Uit de Omgeving
*>r. Tepe.
De Katholieke Illustratie opent met een
portret van den directeur van hel Centraal
Bureau der K.S.A., mr. Tepe, ter gelegen
heid van diens 12V&-jarige werkzaamheden
aan het bureau.
Enkele vrienden hebben mr. Tepe deze
attentie; builen diens wéten, willen bewij
zen, en bet Kamerlid Engels schrijft er en
kele zeer waardeerende woorden hij.
De Jaarbeurs nationaal of internationaal?
In de Tweede Kamer is deze week de
vraag gesteld, of de Utrechtsche Jaarbeurs
nationaal zal blijven, dan wel internatio
naal zal worden.
JDc Regecring antwoordde, dat de beslis
sing diende te worden overgelaten aan de
ondernemers.
De heer J. H. R schrijft nu in de ,,N.
R. Crt." over de quaestie, of de Jaarbeurs
internationaal moet worden.
.,Wij hebben ons de moeite getroost, op
de beurs zelve eens de stemming ten aan
zien van dit vraagstuk te gaau peilen.
Het behoeft wel ternauwernood vermel
ding. dat in vele takken van bedrijf spe
ciale verhoudingen een zeer belangrijke
rol spelen bij de beoordeeling van de
vraag, of internationalisatie al clan niet
geweftscht is. Er zijn in de eerste plaats
op de Jaarbeurs tal van industrieelen ver
tegenwoordigd, die niet uitsluitend repre-
centabel genoemd mogen worden voor de
Nederlandsche nijverheid hetzij dan,
dat ze als importeurs van buitenlandsche
fabrikaten optreden, hetzij dat ze op an
dere wijze aan vreemde ondernemingen ge
lieerd zijn. Het is opvallend, dat men on
der hen de meeste voorstanders van inter
nationalisatie vindt.althans, dat is onze
ervaring.
<De industrie, de zuiver Nederlandsche
nijverheid, toont zich gereserveerd in haar
oordeel. Uit den aard der zaak spelen liier
de opvattingen over de Jaarbeurs zelve
een rol. Velen betwijfelen, of het instituut
na den oorlog een blijvende positie in het
Nederlandsche zakenleven zal bekleeden.
Waar deze mentaliteit heerscht, blijft 't
vraagstuk der internationalisatie op den
achtergrond, wordt het althans niet als een
van primaire beteekenis geacht.
Onder hen, die een krachtige bevorde
ring van het beurswezen volle aandacht
(en zoo noodig veel geld!) waardig achten,
zijn de meeningen verdeeld. Wie uit de
zeer besliste-uitlatingen van verschillen
de beurs-bestuurders de conclusie mocht
hebben getrokken, dat er communis opinio
ten aanzien van de wenschelijklieid der
internationalisatie bestaat, komt bedroe^"
uit. Integendeel: de meest uiteenloopenuc
opvattingen treft men aan.
Met stelligheid kan intussehen worden
geconstateerd, dat er geen sprake is van
oen sterke strooming van de Nederland
sche industrie voor de internationalisatie.
Welke zijn aldus vroeg méér dan één
van de exposanten, die wij ter Jaarbeurs
ontmoetten de voordeden der interna
tionalisatie? Buitenlandsche koopers kun
nen ook thans de beurs bezoeken. Veel zijn
er niet geweest. Nederlandsche industriee
len. die op de hoogte wensehen te geraken
van buitenlandsche producten en hun fa
bricage, zullen een onderzoek in het land
van herkoihst wenschelijk achten. Er dient
rekening mede gehouden worden, dat
$;een buitenlandsch -producent zich zal la-
ipii verleiden, zijn nieuwste uitvindingen
en zijn speciale voortbrengselen ter instruc
tie van zijn concurrenten naar Nederland,
te zenden. Doet zich niet reeds een over
eenkomstig verschijnsel op de nationale
•beurs voor? Tal van Nederlandsche nijve-
ren hebben ons medegedeeld, dat zij er
voor passen concurreercnde industrieën
opmerkzaam te maken op hun specialisa
tie in een bepaalde richting en hun nieuw
ste producten.
Pesumeerende meen en wij op grond van
gesprekken met tal van industrieelen te
mogen zeggen, dat de Nederlandsche nij
verheid- niet bijster geporteerd is voor de
internationalisatie. Zij moge er, in haar
geheel, geen tegenstandster van zijn, er
warm voor voelen doet zij ook niet."
De schippers en de Regeering.
De sehippers-quaestie is weer acuut.
„De schippers en de Regeering" hoe
vaak hebben wij in den crisistijd er niet
©ver moeten schrijven! En nu, terwijl de
crisis voor drie kwart achter ons ligt,
sieekt dit euvel opnieuw den kop op, en
wie weet, hoeveel gehaspel en gezeur wij
er nog van zullen beleven.
Men weet waar de- schoen wringt. 1-Iet
vorige Kabinet had gecapituleerd voor
tien onzinnigen eisch der schippers, dat
binnenschepen alleen op de schippersbeur-
zen (die toen rijksbeurzen werden) moch
ten worden bevracht, en dan uitsluitend
volgens de beurtlijst. De ontzaglijke nadee-
len daarvan zullen wij nu niet herhalen;
zij zijn maar al te bekend! Minister Van
lJsselsteyn.'die ze aanvankelijk ook scheen
in. te zien, kon er maar niet toe komen om
krachtig in te grijpen en de beurtregeling
op te heffen; integendeel, de minister liet
zich bij de „binnenscheepvaartwet" de
bevoegdheid geven, regelen te stellen voor
de binnenschipperij, en maakte daarop
den 4en Febiuari een regeling bekend, die
den verkeerden toestand niet alleen' be
stendigde, maar ook wettig maakte!
intussehen werd de drang uit handels
kringen, om opheffing van de beurtrege
ling te krijgen, steeds sterker. De Binnen-
scheepvaart-Unie en de Veiiadersbond
spanden al hun krachten in, en het was
duidelijk, dat de toestand niet zoo kon
blijven. De commissie-Jolies, speciaal voor
deze brandende quaestie in het leven ge
roepen, bracht enkele maanden geleden
een rapport uit, waarin de afschaffing van
de beurtlijst eveneens werd bepleit. En
zoo ic dan de ministerieele beschikking van
27 Juni (Staatscourant no. 153) versche
nen, waardoor wij heelemaal in het moe
ras zijn geraakt: de schippers zijn aan
het frondeeren geslagen en weigeren een
voudig het besluit te erkennen.
Want- de beurtregeling is inderdaad af
geschaft. In het vervolg mag ieder verlader
weer zelf een schipper aannemen, buiten
de beurs om. Behoudens het minimum
tarief, waarovci zot) aanstonds. Maakt men
gebruik van de diensten van een tusschen-
persoon, scheepsbevrachter, zcoals ge
woonlijk het geval is, dan moet deze op
de beurs bevrachten. Echter niet volgens
de beurtlijst, maar volgens het „veilings"-
sysleem: de beursmeester zet de vracht in
voor het minimum-tarief, en de schipper
die het eerst „mijn" roept, krijgt in het
algemeen de vracht. Tusschen haakjes zij
opgemerkt, dat bij het bekende intimida
tie-systeem van de schippers deze mini-
mum-tarieven volkomen fictief zijn, want
de gegadigde schipper, die het zou wagen
een vracht beneden de prijsbepaling van
zijn organisatie aan te nemen, zou ter
stond worden „gemolesteerd" en misschien
zijn leven niet zeker zijn.
Over dat minimum-tarief 60 pet. van
het bestaande wordt moord en brand
geschreeuwd, alsof het „veel te laag" is.
Men vergeet, dat het een minimum is: een
maximum is niet gesteld, en de vrachten
zijn dan ook nog precies even buitenspo
rig als vroege)1. Waar ter wereld trou
wens komt het voor, dat iemands koop-
waai' of arbeidsprestatie op die manier
wordt beschermd, dat een ander er niet
minder dan een bepaald bedrag voor mag
geven? Is een dergelijke „bescherming"
van „economisch zwakken" daargelaten
of de schippers dat inderdaad zijn al
niet mooi genoeg? De bedoeling zal wel
zijn, een soort overgang naar de vrije
concurrentie te scheppen; maar het is zeer
de vraag, of deze maatregel noodig was,
omdat de schippers, zelf wel tegen lage
tarieven waken, wat natuurlijk htm goed
recht is. In elk geval behoeven zij zich
over het minimum niet te beklagen!
Maar daarin zit het ook eigenlijk niet.
Hel gaat om de beurlregeling. De schip
pers willen die houden, en weigeren de
„veiling". Tengevolge daarvan ligt de
vaart voor een groot deel stil, tot schade
van den handel en den consument. Be
vrachting buiten de beurs om gaat ook
niet. Te Amsterdam hebben de schippers
getracht, in café's volgens beurt te be
vrachten, wat echter uitdrukkelijk verbo
den is, juist om het vroegere kwaad van
bevrachting in kroegen, dat door de schip
pers zelf werd bestreden, eens voor altijd
onmogelijk te maken. Zooals gezegd,
staat het wel ieder verlader vrij, op zijn
eigen kantoor overeenkomsten af te slui
ten, maar de werkwillige schippers, die
hiertoe zouden meewevken, zouden al weer
gevaar, loopen „gemolesteerd" te worden.
Den beursmeeslers, die het chaiter aftee-
kenen, is geen geheimhouding opgelegd,
zoodat elke overeenkomst terstond van a
tot z publiek bekend wordt, inclusief het
bedongen tarief.
Niemand weet. waar het op deze manier
heen moet. Wij plukken nu de wrange
vruchten van de zwakke houding, die liet
eerst door de vorige Regeering is aange
nomen. Op het oogenblik is een stremming
van het verkeer te water desnoods eenlgen
tijd uit te houden, maar in het najaar zou
iets dergelijks een ramp zijn. Er wordt op
het oogenblik druk onderhandeld. Het is
te hopen, dat de minister de schippers tot
rede zal weten te brengen zonder als
zijn voorganger ai te groote concessies
te doen, waarvan de schade latei' wordt
ondervonden. „Hbïd."
Uitvoer van karwiizaad.
De Nederlandsche Uilvoermaatschappij
heeft ter kennis van belanghebbenden ge
bracht, dat thans, ook zonder tussclien-
komst van de commissie uit de vereeniging
voor den handel in fijne zaden, karwijzfad
kan worden uitgevoerd. Inlichtingen ver
strekt bovengenoemde maatschappij.
De broodkaarten.
De minister van Landbouw heefl be
paald, dat voor de 27ste periode alt wille-
broodkaarten, aanvuliing&kaaiten voor
wittebrood en dagbroodkaarten zullen gel
den de in de beschikking van 7 Juli be
doelde kaarten van verschillende kleuren
en wel: voor het 105de tijdvak de paars
gekleurde, voor het 106e tijdvak de groen
gekleurde, voor het 107de tijdvak de rood
gekleurde, voor het 108ste tijdvak de zwart
gekleurde kaarten.
VOOR DE ARME, ONGELUKKIGE BE
VOLKING TE WEENEN.
Vorig bedrag f 6.—
N. N. te Hoogmade f 1.
Collecte op de Hanze-vevgadering
tp Bodegraven met nagekomen gift f 1? 06
A. te H. f 1.—
J. G. f 1.—
Buitenlandsche Berichten-
De Leeuw van Waterloo.
Wij lezen in het „Hbïd. van Antwerpen":
De brave heer Pepin, het socialistisch
Kamerlid, wien Kamiel Huysmans eens
den mond stopte met te roepen tu es fou,
heeft een geniaal gedacht opgevat om den
vrede te herdenken.
Hij heeft aan den bevoegden minister
gevraagd de houding van den Leeuw van
Waterloo te veranderen, 't is to zeggen het
beest om te draaien, derwijze dat het niet
langer zijn dreigend opengesperde» muil
naar onze zegepralende Franselie vrienden
zou vertoonen; niet naar 't Zuiden wil hij
dien muil, wel naar... 't Noorden.
Goed; veronderstel nu dat men hem
omkeere. Wat laat de Leeuw dan aan de
Franschen zien? Vindt kameraad Pepiri
dat niet oneerbiedig?
Naar 't Westen kunt ge hem niet kee-
ren, want dan bedreigt, hij de Engelschen?
Draait ge hem naar het Oosten, dan is 't
precies of we doen de Moffen de eer aan,
ze nog te vrezen.
Hem naar al de winden onzer internatio
nale politieke belangen doen draaien ge
lijk een weerhaan, gaat nog mindeiy want
hij zou kunnen zotdraaien.
De „Peuple" stelt voor hem plat op zijn
buik te leggen, hem zijn tanden uit te trek
ken, kortom hem totaal onschadelijk te
maken.
Men ziet, de vraag van Pepin dreigt ons
in groote verlegenheid te brengen: in alle
Ingezonden iïiededeelingen
a 45 Cent per regel, Zaterdags 60 Cent
Dames- en Cbapelleriehoeden
worden tegen buitengewone voor-
deelige prijzen aangeboden.
H. A. TIMMERMAN, Hufl., Nieuwe Rijn 42
Telefoon 142. 7376
geval, zoo lang het Comité de Politique
Nationale den oorlog niet verklaard heeft
aan Holland; vinden wij 't gewaagd hem
naar 't Noorden te draaien.
De „groene garde".
De.,Times"-correspondent in Ragusa
(Dalmatië) zendt aan zijn blad een fan
tastisch verhaal over de zwervende Zuid-
Slavische troependeelen in de bosschén
van Kroatië en Bosnië.
Gedurende de twee laatste oorlogsjaren
waren de uitgestrekte Kroatische en
Bosnische boschgebieden bevolkt met de
serteurs van de Oostenrijksch-Hongaar-
sche legers. De desertie, hoofdzakelijk on
der de Zuid-Slavische soldaten, breidde
zich tot op zulk een schaal uit dat zij een
van de voornaamste factoren van de in
storting van het keizerrijk zou worden.
De deserteurs vormden zich tot gediscipli
neerde troepen,, met geweren en machine-
geweien gewapend, en in het bezit van
zulk een volmaakte organisatie, dat zij
in staat waren elk militair gezag te trot-
seeren. Tegen het einde van den ooi-log
bedroeg hun aantal 150,000 man. En daar
zij in de groene bosschen verblijf hielden,
werden zij bekend als de „groene garde",
een naam, die in de geschiedenis van
Zuid-Slavië voortleven zal.
Hun praktijken waren waarlijk vinding
rijk. Door middel van valsche passen en
nagemaakte legerorders wisten zij over
al door te dringen en daar zij over goede
telefonische verbindingen en handige ver
spieders beschikten, waren zij steeds nauw
keurig op de hoogte van de maatregelen,
welke tegen hen werden genomen. Hun
wapenen en levensmiddelen betrokken zij
meerendeels met behulp van nauwkeurig
afgestempelde en afgeteekende valsche
orders, rechtstreeks uit de opslagplaatsen
van het leger, of wel zij trokken de boer
derijen langs met nagemaakte bevelen
tot het doen van opvorderingen. Eens
zonden zij zelfs afgevaardigden heel van
Kroatië naar Boedapest met valsclie or
ders om een trein met levensmiddelen naai
een bepaald kamp te doen verzenden.
In 1917 werd in een der deserteurs-centra
het bericht opgevangen dat een infnn'.e-
rie-afdecling zich naar Celt in je zou bege
ven om daar levensmiddelen af te halen.
De „groene garde" zond een dag te voren
twintig man naar Cettinje, die zich met
behulp van valsche orders den voorraad
overhandigen liet en juist vyas vertrokken,
toc-n de rechtmatige belanghebbenden
aankwamen.
Uniformen- van officieren van alle ran
gen werden verkregen door de dragers er
van aan te vallen en zoo noodig te ver
moorden. Zoo waven de leden der „groene
garde" dan ook in staat zich aJs officie-
ren vrijelijk onder de troepen aan het
front te bewegen.
De H. Mts midden de puinen.
De correspondent te Nieuwpoort van den
Vlaamsehen „Stand."'bericht aan dat blad
een indrukwekkende plechtigheid.
In hot Yzerstadje werd den 21en October
1914 de laatste H. Mis in de hoofdkerk op
gedragen. Twee dagen nadien was die
prachtige kerk, terecht genoemd de kathe
draal van het Noorden, nog slechts een uit*
gelaaide puinhoop. Het leven verging.
Nieuw leven oorlogsleven kwam er
Woekeren, woekerde er vier jaren en zoo
veel maanden, .en verliet toen de stad, die
een ontzaglijke ruine was. ,,Ik heb geen
schooner ruine gezien dan Nieuwpoort",
zegde me Stijn Streuvels nog maar pas
acht dagen geleden, en geen grootscher
ruine, in heel de ïrontstreek dan de vei
nielde, uitgebrande kerkblok met het fier.
sphinxenbeeld door obusbrokken uitgehou
wen, hecrschend over den dood."
St.illokens komt^het leven terug in die
doodc oorlogsstad. Houten barakken rij
zen met den tfag talrijker tusschen de pin
nen op. Nergens meer dan hier is er ste
viger „houvast" aan den grond waar te
nemen. Indien de regeering maar een
handje toestak!... 't Wordt een stadje in
miniatuur: er zijn ai twee bakkers, éen
boven en een onder den grond; er is al een
beenhouwer; er zijn in de twintig herber
gen en spijshuizen, er wonen een vijftal
visschershuisgezinnendie paling visschen
in de haven te nachte, er staan onder de
schaduw van den tempelierstoren, steen
voor steen stukgeschoten, een tiental „vil
latjes" voor de sluisbedienden en de brief
drager brengt ioderon dag 25 postabonne
menten van dagbladen aan, enz.
Er is geen kerk en er weid nog geen Mis
gelezen, toch wordt dit hoog noodig. En
heden hebben de „Nieuwpoorinaars" er
twee op denzelfdcn dag gekregen, een
vroegmis en een hoogmis, een. van den
ouden en een van den nieuwen pastoor.
Na bijna 5 jaar de eerste mis, weer in
vredestijd, in een verwoeste stad, voor 't
weergekeerde volk! De eerste mis in de
streek, waar 5 jaar oorlog woedde, 't Wil
iets zeggen zulke plechtigheid, zoo eenvou
dig, maar zoo diep-aangrijpend, midden
een stad in. ruinen, waar overal .tusschen
muren en om de stukgeschoten kerk de
ontelbare graven uitbuiten boven den om
gewoelde» grond.
't Wil iets zeggen!. Do kapel? Ginds op
't, Arsenaalplein in hef donkere „bommen-
vrij" een oude, oude kazerne met muren
van twee nieter dik, gehetonneerd nog in
de oorlogsdagen, waar de ^oldaten vedlig
de wacht hielden aan den Yzer, gn die
reeds van voor den oorlog om haar ontzag
lijke sterkte den naam van het „bomrne-
vrij" kreeg, ginds in het donkere bomme-
vrij dus, dat recht bleef staan onder het
vier en half jaar lang bombardement, droeg
de E.U. Dupont, voormalig principaal yan
het bisschoppelijk college van de verwoeste
stede, nu bij-pastoor benoemd voor de
zwervende bevolking, bet H. Misoffer op.
In de donkere ruimte, waar de stank van
poeder nog ronddwaalt, volgden hem 70
mensehen, mannen en vrouwen. Het altaar
was dit dat de missionarissen opslaan in
wilde streken van Afrika: een broede plank
op twee blokken met daarop een Christus
beeld e-n twee kaarsen.
De H. Communie werd voor de eerste
maal sinds vijf jaar aan de inwoners uitge
reikt. Op den eersten rang zag ik in schit
terend uniform don Franschen kapitein Z.,
van edele afkomst, en bij hem zijn in rouw
gekleede gade. Ze waren het graf van hun
zoon, officier in het Fransche leger en die
te Nieuwpoort sneuvelde, komen opzoeken
en hadden het gevonden nabij de Kerk.
„J'ai un autre filt, tué lui aussi. II
repose au mout Keinm&l... Cela nous con
sole de po li voir prier ici...
Het troostte velen, want velen weenden.
Verdriet wordt verlicht door tranen.
De E.H. Dupont, die gedurende clen oor
log in het Engelsehe Cumberland past er de
en veel leed zag onder de Belgische vluch
telingen. bedwong zijn ontroering niet toen
hij sprak, 't Was ook hem te geweldig.
In ditzelfde bommenvrij zong om 9 uur
pastoor Vermeulen de Hoogmis. De misge
zangen werden op begeleiding van een
jfciool gezongen. Een teruggekeerd vluchte
lingen-meisje zong voor, een mannenstem
antwoordde en ware hert zoo donker niet
geweest., da.n had men dc 70 aanwezigen
zien weenen. En dan hei sermoen van den
weergekeerde» pastoor, die nu te oud is
geworden om zijn reuzentaak voort te zet
ten en aan rust gaat denken om jongere
v.rs den zwaren herdéV6last te laten
torsen.
als 't al gedaan was, togen de
mr-nsritrn naar huis, beier: naar hun el
lendige barakken, door dc puinen van hun
stad, do puinen, die er blijven liggen, on
aangeroerd. Ze hadden een oogenblik ge
leefd in hef oude Nieuwpoort van vijf jaar
geleden, als ze Zondags naar de mis gin
gen.
Buiten de kerk greep-hen opnieuw aan
het spektakel der groote verwoesting met
al haar ellende.
Laat de Regeering deze menschen wat
helpen, zij zullen de rest wel doen om hun
stad te heropbouwen.
Maar do Yzer. ligt ver, heel ver van
Brussel...
ONDERWIJS.
De leerstoel van prof. dr. J. fe Winkel.
Er is nogal een ander te doen geweest
over de opvolging van prof. dr. J. te Win
kel! Een aantal doctoren en leeraren M.O.
in het Nederlandsch heeft over de vervul
ling dier vacature, zelfs onder vakgenoot en
een enquête ingesteld.
De vraag of men splitsing van den leer
stoel noodzakelijk achtte, werd met nage
noeg aJgemccne stemmen bevestigend be
antwoord, men achtte het noodzakelijk, dat
een professoraat zou worden ingesteld voor
taalwetenschap en een voor letterkunde.
Toen het daarna ging om de personen,
die, na.fr het oordeel dier deskundigen,
voor die leerstoel zouden in aanmerking
komen, kwam voor het professoraat in de
taalwetenschap met groote meerderheid in
aanmerking: dr. Jac. van Ginneken, van
het R.K. gymnasium te Oudenbosch, en
voor het hoogleraarschap in de letter
kunde dr. J. Prinsen JLz., leeraar te Nij
megen.
Nu is eenigen lijd geleden de'voordracht
van het college van curatoren der Ge
meentelijk e Universiteit bij den Raad in
gekomen.
Zijn wij goed ingelicht dan bevelen cu
ratoren den Gemeenteraad jtan, tot de
splitsing der leervakken van prof. Te
Winkel over te gaan, zoodat onze univer
siteit naast het hoögïeeraarsehap in de
letterkunde ook een leerstoel krijgt voor de
taalwetenschap.
En te benoemen voor de 'taalwetenschap
dr. Jac. van Ginneken, te Oudenbosch en
voor het hooger onderwijs in de letter
kunde dr. J. Prinsen JLz., te Nijmegen.
(Hbld.)
NIEUWKOOP.
Droogmaking plassen, Vrijdagmiddag
om 12 uur wei d ten Gemeentehuize de zit
ting gehouden van Gedeputeerde Staten
om eventueel reclamanten in de gelegen
heid te stellen hunne bezwaren Ünondeling
in te brengen of toe te lichten inzake de
concessieaanvrage van den heer A. van dei-
Toorn te Sclievenïngen en 4 anderen tot
droogmaking van eenige plassen onder Ze-
yenhoven in de Gecombineerde Noordsche-
buurtcr en Voordijksche Polders en eenige
plassen te Noorden onder deze gemeente.
Aanwezig waren Jhr. Mr. L. E. M. von
Fisemie, lid van Ged. Staten met Mr. E.
J. Thomassen a Thuessink van der Hoop,
hoofdcommies van de eerste afdeeling der
Provinciale Griffie, de heer J. M. W. van
Elzelingen, hoofd-ingenieur der Provnci-
ale Waterstaat met een ambtenaar. Aan
wezig waren mede de heer P. A. Th. van
der Weijdon alhier, lid der Provinciale
Staten en de Burgemeester. Van de con
cessieaanvragers was niemand aanwezig.
De zitting duurde slechts een kwartier.,
Verschenen waren de heeren A. Zuijder-
vliet en J. Pietersen, leden van het bestuur
{Ier Gecombineerde Noordschebuurt en
Voordijksche Polders, om namens de inge
landen dier polders het ingediend bezwaar
schrift tegen de droogmaking nader toe te
lichten.
De algemeene opvatting is, dat de aan
vrage niet wordt'ingewilligd.
Distributie. In de week van 14 tot 20
Juli is in deze gemeente verkrijgbaar op
bon 391 350 gram suiker, kinderbon 50
eveneens 350 gram suiker. Normaal-Mar-
garïnekaart van 14 tot 23 Juli bon 8: 250
gram.
ROELOFARENDSVEEN.
Bloemendag. A.s. Zondag; zal alhier:
de bloempjesYerkoop plaats hébhen voor
„Herwonnen Levenskracht". De da-ariani
verbonden werkzaamheden rijn ter hand
genomen en zuilen worden uitgevoerd door
rie arbeidersver. „SI. Jozef afd. van „St.
Deus Do-dit". liet schoon© doel der bloe^
mendagen is genoegzaam bekend, Bij een
algemeene medewerking steunt men ge
makkelijk de hulpbehoevende Inedemen-
schen.
Moge hier de bloemendag eert»verblijden»!
resultaat opleveren!
VOORSCHOTEN.
Een gevonden voorwerp. Door eon
eerlijk kereltje is gistermiddag komende
uit de school, een portemonnaie met veel
geld gevonden. Het ventje bracht het ge
vondene zeer verheugd bij zijn ouders
thuis. Den burgemeester van Voorschoten
is kennis gegeven van het gevondene. 'De.
rechthebbende, (lie voorzeker niet pleizierig
gestemd zal zijn, na de ontdekking van
het verlies, kan dus het. verlorene terug
bekomen, daar het in eerlijke handen is
terecht gekomen.
WASSENAAR.
Koningin Wilhelmma-vereenigïng. -
Gisteravond vergaderde ^bovengenoemde
vereeniging in het „Wapen van Wasse
naar". Voorzitter Jhr. Storm van 's-Gra-
vesande, eere-voorziller. iNa opening der
vergadering worden de notulen voorgele
zen en goedgekeurd.
In zijn openingsrede memoreerde de voor
zitter dat het eigenlijk nog geen tijd is om
vreeïes-feesten te vieren, daarvoor is te
veel gebeurd. Wel is er reden om verheugd
en dankbaar te zijn, dat ons land buiten
den oorlog gebleven is.
Op voorstel van den heer J. Prins wordt
het bestuur bij acclamatie en bloc her
benoemd.
Aangenomen wordt het bestuursvoorstel
om de contributie te verhoogen lot f I per
gezinshoofd en bijkaarten verkrijgbaar ie
stellen a f 0.25 per persoon.
Voorgesteld wordt vervolgens om eenige
kinderfeesten en harddraverijen te organi-
seeren, niet door de WilhelminTF-vereenï-
ging als zoodanig, doch door eene commis
sie, samengesteld uit de bestuursleden
van die vereeniging.
Bij overgroote meerderheid werd dit
voorstel goedgekeurd.
Door den heer Van Barneveld werd nog
wat tegengespulterd voor het plaatsen van
een draaimolen, doch de voorzitter en ook
de vergadering konden zich geen kinder
feest indenken zonder een draaimolen en
hieraan zal ook de volle aandacht geschon
ken worden.
Als datum werd genoemd 28 Augustus
aanstaande.
ZOETERMEER-ZEGWAART
St. Deus Dedit. Naar wij vernemen,
hebben zich op de laatst gehouden'verga
dering van St. Deus Dedit slechts een vijf
tal nieuwe leden opgegeven. De overtuigen
de re'de van den eerw. spreker had c-en
beter succes verdiend. Deze wees in zijn
rede erop, dat de groote- Paus Leo XIII
reeds in zijn Encyclieken over het soeiaio
vraagstuk, waaronder vooral de beroemde
Re rum Novarum-zendbrief, de oplossing
van dat vraagstuk gegeven heeft. En hoe-
vele malen hebben de bisschoppen de men
schen niet aangespoord zich te organ;see-?
ren in de Voor hun stand en vak aangewe
zen vereenigingen. Onophoudelijk wijzen
de priesters ook op dezen plicht. En nog
kunnen velen maar niet besluiten zich op
te geven als lid hunner vereeniging. Wèl
willen ze mee de vruchten plukken van het
werken dier mannen, maar voor de offers
schrikt men terug. Juist in dezen tijd van
revolutie en klassenstrijd moeten de Room-
sclien zich vereenigen in hun bonden, om-
dpt deze brengen den socialen vrede. de
verzoening der standen. Dat velen zich nog
opgeven als lid, is te hopen.
STADSNIEUWS.
Rufeini.
De Oostenrijksche telepaath Eugen de
Rubini zal Dinsdagavond in de Stadsge
hoorzaal een enkele séance geven met zijn
bijzonder experiment, dat de gedachten
voelt van anderen. Hij zal iemands ge
dachten voelen met contact, en begrijpen
zonder contact. Ook met de wichelroede zal
hij werken.
Te dezer plaatse hebben we reeds eerder
uitvoerig over Rubini geschreven, en toen
verhaald van zijn uitvoering van ver
schillende opdrachten. Wie dit bijna onge
looflijke nu eens van nabij wil zien, kan
Dinsdag naar de Stadsgehoorzaal gaan.
Naar we uit de praestatie mogen op
maken, is het geen spiritisme, suggestie of
wat dan ook. Rubini maakt zich louter
gedachteloos, en neemt de gedachten van
anderen in zich op.
Parkconcert Dinsdag 15 Juli, 8 uur.
Programma: 1. „Semper Fidelis", marsch,
Sousa; 2. Ouverture „Zampa", Herold: 3.
„Estudiantina", wals, Waldteufel; 4. Fan-
taisie „Martha", Flotow; 5. Czardas no. 1-,
Michiels; 6. Potpourrie uit l'He de Tuüpa-
tan", Offenbach; 7. „Ons Rood, Wit en
Blauw", marsch, Geijp.
Overtuigd van de instemming' aller loden
heeft het Dagelijksch Bestuur dei' R.K.
Kiesvereeniging alhier tot den oud-voor
zitter, minister Aalberse, een schrijven van
gelukwensch gericht met de succesvolle
aanneming zijner 8-urenwet.
De directie van de „Hollandia"-bios«:oop
heeft door de keuze van een detective-serie
film gedurend 3 weken een volle zaal aan
zich gebonden. De opzet der film overtreft
alle tot nu toe op dit gebied vertoonde
spelen. Het stuk toont de van begin tot
eind boeiende en onverschrokken' daden
van den geheimzinnigen detective Raven-
gar. De uitvoerige episoden-verdeeAing.
werd gepubliceerd in ons nummer van
Donderdag.
