de" eerste aftreding blijft drie vierde van
het bestuur zitten, A'oldoende op de hoogte
van den gang van zaken en dat de nieuwe
lingen kan inlichten. Maar de nieuwelin
gen brengen hun eigen gedachten mee en
zullen in doorsnede vokk^nde hoog staan
omdat de verkiezingen nu veel vrijer zijn.
Nieuwe gedachten, nieuwe werklust, nieu
we werkkracht.
Maar ook, indien aftredenden, werkelijk
flinke krachten waren en na een of twee
jaar weer als gewoon lid, tusschen de an
dere leden komen te zitten, dan zullen zij
blijvend meer belang stellen in den gang
van zaken, weten zij te waardeeren den
arbeid van het bestuur, omdat zij er ken
nis van hebben, maar zullen zij er spoedi
ger op foutjes en tekortkomingen kunnen
en willen wijzen. En dit. a!*c-s zal er niet
weinig toe bijdragen om het samenleven
van de vergadering met het bestuur inniger
te doen worden. Bovendien zal ieder be
stuurslid meer werkelijk deel nemen aan
den bestuursarbeid en zich mcc-r op de
hoogte houden van den gang van zaken,
omdat hij ieder oogenblik geroepen kan
worden om n,'s voorzitter op te treden,
wijl, naar gelang de samenstelling van
het rooster, de voorzitter spoedig of later
aftreedt. Ook de voorzitter zal juist daar
om meer genegen zijn om al zijn bestuurs
leden geheel en voAkomen te laten mede
leven in het leven van de organisatie. Het
geen de werkkracht'" van het bestuur niet
weinig zal verhoogen.
Terecht zegt schrijver, dat tegen deze
regeling (n.I. dat ieder jaar een vierde der
bestuursleden aftreedt en niet terstond her
kiesbaar zijn) „bezwaren" zullen worden
ingebracht. En als grootste „bezwaar"
noemt hij, dat er niet geschikte menschen
genoeg zouden zijn in een vergadering, om
als bestuursleden op te treden. Hij meent
echter dat dit nogal zal meevallen. Er zul
len tal van leden ter vergadering gevonden
kunnen worden, die best den toets van
vergelijk met de zittende bestuursleden
kunnen doorstaan. Maar men moet wat
„zoc-ken". Want zij, die 't grootste woord
voeren,' zijn daarom nog niet de beste! Er
zijn tal van heldere koppen, die zich uit
bescheidenheid op den achtergrond hou-
dou. En die bescheidenheid kan, door een
beetje toet tc gebruiken, best overwonnen
worden. En als ouderen dan zoo verstan
dig blijken om te beseffen, dat jongeren
ook wel eens goed kunnen zijn. als ouderen
ilnzien, dat vele jongeren zich meer dn
beter ontwikkeld hebben, \yelnu, dan zal
[het 'aantal geschikte personen voor bo-
•ttn'ursffuncties onder de louderen en de
jongere gewone leden best te vinden zijn.
Eer. tweeÏÏe vermeend bezwaar ls, dat
geen menschen te vinden zullen zijn, die
er zich toe leenen om cTaar even voor vior
jaar hoogstens en misschien maar voor
een. twee of drie jaar, naar gelang de
samenstelling van het rooster van aftre
den, bestuurslid of voorzitter te spe'.en.
Bi; wie zullen deze gedachten opkomen?
Bij hen, die zich beschikbaar stellen niet
uit plichtsbesef tegenover dc vereeniging,
die ben liep, niet uit gemeenschapszin en
waren geest van samenwerking, maar uit
eer- en heerschzucht. En deze personen
waaraan hij, God alleen weet hoe, ont
snapt, is... Een gek? neen, een slachtoffer!
een martelaar! En in den naam van God...
bezweer ik u, wanneer- gij uzelf niet wilt
redden, tenminste de eer van uw koning
en vaderland te redden!
Alle maal regelen, die Mgr. Léguisé voor
stelde, werden toegejuicht
HOOFDSTUK IX.
Breng Avy bij me en ik zal hem ge
nezen, zei Dr. Hippocrate Codex tegen
meester Pierre Sedanne.
Nu was de dokter oen veel te beroemde
persoon, dat de beeldhouwer aan zijn
woorden kon twijfelen. Hij beloofde den
idioot bij hem te brengen.
Het moet. gezegd worden, dat iedereen'
niet evenveel vertrouwen had in den ver
maarden geneesheer, en sommigen beweer
den zelfs dat hij zich met de zwarte kunst
inliet.
Wat moest men hiervan gelooven?
Niemand, behalve meester Hippocrate
zelf, had het kunnen zeggen.
Dat deze geheimzinnige man een samen
zweerder was, behoeft geen verwondering
te wekken, of liever, meester Hippocrate
was geen samenzweerder, maar hij was
in handen gevallen van een bende, die zich
van hem bediende.
deugen nu juist niet yöor een krqohtigö
verctniging. Hoe meer in een vereeniging
zich c'.e ware geest van samenhorigheid'
ontwikkelt, des te minder zal dit tweede
bezwaar gelden, omdat ieder het zich dart
tol plicht acht, als de vergadering henl
do.fitoe roept, de organisatie te dienen als
bestuurslid, als voorzitter, voor kort of
voor lang. Die misselijke bedankjes voor
bepaalde functies moeten verdwijnen, want
zij getuigen maar al te sterk van weinig
plichtsbesef tegenover de gemeenschap,
weinig gevoelen voor het verenigings
leven.
B. S t r„ Voorhout. De bereiding
vcreischt veel zorg en lasten. Hieromtrent
kan een bewerker u beter inlichten dan wij.
II. K. te Hazerswhud e. Van
deze handelwijze der Duitsche censuur be
grijpen we niets. Probeer het eens met een
open briefkaart.
Vraag: Ik wil naar Canada. Wat zijn
daarvan de kosten. Is er misschien een
bureau waar men inlichtingen kan beko
men?
Antwoord: Er is een reisbureau aan
de Breestraat te Leiden.
V r a a g: Waar moet ik mij vervoegen
of om inlichtingen vragen om vrijwillig
in dienst te gaan bij de vesting of bij den
vliegdienst?
A n t woord: Meld u aan bij het depot
in 's-Gravenhagc.
V r a a g: Ten mijnent sprongen achter
eenvolgens, geheel uit ziehzelven, twee le
dige bierglazen in stukken. Kunt u hier
van de oorzaak noemen.
Antwoord: Vermoedelijk ten gevolge
van luchtdruk. Wellicht waren de glazen
niet geheel droog weggezet?
Vraag: Wat is de korste weg per spoor
naar Valkenburg (Limburg) en hoe laat
moet ik weg van Leiden om 's avonds te
Valkenburg te zijn? Hoeveel zijn de kosten
3e klasse?
Antwoord: Vertrek Leiden 's morgens
8.31 (in Den Haag overstappen), aankomst
Maastricht 2.55, aankomst Valkenburg 4.45.
V r a a g: Is er verschil in prijs of ik van
•Leiden naar Nijmegen ga over Amsterdam,
Utrecht of Rotterdam?
A ntwooi'd: Via Amsterdam is duur
der. Van definitieve pi ijzen is nog geen ta
bel verkrijgbaar.
V r a a g: Kan ik nu met een kilometer-
kaart per trein van Alphen naar Heerlen
gaan en van Heerlen naar Roermond een
kaartje nemen en dan den terugtocht weer
van Roermond naar Alphen op de kilomo-
terkaart?
A n t w o o r d: U kunt het doen, mits do
kilometerkaart naar en van Heerlen-wordt
afgestempeld. Het traject Heerlen Roer
mond betaalt u dus feitelijk dubbel.
V r a a g: Welke is de naaste weg per,
spoor van Leiden naar 's-Hertogenboscli,
tijd van vertrek en aankomst per dag.
A n I w o o r d: Vertrek Leiden 11.56, via
Utrecht, aankomst den Bosch 3.04.
Vraag: Bestaat er te Leiden een cur-i
sus tot opleiding voor de akte a (boekhou
den) voor onderwijzers? Als dat niet he|
geval is, tot wien zou ik mij dan kunnen
wenden om alsnog zoo'n cursus opgerichS
te krijgen?
Antwoord: Of er een speciale cursus
is voor onderwijzers, betwijfelen we. Kan
uw organisatie een dergelijken cursus niet
oprichten?
sa
Burgerlijke Stand.
HILLEGOM.
G e b o r e nf Dochter van L. M. Damcn-
Nijssen. Dochter van C. Hnisman-Reu-
inann. Zoon van J. C. Does-Wispclaar.
Dochter van J. E. Schoneveld-Overbeek.
Zoon van C. M. Speelman-Boelé.
Dochter van M. C Staphorst-Lanwehr
Jolian. Dochter van A. M. Möhlmann-
Drost. Dochter van G. Vcrmeulen-Ber-
ckenkamp.
Ondcrt ro u w d: H. Doornebal en II.
v. Bern melen.
Getrou w d: P. G. Duijndam en M. A.
J. Steekers. C. -f. d. Berg en A. de Geus.
Overleden: W. C. Warmerdam 19 j.
F. v. d. Bijl 62 jaar.
Pierre Darrentières had den beroemden
dokter den titel beloofd van eersten ge
neesheer van den hertog van Bourgondië.
Zoo verheven als hij zich voelde was Hip
pocrate Codex toch niet ongevoelig voor het
aardsClie. Zijn trots was door dit aanbod
niet minder gevleid dan zijn eigen-liefde
van geleerde.
Men had hem gevraagd of een zijner
ontdekkingen niet in staat was den heeren
Troyens ..een beetje schrik" op liet lijf te
jagen op bet bepaalde oogenblik?
Meester Hippocrate beloofde bergen cn
wonderen. Zonder dat men aan al zijn
verzekeringen geloof sloeg was het toch
waarschijnlijk, dat hij de aandacht zou
afleiden en de Bourgondiërs op hun ge
mak voor hun zaakjes zouden kunnen
zorgen.
Toen Bartholdo en Lionel Bouchcncoeur
nog op dit ondernaamsehe waren hadden
zij bij den docter een schuilplaats gevonden
Ontdaan van zijn berenhuid had Jean
des Roches zijn twee medeplichtigen bij
meester Hippocrate opgevolgd.
Juist doordat men wist, dat de dokter
heelemaal niet van nieuwsgierigheid hield,
zou niemand op de gedachte zijn gekomen
dat er zooveel vreemdelingen verscholen
waren in het steeds zoo geheimzinnig ge
sloten heiligdom.
{Wordt vervolgd.)
