iond de Kamerverkiezingen
BUITENLAND.
Nederland en de Oorlog.
it.Jjlad verschijnt eiken dag, uitgez. Zon- en Feesld.
AhoMiementsorijS bedraagt, bij vooruitbetaling,
Leiden 13 ct. p. week, f 1.70 p. kwartaal; bij
wp agenten 14 ct. p. week, i' 1.85 p. kwartaal. Franco
'nestf2.15- p. kwartaal. Het Geïllustreerd Zondags-
Ld ia voor de Abonné's veiKrijgbaar tegen betaling
20et. p. kwartaal, bij vooruitbetaling. Afzonderlijke
nnmers ct., met Geïllustreerd Zondagsblad 8 cent.
9e Jaargang. DSWSDAG 16 JULI 1913.
Bureau: SÏESHSCHUUR f5 - LEIDEN. Inferc. Teiefoon 935.
De Advertentieprijs oedraagt van 5 regela H3.75
elke regel meer 15 ct. Ingezonden mededeelingen van
15 regels f 1.50, elke regel meer 30 ct., met gratia
bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting.
Groote letters naar plaatsruimte.
Kleine Advertentiën, waarin betrekkingen worden
aangeboden of gevraagd, huur en verhuur, koop en
verkoop 40 ct. p. 30 woorden. Ieder woord meerlcti
Een les.
pe verkiezingen hebben ons een les ge-
Len inzake den invloed van de pers
i wol eetn. zóó duidelijke, dat het daar-
vefkondi.gde onmiddellijk is begrepen
worden en reeds in meerdere bladen een
lorwerp van bespreking heeft gevormd.
Wij hebben gezien de aftakeling! der vrij-
nnige partijen wat 'n pover stemmen-
jfe/is b.v. in Leiden behaald; en zoo is
over heel het land gegaan.
En, dat or.danks een Nieuwe Rott.
rt een Handelsblad, een
i e u w e Courant, een Vader-
i n d, een Nieuws van den Dag!
Hebben deze couranten dan geen in
ked deze orgapen -yan de zoo veel be-
anide groot-liberale pers!!
Zeer zeker maar meer een n ega-
even. Bij den Katholiek b.v., die deze
aden zonder erkende wettige reden leest,
idermijnen zij langzaam maar zeker den
ensus c atholicus, het interne,
ft giep-gewortelde en zich in alles uitende
atholieke geloofsleven.
De positieve invloed, n.l. de pro-
Lgandistische invloed voor de liberale
artijen, blijkt echter niet heel groot of lie-
ir gezegd bijster gering te zijn!
De groote menigte leest bovendien geen
-oote bladen, althans niet constant, leest
-niet als haar „lijf-blad".
Bij den laatsten verkiecinsstrijd hebben
vrijzinnigen zeer pijnlijk gevoeld het
o goed als totale gemis van een vrijzin-
jge. gewestelijke of locale pers.
En wij, Katholieken 't zij wel vergund
jt met voldoening te constateeren wij
jbben met blijdschap kunnen gevoelen
»n invloed van onze alom en overal ver-
ireide Katholieke gewestelijke of locale
Als b.v. ,,Het Volk" van (gisteravond er
jer klaagt, ,,dat het in het Zuiden inder-
lad 'nog donker is:, hier en daar zelfs pik-
rart", dan erkennen wij met verheuge-
die „donkerte" en dat „hier en daar
s pikzwarte" en willein dit danken aan
veel- takkige Limburgsche
oomsche gewestelijke pers!
at het helaas niet overal „pikzwart"
leer is daar, is zeker te wijten aan het
it, dat bladen als „Het Voik" en „De
ourant" in meerdere Limburgsche ge-
irnen de Katholieke cour anten zijn gaan
srdringen.
e uit den jon-gsten verkiezingsstrijd
>ze les hei-duidelijk, .zijn voor allen: In
e» strijd tegen den wassenden rooden
voor een groot deel ontsproten uit
uwheid en onverschilligheid, moet voor
in staan de propaganda voor de Katho
lle pers, voor onze voortreffelijke groot-
aden, eeer zeker, maar niet minder voor
de k e r niet minder, voor onze
atholieke gewestelijke bladenl
de kabinetsformateur
mgr. nolens.
Dat een Kabinetsformateur zitting zou
loeten nemen in het door hem gevormde
rtinet, is geen parlementaire noodzake-
jkheid, wij hrinneren slechts aan het
abinet-De Meester, dat door den heer Bor-
ièsius was gevormd.
Het-liberale „Vad." zegt: „Wie (bij ons)
len wensch zou zien, dat de heer Nolens
iet eelf zal gaan zitten, zou zich ten
enenmale vergissen."
Het „Centrum" .ziet in het feit, dat mgr.
fa-lens waarschijnlijk niet zelf minister zal
torden, een reden, dat hij ten slotte de
ormatie van het Kabinet aan een ander
al overlaten Heemskerk, Idenburg of
)e Savornin Lohman.
een rechtsch kabinet.
Welke richting door de opdracht aan
*&gr. Nölens gegeven., is ingeslagen, moet
;dunkt ons volkomen duidelijk zijn. Met de
opdracht' is een rechtsch Kabinet en route,
:^egt de „Maasbode".
Hoe zou men zich iets anders kunnen
denken?
Denkt men soms dat de rechtenzijde
2'ch een bepaalde groep van inks kan as-
ssiüneeren?
Dan vergeet men toch dat de groepen
der linkerzijde volgens rechtsche begrippen
principieel niet verschillen. Slechts gra
dueel is er verschil; het socialisme is de
"PDsequentie der liberale beginselen.
En verder, zegt het hl-ad: Nog; eens, de
beginselen der rechterzijde zijn zoo ernstig
en zoo duidelijk, dat alleen twee mogelijk
heden bestaan: een zuiver rechtsch Kabi
net, d. w. een Kabinet, dat volgens
rechtsche beginselen regeert, of an.ders een
Kabinet, steunend op geen enkele groep in
het bijzonder, doch op alle partijen gelij
kelijk,
In welke richting de werkzaamheid van
Dr. Nolens zich dus bewegen moet, laat
zich makkelijk denken.
wanneer zal fIet ministerie
gevormd zijn?
Aan een Haagschen brief in „De Tijd"
ontleenen we:
Wij moeten ons du9 niet onrustig of
zenuwachtig maken en dit. zeker niet, nu
H. M. de Koningin een opdracht gaf tot
vorming van een kabinet aan den heer
Nolens. Hij is een. man, die zeker een op
dracht, hem gegeven, niet zal aanvaarden,
eoo zij geen kans op goed resultaat biedt,
maar ook een man, die, haar aanvaard
hebbende, ze niet uit handen zal geven,
zoolang hij hopen kan, ze te vervullen. Hij
is daarbij voorzichtig en nuchter genoeg,
om de rechterzijde niet op avontuur te
zenden, ook al wordt hij daartoe gedron
gen. Voor iederen drang naar een verkeer
de richting is hij onontvankelijk, zoodat
men alleen door. een dergelijken drang
hem moeilijkheden kan in den weg leggen.
Men kan aan hem ook vrij de verkiezing
der bewindslieden overlaten. Men behoeft
geen oogenblik bang te zijn, dat hij zich
door sympathieën of antipathieën zal la
ten weerhouden, overal den man te nemen,
dien hij, ma overleg met anderen, de beste
acht, noch-, dat hij zich door het noemen
van een naam in een courant zal laten be
ïnvloeden. Het is trouwens een geheel ge
woon verschijnsel, dat zij", wier namen
naar voren worden gebracht, veelal niet in
aanmerking komen. Men veroorzaakt daar
door vaak een teleurstelling. Laten wij
daarom geduldig eens de dingen afwach
ten, die komen zullen. De opdracht tot
vorming van het ministerie-Heemskerk
werd gegeven in December 1907; het kabi
net-Heemskerk trad op 12 Februari 1908.
Wij herinneren ons allen, hoe lang in 1913
de oplossing uitbleef. Er is dan tzeker geen
reden tot ongeduld, indien men in de eer
ste weken nog niet§' hoort van het nieuwe
kabinet.
uit de onderwijzers-kringen.
De Kat h. School juicht er over,
dat men den heer Bulten de eerste onder
wijzer zoo uit de school1 het Parlement
binnentreedt.
Het Kath. Schoolblad spreekt
er zijn teleurstelling over uit, dat de ka
tholieke bijzondere onderwijzers in de ko
mende periode met geen enkel der hunnen
vertegenwoordigd zijn in een zoo sterke
fractfe als de onze.
verbetering der kieswet.
De Haagsche briefschrijver van „De
Tijd" wijst er nog op, dat zoo'spoedig
mogelijk voor de verkiezing van Prov.
Staten en Gemeenteraden een herziene
Kieswet breke met bet stelsel der o v e r-
schotten en van voorkeurstem
men.
„Ik zou niet zoo ver willen gaan, om
voorkeurstemmen te verbieden. Ik geloof
niet, dat daarvoor een meerderheid zou
zijn te vinden. Voorkomen móet alleen
worden, dat, waar 50 60,000 stemmen
doen blijken, dat zij de lijst gevolgd willen
zien 1000 of 2000 islemmen cfcien wil geweld
kunnen aandoen. Men eische voor een af
wijking een getal'stemmen gelijk aan den
kiesdeeler. Het kwaad is tfyans nog niet
boo erg, omdat men niet eraan gedacht
heeft, dat men met 1000 of 2000 stemmen
de bedoeling der krachtigste organisatie
kan bruskeeren. Nu het kunstje gezien en
geleerd is, is de weg gebaand voor den
felsten personenstrijd in eigen kring bij de
aanstaande raadsverkiezingen. Het kunstje
der grootste overschotten zal daarnaast
voor de bewerking zorgen van den akker,
waaruit de kleine partijtjes uit den grond
opschieten. Is de samenstelling van de ge
meenteraden op deze wijze eens bedorven,
dan komt zij nooit weer goed. Ret geldt
hier niet een belang van de katholieke
partij wij zullen het minste last hebben
maar een landsbelang."
de uitslag der verkiezingen en
de s. d. a. p.
„Het Volk" deelt mede, dat het partijbe
stuur. der S. D. A. P. Zaterdag te Amster
dam vergaderde. Alle led-en waren aan
wezig.
De heele vergadering was in de éérste
plaots gewijd aan den politiek én crisis,
waarbij het P. B. zich eenstemmig ver-
eenigde met de conclusies 'die door Troel
stra uit den toestand werden getrokken en
dus kloppen fnet het advies door hem aan
de Koningin gegeven, dat n.1. de S. D. A.
P. ii} den uitslag der verkiezing geen grond
vindt om aan te dringen haar plaatsen in
eenig ministerie aan te bieden.
HET DU1TSCHE OFFENSIEF IN HET
WESTEN HERVAT.
De nieuwe slag van- Chateau-Thierry tot
Mairt-de-Massjges ontbrand. Bij Reims
dringen de Duitse hers gedeelten dér Fran-
sche stellingen binnen-, Het Belgische
vraagstuk. Haïti in oorlog met Duitsch-
land.
overzicht.
Eindelijk is in het Westen de
-lang verbeide hervatting van het Duitsche
offensief losgekomen. Lang heeft men zich
hierover aan Geallieerde zijde bezig gehou
den, doch men kan het .zich niet ontvein
zen, dat het Duitsche front over zijn ge
heel e uitgestrektheid voor den aanval was
toegerust. Voorts werd van Fransche zijde
toegegeven, dat de Duitsche strijdkrachten
in getalsterkte hun tegenstanders over
troffen.
Op grond van dit alles werd het publiek
dan ook reeds -bij voorbaat op de waar
schijnlijkheid voorbereid, dat althans aan
vankelijk de, verdedigers tzich gedwongen
zouden zien eenig terrein aan den aanval
ler prijs te geven.
Het Fransche stafbericht komt nu met
de mededeeling, dat de Duitschers na een
hevige artillerie-voorbereiding gisteroch
tend tot den aanval zijn overgegaan van
Chateau Thierry tot Main de Massiges, dat
een weinig ten W. van Ville sur Turbe
ligt. Het bericht voegt er aan toe, dat de
Fransche troepen krachtigen tegenstand
bieden óver oen front van ongeveer 80 K.M.
Nog soberder dan deze mededeelingen
van Fransche zijde is het Duitsche bericht,
dat van de hervatting van het offepsief
niet eens rept, doch zich bepaalt tot de ver-
karing, .dat men ten Z.W. en ten O. van
Reims in gedeelten van de Fransche ©tellin
gen is binnengedrongen. Overigens is het
verklaarbaar, waar de slag over ean zoo
uitgestrekt front is ontbrand,! dat het ver
loop van den strijd nog n:M te overzien
valt. Wellicht brengen nadere staSberich-
ten wat meer bijzonderheden.
Aan het Italiaansche front,
waar in sommige sectoren van het berg-
front de gevechtsactie weer wat drukker
is geworden, meldt het Oostenrijksche staf-
bericht aKeèn voortdurend levendige we-
derzijdsche artillerie-bedrijvigheid.
Ook het Italiaansche communiqué ge
waagt van heviger geschutsactie, doch te
vens van infanterie-strijd. Wijzigingen in
den aLgemeene toestand hebben deze plaat
selijke gevechten echter niet gebracht.
Uit Rusland melden de bladen
r.ieuwe vorderingen der bolajéwiki. Zoo
moeten Sysran, ten W. van Samara, en
Boegoei door. de sovjet-troepen zijn bezet
en dezen oprukken naar Stafropol, dat
een weinig ten N.W. van Samara ligt.
Ook den sector Nikoiajef moeten zij- in
handen hebben.
Uit Lo-nden wordt opnieuw -bericht, dat
in Siberië de Tsjecho-Slowaken Ir-
koetsk hebben genomen.
Na de mededeelingen &ver de verklarin
gen van Von Hertling nopens het Bel
gische vr a.a g s t u -k in den Rijks?
dag, heeft de .„Norddeutsche" thans ook
ruimere bekendheid gegéven aan 's kanse
liers uiteenzetting over dezelfde kwestie
van den dag tevoren.
Daarin blijkt von Hertling, na den in
val en de bezetting van' België als een door
den oorlog opgedrongen noodzakelijkheid
te.hebben verdedigd, eveneens de theorie
van het vuistpand te hebben ontwikkeld
en den nadruk gelegd o-p de economische
waarborgen, welke Duitschland ten aan
zien van dit land verlangt, om zich voor
een economische afzondering na den oorlog
te vrijwaren.
Nauwe economische betrekkingen met
'België, alsmede een overeenkomst in -zake
politieke vraagstukken acht de rijkskanse
lier de beste waarborgen tegen de toekom
stige gevarc-n, welke het'rijk van België,
alsook van Engeand en Frankrijk uit kun
nen -bedreigen.
De Engelsche pers heeft intusschen be
toogd, dat zoowel Wilson als de Engelsche
arbeiders de theorie van bet vuistpand
voor België en de bezette streken van
Frankrijk niet kunnen aanvaarden en dat
de oorlog niet .zal eindigen, alvorens vast
staat, dat Duitschland de schade, aan Bel
gië toegebracht, zal vergoeden.
Duitschland.
Obsranunergau.
De passiespelen van Oberammergau Gul
len in 1920 weer worden gegeven, wordt
uit Augsburg aan het „Berl. Tageblatt"
Aan jonge en ook aan goede krachten
van ouderen leeftijd zou volgens dit bericht
geen gebrek zijn. De vraag is maar of
Anton Lang, die in 1900 en 1910 de Chris
tus-figuur voorstelde, nog leeft en in 1920
nog zal leven. Er is trouwens al eens be
richt, dat hij aan het Westelijk 'front ge
sneuveld zou zijn.
Rusland.
Een brief van den ex-Tsaar.
Volgens den Stockholmschem oorrespon
dent van de „Daily Express" bevat de
,,Nowieje Wjedemosti" een -uittreksel uit
een brief van den ex-Tsaar, waardoor een
einde wordt gemaakt aan de geruchten
over zijn vermoording. Er is wel een po
ging gedaan, om de Romanofs te dooden,
maar de geheele familie ontkwam.
De ex-Tsaar schrijft o. a.: „Wij leven in
nood, en hebben zelfs gebrek aan boeken.
Wij ontvangen de post slechts onder stren
ge censuur. Alleen de Russische taal is
daarbij toegelaten.
„Toen we Jekaterinaburg verlieten,
trachtte een troep bandieten ons geweld
aan te doen. Alix (de tsaritsa) ondervond
daarvan ernstige gevolgen en, is nog niet
hersteld. Het is alleen aan de tegenwoor
digheid van -gèest van den commissaris
Hakowiof en aan de Voorzienigheid te
danken, dat we in leven hieven."
De ex-Tsaar deelt verder mede, dat de
tsaritsa ernstig ziek is en te bed ligt. De
plaats, waar de brief is geschreven, is
overdrukt.
De toestand.
De I insche garde is een offensief tegen
den Moerman-spoorweg,begonnen. Wegens
den dreigenden toestand in Noord-Finland,
zijn oude richtingen ondier de wapenen ge
roepen.
Op het groot-Russische Sovjet-Congres
heeft Trotzky betoogd, dat de Russische
boeren, arbeiders en soldaten geen. oorlog
met Duitschland wenschen- en tevens me
dedeeling gedaan, van de onderdrukking
der sociaal-revolutionnaire beweging in
Petrograd.
Amerika.
Oorlogsverklaring van Haïti aan
Duitschland.
Uit Port au Prince wordt gemeld, dat
de Raad van State van Haïti met aLge
meene stemmen voor den oorlog met
Duitschland heeft gestemd.
Van het Vaticaan.
De H. Stoel en Portugal.
In het schrijven van den H. Vader aan
den Kardinaail-aartisbisschop van Lissabon
komt o. a. na de vermelding van de anti
kerkelijke maatregelen in Lissabon het
volgende voor:
„Intusschen waren Wij steeds van mee
ning, dat zulke, door het geweld gescha
pene toestanden .niet van langen duur
zouden zijn, en Wij geven de hoop niet op,
dat de toestand der Katholieken in dit door
Ona zoo geliefd land spoedig beter worde.
In deze hoop worden Wij vooral bevestigd
door de innige devotie tot de H. Maagd,
welke onder u zoo bloeit.''
Brandstoffencommissis
Leiden.
Naar aanleiding van een advertentie van
de Vereenigde Brandstoffenhandelaren in
zake de „veenbonken" wordt er op gewe
zen, dat de indruk, die door deze adverten
tie wordt gewekt, als zoude de handel in
veenbonken zijn vrij gegeven, onjuist is.
De bestellingen mogen niet anders ge
schieden dan bij den handelaar, die op da
brandstoffenkaart en türfkaart staat aan
gegeven. De handelaar kan deze bestellin
gen doen afhalen aan het. in lossing zijndë
schip, doch dan geldt tevens de bepaling,-
dat voor het afhalen.de vastgestelde reduc
tie wordt gegeven, zijnde f 0.10 op da
100 Kg.
Eindelijk wordt de aandacht er op ge
vestigd dat de genoemde prijs ad f 3.
per 100 *Kg. of wel f 12.- per eenheid van
400 Kg. is de dure prijs, zoodat, waar deza
turf geleverd wordt op het minimum rant
soen, bestaande uit goedkoope eenheden,
de verkoopsprijs f 10.50 per eenheid of
f 2.62% per 100 Kg. bedraagt. 5294
De Directeur van het Brand-
stoffenbureau,
Leiden, 16 Juli 1918.
KRAMER.
Wittebrood.
Het Bureau voor Mededeelingen inzake
de Voedselvoorziening méldt:
Volgens een mededeeling in de bladen,
afkomstig van „vakkundige" zijde, zou
het wittebrood lijnmeel bevatten. Dit is
niet juist. Het regeeringsbloem, waarvan
•wittebrood wordt gebakken, is een meng
sel, bestaande uit 30 K.G. buitenlandsche
tarwe, 30 K.G. inlandsche tarwe en 40 K.G.
inlandsche rogge, welk mengsel uitgema-
len wordt tot 85 K.G. bloem.
Het gebruik van inlandsche tarwe en
rogge, die onder normale omstandigheden
in dezen tijd van het jaar niet-meer wor
den verwerkt, heeft tengevolge, dat het
brood niet zoo luchtig en doorbakken
wordt ols anders, maar doet overigens aan
de waarde van het brood voor de voeding
nietsv af.
Dat de samenstelling van het brood
spoedig belangrijke wijziging zal kunnen
ondergaan, daar nu de eerste graanzendin-
gen uit Amerika zijn aangekmen, en ook
onze eigen oogst voor de deur staat, is
voorloopig niet aan te nemen. De graan-
zendingeiï uit Amerika zijn daarvoor- bij
lange niet voldoende, dus ook met den
nieuwen oogst zal de uiterste omzichtig
heid geboden zijn bij het gébruik der ver
schillende voor ibroodbe'reiding geschikte
grondstoffen.
Het la'ten- van graan.
Door den Diocesane^ R.-K. Land- en
T-uinbouwibond ig aan dien minister van
Landbouw, iNijverheid en Handel een
adres gezonden, waarin ingevolge het ver
zoek van den minister, vervat in zijn- cir
culaire, d.d. 20 Juni 1918, No. 65919/35,
afd. Rijksbureau voor de distributie van
/graan en meel, onderwerp „Betreffende
/Broodgraan", het resultaat der bespre
king en wordt gedeeld van het bestuur van,
den Bond met de besturen van zijn vak
bonden van veehouders en, landbouwers,
tuinders en bloemkw-eekers.
De eindconclusie is, kort samengevat,
de volgende:
a. De regeering late do graanhouwende
bevolking van den oogst in- 1919 zooveel,
als met het oog op de voeding der overige
bevolking toelaatbaar is. De maatstaf zij
de totale opbrengst.
b. Zij, -bepale dat in 1919 der bevolking
een ration broodgraan zal worden gelaten
eveneens in verhouding tot het totaal van
den oogst. De graanbouwer9 hebben dan
zelf belang bij hun uiterste, best te doen
om de girootst mogelijke opbrengst te be
reiken, rekening houdende met de eisehen
welke aan. -den verbouw van andere ge
wassen-worden gesteld.
c7 De Regeering garandeer© voor een
.normalen oogst een toonenden prijs. De
prijzen worden bepaald door de centrale
commissies uit de 1 andbouworga-ni-sati es
in overleg met do regeringscommissaris
sen in de onderscheidene provinciën.
FEUILLETON.
DE KINDEREN
VAN DEN RENTMEESTER
p)
kwam
V üep haastig naar beneden en
spoedig terug met een f-Iesch eau-de-
c°logne. Paule de Montgrand maakte de
polsen en de slapen van het hoofd der
gekwetste nat en weldra opende het kind
kauwtjes de oogen.
.-Ninette?" vroeg ze nauw hoorbaar.
-Gered", antwoordde.de freule bewogen-
r zooveel naastenliefde en zelfverloo
chening.
Véronique keek verward in het rond.
hoe was ze weer thuis -gekomen en hoe
wamen die vreemde dames hier en die
hhjnheer, die .ze wel eens op de tweede
Ve^ePin° had gezien. Het scheen, dat ook
"w'd.. d°or het bezoek was opgeschikt,
ant hij begon langzamerhand meer ge-
te maken en halfluid te praten, of
poon hij het meer tegen denkbeeldige we-
ena scheen te hebben en op het' onvër-
-acht bezoek hoegenaamd geen acht sloeg.
-.Angeliqiie", zei de freule, „ik behoef u
niet te zeSSn> wat hier moet gedaan
rden. Hier is mijn beur-si"
„Mag ik u ter zijde staan?" vroeg Remy
Posquères.
„Gaarne"', antwoordde de freule.
„Dan zal ik u eenigen tijd met de men-
schen alleen laten. Zij durven u misschien
beter alles te vertellen. "-
Met déze woorden verliet Remy den
zolder en volgde Angelique, die met om
zichtigheid. de dorkere trap afdaalde.
„Wat gaat ge doen?" vroeg hij.
„Brood halen, mijnheer, die arme men-
schen lijden honger."
„Dat is zoo, maar zij hebben aan alles
behpefte....v"
Hier. werd het kort gesprek afgebroken.
Zij waren op een gang gekomen. Juffrouw
Angelique ging haar weg en Remy knoop
te een gesprek aan met de concierge, me
juffrouw Vermeil.
„1-Iebt ge nog kamers te huur?" vroeg
Remy.
„Is het voor, u, mijnheer?"
„Dat doet er niet toe. Ik vraag of je nog
kamers -over hebt."
„Ja w-el, mijnheer, nog een apartement
van drie kamers."
„Op wélke verdieping?"
„Hiér, mijnheer, op de vierde."
„Ziet het op dé binnenplaats uit?"
„Neen, mijnheer, een heerlijk uitzicht
in de straat."
„Hier is vijf gulden. Ik ben huurder."
„Zonder ze te zien?"
„Je zult me toch niet bedriegen-."
„O, neen, mijnheer, volstrekt niet."
„En nn nog iets. Hier is een bankbiljet.
Zorg nu dat die kamers binnen, een half
uur van het noodige voorzien zijn. Bedden,
stoelen, tafels, alles wat er zoo hij be
hoort. Dat weet ge beter dan ik."
„Maar, mijnheer, zonder u hiertoe te'
willen dwingen, geef mij nu den naam
van den huurder op; want u hebt drie ka
mers op de tweede verdieping, dus ik ver
onderstel dat u er geen woning op ds vier
de bij zult nemen."
„Juffrouw Vermeil, je bent nieuwsgie
rig; maar om de waarheid te zeggen, weet
ik den naam zelf niet. In ieder, geval sta
ik er voor in." 0
De concierge ging het bevel ten uitvoer
brengen en Remy Posquères spoedde zich
insgelijks de deur uit om een dokter te
halen.
De voornaamste geneesheer van de wijk
was niet thuis en daar hij nu zoo ill een£
niet wist tot wien eich te wenden, ging hij
den winkel van een drogist binnen om een
ander adres te vragen.
„Moet u een geneeskundige van naam
hebben?" vroeg de kruidkundige.
„Van naam", ^mompelde Remy. „Ik
moet een bekwaam geneesheer raadple
gen."
„Dan behoeft u niet ver meer te zoeken,
mijnheer."
Met deze woorden opende hij' de kamer
deur en riep:
„Mijnheer Argenail, daar is iemand, die
u wenscht te raadplegen."
Een bleek jong mensch kwam uit do
donkere achterkamer, te voorsch n.
„Wat blieft u, mijnheer?" vroeg hij Pos
quères onderdanig.
„Uw onmiddeliijken hij stand voor een
gekwetste."
„Ik ben tot uw dienst", antwoordde hij,
en volgde Remy Posquères.
„We moeten naar een vijfde verdieping
klauteren", zei de kunstenaar onderweg.
„Dat is niets, mijnheer. Ik bezoek bijna
uitfluitend arme raedschen en dan leert
men wel trappen klimmen,"
Remy keek den jongen dokter oplettend
aan. Zijn kleeding was, voor zijn stand
ten minste, armelijk en zijn neerslachtige
bedaardheid scheen aan te duiden hoe
zwaar hij reeds geleden en gestreden had,
en hoe weinig hij er meer aan acht dat er
ooit. een gunstige verandering zou komen.
Intusschen was Angelique op den colder
teruggekeerd met alle noodige levensbe
hoeften, waarvan de uitgehongerde kinde
ren gretig gebruik maakten. De arme zieka
moeder wijdde geheel haar aandacht aan
haar oudste kind en wanneer ze haar. da
armen om den hals sloeg en weende, dan
gevoelde zij zich verlicht. Dan was het
haar of ze van God de vergiffenis van een
schuld verkreeg, die zwaar op haar ziet
drukte. Ze had haar kind verwaarloosd.
Toen Remy met den jongen dokter bin
nenkwam, zat de krankzinnige, na verza,-
digd te zijn, weer allerlei gebaren te ma
ken.
De dokter ontroerde toen hij. het tooneel
dat de zolder aanbood, overzag. Zeker, zooj
iemand, dan had hij armoede gezien; maar
dat gelaat van den idioot, het gelaat dfflE
zieke vrouw, -do gekwetste op cFe matras dn
den duisteren hoek, kortom, de-ellende van
het.geheel maakte ,een indruk op hem*
waarbij hij zich het hart voelde ineen
krimpen.
Hij ondenzocht de gekwetste.
„Wel, dokter, wat dankt u?" vro-jg
Paule de Montgrand.
(Wordt vervolgd)