31
BUITENLAND.
De Oorlog.
ntinoj
iclen
van
vervi
soldai
inteli
/en
irhefj
niet
te
de
e Pai
ïn.
Nri 2377
LEIDEN.
BUREAU: STEENSCHUUR 15,
Interc. Telefoon 935. Postbus 6.
DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEB
De ABONNEMENTSPRIJS bedraagt, bij vooruitbetaling, voor Leiden II cent per week
f 1.45 per kwartaal bij onze agenten 12 cent per week, f 1.60 per kwartaaL Franco per post
e f 1.80 per kwartaaL
Het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD is alleen verkrijgbaar tegen betaling van 15 cent per
Yg( kwartaal, bij vooruitbetaling.
Afzonderlijke nummers 5 cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 8 cent
DINSDAG
JULI
1917.
De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1-5 regels f 0.75, elke regel meer 15 eest.
Ingezonden mededeellngen van 1-5 regels f 1.50, elke regel meer 30 cent met gratis
bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte
KLEINE ADVERTENTIËN, waarin betrekkingen worden aangeboden of gevraagd
hunr en verhuur, koop en verkoop 40 centen per 30 woorden, leder woord
meer 1 cent.
it.
morp
r het
ïuut
GO Oo
>chlag
lelde
Juli.
lijke
bewo
Ons vooruitzicht.
De vierde jaargang van den oorlog is
ingetreden en met dien, nieuwen twij
fel! Bestendiging en verergering van
'den krijg? Of vredesgeneigdheid
oorlogsmoeheid?
't Zijn twee \vr;
t Zijn twee Vragen, waarop we het
antwoord moeten schuldig blijven.
{Want al geven de oorlogvoerende lan
den blijk van uitputting en andere ellen
den. Amerika toch is zoo pas met fris-
sche kracht getreden binnen het strijd
perk, en heeft geld, leverantie en legers
Ier beschikking van den oorlog gesteld.
De oorlog derhalve is voor ons een
abstractie, met den dag een stijgend ge-
yaar tevens.
Maar als een lichtpunt dat zoo vaak
'den donkeren hemel verhelderen doet
moge zich verder ontwikkelen de idéé
,van vredesgeneigdheid, welke den laat-
'sten tijd gelukkig meer veld wint.
Vereenigen wij ons daarom met on
zen Opperherder, Paus Benedictus, en
smeeken wij met Hem, die onverpoosd
,voor den vrede arbeid: God, geef aan de
ontwrichte wereld rust en vrede 'weer....
Strijd tusschen Proeth enDnjester;
de Russen blijven wijken.
Redevoeringen van Michaëlis enCzernin
De ..Ariadne" getorpedeerd - Edele gift
van het Amerikaansch9 Roode Kruis
Het Amerikaansche uitvoerverbod in
werking.
Overzicht
Nog steeds is het Franrsche front 't too-
tieel van weinig bedrijvigheid. Volgens
het Duitsche bericht beproefden de
Franschen wederom een stormaanval op
Duitsclie stellingen van den Chemin des
Dames bij Craonne; ztj bereikten niets,
volgens dit bericht. In het Fransche le-
jgerbericht wordt van geen actie van be-
ieekenis melding gemaakt.
In Vlaanderen zijn de Engelschen nog-
steeds niet tot den aanval overgegaan.
Dat zij ditmaal niet zoo spoedig slagen
met het grondig vernielen der Duitsche
stellingen, zal wel toegeschreven moe-
ten worden aan de krachtige beantwoor
ding der Duitsche artillerie.
Op het Oostelijk front hebben de
DuitschO.-H. troepen den opmarsch
langs Dnjestr en Pruth vervolgd. Zij
bereikten de grensrivier Sbrucz'en for
ceerden op eenige punten den overgang
naar den Russisehen oever. Zuidelijker
drongen zij langs den Dnjestr tot Tsa-
lelstsyki voort en bezetten zij terrein tot
voorbij het noordoostelijk van genoemde
plaats gelegen Karolofka.
Ook langs het front van Aartshertog
'Joseph blijven de Oostenrijksche troe
pen, die de hellingen van de Karpathen
zijn afgedaald, terrein winnen; zij over
schreden de Tseremosz en de Moldawa-
lat'en rukten.op deze wijze steeds ver
der Boekowina in.
Het Roemeenschelegerbericlit maakt
FEUILLETON.
Christen-helden in Japan.
45)
„Heb dank, Michael!" riep Lucia, ha
ren man de hand drukkend. „Ja. het ge
loof aan een alwetenden, algoeden, al-
om-tegenwoordigen en almachtigen God
dat geloof is een troost! Duizend maal
'dank voor dat woord! Herhaal het altijd
zoo dikwijls gij ziet, dat ik bedroefd
ben!"
Zoo sprak Lucia, en zij gevoelde -zich
nu voor geruimen tijd getroost. Trou
wens, prins Michael scheen, naar Lucia
lot haar groote vreugde bemerkte, sinds
den dag, waarop hij in doodsgevaar had
verkeerd een ander mensc.h te zijn ge
worden. Reeds een paar dagen later was
hij naar Simbara gereden en had bij pa
ter Solelo gebiecht, en uit diens handen
de H. Communie ontvangen. Weliswaar
had hij getracht dit voor zijn vrouw
verborgen te houden, doch zij vernam
hel van Ignazio, den page, en die tijding
verschafte haar een onuitsprekelijken
troost. En sinds dien tijd had hij ook
meermalen op werkdagen met haar de
H- Mis bijgewoond, en wanneer zij hem
's avonds uitnoodigde met haar, alvorens
ter ruste te gaan, een kort avondgebed
ite verrichten, voldeed hij, ofschoon
somtijds een weinig brommerig, aan
haar verlangen. Van haar kant trachtte
7-ij uit liefde tot hem, alles te doen,
{Waaromtrent zij slechts kon vermoeden;
d.St het hem" aangenaam zou zjn. Dage
lijks oefende zij zich in het schieten
*bet den boog. ten einde hem op de jacht
kunnen vergezellen, en al .spoedig
melding van meerdere verbreeding van
de bres in het front der Middenstaten
tusschen de Susita en Puha-dalen.
Ook de Russische berichten gewagen
over de successen van het herstelde Roe-
eensche leger en geven te kennen dat
ook zij (de Russen) langs de Pulna, hun
deel bijdragen tot bet verdrijven der
Oostenrijkers; aan den linkeroever van
deze rivier bezetten zij het dorp Poduple.
De afgeloopen week stond in het tee-
ken der redevoeringen! In Engeland zijn
Lloyd George, Cecil, Asquiih, Bonar
Law, Carson en zoowaar Churchill aan
het woord geweest. Daartegen moeten
in de Centrale Rijken Michaëlis en Czer-
nin het opnemen.
Die rede\oeringen over en weer zijn
hoofdzakelijk voor builenlandsch ge
bruik bestemd en wel het meest onmid
dellijk gericht tol den tegenstander.
Zaterdag hebben Michaëlis en Gzernin
de Entente van antwoord gediend op de
laatst afgelegde verklaringen, bij monde
der bovengenoemde personen.
Czernin's rede beoogde nog eens dui
delijk den wensch naar vrede der Cen
trale Rijken uiteen te-zeiten, vermits die
vrede eervol zij en niet insluit, dat de
huidige tegenstander zich wil mengen
in de binnenlandsehe aangelegenheden.
Michaëlis daarentegen heeft willen aan-
toonen, dat de Entente door haar verre
gaande eïschen den vrede in den weg
staat, ja onmogelijk maakt. En als zoo
danig dekken de beide redevoeringen
elkaar,.
Gzernin heeft duidelijk te verslaan ge
geven, dat de beide grootste Centrale
rijken niet allen gezamenlijk strijden,
doch ook gezamenlijk vrede maken zul
len en hij heeft door deze pertinente
verklaring de flauwe lioop der Entente,
dat Oostenrijk ter elfder ure Duitsch-
land in den steek zou laten om een af
zonderlijken vrede te sluiten, den bodem
ingeslagen.
Hij wees er echter op, dat deze oorlog
vroeg of laat door een vrede door over
eenstemming moet eindigen, daar de
Centralen niet de bedoeling hebben hun
tegenstanders te vernietigen. Daarom
lijkt hem de voortzetting van den oorlog
zinneloos. -
De plannen, die Gzernin voor de toe
komst opwierp werden samengevat in
deze zinsnede: „Dit zijn de grondbegin
selen, waarop, volgens mijn meening, de
vrede door overeenstemming 'tot stand
kan komen: Ten eerste zonder geweld
daden; ten tweede door de verhindering
van een terugkeer van een oorlog.".
Niettemin is de rede van Michaëlis be
langrijker, om de onthullingen, welke
er worden gedaan Hoe kwam de rijks
kanselier op de hoogte van diplomatie
ke bescheiden, naar Petrograd gezonden
en vermoedelijk door Frankrijk niet
voor openbaarmaking in Duitschland
bedoeld?
Blijkt 't echter juist, dat Frankrijk niet
alleen Elzas-Lotharingen, doch ook het
Saargebied en andere gebieden op den
linker Rijnoever wenscht in te lijven,
dan rest waarlijk weinig van het door
de Entente zoo vaak verkondigde be
ginsel der nationaliteiten.
De „Times" tracht dit tc on (zenuwen
door te herinneren aan Ribot's belofte
om de met Rusland gesloten overeen
komsten openbaar te maken en vraagt
of de Duitsche regeering bereid is het
zelfde te doen met de diplomatieke be
scheiden tusschen Weenen en Berlijn
geAvisseld voor het uitbreken van den
oorlog.
Met zulk een vraag geeft men echter
geen antwoord op die, welke Michaëlis
stelde en wij moeten afwachten, wat
men hierop van Fransche zijde zal ant
woorden.
Op Zee.
De „Ariarine" getorpedeerd.
De Admiraliteit bericht: Het Engel-
sche oorlogsschip „Ariadne,r is getorpe-
déerd en gezonken.
Alle officieren en de geheele beman
ning werden gered, behalve 38 man, die
door de ontploffing gedood werden.
De „Ariadne" was een kruiser van
11,000 Ion, gebouwd in 1897.
Bewapening: zestien 15 c.M. kanon
nen, twee torpedo-lanceerbuizen, maxi
mum snelheid 21 knoopen.
Duitschland.
Sensationeele verklaring van Erzberger.
De „Kölnische Volkszedtung" meldt
uit Ziirich:
De hoofdredacteur Beumbergen der
„Neue Züricher Nachrichten" had giste
ren een onderhoud met den in Ziirich
aangekomen afgevaardigde Erzberger.
Baumbergcr wees op de door den Rijks
dag aangenomen vredesresolutie en
sprak de meening uit, dat de benoeming
van Michaëlis tot kanselier bij de neu
tralen als symptoon van een nieuwe ver
scherping van den oorlog opgevat
wordt. Erzberger antwoordde:
„De beoordeeling van den nieuwen
kanselier als oorlogskanseliër is totaal
verkeerd. Hij zelf vat zijn zending op als
vredeskanselier. Dat doet ook de rijks
dag. die voor de waarheid van deze op
vatting alle waarborgen bezit. De benoe
ming van Michaëlis betcekent geen ver
zwakking van de vredesresolutie van
den rijksdag, maar zij is een versterking
der resolutie in elk opzicht."
Op een opmerking van Baumberger
ingaande zeide Erzberger:
„Zeker, het zou een misdaad, zijn niet
alles in het werk te stellen om een vier
den oorlogswinter te voorkomen. God
zij dank, bestaal op dit oogenblik immer
nog dc mogelijkheid dit te vermijden.
De grondslagen van een vrede door
overeenkomst met Engeland daar ligt
het zwaartepunt van een algemeenen,
duurzamen vrede, waarom het gaat
zijn effectief voorhanden. Ik leg den na
druk op den algemeenen duurzamen
vrede, waardoor een afzonderlijken vre
de vanzelf wegvalt.
Als mij binnenkort gelegenheid zou
gegeven worden een conferentie te hou
den met Lloyd George of Balfour of een
van hun vertrouwensmannen, dan zou
den wij waarschijnlijk in een paar uur
over een ..vrede door overeenkomst", d.
w. z. over de grondslagen voor een vre
de, in zooverre lot overeenkomst geko
men zijn, dat de officieele vredesonder
handelingen dadelijk daarna zouden
zouden- kunnen beginnen."
Baumberger zeide: „Deze laatste zin
nen zijn van zulk een ontzaglijke-be tee
kenis, dat ik u uitdrukkelijk vraag of ik
ze woordelijk mag publiceeren."
Erzberger antwoordde: „Doet u dat
gerust. Ik zelf sta er borg voor."
De „Köln. Ztg." schrijft naar aanlei
ding hiervan, dat Erzberger niet gezegd
heeft: „ich verbürge mich dafür", maar:
„ich lasse mich dafür haften".
Dat zou een eigenaardige wijze van
uitdrukken zijn, zegt genoemd blad,
maar niet meer eigenaardig, dan het ge
heele onderhoud; na deze prestatie kan
men den afgevaardigde Erzberger nau
welijks meer ernstig nemen. Wij zou
den hem in het algemeen belang drin
gend willen verzoeken, niet langer als
de voorzienigheid van liet Duitsche volk
te spelen.
Engeland.
Een monster-vliegmachine.
In het tijdschrift „Land and Water"
schrijft Percy Noel: Er is een aéroplane
gereed gekomen van het meest geschikte
type om den oorlog over te brengen.
Hoewel zij een last te dragen.heeft van
vele tonnen, beweegt de machine zich
vlugger voort dan eenige andere aero
plane, die door de geallieerden in het
eerste jaar geregeld werd gebruikt.
Dc njachine heeft twee van de sterk
ste motoren, die met succes in de avia
tiek gebruikt kunnen worden. Zij vliegt
met 25 man aan boord even vlug als met
drie. Na den proeftocht zeide Noel: „Dit
is het verst-dragende stuk geschut van
het grootste kaliber, dat tot dusverre be
staan heeft."
Lloyd George over de« toestand.
Lloyd George, die voor politieke redac
teuren heeft gesproken, heeft in korte
trekken den oorlogstoestand geschetst.
Hij zeide: „Ik ben zoo pas uit Parijs
teruggekeerd en kan tot mijn genoegen
verklaren, dat de geest onder de Fran
schen, aan het einde van het derde oor
logsjaar, beier is dan ooit, hetgeen voor
de Franschen veel meer beleekende, dan
voor ons Engelschen, aangezien zij vree-
selijk hebben geleden en dc vijand nog
steeds op Fransch grondgebied staat.
Er moge ontmoediging zijn veroor
zaakt. ten gevolge van de ineenstorting
van de Russische legers, maar in weer
wil daarvan is de Fransche geest even
opgewekt en vastberaden als ooit.
Ik meende, dat gij wenscht te hooren
welke geest het Fransche volk bezielt,
omdat het voor een groot deel van de
Franschen afhangt, of wij met succes
den oorlog ten einde zullen brengen.
Aangezien de Franschen en wij thans
eensgezind samen strijden, zullen wij in
staat zijn de Russische tegenslagen te
boven te komen.
Volgens door ons ontvangen berich
ten, zal Rusland zich herstellen en even
krachtig worden als ooit.
Rusland.
Kerenski, „der k^relen god".
Uit een 'brief van den oorlogscorres
pondent der „Frankf. Ztg." in hel Oos
ten bij Tarnopol:
„Ik sprak met een aantal krijgsgevan
genen, zoowel met ben gezamenlijk als
met ieder afzonderlijk, en allen gaven
hun groot verlangen naar vrede te ken
nen. Slechts Kerenski, dien zij als een
god vereeren, had hen kunnen bewegen
om te vechten. Ook de nederlagen vait
de laatste dagen en zelfs de bloedige ver
liezen hebben het aanzien van- dezen
„lieveling der soldaten" niet geschaad.-
Sommigen waren ook vol hoop op de
eindoverwinning. Een korporaal zeide:
„Eenmaal valt ook de zwaarste steen"j
Toen de correspondent hem vroeg:
„Maar zult gij dan tientallen van jaren
oorlog willen blijven voeren?" haalde
hij de schouders op en antwoordde:
„Wij zullen afwachten wat Kerenski
doet."
Do doodstraf weder ingesteld.
De Voorloopige Regeering heeft de
doodstraf door den kogel voor den tijd
van den oorlog weder ingesteld. De straf
zal toegepast worden op militairen, die
2ich schuldig maken aan hoogverraad,
desertie naar den vijand, vlucht van het
slagveld, aansporing van den plicht als
militair te vezaken en eenige andera
ernstige misdrijven. Do vonnissen zul
len uitgesproken worden door krijgsra
den, bestaande uit drie officieren en drie
soldaten en een door beide partijen ge*
meenschappelijk gekozen president.
Vereenigde Staten.
Het uitvoerverbod.
De correspondent van de „Morning
Post" seint, dat het Amerikaansche uit
voerverbod in werking is. Sedert een'
paar weken verlieten geen schepen een
Amerikaansche haven met bestemming
naar neutrale havens, omdat de uitvoer-
raad weigerde consenten te geven, tot
waarborg is gegeven dat de ladingen
niet naar Duitschland gaan. Geen schip
kan nu vertrekken zonder vergunning
van den uitvoer-raad en na deze te heb
ben verkregen moet het schip een schrij
ven verkrijgen van de Britsche ambas
sade, zonder-welke het schip gedurende
de reis door Britsche patrouille-vaartui
gen zal worden aangehouden en naar
een Britsche haven zal worden gebracht.
De jongste beslissing van lïet Britsche
prijzenhof. dat ladingen gedroogd fruit
op Amerikaansche stooinbooten van
San Francisco geconsigneerd aan de
Zweedsche levensmiddelencommissie
vrij gaf, heeft de regeering te Washing
ton overtuigd, dat het noodzakelijk was
het uitvoerverbod ten aanzien van de
neutralen streng uit te voeren. Dc Ver
eenigde Staten, die onvoorwaardelijk
vasthouden aan de leer van „de einde-
lijke bestemming" kunnen zonder vroe
gere politiek of rechterlijke beslissingen
te verwringen doen wat het Britsche
prijzenhof een schending van Engelsehe
precedenten achtte te zijn.
Voor de Armeniërs en Syriërs.
Het Amerikaansche Roode Kruis be*
sloot 300,000 dollars te geven voor hulp-
verschaffing aan de Armeniërs en Sy*
riërs die liet slachtoffer der Turksche
wreedheden zijn geworden.
De president van het Groot Seminarie
te Rijsenburg is onderscheiden door het
Roode Kruis.
Aan olie redding stations langs de
had zij daarin zekere vaardigheid-ver
kregen. Doch aan het gebruik van het
Europeesclie geweer, dat prins Michael
van den hertog van Oskane ten geschen
ke had gekregen, kon zij zich niet ge
wennen. De bliksemende vlam van het
kruit en het knallen van het schot ver
oorzaakte haar zooveel angst, dat zij
hevig sidderde en de oogen sloot, wan
neer de lont de pan raakte, zoodat de
kogel zijn doel verre miste. Daarentegen
kende zij spoedig alle jachthonden van
den Prins bij hun naam en voederde
hen dagelijks in zijn gezelschap, of
schoon zij van deze halfwilde dieren
een natuurlijken afkeer had.
En nog meer scheen Lucia de gene
genheid van haar man te willen win
nen door zich te oefenen in het paard
rijden. Prins Michael had het zich name
lijk nu eenmaal in het hoofd ffezet, dat
zijn vrouw moest kunnen rijden, even
als hij dit gezien had van de edelvrouwen
in Europa. Hij liet daarom volgens zijn
persoonlijke aanwijzingen eeri dames
zadel vervaardigen, en zoodra dit gereed
was, moest Lucia een mooien schimmel
bestijgen. Dat was voor een Japansche
iets geheel ongewoons, en zij deed het
met kloppend hart. „Alleen om uwent
wille!" zeide zij tot haar man, toen hij
haar voor de eerste maal in den zadel
hielp. En toen zij zich na eenige oefe
ningen ook in den zadel wist te houden,
en zelfs flink recht bleef zitten, prees hij
haar, en riep': „Mooi zoo, Luusje! Ge
zult me al spoedig op de reigcrjacht
kunnen vergezellen. Gij rijdt bijna zoo
goed als Donna Bianca, de nicljt van den
Paus, die eens met ons in de Campagna
op. de hazenjacht is geweest. Ik zoq bijna
wenschen, dat prinses Hime u zoo eens
in den zadel zag zitten, lio ho! zijt ge
nu weer boos, omdat ik dien naam
noem? Zoo jaloersch moogt ge niet zijn,
kikoe-bloempje!"
In deze dagen van jong huwelijksge
luk deed Lucia haar best om haar' man
te overreden tot een avontuurlijk plan,
dat zij in slapelooze nachten ontworpen
had tot redding van haar vader. Hij
moest haar, natuurlijk in vermomming,
naar Sakai vergezellen, waar zij dan
door de eene of andere list, welke haar
zeker wel zou invallen, of door omkoo-
ping van de wachters den gevangen
Vorst moesten bevrijden. Prins Michael
scheen daarop wel te willen ingaan,
doch wist vooruit, dat zijn vader voor
zulk een waagstuk nimmer zijn toestem
ming zou geven. Toch beloofde vorst
Protasius door bemiddeling van een be
kwamen onderhandelaar nauwkeurige
inlichtingen te zullen inwinnen, en de
wachters te zullen omkoopen, indien dit
mogelijk zoude zijn.
Dat alles droeg ertoe bij om ,de ver
houding tusschen de jonge echlgenooten
eiken dag hartelijker te maken. Lucia
dankte God- daarvoor uit geheel haar
ziel. „Wie zou dat op den avond van
onzen trouwdag en bij dien treurigen
zeetocht gedacht hebben!" zeide zij over
gelukkig tot de oude voedster, en ook
Ilede moest toegeven, dat de Prins zeer
in zijn voordcel veranderd was. „En wat
het beste is"% voegde de oude vrouw er
hoofdknikkend bij, ..dat is dat hij erin
toegestemd heeft, dat die Ilime verwij
derd werd. Als die gebleven was, zou
het storm en strijd geweest zijn, zonder
eindel"
De schoonste en vreedzaamste uren
bracht Lucia echter door in gezelschap
van Jusla en hare kinderen. Met dezen
dwaalde zij door het uitgestrekte park,
dat de geheele, breede helling van een
heuvel besloeg, en voortdurend vond zij
nieuwe, allerliefste plekjes. Groepen
oude Hikoridennen, kamferbóomen,
schilderachtige ro.lsgroepen, waarover
watervallen zich uitslorlten in de dieper
'gelegen groote en meestal kronkelende
vijvers, geheele bosschen van camelia's,
dichte bamboestruiken, de inheemsche
Japansche bloemenvelden, de bruggen,
eilanden en sierlijke huisjes voor de
tamme watervogels, de vele kiosken en
prieeltjes, alles lieten de kinderen
haar zien, en alles moest zij bewonde
ren, natuurlijk, het meest de Ossidori-
eenden der beide knapen.
Bijna altijd liepen zij liet eerst naar
de gebogen brug, en riepen dan hun
bontkleurige lievelingen', om hen ruim
schoots te voorzien van voedsel. „Denk
eens aan, tante Lu, onze groote broer
Mi heeft er dikwijls plezier in de eenden
met steenen tc gooien", zeide de kleine
Matthias, wien liet moeilijk ging de na
men Michael en Lucia volledig uit te
spreken. „Dat moet ge hem afwennen,
nu hij uw man is."
Waren de eenden gevoerderd, dan
ging men naar de goudvisschen en de
regenboogvisschen. En daarna gingen
Agnes en Agatha met tante naar de
bloembedden. Waren deze lang genoeg
bewonderd, dan begaf men zich ge
woonlijk naar den grooten Sugi-den,
die den ingang van een koele grot over
schaduwde. Daar stond namelijk een
bank, welke de oude Iledc had uitgeko
zen als haar lievelingszitplaals. Zij zat
er met een mandje fijn rijststroo te
vlechten een bezigheid, welke haar
ondanks het beven liarer vingers, nog
uitstekend goed afging. De kinderschaar
stormde dan in den regel op haar aan
met een: „Hede, vertel ons wat!" Meer
malen gebeurde het ook, dat Justa en
Lucia bij haar kwamen zitten om te
luisteren naar oude, lieve geschiedenis-
jes als dat van de „dankbare vossen",
die aan hun weldoener, welke slechts
door het gebruik van vosselever van een
zware ziekte kon genezen, de lever van
een hunner jongen zonden, of van da
„musch met de gespleten tong" of van
den Minotoro en van den draak Orot*
schi, en hoe die oude fabels allen heeten
mogen. Meestal echter lieten de beide
vrouwen de kinderen onder de Hoede
der voedster om te zamen den top van
den heuvel te beklimmen, waar een
mooie kiosk stond. Daar kon men de
golf van Simabara en in de verte de
blauwe hoogten van Ilingo en ean den
tegenovergestelden kant aan den ge
zichteinder de zee zien. Deze plek was
als het ware van nature bestemd voor,
ernstige gesprekken, welke niet ver
stoord mochten worden. Gewoonlijk
ging vorstin Jusla zóó zitten, dat zij
het gezicht had op het Noordwesten, op
de hoogten van Nagasaki. En reeds de
eerste maal had zij aan haar gezellin
een bepaalden bergrug aangewezen ajs
de plaats, waar een jaar geleden de
zes-en-twintig bloedgetuigen aan hel
kruis waren gestorven.
(Wordt vervolgd.)
