WeMmdóoha (Bomcmt
BUITENLAND.
pit blad verschijnt eiken dag, nitgez. Zon- en Feestd,
Po Abonnementsprijs bedraagt, bij vooruitbetaling
toor Leiden 17 ct. p. week, f2.S5 p. kwartaal; bij
r.zc agenten IS ct. p. we^k, f 2.40 p. kwartaal.Franco
L poet f2.70 p. kwartaal. Het Geïllustreerd Zondags-
iiad is voor de Abonné's verkrijgbaar tegen betaling
ran 25 ct. p. kwartaal,bij vooruitbetaling. Afzonderlijko
,uinmers5 ct.,met Geïllustreerd Zondagsblad S cent
10e Jaargang.
DONDERDAG 10 JULI 1919.
No. 2958
Bureau STEEKSCKUUR 15 LEIDEN.
Interc. Telefoon 835.
De Advertentieprijs bedraagt 17V? cent per regel
voor HandelsadvertentiëD; Zaterdags 25 cent per regel.
221/e cent per regel voor gewone adverteutiën; Zafer-
daga 80 cent per regel. Voor ingezonden medcdeelingen
wordt het dubbele van het tarief-berekend.
Kleine Advertentiën, waarin betrekkingen worde*
aangeboden of gevra'agd, huur en verhuur, koop en
verkoop 50 cent; Zaterdags 75 cents, van 80woorden
Congres van den R.-K. Centralen
Raad van bedrijven.
Wij hebben gisteren nog in een gedeelte
ran onze oplaag den aanvang yan het
tongres kunnen mededeelcn.
Op waardige, Roomsche wijze is het be-
'onnen met een H. Mis en Generale H.
ïommunie in de de St. Jacobskerk in de
'arkstraat. Na het Evangelie hield rector
B. M. Möller een predicatic.
De H. Mis werd opgedragen door den
loogeerw. heet deken van 's-Gravenhage,
ngr. P. C. Wijtenburg, daarbij geassis-
•erd door den Weleer w. rector J. B. M.
toiler, als diaken en den Weleerw. heer
Noordman, aalmoezenier der le divisie,
Is sub-diaken.
Precies te half elf hield prof. mr. J. A.
Teraart, de voorzitter van het Congres, de
peningsrede in den foyer van het gebouw
oor Kunsten en Wetenschappen.
Hier waren vereenigd de mannen uit de
iractijk van het bedrijfsleven (we bemerk
en ook eenige heeren uit Leiden op) met
e mannen van sociale studies, als prof.
.engenent, verscheidene Kamerleden e.a.
Prof. Veraart wees er in zijn openings
ede zeer terecht op, dat wij in de naaste
oekomst zullen komen te staan voor
zeer groote problemen,
lie de wetgever zal hebben te regelc-n.
Doch daarover handelt het Congres
i e t. Hier wordt alleen vastgelegd de
r 0 n d s 1 a g, welke is, dat de werknè-
ner in het bedrijf moet vinden een alles-
ins menschwaardig bestaan. Dit is neer-
;legd in 12 conclusies.
Van deze openingsrede hebben we reeds
listeren een verslag gegeven.
De heer F. J. A. M. Wierdels, directeur
ran ,,De Tijd", was inleider van de eerste
rier conclusies. Deze luidden:
_I. Geen werknemer kan zonder gel
dige reden uit zijn dienstbetrekking
worden ontslagen. T
II. De geldigheid van reden van een
ontslag en alle geschillen tusschen
werkgever en werknemer worden uit
sluitend behandeld door reclitcolleges
in het bedrijf gevormd, in welke rechts
colleges evenveel werkgevers als werk
nemers zitting hebben.
III. De werknemer heeft recht op ar
beid in dien zin, dat geen werknemer
mag worden ontslagen voor dat de
werknemers, korter dan hij in dienst
betrekking, zijn ontslagen.
IV. De organisaties der werknemers
worden door de organisaties der werk
gevers geraadpleegd ten aanzien van
de prijsregeling en de overige bedrijfs-
politiek in verband met de arbeids
voorwaarden.
De inleider stelde vast dat
gelijk recht
in spreken moeten hebben degenen, die
len arbeid noodig hebben en die dezen
iraesteeren.
De werkgevers hebben geen rech-
e n af te geven.
t Zijn voorrechten, die de werk
jevers velen zonder persoonlijke schuld
zich hebben aangematigd en die eigen
lijk rechten zijn van de arbeiders, aan wie
leze zijn onthouden.
De H. Schrift spreekt veel over de rech-
;en van den eigendom en de plichten van
len arbeid, doch talloos veel keeren meer
>ver de plichten van den eigendom en de
•echten van den arbeid.
Ons eigendom is ons gegeven in gebruik,
5n leenbezit; wij zijn als rentmeesters re
kening verschuldigd. Onze goederen zijn
wis gegeven ter beproeving voor onze ziel.
De werkgever moet. zijn een voorbeeld
pan ijver en rechtschapenheid; edelmoedig
heid en naastenliefde.
Uit het bedrijf moeten de arbeiders op
jepaste wijze de vervulling hunner wen-
Schen kunnen verwezenlijken.
Er mag geen tegenstelling zijn tusschen
kapitaal en arbeid. Niet moet dén klasse
eischen en de ander zich verzetten, bereke
nend met hoe weinig toegeven zij er van
kan afkomen.
De werklieden moeten doordrongen zijn
Van rechtvaardigheid en zelfbeheersching.
Werkende voof eigen-belang, hebben zij
ook het algemeen belang in oogenscliouw
te houden.
Na deze algenieene beschouwingen ver
klaarde spr. zijn conclusies.
Conclusie I spreekt voor zichzelf.
Op conclusie II waren amendemen
ten ingediend, beoogende, om een onpar
tijdig voorzitter in dé rechtscolleges der
bedrijven te benoemen. Spr. en het bestuur
hadden daartegen bezwaren, vooral omdat
zulke onpartijdige" voorzitters moealijk
zullen zijn te vinden..
De amendementen op conclusie III
hebben het bestuur aanleiding gegeven om
conclusie III als volgt te wijzigen:
De werknemer heeft recht op arbeid in
dien zin, dat geen werknemer mag worden
ontslagen voor dat de werknemers van de
zelfde ondcrafdeelrng van de onderneming,
die korter dan hij in dienstbetrekking zijn.
Ongehuwde werknemers worden echter'
altijd eerder ontslagen dan de gehuwden
van .dezelfde onderafdeefling van de ondei'-
neming. Werknemers, die meenen als kost
winner te kunnen worden beschouwd, kun
nen zich tot het bevoegde rechtscollege
wenden 'met 'het verzoek te beslissen of zij
met gehuwde werknemers kunnen worden
gelijk gesteld.
Werknemers, die meene dat hun onder
neming door ontslag volgens de in deze
commissie neergelegde regelen ernstig zou
worden geschaad, kunnen zich tot het be
voegde rechtscollege wenden met het ver
zoek te beslissen of van de gestelde rege
len kan worden afgeweken. Het rechtscol
lege moet binnen 14 dagen.nadat het ver
zoek is ingekomen zijn beslissing nemen en
kenbaar maken.
In het praeadvies op conclusie IV
deelt het bestuur mede, dat het de bedoe-
ling van conclusie IV is, dat de werkne
mers. in verband met hun arbeidsvoor
waarden-politiek, inzicht zullen krijgen in
de prijspolitiek van het bedrijf, begrip zul
len krijgen van de economische mogelijk
heden, waarvoor het bedrijf wordt gesteld,
op de hoogte zullen komen van werkver-
nietiging en van het nadeel voor de belan
gen der consumenten. Voor dit alles is het
van hoog belang, dat de organisaties der
werknemers over de prijspolitiek worden
geraadpleegd. Dit leidt vanzelf tot invloed.
Ieder die geraadpleegd wordt, oefent in
vloed uit en tegen den invloed der werk
nemersorganisaties door advies is ook niet
het minste bezwaar.
Maai- geenszins is het de bedoeling van
het bestuur, dat de gezamenlijke werkge
vers in het bedrijf voortaan n'et langer
zelfstandig over de prijspolitiek zouden
beslissen.
Den werkgever kan, naar het inzicht van
het bestuur, niet zijn taak, om de bedrijf s-
polit.iek to regelen, worden ontnomen. Me
dezeggingschap beteek entdeelen van de
verantwoordelijkheid, het bestuur ziet niet
in, dal de werknemersorganisaties met die
verantwoordelijkheid zouden kpnnen wor
den belast, daarbij nog heel afziende van
do vraag of deze eisch zou mogen worden
gesteld.
Verschillende sprekers over de conclu
sies en amendementen waren ingeschre
ven. Vanwege den beperkten tijd konden
niet alle het woord verkrijgen; en aan hen,
wien wel het woord werd verleend, was
slechts enkele minuten geschonken.
Hoofdzaak in de besprekingen was: moet
er al dan niet in.de rechtscolleges der be
drijven een onpartijdige voorzitter zijn..
Aandacht verdient vooral de vraag,
door een der sprekers gedaan of de col
lectieve arbeidscontracten niet de
p Y ij z e n
zullen omhoog voeren, daar men in het
bedrijf de prijzen collectief, zonder concur-
rentie-gevaar, kan regelen.
De inleider, - de heer- Wierdels, achtte
vrees" daarvoor uitgesloten, voornamelijk
om reden, dat te hooge prijzen zeker niet
zouden kunnen worden gehandhaafd, daar
men er beneden zou gaan verkoopen.
Wegens het ver gevorderde uur werd de
stemming gedeeltelijk uitgesteld, tot de
middagvergadering. Deze had het volgend
resultaat:
Conclusie I aangenomen met 273 tegen 4
stemmen.
Amendement I (onpartijdig voorzitter in
de rechtscolleges) op conclusie II verwor
pen met 213 tegen 34 stemmen.
De overige amendementen op conclusie
II werden ingetrokken.
Conclusie II werd daarna aangenomen
met 296 tegen 4 stemmen en 2 blanco.
Conclusie III werd, nadat alle daarop
ingediende amendementen waren ingetrok
ken, aldus gewijzigd als door het bestuur
was voorgesteld, met dien. verstande even
wel dat uit de 2e alinea van het bestuurs
voorstel het woord „altijd" is komen te
vervallen, aangenomen met 272 tegen 9
stemmen.
Ook de amendementen op conclusie IV
werden beide ingetrokken, waarna de con
clusie met 266 tegen 14 sterqmen werd aan
genomen, 13 stemmen werden in blanco
uitgebracht.
In de ochtendvergadering had de voor
zitter welkom mogen heeten een delegatie
van 5 personen
uit de Belgische vakbewe
ging.
Spr. hoopt, dat deze vertegenwoordiging
er toe zal bijdragen den band tusschen
Nederland, en België ook op economisch
gebied te versterken.
Deze vertegenwoordigers, zijn de heeren
H. M. Hijmans, voorzitter van het Alge-
meep Christ. (R.K.) Vakverbond; T. Qua-
quebeke, secretaris van het A. C. V.; Ar
thur Catteeuw, bestuurslid van don Christ.
(R.K.) Textielarb'eidersbopd; de lieer Log-
ghe, bestuurder der maatschappelijke wer
ken in het bisdom Brugge en de lieer Bel-
paire, bestuurder van de maatschappelijke
werken in het Aartsbisdom Meehelen.
De heer H ij m a n s sprak het congres
toe namens de Belgische delegatie.
De delegatie is hier om een dubbele re
den; op de eerste plaats om namens het
Belgische volk dank uit te spreken, voor
den troost, dien de Belgen in de jaren van
diepe beproeving van Roöinsch Nederland
hebben ondervonden en vervolgens omdat
België economisch weer moet worden op
gebouwd is dp delegatie dit congres komen
bijwonen dat een voorbeeld is voor heel
Europa.
Wij, Belgen, die vroeger economisch zoo
op den voorgrond stonden, zijn thans in
dit opzicht zeer achterop gekomen.
Spreker dankt het congres te hebben mo
gen bijwonen om voordeel uit de congres te
kunnen trekken. Spr. herinnert er aan, dat
België zich door één geloof en é.én ideaal
aan dit congres verwant gevoelt.
Om half drie begon de tweede zitting van
het congres, waarbij de burgemeester van
Leiden, jhr. mr. dr. N. C. de Gijselaar,
door een korte tegenwoordigheid blijk gaf
van zijn belangstelling.
Inleiding m r. Kortenliór.st.
Mi'. L. G. Korfènhorst leidde en drietal
conclusies in, welke betrekking hebben op
lipt minimum-loon en liet?' uitbetalen van
loon bij korte verhinderingen om te arbei
den.
De conclusies luiden als-volgt:
V. In ele e oh e*:te v-e ■-*> rind ds n ve r e en -
komst wordt het-minimumloon voor de
volslagen werknemers geregeld.
De bedrijfsraden doen voorstellen
voor bepaalde minimumloonen voor de
volslagen werknemers aan het bestuur
van den Centralen Raad;
Dit bestuur leidt daaruit af een alge
meen minimumloon, dat tot maatstaf
kan dienen bij de onderscheidene col
lectieve arbeidsovereenkomsten, daar
bij rekening houdende met de uiteen-
loopende economische toestanden van
verschillende gedeelten des lands.
Het minimumloon van den niet-vol-
slagen werknemers wordt in verband
mét' het minimumloon voor de volsla
gen werknemers op gelijke wijze ge
regeld.
VI. Het minimumloon van den vol
slagen werknemer wordt genoten door
de werknemers, die naar het oordeel
van den bédrijfsraad als volslagen
moeten worden aangemerkt, en in ieder
geval door den werknemers van vijf-
en-twinlig-jarigen leeftijd.
VII. Ten nadeele van liet locn mag
niet worden afgeweken van het be
paalde in de artt. 1638c en d van het
Burgerlijk Wetboek.
(Deze artikelen bepalen gevallen, waarin
de arbeider vrij moet worden gegeven.)
Spr. lichtte deze stellingen in een zeer
duidelijke, rede toe.
Uitvoerig stond spr. stil bij de voordee-
leri, verbonden aan het vaststellen van een
minimumloon, een behoorlijk loon voor
eiken gemiddeld bekwamen en ijverigen
arbeider. Men kan dan daarboven gaan
voor de bekwamer en ijveriger arbeiders.
Een belangrijk beginsel achtte mr. Kor-
tenhorst, dat de minimumloonen verschil
lend moeten zijn voor de verschillende
deelen des lands. In kleinere gemeen
ten, waar het zooveel moeilijker is te pro-
duceeren, kan men, juist dank zij de
lagere loonen, met de grootere con-
envrperen.
Uitvoerig besprak, mr, Kortenhorst het
amcnucmcjit van de arbeiders in de wolin
dustrie, die een deel van de overwinst voor
zich vroegen. Katholieke sociologen hebben
die systeem verdedigd, doch in Nederland
achtte men dien eisch onpractisch. In Re-
rum Novarum zijn geen argumenten voor
of tegen deze richting te vinden.
Wie in de winst moet deelen, zou bok
het verlies moeten mee lijden.
Eenige leden voerden over de conclusies
het woord.
Geen enkele bedrijfsgroep handhaafde
haar amendementen op de conclusies van
mr. Kortenhorst.
Vervolgens werd over de conclusies ge
stemd. De voorzitter deelde mede, dat de
uitslag der stemming in de vergadering
van heden zou worden bekend gemaakt en
sloot vervolgens den eersten congresdag
met een woord van dank tot de inleiders,
de debaters en de aanwezigen.
Om zes uur was er réunie van het be
stuur, van de bedrijfsraden, van de hoofd
besturen der vier organisaties die het ma
nifest der R.K. Vakbeweging onderteeken
den, van de sprekers, van de congrescom
missie, van de commissie van ontvangst,
van de commissarissen van orde en enkele
genoodigden in de veranda van den Die
rentuin. Om zeven uur vereenigden deze
heeren zich aan een gemeenschappelijken
maaltijd in den Dierentuin, waarna om
half 9 een concert werd aangeboden van
de kapel van het regiment jagers eveneens
in den Dierentuin.
Het vredesverdrag door Duitschland be
krachtigd. Een pleidooi van den Duit-
sehen ex-kroonprins. - Gistingen in Italië
Het verdrag met Oostenrijk bijna gereed
OVERZICHT.
De Nationale Vergadering te Weimar
heeft met 208 tegen 115 stemmen de ratifi
catie van het vredesverdrag goedgekeurd.
Ongeveer 100 onthielden zich van de stem
ming. Zooals wellicht bekend is, zijn er 421
zeiels, zoodat derhalve de geheele .Kamer
compleet was. De Duïtsche natiqnalen, de
defnocraton en de volkspartij hebben tegen
de ratificatie gestemd.
- De ratificatie geschiedde door de aan
vaarding van een wet, bestaande uit twee
artikelen, liet eerstebevattende de goed
keuring van het vredesverdrag van 28 Juni
het daarbij behoorende protocol en het ver
drag over de militaire bezetting van het
Rijnland. Het tweede artikel zegt, dat de
wet van kracht wordt op den dag der af
kondiging.
Hiermede is echter de ratificatie nog niet
nf/orfnnn. De statencommissie heeft haar
wet reeds goedgekeurd, doch de Pruisische
moet nog haar sanctie verleenen.
Maar dat geschiedt ongetwijfeld.
Dank zij de voortdurende gistingen in
Italië, demobiliseert liet leger nog niet.
Want Italië moet het leger-hebben ter
handhaving van de orde en loopt gevaar
in gedemobilseerden en veelal werkêloozen
nog ernstiger tegenstanders te vinden.
I)at anarchisten in Rome een aanval met
handgranaten hebben beraamd en de sol
daten buiten de poorten voor hun plan heb
ben pogen over te halen, is een ernstig
feit. Zoo werdén ook de omwentelingen in
het oude Rome gemaakt; d. w. z. met an
dere wapenen dan handgranaten. Het plan
is echter verijdeld en Stcfani seint gerust
stellender nieuws.
De Vredesonderhandelingen
Het verdrag met Oostenrijk bijna gereed.
Do Raad van Vijf kwam Maandagmiddag
onder voorzitterschap van Clemenceau bij
een. Op de agenda stond de kwestie van
liet vredesverdrag met Oostenrijk. Aller
eerst werden de financieeje bepalingen be
sproken. De opvatting,, die blijkbaar reeds
de overhand heeft, is, dat de staten, die uit
lie vroegere Ootenrijk-Hongarije zijn ont
staan, niet alleen den last moeten dragen
van de schulden van voor den oorlog, maar
ook van die, welke tijdens den oorlog
door de Donau-monarchie zijn aangegaan.
Daar de betrokken staten en in 't bijzon
der Tsjccho-Slowakije daartegen protestee
ren is het waarschijnlijk, dat de kwestie
aan een nieuw onderzoek zal worden on
derworpen.
De territoriale kwesties werden in haar
geheel geregeld. Het verdrag zal er zich'
toe bepalen, de gebieden aan te geven, dfe
Oostenrijk zal hebben af te staan, maar
hun verdeeling tusschen de verschillende
belanghebbende staten zal eerst later
plaats hebben. Zoo vermijdt men kwesties
te regelen als die van liet Banaat, dat en
door de Serviërs en door de Roemeniëra
wordt opgeëischt, die van Silezië en Tsje
chen, welke streken do Tsjechen en Polen
elkaar betwisten en vooral die van Fiume.
De eerstvolgende zitting van den Opper
sten Raad zal heden te Parijs worden
gehouden. Dan zullen definitieve beslissin
gen worden genomen. Men verwacht dus,
dat het tweede en laatste gedeelte van hei
verdrag met Oostenrijk voor het einde de
zer week aande Oostenrijksche delegatie
te St. Germain zal kunnen worden over
handigd. De zitting, waarin de overhandi
ging zal geschieden zal waarschijnlijk Vrij*
dagmiddag plaats hebben. De Oostenrijk
sche delegatie zal twee weken krijgen c.a
de bepalingen van het verdrag -te onder
zoeken. De onderhandelingen met Oosten
rijk zijn dus in haar laatste stadium ge
treden.
Hel verdrag met Bulgarije.
De commissie voor de territoriale aange
legenheden nam hedenmorgen het verdrag
met Bulgarije in behandeling.
Fiume.
De Raad van Vijf heeft beskoten naar'
Fiume een intengeallieerde enquête-com
missie te zenden.
Over dit ondenverp schrijvende zegt Per-
tinax: meenen onze ïtaliaansche vrienden
dat het Joego-Slavische gevaar voor hen
grooter is dan het Duitsche en Hongaar
se!) c?
Tusschen een ïtaliaansche politiek die
steun zoekt bij Duitschland togen de Sla
ven en de nationale politiek is geen samen
werking mogalijk.
Een eerste zwarte lijst.
Volgens de .Daily Mail" zuVen, buiten
den keizer zelf, de volgende Duitse here
voor de rechtbank der Entente verschijnen
als schuld .hebbende aan misdaden en gru
welen tijdens den oorlog:
Prins Ruprecht van Boteren, wegens de
wegvoeringen van burgers te Rijsel, Rou-
baix', Toiircoïng, enz.
Von Mackensen, wegens diefstallen,
brandstichtingen, on te recht stellingen fn
Roemenië.
Generaal von Bulow, die Andenno ver
woestte en 100 personen liet doodschieten.
Baron von der Lancken, hoofd der Duit
sche politie te Brussel en elders, betrokken
in don moord op miss Ca veil en kapitein
Fryatt.
Admiraal von Capèlle, verantwoordelijk
voor de aanvallen door de duikbooten.
Luitenant Wilhelm Wernher, comman
dant Max Valentiner en commandant von
Forsiner, die hospitaolschepen doder» zin
ken.
Von Manteufcl, de treurige held van
Leuven.
Majoor von Bulow. lie Aarschot in
brand stal. en 150 burgers liet neerschieten.
Generaal Olson von Casscl, die de gru
welen to Doberitz deed voltrekken.
Luitenant Rudiger, wegens wreedheden
te RuhJeben.
Majoor von Gncvlz, wegens wreedheden
te Maagdenburg.
De gebroeders Nimjoyer, de beulen van
de kampen te Hol/minden en te Clausthal.
Generaal von Fesny, die de doodstraf
deed voltrekken aan 112 inwoners van
AaPlen.
Generaal von Ostrowskv. die Deinzo
plndevde en 108 burgers deed omkomen
Géneraal Liman von Sanders, wegens de
gruwelen gepleegd op Armeniërs en Sy
rië rs.
FEUILLETON.
EEN EDEL HART.
234)
Hij zal niet komen, mompelde Diane,
Öenkende-aan de laatste woorden van Mau
rice, die zoo vastberaden zei: ,,Ik zal haar
hooit vergeven."
Gij moet schrijven.
Aan hem?... Aan Maurice?...
Neen, aan Il&nriette. Zij is goed, zij is
edelmoedig, zeg haar dat een zieltogende
bare tusschenkomst afsmeekt. Zij zal niet
weigeren.
En Diane gehoorzaamde.
Neg denzelfden dag liarer aankomst, be
gaf Henrielte zich naar het postkantoor,
om er den brief af te halen waar Diane
ïan sprak in haar treurig schrijven.
..Gij zult ons te Passy aantreffen, num
mer 220, rue de la Tour, onder den naam
mevr. en mej. Avelines schreef de mar
kiezin aan Henriette in dien nieuwen brief.
Mijn pleegdochter staat reeds met een
toet in t graf, en God vergeef me, ik ge
loof dat zij enkel naar u wacht om te
Sterven,
Geheel ontsteld keerde de kleindochter
ton Jacques terug naar de rue Denfert.
Laure aarzelde geen oogenblik.
Mijnhger de Rhodes echtgc was bgvreesd
als bestormd door allerlei kwade voorge
voelens.
't Is me alsof we een nieuwe ramp
te gemoet gaan, sprak hij tot zijne klein
dochter.
Wat Roselin betreft, hij stemde luidruch
tig in met de meening van de Rhodes.
Die deugnietsiers zijn waarachtig al
die drukte niet waard! zeide hij zonder
iemand te ontzien, moeder en dochter had
den zich maar goed moeten gedragen, dan
zouden zij er niet zoo netelig voorzitten...
Zwijg, Roselin, viel Laure hem in de
rede; als gij op dien toon voortgaat, zal
Maurice er zich niet heen willen begeven.
Dit was nog geen groot ongeluk!..!...
't Was zelfs het beste dat hij doen kon.
Gij zoudt dus willen, dat later de
kleine zijn vader zou verwijten geen ver
giffenis te hebben willen schenken aan
zijne moeder, en haar in wanhoop te heb
ben laten sterven?... Ik zeg dat het zijn
plicht is te gaan; zijn geweien zal er des
te geruster om wezen.
Maurice weerstond niet aan 't verzoek
zijner moeder, en wilde haar vergezellen
naar het hotel waar mevrouw d'Argelles
verbleef. Diane ontving hen en verwijderde
de verpleegster.
Kom, 9prak ze, zij heeft willen op
staan, maar had er niet meer de kracht
toe..
In een klein vertrek, waar een stroom
licht inviel, lag Inès in ecnen ruststoel uit
gestrekt. Ondanks het warme weder, lag
zij te bibberen onder hare dekens. Koud
zweet parelde op haar ontvleescht gelaat;
het flanellen morgengewaad dat hare af-
geteerde leden omhulde, geleek een lijk
kleed.
Als zij Maurice zag binnenkomen, rilde
zij geweldig, liet zich achterover in haren
stoel vallen en sloot hare oogen. Haar
zwarte wenkbrauwen kwamen nog scher
per uit op Haar wasbleeks aangezicht, en
zij scheen geheel levenloos.
God! stotterde Laure, diep aangedaan
maar zij is dood!
Diane ijlde naar hare pleegdochter en
wreef hare slapen met azijn. Maurice, of
schoon insgelijks ontroerd, hield zich» stil.
Wat het kind betreft, het zocht als be
schutting tegen het kleed van mevr. Val-
lauris, hield de hand zijner grootmoeder
goed vast, én zeide, met tranen in de
oogen:
Ik ben bang!... moe Laurette, kom!...
Na eenige minuten kwam Inès lot be
wustzijn terug.
Weest gedankt... liijgde ze, dat ge ge
komen zijt...% Ik ga stervenVergiffe
nis!
Laure knielde snikkende neder. Maurice
bleef immer roerloos en zeide geen woord.
Dan stond zij weer op en nam haren zoon
bij zijn hand:
Ik smeek u, mompelde zij, in den
naam van .al heigeen ik zelf om uwentwille
geleden heb, heb medelijden
Zij trok hem voort tot bij de stervende,
en had den moed hare lippen te drukken
op 't ontkleurde voorhoofd van Inès.
Ongelukkige!... ongelukkig kind, sla-
melde zij al weenende, wat betaalt gij uw
dwalingen duur!
Bij dien zoen, bij die tranen, bij dié on
uitsprekelijke goedheid van die vrouw met
haar gouden hart, mompelde Inès:
Ach! welke liefhebben-4'» moeder had
ik in u gevonden!Nu gevoel ik het
welVerkrijg van uwen zoon vergiffe
nis!E11 als hij dit uiterste woord heeft
uilgesproken, laat mij dan den kleine om
helzen... Niet eerl Niet, niet eer
Laure wierp een laatsten smeekenden
blik op Maurice. Daar weerstond hij niet
aan: het groolc, brave oog zijner moeder
beheerschte hem geheel.
God heeft zijne straffende hand zwaar
op u laten nedervallen, sprak hij langzaam;
dat Hij u thans vergiffenis schenke om
wille van uw berouw!
En gij?
Ach! mag ik strenger wezen dan Hij?
Ik ook vergeer u.
O! ik dank u!dank u!En nu...
mijn oogen verduisterenik weet wat
het is't is 't laatste...... Moeder, geef
mij 't kind!
Diane, wier hart waarlijk bloedde, wil
de den kleinen Maxime on»" "m .ui hem
in de armen van Inè> 'Vkind
slibberde uit lüjrc handen. \iaiupte zich
vast aan Laure, al bevende en met ver
dwaasde oogen gillende:
Neen!... neen!... ben bang!
Laure wilde hem sussen; maar, zich zoöj
dicht mogelijk tegen haar aanwringende,
herhaalde hij:
Daar!... Daar!... Zij!... Bang!...
Diane besefte dat zij den kleine schrik
aanjoeg en sloop de kamer uit.
Nu tilde Laure het knaapje op en hield
het voor zijn zieltogende moeder; het kendo
haar, helaas! niet meer. Toch liet het»
Laure begaan, en 't spartelde zelfs niet to
gen, als Inès, haar laatste krachten inspan
nende, haar afgeteerde armen rond zijn
lijfje sloeg en een brandende zoen op zijn
voorhoofd drukte.
Uw wensch is verhoord... Maurices
zeide ze langzaam... God schenk me vet*
giffenis!
(Wordt vervolgd.)
