WÈmmÊM
Dc Advertentieprijs bedraagt 17}/t cent per regel
voor Handelsadvertontiën; Zaterdags 25 cent per regel.
22l/2 cent per regel voor gewone advertentiën; Zater
dags 30 cent per regel. Voor ingezonden mededelingen
wordt het dubbele vaif het tarief berekend.
Kleine Advertentiën, waarin betrekkingen worden
aangeboden of gevraagd, buur en verhuur, koop en
verkoop 50 cent; Zaterdags 75 cents, van 30woorden
jijt blad verschijnt eiken dag, uitgez. Zon- en Feestd»
Dc Abonnementsprijs bedraagt, by vooruitbetaling,
oor Leiden 17 ct. p. week, f2.25 p. kwartaal; bg
ftDze ageDten 18 ct. p. weck, f2.40 p. kwartaal.Franco
o posf f2.70 p. kwartaal. Het Geïllustreerd Zondags
blad is voor de Abonné's verKrijgbaar tegen betaling
Tan 25 ct. p. kwartaal, bij vooruitbetaling. Afzonderlijk®
ar-s ct.met Geïllustreerd Zondagsblad 8 cent.
10e Jaargang. DINSDAG 10 JUNI 1919.
Bureau STEEKSCKUUR 15 - LEIDEN. Interc. Telefoon 935.
fiO. 2933
Postbus 11.
VOOR DE GESNEUVELDE STUDENTEN.
Den 24 Mei vond te Berlijn in den Domkerk een plechtig gedenkfeest
plaats van in den oorlog gevallen leden der velschillende studenten
corpsen. Onze foto toont de studenten in vol ornaat voor het hoofdpor
taal der Domkerk.
WEDRENNEN TE ALKMAAR (i Juni).
„Het schoonste geheel," vierspan Bultman. Haarlemmermeer.
redden. Het zou verstandiger zijn geweest, Greiton's vervolging nog in te trekken,
voordat rechtsingang verleend was; nu was het te laat.
Ondanks het gebeurde, was liij nog altijd vast besloten Nolda er toe te bren-
ngen hem te trouwen, en hij begon bij zichzelf te overleggen, welke middelen hem
nog overbleven om tot zijn doel te geraken^ Een troost bleef hem in elk geval
hij had het nog steeds in zijn macht Dunston het levtfn zuur te maken en daar
door ook dat van Dunston's zoon. Een van de beide particuliere detectieven, die
hij in dienst had genomen, had kennis weten te maken met Nolda's dienstbode, en
had door haar gehoord, dat- het engagement van haar meesteres en den heer
Dunston verbroken was en naar alle waarschijnlijkheid niet weer hernieuwd zou
worden.
Zelfs al werd Gretton vrijgesproken, dan zou zijn positie toch hoofcst onaange
naam zijn, want hij zou geen betrekking meer hebben, en nagenoeg al zijn geld
was in handen van Raymond.
„Ik kon wel een paar weken naar Parijs gaan en daar afwachten, hoe de zaken
hier verder ioopen," was ten slotte zijn gedachtengang.
Maar toen hij cfe volgende morgen op 't puntstond om uit
te gaan, kwam een van de klerken van den heer Jutter met
een oproeping als getuige in de zaak, die over een week
behandeld zou worden. Daar had Taunton niet op gerekend.
Als hij naar Parijs ging en niet als getuige verscheen, zou
hij niet terug kunnen keeren naar Engeland, zonder zich
aan een arrestatie bloot te stellen.
(Wordt vervolgd)
WEDRENNEN JE ALKMAAR,
ie Luitenant der huzaren D. A. Camerling Hel molt, Haarlem.
„Maar het klinkt zoo onwaarschijnlijk, dat hij van mij zou stelen, terwijl ik
zooveel meer geld van hem heb. En als hij nu zijn geld terugvraagt, heb ik
het niet. Dan zal jij het moeten geven."
Je moet ontkennen, dat je iets van hem hebt."
„Maar hij kan mijn quitantie overleggen. Wat ben ik een stommeling geweest
om daar niet eerder aan te denken. Taunton,
je hebt me in dit parquet gebracht; je zult
me er nu ook weer uit moeten helpen."
„Heb maar geen zorg; -laat alles aan mij
over."
„Ik vertrouw je niet. Maar ais ik er in loop,
sleep ik er jou mee in, 't Wordt roe nu pas
duidelijk, wat er al niet gebeuren kanZe kun
nen me wegens meineed vervolgen."
Na des lunch vertrok Raymond. Taunton
gal J*em-de waarschuwing mee niet te vee! te
drinken, en ging toen in de rookkamer alles
nog eens goed overdenken. Het was werkelijk
gevaarlijk en hij verweet zichzelf nu, zonder
GEDENKPENNING nadenken onder den invloed van zijn. woede ea
ÏSênföl wraakzud* gekaaddrf te hebben. Hij moest nu
v;ui B.Tfavrr. maar zien er zich zoo goed mogelijk uit te
DE AFGETREDEN DIRECTEUR DER NEDERLANDSCHE OPERA,
de heer G. A. Koopman, werd door eenc ciMimïissie gehuldigd. Zijn
buste, hern 'oen jangebuC1*"»*. hierboven al geheeld.
«era zijn betalingen gestaakt heeft.
1 - Neen, dat is hel Tiet, sprak Roselin;
ty'^endeiel, n'ooit 'gingen .'de zaken zoo
foe'd!
Ik zall 't u zeggen, viel La ure in: gij
jjjjt niet igeluk'k% in uw huwelijk, en die
®aat van zaken rhaakt ons wanhopig,
jr Gii 'hebt ongelijk. Beklaag ik mij? En
ik, -inderdaad, 'slechts ontgoocheling
Mderven'd'en, wio heeft er schuld aan?
an 'k ';t iemand anders dan mij zei ven
Aanwrijven?
Deü, is heel wel geredeneerd tegen-
jjisi' uzelven; dioch zoo komt niet voor ons
rekening uit. Gij zijt onze zoon, en of
K t ongeluk van links of van ir.ech.ts
r"t, 't is er. Nu, de gedachte 'dat gij
"gohikkijg zijt, is voor ons een gestadige
deling. b
arbeid zal mij redden.
Ik hoop het, maar uw nieuwe fami-
uucnier wjuen uaanflee geaiena zijn.
Zij zullen nochtans wal mi-reten. Want
ik ga van mijn besluit niet af.
Dan zal uw huishouden een 'hel zijn.
Dit zal aan iden huiidigen toestand
geen zier veranderen, morde Maurice
tusschen zijn tanden.
Die vrouwen, vervolgde Laure. als
geboren voor feesten en woreil'dache ver
maken, zullen nooit vrede hebben met
ons arbeidzaam, burgerlijk, eenvoudig be
staan. Zij moeten reen schitterend le'ven
leiden, leven buitenshuis; zij moeten kun
nen geld verkwisten als had het geen
waarde. Moeten zij hier blijven, dan is
rt 'glciduïig oorlog aan uwen haard. En 't
is diit treurige vooruitzicht dat uwen va
der en mij zoo ontstelde, toen gij binnen-
kwaamt.
We -zouden er toe moeten komen Inès
van do markiezin te scheiden, sprak Mati-
a'icje. Mijne vrouw is nog jong. misschien
<..ij raacu me uus aan te vertrekken?
't Ware misschien het beste, denk er
eens over na.
Sedent zij in de nie Denfeirt woonde,
had Diane altijd gekweld door dezelfde
gedachten, het onderzoek hervat dat zij
eenige weken tevoren begonnen had,' toen
Jacques de Rhodes haar gevolgd was naar
de wijk Levaiillois-Peirmt.
Hare Ihelsche schranderheid had haar
wel gediend. EenÜge onvoorzichtige .woor
den, door VaQlauris uitgesproken, had
den haar pp 't spoor gebracht van .de
oudie meesteres van Laure en. RoseHin,
mevrouw Varnet, fcn Diane had haar wel
dra ontdekt. Wat is vijftien of zestien
jaar in het leven cener werkzame vrouw,
die niefts anders kent dan haren huise-
lijken kring en haar dage lij ksehen ar
beid?De jaie.n waren elkaadQc opge
volgd en dc oude fabrfkante van passe-
cenning ver-
lere aanvul-
*i angel.
?n Ameri-
id, meldt,
die aan
'e in Rus-
liuis zul-
\i werden
tanslagen
LkiOlita
ki op ver
gebroken,
èfentreih,
■warn. Op
dwo wer
m Podoe-
n. Er Kan
i worden
bedreven
tina.
de Fran-
irt in een
plaatsen
worden,
k sc lie re-
^e* heilige
janspraak
gezanten
Constan-
de katho-
an dat ar is
»chten op
•n gelden,
^eredienst
vertegen-
i bescher-
eland als
den vol
uten ver-
ie godele-
w a armee
jrekdngcn
*gx?looven,
t der ka-
idelingen.
regeerin-
t de leve-
celheden
gevoerd,
worden.
waar-
al'tszins
konden
den, wel
bedragen,
het'uit-
jls insc-
(ppelen is
j. Binnen
rs telingen
i-soeneerd
ien zullen
ioordeeld.
m klauw-
de weide
angc taste
"et in het
dat over
,e minder
het land
én klauw
de, vooral
sle wordt
Zij ver-
1 zij wrok
Isovorste,
s verlaten
elin reeds
ts en vol-
them aan
ken deed;
Vallauris
t u geluk
- het ver
Kosoiiin, ontuutsi-, sfameiao verlegen
eenige woorden.
En wat is er g.ewo.rden van de kleine,
die gij tot u genomen hebt na den brand?
vroeg mevrouw Varnet, die op goeden
voet wilde staan met haar gewezen werk
man, tot groot-fabrilcant opgeklommen,
en dien zij wel eens noodig kon liebben.
Die kleine woont nog altoos bij ons!...
antwoordde de fabrikant, dae in (zijne ont
steltenis de dringende aanbeveOiingen ver
gat van Laure, d'ie Henriette wilde doen
doorgaan voor li aar eigen 'dochter.
Dit is heel wei gehandeld. Uwe
menschlie vehdhedd heeft u geluk aange-
bracflvt. Mijn beste wensChen aan mevrouw
R osei in. 't Is nret schoon mij zoo te ver
geten; ik zou haar wei eens gaarne we
derzien.
En liet hart vol gal, maar met glim
lachende (lippen nam zij afscheid. Die
yallauris had toch te veel geluk!
Brandstoffencommissie
district Leiden
KLEIN-INDUSTRIE.
De Brandstoffencommissie te Leiienf
maakt bekend, dat de aanvragen %roor
Klein-Industrie voor de eerstvolgende pe
riode worden ingewacht voor 14 Juni o.s.
De formulieren moeten steeds wc-rdcn
ingediend in de derde week der looponde
periode, daar aan later ingekomen aan
vragen niet onmiddellijk gevolg kan wor
den gegeven. 0248
De Directeur van het Brani*
6toffenbureau,
KRAMER.
Leiden, 10 Juni 1919.
kwaadaardiger. Er zijp veehouders, die op
eén dag twee koeien aan de ziekte ver
loren.
Beperking van den arbeidsduur.
In een adres aan de Tweede Kamer be
toogt het bestuur der Vereeniging van Ne-
derlandsche Werkgevers, dat bij een wet
tot beperking van den arbeidsduur reke
ning moet worden gehouden met de bui-
tenlandsehe wetgeving op dit gebied, al
thans ten aanzien van die bedrijven, wel
ke, hetzij in Nederland zelf, hetzij op da
buiteqlandsche markt, met buitenlandsche
industrieën moet concurreeren.
Het gaat er om, binnen de grenzen van
een redelijken werkdag, de Nederlandsche
nijverheid behoorlijke bestaansvoorwaar
den te verzekeren.
Wat tot nu toe omtrent de buitonland-
sche arbeidswetgeving bekend is gewor
den, wijst er op, dat men zich wel cem
8-urigen arbeidsdag voorstelt, maar geens
zins een 45-urige werkweek.
Adr. vestigt dan de aandacht op da
clausules, welke over den beperkten ar
beidsdag in de vredesvoorwaarden van da
geallieerde en geassocieerde mogendheden
v.erden opgenomen, op de agenda voor da
arbeidsconforentic te Washington, welka
in October a.s. gehouden wordt, en op da
regelingen in Engeland, Frankrijk e«
Amerika.
Waar hier te lande de vrije Zaterdag--
middag vrijwel in allo groóte industrieele
bedrijver, is ingevoerd en men daarvan'
Tioch van arbeiders-, noch van werkgevers
zijde gaarne afstand zou doen, zou de in
voering van den vrijen Zaterdagmiddag,
niet anders mogelijk zijn, dan door eén
arbeidsdag van 8y2 a 9 uur toe te laten.
Het zou daarom naar de meening van
adr. de voorkeur verdienen, dat in art. 24
van het ontwerp niet werd gesproken van
uren per dag, maar uitsluitend van 48
uren per week, waardoor de werkgevers
de vrijheid zouden krijgen om met inacht
neming van de beperking, opgenomen in
art. 24, tweede lid. de 48 uren over da
week zoo te verdoelen, als het beste uit
komt.
Daarenboven zou het voor verschillende
takken van industrie dan nog uitermate
gewenscht zijn, indien ook in ons land
voor een bepaalde vakgroep de gelegen
heid wordt opengesteld, om jaar voor jaar
in gemeenschappelijk overleg met de werk
gevers en de arbeiders in dat vak en onder
nadere goedkeuring van den Hooge-n Raad
van Arbeid een langeron arbeidsduur vast
te stellen, dan den wettelijk maximum an
hpidsduur.
Dank van bijzondere onderwijzers aan het
Kamerlid mr. A. baron v. Wijnbergen.
De onderwijzers aan bijzondere scholen»
te Roermond werkzaam, hebben aan het
Kamerlid Baron van Wijnbergen het vol
gende dank telegram gezonden*
,,De bijzondere onderwijzers te Roer
mond betuigen u hartelijk dank voor do
behartiging hunner belangen in de Tweedo
Kamer en protesteeren tegen dc onbillijke
bejegening u aangedaan bij do besprekin
gen op de vergadering Afd. Leiden D.O.V.
Namens de Roermondsohe bijzondere
onderwijzers. J. Cals, hoofd der Katholieke
Parochie-school; J van 't Hof, hoofd der
Protestantse.be school.
En in haar gemoed bleef afgunst woe
keren, te meer omdat Laure haar nooit
bezoeken kwam.
Diane d.;Le eerst het bestaan van me
vrouw Varnet ontdekt (had, vervoilgena
.haar adres, vond een wel voorbereiden
grond. De markiezin behoefde slechts
weinig behendigheid <tan te wenden om
•de passement werkster aan 't praten te
krijgen. Mevrouw Varnet weidde uit over
hare grieven, en gaf haren ijverzucht
vrijen loop.
Maar daar stelde de markiezin weinig
belang in; zij verlangde enk dl te weten of
de familie Roseldn van vroeger de familie
Vallauris van heden was; of bijgevolg, dis
Henrietta welke met hen woonde, hun
wettige dochter was, ofwel de kleine Ma
rie weflke Clemence Foillon had grootge
bracht. Want men verge te niet dat de ge-
Wdzen conöierge .der -rue Fontaine-au-Rol,
die Diane weer gevonden had dn de wijk
Levalilois-Perret, haar veiV.ekerd had dat
de Roselin's na den brand en het andean
zoek, /teruggekeerd waren naar hun ge
boortestreek in Provence.
Dit had Diane in den beginne geloofd.
Maar stille tjesa an waren weer de oud®
vermoedens in haar opgekomen, vooral
sedert dat /zij Henrietta, met haren stroo*
hoed op, in do trapzaal van Argdles ont
moette. 't Was Marguerite do Rhodes»
verrezen en (levend.
[Wordt vervolgd:}