BUITENLAND. BINNENLAND. DE DOCHTER VAN DEN BEELDHOUWER. pit blacl verschijnt eiken dag, uïtgez. Zon- en Fecstd, Dc Abonnementsprijs bedraagt, bij vooruitbetaling, voor Leiden 17 et. p. week, f2.25 p. kwartaal; bg onze agenten IS et. p. we Je, f2.40 p. kwartaal.Franco post f2.70 p. kwartaal. Het Geïllustreerd Zondags blad is voor de Abonné's verkrijgbaar tegen betaling Van 25ct.p. kwartaal, bij vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers 5 ct.j met Geïllustreerd Zondagsblad 8 cent. 10e Jaargang. Bureau STEENSCHUUR 15 DINSDAG 29 JULI 1919. LEIDEN. Interc. Teleloon 935. No. 2975 Postbus 11. De Advertentieprijs bedraagt 17V2 cent per regel voor Handelsadvertentiën; Zaterdags 25 cent per regel. 221/2 cent per regel voor gewone ad verten tiën; Zater dags 30 cent per regel. Voor ingezonden mededeelingen wordt het dubbele van het tarief berekend. Kleine Advertentiën, waarin betrekkingen wordos aangeboden of gevraagd, huur en,verhuur, koop en verkoop 50 cent; Zaterdags 75 cents, van 30woorden f,* Kiezers-organisatie. Het Katholieke kiezerscorps moet steeds steviger georganiseerd! Verleden jaar zijn vastgesteld geworden Kieskringreglementen en statuten voor plaatselijke kiesvereenigingen, j.l. Zaterdag is het. reglement van den Algemeencn Bond gesanctioneerd. Onze op democratischen 'grondslag geba seerde kiezersorganisatie, gemodelleerd naar de nieuwe Kieswet, is er. Nu daarin hecht aaneengesloten alle Katholieke kiezers, mannelijke en vrouwe lijke! Ook de v r 0 u w e 1 ij k e! En, daar dit wel niet zoo gemakkelijk ineens zal gaan, zullen eerst de vrouwen in afzonderlijke, liefst parochiale, vergaderin gen te zamen moeten worden geroepen, om baar daar te doordringen van de wmsclie- ïijklieid, zich voor het lidmaarseoap der (Katholieke Kiesvereeniglng op te geven. In Leiden heeft er reeds een dergelijke [pergadering plaats gehad, die wellicht nog jivel door andere zal moeten worden ge- [Volgd. Doch' men verge te bij zijn ijver 'om de (brouwen'lid van de kiesvereeniging te ma ken, niet, dater nog zooveel Katholieke ïnannen politiek ongeorganiseerd zijn! De contributie voor de kiesvereeniging fncet overal zoo laag gesteld zijn, dat nie mand vanwege zijn financieelen toestand van het lidmaatschap is uitgesloten. De (minimum contributie mag ons inziens ïiefg.ens meer bedragen dan een kwartje pei ljaar. Onze Katholieke politieke organisatie fiioet vormen het bolwerk onzer een heid. In de Kiesvereenigingen staan alle Ka tholieke mannelijke en vrouwelijke kiezers •aaneengesloten, willend en strevend naar éénzelfde doel: de behartiging van de Ka tholieke zaak, die is de z; ak van God! 3n dien geest mogen door de aangewezen Jeiders onze, zich in ledental voortdurend Én krachtig uitbreidende Kiesvereenigin gen worden gestuwd! De strijd tegen Bela Kun. Vredesver dragen met BuSgarijj© en Duiisch-Oosten- jrijk, Concessies van Italië. OVERZICHT. ■De Entente heeft Bela Kun in Hongarije freer een soort ultimatum gezonden en de -Franschcn schijnen, met de Serviërs sa- ftien, van-leer te willen trekken tegen hern, ials .hij' dc gestelde voorwaarden niet in- jivilligt. Ook de tegenregeering te Szegedin fcnobiliseert tegen de Radenrepubliek. In middels boeken de Roemeniërs nieuwe suc cessen tegen Bela Kun. Renner volgt Bauer als minister van ÏHiitenlandsche zaken van Duitscli-Oosten- Irijk op. In de Nationale Vergadering heeft fciiderkanselier Fink de onvervulbaarheid (van de vredesvoorwaarden der Entente tiogmaals uiteengezet. Duitsch-Oostenrijlc fril ook de Hongaarsclie streken niet zon- Üer toepassing van het zelfbestemmings- Éeeht der bevolking hebben, verklaarde hij. Intusschen heeft Renner uitstel aam de En tente voorhet antwoord op de voorwaar den gevraagd. De vredesvoorwaarden voor Bulgarije lullen binnen tien dagen overhandigd wor den. Nu- wordt een schadeloosstelling van Jniiia 3 milliard francs genoemd. Eindelijk is uit de uiteenzettingen in de Italiaansche Kamer van minister Nit-ti ge- tokken, dat Italië in ruil voor economische 'Np, vooral van Amerika, benige nationale aspiraties" heeft moeten opgeven. Duitschland. DE ONTHULLINGEN VAN ERZBERGER. Michaelis tegen EErzberger. De be- toiddelimg van Z. H. den Pau3. Geen .vredesvoorstellen der Entente, Over de onthullingen van Erzberger kim den we het volgende résumé mededcelen:. De zaak zit zoo, dat Z. IT. de Paus op tijn pogingen tot bemiddeling in Augustus 1917 van de Engelsche regeering door be middeling van den gezant, bij het Vaticaan ten antwoord had gekregen, dat 's Pau sen voorstellen geen voldoende waarbor gen ten aanzien -van België gaven. De pauselijke staatssecretaris heeft het telegram van den Engelschcn gezant toen naar Berlijn doorgezonden door bemidde ling van den nuntius in Munchen, met het voorstel, dat van Duilsche zijde ter bevor dering van de bemiddeling des Pausen een verklaring als verlangd omtrent België zou worden afgelegd. Niet gepubliceerd is op het oogenblik nog dat telegram van den Engelschen gezant. De inhoud kan nog antwoord geven op en kele vragen. O. a. of de Duilsche regeering er een vredesaanbod in kon zien. Van Engelsche'zijde is later ontkend, dat het een vredesaanbod is geweest. Thans ontkent ook de toenmalige Fransche minis ter van builcnlandsche zaken1 dat. In dat opzicht slaat MIchaclis tegenover de - be sehuldigingen van Erzberger als vrij slerk. De Duilsche'regeering liet op een kroon raad in begin September een verklaring ..aangaande België afleggen, die vrijwel met de verlangde overeenkwam. Mogen wij Ludendorf geloovcn, dan heeft die kroonraad yan de aanleiding-tot die verklaring -'geen kennis gekregen. Zelfs heeft Michaelis die verklaring niet aan den nuntius gezonden. Eerst ccnige weken later zond hij den nuntius'dc mededeeling, dat de keizerlijke regeering een verklaring om trent België als verlangd werd, nog niet kon afleggen. Michaelis zegt, dat hij met opzet met het beantwoorden van den nuntius gewacht heeft, omdat hij bang was, dat het ant woord weer ter kennis van Erzberger zou komen. Erzberger was namelijk al te voren van den stap van den nuntius ingelicht ge weest. En. na het gebruik dat hij van Czer- nin's -rapport over den toestand van Oos tenrijk had gemaakt, was voorzichtigheid wel geboden. Michaeli's wantrouwen verklaart intus schen wel zijn aarzelen, maar niet den in houd van zijn ontwijkend antwoord aan clen nuntius. Dat kan gevolg geweest zijn van op hem geoefenclen druk, maar ook van de eerlijke overtuiging, die er bij hem of zijn raadgevers bestond," dat van den vijand geen aannemelijke voorstellen te wachten waren. - Dat dit laatste het geval was, kan men opmaken "iiit de bewoordingen van Michae lis' brief aan clen nuntius, waarin hij zegt, dat bij de opvatting, die bij de Entente bleek te hoerschen, n.l. dal de centralen al leen schuldig waren aan den oorlog en als beklaagden terecht zouden moeten staan, geen onderhandelingen mogelijk waren. Bovendien had dc Duitsche regeering in middels door een onzijdigen diplomaat- (den Spaanschen gezant in Berlijn) aan de tegenpartij bekend laten maken, dat Duitschland slechts kon onderhandelen, als zijn grenzen in en buiten Europa" ongerept hieven en als van schadeloosstelling en van economischen oorlog na den oorlog werd afgezien. Deze slap leidde tot niets. De tegenpartij, die al van den onhoud- baren toestand van Ooslenrijk-Hongarije door Czernin's rapport op de hoogte was en ook van den bovenbedoelden kroonraad bleek ingelicht, ging-op zulke voorwaarden niet in. Eigenaardig is, wat de „Lokal Anzeigcr" onthult, dat Erzberger zelf op 28 Septem ber 1.917 in de hoofdcommissie van den Rijksdag de houding der regeering heeft gebillijkt. Slechts blijkt Michaelis cl.cn Rijksdag niet over de gedane etappen te' hebben ingelicht. D© H. Stoel en de volkerenbond. De mededeeling van minister Erzberger over het bemiddelend optreden van den ]f. Stoel op initiatief'van Engeland en met volkomene goedkeuring van Duitschland, verleent nog meer actualiteit aan Tiet op treden van clen" bekenden Marburger pro fessor Walther'Schücking voor dc Duitsche vredesdelegatie te Versailles. Deze hoogleeraar in het volkenrecht noemde het volgens het le Bern ver schijnende weekblad „Der Völkerbund" in de bijeenkomst van 5 Mei 1.1. een „op vallend feit", dat men den Paus niet ter Vredesconferentie had uitgenoodigd. „Vol gens mijne meening", zoo zeide hij, „zou het van groote practische b£teekenis zijn. indien de Paus als persoon, die zij het dan ook niet als staatshoofd totdusver- ve toch altijd èen zekere positie in het in-, ternationale verkeer der staten heeft inge nomen en daarenboven een hoogen zede- lijken invloed bezit, in den volkerenbond een plaats kreeg. Want'wanneer dit geschiedde, zou men van de geheele katholieke Christenheid een buitengewone belangstelling' voor den vol kerenbond kunnen verwachten." Revolutionnaire ridderlijkheid. De zuster van kapitein van Pflugk—Har- tung, hekend uit het Licbknecht-proces, is te Hamburg - aangevallen door een gewa pende bende die schreeuwde: „Weg met de moordenaars van Liebknecht". Zij kreeg drie messteken. Nadat zij bevrijd was, werd zij onder speciale bescherming van het corps van Leltow-Vorbeck gesteld. Oostenrijk. Keizer Karl en Erzberger. Volgens de „Wiener Mittag" heeft Keizer Karei zelf aan Erzberger het rapport van Czernin ter hand gesteld, op voorwaarde, dat deze niet zou zeggen van wien hij het had.. Frankrijk De zaak-Landru. Ilot onderzoek in de affairc-Landru loopt thans ten einde. De eerste verdwijning, waarvan men vermoedt dat Landru meer afweet, is die van mad^Jcanne Jamart, weduwe Cruchet, linnennaaister, en haar zoon André, 17 jaar oud. Landru werd geconfronteerd met het echtpaar Friedman, zuster en schoonbroe der van mad. Cruchet. Mad. Friedman deed een omstandig verhaal, waaruit bleek, dat bij het uitbreken van den oorlog Landru mad. Cruchet, toen zijn „verloofde", eeni- gen tijd niets van zich liet lioorcn. Daarna' kwam hij bij de familie Friedman infor- meeren, waar mad. Cruchet was. Mad. Friedman bezwoer haar zuster nog niet met Diard, zoo noemde Landru zich, mede te gaan, maar mad. Cruchet liet zich niet raden.- En toen mad. Friedman 's anderendaags hij haar ging aankloppen, werd er niet opengedaan. En naderhand, zeide mad.- Friedman, kreeg ik geen nieuws meer van mijn zus ter. Ëc-n brief, dien ik haar schj-eef, keerde terug met het bericht: „Vertrokken, zonder adres achter Te laten". Dit bericht was ge schréven door Landru. Landru luisterde- schijnbaar verstrooid naar dit verhaal. Toen de rechter van instructie hier of daar onderbrak om aan den beschuldigde een opheldering te vragen .of een bevesti ging van een of ander feit, antwoordde Landru droogw.cg: „Ik herinner me a! Tjo-bijzonderheden niet." En toen Bonin aandrong' en hem be stormde met vragen; zeide hij: „Ik heb niets le antwoorden. U moetje- wijzen wat u beweert.1' Een oogenblik -kon de rechter hem uit zijn tent lokken en hij kreeg de volgende verklaring: „Mad. Cruchet en haar zoon woonden een tijdje hij me'le Vcrnouillet. Ze vertrok ken naar het buitenland in den loop van het tweede trimester van 1915." Hoe komt hét dan, vraagt de rechter ver wonderd, dat hun identiteitsbewijzen1 en hun gezinsboekje in uw bezit bleven? Een moeder en een toon die in'1915 naar het buitenland trokken, zouden toch hun pa pieren niet achtergelaten hebben? „Ik moest ze opsturen." „Waar naartoe?" Die vraag is te zeer op den man af: Lan dru gaat'weer aan 't ontwijken. ,,ïk zeg u dat niet. Zoek zelf", zeide hij kwaad en hij trok zich terugwin de veilige dekking van een voorzichtige zwijgzaam heid. Polen. Polen en het Vaticaan. Een telegram uit Warschau aan de'. „Croix" meldt, dat mgr. A. Ratti, titulair- aartsbisschop van Lepamto, dezer 1 dagen zijn geloofsbrieven als nuntius van den H. Stoel aan het hoofd van den 'Poolschen staat Pilwuski overhandigd heeft. In zijn toespraak wees 'mgr. Ratti ér op, dat liet feit van het herstel der officieels betrekkingen met Polen als een nieuw bewijs van de bijzondere toegenegenheid van den Heiligen Vader voor Polen viel te* beschouwen. De president antwoordde, dat hij door dat bewijs van toegenegenheid „voor het altijd-trouwe Polen" diep bewo gen was. De nuntius stelde voorts zijn secretaris Pellegrinclli voor, terwijl de president 'zijn gevolg voorstelde. In de straten van War schau juicht de bevolking den nuntius bij het gaan en komen geweldig toe. Uitvoer van boter. Hoewel de uitvoer van boter verboden is, gaan hier in Limburg, zoo schrijft men uit Maastricht, dagelijks, groote hoeveel heden boter langs de verschillende grens stations het land uit. In Eijslen werd een heele trein, bestaande uit 30 wagons, dus 300.000 kilo boter uitgevoerd naar België, naar men ons verzekerde op pas gelee- kende consenten. Onwillekeurig vraagt men zich af hoe dat mogelijk is. Nutuur- lijk dat door dien uitvoer de boterprijs stijgt of daling der prijzen uitblijft. Vischvoorzïening van ons land. In de Zaterdag gehouden ergadoring van de Coöperatieve Vischafzet Vereeni- ging te IJmuiden, werd ernstig de wensch naar voren gebracht, dat genoemde vtr- eeniging meer handelend val gaan op treden. Besloten werd om in overleg met de Verceniging van Reeders van Vis» hvaar- tuigen en de Vereeniging voor de Kust- vischvaart te IJmuiden. maatregelen te treffen, speciaal wat de binnenlamïsche vischvoorziening betreft en dat wel in de eerste plaats in overleg met de gemeente besturen. en grootindustrieelen in ens land. De liquidatie der distributie. Do vereeniging van NederJandsche Ge meenten deelt de aangesloten gemeenten hij circulaire d.d. 2.3 Juli mede, dat van de nog in het bezit der gemeente zijnde „re- geej'ingsgoede-ren, welke ingevolge art. 1 der Distributie wet 1916 aangewezen zijn of geweest zijn en door de gemeenten niet meer kunnen geplaatst worden, opgaaf valt te doen aan het Rijks Centraal Admi nistratiekantoor voor de distributie van levensmiddelen, Wagenstraat 22, Don Haag. Dc opgaven behooreri in te houden: aard, hoeveelheid, leverancier, fabrikaat, prijs, hoedanigheid. Geen Rijksbijslag op brandstoffen. Op het verzoek van den provincialen bond van brandstoffencommissies van Overijssel, om een rijksbij slag op de brand stoffen heeft jde Minister van Landbouw afwijzend beschikt, op grond, dat de fi- nancicele bezwaren, daaraan verbonden, te groot zijn. Woningtelling. In alle gemeenten van ons land, die op 1 Januari meer dan 2000 inwoners telden, zal een woningtelling worden gehouden. De opneming moet voor 1 November ge schied zijn. W. B. van Liefland, f Tc 's-Gravenhage is overleden de heer W. B. van "Liefland, architect, lid der Provin ciale Staten van Zuid-Holland. De over ledene werd te Leiden geboren in 1857 en bereikte den leeftijd van bijna 62 jaar. Tot voor eenige jaren vertegenwoordigde hij de R.K. partij in den Haagsehen Ge meenteraad. Vooral verwierf hij - bekendheid door de talrijke groote bouwwerken, welke in Ten Haag naar plannen van zijn liarid werden uitgevoerd. Vooral bij de totstandko ming van het nieuwe gedeelte der Suheve- ningsche badplaats speelden de plannen van den heer van Liefland een groote ai Ilij was de bouwmeester van de Grap e- Galerij, het Palace-hotel, net' Circusge bouw, het Wandellioöfd. Verder is een zij ner meest bekende bouwwerken de katho lieke kerk aan de Hobbemast.raa't; terwijl hij aan tal van bouvvvereeniglngen zijn hulp als architect verleende. Mr. J. W. v. d. Biezen, Bijna 80 jaren oud hij was geboren den 5en Augustus 1839 is mr. 1. \V. v. d. Biesen, oud-lid der Prcv- Staten van N.-Holland, en oud-lid van de Eerste Ka« mer der Staten-Generaal, Zondag overle den. Wegens zijn hoogen leeftijd had hij zich eenigen tijd geleden uit het openbare leven terug getrokken. De heer Van den Biesen was een oc- kende politieke persoonlijkheid, die, vooral in vroeger jaren, meermalen op den voor grond trad en wiens forsche op- en aan merkingen niet nalieten indruk te makern Een man van invloed, een man van aan zien'en verdiensten gaat met hem heen. De heer Van den Biesen was 0. a. rid der in de orde yan den Nederlandschen Leeuw. De kwestie-Arts. De R. K. Statenclub in Noord-Brabant' heeft in beginsel besloten, het Statenlid mr.i Arts niet tot de fractie toe te laten. De de finitieve beslissing zal in een binnenkort ia houden vergadering genomen worden. Loonactie etc. bij d© Noord-Zuid-Holi. Tram-Mij. en E. S. M. In den afgeloopen nacht had een verga dering plaats van personeel dezer maat schappijen, georganiseerd in"„St. Raphael" en Prot. Chr. Bond van Spoor- en Tram wegpersoneel, onder leiding van den heer P. de Rooij, voorzitter der afd. Haarlem van „St. Raphael". Besproken .werd de loonregeling, zooals de minister deze op de conferentie van j.l. Dinsdag den organisa ties heeft voorgelegd. Deze heeft echter bij het personeel geen instemming gevonden.- Wat de directie wil geven is veel te weinig om er in den tegenwoordigen tijd behoor lijk van te kunnen bestaan. Na uitvoerige besprekingen wordt besloten vast te hou den aan de gestelde eischen en den Minis ter te verzoeken om a.s. Donderdag nog maals met de vertegenwoordigers der 'orga nisaties te confereeren. De uitslag dezer conferenties zal in een daarop te houden vergadering worden me degedeeld en besproken, terwijl clan de aan te nemen houding- nader zal worden vast gesteld. Dreigend conflict bi] de spoor wegmaat schappij Gent—Terneuzen. Het Hoofdbestuur van den Ned. R.K. Bond van Spoor- en Tramwegpersoneel „St. Raphaël" deelt ons het volgende mede. De verhouding tusschen personeel ens Directie der Spoorwegmaatschappij Gent- Terneuzen is van die.n aard, dat een con-, filet zeer waarschijnlijk is. De rechtspositie van het personeel dezer Spoorwegmaatschappij is allerellendigst. Omtrent aanstelling, bevordering,, verhoo ging van bezoldiging, uitkeering bij ziekte en ongeval, pensioen, verlof enz. enz be staan absoluut geen of hoogst onvoldoen de regelingen. Het systeem van gunst en willekeur viert daar nog steeds hoogtij. Het personeel verkeert-daar in de meest volslagen rechteloosheid. Niet alleen ten aanzien der rechtspositie van het personeel is de regeling allerellen digst, maar ook de belooning is beneden alle kritiek. Een controleur b.v. geniet een loon van 1800 francs; een stationschef van 1350 tot 2100 francs, de overige ambtenaren van 800 tot 1400-francs. Aan rangeerders, arbeiders en wegwerkers worden dagloo- nen betaald van frs. 1.00, frs. 1,20, frs. 1.25, frs. 2.35, frs. 2.75, frs. 3.00, frs. 3.25 tot frs. 3 50. Deze ellendige loonen worden dan verhoogd met een toeslag bedragende voor gehuwden ten hoogste 14 gulden per maand en voor ongehuwden 8 gulden per maand. Na lang en herhaald aandringen door „St. Raphaël", daarbij gesteund door de bemoeiingen van den Minister van Water staat en den Raad van Toezicht op de Spoorwegdiensten, mocht het gelukken eene verhooging der loonen te verkrijgen, die echter, toen daarbij de duurtetoeslag werd ingetrokken, zoo weinig verbetering bracht, dat het personeel er geen genoe gen mee kon nemen. Daarbij kwam nog, dat iedereen op het minimum-loon werd geplaatst, waardoor het personeel met tien tallen van dienstjaren, ja zelfs met 48 dienstjaren, nog 30 jaren voor den boeg kreeg om het maximum te bereiken. Alle ve'rtoogen der organisatie bleven tot heden zonder gevolg, zelfs de door de Directie voorgestelde regeling werd niet FEUILLETON. ui Den volgenden morgen werd Bartholdo Bevonnisd. Men had in hem en in Lionel de twee berenleiders- herkend. Het lijk van' den dwerg werd begraven. Over zijn kameraad fcpraken de notabelen goed en snel recht. Om 3 uiir 's namiddags werd Bartholdo, Gie een waardig stilzwijgen had bewaard tyi alle vragen, die men hem gesteld had, »ort en goed opgehangen op het Kruisplein. Collinet vernam dit denzelfden avond. Dij had het voorzien en had ondertussclien nieuwe plannen gesmeed. Hij nam zich voor den volgenden och- tond naar de „Genade Gods" te gaan, daar Warwick te ontmoeten en hem het onge luk te vertellen. De kapitein zou hem raad Beven. Hij zou vast en zeker een schitteren de wraak nemen over den dood der twee wannen en zou dus met nog meer ijver de Kaak van Collinet dienen. Het was Dinsdag. Nog was niets" verloren en de gelegenheid tontbrak niet, den 25en Maart de onderne- ddngi die zoo slecht was begonnen, tot ®-en goed einde te brengen^ Michel eii Alain zouden Huguenette niet krijgen. HOOFDSTUK VIII. Mr. Léguisé ging naar de kathedraal om te bidden. Hij verliet met langzamen tred zijn bisschoppelijk paleis en stak met gebo gen hoofd het geplaveide pad over, dat hem van de lcerk scheidde. Mr. Léguisé dacht niet alleen aan de schokkende gebeurtenissen der laatste da gen, maar ook aan het heilige werk, dat hij op touw had gezet. Geboren uit een nederige familie volgens de kronieken was zijn vader verver was hij na een schitterende studie aan het college van Navarra, door het Kapittel na den dood yan Giory in 1426 tot bisschop gekozen. Met, zijn diep en vëel-omvattend verstand had dc nieuwe bisschop ingezien, dat hij niet alleen belast was met het kerkelijk be stuur van zijn bisdom, maar dat hij, in dat tijdperk van beroering en onrust, waarin het burgerlijk bestuur in krachten tekort schoot, krachtig de politieke zaken van de stad ter hand moest nemen. 1 Toen hij gekozen werd, behoorde Troycs aan de Bourgondiërs, en Pierre Darren- tièrës was toentertijd, in naam van den hertog, gemeente-secretaris en ontvanger der belastingen. De "bisschop had niets beproefd tegen de gevestigde macht, daar hij zelf niet den burgeroorlog wilde prediken. Maar niemand had meer onder de onge lukken van Frankrijk geleden. Na zooveel anderen had hij het plan gevormd uit alle macht te strijden 0111 de-eenheid der lan den te herstelleh. Hij was van meening, dat God hem op dien hoogen post had ge plaatst om weer vrede in de stad te bren gen, door haar aan Frankrijk terug te geven. En hoe vreugdevol had hij in de godde lijke zending van Jeanne d'Arc de zijne ge zien! Het droombeeld, dat hij reeds zoolang in zicli ronddroeg, was dus geen hersen schim! Frankrijk zou niet ten onder gaan, de Engelschen zouden uit het land ver jaagd worden. God zelf wilde het zoo, want hij stuurde Jeanne d'Arc aan de oudste dochter van zijn kerk. Toen de Maagd zich dan ook in de eerste dagen van Juli 1429 met het koninklijke leger voor Troyes vertoonde, was bisschop Jean Léguisé ziels-blij. De Bourgondiërs hadden, ten getale van zeshonderd, een uitval gedaan, maar wa ren verslagen. En toch waren dé belegerde Troyens. niet bang, maar de belegeraars, de mannen van den koning! De maarschalk van Frankrijk stelde Charles VII voor, terug te trekken, want zijn leger was uitgehongerd en de stad was goed voorzien van soldaten, geld en levensmiddelen. Een oude ridder, ge naamd Robert te Masson, was van mee ning dat men in plaats van te praten be ter zou doen, JeaiTne d'Arc te consulteeren, die volstrekt niet gehoord was in den raad. De Maagd werd ontboden. Edele koning van Frankrijk, zeide zij, houdt niet zoolang raad; sla de handen aan het werk en beveel, dat men deze stad belegert. En in den naam van God verzeker ik u, dat gij er binnen drie dagen zult in trekken en dat de Bourgondiërs stom-ver baasd zullen staan. En daar de maarschalk nog steeds aar zelt, stijgt het dappere meisje op een strijd ros, met een stok in de hand en roept, dat men haar takkenbossen en ladders moet brengen. Deze voorbereidselen jagen de Troyens schrik aan. Door alles, wat zij Jeanne d'Arc zien doen, voelen zij, dat zij door God gezonden is. Zij vereenigen zich in de kathedraal. Nu treedt Mgr. Léguisé op. Hij spreekt, liij overtuigt Oen volgenden morgen om 9 uur trok de koning-Troyens binnen. Deze triomf was het werk van den bis schop. Jeanne d'Arc zeide tegen hem: In den naam Gods, heer bisschop, gij hebt uwen koning goed gediend. En om Jcan Léguisé te beloonen had Karei VII hem den adelbrief gegeven. Het schandelijke verdrag van 1420 waa waardig hersteld. Ziedaar, waaraan Mgr. Léguisé dacht, toen hij naar de kathedraal ging, en hij zei bij zichzelf, dat zijn werk nog niet ge ëindigd was, dat hij gedurende twee jaar had moeten strijden om de heroverde stad voor den koning te bewaren dat hij nog lang misschien zou moeten worstelen, om geheel meester te worden. Hij ging dus aan God vragen het licht, dat wijs, en de kracht, die dapper maakt.) Gedurende de laatste dagen scheen de vijand zijn stoutmoedigheid te verdubben len en de geheimzinnige rampen, die nu en dan plaats grepen, lieten duidelijk zien, hoe groot het algemeen gevaar was, De kerkvoogd wist zelfs, dat onder hen, die tot nu toe dapper hadden gestreden voor de zaak yan den koning, die de zaak was van het vaderland en van God, zwak kelingen waren, die zich naar den anderen' kant lieten overhalen. De bisschop ging dus bidden tot God. [Wordt vervolgd*

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1919 | | pagina 1