S)e£dclóc}i£ (Souftotil;
BINNENLAND.
Dil blad verschijnt eiken clag, uitgez. Zon- en Feeflld.
De Abonnementsprijs bedraagt, bij vooruitbetaling,
▼oor Leiden 17 ct. p. week, f2.25 p. kwartaal; bij
onze a-enten IS ct. p. wc^k, f2.40 p. kwartaal.Franco
p. poet f2.70 p. kwartaal. Het Geïllustreerd Zondags
blad is voor de Abonné's vercrijgbaar tegen betaling
van 25 ct.p. kwartaal,bij vooruitbetaling. Afzonderlijke
nummers 5 ct., met Geïllustreerd Zondagsblad 8 cent.
10e Jaargang. MAANDAG 7 JULI 1919.
Bureau STEENSCHUUR 15 - LEIDEN. Inferc. Telefoon 935.
No. 2955
Postbus 11.
De Advertentieprijs bedraagt 17Va cent per regel
voor Handelsadvertenliën; Zaterdags 25 cent per regel.
221/2 cent per regel voor gewone advertentiën; Zater
dags 30 cent per regel. Voor ingezonden mededeelingen
wordt het dubbele van het tarief berekend.
Kleine Adver^ntiën, waarin betrekkingen wordea
aangeboden of gevraagd, huur en verhuur, koop on
verkoop 50 cent; Zaterdags 75 cents, van 30woorden
BUITENLAND.
Stakingsziekte in Duitschland en onlusten
in Italië. De bekrachtiging van het vre
desverdrag. De Duitsche Keizers.kindc-
ren bieden zich aan voor hun vader.
Ook Hindenburg stelt zich verantwoorde-
lijk. Discussies over het Rijn-tractaat.
OVERZICHT.
Er heerscht weer een stakingsziekte in
Duitschland. Het stadsverkeer van Berlijn
ligt nog stil en de staking van het spoor
wegpersoneel van Frankfort is op andere
steden ovei'geslagen, zoodat in West-
Duitschland het verkeer stokt. En hoven-
dien hebben de zeelieden te Hamburg en
Danzig zich bij de beweging aangesloten.
De rcgcering treedt krachtig op, maar
bet is -een strijd tegen een donkere, on
zichtbare macht het bolsjewisme. Spar-
tacus roert zich weer geweldig en een der
leiders, die indertijd Berlijn reeds in een
slagveld heeft veranderd, Eichhorn, loopt
inaar steeds rond.
Ook in Italië zijn 'onlusten uitgebroken,
juist in de groote landbouwstreken, waai
de landarbeiders het beste georganiseerd
zijn. Als straks Italië gaat demobiliseeren,
kan men nog erger dingen verwachten,
want de werkloosheid, mede door het ge
brek aan grondstoffen en afzetgebied, is
thans reeds groot.
v
"Woensdag zal de Nationale Vergadering
'te Weimar gaan beraadslagen over de
jratificatie van het vredesverdrag en men
kan verwachten, dat de beslissing niet
lang op zich laat wachten.
Belangwekkend is het intusschen, 'dat
Z.H. de Paus, blijkens een mededeeling op
•het laatste consistorie gedaan, voor
Duitschland in de bres gesprongen is in
zake de blokkade en het naar huis zenden
dér krijgsgevangenen. Orn deze te ontvan
gen is thans een uitgebreide organisatie
in Duitschland gevormd.
De houding der onafhankelijke arbei
dersraden is echter niet zeer bemoedigend:
zii willen de soldaten blijven boycotten,
omdat degenen, die de wapens wil verwis
selen voor het werktuig, een lastige^mede-
dinger is. Een onthutsende redeneering,
een staaltje van de geestelijke" verwarring
die er in zekere kringen van Duitschland
heerscht.
Doch Hindenburg wanhoopt niet. De
grijze veldheer, heeft.te Hannover,.waar hij
feestelijk wérd ontvangen, verklaard, dat
hij vertrouwt in de herleving van Duitsch
land.
De Vredesonderhandelingen
Het be'roep van Z. H. den Paus op de
Vredesconferentie.
De Paus heeft, zooals gezegd, in het ge
heim consistorie meegedeeld, dat hij in 2
kwesties, welke' de geheele mensch'neid
raken, een beroep op de.conferentie te
Parijs heeft gedaan, namelijk de. blokkade
en de riaar huiszending van de krijgsge
vangenen. Het beroep luidt aldus:
Daar nu de vijandelijkheden eindelijk ge
ëindigd werden, smeeken wij de eeuwige
genade af en wij spreken de verwachting
uit, dat de maritieme blokkade tengevolge
waarvan zoo velen ongelukkigen moeten
hongerlijden, wordt opgeheven, dat dege
nen, die zich nog in krijgsgevangenschap
'bevinden, eindelijk bevrijd worden en dat
'de menschen en volken, die tot nog toe als
vijanden tegenover elkander stonden, zich
opnieuw met banden van christelijke lief-
él 0 zullen verbinden. Wij zuilen niet op
houden deze verwachting te verkondigen,
(laar zonder hen liet vredesverdrag nutte
loos z>ou zijn.
De „OSservatore Romano" en de berechting
van den ex-keizer.
Naar aanleiding -van het artikel in de
Osservatore Romano" over het proces te
gen den ex-keizer, schrijft ,,La Libre Bel-
gique" het volgende:
Verscheidene malen heeft men zich
gedurende den oorlog vooral van Belgische
zijde beklaagd over de houding van de
Osservafore". Men verwijt haar. een ge
brek aan een juisten blik op den toestand,
benevens een pro-Duitsche gezindheid, ver
borgen achter het masker van neutraliteit.
Haar „oratio pro Imperatore" is even
min een gelukkig© zet van het blad, want
Ébet gaat verder dan een juridische discus
sie, en valt de bewering bij van Scheide-
mann te Stockholm: „Laten wij geen
schuldige zoeken, want die is niet te vin
den". De menigte vergist zich, wanneer zij
zich verbeeldde dat de „Osservatore" zich
verschuilt achter het Vaticaan.
Waarom onderschrijft hij, die Katholiek
is, niet deze regelen van een rechtgeaard
Duitscher in de „Voss. Ztg." van 22 Juni:
„Laten wij eindelijk den moed hebben in
te zien, hoe groot ons ongelijk is en in
welke mate wij er voor verantwoordelijk
zijn. Dat igrhet eenige middel om onze el
lende te boven te kbmen en de achting
der wereld te herwinnen."
De straffeloosheid van Wilhelm zou een
ramp zijn voor de internationale en bur
gerlijke moraal..
Het Rijn-tractaat,
Heden zouden de Duitschers voor het
eerst mondeling met de geallieerden te
Versailles onderhandelen. De discussies
zullen loopen over het-Rijn-statuut. De
Duitschers zullen namelijk liet Rijnverdrag
onderteëkc-nen tegelijkertijd met het vre-
destractaat.
Maar zij verklaarden niet te begrijpen
op welke wijze het Rijnverdrag zou moe
ten worden uitgevoerd. Om deze reden
vroegen zij de toelating om de kwestie met
de geallieerden zoo spoedig mogelijk mon
deling te mogen behandelen. De Raad van
Vijf ministers van Buitcnlnndshe Zaken
besloot om dit verzoek in te willigen.
Duitschland.
De uitlevering van den ex-Keizer.
Prins Eitel Friedrich van Pruisen heeft
aan den koning van Engeland het "vol
gende telegram gezonden:
Orn te voldoen aan den vanzelf spre
kenden, plicht als zoon en officier, stol ik
mij met mijn vier jongere broeders in
plaats van mijn keizerlijken heer en vader
voor het geval van'zijn uitlevering, - ter
beschikking van Uwe Majesteit, orn hem
door ons offer den ontcerenden gang te
besparen.
De „Times" verneemt uit Coblenz dat het
lot van den ex-keizer het onderwerp van
alle gesprekken is. De meerderheid der
bevolking is ontevreden en vindt het be
sluit der geallieerden orn hern voor een
gerechtshof te dagen, nutteloos. 1-Iet volk
gelooft, dat de keizer slechts een klein
deèl van tle verantwoordelijkheid van het
verloop der. gebeurtenissen draagt. De
kroonprins wordt echter met andere oogen
.bezien, Men acht hora grillig, frivool en
zonder verantwoordelijkheidsgevoel.
Ook Von Hindenburg eischt tfe verant
woordelijkheid op.
Generaal-veldmaarschalk von Hinden
burg.heeft naar aanleiding van zijn aftre
den aan -den Rijkspresident het volgende
telegram gezonden:
„Mijnheer de Rijkspresident! De onder-
teekenin-g van den vrede geeft mij aanlei
ding tot- de volgende verklaring: Voor
alle maatregelen en handelingen van het
opperste legerbestuur sinds 29 Aug. 1916
draag alleen ik de verantwoordelijkheid
Ook zijn alle met de oorlogvoering in ver
band staande besluiten en bevelen va^
Z.M. den Keizer en Koning sinds dien dag
genomen en uitgevaardigd op mijn na
drukkelijk advies en onder rnijrt volle ver
antwoordelijkheid. Ik verzoek u deze ver
klaring ter kennis te brengen van het
Duitsche volk en van de geallieerde rc-
geeringen. Von Hindenburg, generaal-
veldmaarschalk".
De vervolging tegen Eichhom.
De commissie uit de Nat. Vergadering,
belast met de regeling der werkzaamhe
den, heeft zich beziggehouden met het
voorstel der onafhankelijken, orn de ver
volging -tegen den vroegeren Berlijnschen
■politiechef, Eichhorn, te staken.
Een bindend besluit werd nog niet ge
nomen. Men wil eerst de stukken van de
processen tegen Ledebour en Eichhorn
bestudeeren alvorens een beslissing te
nemen.
De stakingen.
De staking in het verkeer te Berlijn is
vrijwel onveranderd, met de hervatting
van het- tramwegverkeer is de eerste da
gen niet te rekenen. De staking der spoor
wegarbeiders daarentegen behoort tot het
verleden. Op allo stations wordt do gere
gelde hoeveelheid arbeid weer geleverd.
De onderhandelingen fnet de stakende
bankbeambtcn, hadden een gunstig ver
loop. Daarentegen maakt in een reeks van
districten de staking der spoorwegarbei
ders vorderingen.
De „Freiheit" meldt, dat de staking in
het geheele rijk zich steeds meer uitbreidt.
Van heden af treden de spoorwegarbeiders
in de volgende directies in staking: Han
nover, Elberfeld, Essen, Mainz, Magde
burg, Dortmund, Beilefelö, Darmstadt en
Klamme. Dat is 6 en waarschijnlijk
volgt oolc nog Kassei. Daardoor is het
treinverkeer in bijna geheel West-Duitsch-
land stopgezet. Ook op do kustplaatsen is
de staking overgeslagen'.
In Hamburg en Danzig staakt een groot
aantal koopvaardijmatrozen en schippers.
In Frankfort hebben de stakers bet tele
graafkantoor der spoordireclie met druk
kerij enz. bezet-, waardoor het geheele
dienstverkeer in het district onmogelijk is
gemaakt. In Lehrte is de spoorlijn door
stakers beschadigd. In Hannover is het
direcliegebouw bestormd.'
Bolsjewistische zegeningen.
Het Hamburger Frenidenblatt" ver
neemt uit X'et rograd. dat de bolsjewisti
sche commandant Peters 800 familieleden
van soldaten, die uit Petrograd gevlucht
waren, en 65 officieren heeft doen execu-
teeren.
Engeland
Het Keizer-proeea,
De „Tel." seint:
Het gedeelte van Lloyd George's rede,
dat betrekking lieeft op het proces "van
den ex-keizer, is met verbazing ontvangen
in welingelichte kringen in Frankrijk, al
waar dé beerscliende Opinie is, dat, vol-
ges den tekst van het-vredesverdrag, het
in-he: chuldiging-stelleri van Wilhelm uit
sluitend een moreelo en, politieke belee-
kenis heeft.
De verbazing i- echter.nog grooter in
Amerikaansche milieux. Telegrammen uit
Washington toonen aan, dat men in de
V. S. niets afweet van een overeenkomst
als waarover Lloyd Géorge sprak.
Lansing, die nog te Parijs is, verklaarde
nooit gehoord te hebben van een schik
king, ten doel hebbende de uitlevering
van den keizer te vragen om hem te Lon
den voor dén rechterstoel te brengen. Lan
sing voegde hieraan toe; dat hij niet ge-
loóven kon, dat Wilson zulk een -schik
king zou hebben getroffen zonder er hem,
•Lansing, van ie hebben in kennis gesteld.
Frankrijk
Een miniatuur-veldslag.
De „Figaro" verhaalt:
Een allerleveridig'ste gedachten wisseling
in de wandelgangen der Kamer tus-
schen twee afgevaardigden is rnet vuist
slagen geëindigd. Weet men waarover de
twist liep? Over het vredesverdrag!
Het verwoeste gebied.
De afgevaardigde Louis Guislain heeft
een wetsontwerp ingediend tot het orga-
nisecren van een nationale loterij, waar
van de opbrengst zal dienen tot het on
middellijk uitbetalen der schadeloosstel?
lirig aan de bewoners van het bevrijde ge
bied.
Honderdduizend francs voor een balkon.
Te Parijs ontzien de huiseigenaren of
huurders langs den weg. welke op 11 Juli
■gevolgd zal worden door de zegevierend
terugkeerende troepen, zich niet, 6000
francs voor één raam en100,000 francs
voor een balcon over de gansche gevel-
breedte te vragen. Zij lichten zulks toe met
de verzekering dat er 250 menschen op
zulk ecri balcon plaat.s kunnen vinden,
zoodat de gelukkige huurder een winst
kan maken van 150,000 francs als hij het
balcon weer tegen 1000 francs per (persoon
onderverhuurt.
Italië.
Onlusten,
Naar de „Tirnes" uit Milaan verneemt,
slaan de hongeronlusten in de provincies
Remagona, Emilia en Toscana langzamer
hand naar de andere provincies over. In
de Romagna en Emilia hebben de plun
deringen een zeer ernstig karakter aange
nomen en ligt de politieke macht in de
hand der plaatselijke socialistische en re-
pub like in sche vereenigingen, die den ver
koop van levensmiddelen controleerden
en dien het gelukt is de prijzen tot 50 pet.
te rcduceeren*
Hongarije.
Een communistisch vonnis.
Het Stadsgerecht yelde vonnis over 'de
253 pupillen van de militaire Ludovika-
academie, die gearresteerd waren in ver
band met de gebeurtenissen in het laatst
van Juni, en veroordeelde de beklaagden
tot verbeter-arbeid.
De president van de rechtbank verklaar
de na de verkondiging van het vonnis, dat
het Standgerecht tot de conclusie was ge
komen. dat de beklaagden slechts werk
tuigen in de hand van anderen waren ge
weest.
De communistische maatschappij ver
wacht dat de veroordeelden nuttige en
werkzame leden dier maatschappij zullen
worden!!
Turkije.
Een oproerig generaal.
De „Times deelt mede. dat in Athene
een officieel bericht uit Constantinopel is
ontvangen, volgens hetwelk Mustafa Ive-
inal Paclia, bevelhebber over een deel van
het Turksche leger, en onlangs tot in
specteur van het Anatolisohe leger be
noemd, zich aan het hoofd van ©ene re-
volutionnaire beweging gestald zou heb
ben.
In zijn proclamatie roept hij het volk
op, zich tot verdediging van het land aan
een te scharen. Zijn hoofdkwartier zou
zich in Amasia bevinden en zijn invloed
zich uitstrekken over het vilajet Brussa
tot de Grieksche bez'ettingszöne.
Volgens datzelfde bericht heeft de com
mand arit van het 17e legerkorps zich bij
deze beweging aangesloten. Een bijzonde
re commissie moet van Constantinopel
naar Anatoüë gezonden zijn om (le bevol
king tot kalmte te brengen. De Turksche
regceririg roept Mustafa Kerrial Paclia
op om naar Constantinopel te komen.
Deze vindt het echter geraden aan dien
oproep geen gevolg te geven.
Tsjecho-Slowakije
Mis9ie naar Kcnstantinopel.
Het ministerie van nationale verdedi
ging zendt een militaire missie. naar Kon-
siaritinopel, wier hoofdtaak zal zijn de
bescherrnng op zich te nemen en de toe
lating te bevorderen van vele duizenden
Ts-jecho-Slóvakische staatsburgers van
Zuid-Rusland, den Kaukasus en den
Levant.
Vereenigde Staten.
Hitte.
liet weerbureau deelt mede, dat de dag
van Vrijdag de warmste dag van den zo
mer is geweest en gelijk komt met 3 Juli
van 1911, welke de heetste 3e Juli is ge
weest, die is waargenomen. De hoogste
temperatuur was 95 graden 's avonds te
6 uur. Er zijn aanwijzingen voor, dat de
hitte zal voortduren.
BEDE OM HULP VOOR DEN MARIA-
EL1SA8ETHEN-VEREIN TE WEENEN.
Zijne Doorl. Hoogw.' de Aartsbisschop
van Utrecht ontving een schrijven waar
van we hier de vertaling laten volgen:
Monseigneur-
Wil mij als vice-presidente van den
Maria-Elisabethenverein, wiens taak het
is, noodlijdenden door woord en daad, te
ondersteunen en op te beuren welwÜ-
lend^toegestaan alleronderdanigst een ver
zoek naar voren te brengen,.
Aangespoord door de hoop, dat de offer
vaardige liefde, die zich jegens de bekla
genswaardige kinderen van ons, nu zoo
diep ongelukkige vaderland, vooral jegens
de armen van Weénen, reeds ir. zoo schit
terend licht vertoonde, ook den hulp roep,
yan onze vereeniging zal verstaan, dur
ven wij £eh beroep doen op het edela
hart van Holland's Katholieken en den
vorschrikkelijken toestand van onze arrnen
voor de medelijdende blikken der groot
moedigen openleggen.
Onze arme families zijn niet in staat
voor zich de levensmiddelen te koopen,
welke hun door de rantsoenkaarten toege
wezen worden, zij moeten ze met de bit
terste gevoelens laten verlo'open en sleepen
hun leven voort op ellendige wijze. Er ge
schiedt zooveel voor kinderen, en terecht;
echter ondersteunen wij ook families,
.waar slechts volwassenen zijn, ziekelijke,
ondervoede menschen, die nauwelijks
meer in staat zijn, eenigen arbeid te ver
richten. Het doet iemand »pijn aan het
hart, men zou willen helpen en moest
meer kunnen geven dan ooit. Inplaats
daarvan houden de bronnen, onder den
druk der tegenwoordige omstandigheden,
op te vloeien.
En daarom, Monseigneur, de innige
bede en bange vraag. Zou het niet moge-,
lijk izijn in de katholieke bladen van Hol
land voor de arme, geduldige, maar onzeg
baar lijdende beschermelingen van derï
Maria-Elisabcthver. inzamelingen te doen
houden en zou Uwe Doorluchtige Hoog
waardigheid zoo goed willen zijn, dit toe
te staan en te regt len. Als de Herder
roept, zal de trouwe kudde niet weigeren!
Sta toe, Monseigneur, de uitdrukking
yan mijn diepste onderdanigheid,
(w.g. MARIE (Grafin) HARTIG
ZOLLINGER THURN.
6-G-1919. Wien I. Backerstrasze 10.
Het schrijven was vergezeld van de vol
gende aanbeveling van Z.Em. Kardinaal
Piffl:
Doorluchtige Hoogwaardigheid
Als de nood in Weenen niet zoo groot
was, zou ik de bede van den Maria-Elisa-
beth-Ver. zeker, niet, aanbevelen. Maar wij
kunnen met eigen middelen niet voldoende
meer helpen en moeten ons tot de offer
vaardige harten van 't buitenland wenden.-
De Maria-Elisatethver. werkt op dezelf
de wijze als de Sint Vincentius-vereeni-
ging, laat de armen bezoeken door zijn
leden, die bij hen missiewerk verrichten.
Hij verdient krachtige cirüersteuning
van hulpvaardige katholieken.
Met de bede anijn arm Oostenrijk ook in
Uw gebed te gedenken, verblijf ik,
de Uw Doorluchtige Hoogwaardigheid
toegenegen?,
(w. g.) f FR. G. Kard. PIFFL,
Aartsbisschop van Weenen.
Weenen, 10 Juni 1919.
Hunne Doorl. Hoogw."de Bisschoppen
van Nederland staan gaarne toe, dat voor
het bovenaangegeven doel een inschrijving
in de Kath. bladen worde geopend
Ook ons blad stélt, zich gaarne beschik
baar om [liefdegiften voor dat doel in ont
vangst te nemen».
Nederland en België.
Do „Daily Herald" publiceert een inter
view van C. Huysmans naar aanleiding,
van de verklaring van H. Renkin, alsof
België ontevreden zou zijn met het vre-
destractaat.
Huysmans zegt, dat de Belgische socia
listenpartij voldaan is met de onvolledig
heid van het tractaat, in zooverre het
loopt over annexionistisclie en imperialis
tische aanspraken.
België wenscht niet meer grondgebied,
maar de Belgische arbeidersklasse is diep
teleurgesteld, dat na zeven maanden wa^
penstilstand er nog niets gedaan werd
om België te helpen bii. het herstel van
zijn nijverheid.
Er zijn duizenden werkelooren, ontberin
gen en ondervoeding op groote schaal.
De Engelsche arbeiders zullen luin
Belgische kameraden helpen door aan te
dringen dat er levensmiddelen en grond
stoffen zullen gestuurd'worden.
De keizer.
Volgens de „Times" zal het verzoek tot
uitlevering van den Keizer eerst dan lot
de Nederlandsche regeering worden go-
richt als het bijzondere gerechtshof zitting
houdt. Tot nog toe is geen der 5 leden be-
noemd. Alle geallieerde regéeringen heb-
FEUILLETON.
EEN EDEL HART.
131)
De deur van de woning stond open. Zij
troffen een soldaat aan, waarschijnlijk den
oppasser van Louis. Diane sprak hem aan:
Zeg den hertog de Candales dat een
zijner naaste bloedverwanten hem onmid
dellijk wenscht te spreken.
Mijn kapitein moet thuis zijn, ant
woordde de soldaat, maar ik ben er toch
niet zeker van, daar ik in de kazerne
overnacht. Als de dames willen binnen
komen... ik zal eens gaan zien.
Iiij liet de dames doorgaan. Van in 't
kleine salon dat zij betraden, hoorden zij
d'Astarac, die er'geen erg in had dat de
ideuren openstonden, den duivel jagen en
den armen soldaat allerlei beleedigingen
Haar het hoofd slingeren.
Driedubbele gek, domkop, schoft, bul
derde hij tegen den oppasser, ge rijdt voor
acht dagen den bak inl Kondct gij dan
niet zeggen dat ik afwezig wasl
Inès kou zich niet meer inhouden.
't "Was een nüttelooze leugen geweest,
Louis, riep zij van uit het salon; ik had
wel gewacht totdat gij te voorschijn
Iwyvaamti
Louis was dadelijk uit zijn bed gespron
gen en op een oogwenk aangekleed.
Ga naar de kazerne, beval hij zijnen
oppasser, en wacht daar totdat ge mij
z>iet.
De oppasser liet het geen tweemaal zeg
gen. De hertog grendelde de deur achter
'hem en kwam dan tot zijne .nicht ren hare
pleegdochter.
Wat verlangt ge? vroeg hij kortaf. En
wat moet er nog gebeuren voor dat gij
den weg naar Frankrijk vergeet?
Diane werd bleek als een lijkkleed, 't Be
trof vooral haar, zij giste het aan den oog
slag, welken de officier op haar vestigde.
Inès nam het woord op:
Wat zegt ge, Louis?... Wat beteekenen
die woorden?Weet gij dan niet meer
tot wie gij spreekt?
Tot wie ik! spreek?Ik weet het
maar al te goed. In ieder geval ik spreek
niet tot de dochter van wijlen markies
d'Argelles en gravin dc RhodesHeel
Frankrijk is vol van 't schandaal, en ik
sta waarlijk verbluft dat gij er in den
vreemde den weergalm niet van vernomen
hebtMeisje, waart ge maar liever bij
uwen sukkelaar van 'n man gebleven, het
ware wellicht nooit zoover gekomen
Maar Inès onderbrak hom heftig. Zij had
.zelfs ,-zijn laatste woorden niet gehoord.
Haar verdwaasde oogen dwaalden van
Dianc naar Louis.
Wat! viel zij uit, toen zij weer spre
ken kon, wat durft, ge zeggen, ben ik niet
Inès d'Argelles, de kleindochter van
Jacques de Rhodes?... Moeder?... moeder!...
vervolgde zii, zic-h tot Diane wendende,
die man wordt krankzinnig!...
De markiezin bad met hare oogen haren
neef om genade:
Louis, mompelde zij, uw vader was 'de
broeder mijns vaders, heb medelijden
met mij.
Maar de hertog de Candales was niet
voor niets haar levend evenbeeld. Niets
kon hem vermurwen of van besluit doen
veranderen.
Er moet een einde aan komen, sprak
hij beslist. Speelt gij, ja of neeA, comedie,
en zijt gij werkelijk onkundig van het ge
ruchtmakend proces, dat onlangs zijn ont
knooping vond voor het assisenhof?
De markiezin viel als verpletterd op een
rustbank, en verborg baar gelaat in hare
handen.
Maar we weten volstrekt niets! riep
Inès uit. En juist om iets te vernemen
zijn we tot u gekomen... Gij hebt ons on
gerust gemaakt met uw raadselachtig te
legram... Waarom moeien wij ons verbol
gen houden?
Vraag het aan de vrouw die u opge
voed heeft, zij kent de waarheid.
O, Louis! stotterde Diane, wat zijt gij
wreed!
Inès wist niet wat zij er van denken
moest.
Maar spreek dan toch, schreeuwde
zij, de -eene of de andere!
Een oogenblik, gij gaat alles verne
men.
Louis! riep Diane een laatste maal, in
den naam uwer moeder, zwijg!
Maar hardvochtiger dan ooit vervolg
de hij:
Meer dan twintig jaar geleden, woon
de een meisje in een huis waar zij uit lief
dadigheid opgenomen en opgevoed was.
Zij groeide op met de dochter des huizes,
die haar beminde en als zuster behandel
de. Zekeren dag trad die dochter in 't hu
welijk, en de andere, om op hare manier
hare erkentelijkheid te betuigen, poogde
den vrede in 't jonge huishouden te storen
en er 't geluk te verbannen.
De markiezin sprong recht gelijk een
waanzinnige.
Gij zijt onmeedoogend! riep zij uit,
hare armen naar d'Astarac uitstrekkende;
ik vervloek u.
Deze 'grijnslacht©.
:Vachtig! zeid,e hij, gij overtreft de
meest vermaarde tooneelspeelsters, dier-,
bare tante!......
Diane liep naar de deur; Inès sprong
voor haar en hield haar met geweld tegen,
Blijf, sprak zij, ik wil het.
Diane zakte ineen op de rustbank, stot
terende:
Het is niet waar!
Zwijg, gebood Inès, de dochter dea
weldoeners was Marguerite de Rhodes, da
ondankbare waart gij!
Gij beleedigt me, meisje!
Ga voort! zei ze-tot d'Astarac.
Gij hebt al een gedeelte deT waarheidl
geraden, hernam Louis, Marguerite d$
Rhodes, markiezin d'Argelles had
dochtertje. Zekeren dag stierf zij schie
lijk, aan een hartziekte, beweren de eenen*
tengevolge eener hevige aandoening, zeg*
gen de anderen. En de best ingelichtani
houden staande dat Diane, hare vriendin*
opzettelijk die aandoening verwekt, en dei
dochter haar weldoeners gedood heeft.
Louis vestigde zijnen blik op de «1#
kiezin. Deze snikte.
En verder? beval Inès.
{Wordt venrolg'dj
