WÈmmÊM Dc Advertentieprijs bedraagt 17}/t cent per regel voor Handelsadvertontiën; Zaterdags 25 cent per regel. 22l/2 cent per regel voor gewone advertentiën; Zater dags 30 cent per regel. Voor ingezonden mededelingen wordt het dubbele vaif het tarief berekend. Kleine Advertentiën, waarin betrekkingen worden aangeboden of gevraagd, buur en verhuur, koop en verkoop 50 cent; Zaterdags 75 cents, van 30woorden jijt blad verschijnt eiken dag, uitgez. Zon- en Feestd» Dc Abonnementsprijs bedraagt, by vooruitbetaling, oor Leiden 17 ct. p. week, f2.25 p. kwartaal; bg ftDze ageDten 18 ct. p. weck, f2.40 p. kwartaal.Franco o posf f2.70 p. kwartaal. Het Geïllustreerd Zondags blad is voor de Abonné's verKrijgbaar tegen betaling Tan 25 ct. p. kwartaal, bij vooruitbetaling. Afzonderlijk® ar-s ct.met Geïllustreerd Zondagsblad 8 cent. 10e Jaargang. DINSDAG 10 JUNI 1919. Bureau STEEKSCKUUR 15 - LEIDEN. Interc. Telefoon 935. fiO. 2933 Postbus 11. VOOR DE GESNEUVELDE STUDENTEN. Den 24 Mei vond te Berlijn in den Domkerk een plechtig gedenkfeest plaats van in den oorlog gevallen leden der velschillende studenten corpsen. Onze foto toont de studenten in vol ornaat voor het hoofdpor taal der Domkerk. WEDRENNEN TE ALKMAAR (i Juni). „Het schoonste geheel," vierspan Bultman. Haarlemmermeer. redden. Het zou verstandiger zijn geweest, Greiton's vervolging nog in te trekken, voordat rechtsingang verleend was; nu was het te laat. Ondanks het gebeurde, was liij nog altijd vast besloten Nolda er toe te bren- ngen hem te trouwen, en hij begon bij zichzelf te overleggen, welke middelen hem nog overbleven om tot zijn doel te geraken^ Een troost bleef hem in elk geval hij had het nog steeds in zijn macht Dunston het levtfn zuur te maken en daar door ook dat van Dunston's zoon. Een van de beide particuliere detectieven, die hij in dienst had genomen, had kennis weten te maken met Nolda's dienstbode, en had door haar gehoord, dat- het engagement van haar meesteres en den heer Dunston verbroken was en naar alle waarschijnlijkheid niet weer hernieuwd zou worden. Zelfs al werd Gretton vrijgesproken, dan zou zijn positie toch hoofcst onaange naam zijn, want hij zou geen betrekking meer hebben, en nagenoeg al zijn geld was in handen van Raymond. „Ik kon wel een paar weken naar Parijs gaan en daar afwachten, hoe de zaken hier verder ioopen," was ten slotte zijn gedachtengang. Maar toen hij cfe volgende morgen op 't puntstond om uit te gaan, kwam een van de klerken van den heer Jutter met een oproeping als getuige in de zaak, die over een week behandeld zou worden. Daar had Taunton niet op gerekend. Als hij naar Parijs ging en niet als getuige verscheen, zou hij niet terug kunnen keeren naar Engeland, zonder zich aan een arrestatie bloot te stellen. (Wordt vervolgd) WEDRENNEN JE ALKMAAR, ie Luitenant der huzaren D. A. Camerling Hel molt, Haarlem. „Maar het klinkt zoo onwaarschijnlijk, dat hij van mij zou stelen, terwijl ik zooveel meer geld van hem heb. En als hij nu zijn geld terugvraagt, heb ik het niet. Dan zal jij het moeten geven." Je moet ontkennen, dat je iets van hem hebt." „Maar hij kan mijn quitantie overleggen. Wat ben ik een stommeling geweest om daar niet eerder aan te denken. Taunton, je hebt me in dit parquet gebracht; je zult me er nu ook weer uit moeten helpen." „Heb maar geen zorg; -laat alles aan mij over." „Ik vertrouw je niet. Maar ais ik er in loop, sleep ik er jou mee in, 't Wordt roe nu pas duidelijk, wat er al niet gebeuren kanZe kun nen me wegens meineed vervolgen." Na des lunch vertrok Raymond. Taunton gal J*em-de waarschuwing mee niet te vee! te drinken, en ging toen in de rookkamer alles nog eens goed overdenken. Het was werkelijk gevaarlijk en hij verweet zichzelf nu, zonder GEDENKPENNING nadenken onder den invloed van zijn. woede ea ÏSênföl wraakzud* gekaaddrf te hebben. Hij moest nu v;ui B.Tfavrr. maar zien er zich zoo goed mogelijk uit te DE AFGETREDEN DIRECTEUR DER NEDERLANDSCHE OPERA, de heer G. A. Koopman, werd door eenc ciMimïissie gehuldigd. Zijn buste, hern 'oen jangebuC1*"»*. hierboven al geheeld. «era zijn betalingen gestaakt heeft. 1 - Neen, dat is hel Tiet, sprak Roselin; ty'^endeiel, n'ooit 'gingen .'de zaken zoo foe'd! Ik zall 't u zeggen, viel La ure in: gij jjjjt niet igeluk'k% in uw huwelijk, en die ®aat van zaken rhaakt ons wanhopig, jr Gii 'hebt ongelijk. Beklaag ik mij? En ik, -inderdaad, 'slechts ontgoocheling Mderven'd'en, wio heeft er schuld aan? an 'k ';t iemand anders dan mij zei ven Aanwrijven? Deü, is heel wel geredeneerd tegen- jjisi' uzelven; dioch zoo komt niet voor ons rekening uit. Gij zijt onze zoon, en of K t ongeluk van links of van ir.ech.ts r"t, 't is er. Nu, de gedachte 'dat gij "gohikkijg zijt, is voor ons een gestadige deling. b arbeid zal mij redden. Ik hoop het, maar uw nieuwe fami- uucnier wjuen uaanflee geaiena zijn. Zij zullen nochtans wal mi-reten. Want ik ga van mijn besluit niet af. Dan zal uw huishouden een 'hel zijn. Dit zal aan iden huiidigen toestand geen zier veranderen, morde Maurice tusschen zijn tanden. Die vrouwen, vervolgde Laure. als geboren voor feesten en woreil'dache ver maken, zullen nooit vrede hebben met ons arbeidzaam, burgerlijk, eenvoudig be staan. Zij moeten reen schitterend le'ven leiden, leven buitenshuis; zij moeten kun nen geld verkwisten als had het geen waarde. Moeten zij hier blijven, dan is rt 'glciduïig oorlog aan uwen haard. En 't is diit treurige vooruitzicht dat uwen va der en mij zoo ontstelde, toen gij binnen- kwaamt. We -zouden er toe moeten komen Inès van do markiezin te scheiden, sprak Mati- a'icje. Mijne vrouw is nog jong. misschien <..ij raacu me uus aan te vertrekken? 't Ware misschien het beste, denk er eens over na. Sedent zij in de nie Denfeirt woonde, had Diane altijd gekweld door dezelfde gedachten, het onderzoek hervat dat zij eenige weken tevoren begonnen had,' toen Jacques de Rhodes haar gevolgd was naar de wijk Levaiillois-Peirmt. Hare Ihelsche schranderheid had haar wel gediend. EenÜge onvoorzichtige .woor den, door VaQlauris uitgesproken, had den haar pp 't spoor gebracht van .de oudie meesteres van Laure en. RoseHin, mevrouw Varnet, fcn Diane had haar wel dra ontdekt. Wat is vijftien of zestien jaar in het leven cener werkzame vrouw, die niefts anders kent dan haren huise- lijken kring en haar dage lij ksehen ar beid?De jaie.n waren elkaadQc opge volgd en dc oude fabrfkante van passe- cenning ver- lere aanvul- *i angel. ?n Ameri- id, meldt, die aan 'e in Rus- liuis zul- \i werden tanslagen LkiOlita ki op ver gebroken, èfentreih, ■warn. Op dwo wer m Podoe- n. Er Kan i worden bedreven tina. de Fran- irt in een plaatsen worden, k sc lie re- ^e* heilige janspraak gezanten Constan- de katho- an dat ar is »chten op •n gelden, ^eredienst vertegen- i bescher- eland als den vol uten ver- ie godele- w a armee jrekdngcn *gx?looven, t der ka- idelingen. regeerin- t de leve- celheden gevoerd, worden. waar- al'tszins konden den, wel bedragen, het'uit- jls insc- (ppelen is j. Binnen rs telingen i-soeneerd ien zullen ioordeeld. m klauw- de weide angc taste "et in het dat over ,e minder het land én klauw de, vooral sle wordt Zij ver- 1 zij wrok Isovorste, s verlaten elin reeds ts en vol- them aan ken deed; Vallauris t u geluk - het ver Kosoiiin, ontuutsi-, sfameiao verlegen eenige woorden. En wat is er g.ewo.rden van de kleine, die gij tot u genomen hebt na den brand? vroeg mevrouw Varnet, die op goeden voet wilde staan met haar gewezen werk man, tot groot-fabrilcant opgeklommen, en dien zij wel eens noodig kon liebben. Die kleine woont nog altoos bij ons!... antwoordde de fabrikant, dae in (zijne ont steltenis de dringende aanbeveOiingen ver gat van Laure, d'ie Henriette wilde doen doorgaan voor li aar eigen 'dochter. Dit is heel wei gehandeld. Uwe menschlie vehdhedd heeft u geluk aange- bracflvt. Mijn beste wensChen aan mevrouw R osei in. 't Is nret schoon mij zoo te ver geten; ik zou haar wei eens gaarne we derzien. En liet hart vol gal, maar met glim lachende (lippen nam zij afscheid. Die yallauris had toch te veel geluk! Brandstoffencommissie district Leiden KLEIN-INDUSTRIE. De Brandstoffencommissie te Leiienf maakt bekend, dat de aanvragen %roor Klein-Industrie voor de eerstvolgende pe riode worden ingewacht voor 14 Juni o.s. De formulieren moeten steeds wc-rdcn ingediend in de derde week der looponde periode, daar aan later ingekomen aan vragen niet onmiddellijk gevolg kan wor den gegeven. 0248 De Directeur van het Brani* 6toffenbureau, KRAMER. Leiden, 10 Juni 1919. kwaadaardiger. Er zijp veehouders, die op eén dag twee koeien aan de ziekte ver loren. Beperking van den arbeidsduur. In een adres aan de Tweede Kamer be toogt het bestuur der Vereeniging van Ne- derlandsche Werkgevers, dat bij een wet tot beperking van den arbeidsduur reke ning moet worden gehouden met de bui- tenlandsehe wetgeving op dit gebied, al thans ten aanzien van die bedrijven, wel ke, hetzij in Nederland zelf, hetzij op da buiteqlandsche markt, met buitenlandsche industrieën moet concurreeren. Het gaat er om, binnen de grenzen van een redelijken werkdag, de Nederlandsche nijverheid behoorlijke bestaansvoorwaar den te verzekeren. Wat tot nu toe omtrent de buitonland- sche arbeidswetgeving bekend is gewor den, wijst er op, dat men zich wel cem 8-urigen arbeidsdag voorstelt, maar geens zins een 45-urige werkweek. Adr. vestigt dan de aandacht op da clausules, welke over den beperkten ar beidsdag in de vredesvoorwaarden van da geallieerde en geassocieerde mogendheden v.erden opgenomen, op de agenda voor da arbeidsconforentic te Washington, welka in October a.s. gehouden wordt, en op da regelingen in Engeland, Frankrijk e« Amerika. Waar hier te lande de vrije Zaterdag-- middag vrijwel in allo groóte industrieele bedrijver, is ingevoerd en men daarvan' Tioch van arbeiders-, noch van werkgevers zijde gaarne afstand zou doen, zou de in voering van den vrijen Zaterdagmiddag, niet anders mogelijk zijn, dan door eén arbeidsdag van 8y2 a 9 uur toe te laten. Het zou daarom naar de meening van adr. de voorkeur verdienen, dat in art. 24 van het ontwerp niet werd gesproken van uren per dag, maar uitsluitend van 48 uren per week, waardoor de werkgevers de vrijheid zouden krijgen om met inacht neming van de beperking, opgenomen in art. 24, tweede lid. de 48 uren over da week zoo te verdoelen, als het beste uit komt. Daarenboven zou het voor verschillende takken van industrie dan nog uitermate gewenscht zijn, indien ook in ons land voor een bepaalde vakgroep de gelegen heid wordt opengesteld, om jaar voor jaar in gemeenschappelijk overleg met de werk gevers en de arbeiders in dat vak en onder nadere goedkeuring van den Hooge-n Raad van Arbeid een langeron arbeidsduur vast te stellen, dan den wettelijk maximum an hpidsduur. Dank van bijzondere onderwijzers aan het Kamerlid mr. A. baron v. Wijnbergen. De onderwijzers aan bijzondere scholen» te Roermond werkzaam, hebben aan het Kamerlid Baron van Wijnbergen het vol gende dank telegram gezonden* ,,De bijzondere onderwijzers te Roer mond betuigen u hartelijk dank voor do behartiging hunner belangen in de Tweedo Kamer en protesteeren tegen dc onbillijke bejegening u aangedaan bij do besprekin gen op de vergadering Afd. Leiden D.O.V. Namens de Roermondsohe bijzondere onderwijzers. J. Cals, hoofd der Katholieke Parochie-school; J van 't Hof, hoofd der Protestantse.be school. En in haar gemoed bleef afgunst woe keren, te meer omdat Laure haar nooit bezoeken kwam. Diane d.;Le eerst het bestaan van me vrouw Varnet ontdekt (had, vervoilgena .haar adres, vond een wel voorbereiden grond. De markiezin behoefde slechts weinig behendigheid <tan te wenden om •de passement werkster aan 't praten te krijgen. Mevrouw Varnet weidde uit over hare grieven, en gaf haren ijverzucht vrijen loop. Maar daar stelde de markiezin weinig belang in; zij verlangde enk dl te weten of de familie Roseldn van vroeger de familie Vallauris van heden was; of bijgevolg, dis Henrietta welke met hen woonde, hun wettige dochter was, ofwel de kleine Ma rie weflke Clemence Foillon had grootge bracht. Want men verge te niet dat de ge- Wdzen conöierge .der -rue Fontaine-au-Rol, die Diane weer gevonden had dn de wijk Levalilois-Perret, haar veiV.ekerd had dat de Roselin's na den brand en het andean zoek, /teruggekeerd waren naar hun ge boortestreek in Provence. Dit had Diane in den beginne geloofd. Maar stille tjesa an waren weer de oud® vermoedens in haar opgekomen, vooral sedert dat /zij Henrietta, met haren stroo* hoed op, in do trapzaal van Argdles ont moette. 't Was Marguerite do Rhodes» verrezen en (levend. [Wordt vervolgd:}

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1919 | | pagina 1