(Boti/ïarif
BUITENLAND.
BINNENLAND.
J)it blad verschijnt eiken dag, uitgez. Zon- en Feeotö,
Dc Abonnementsprijs bedraagt, b$j vooruitbetaling,
Toor Leiden 17 ct. p. week, f2.£6 p. kwartaal; bij
onze agenten IS ct. p. weck, f 2.40 p. kwartaal.Franco
p. post f2.70 p. kwartaal. Het Geïllustreerd Zondags
blad is voor de Abonné's verkrijgbaar tegen betaling
van 25 ct.p. kwartaal,bij vooruitbetaling. Afzonderlijke
nummers 5 ct.,met Geïllustreerd Zondagsblad 8 cent.
10e Jaargang. DINSDAG 8 JULI 1319.
Bureau STEENSCHUUR 15 LEIDEN. Intarc. Telefoon 035.
No. 2956
Postbus 11.
Dc Advertentieprijs bedraagt 17*/* cent por regel
voor Handelsadvertentiën; Zaterdags 25 cent per regol.
22l/g cent per regel voor gewone advertentiën; Zater
dags 80 cent per regel. Voor ingezonden mededeelingen
wordt het dubbele van het tarief berekend.
Kleine Advertentiën, waarin betrekkingen woxden
aangeboden of .-gevraagd, buur en verbuur, koop en
verkoop 50 cent; Zaterdags 75 cents, van 30woorden
Raden van Arbeid.
Dank zij den. uitslag der Kamerverkie
zingen van het vorig jaar, die ons een
Christelijke re-geering bracht met een Mr.
Aalberse als minister van arbeid, zullen
de verzekeringswei ten van wijlen minis
ter Talma spoedig in werking treden.
Op 3 December 1919 treedt n.l. in wer
king de wet van 5 Juni 1913, de Invalidi
teitswet, welke de arbeiders, hunne we
duwen en weezen verzekert tegen dc gel
delijke gevolgen
1. van ongeschiktheid voor arbeid;
2. van ouderdom.
De wet is afkomstig van nu wijlen mi
nister Talma. die ook van een tweede
60ciale wet van dien datum de maker is,
m.l. van de Ziektewet, welke later, ver
moedelijk in 1920, zal worden ingevoerd.
Met de uitvoering van beide wetten zijn
belast de Raden van Arbeid. Voor de 39
districten, waarin ons land is verdeeld,
zijn 39 Rarlen van Arbeid ingesteld
Een Raad van Arbeid, zooals er een te
Leiden is gevestigd, bestaat uit een voor
zitter en een vice voorzitter, benoemd door
dc Koningin, en uit 8 leden (4 werkgevers
en 4 werknemers), benevens uit 8 soortge
lijke leden-plaatsvervangers, allen voor de
eerste maal door den minister benoemd,
doch in de toekomst te kiezen, de werk-
nemcrsleden door en uit de werknemers,
de werkgeversledcn op gelijke wijze door
de werkgevers, benevens een secretaris,
te benoemen door den Raad zelf.
Tot op het oogenblik zijn door de regee
ring nog alleen de voorzitter benoemd en
deze hebben alom de voorbereiding der
administratie-werkzaamheden ter hand
genomen.
Zooals gezegd, krijgt do Rnad van Ar
beid als eerste laak zich toegewezen de
administratieve uitvoering van
de Invaliditeitswet.
Wij zeggen: de administratieve
uitvoering, want wat de uitvoering van de
Invaliditeitswet betreft is dc be
sturende en regelende werkzaamheid van
de Raden van Aibeid tot een minimum
terug gebracht.
Bij de invoering van de Z i e k t e v cr-
z e k c r i n g"zullen echter de Raden van
Arbeid zich moeten ontplooien tot zelf
standige, besturende lichamen.
Wat nu zal de administratieve taak
van den Raad van Arbeid bij de uilvoe
ring der Invaliditeits- en Ouderdoms-
verzekering zijn?
Ieder arbeider, dus zoowel een vrouw
als een man, -die op 3 December a.s. den
leeftijd van 13 jaar wèl, maar dien van
65 jaar nog niet bereikt heeft, niet in
militairen dienst is en in I o o n-dienst
arbeid verricht tegen een loon van niet
meer dan 2000 gulden per jaar, is v e r-
plicht zich te verzekeren tegen ouder
dom en invaliditeit. Dat loon kan bestaan
in geld, in kost en inwoning, enz.
Tegen den arbeider, die, hoewel verze-
keringsplichtig, zich niet ter verzekering
aanmeldt, is bij de wet straf bedreigd.
Of iemand nu arbeider is in den zin der
wet, beslist de Raad van Arbeid.
Behoeven zich niet ter verzekering aan
té melden: arbeiders in vasten dienst der
gemeente, van.de provincie, van het rijk
on van een spoorwegonderneming-, even
min als hij die zelf of wiens 'echtgenoote
valt in de vermogensbelasting en ook niet
hij, die zelf of wiens echtgenoote is aange
slagen in de Rijksinkomstenbelaating te
gen tegen een hooger bedrag dan 2000 gul
den. Ieder andere arbeider, werkne
mer, dus niet alléén arbeiders in den en-
geren zin van het woord als ambachtslie
den en fabrieksarbeiders, maar ook kan
toorbedienden, ziekenverpleegsters, dienst
boden enz.) is verplicht zich te verzekeren.
Wat heeft nu degene, op wien deze plicht
rust, te doen?
Bij de postkantoren of bij den Raad van
Arbeid een formulier te halen (hetwelk
gratis verstrekt wordt) en daarop in te
vullen de vragen, die gesteld worden. Die
antwoorden zijn zeer eenvoudig. Met de
vraag: „Waar verricht, gij uw arbeid?" is
bedoeld: ,,In welke gemeente verricht gij
uw arbeid?"
Daarna wordt dit ingevulde formulier
verzonden naar den Raad van Arbeid na
dat op het formulier de werkgeversverkla
ring door laatstgenoemde is onderteckcnd
dat het door den werknemer ingevulde
loon juist is. Oordeelt nu genoemd college,
dat voor dengene. die invulde, de verzeke-
ringspiicht bestaat, dan ontvangt hij, die
zich aanmeldde, voor 3 Dec. een rentekaart
en een rentehoekje.:
Meent de Raad, dat hij, die zich aan
meldde. n i et-verzekeringsplichtig is, dan
krijgt hij. wier.s verzektringsplicht ont
kend wordt, een kennisgeving thuis, welke
de redenen opgeeft, waarom hij niet ver-
zekerlngsplicbtig is en kan hij hiertegen in
beroep gaan bij den Raad van Beroep voor
de Ongevallenwet.
Tob zcoverre, wat vóór 3 Dec. a.s. moet
geschieden; dan treedt de wet. in werking,
voor ons 'land iets geheel nieuws, maar
elders, b.v. in Duitschland reeds sedert 20
jaar bestaande.
Om het belang der zaak willen wij bo
venstaande nog eens samenvatten:
Ieder arbeider, vrouw'of man, die wel
13 jaar, maar nog geen G5 jaar oud is, en
in loondienst arbeid verricht teg^n een
loon van niet meer dan 2000 gulden per
jaar, hetzij liet loon in geld "f in natura
genoten wordt is verplicht vóór 3 Decem
ber e. k. een aanmeldingsformulier voor de
Invaliditeitsverzekering in 1c vullen, dit
door den wetgever mede laten onderteeke
nen en het daarna op te zenden aar. den
Raad van Arbeid. Dc Raad van Arbeid
taxeert het. (geldelijk bedrag van liet loon
in natura. Deze formulieren zullen gratis
worden verkrijgbaar gesteld ten postkan
tore te zijner woonplaats en bij den Raad
van Arbeid vanaf een nader op te
geven datum. Tegen hem, die hier
mede in verzuim zou blijven, is straf be
dreigd.
Tot de aangifte is niet verplicht:
I. De arbeider, die zelf of wiens vrouw
is aangeslagen a. in de Vermogensbelas
ting. of b. in de Rijksinkomstenbeüasting
voor een hooger inkomen dan f 2000
's ja ars.
II. De arbeiders, in vasten dienst van
gemeente, provincie, Rijk of spoorweg
onderneming.
De werkgever betaalt de premie.
Dank zij de activiteit van den voorzitter
en veler welwillende medewerking, is reeds
door den Raad van Arbeid te Leiden met
een en onder een aanvang gemaakt.
Over de speciale inrichting van dezen
Raad doelen wij in een later artikel meer
mede, waarbij we dan tevc-ns gelegenheid
zuilen hebben iets ovfr premie-bedragen
enz. naar voren te brengen.
DE RECHTBANK VOOR DEN KEIZER
TE LONDEN.
De Raad van Vier heeft aldus besloten.
Hindenburg doet een beroep op de Fran-
sche soldaten. Wat het geding beteekent
en waarom Duitschland zich er tegen
verzet.
KABINETSCRISIS IN DUITSCHLAND?
OVERZICHT.
Indien er een kèizersgeding plaats
heeft, zal het te Londen zijn. Murray
heeft in het Lagerhuis aan Bonar Law ge
vraagd of hij wel wist, dat. er niemand
bepaald op gesteld is om den keizer in En-
gelands 'hoofdstad te zien rechten, doch
het antwoord bleef uit. Het merkwaardige
is, dat Murray's vraag werd toegejuicht,
terwijl Lloyd Georges mededeeling ook
met gejuich begroet is en het aanstaande
geding het onderwerp van den dag in Lon
den is.
In Duitschland neemt het verzet tegen
de uitlevering van den keizer grooter af
metingen aan. Hindenburg en velen met
hem, zooals admiraal v. Reuter,achten zich
niet ontbondien van den eed van trouw aan
den keizer, al heeft deze ook, in zijn troons
afstand te Amerongen, uitdrukkelijk alle
officieren, manschappen en ambtenaren
van hun eed ontslagen. Hindenburg als
soldaat doet een beroep op de soldateneer
van elk volk en elk leger, op die van het
Fransche leger in de eerste plaats. En hij
hoopt, dat Foch zal trachten het Duilsche
volk voor den beraamden smaad te be
waren.
Prins Ei tel Friedi'ich en zijn vier jon
gere broeders hebben, evenals Hinden
burg en Bethmann Hollweg, aangeboden
in plaats van den keizer voor de rechtbank
te verschijnen.
Het zal natuurlijk in de Enlentelanden
niet ontbreken aan stemmen, die in al deze
betoogingen ten gunste van den keizer het
bewijs zien, dat het oude Duitsche impe
rialisme niet dood is (doch zich sleohts
achter het masker der democratie heeft
verscholen. Dat er in Duitschland 'nog tal-
-looze monarchisten zijn, behoeft geen be
toog, doch elke Duitscher, die zich tegen
de uitlevering van den gewezen keizer
kant, as daarom nog zijn aanhanger niet.
Immers het proces tegen den keizer is een
symbool: het openbaar nekken en verne
deren van liet oude Duitsche rijk in den
persoon, die het vroeger in zijn vollen
glans en glorie vertegenwoordigde. Het is
niet de keizer, het is 'het oude Duitschland,
dat. te Londen geoordeeld moet worden. En
in Duitscldand kant men zich om dezelfde
reden tégen het symbool, waarom de vij
anden van het Duitsche -rijk het wenschen,
de Duitscliers willen deze laatste vernede
ring niet, achten haar bovendien een on
recht tegen den persoon van den keizer.
De Vredesonderhandelingen
De keizer en dd Raad van Vieren.
De Raad van Vieren heeft er in toege
stemd dat Londen de plaats zal zijn waar
het geding tegen den keizer zal worden
gevoerd. In hooge qfficieele kringen is dft
medegedeeld. Tijdens een conferentie heeft
Lloyd George verleden week den Raad van
Vieren gevraagd of er eenig bezwaar be
stond tegen de voering van het- geding te
Londen. De Raad van Vieren ging er mede
accoord en dit verklaart Lloyd George's
mededeoling in het Britsche parlement
van Donderdag j.l. Van deze beslissing van
den Raad van Vieren zijn geen notulen
gehouden, wat waarschijnlijk opheldert
hoe het komt, dat in Amerikaansche krin
gen der vred'-delegatie onbekendheid over
het keizergeding lieerschte.
Duitschland.
Dreigünde Minister crisis.
De bladen achten ceri regceringserisis
niet uitgesloten; zij maken deze althans
tot het onderwerp van hun beschouwin
gen. De reden hiervoor is de door de meer-
derheidssocialisten uitgegeven leuze:
Scheiding van Kerk en Staat". Inderdaad
zijn, zoowel voor de regeering zelve als
voor de clericaa [-sociaaldemocratische
meerderheid, waarop de' regeering steunt,
kritieke., dagen aangebroken.
De met. moeiten en rr.Jt het' oog op het
„onderteekenen van hét verdrag te Weimar
getroffen overeenkomst tusschen. centrum
en meerderheidssocialisten, dreigt te wor
den verbroken.
Het centrum heeft zich bij die gelegen
heid laten overtuigen van de noodzakelijk
heid om te teekenen en de sociael-democra-
tie zal daar tegenover wel op het gebied
der religieuze kwesties concessies gedaan
hebbein, die thans in de conferenties, Zater
dagavond te Weimar gehouden, door het
centrum .even energiek worden gehand
haafd als zij door de sociaal-democraten
worden afgewezen.
Het centrum heeft echter thans het ver
wezenlijken van deze beloften tot voor
waarde gesteld voor een verdere deelne
ming in de regeeringsmeerderheid.
Wanneer het centrum uit deze regee-
ringsmeerderiieid treedt, dan zullen de
officieels socialisten een overeenkomst
moeten sluiten met de onafhankelijken.
Maar deze stellen eischen die de meer
derheidssocialisten nog veel minder aan
lokken dan de eischen van het centrum.
De spoorwegstaking.
Het uitzicht op een spoedig einde van
de verkeersstaking is nog steetds zeer ge
ring, seint liet H N. uit Berlijn. Gister
middag is door de stakers oer; groote ver
gadering belegd. Heden zal eveneens een
vergadering worden gehouden. Ook daar
zal, evenals op de bijeenkomst van gister-
middag, over den toestand worden gespro
ken.
De stakingsbericliten uit de andere dee-
len van het Rijk zijn over het algemeen
gunstiger. Over de staking te Frankfort
wordt nog gemeld, dat het den stakers
daar minder om de democvatiseering van
het spoorwegbedrijf dan om de dictatuur
van het proletariaat te doen was. Merk
waardig is, dat reeds drie kwartier na het
eindigen der .staking liet verkeer werd lier-
vat en dat de treinen geregeld reden vol
gens de vastgestelde uren. Hannover is
door da regeeringstroepen militair bezet.
Voor de handhaving van het personenver
keer hebben studenten den dienst op de
locomotieven overgenomen. De comman-
deerende generaal heeft de stakers uitge-
noodigd morgenochtend den arbeid te her
vatten, daar anders de staat van beleg zal
worden afgekondigd. In Paberborn heb
ben 'de stakers geëischt, dat de staat van
beleg zou worden afgekondigd, als de troe
pen niet uit de stad verwijderd werden.
In Hamburg heeft heden een stemming
plaats gevonden over de staking.
De staking van de spoorwegarbeiders in
het district Hannover heeft tot een daad
van sabotage van de zijde der arbeiders
geleid. Zoowel op de lijn HannoverMin
den als op de lijn HannoverGöttingen
hebben zij op open lijnen wagens afgekop
peld en laten staan om het transport on
mogelijk te maken.
In Paderborn is de staat, van beleg afge
kondigd.
De maïs uit Zuid-Afrika wordt, na tot
mais-bloeni en -gries verweritt te zijn, kos
teloos ter beschikking gesteld van houders
van normaal-margarinekaarten.
De uitlevering van den
Duitsche Keizer.
De Franse li e pers.
Verschillende Fransche bladen wijden
artikelen aan de terechtstelling en
geven een juist résumé van de opvatting
der Nederlandsche regeering welke zich
op een zuiver juridische basis plaatst.
Sommige bladen zijn de meening toege
daan, dat Nederland, indien de uitlevering
van den ex-keizer verzocht wordt, hem zal
beduiden dat hij vrijwillig voor het Hoog
Internationaal Gerechtshof dient Je ver
schijnen of» anders liet land zal hebben te
verlaten. In dit laatste geval zou dc ex-
keizer zich allëen naar Duitschland kun
nen begeven, waar de regeering, die het
vredesverdrag heeft geteekend, hem zal
moeten uitleveren.
Hét Petit Journal" zegt, dat de redac
tie van liet verdrag niet inhoudt dat men
de beschuldiging inzake de tijdens den
óiiVlog'liegane misdaden Taat varen, mis-1
-daden die zoowel bestaan in het schenden
van de internationale moraal als in het
voorbereiden van den oorlog of het schen
den van de Belgische neutraliteit. Volgens
het algemeen oordeel der rechtskundige
adviseurs, kunnen de rechters alle straf
fen, tot*de allerzwaarste, toepassen. Men
ge'ooft echter niet, dat de ex-keizer ter
dood veroordeeld zal worden.
De EngelsehepefS.
De „Daily Chronicle" zegt dat het ge
rechtshof \vaarvoor de ex-keizer zal ver
schijnen absoluut vrij is om iedere straf
op te leggen die noodig lijkt, zelfs de
doodstraf. De veel verbreide bewering dat
de toestemming van de vertegenwoordigers
der Ver. Staten slechts verkregen werd op
voorwaarde dat geen doodvonnis zou wor
den uitgesproken, is onjuist..
Hetzelfde blad meldt dat het verzoek om
uitlevering van den ex-keizer door alle
mogendheden der Entente gezamenlijk
aan de Nederlandsche regeering zal wor
den gedaan. Men meent dat Nederland,
hoewel als souvereine 'staat protesteerend
tegen wat als een verbeking van het asyl-
recht wordt gevoeld, zich niet in staat zal
achten om zich te verzetten tegen het ver
zoek der geallieerden, zoodat de ex-keizer
ongetwijfeld aan de Britsche autouriteiten
zal worden uitgeleverd. Keizer en kroon
prins worden met de grootste nauwgezet
heid bewaakt en alle voorzorgen, worden
genomen voor een verzekerde bewaring
wanneer zij het Nederlandsche grondgbied
mochten verlaten. Tijdens het gerechte
lijk onderzoek zullen alle mogelijke maat
regelen voor zijn persoonlijke veiligheid
worden genomen.
De minder schuldigen zullen worden uit
geleverd aan de vertegenwoordigers van
de landen waartegen de misdaden ge
pleegd zijn, zoodra de verdragen zijn ge
ratificeerd. "Waarschijnlijk zullen die be
trokken zijn in de moorden op kapitein
Fryatt en miss Cavell en zij die de aan
vallen met duikbooten hebben gepleegd
op hospitaalschepen en weerlooze koop
vaarders, voor een militairen en rnaritie-
men krijgsraad ikomen. Zij zullen zich'
mogen verdedigen en alle mogelijke ge
tuigen doen hoorenr
De Daily News" verneemt uit Parijs:
Lloyd George's verklaring was een groote'
verrassing voor de Amerikaansche vredes-
commissie. Door het vredesverdrag heeft
Amerika zich verbonden, te vragen om de
uitlevering van Duitscliland's voormahgen
heerscher en er in toegestemd een Ameri-
kaanschen rechter voor deze rechtbank te
zenden maar naar ik verneem is dat alles
en het schijnt dat Lansing en Hery White
absoluut niets wisten van de afspraak nm
de berechting te Londen te doen geschie
den. Men vraagt zich af of Wilson dezen
stap zou hebben goedgekeurd zonder voe
ling te houden met de voornaamste leden
der Amerikaansche commissie. Naar ik
verneem zal aan den president worden
gevraagd of hij den Britschen premier ge
steund heeft.
Wat zal Nederland doen?
Aan een artikel van de ,,N. Rott. Crt."-
ontleenen we:
„Wij zullen er hier te lande mee reke
ning hebben te houden, dat over eenige
weken 's keizers uitlevering wordt ge
vraagd. Wij hebben reeds te kennen gege
ven, dat naar onze mcening de. medewer
king daartoe van den Nederlandschen
wetgever want zonder den wetgever zaL
het niet £aan onder bepaalde voor
waarden niet afgewezen behoeft te wor
den. Indien het college, dat de zaak onder
zoeken zal. voldoende waarborgen voor
onpartijdigheid biedt, indien den gewezen
keizer zekerheid wordt verschaft voor eene
behoorlijke verdediging, d. w, 7. indien hij
bevoegdheid erlangt, de kwestie omtrent
de "verantwoordelijkheid voor den oorlog
te doen vaststellen nu grond niet slechts
van wat hij. uit Berlijn daaromtrent aan
getuigen en stukken kan produceeren.
maar ook met wat. te zijner ontlasting
door Fransche, Russische en Engelsche
getuigen en akten kan worden opgehel
derd; en indien dit alles dan in volle open
baarheid zal worden aan den dag gebracht,
dan moeten, ons inziens, aan de uitleve
ring geen formeele bezwaren worden in
den weg gelegd.
Op het oogenblik is het er echter nog
verre van af, dat deze voorwaarden ver
vuld zijn.' Degenen, die Wilhelm II voor
den rechterstoel dagen, schijnen daar zei
ven in te willen gaan zitten. Dit is op zich
zelf al niet zooals het behoort. Daarbij
komt dan nog, dat zij op het geding zijn
vooruitgeloopen. Immers eene commissie
uit de vredesconferentie heeft reeds op
hare manier de zaak des keizers onder
zocht en eene uitspraak gegeven. Zonder
dat de gewezen keizer is gehoord, zonder
dat hij zelfs gelegenheid lieeft gehad iets
te zijnen gunste in het midden te brengen,
en zonder dat de commissie zelve eene
poging gedaan heeft, om het hoor en we
derhoor toe te passen, heeft zij liet schul
dig over hem uitgesproken. Het is, dunkt
ons, heel onbehoorlijk, dat degenen, die
aldus op de zaak hebben gepraejudi-
ceerd, thans het rechterschap opeischon,
Wjij gaan verder. Indien het .rechterlijk
college door en uit het midden der Entente
zal samengesteld worden, gelijk men van
plan schijnt, dan kan, menschelijkerwijze
gesproken, welke waarborgen mén den
•gewezen keizer ook ten opzichte van zijne
verdediging geven wil, het .geding niet
anders afloopen, dan met eene veroor
deeling.
En waarom niet?
Om de eenvoudige reden. dat. zoodra
de gewezen keizer zou kunnen bewijzen,
dat b.v. aan degenen, die in 1914 to St.
Petersburg of te Parijs haddon te beslis-,
sen, ten minste evenveel schuld toevalt
als aan hem, en d,e rechter te Londen dit
zou gaan erkennen, aan het vredestrac-
taat zijn geheele grondslag zou worden
ontnomen, en dus tevens de facto over het
vredestractaat. zou worden vonnis geveld.
Over de schuld van den keizer aanne
mende voor een oogenblik. dat hij in
FEUILLETON.
EEN EDEL HART.
232)
Verder? Mijnheer de Rhodes, ondanks
al zijne scherpzinnigheid, was zoo naief
geloof te hechten aan de toewijding van
jonkvrouw de Candales, en belastte haar
het kind naar Astarac te brengen, waar
het grootgebracht moest worden onder
hare oogen.
Heeft zij dit niet- gedaan?.
Neen! Zij heeft bet kind van Margue
rite de Rhodes doen verdwijnen, en een
wjldvreemd kind, dat zij te Agen, of daar
ir^de buurt, gekocht had van arme lieden,
in de plaats gesteld der arme, kleine erf
dochter. Zoo wreekt zich de ondankbare.
Neen, dat is niet. waar, dat is valsch!
vloog Inès op.
Eu zich tot Diané wendende, voegde zij
er met nieuw geweld bij:
Maar antwoord dan toch', moedert...
Zeg dat die man liegt en lastert!
Dat zal ze wel laten, uw eerbiedwaar
dige pleegmoeder, zei Louis al meer en
meer spottende, 't Is allemaal zeer natuur
lijk gegaan! Zoodanig dat, eenige maan
den na die gebeurtenissen, Diane de Can-
dales de echtgenoote van Fabien d'Argelles
werd en hem een vreemd kind aanbood in
de plaats van zijn eigen bloed. Dit arme
weesje ondertusschen, was nu eens hier
thuis, dan weer elders, nooit in veiligheid,
want uw afschuwelijke pleegmoeder heeft
alles beproefd om het uit den weg te rui
men.
Ikikben dan niet de klein
dochter van mijnheer de Rhodes, stotterde
Inès, die een onpeilbaren afgrond voor
haar gapen zag.
Maar in 't geheel niet. En wat voor u
wel 't ergste is, graaf de Rhodes is er in
gelukt al de bewijzen dier historie in han
den te krijgen. Hij is begonnen me^ zijn
echte kleindochter terug te vinden
Wie is dat?
Lieve hemel! iemand die gij wel kent.
Maar wie dan toch?
Uw gewezen schoonzuster, Henriette
Vallauris.
Komaan! ge wordt allen gek! Henriet-
tede eigen dochter van Vallauris
Neen, zijn aangenomen dochter.
Dat is niet mogelijk, ik had liet gewe
ten.
Verschooning. Het geheim ig wel be
waard gebleven,, zoo goed bewaard zelfs,
dat niemand het vermoedde. Uw pleegmoe
der zal u gewis vertellen hoe alles aan 't
licht kwam. Ik heb nu geen tijd meer;
mijn dienst wacht me. Ik ga 'liet dan kort
maken. Dus, mijnheer de Rhodes heeft
een menigte onweerlegbare bewijzbn ver
gaard. Zoolang gij mevr. Maurice Vallau
ris waart, liet hij die bewijzen rusten,
daar uw schoonmoeder hem smeekte ha
ren zoon niet te onteeren. Maar toen gij
.liet echtelijk huis verlaten hadt, een aar-
digen brief achterlatende, die in handen
van den graaf terecht is gekomen,, heeft
niets hem nog weerhouden. Mijnheer de
Rhodes heeft de kinderroofster hij den pro
cureur der Republiek aangeklaagd. 'Het
onderzoek heeft plaats gehad. Het assisen
hof heeft een vonnis geveld.
Hoe luidde zijn uitspraak?
Dat er verwisseling van kinderen ge
beurd was. Dat de geboorte-akte niet u
toebehoorde, zooals men bij vergissing ge
loofd had, maar wel die andere. En me
vrouw Diane de Candales, markiezin d'Ar
gelles, werd plichtig bevonden' aan dit on
derschuiven van kinderen, en tot twintig
jaar dwangarbeid veroordeeld.
Inèg stond een oogenblik als verslagen;
maar plotseling richtte zij baar hoofd op.
Gij zijt de schuld van al hetgeen er
gebeurd is, beet zij hem toe. Waarom hebt
gij mij de booze gedachte ingegeven mijn
man en mijn zoontje aan hun lot over te
laten? Gij hebt mijn hoofd warm gemaakt,
haat in mijn gemoed gezaaid
Zeg eens, kleineLaat die stad
huiswoorden maar daar. Ge moet u maar
zien te schikken naar de omstandigheden
En als ik u een goeden raad mocht geven,
keert beiden terug naar Engeland, of be
ter nog, steekt over naar' Amerika, naar
Australië, hoe verder weg, hoe liever.
Inès wendde zich tot Diane, die als ver
pletterd, roerloos als een doode op de rust
bank lag.
Kom, sprak zij.' "Wij gaan beroep aan-
teekenen tegen dit gevloekt vonnis daar
het uitgesproken werd zonder dat gij u
verdedigd hebt. Gij zult de beschuldigin
gen tegen u ingebracht, zegepralend weer
leggen en bewijzen doen gelden welke al
de andere te niet doen. Ik zal mijne rech
ten herwinnen en tevens de millioenen,
welke mij toekomen
Louis haalde de schouders op.
-Beroep aanteekenen ware een klucht,
kleine, te meer, daar uwe pleegmoeder, in
een oogenblik van waanzinnigen angst,
een verklaring geschreven en onderteekend
heeft, waarin ze graaf de Rhodes bekende
de kinderen verwisseld te hebben.
Gelijk een furie vloog Inès op Diane toe.
Hebt ge dat gedaan!... riep zij, h?bt
ge dat gedaan?... Maar ge zijt dan een
monster... ja, een monster... Mij alzöo te
slachtofferen.
Wist gij! -, zuchtte de rampzalige die
gepijnigd werd door al de folteringen der
hel.
Ik wil niets weten!... niets!... Misda
digster, ellendige, ik vervloek u!... ik ver
vloek allen!......
En als met krankzinnigheid geslagen,
ijlde zij naar de deur en vluchtte weg.
Louis grinnikte, en mompelde tusschen de
tanden:
Wat kan mij uw vervloeking raken!
Markiezin d'Argelles had willen opsprin
gen, Inès achterna ijlen, haar met gewold
in hare armen dukken, haar doen begrij
pen dat ze nog enkel bij liaar «teun kon
vindenNutteloos!Een mist schoof
voor hare oogee, hare ziel beklemde, haar
gelaat werd ijskoud, en zij plofte achter
over op den vloer, mompelende:
O, moeder Blanche, dat is uwe wraak!
Louis d'Astarac tilde haar op. Zij liad
geen besef meer van hetgeen rond haar ge
beurde. Tegen den avond lag zij in volle
koorts. Haar neef was eerst van plan 'n
gedachte geheel en al waardig van hem 1
haar naar 't gasthuis te doen overbrengen.
Maar Diane, in hare ijlkoorts, kon zich on*
voorzichtige woorden laten ontvallen, en'
dit zou de politie op haar spoor brengen*
[Wordt vervolg&è
