BUITENLAND. JDil bïad verschijnt eiken dag, tdtgez. Zon- en Feeetd. Dc Abonnementsprijs bedraagt, bg vooruitbetaling, toor Leiden 17 ct. p. week, f2.£5 p. kwartaal; bij onze agenten 18 ct. p. we^k, f2.40 p. kwartaal. Franco p. poet f 2.70 p. kwartaal. Het Geïllustreerd Zondage blad is voor de Abonné's verkrijgbaar tegen betaling van 25 ct. p. kwartaal.bij vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers 5 ct.,met Geïllustreerd Zondagsblad 8 cent. Dit nummer beslaat uit vier bladen, waaronder het geïllu streerd Zondagsblad. 10e Jaargang. Bureau STE.KfcSCf.UUR !5 ZATERDAG 28 JUNI 1919. No. 2948 LEIDEN. Inierc. Telefoon 935. Hoe voeden wij onze kinderen blijde op? „Verheug- u in uw jeugd en Jat uw hart welgemoed zij in uw jonge jaren, want de vreugde in den Heer is onze sterkte en de opgewektheid dss harten is een onuitsprekelijke schat van heiligheid!.," (Eccles; Esclras; Ecclus „Eeri aangenaam en blij leven komt niet van uitwendige dingen; maar de mensch brengt uit zijn binnenste als u:t een bron de vreug de in zijn leven". (Plutarchus.) Menigeen zal misschien verwonderd op zien bij het lezen van bovenstaand op schrift}. Alsof men de kinderen nog tot blijheid en levensvreugde moet opvoedenl Door dat heeJe jonge leven tintelt immers uur aan uur gulle vreugde! Zijn dan de uitdrukkingen: „blijde, zonnige jeugdl" „altijd-lachende leeftijd!" zonder win? Neen, wij zijn het er allen over eens: de jonge jaren zijn de tijd van blijheid en vrcugde-sprankelenid leven bij uitne mendheid!... Een kind juicht om niets!... het kind weent om niets!... om onmiddel lijk daarna door zijn tranen heen we>er te lachen!... Van den eenen kant geeft die leeftijd van den onschuldigen lach en grappige cherts, van geestige vroolijkheicL en on gedwongen „genieten" ons den weg aan, volgens welken wij het. kind moeten ge leiden en opvoeden. De grondtoon der kindernaluur is blijheid of liever de grondtoon van iedere menschenziel. Tel kens komt bij ieder wezen op den voor grond do streving naar geluk: het is dus zaak reeds in de jeugd die streving te ge leiden, opdat men in het kiezen van de middelen tot het gewenschte geluk zijn doe1 niet misse. De Grieksche wijsgeer Democritus zag de groote waarde van het kinderlijk blij-zijn duidelijk in: „wanneer het hart dor kleinen 100 poorten had als Thebe, dan zou men de vreugde door alle 100 moeten binnenhalen, opdat zij' uit den tuin der jeugd zeer veel goeds mee nomen haar het akkerveld van mannelijk zwoegen en opdat met het donkerder wor den van hun haar ook hun opgewektheid niet verduistene!" ,0 Van den anderen kant blijkt.uit W, plotseling omslaar. der kinderlijke vreug de in „allerdiepste" droefheid kinder lijke 'droefheid' wondt zoo zwaar gevoeld! dat die blijde stemming vari het kinder hart nog niet de ware, vreugdevolle ge steldheid is, die „het leven" helpt dragen. Dus: de kinderen moeten tot blijheid wor den opgevoed of beter gezegd: de kinder lijke blijheid des harten moet worden ge leid, gesterkt, opdat zij in en door .die blij heid langzaam-aan konten t-ot die opge wekte stemming, die zoo geschikt- maakt yoor het leven. Het staat vast,'dat de kinderziel h 1 ij i s... blij moet zijn: anders is het kind ziek of deugt niet... Ook staat vast, dat h e>t kin d'in die natuurlijke, kinderlijke blijheid nog fe e n kracht bezit om biet leven blijde" te doorstaan. De onuitsprekelijke droefheid over kleinigheden, die de blij heid wegnemen en zonder hulp voor elke moeilijkheid doet terugdeinzen is b reg vogr deze waarheid. Eerst dus de vraag: wcilke is dan die blijde gemoedsstemming die ons het leven helpt dragen of liever: zonder welke het leven „ondragelijk" is? Vervolgens de vraag: h o e moeten wij de Ik1 i rider 1 ij k e hartevreugde opvoeden tot mannelijken levenszin? Is or in onze maatschappij gelegenheid om zich te vermaken? Meer dan ge noeg! Is er in onze moderne wereld vreug de? Zeor veel vreugden, zeer weinig vreugde! Uit de dagelijksche ervaring Toeren wij, dat het verschil tusschen een „lustige" wereld en een blijde, vreugde volle wereld groot is!... Vreugde, levens blijheid bestaat dus niet. in het hebben van vele vermaken, genietingen. Vreugde is een gemoedsgesteldheid, die niet op de eerste plaats afhankelijk is van het aan tal genotmiddelen'. Tomanrl met weinig genotmiddelen kan veel meer ware harte vreugde smaken dan een ander, dio volop voor 't grijpen heeft, wat zijn hart aan genot, begeert. „Iedereen", ztgt P. Kon- ra.l Mohr, „is de smid van zijn eigen ge luk en vreugd". P. v, rl. Tempel schildert ons eenv- ndig schoon het onderscheid en verschil in waarde tusschen genotmiddel-genoten en waro vreugde. „Toch is nan bet begrip vreugde meer het dankbeeld verbonden vjin een uit het hart op wellende levens- •fbron, van iets innigs on innerlijks, terwijl iftuen bij genoegens meer denkt aan cli ^uitwendige prikkels en genotmiddelen, dio 'tot de vreugde kunnen bijdragen. Poch (laar blijkt dan ook uit, dat de eigenlijke vreugde uit liet hart moet komen, en dat dia prikkels van buiten, Je genotmidde- op zichzelf niet toereikend zijn om die ware vreugde te verschalken. Vandaar dat een eenvoudige, schuldelooze kinder ziel om niets gelukkig kan zijr en uit schateren van vreugde, terwijl een schul dig, onverzadigd en dubbelzinnig men- sehouhart ook bij de grootste menigvul- dwbeid van de meest uitgezochte genot middelen; vreugdoloQij, treurig en ramp- Zalig wc-zen kan.'!. De Advertentieprijs bedraagt 17V* cont per regel voor Haudelsadvertentiën; Zaterdags 25 cent por regel. 22V2 cent per rogel voor gewone advertentiën; Zater dags 80 cent per regel. Voor ingezonden mededeelingen wordt het dubbele van bet tarief berekend. Kleine Advertentiën, waarin betrekkingen worde» aangeboden of gevraagd, buur en verhuur, koop ea verkoop 50 cent; Zaterdags 75 cents, van 30woorden Voor ware vreugde vraagt Wibbelt 3 zaken: innerlijke hartevreugde, voorcichtige keuze der genoegens, m a- t i g h e i d bij elke genieting... Nu begrij pen wij, waarom onze, „lustige" eeuw zoo arm is aan ware vreugde! Bij de vol wassenen ontbreekt zeer dikwijls zoowel innerlijke hartevrede als voorzichtigheid cn matigheid bij het gebruiken van hun genotmiddelen. Voor de kinderen, hij wie de hartevrede aan nog wel aanwezig is bij velen gaat deze al te spoedig heen! bereiden wij dikwijls genocgdns zonder voorzichtigheid in onze keuze, zonder paal en perk te stellen in het „laten ge nieten"... Waar schuilt 'onze fo'ut, waardoor wij van die nooit-tevreden kinderen kwecken, d'ie nooit genoeg, altijd „meer" wilien, vragen, eischen? Men vergeet fe veel. dat de rnensch, du? ook het kind de bron der ware vreugd in zich omdraagt, in zijn on schuld en vredige harte-reinheid, en dat men du3 bij de opvoeding op de eerste plaats te zorgen heeft :lie bron holder en zuiver to houden cn vervolgens le voeden met ware vreugde, aangepast aan het kin derlijk gemoed. Gaat men schier het kind opvoeden, alsof men het van buiten-af alle vreugde moet bijbrengen door veel en velerlei genotmiddelen die dan nog dikwijls gekozen worden geheel in strijd met.zijn jaren of aard, dan bederft nïe.n den rijken gemoed san nleg tot veelei schend heid en nooit-voldaanheid... Nu zullen wij inzien, dat die mensch- kundige geleerde waarheid sprak, toen hij zeide: „het is opvallend, hoo vreugdeloo- zer en ellendiger de wereld is geworden, naarmate zij „Instiger" werd." Dus nog eens: aan kinderen is het eigen opgeruimd en welgemoed de wereld in te kijken, blijheid en opgewektheid te too- nen. waar deze ontbreken, daar is het niet in orde met de gezondheid óf van lichaam of van ziel!... van deziel? ja, dat komt -tegenwoordig reeds op jeugdigen leeftijd veelvuldig voor: gelukkig dan nog het kind, dat in zulke "omstandigheden in (vader lof imoeder verstandige 'leiders vin/dt!... Innerlijke har'tevre'dc dus het eerste vereischte voor ware vreugde ©n krachtige levensblijheid! want de vreugde in den Heer is onze sterkte!" En. fir vorr ons, Christenen, behoeft dit r.a al het bovenstaande geen verder betoog: eer rein hart is dè bron van ware, onge dwongen vreugd; wanneer de bron ver giftigd is, kan er geen gezonde, frissche, sterkende levensblijheid uit opwellen. De 2 ande.ro vereischfen voor waar le vensgeluk bij. onze vreugden: voorzichtig heid in de. leeuze. der genoegens en matig heid in het genieten er van geven ant woord op de andere vraag: hoe moeten wij dé k i n d e /r 1 ij k e b 1 ij h e i d des hart an opvoeden tot man n-e 1 ij k e n I e V c n s z i' n? Daarvoor moeten wij voor onze kinderen uit de genotmiddelen uitkiezen die, wedke het meest stroo- ken met de kinderlijke natuur 'voorzich tige keuze) en in die kinderlijke genot middelen: moeten wij maat houden (matigheid in het genieten). Het kind wil van tijd tot tijd \yel eens uitspringen en „uitlachen", maar door voor zijn kinderen alléén vermaken te kiezen, die. tot luidruchtigheid voeren, be wijst men da ware opvoeders tot levens lust niet te kennen. Hieronder vallen ook die spelen, die aanleiding geven tot on stuimigheid, driftigheid en ruwe manie ren, waarin spoedig ruzie, eigenzinnig heid en overmoed hoogtij vieren. Afkeurenswaardig zijn ook genotmidde len, waarin geest en gemoed van het kind te sterk gespannen, boven hun kracht ge prikkeld worden, terwijl bet om zijn jeug digen leeftijd en natuurlijken aanleg geen weerstandsvermogen genoeg bezit om zich weer in evenwicht te brengen. Hierom diende wel wat beter gelet op hc't bioscoop- vermaak Onoordeelkundig er: verderfelijk zijn ook voor kinderen vermaken, die niet passen aan hun leeftijd, waardoor zii gebracht worden in een toestand, waarin hun na tuurlijk kind-zijn gedwongen wordt veel te vroeg en onnatuurlijk-snel plaats te maken voor zich-godi agen en genieten als groote menschen... Hierom is zoo afkeu renswaardig litt vrij en zonder rtoezicht (met geld op zak zelfs!) bezoeken van ker mis eni publieke vermakelijkheden; het meedoen, dikwijls tot laat in den nacht, aan bruiloft of feestpartij. Al zulk mee leven met gror.te menschen prist hun nog niet. Hier hebben wij niet alleen do klei nere kinderen op het oog!... Hier moet mij ook een vlammend woord van protest uit de pen over eenzelfde soort van onnatuur lijk kindervermaak. Het dient genoemd te worden „kindervermaak", want die er aan meedoen zijn nog kinderen, jengens met korte broek, meisjes met koitc rokken en loshangende haren. al zijn ze dan. misschien 14, 15 16 jaar oud. Ér zijn te genwoordig kringen, waarin cle kinderen, nauwelijks cle lagere of M-.U.L.O. school ontgroeid, reeds uitzien naar c-cn „partij" niet, natuurlijk, om na wederzijdsche kennismaking binnen niet te langen tijd te komen tot een christelijk huwelijk... maar om met wederzijdsch goedvinden elkander de Zondagen, de fietstochtjes en „partijtjes" prettig te maken... En wat nog het ergste is. vele ouders zien daar niets in! andere ouders, die het leven, en de natuur van den mensch wat beter be grijpen, .zien er wél wat in», maar zij dur ven niets zeggen, ofwel orndat zij hun kinderen niet „aan'kunnen, ofwel omdat zij bang zijn voor 'ji voorbijgaande huise lijke scène. Ouders, die zuIkg dingen niet beletten pf. pog erger: dit gaarne aan hun kinderen gunnen, zijn „die herders die| zich niet bekommeren over de ver strooide kudde en deze niet behocdem voor verscheurende dieren"... over wie God reeds in het Oud -Verbond een schrikkelijk „wee!"" heeft uitgesproken De natuur eischt een langzaam proces om van kind zijn te komen tot den volwassen leeftijd. De natuur laat zich niet, alerminst op dit punt, dwingen. Om onze kinderen vol wassen te krijgen wordt geheel iets anders vereascht dan om hen meerderjarig te krij gen: voor het laatste is een wettige, ver klaring voldoende; voor het iTerste is het, op straffe van groote schade voor lichaam en ziel, noodig te wachten en te walcèn... Het onverstandige joptreden van vele ouders ten opzichte van hun kinderen van onwil spreek is niet •«- is dikwijls oor zaak, dat in onzen tijd zooveel kinderen nog jong, reeds moeten Vlagen met Pan! Verlaine: „als een driftig kind greep ik naar den druiventros der zinnelijke genie tingen; maar des avonds? Met besmeurde handen, niet een besmeurde ziel wierp ik mij neder op mijn legerstede, de vertwij feling in het hart!"... Twee groote wetten bij de opvoeding tot levensvreugde, luiden: lo. kinderen moeten niet meedoen met of genieten van vermaken die alleen voor volwassenen be stemd zijn; 2o. men moet den kinderen geen geld in handen geven voor uitgaven naar eigen keuze* Welkej genoegens, niet mate «gom o ten, zijn dan wèl opvoedend? Allereerst d h u i s e lij -k e vreugde. Het kind ge niet „thuis" het meest en het liefst... als de ouders het ton minste.een „thuis" we ten te bezorgen! Wordt in hun jeugd hun smaak bijgebracht voor gepaste ontspan ning in huiselijken kring en in gezelschap van goede vrienden en vriendinnen, die zij bezoeken en ontvangen in het ouder lijk huis, dan zal in later tijd niet zoo gemakkelijk en niet zoo sterk de lust bij lien opkomen, naar luidruchtige cn ge vaarlijke genoegens buitenshuis zonder toezicht. De hartelijke; sterke liefde der huisgenoot en onderling is voor het kind reeds zulk een sterkende „huiselijke vreugde". De wereld, waarin het kind leeft en groeit, waarin zijn geest eri gemoed het best gedijen, is het huiselijk leven. De ge noegens van het huiselijk leven dus stroo ien het meest met zijn natuur. De weder zijdsche liefdé van de ouders onderling, van de ouders enkinderen; de vriende lijkheid, waarmede da ouders elkander en hun kinderen te woord staan; de 'op gewektheid, wa.arrnede Je huisgenooten op. li-etvoorbeeld der^pufyjrs elkanders las ten dingen: hot 1 ret'tfevode gecruld, waar mede men elkanders eigenaardigheden of fouten verdraagt en tracht te verbeteren; het innig medeleven met elkanders lief en leed... dit alles, wat men „de huiselijke stemming" zou kunnen noemen, maakt vooral ...het" genoegen van het huiselijk© loven uit. Die „huiselijke stemming" is het, walke de natuurlijke blijheid der kin deren tot sterken, blijden levenszin op voedt. Daarbij komen, doch als bijzaak, de ge noegens, vermaken, „pretjes" enz., die misschien het best zijn aan te duiden met den naam van ..gelegenheids-genotmidde len", zooals die voorkomen op Sinter klaas, Vastenavond, hooge feesten, ver jaardagen, enz. Eén andere factor voor opvoeding tot Opgewektere levenszin is het verschaffen van natuurlijke genoogens. De dingen om ons heen moeten de kinderen leeren beschouwen als beelden en spiegels waarin God en de goddelijke eigenschap pen weerkaatst worden. Zoo wordt, vol gens de juiste uitdrukking van Alban Stolz, de ge.heale Schepping éen groote II. Schrift, vol beelden, parabelen, gelij kenissen en leeringen. Wat zijn wij toch dom! Wij willen ons leven verbloemen- en verblijden met piruhverk en parade-vreug- de, terwijl'God „de geheele \vereld aan den mensch gaf' opdat deze door dat pronkjuweel van Zijn Scheppingsmacht zijn leven zou laten belichten en verblij den. David reeds kende de natuurlijke vreugde: „gij verlustigt mij, o Heer. in Uwe schepselen; over het werk Uwer han den wil ik jubelen." Sterkend en verblij dend is dan op ons leven het beschouwen van den sterrenhemel, evengoed ook van bloe/men, -bosschen, planten, vogels enz. Nog andere vreugden kan men opvoe dend het- kind doen genieten: de genoe gens, uit den godsdienst geput-, cle g o d s- dienstige .vr ei u g d e. Hiervan spreekt ook de H. Schrift, als zij gewaagt van een verblijden ,in den Heer en in den H. Geest". Wanneer het ongeloof en de onverschilligheid voor God cn godsdienst van onzen tijd niet reeds daarom afschu welijk waren, omdat, zij zooveel zielen fen gronde richten, clan waren zij nóg te ver foeien, omdat zij den mensch, omdat zij onzen kinderen zooveel ware hartevreug de ontrooven. De vreugde van den Kerst nacht, de blijheid van een Paaschmórgert, cle jubel van een Sacramentsfeest, het ver- trouwvolle van een Moeder-Godsdag, de verheven stemming van een processie', de zoete vrede na een missie of retraite... voelt gij voor dit alles niets? Inderdaad dan waart ge te bcklagei^ Onthoudt toch uw kinderen die vreugde niet, die, uit een levendig geloof ontsproten, hen v<\n hun eerste jaren af zin bijbrengt voor heilige zielevreugde. Geen opgeschroefde „aan- gepreekto" vroomheid! Dat kweekt huiche laars of althans zwakke zielen, die terug schrikken, als zij komen te staan voor de nuchtere werkelijkheid van het leven. Neen voor godsdienstige vreugde, vreug de, genoten in c.n tloor don godsdienst,. Brandstoffencommissie district Leiden 'De Düirécieuir valn het Brandstoffen-Bureau imaaikt békend, datmtet tfmgiarig vort heden'wouideni \geMig verklaard de hierna ite iroemien «bona en dat «ie op de kaa-rban gicxiotemlde handdlaar gemachtigd ia cup de (gewone em reladeir op dia kaarten ttoi'SichTeven 'wijze, de navolgende aflevering te doen: BRANDSTOFFEN KAART VOOR HET ZOMERRANTSOEN. op bon 2 (2a en 2b) 1 eenheid giaisco-kea. MINIMUM-RANTSOENKAART. op bon A.rood B rood (11a e«n lllb) 1 eenheid anilHiraoiefl 1 (la om Tb) 1 0 (2a en Eb) 1 eierkolten 3 (3a en 3ib) 1 •«J <i 4 (4a en 4b) 1 gaacokoa 5 (5a em 5b) 1 'dat betejteüimgan ui/tsJuitertd mogen geschieden op (J-e bij de br ands to ffe nk a arte n vérMrelkte béstjélbiljetten, wieUke ook bij afhalireig im hat bezit d'er afhalers moeten eijn cn dooir den hw-ndclaaT moeten word,en voorzien van dfen datum. vajn afhaUngx dalt de bonte A rood em B rood 'slechte tot 30 September a.e. geldig zijn; dait de m-aximu-m-prijzen zijn: a f geh aaTd t huisb eteargd 1 aenihieid (1 H.L.j anthmciet i 3.55 i 3.65 1 (1 H.L.) eierkolen f2.95 f3.05 1 (2 H.L.) gascok'es f 4.i 4.20 allee met inachtneming; van de verhoogürgem voor de veTSchiMjemde bai/tenge- meeinrten op de max'imum-pirijislij-sft aangegeven. De Directeur v.ni. Leiden, 26 Juni 1919. KRAMER moeten de opvoeders, vooral de ouders, ongemerkt de kiem leggen: op de eerste plaats, zooals bij alle opvoeding, door eigen voorbeeld, vervolgens door het woord, bij passende gelegenheden ongezocht gesproken. Wat gaat er bijv. op dez«e wijze een opvoedende kracht uit van oudere, die het kind ziet „genieten", als zij een noodlijdenden mensch kunnen helpen of eenig ander goed werk kunnen doen, gedachtig aan het woord: „wat gij den minste der Mijnen hebt gedaan, dat hebt gij aan Mij gedaan!" De gods dienst, „gezond" beleefd, als ons dier baarst levenspand verzorgd en gekoesterd is een bron vaai ware harte-weelde Niet beven voor 't leven, gegeven van God; Maar blijmoedig werken naar plicht en gebod! Gelukkig de kinderen, die van hun ouders het Ieren (blijde in ware harte- vreugde leerden dragen! Het hart rein de zinnen fijn, De ziel waar het oog klaar: Dan is de baan des levens licht» Vooral in moeilijke dagen zullen zij daarvoor hun ouders dankbaar zijn: A.ls de hemel zonnig lacht, Is 't geen kunst een lied te zingen, Maar wie in 'den lijdensnacht, 'Als de neévlen hem omringen, Ook b ij moedig voort kan gaan, Heeft het leven goed ver staan. G. P. T. V. d. BURG, Pr. Hageveld. Rechtuit! door Jansen O. P. Heden wordt het vredesverdrag met Duitschlarvd geteekend. De blokkade wordt \iiet opgeheven. Zorg voor Duitschland8 innerlijke toestand vereischt. OVERZICHT. De Duitsche regeering heeft door de de legatie van -eenige liarer leden getoond, dat zij de plechtigheid, die hedenmiddag 3 uur in Versailles is aangevangen, voort gang wil doen hebben. Zij heeft den weer- «spannigem generaal Hoffmann, die den oostelij ken provincies had doen weten, dat zij in hun strijd tegen de bezetting door de Polen op hulp van Berlijn zouden kunnen rekenen, ter beschikking gesteld. Zij bezweert, iedereen, die geneigd zou zijn zich schrap zetten tegen de tenuit voerlegging van de bepalingen van het vredesverdrag, af te zien van daden, 'die nog grooter rampen over het land zouden kunnen brengen. Zij stelt alle pogingen in het werk om het land rustig te houden, ondanks den arbeid van woelgeesten, die bij liet hongerige volk steeds weer gehoor weten te vinden. En het- antwoord der geallieerde en ge associeerde regeermgen daarop is, dat ook na het onderteekenen van het vredesver drag de blokkade nog drie a vier weken gehandhaafd zal blijven, omdat het ver drag'eerst van kracht zal worden, als het door de verschillende parlementen is ge ratificeerd. Hoe moeilijk zal het de regeéring in Berlijn vallen, in dien tusschentijd de órde in het uitgeputte land te handhaven. In hoeverre cle regeering hierbij cle troe pen vertrouwen ï-:an, is niet duidelijk- Stellig hebben Noske's krachtig voorbeeld en Hindenburgs vaderlandslievende aan maning, goede uitwerking gehad, doch van. grooten lust óm Bauer's regeering te steunen, is nog niets gebleken. Hoopvol moet de regeering in Berlijn in deze dagen wel het oog richten op de in ternationale arbeidersbeweging. Misschien dat de conferentie van de Engelsche ar beiderspartij. als zij van de voorloopige handhaving der blokkade hoort, het niet laten zal bij het uitspreken van bc-«-trgd- heid over de afsluiting van Midden- Europa. Stellig is het pleidooi der conferentie voor een spoedige toelating van Duilsch- land tot. don volkenbond cn wijziging van de vredesvoorwaarden, van beleekenis, He Commissie maakt, ovea'eeaikom'atii]g door de Rijikslkolendist-riibutie getroffen tregielingtpk eind, dat met ingang van 1 Juli a.s. de tbarïdiefl in <t.urf aan geon erikeUe distribu tee- (of rauilsoeïïóörinigsbepaili'ng blijft ge bonden, zoodat bét verhandelen van turf vanaf dien dag woa'dt vrijgegeven, dat (gehaaidhaafd blijven de than-s in het veen «•gieldiGtnde garantieprijzen, (dat in VerbarJd lui ermede: lo. op de z.g.n. aanvulliogsrantsoenen voor groep A klassen II en hooger, geea laflieverimgTtn vanwege de Branidétoffe'u- Co-monasyiio zuil'ten woéden gedaan, 2o. .die tb ante vastgestelde «rantsoenen voor de 'groepen B en D en A VIII woer den teruggebracht op 65 en voor groep C op 75 van idit Tniits.wn. 3o. diat, voor zoover ncudig, een tekort nan branstoffen moet worden aangevuld door aankoop van turf p de vrip markt. 6799 De B ran'dsto f f en -Gom mi ssie Leiden. M. KRAMER. Secretaris. P. E. BRIET, 2e Voorzitter. Leiden, 24 Jufni 1919. De Dtilr.elct ciurr vain (Ue.t Biminld'sto ff c-nb u- inclaii TnUakt békiénld, |d:a(t dijgènen, die aart ,-,Mr(s|!te" Ibrfnlnro (brandyt'offenBc^airte'n rui et hébben alfJgieüiaaBld, 'diaartioo nllsnicfg ün «de gcüegeirdueiijd woridiein gcMéld op Maandag 30 Juni a.e. ideö V.im. 9—12 m diefö nam. 2—6 «uu.r in „Muisris &acnim'\ Daar reedis b«r«anxMo'ffdn op die rant- pcexiikaairten tesdbd'kbaa.r gesteld zijn., ih loeit van hielaing, 'dat rrfen 'de tkaairtenl l/halris 'afhaalt. Omtrent (de (veratrekking valn bratnrfstoffien voor d,en mis. wiinteT train 'diegenen*, idle Ihunaae kaatnten, niette* genisHa.air.ide ide ontvangetn- kenmsgeiving niet 'afbvia-ldein, Svordit door de Commissie geieirJeifljei aansprakelijkheid tannvaaald. De Directeur van het Brand- stoffenbureau. KRAMER. Leiden, 28 Juni 1919. 6969 doch voor Duitschland i3 voor het oogenl- blik het voornaamste ide voedselvoorzie ning en de aanvoer van grondstoffen om de hongerige magen te vullen en de eco nomische machine weer op gang te bren gen. België. Een cycloon. Een cycloon heeft een ware verwoes ting aangericht te Jeneffe, een dorpje in de provincie Luik. In het noordelijk ge deelte van het dorp werden de daken van' de huizen getild. De vruchtboomen zijn bij de wortels afgeknapt. Eén tafel werd opgenomen cn in eeai naburig dorp neer gesmeten. De schade in het noordelijk ge deelte 4Ï3 aanzienlijk. 'Het zuidelijk gei- deelte van Jeneffe is gespaard gebleven.! Duitschland. Niet teekenen? Een UciurslberLcihit VariMdt, -dat de Duit» sdhcids dieoa (viled© Ihe.detn miejt zullen teeke- 'metn. Wie '«Labein het bietrildlilt, Izóoale het is. Mógelijk 5)3 hpft iriet vrceimd van beurt»- spjeculatiie, om dfen koexte zoo laag mag olijk t.e druiklaen. Hel teekenen van den vrede. Naar de „Temps" meldt, is de trein die Mueller en Bell naar Versailles brengV gistermorgen om kwart voor tien te Keu len aangekomen, waar luitenant Bour geois zich bij hen voegde. Zij worden hedenmorgen om 7 uur te Versailles ver wacht. Volgons het blad zullen Sonninó, Imperiali en Crespi, het verdrag namens Italië teckenen, daar de nieuwe Italiaan- sche delegatie niet voor Zondagochtend ta Parijs zal zijn. Het werk der vredesconferentie. De „Temps" zegt, dat het werk van da vredesconferentie door het teckenen van den vrede met Duitschland niet zal worded 'ondJrbrokefi, hoewel Wilson nog dem (zelfden nacht vertrekt cn Lloyd George in den loop van Zondag naar Londeö -terug koert. De regeeringshoofden zullqp hun bevoegdheden overdragen pp ecp, dei

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1919 | | pagina 1