Tweede Blad.
BUITENLAND.
63 JAARGANG.
No. 2302
wo, Qcidóo\viSoiiïmit
Woensdag 2 Mei 1917
Het eeuwfeest van Hage'eld.
Naar aanleiding van het honderdjarig
;b©taan van het Seminarie „Hageveld",
bevat >,De Tijd" volgend interessant histo-
lisch overzicht;
Het Seminarie werd/ in 1817 gesticht op
het fraaie huibenveiriMijf van de fajni 1 ie
Kalkoen „Hiajgeve'id." genaamd, tuaschen
Santpoort en Vetsen}./
tot dan We genoten de toekomstige
fl priesters., ook van boven den Moerdijk,
f* hun opleiding in de kennis der humaniora
- ie Megen, IWvent.Win, Oostedhout, (.eniert.
Wen, waarna zij voor de tegenwoordige
s b.sjommcui Utredhi en Haarlem naar W ur-
mond overgingen. Maar de latere aarts-
jjictiovan Holland en Zealand, Mgr.
I Van Wijkerslooth, bisschop van Curium
pg ip. i., en diens vroegere studiegenoot te
Munster, de Zeereerw. Heer C. R. A. Van
50 Bommel, achtten het noodig, ter aanmoedi-
pi ging van de studie voor het I-I. Priesler-
j, «hap, in de Noordelijke provinciën de gc-
egenheid hiervoor open te stellen. Den 2d en
en Mei van genoemd jaar werd het Seminarie
'Hageveld" geopend met drie leerlingen,
leheeren Quant, Van Brussel en Van Kints,
Te pp. later deken van Leiden en Delft en prc-
sident van het Seminarie te Warmond. De
eirste Regent was de Eerw. Heer van
p Bommel.
In 18&i echter nam de eerste bloei en
ve rootheid van de jonge stichting reeds een
e« sinds. De m'nister Van Maanen, die den
5,- iatholieken zeer ongenegen was, wist hot
aar te voren van den Koning, Willem I,
verkrijgen, dat alle klein-Seminarien in
{ederland zouden worden opgeheven, en
bat aan de toekomstige priesters van het
'ereenigd Koninkrijk voorgeschreven werd,
hun eerste studiën te doen in het „Colle-
[ium Philosophicum" te Leuven. Den 21-en
uni 1825, het feest van den H. Aloysius,
rerd „Hageveld" bezocht door dén Gou
verneur Van Tets van Goudriaan, die de
luiting tegen den llen September kwam
levelen. Adressen aan den Koning en
udiëntiën bij Z. M. hadden niet gebaat.
l(f De studenten verspreidden zich. Velen
ntvingen hun verdere opleiding voor het
rroot-Seminarie van dienstdoende geeste-
jken. Enkelen vertrokken naar het bui-
snland. Voor een drietal slechts van ile
uufiidsten, onder wie de later zoo vermaarde
leoloog, schrijver en dichter, de geniale
Broere, verkreeg regent Van Bommel
erlof van den Koning, dat zij zouden blij-
in het overigens verlaten „Hageveld".
De poging van den minister Van Maanen
oft* onderdrukking van de kerkelijke vrij-
3 leid der Nederlandsche Katholieken was
N uislukt. De Hoogeerwaarde heer an Bom-
i0E nel had de koninklijke benoeming tot di-
ecteur van het collegium te Leuven met
E i&bele fierheid geweigerd, en het bleef van
ft e&rlingen verstoken.
Mgr. Van Bommel werd, tot beschaming
de vervolgers, als erkenning van zijn
leugd' en zijn verdiensten, ook van zijn
leldhaftig gedrag hij den 6t.rijd voor de vrij.
ïeid der Kerk, door Z. H. den Paus in
1827, krachtens het met Nederland gesloten,
c'16 maar in de (Noordelijke provinciën niet
afgevoerde concorda&t, benoemd tot bis
shop van Luik. Koning Willem I, die bij
ve' lerhaalde vertrouwelijke samenkomsten
net den toekomstigen Bisschop hooge
ffi' taardeering voor diens kunde en inne-
leadlieid had opgevat, bekrachtigde die
enoeming.
Door den invloed van den oud-regent van
.Hageveld'werd het besluit, dat tot op-
Uêffimar van de Klein-Seminariën geleid
t n iadi
oo weldra ingetrokken en den 14en
Juni 1830 vereenigden zich weder de jeug
dige kweekelingen voor het Priesterschap
in de stichting van Mgr. Van Bommel te
Velsen.
Hier bleef het Seminarie gevestigd tot
den 26en Augustus 1847. De geestelijke over
heid meende het, toen uitbreiding noodig
werd, te moeten verplaatsen. Den lOn April
1846 werd de eerste steen voer het nieuwe
gebouw, op het terrein van de buitenplaats
„Schoonoord", te Voorhout, gelegd dwoi
Mgr. Van Wijkerslooth, die inmiddels uen
aartsbisschop Van Banning als zoodanig
was opgevolgd en te Oegstgeest verblijf
hield, en na de zomervacantie van 1847
werd het tegenwoordige Klein-Seminarie
van het Bisdom Haarlem ingewijd en be
trokken. De oude naam, waaraan reeds
zoovele dierbare herinneringen verhonden
.waren, bleef behouden.
Omstreeks 1874 is aan het gebouw een
belangrijke uitbreiding gegeven. Ook later
is het nog verbouwd en vergroot. Inwendig
werd het voor de hedendaagsche behoeften
ingericht
Duitschland.
De Jezuïenwet,
De oplheffing der Jezuitenwet door het
BondsnaadlbeSliuit zailt, volgen® „Tajgiliche
Rundschiau" en „Voesiische Zeitung" geens
zins ten gevo-lge hebben, diu/t dc Jozuïtem-
orde ztfdh nu zal kunnen vestigen in het
geiheele rijik, in vensdhdhlerode bondsstaten,
o a in Baden, Wuirtembeng en Saksen,
bestaan n.L landswetten van ongeveer ge
lijke rtretoking als de thans opgeheven
ri jkis-J ezuïtemvet.
Dc „Vosaiische" weet nu te verzekeren,
dat de Jeauïten in Saksen niet toe,gelaten
zullen worden, daar de wet van 1876 dit
verbiedt en de regeerdng er niet aan denkt,
die wet op te heffen. Vandaar dan ook,
dat de Saksische regeering' in den Bonds
raad tegen de opheffing der rijkswet heetft
gestemd.
Ook de Wuirtemibehgsche regeering is,
blijken® een mediedeefting in den Wurtem-
bemgsdhe Staateanizeiger" niet geneigd de
Jezuïtenordie weder veiigunnung tot vesti
ging ir. hiet land1 te vorleenen.
In/tussdhen wiomdt „van officieuse zijde",
naar we in d'e „Kötn. Volllkszeit." lezen,
deze opmerking gemaakt: „Nu de Bonds
raad zich met het Rijkisda.glbes'juit tot op
heffing dier Jezuïtemvet vereenigd heeft-,
zoodat de wet definitief van de baan Ls,
mag men wel aannemen, dat de bevoegde
autoriteiten op grond van vroegere over
wegingen tot- de conclusie zullen komen,
dat de in 1872 tengevolge van de invoe
ring der rijkswet vervallen landswetten
niet weder van kracht kunnen worden."
Zelf® een oigaan alls de „Sohwabische
Menkiuiri'. vroeger een cler virmigete anti
katholieke kemphanen, heeft zijn draal ge
nomen en verklaart nu, dat Protestanten
en Katholieken moeten samenwerken voor
„het behoud van die hoogste aardsche goe
deren, voor de welvaart Aan het Duitsche
volk en den Duitschen staat; Protestanten
en KathoQ-ieken hebben elkaar ontmoet op
die hoogste basis van het geineene cftrappe-
lij'k staatsbelang. Wij zijn overtuigd, dat
geschillen van mlindler beteekenis^ die tel
kens Aveer a/1® twistappel geworpen zouden
kunnen wonden in het godsdienstig- en
beschavingsleven, moeten A-erdiwijnen in 'n
tijd Avaaiin liet geldt het ijzer te smeden
terwijl het heet .is. En in dien geest zullen
wij het ook moeten opvatten, dat een voor
uitziende staatsmanskunst er op bedacht
is. deal oogist te verzamelen in 'schuren en
als Arredesprijs het nieuwe xijik binnen te
voeren."
Uit de Pers.
Onze groenten.
Het Handed sfolad schrijft:
Enkele bla/dien maakten dezer dagen met
zeer veel misbaar molding van het feit,
dat er extra-groententreinen zijn ingelegd
om onze groenten, naar Duitschland te
vervoeren. 't Was nu niet een enkel MacL,
dat zich dioo-r verdraaiing der feiten sedert
lang en, diandeliijike beruchtheid heeft ver-
Avo-rven, maai- ook organen ails „Het Volk"
diedien daaraan mede. Ojider het gerucht
makende opschrift „Daar gaan, onze groen
ten!' deelde dit blad Donderdag mede, dat
er voortaan een extra-goederentrein zou
J'oopen Aan Rotterdam naar Duitsch'land
om onze groenton uit te voeren.
Waarschijnlijk h&oft de redactie van
„Het VoOk." er niet aan gedacht dat er
altijd, zoodra de a/fzet begint, extra-treinen
loopen A-oor het Ararvoer A-an onze groenten
naar Duitschland. Die ex tramtreinen heb
ben dan- ook eigenlijk niet® extra's, maar
loopen ieder jaar, nu voor de tuinbouw
producten, dan voor de aardbeien, de ker
sen, die kool!, enz., ai naar den tijd A-an
het jaar. Men zou evengoed kunnen zeggen,
d!at er extra-stations zijn gebouwd, speci
aal voor die aPLadng van onze land- en
iurnbouwproduoten naar Duitschland/. Dat
Avas óók al lang voor dien oorlog het geval
Stationsgebouwen blijven echter sitaan,
zoodat hun aanwezigheid moeilijk als iets
bijzonders kan worden vermeld. Maar goe
derentreinen, extra-goederentreinen wor
den telkens opnieuw ingelascht en dat kan
dus als iets bijzonders vermeld worden.
Er zijn echter geen berichten zoo gevaar
lijk alls die, waarin waarheid en onwaar
heid zijn gemengd'
Nu heeft er een maand geleden een con
ferentie plaats gehad tussohen Hollamdsehe
en .DuiifcscJhe spoorwegautoriteit-en. Deze
had ten doel om het vervoer uit Nederland
maar Duitschland zoo practisoh mogelijk
te vendeelen tussdhen Staatsspoor en Holl-
landsche Spoor en zooveel mogelijk pn>
fijt- te trekken van het rollend materieel,
waaraan, zooals (bekend' is, nog alijd groote
behoefte bestaat.
Er zijn toén extra-treinen ingelascht voor
bat vervoer A-an groen tan naar Duitsch
land. Maar juist veel minder dam in vroe
ger tijld!
De Airaag, waar heit om gaat is echter
niet of het groentenvervoer naar Duitsch
land al dan niet met extra-treinen moet
gaan -maar oh_er in. «Mam -lijd- van. -nij—
penden gi'oentennood, zóÓA-eel groen,ten
naar Duitschland moeten uitgevoerd wor
den als thans nog het gevat is. Wij hebben
reeds ernsitigen twijifel aan het toelaatbare
van diezen uitA-ocr oip groote schaal uitge-
sproken. Maar tevens op de moeilijkheid
gewezen van, bij die reusachtig hooge pro
ductiekosten A'an groenten in dit winter-
Aoorjaar, den uitvoer geheel te vernieden
zonder de tuinbouwers zeer onbillijk te be
handelen.
Wat men ziet en niet ziet.
Wij lezen in De Limb, Koerier:
„Sinds tientallen van jaren was het ook
in de .profane" were'VL bekend, dat het
•politieke doel van de in ter nationale Vrij
metselarij is: het vormen, van de „Ver-
epniigdie Staten van Europa". Daartoe acht
zij op de eerste plaats noodig het vervan
gen van den momiarcbaflen regieeiringsvonm
dioor den republik/efunsdhen. en op de aller
eerste plaats de val van de heide mo.nar-
chlieën, d!ie zij al® de st.utöe van de ker
kelijk conservatieAre idee in ons werelddeel
beschouwt: de gefloovig-Katholieke dynas
tie der Habsburgens in Oostenrijk en de
geloovög-Brotestantsche dynastie der Ho-
henzod'Iern's in Dui'bsdhland. Zijn eenmaal
deze steunpilaren gevallen, meent zij„ dan
volgt de rest vam zelf. Men weet, dat de
aanslagen tegen don vroegeren. Oostenrijk-
schen troonopA-oilger door dc Servische vrij
metselarij waren ineeaigezet.
Diit Arekitochtsplan vos natuurlijk geen
beletsel A'ocr de internationale Vrijmetse
larij om ineenstortingen van troneni, die
zich inmiddels buiten de genoemde landen
voordeden, van harte te steunen. De magon-
mieke pers vooral heeft dan ook luide den
val Aam het Pomtugecische koningschap,
otnillangs dien van het Russische keizerrijk
toegejuicht en ze zal hetzelfde doen, als
eerlang de Entente er toe mocht OAergaan,
(het Griiefcaohe fkoninigfdhuiis te onttronen.
Dit streven heet in het magonnieke tyaJ-
eligen „de zegetocht dlei' democratie". Het
is dan ook volkomen verflslaarbaa/r, dat in
alle neutrale landen de magönnieke pers
zonder uoitzoridering Entente-gezind is;
beider streven valt, zïj 't ook met verschil
lende bedioelingen, in dezelfde richting.
Van ombekende zijde iis in ZAviteerland
een comité gevormd, dat zich ten doel stelt
in DudiseMand propaganda te maken A-oor
de republikeinsche idee. Als men weet, dat
thans in Parijs een internationaal vTijmet-
eelaaorscongTes Avordt gehouden, dat zfich
met hetzelfde onderwerp bezighoudt, kan
men dien oorsprong van dat Zwitsarsche
comité wèil gissen.
In Argentinië hebben de leden Aan 40
vrijmetselaarsloges een groote betooging
tegen Duitschland gehouden. Dit ver
klaart misschien de propaganda, welke
ihans in die republiek gevoerd wordt voor
eeaxe aansluiting bij de politiek der V. S„
ailAvaar, het is bekend, bet gehetm-genoot-
schapswezen misschien nog talrijker is en
zeker nog meer invloed heeft dan in Enge
land".
Land-en Tuinbouw.
De kweekere.
Men schrijft uit AaHsmer:
Als het getij verloopt, moet men cLe ba
kens verzetten. De kweekers te Aalsmeer
beginnen d'aair ook o.ver te denken'. Nu Ginds
lang alle handel op het buitenland heeft
opgehouden en de omzet, die derhaLve tot
het binnenland' bepeikit blijft. A*rij wait is
ingekrompen, gaan A*eïe bloe-mkweckers
over tot het teel en A'an gi"oenten. Reeds
tiin 1916 hadden sommigen in hun trekkas
sen uitstekende resultaten met de tomaten
teelt. Het ongunstige wear heetft de serin
gen tot heden nog op een tamelijken prijs
gehioiudlen en de trek van dit product is
than9 vrijwel af g e! o epen. Vele kassen zijn
reeds bezet met bloemkool, sla. spinazie,
augurken en tomaten.
Er wordit ernstig gedocht over een coope-
rattieiA*e vereeni/gimg te stichten voor groen-
tendregerij e.n -zouterij. Het is te voorzien,
dat binnenkort zulk een vereeniging iot
stand komt. Het bedrijfskapitaal denkt
men te aun den door het plaatsen A-an aan-
deelen A'an f 10.
De Nederlandsche Tuinbouwiraad heeft
be/reriids de plannen voor een dergelijke
stichting met sympathie begroet.
Gemengde Berichten.
Een geschenk voor de Prrnse9. Als
verjaargeschenk A-oor Prinses Juliana i®
aanvaard de adto van afivaflbhjkj'es gemaakt
door den heer C. Prince, welke auto was
ingezonden op die militaire huisvlijt-ten-
toomstelling te Amsterdam.
Het feit, dat dit stuik' speelgoed ëliechts
aan schioefjes 24 ets. kostte,, was de Ko
ningin aanleiding het voor de Prinses te
aanvaarden.
Moordzuchtige honden. Te Waterin
gen hebben Zondagnacht eenige liandbou-
Avens 'de honden betrapt, die reeds hon
derden schapen in den afgeloopen winter
hebben verscheurd. Na een lange jacht
wend! een 'der honden doodgeschoten en
de andere.' geiwfigd. Beiden bleken hel
edgend'/in te zijn van den .landbouAver Van
Kempen t1 L'-osduiinien. Ddenzelfden nachï
waren Avedei-om 20 schapen doodgöbetter*
en verscheurd.
Kievitseieren. Te Leeuwarden zijm
Zondag en Maandag, de beide laatst®
dagen Avaaroip in dit seizoen volgens del
Vogehvet nog kievitseieren mochten ver
handeld Avonden-, nog onge\'eer 20,000 ahU
deze eieren aangevoerd. Zij werden te
gen den prijs van 13 tot 11 cent per stuk
van de hand gedaan.
Van den aanAroer zijn 8000 stuks „op
avontuur" naar Engeland verzonden.
Valsche munt. De politie te Delft
heeft een valsdhen gulden in beslag ge
nomen', jaartal 1916. De nabootsing is
niet bijzonder gelukt, het randschrift ont
breekt en de klank is zeer dof. Er schijn!
den ilaatsten tijd A-eel valecli geld in om
loop te komen.
Een truc. Een handedaar in klei-
aadd/af-pelen verkocht te Tiel gisteravond
zijn waar, Avaarvoor hij niet meer don
den maximumprijs van 6Va cent pen- Kg.
mocht heffen, op de volgende Avijze;
Kocht men een prei van 10 cent, dan. ont
ving men 1 Kg. aardappelen cadeau, bij
eein van 20 oent 2 Kg., enz. De prfri vloog
weg!
De centrale keuken te Gouda. De
centrale keuken te Gouda 'heeft het den
eersten dag van haar bestaan zóó druk
gehad, diat niet alleen alles uitverkocht
werd, maar ook een groot aantal huis
vrouwen geen portie rijstsoep meer kon
den krijgen. Gerekend was op 520 portier
die allen Averden uitgegeven. In twee lo
kalen werden de spijzen verkocihit, waar
bij verschillende dames haar medewer
king Arerleenden.
Ontaarde moeder. Door de mare-
chau&sée uit VenTo werd ondetr Gubben-
voa\st een vrouw aangeüiouden, die ge
tracht had haar kind te verdrinken. Ver
moedelijk )dioo»r one enigheid metf. haar
man en om zich op dezen te Avrdken bad
ze haar 6-jarig zoontje een koord om den
hials gedaan en daaraan een dikken steen
bevestigd, waarop zij ziich met haar
slachtoffer naar de Maas begaf. Daar
waren evenwel eenige personen aan het
Averk, die het booze opzet zagen en door
onmicLdelflijk toe te schieten erger wisten
te voo rit omen. Ze ontdeden de kleine on-
middellijk van het om den hal® bevestig
de touw en Avisten daarmee het ventje t€
reCUden. T>e dsow <l'c «vcurooUoAie-
&ée aangehouden en naar de gevangenis
te Roermond overgebracht.
De onde trekschuit weer in eere. Door
den petroleumnood ziet men thans langs de
Vecht weer vele trekschuiten. Zelts motor
schuiten worden aan de lijn getrokken.
Brand Vermoedelijk door overtollige ver-
hittiug ontstond gisteravond brand in de elec-
trische sagofabriek, deel uitmakende A'an de
Goudsche Glacosefabriek teGouda.Belang
rijke schade werd aan de machinerieën toege
bracht en veel waterschade aan de grondstof
fen. Verzekering dekt de schade.
Staking. Wegens een loongeschil heb
ben de havenarbeiders te Delfzijl het werk
Als gevolg der door den Algean°enen Ne-
tierlaudschen Boud van meubelmakers, be
hangers en aanverwante vakgenooten, afd.
Rotterdam, gevoerde actie in samenwerking
met den Christelijken en Roomsch-katholie-
ken Meubelmakersbond, aangaande de in
voering A-an een collectieA'e arbeid®o\'ereen-
komst, is gisteren een staking uitgebroken
bij die firma N. van Kleeff en Zonen te Rot
terdam. De andere patroons, die ter teeke-
ning van het contract waren uitgenoodigd,
hebben daaraan voldaan:
Paarden in beslag genomen. De rijks
politie heeft te Boekei (N B.) bij den land
bouwer Z twee paarden, ter waarde van,
f 160U in beslag genomen. Men .errnoedt
FEUILLETON.
De vrouw in het wit.
<i)
Ik begaf mij rechtstreeks naar hei no
tariskantoor van den heer Warnsborough,
lit volgens de verklaring van den koster
lcW ran Old Welmingham een duplicaat bezat
'J6® fan het huwelijksregister, waaromtrent
Een boos vermoeden in mij Avas opgekomen.
De notaris was een vriendelijk man; hij
tonde zich zeer vereerd, dat men het door
ijn vader met zooveel zorg aangelegde werk
[wam raadplegen, Het Avas de eerste maal
lP ht iemand er naar vroeg; hij zelf had
ftt steeds onder de oude paperassen laten
liggen. Hij .dacht natuurlijk, dat het een
'feniszaak gold. Ik liet hem in den waan,
inspeelde erop, dat ik denkelijk notarteele
ifcchriften uit het register zou noodig
h« lebben, esn zeida dat ik gaarne het bedrag
its »u betalen, dat voor het inzien van het
ge* egister werd gevorderd
Een klerk kreeg bevel het boek uit de
'luis te halen. Mijn handen beefden, toen
D 'at voor mij op tafel werd! gelegd, en ik
a® 'at opensloeg. Het register had hetzelfde
Mo: formaat als het origineele ki de kosterij:
dijkt iet was alleen netter ingebonden en zag
Jat er veel frisscher uita
fk had spoedig den geeochien datum ge
bonden...
fk schrok! Ja, het was, zoo al 9 ik ver
ted had, maar toch ontstelde ik, omdat
tü plotsefling in alle stelligheid het zoo-
jienö 'ano gezochte geheim voor mij openlag.
Ook op_ deze bladzijde, evenais op elk blad
van het boek, was slechts'één huwelijk in
geschreven.
„En aan den voet eu*van siona het huwelijk
van >/ir HWix Glyde met miss Cecilia
Elster n e U
Op de open ruimte stond ook hier een
dwarslijn getrokken.
Blijkbaar was het huwelijksxegist'er In
de kosterij van Oud Welmingham ver-
valscht. Men had ex de dwarslijn uit doen
verdwijnen, en op de vrijgekomen plaats
de valsche akte ingeschreven.
Nu begreep is, waarom sir Percival den
omtrek van Oud Welmingham deed bewa
ken; waarom hij het stilzwijgen van vrouw
Catrijn met een levenslang onderhoud
kocht; waarom hij haar dochter, op liet ver
moeden slechts dat zij zijn geheim kende,
in eem krankzinnigengesticht had doen op
sluiten.
Want dit geheim verried, dat hij geen
recht had op den naam, dien hij droeg, geen
recht op den adeldom, dien hij voerde, geen
recht op de bezittingen, die hij had geërfd.
Meer nog; niet alleen kon ik den l ijken
baronet tot; een armen schooier maken,
in kon hem zelfs tot het tuchthuis, misschien
tot de galg brengen, als ik kon bewijzen, dat
hij zich aan vervalsching van een openbaar'
register had schuldig gemaakt.
Ik was doodsbleek maar behield mijne
kalmte.
Het afschrift van het register was in de
kluis van den notaris veilig. Maar het
origineel! Ik besloot, zoo spoedig mogelijk
een afschrift van de va'sche akte te gaan
nemen. Dwaselijk genoeg, vergat ik, dat
zulk een kopie niet de minste waarde voor
het gexecht bezat, en daartoe een notarieel
afschrift noodig waa,
Ik dankte mr. Wansbrrough voor de mij
bewezen tegemoetkoming, betaalde het ho
norarium. dat hij vroeg, en ging de deu.i
uit, terwijl het in mijn hoofd kookte en
woelde, en ik nauwelijks tot denken'
staat was.
Zooveel was mij echter Avel duidelijk,
dat, ik begreep, hoe sir Percival zelfs niet
tegen moord of doodsllag zou opzien, als
hij vernam, dat ik bij mr. Wansborough
was geweest, verondersteld althans,
dat hij Avist van 't"bestaan va/ii een duplo-
register.
kei iieidslialve wilde ik niet naar Wel
mingham teruggaan, zonder mij van een
wapen voorzien te hebben Immers, het be
gon reeds duister te worden, en ik had
slechts een rieten wandelstokje. Alvorens
KnoAVleshuhy te verlaten, kocht ik dus in
een der winkels een stevigen stok met loo
den knop, en sloeg daarna den eenz<*men
landweg in.
Er Adel een koude, natte regen, en ik be
merkte niets verdachts, Toen ik echter ten
goed kwartier onderweg Avas, hoorde ik
een zacht gefluit. Stevig omklemde ik mijn
stok, en op hetzelfde o ogenblik sprongen
van achter een heg drie mannen te voor
schijn. Zij vlogen op mij af.
Snel week ik ter zijde, en twee hunner
snelden mij in hunne vaart voorbij. Dc-
derde, vlug als ik zelden gezien heb, maak
te een halve wending en sloeg naar mij
met zijn stok. De slag kwam niet al te
hard aan. Van mijn kant nu in staat van
tegenweer, gaf ik hem met den looden
knop van mijn slok een slag op liet hoofd,
d'ie hem op den grond deed zinken en,
schreeuwen.
Zijhp twee kameraads ijlden naar hem
toe en bogen zich over hem heen. Dit gaf
mij een oogenblik tijd, waarvan ik ge
bruik maakte, om weg te loopen, zoo hard
ik kon.
Ik was altijd eene goede loopex geweest,
en mijn voetrijzen in Midden-Amerika had-
dien mij niet weinig- verdere oefening be
zorgd. Ik dacht dus den kerels gemakkelijk
te ontsnappen.
Maar ik had buiten den waard gerekend.
De twee ongedeerde aanvallers lieten hun
kameraad aan den rand van den weg
zitten en vervolgde mij. Blijkbaar waren
ook zij goede loop er s, en daarbij haddein zij
een voordeel: zij waren met den weg be
kend, terwijl ik in den donker zeer scherp
moest toezien op krommingen, op dalen en
rijzen, en ieder oogenblik gevaar liep over
een tak of steen te struikelen*.
Huvelop won ik, heuvelaf verloor ;k op
de afstand, dienen van mij scheidde.
De voetstappen kwamen gedurig nader...
Opeens sprong ik, op een donkere plaats
over de heg, dlie langs den weg liep, en
kroop op handen en voeten terug, in de
richting mijner vervolgers. Dezen, liepen
nog steeds midden op het pad, zoo snel
hunne voeten hen konden dragen. Weldra
hoorde ik hen voorbijsnellen.
Ik bleef zitten, om uiit te rusten. Zoodra
ilk weder op adem was, wilde ik een omweg
maken, en mocht ik de (wee dan nog ont
moet/en, welnu, clan stond ik uitgerust en
gewapend teegmover twee mannen, die dood
moede en buiten adem zouden zijn.
Na een poosje stond ik op en stak het
veld over Maan of sterren Avaren niet te
zien Het eenige, waarnaar ik den koers
kan bepalen was, dat ik op weg den regen
en wind 'steeds in den rug had aehad en
dus nu zorgen moest eveneens voor dm
yhna te gaan.
Maar of de wind int usee hen gedraaid
was, zeker was het, dat ik geen weg of
steg herkende en mij geheel verdwaald
achtte. Ik dieed, wat men in zulke gevallen
gewoonlijk doet: doorloopen, tot men hier
of daar en lichtje ziet, en daar den weg
vragen.
't Geluk diende mij: ik zag een lichtje,
klopte aan, en een man, met een lantaarn
in de hand, deed open. We lieten beiden
een uitroep van verwondering hooren. De
man was niemand anders dande koster
van dien ochtend. Ik Avas "n Oud-Welming-
ham, en bevond mij aan den achterkant
der dorpsstraat, hetgeen de oorzaak was,
dat ik ze niet herkend had.
Maar de oude koster was niet vriende
lijk Zijne houding jegens mij was plotse
ling veranderd.
„Waar zijn de sleutels?'" hij*
„Heb jij ze meegenomen?"
Ik begreep er niets van.
„Wat sleutels?" vroeg ik. „Wat bedoelt
ge? Ik kom zoo rechtstreeks uit Know-
lesbury."
„De sleutels van de kosterij! Goede He-
mei, wees me genadig!" riep de oude man
zenuwachtig uit en schokte niet zijn lan
taarn,. „Weg zijn ze! Gestolen!"
„Gestolen? Wie .zou ze gestolen hebben? -
',Weet niet! Heb den heelrn dag met
briefjes voor de lidmaten moeten loopen.
Toen ik thuiskwam, was 't raam openge
schoven Kijk daar! De sleutelbos is ver
dwenen."
(Wordt vervolgd.)
