iond de Kamerverkiezingen BUITENLAND. Nederland en de Oorlog. it.Jjlad verschijnt eiken dag, uitgez. Zon- en Feesld. AhoMiementsorijS bedraagt, bij vooruitbetaling, Leiden 13 ct. p. week, f 1.70 p. kwartaal; bij wp agenten 14 ct. p. week, i' 1.85 p. kwartaal. Franco 'nestf2.15- p. kwartaal. Het Geïllustreerd Zondags- Ld ia voor de Abonné's veiKrijgbaar tegen betaling 20et. p. kwartaal, bij vooruitbetaling. Afzonderlijke nnmers ct., met Geïllustreerd Zondagsblad 8 cent. 9e Jaargang. DSWSDAG 16 JULI 1913. Bureau: SÏESHSCHUUR f5 - LEIDEN. Inferc. Teiefoon 935. De Advertentieprijs oedraagt van 5 regela H3.75 elke regel meer 15 ct. Ingezonden mededeelingen van 15 regels f 1.50, elke regel meer 30 ct., met gratia bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte. Kleine Advertentiën, waarin betrekkingen worden aangeboden of gevraagd, huur en verhuur, koop en verkoop 40 ct. p. 30 woorden. Ieder woord meerlcti Een les. pe verkiezingen hebben ons een les ge- Len inzake den invloed van de pers i wol eetn. zóó duidelijke, dat het daar- vefkondi.gde onmiddellijk is begrepen worden en reeds in meerdere bladen een lorwerp van bespreking heeft gevormd. Wij hebben gezien de aftakeling! der vrij- nnige partijen wat 'n pover stemmen- jfe/is b.v. in Leiden behaald; en zoo is over heel het land gegaan. En, dat or.danks een Nieuwe Rott. rt een Handelsblad, een i e u w e Courant, een Vader- i n d, een Nieuws van den Dag! Hebben deze couranten dan geen in ked deze orgapen -yan de zoo veel be- anide groot-liberale pers!! Zeer zeker maar meer een n ega- even. Bij den Katholiek b.v., die deze aden zonder erkende wettige reden leest, idermijnen zij langzaam maar zeker den ensus c atholicus, het interne, ft giep-gewortelde en zich in alles uitende atholieke geloofsleven. De positieve invloed, n.l. de pro- Lgandistische invloed voor de liberale artijen, blijkt echter niet heel groot of lie- ir gezegd bijster gering te zijn! De groote menigte leest bovendien geen -oote bladen, althans niet constant, leest -niet als haar „lijf-blad". Bij den laatsten verkiecinsstrijd hebben vrijzinnigen zeer pijnlijk gevoeld het o goed als totale gemis van een vrijzin- jge. gewestelijke of locale pers. En wij, Katholieken 't zij wel vergund jt met voldoening te constateeren wij jbben met blijdschap kunnen gevoelen »n invloed van onze alom en overal ver- ireide Katholieke gewestelijke of locale Als b.v. ,,Het Volk" van (gisteravond er jer klaagt, ,,dat het in het Zuiden inder- lad 'nog donker is:, hier en daar zelfs pik- rart", dan erkennen wij met verheuge- die „donkerte" en dat „hier en daar s pikzwarte" en willein dit danken aan veel- takkige Limburgsche oomsche gewestelijke pers! at het helaas niet overal „pikzwart" leer is daar, is zeker te wijten aan het it, dat bladen als „Het Voik" en „De ourant" in meerdere Limburgsche ge- irnen de Katholieke cour anten zijn gaan srdringen. e uit den jon-gsten verkiezingsstrijd >ze les hei-duidelijk, .zijn voor allen: In e» strijd tegen den wassenden rooden voor een groot deel ontsproten uit uwheid en onverschilligheid, moet voor in staan de propaganda voor de Katho lle pers, voor onze voortreffelijke groot- aden, eeer zeker, maar niet minder voor de k e r niet minder, voor onze atholieke gewestelijke bladenl de kabinetsformateur mgr. nolens. Dat een Kabinetsformateur zitting zou loeten nemen in het door hem gevormde rtinet, is geen parlementaire noodzake- jkheid, wij hrinneren slechts aan het abinet-De Meester, dat door den heer Bor- ièsius was gevormd. Het-liberale „Vad." zegt: „Wie (bij ons) len wensch zou zien, dat de heer Nolens iet eelf zal gaan zitten, zou zich ten enenmale vergissen." Het „Centrum" .ziet in het feit, dat mgr. fa-lens waarschijnlijk niet zelf minister zal torden, een reden, dat hij ten slotte de ormatie van het Kabinet aan een ander al overlaten Heemskerk, Idenburg of )e Savornin Lohman. een rechtsch kabinet. Welke richting door de opdracht aan *&gr. Nölens gegeven., is ingeslagen, moet ;dunkt ons volkomen duidelijk zijn. Met de opdracht' is een rechtsch Kabinet en route, :^egt de „Maasbode". Hoe zou men zich iets anders kunnen denken? Denkt men soms dat de rechtenzijde 2'ch een bepaalde groep van inks kan as- ssiüneeren? Dan vergeet men toch dat de groepen der linkerzijde volgens rechtsche begrippen principieel niet verschillen. Slechts gra dueel is er verschil; het socialisme is de "PDsequentie der liberale beginselen. En verder, zegt het hl-ad: Nog; eens, de beginselen der rechterzijde zijn zoo ernstig en zoo duidelijk, dat alleen twee mogelijk heden bestaan: een zuiver rechtsch Kabi net, d. w. een Kabinet, dat volgens rechtsche beginselen regeert, of an.ders een Kabinet, steunend op geen enkele groep in het bijzonder, doch op alle partijen gelij kelijk, In welke richting de werkzaamheid van Dr. Nolens zich dus bewegen moet, laat zich makkelijk denken. wanneer zal fIet ministerie gevormd zijn? Aan een Haagschen brief in „De Tijd" ontleenen we: Wij moeten ons du9 niet onrustig of zenuwachtig maken en dit. zeker niet, nu H. M. de Koningin een opdracht gaf tot vorming van een kabinet aan den heer Nolens. Hij is een. man, die zeker een op dracht, hem gegeven, niet zal aanvaarden, eoo zij geen kans op goed resultaat biedt, maar ook een man, die, haar aanvaard hebbende, ze niet uit handen zal geven, zoolang hij hopen kan, ze te vervullen. Hij is daarbij voorzichtig en nuchter genoeg, om de rechterzijde niet op avontuur te zenden, ook al wordt hij daartoe gedron gen. Voor iederen drang naar een verkeer de richting is hij onontvankelijk, zoodat men alleen door. een dergelijken drang hem moeilijkheden kan in den weg leggen. Men kan aan hem ook vrij de verkiezing der bewindslieden overlaten. Men behoeft geen oogenblik bang te zijn, dat hij zich door sympathieën of antipathieën zal la ten weerhouden, overal den man te nemen, dien hij, ma overleg met anderen, de beste acht, noch-, dat hij zich door het noemen van een naam in een courant zal laten be ïnvloeden. Het is trouwens een geheel ge woon verschijnsel, dat zij", wier namen naar voren worden gebracht, veelal niet in aanmerking komen. Men veroorzaakt daar door vaak een teleurstelling. Laten wij daarom geduldig eens de dingen afwach ten, die komen zullen. De opdracht tot vorming van het ministerie-Heemskerk werd gegeven in December 1907; het kabi net-Heemskerk trad op 12 Februari 1908. Wij herinneren ons allen, hoe lang in 1913 de oplossing uitbleef. Er is dan tzeker geen reden tot ongeduld, indien men in de eer ste weken nog niet§' hoort van het nieuwe kabinet. uit de onderwijzers-kringen. De Kat h. School juicht er over, dat men den heer Bulten de eerste onder wijzer zoo uit de school1 het Parlement binnentreedt. Het Kath. Schoolblad spreekt er zijn teleurstelling over uit, dat de ka tholieke bijzondere onderwijzers in de ko mende periode met geen enkel der hunnen vertegenwoordigd zijn in een zoo sterke fractfe als de onze. verbetering der kieswet. De Haagsche briefschrijver van „De Tijd" wijst er nog op, dat zoo'spoedig mogelijk voor de verkiezing van Prov. Staten en Gemeenteraden een herziene Kieswet breke met bet stelsel der o v e r- schotten en van voorkeurstem men. „Ik zou niet zoo ver willen gaan, om voorkeurstemmen te verbieden. Ik geloof niet, dat daarvoor een meerderheid zou zijn te vinden. Voorkomen móet alleen worden, dat, waar 50 60,000 stemmen doen blijken, dat zij de lijst gevolgd willen zien 1000 of 2000 islemmen cfcien wil geweld kunnen aandoen. Men eische voor een af wijking een getal'stemmen gelijk aan den kiesdeeler. Het kwaad is tfyans nog niet boo erg, omdat men niet eraan gedacht heeft, dat men met 1000 of 2000 stemmen de bedoeling der krachtigste organisatie kan bruskeeren. Nu het kunstje gezien en geleerd is, is de weg gebaand voor den felsten personenstrijd in eigen kring bij de aanstaande raadsverkiezingen. Het kunstje der grootste overschotten zal daarnaast voor de bewerking zorgen van den akker, waaruit de kleine partijtjes uit den grond opschieten. Is de samenstelling van de ge meenteraden op deze wijze eens bedorven, dan komt zij nooit weer goed. Ret geldt hier niet een belang van de katholieke partij wij zullen het minste last hebben maar een landsbelang." de uitslag der verkiezingen en de s. d. a. p. „Het Volk" deelt mede, dat het partijbe stuur. der S. D. A. P. Zaterdag te Amster dam vergaderde. Alle led-en waren aan wezig. De heele vergadering was in de éérste plaots gewijd aan den politiek én crisis, waarbij het P. B. zich eenstemmig ver- eenigde met de conclusies 'die door Troel stra uit den toestand werden getrokken en dus kloppen fnet het advies door hem aan de Koningin gegeven, dat n.1. de S. D. A. P. ii} den uitslag der verkiezing geen grond vindt om aan te dringen haar plaatsen in eenig ministerie aan te bieden. HET DU1TSCHE OFFENSIEF IN HET WESTEN HERVAT. De nieuwe slag van- Chateau-Thierry tot Mairt-de-Massjges ontbrand. Bij Reims dringen de Duitse hers gedeelten dér Fran- sche stellingen binnen-, Het Belgische vraagstuk. Haïti in oorlog met Duitsch- land. overzicht. Eindelijk is in het Westen de -lang verbeide hervatting van het Duitsche offensief losgekomen. Lang heeft men zich hierover aan Geallieerde zijde bezig gehou den, doch men kan het .zich niet ontvein zen, dat het Duitsche front over zijn ge heel e uitgestrektheid voor den aanval was toegerust. Voorts werd van Fransche zijde toegegeven, dat de Duitsche strijdkrachten in getalsterkte hun tegenstanders over troffen. Op grond van dit alles werd het publiek dan ook reeds -bij voorbaat op de waar schijnlijkheid voorbereid, dat althans aan vankelijk de, verdedigers tzich gedwongen zouden zien eenig terrein aan den aanval ler prijs te geven. Het Fransche stafbericht komt nu met de mededeeling, dat de Duitschers na een hevige artillerie-voorbereiding gisteroch tend tot den aanval zijn overgegaan van Chateau Thierry tot Main de Massiges, dat een weinig ten W. van Ville sur Turbe ligt. Het bericht voegt er aan toe, dat de Fransche troepen krachtigen tegenstand bieden óver oen front van ongeveer 80 K.M. Nog soberder dan deze mededeelingen van Fransche zijde is het Duitsche bericht, dat van de hervatting van het offepsief niet eens rept, doch zich bepaalt tot de ver- karing, .dat men ten Z.W. en ten O. van Reims in gedeelten van de Fransche ©tellin gen is binnengedrongen. Overigens is het verklaarbaar, waar de slag over ean zoo uitgestrekt front is ontbrand,! dat het ver loop van den strijd nog n:M te overzien valt. Wellicht brengen nadere staSberich- ten wat meer bijzonderheden. Aan het Italiaansche front, waar in sommige sectoren van het berg- front de gevechtsactie weer wat drukker is geworden, meldt het Oostenrijksche staf- bericht aKeèn voortdurend levendige we- derzijdsche artillerie-bedrijvigheid. Ook het Italiaansche communiqué ge waagt van heviger geschutsactie, doch te vens van infanterie-strijd. Wijzigingen in den aLgemeene toestand hebben deze plaat selijke gevechten echter niet gebracht. Uit Rusland melden de bladen r.ieuwe vorderingen der bolajéwiki. Zoo moeten Sysran, ten W. van Samara, en Boegoei door. de sovjet-troepen zijn bezet en dezen oprukken naar Stafropol, dat een weinig ten N.W. van Samara ligt. Ook den sector Nikoiajef moeten zij- in handen hebben. Uit Lo-nden wordt opnieuw -bericht, dat in Siberië de Tsjecho-Slowaken Ir- koetsk hebben genomen. Na de mededeelingen &ver de verklarin gen van Von Hertling nopens het Bel gische vr a.a g s t u -k in den Rijks? dag, heeft de .„Norddeutsche" thans ook ruimere bekendheid gegéven aan 's kanse liers uiteenzetting over dezelfde kwestie van den dag tevoren. Daarin blijkt von Hertling, na den in val en de bezetting van' België als een door den oorlog opgedrongen noodzakelijkheid te.hebben verdedigd, eveneens de theorie van het vuistpand te hebben ontwikkeld en den nadruk gelegd o-p de economische waarborgen, welke Duitschland ten aan zien van dit land verlangt, om zich voor een economische afzondering na den oorlog te vrijwaren. Nauwe economische betrekkingen met 'België, alsmede een overeenkomst in -zake politieke vraagstukken acht de rijkskanse lier de beste waarborgen tegen de toekom stige gevarc-n, welke het'rijk van België, alsook van Engeand en Frankrijk uit kun nen -bedreigen. De Engelsche pers heeft intusschen be toogd, dat zoowel Wilson als de Engelsche arbeiders de theorie van bet vuistpand voor België en de bezette streken van Frankrijk niet kunnen aanvaarden en dat de oorlog niet .zal eindigen, alvorens vast staat, dat Duitschland de schade, aan Bel gië toegebracht, zal vergoeden. Duitschland. Obsranunergau. De passiespelen van Oberammergau Gul len in 1920 weer worden gegeven, wordt uit Augsburg aan het „Berl. Tageblatt" Aan jonge en ook aan goede krachten van ouderen leeftijd zou volgens dit bericht geen gebrek zijn. De vraag is maar of Anton Lang, die in 1900 en 1910 de Chris tus-figuur voorstelde, nog leeft en in 1920 nog zal leven. Er is trouwens al eens be richt, dat hij aan het Westelijk 'front ge sneuveld zou zijn. Rusland. Een brief van den ex-Tsaar. Volgens den Stockholmschem oorrespon dent van de „Daily Express" bevat de ,,Nowieje Wjedemosti" een -uittreksel uit een brief van den ex-Tsaar, waardoor een einde wordt gemaakt aan de geruchten over zijn vermoording. Er is wel een po ging gedaan, om de Romanofs te dooden, maar de geheele familie ontkwam. De ex-Tsaar schrijft o. a.: „Wij leven in nood, en hebben zelfs gebrek aan boeken. Wij ontvangen de post slechts onder stren ge censuur. Alleen de Russische taal is daarbij toegelaten. „Toen we Jekaterinaburg verlieten, trachtte een troep bandieten ons geweld aan te doen. Alix (de tsaritsa) ondervond daarvan ernstige gevolgen en, is nog niet hersteld. Het is alleen aan de tegenwoor digheid van -gèest van den commissaris Hakowiof en aan de Voorzienigheid te danken, dat we in leven hieven." De ex-Tsaar deelt verder mede, dat de tsaritsa ernstig ziek is en te bed ligt. De plaats, waar de brief is geschreven, is overdrukt. De toestand. De I insche garde is een offensief tegen den Moerman-spoorweg,begonnen. Wegens den dreigenden toestand in Noord-Finland, zijn oude richtingen ondier de wapenen ge roepen. Op het groot-Russische Sovjet-Congres heeft Trotzky betoogd, dat de Russische boeren, arbeiders en soldaten geen. oorlog met Duitschland wenschen- en tevens me dedeeling gedaan, van de onderdrukking der sociaal-revolutionnaire beweging in Petrograd. Amerika. Oorlogsverklaring van Haïti aan Duitschland. Uit Port au Prince wordt gemeld, dat de Raad van State van Haïti met aLge meene stemmen voor den oorlog met Duitschland heeft gestemd. Van het Vaticaan. De H. Stoel en Portugal. In het schrijven van den H. Vader aan den Kardinaail-aartisbisschop van Lissabon komt o. a. na de vermelding van de anti kerkelijke maatregelen in Lissabon het volgende voor: „Intusschen waren Wij steeds van mee ning, dat zulke, door het geweld gescha pene toestanden .niet van langen duur zouden zijn, en Wij geven de hoop niet op, dat de toestand der Katholieken in dit door Ona zoo geliefd land spoedig beter worde. In deze hoop worden Wij vooral bevestigd door de innige devotie tot de H. Maagd, welke onder u zoo bloeit.'' Brandstoffencommissis Leiden. Naar aanleiding van een advertentie van de Vereenigde Brandstoffenhandelaren in zake de „veenbonken" wordt er op gewe zen, dat de indruk, die door deze adverten tie wordt gewekt, als zoude de handel in veenbonken zijn vrij gegeven, onjuist is. De bestellingen mogen niet anders ge schieden dan bij den handelaar, die op da brandstoffenkaart en türfkaart staat aan gegeven. De handelaar kan deze bestellin gen doen afhalen aan het. in lossing zijndë schip, doch dan geldt tevens de bepaling,- dat voor het afhalen.de vastgestelde reduc tie wordt gegeven, zijnde f 0.10 op da 100 Kg. Eindelijk wordt de aandacht er op ge vestigd dat de genoemde prijs ad f 3. per 100 *Kg. of wel f 12.- per eenheid van 400 Kg. is de dure prijs, zoodat, waar deza turf geleverd wordt op het minimum rant soen, bestaande uit goedkoope eenheden, de verkoopsprijs f 10.50 per eenheid of f 2.62% per 100 Kg. bedraagt. 5294 De Directeur van het Brand- stoffenbureau, Leiden, 16 Juli 1918. KRAMER. Wittebrood. Het Bureau voor Mededeelingen inzake de Voedselvoorziening méldt: Volgens een mededeeling in de bladen, afkomstig van „vakkundige" zijde, zou het wittebrood lijnmeel bevatten. Dit is niet juist. Het regeeringsbloem, waarvan •wittebrood wordt gebakken, is een meng sel, bestaande uit 30 K.G. buitenlandsche tarwe, 30 K.G. inlandsche tarwe en 40 K.G. inlandsche rogge, welk mengsel uitgema- len wordt tot 85 K.G. bloem. Het gebruik van inlandsche tarwe en rogge, die onder normale omstandigheden in dezen tijd van het jaar niet-meer wor den verwerkt, heeft tengevolge, dat het brood niet zoo luchtig en doorbakken wordt ols anders, maar doet overigens aan de waarde van het brood voor de voeding nietsv af. Dat de samenstelling van het brood spoedig belangrijke wijziging zal kunnen ondergaan, daar nu de eerste graanzendin- gen uit Amerika zijn aangekmen, en ook onze eigen oogst voor de deur staat, is voorloopig niet aan te nemen. De graan- zendingeiï uit Amerika zijn daarvoor- bij lange niet voldoende, dus ook met den nieuwen oogst zal de uiterste omzichtig heid geboden zijn bij het gébruik der ver schillende voor ibroodbe'reiding geschikte grondstoffen. Het la'ten- van graan. Door den Diocesane^ R.-K. Land- en T-uinbouwibond ig aan dien minister van Landbouw, iNijverheid en Handel een adres gezonden, waarin ingevolge het ver zoek van den minister, vervat in zijn- cir culaire, d.d. 20 Juni 1918, No. 65919/35, afd. Rijksbureau voor de distributie van /graan en meel, onderwerp „Betreffende /Broodgraan", het resultaat der bespre king en wordt gedeeld van het bestuur van, den Bond met de besturen van zijn vak bonden van veehouders en, landbouwers, tuinders en bloemkw-eekers. De eindconclusie is, kort samengevat, de volgende: a. De regeering late do graanhouwende bevolking van den oogst in- 1919 zooveel, als met het oog op de voeding der overige bevolking toelaatbaar is. De maatstaf zij de totale opbrengst. b. Zij, -bepale dat in 1919 der bevolking een ration broodgraan zal worden gelaten eveneens in verhouding tot het totaal van den oogst. De graanbouwer9 hebben dan zelf belang bij hun uiterste, best te doen om de girootst mogelijke opbrengst te be reiken, rekening houdende met de eisehen welke aan. -den verbouw van andere ge wassen-worden gesteld. c7 De Regeering garandeer© voor een .normalen oogst een toonenden prijs. De prijzen worden bepaald door de centrale commissies uit de 1 andbouworga-ni-sati es in overleg met do regeringscommissaris sen in de onderscheidene provinciën. FEUILLETON. DE KINDEREN VAN DEN RENTMEESTER p) kwam V üep haastig naar beneden en spoedig terug met een f-Iesch eau-de- c°logne. Paule de Montgrand maakte de polsen en de slapen van het hoofd der gekwetste nat en weldra opende het kind kauwtjes de oogen. .-Ninette?" vroeg ze nauw hoorbaar. -Gered", antwoordde.de freule bewogen- r zooveel naastenliefde en zelfverloo chening. Véronique keek verward in het rond. hoe was ze weer thuis -gekomen en hoe wamen die vreemde dames hier en die hhjnheer, die .ze wel eens op de tweede Ve^ePin° had gezien. Het scheen, dat ook "w'd.. d°or het bezoek was opgeschikt, ant hij begon langzamerhand meer ge- te maken en halfluid te praten, of poon hij het meer tegen denkbeeldige we- ena scheen te hebben en op het' onvër- -acht bezoek hoegenaamd geen acht sloeg. -.Angeliqiie", zei de freule, „ik behoef u niet te zeSSn> wat hier moet gedaan rden. Hier is mijn beur-si" „Mag ik u ter zijde staan?" vroeg Remy Posquères. „Gaarne"', antwoordde de freule. „Dan zal ik u eenigen tijd met de men- schen alleen laten. Zij durven u misschien beter alles te vertellen. "- Met déze woorden verliet Remy den zolder en volgde Angelique, die met om zichtigheid. de dorkere trap afdaalde. „Wat gaat ge doen?" vroeg hij. „Brood halen, mijnheer, die arme men- schen lijden honger." „Dat is zoo, maar zij hebben aan alles behpefte....v" Hier. werd het kort gesprek afgebroken. Zij waren op een gang gekomen. Juffrouw Angelique ging haar weg en Remy knoop te een gesprek aan met de concierge, me juffrouw Vermeil. „1-Iebt ge nog kamers te huur?" vroeg Remy. „Is het voor, u, mijnheer?" „Dat doet er niet toe. Ik vraag of je nog kamers -over hebt." „Ja w-el, mijnheer, nog een apartement van drie kamers." „Op wélke verdieping?" „Hiér, mijnheer, op de vierde." „Ziet het op dé binnenplaats uit?" „Neen, mijnheer, een heerlijk uitzicht in de straat." „Hier is vijf gulden. Ik ben huurder." „Zonder ze te zien?" „Je zult me toch niet bedriegen-." „O, neen, mijnheer, volstrekt niet." „En nn nog iets. Hier is een bankbiljet. Zorg nu dat die kamers binnen, een half uur van het noodige voorzien zijn. Bedden, stoelen, tafels, alles wat er zoo hij be hoort. Dat weet ge beter dan ik." „Maar, mijnheer, zonder u hiertoe te' willen dwingen, geef mij nu den naam van den huurder op; want u hebt drie ka mers op de tweede verdieping, dus ik ver onderstel dat u er geen woning op ds vier de bij zult nemen." „Juffrouw Vermeil, je bent nieuwsgie rig; maar om de waarheid te zeggen, weet ik den naam zelf niet. In ieder, geval sta ik er voor in." 0 De concierge ging het bevel ten uitvoer brengen en Remy Posquères spoedde zich insgelijks de deur uit om een dokter te halen. De voornaamste geneesheer van de wijk was niet thuis en daar hij nu zoo ill een£ niet wist tot wien eich te wenden, ging hij den winkel van een drogist binnen om een ander adres te vragen. „Moet u een geneeskundige van naam hebben?" vroeg de kruidkundige. „Van naam", ^mompelde Remy. „Ik moet een bekwaam geneesheer raadple gen." „Dan behoeft u niet ver meer te zoeken, mijnheer." Met deze woorden opende hij' de kamer deur en riep: „Mijnheer Argenail, daar is iemand, die u wenscht te raadplegen." Een bleek jong mensch kwam uit do donkere achterkamer, te voorsch n. „Wat blieft u, mijnheer?" vroeg hij Pos quères onderdanig. „Uw onmiddeliijken hij stand voor een gekwetste." „Ik ben tot uw dienst", antwoordde hij, en volgde Remy Posquères. „We moeten naar een vijfde verdieping klauteren", zei de kunstenaar onderweg. „Dat is niets, mijnheer. Ik bezoek bijna uitfluitend arme raedschen en dan leert men wel trappen klimmen," Remy keek den jongen dokter oplettend aan. Zijn kleeding was, voor zijn stand ten minste, armelijk en zijn neerslachtige bedaardheid scheen aan te duiden hoe zwaar hij reeds geleden en gestreden had, en hoe weinig hij er meer aan acht dat er ooit. een gunstige verandering zou komen. Intusschen was Angelique op den colder teruggekeerd met alle noodige levensbe hoeften, waarvan de uitgehongerde kinde ren gretig gebruik maakten. De arme zieka moeder wijdde geheel haar aandacht aan haar oudste kind en wanneer ze haar. da armen om den hals sloeg en weende, dan gevoelde zij zich verlicht. Dan was het haar of ze van God de vergiffenis van een schuld verkreeg, die zwaar op haar ziet drukte. Ze had haar kind verwaarloosd. Toen Remy met den jongen dokter bin nenkwam, zat de krankzinnige, na verza,- digd te zijn, weer allerlei gebaren te ma ken. De dokter ontroerde toen hij. het tooneel dat de zolder aanbood, overzag. Zeker, zooj iemand, dan had hij armoede gezien; maar dat gelaat van den idioot, het gelaat dfflE zieke vrouw, -do gekwetste op cFe matras dn den duisteren hoek, kortom, de-ellende van het.geheel maakte ,een indruk op hem* waarbij hij zich het hart voelde ineen krimpen. Hij ondenzocht de gekwetste. „Wel, dokter, wat dankt u?" vro-jg Paule de Montgrand. (Wordt vervolgd)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1918 | | pagina 1