27 |it de Leidsche Vroedschap. de De Oorlog. aaroano No. 2299 BUREAU: STEENSCHUUR 15, LEIDEN. Merc. Telefoon 935. Postbus 6. DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN ABONNEMENTSPRIJS bedraagt, bij vooruitbetaling, met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering Jen II cent per week, fl.45 per kwartaal; bij onze agenten 12 cent per week, 1.60 per i Franco per post f 1.80 per kwartaaL GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD is tijdelijk alleen verkrijgbaar tegen betaling van 10 cent. irtaal, bij vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers 5 cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 71/» cent VRIJDAG APRIL 1917. De ADVEBTEMTIEPRUS bedraagt van t-5 regels f0.75, efite regel niaer 15 cent ngezonden mededelingen van t-5 regels f 1.50. elke regel meer 30 cent, met gratie bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Ëroote letters naar plaatsruimte. Aanvragen om Dienstpersoneel van 1-5 regels 50 cent, ieders regel meer 10 cent Aanbiedingen van Dienstpersoneel, Huur- en Verhuur, Koop- er Verkoop (9eel Handels-Advertentiên) van 1-5 regels 25 cent, ieders regel meer 5 cent. jongeveer halfvier, toen men aan el ida k\ am. Dc ingekomen stukken lei veel beslag op den tijd gelegd. !a adressen van de Duurte-commissie LeidEche arbeidersbeweging (zoo naam van deze commissie, die alleen omvat de arbeiders, die bij Leiden der S. D. A. P. en haai den Leidschen Bestuurdersbond, gesloten), werden voor de Raads- ée leeskamer ter visie gelegd. De lei öer vond dit zelfs nog te veel eer bij een dezer adressen voor, het jaar voor kennfi%cvirg aan te ne- m betere behandeling zijn zulke dan ook eigenlijk niet. waard. Ze van onjuistheden., gelijk de voor- it enkele data en cijfers aantoon- lullen ze dan ook verder maai end voorbijgaan. fger nog werd het gemaakt in een. ncie „commissie van houders van ddelenkaarlen" waarin werd ge- •r •ten „ondregelijkc.n flank" van en regeeringaspek. 't Is werke- om in dergelijke termen goed' te [voedsel te bec.ritiseeren! Die men- hi" te vergeten, dat er op het zoo iets van een wereldoorlog uns woedt, met al zijn rampen en 'i al niet verkwikkelijk adres was n de politie-agentenvereeniging ©dracht saamgebracht", waarin I opgenomen voor eeni ontslagen d politie, die nota-bene! hoe- afgekeurd voor den dienst en üd öiek, toch nog van Juni tot op volle loon in zijn betrekking burgemeester was gehandhaafd, ■zeek van de afd. Leiden van de - -Wf-Hwr- Uöi-awiofjltwiki, - -Oïa- csluit inzake de verstrekking van b melk in te trekken en te ver oor een besluit, waarbij de beoor- irdt overgelaten aan den geneés- den patiënt en niet, zooals nu, inderen boven 1 jaar en beneden i- aan het ConeufJlatieibureau voor 5elijders en de polikliniek van dr. ierd ten slotte naar de leeskamer Voor het standpunt der genees- veel te zeggen, terwijl 't echter is te ontkennen, dat, waar de uit- jr de melikvoorziieninig toch al zijn, de touwtjes strak moeten p&s.nanmien,, en 'bet gevaar moert) eraieden, dat door de goedhartig- |en een of anderen huisarts deze al te zeer zouden stijgen. ït aantai' benoemingen ving dan de agenda aan. de benoeming van een lid in ssie van Fabricage, daar de heer zijn in de vorige vergadering jjïoemirug niet had aanvaard. Na stemmingen kwam de heer Bo» uit de bus. De heer Ilartevelt b\:ef, zijn hedtkietzing. weigeren, dies eer Botermans de uitverkorene... van rechte, d&t ging natuurlijk dere benoemingen en de daarop agenda-punten liepen van een leien diakje. Totdiat men kwam. aan liet voorstel van B. en W., om overeenkomstig het voorstel van mir. v. d. Eist, in aan sluiting ook met het advies van de com- mlis^ie «dejr Stedelijke fabrieken van gas ön clectricrtait, laatstgenoemde commissie met twee leden uit te breiden, dus te bren gen van drie op vijf leden. Ondanks het uauw-ikUenmien d betoog van prof. Aal barse. (Jat .gegromd was op een tienjarige ervaring, werd dit voorstel van B. en W. aangeno men. Men zwichtte blijkbaar voor de over weging, dat de commissie zelf uitbreiding wenschelijk scheen te achten. En toen kwam het voorstel tot aanvaar ding van de vergunning van liet (Hoog heemraadschap Rijnland inzake de verbe tering van den Hoogen Rijndijk. De dis cussies hierover werden te halfzes onder broken, om ze in een slecht boze.tte avondvergadering voort te zetten. Scherpe dingen werden gezegd aan het adres van Rijnland. En terecht; 't was "zéér verdiend! Laten we allereerst verklaren, dat wij in deze vergadering eens goed hebben kun nen voelen, hoe verkeerd zou werken een stelsel, volgens hetwelk de verschillende groepen in de maatschappij ,als zoodanig, hun afgevaardigden, hun vertegenwoordi ger.-, -aanwijzen voor Gemeenteraad, Sta ten of Kamer. Daar zat gisteren de heer Hoogenboom, ingenieur van Rijnland, te praten, breed-uit en overvloedig, niet als behartiger der gemeentebelangen, doch ais pleitbezorger van Rijnland! Prof. mir. A-alberoe noemde hein dan ook, scherp iro nisch, den"'.geacliten afgevaardigde van Rijnland". Niet slechts was het ons een ergernis^ dat wij een raadsfid hoorden, spre. •kc-n, zonder met'een enkel woord de ge meentebelangen naair voren te brengen, doch uitsluitend bepleitend den eisch van bet hoogheemraadschap, waarvan hij amb tenaar is, 't stemde ons ook onaange naam den lieer Hoogenboom een toon te hooren aanslaan, alsof hij alléén de wijs- rai^rachapsbelangen in pacht heeft! Gelukkig is echter de Raad, niet gezwicht voor de wij zouden, willen zeggen: drij verij van Rijnland! B. en W. hadden gead viseerd: geel't nu maar toe; tegen Rijnland te vechten zal ons toch niet baten, en de verbetering van den Hoogen Rijndijk is dringend noodig. Neen, zei de Raad. Wij zullen eerst eens beproeven ,of wij door een beroep op Ge deputeerde Staten of op de Kroon ons niet van den osnrede'lijken dwang van Rijnland kunnen bevrijden. Liievor geen verandering, zeiden enkele leden, dan een veihoogdng' van den Rijndijk, zooals Rijnland die wil, waardoor vers-ciLiilCieaudiei huizen in de diepte (zullen komen te liggen. Hoe geleerd do heer Hoogenboom ook betoogde, hij vermocht niet) te antwoorden op de vraag van prof. Aaüborse: waarom moet nu zoo'n klein stukje van den Rijndijk verihoogid? Waarom dan nieit eerst door Rijnland' eeh plan voor den goheeien dijk ontworpen gesteld, dat deze. een goede tweede wateikeering zou zijn bij een even- tueele doorbraak van de Zuiderzee. Besluit is. dat de Hooge Rijndijk voor- iooppig weer blijft, zooals die is. Wat B. en W. nu zullen doen; hebben ze niet mede gedeeld. Waarschijnlijk zullen ze well gaan procedeeren met Rijnland. Het laatste punt) van de agenda was de tijdelijke regeling van de bezoldiging der- agenten 2e klasse. We wülen kort zijn cifipn kort als de discussies (hierover waren.-"Hoe gevvenchfi ook nu reeds is een a'lgleheele ver- hoogtng van de poditi^paawsetn, het resul taat van de Raactecomriissie, die een her ziening der loon en van alf.e iin gemeente dienst zijnde personen zal voorstellen, moet worden afgewacht; die eene categorie kan nieit worden voorgetrokken >4boven de an dere. 't Vei'heugide ons intuss^hen. den voor zitter dezer commissie, pirofj Auberse, te hooren veiklaren, dat over eeai tweetal maanden de alLgcheele ealaris-lierziening reeds in werking (lean zijn getreden. Het agenda-punt betreffende het ambu- lantismc werdtuToein volgende vergadering udljgeetel'd. In den aanvang der vergajering had de Voorzitter eonigc hartelijke ca w aar deer en- de woorden gericht tol Mr. jTepc, die na een tweejarig RdadsOLdniaatefhap zijn out. slag had moet,an, imdiienen wegens vertrek uit de gemeente, en dn deze Raadszitting niet meeir aanwezig was. BUITENLAND. Vredesstroomingen. De Duitsche Regeering wenscht zich voorloopig niet nader over vrede en uorlogsdnel uit te laten. De pers ia over deze houding zeer ontevreden. - De sta kingen in Duitschland. Stilstand in het Westen. Toenemende actie in het Oosten. De houding van China. De president aarzelt om het Rijk in tl?n oorlog te betrekken. Overzicht. Niets bijzonders", zoo besluit zoowel het Duitsche als het Engelsche legerbe- richt van het Westelijk front. De groote slagen op het Westelijk front .zijn nu gelijk een smeulend vuur, dat hier öh daar nog voedsel vindt in een verbitterd gevecht rondom de overblijfselen der kleine dorpjes in een bijkans volkomen verwoeste streek. Er wordt intusschen hardnekkig gestre den in liet Oosten, in Mesopotamië en in Palestina. De Engelschen zijn na de vermeestering van Bagdad op een krach- tigen tegenstand der Turken aan de Diala, een zijrivier van de Tigris, gestuit en niet- ttegeoi'iii/aaindie zij sedert «pruimen tijd ver binding hebben verkregen met de Russi sche colonnes, die uit Perzic de vlakte van Mesopotamië zijn binnengedrongen, zijn zij niet belangrijk meer opgeschoten. De Engelsche strijdkrachten onder generaal Maude beproeven de Turken op den linker Tigris-oever bij Shattel—Adfaaim terug te werpen. Dit is hun herhaaldelijk gelukt, doch steeds weer kwamen do Turken op letten en brachten den Engelschen een nieuwen stoot toe. De stafberichten uit het Engelsche en Turksche hoofdkwartier, dd. 22 April, melden echter eenstemmig, dat de Turken thans van den linkeroever te ruggetrokken zijn. Het schijnt evenw el dat de strijd in het Tweestroomenland nog op lange na niet aan zijn einde is gekomen. Wat er op de grens van bet schiereiland Sinaï en Syrië geschiedt, is niet al te dui delijk. Ook hier behalen Engelschen en Turken aanhoudend overwinningen1, zon- dea* elkaar te verslaan. Toch komen ne Britten er gestadig vooruit. Er wordt zelfs al van een aanstaande bezetting van Pa- lesitina gewag gemaakt. Nog nooit in den oorlog is er zoo voor de vrede gewerkt. Overal schijnt men uit de verdwazing op te leven en is men den oorlog moe. Heel de Duitsche pers dringt aan op publiceering en omlijning van de vredesvoorwaarden; van regeer ings'ijde schijnt men cr echter niet van te willen weten. Docli hét zal wel moeten. Het krachtige optreden in Duitschland te gen. de werkstakers zegt ons veel omtrent den ontevreden geest, welke er lreerscht- Nliiet slechts in Duiiiteohland maar in a ie landen der oorlogvoerenden is een hijgend vredeisiverlangen onder het uitgeputte on gemartelde volk. Het valt echter nog moeilijk, het opti misme te deelen van den Deenschen mi nister Stauning. Hij gelooft, dat de solda ten, die uit den oorlog cullen terugkeeren, den oogst in dit najaar zullen binnenhalen. Wij hopen het met hem! Berichten uit verschillende landen wij zen steeds duidelijker op, een waarschijn!] ijk zeer slechte oogst. Zal de meneahiheicl vóór den vrede eerst) tnog droeviger tijden hebben te door leven,? 0p Zee. Ds verscherpte duikbootenooriog. De „Mongolia". Volgens een telegram te Londen ont vangen, molden de Amerikaansöhe bla- .dert, dat volgens rapport van den gezag voerder van bet Amerika an ach c s.s. .Mon golia" een Duitsche duikboot zijn schip met geschutvuur in den grond heeft ge boord. Duitschland. De Rijkskanselier dreigt de stakers. De Rijkldkansdllier heeft een brief aan de verschillende Bondsregeeringen gericht, waarin hij or op wijst, dat op verschiiïicnr de plaatsen stakingen zijn uitgebroken en wel in fabrieken die voor de ooiUogvoering van beteekemis zijn. Ook beeft men gepro beerd de weito'ieden afzonderlijk van hun wenk af le houden. De regeeringsautoritleii,en moeten tegen zulke misdadige woelingen optreden» Allien, die zoo trouweloos en eervergeten optre den, moeten zoo streng mogelijk gestraft worden. China. In den oorlog? Op de conferentie van die provinciate en militaire gouverneurs, welke door den Chi- noescnen mlinister-president werd voorge zeten, verklaarden zich allen vóór China's interventie in den ooriog. Bij geheime opneming der stemmen is gebleken, dat een overweldigende meerJar- hetid van hot pa riemen t eveneens vóór in terventie is. De houding van den president is nog niet bekend. Vredespogingen. Zal Duitschland zijn vredesvoorwaarden bekend maken? Een correspondent in Duitschland bo- rfflcht aan „De Tijd": Iindlien ik wei ben ingelicht, zullen de Duitsche vredasvoonwiaarden scherper dan tot dusver en gedetailleend worden, medie- gedeeid in, de rede, wefike die Rijkskanselier de volgende maand in den Rijksdag zal (hooiden. De vrodesvooa-waard on zu'len zees* gematigd en aannemelijk blijken te zijn. Indiiein dit bericht juist is cn de Duitsche vrod.earo oavva arden (inderdaad hoogst ge matigd blijken te zijn, zou daarmee de eerste ernstige en ovucüitbare daad tot het openen o"an vredesiandeihiandeungen wor den gaste/14. Want het zoogenaamde „vro- dasaahbod'' van Dec. j.l. is ailleen in landen der Centna!:e Mogendheden aLs se rieus beschc-uwdmaar buiten de grenzen dier landen wilde men het kjaarblijke'lijk oils zoodanig niet ajarnvaairden. Herhaalde lijk dnomg meen clan ook in d'e peirs den oor- iogvbierepjdlen en. der neutrallen op publica tie der voorwaarden aan, welke de.n ernst van het Duitsche vredQsia»ahbod afdoende moesten bewijzen. Naar het schijnt), gaat men thans oo<k In DujitscManid zelf, onder den moeilijken oeconomischen druk en de gdbeurtenissen op liet Westelijk öliagiveüt],, inzien, dat men niet Oianiger kan volstaan mot een bereid- veuiklliaring zonder moei* teut een vrodle; diifl de êetr en het bestaan aller vofkeren on aangetast zcvu laten. In Duitsche b'aden is dezer dagen bo- toogd, dat de verklaring van den sociaal» democratisclieai partijraad over het vredeft- vraagstuk den indruk kan wekken, aüisof daarin die meening van de rijksregcering tot uiting kwam. De „Vossische Ztg." schreef boveirdie/n, dat het voor den Rijkst kanselier tijd werd, zich daaromtrent uit te latep en het Duitsche volk den julsben weg te wijzen. De ,,'n'orddoutsell ben-at hu een offi cieus artikel, waarin o. m. wordt ver klaard: „De regeering heeft' datgene,, vat zij over het ooriogsdioel kan zeggen, reeds meege deeld en kan op het oogenblik daairaan niets toevoegen'. ZTJ zal, zonden- zadh te sto ren aan den drang van twee kanten, den weg bl'IJvën gaan,, die haar geweten en ver- antwoordriijklieid jegens het land voor schrijven. Het is haar taak, den oorlog zoo spoedig mogelijk tot) een goed einde te brengen, doch daarvoor zijn in de eerste plaats cle onzinnige eilschen oneer weste lijke vijanden een beletsel." t De „Vossische Ztg." door d'e „Nord- deutsdic" aEei'minat overtuigd. Zij komt tot de sHotsom, dat „de leidende staatsman in Duitschland, helaas, geen teiding geeft. Hij vei/hindert veeleer, dat zich een een drachtige volkswil vormt. Wij bewonderen dagelijks de offers aan kracht en ontbe ring, die or,ze troepen,0(p het Westelijk front brengén, maar ervaren noodt, voor welk politiek doel diat moet dienen. Da6 doet idiertS, besftuit de „VoaSische", het volk te kannen. Voor de zoovealste maal noodigt de „Vor- warts" de Rqgeering tuit, toch openhartig heid Te betrachten en ruiterlijk met haar vreöleiavoorwaarden voor d.en dag te ko men. Volgens het Blad zou dc Regeea-ing zeLf best inzien, d'at van veiwei-ingen geen tiji FEUILLETON. vrouw in het wit. je» as mij nu duidelijk, dat doze ge- 5U' ihaudaal-scène niet in eenig ver staan met het zoo g'ezochte ge let was een.e vulgaire -geschiede» k niet. rok één punt uit het verhaal mijne l Ik kon, mij niet begrijpen, dat rsvrouw vrijwillig bleef wonen in waar zij algemeen met wan en mdnacht'lng ward bejegend. En zij, wat ik veranoiedlde, zulks ge-' deed, dan kon die dwang van anders uitgaan idan van den rwien liaar 'levensonderhoud af- Wae. 3rem zou hij haar dwingen te wo- uo plaats, waa.r zij geen enkelen kl'?.... Missahien juist om laats,t- 1 omstlan,dagheid? Misschien omdat In den 'besten waariiorg vond, dat in een vertrouwe' ijk oogenblik je ander iets zou mededeelen, wat Ivai Glyde tot eiken prijs geheim !®len? Mogelijk dat) louter in dat <te reden der samenkomsten e» Wjen van den haironct en do kos- 17 waren ge'egen, en dat vrouw [gelijk had met dc bewering, dat ten onrechte verdacht? f 'tóe is bet gekomen,, vrouw Cle- Pt de kleine Anna Cathdjn aan uwe frfiTj toeveairoawd?'' "^jiiheer, ik had medelijden met 4P. De- moiödec scheen een hekel te hebben -aan het onschuldig wicht, en toen heb 'ik haar aangeboden het op te voeden. Nu cn dan bleef Anna wel eenigen tijd bij hare moeder, maai- meestentijds was zij toch bij mij, en ze verklaarde steeds rond uit), diat-ae veel liever bij mij was en veol .mficr van mij hield, dian van hare moeder. Al'Ieen toen ik na dan dood van mijn man in Londen ging wonen, moest ik Anna achterlaten, omdat vrouw Ca/trijn niiet wijl de tioe-slaan dat- zij meeging. Sedert dien tijd heb ik baar voor het eerst teruggeiden in den nacht, dat zij uit het) gekkenhuis was ontvlucht." Ik besloot nu mijn, onderzoekingen in We'mingbam voort tie zetten. Laura stelde ik over mijn vertrok daar heen tevrediem met dc mededeeïiing, dat ik buiten de stad nieuwe koopers voor hare cn mijn» teckcningen gjing zoeken, en ik vertrok. Marianne deed me tot aan dc deur uit geleide. ,,Ik ben bang", zedde zij angstig. „Wal- Der, wees voorzichtigI Denlc, dat go twee vrouwen onbeschermd aobfceiCaat, die van u afhangen. Al,s ge sir Per'cival ontmoet, wees dan in Godsnaam kalm en bega geen ongeluk!" „W-eses gerust, Marian. Ik weet, wat me te doen staat In, den Loop van den middag stapte ik aan het station Welmingham uit. Ik vroeg oen jongen den weg naai- de straat, waar vrouw Catrijm woondiei, on ging erheen'. Ik vond de straat zonder moeite en béide aan no. 13. Eene bc-jaarde dienstmeid deed open. Ik gaf haar mijn. kaartje en vroeg, of ik vrouw Gatrijn kon sprc&fin. Dc oude slofte naar binnen en kwam i>a een poosje terug rnet de vraag, of zij de boodschap niet kon aan nemen. „Zag vrouw Catrijn", zeidie ik, „dat ik Lom over haro dodliter." Dc oude ging weer naar binnen, kwam waar terug en liet mij. met een ventbaasd gaziidht, in een voorkamertje, een klein, duf vertrek, waar op een leunstoel een zestigjarige gezette vrouw zat. met een mutsje op het hoofd en grijs wollen wantje© aan dc handen. Haai' grijs haar kwam schril onder da zwarte muts uit, en uit het gelMge gelaat staarden, een paar grauwe o ogen mij met een scherpe, harde uitdruk king aan. „U komt mij iets ovar mijniö dodittler mededeel!en?" zeddie zij, voor ik een woord had kunhen uitbrengen. „Wees zo>o goed to zeggm, wat u bedoelt." De klank (barer stem was even adherp als de blik haver oogen. Zij wees mij. oen stoel aan cn nam mij van het hoofd tot do voeten op. Ik bemerkte, dat het eenige middel, om met deze vrouw to spreken, was, liaar even ruw te behandelen, als zij mij deed. ,,Ge weef zéker, dat uw dochter verdwe nen is?" „Ja." „W-eiat dat m dood is?" „Neen." Ze antwoordde even koud, alsof ik haar gezegd had', dat do kat van haar buurman was verdronken. „Ze is dood", hernam ik. „Hoe komt gij ertoe, mij dat te vertel len?" Ik was wat verbluft over zooveel hard vochtigheid en brutaliteit). „Wel", antwoordde ok aarzelend, „om dat ik haar kende, en...." „Ga voort." „Ik heb haar n.l. geho!,p:cn bij hare vlucht uiit het gesticht." „Don hebt ge zeer verkeerd gedaan." „Het spijt ine, eene moeder zoo iets te hooren zoggen," „Ja, hare moeder zegt. hef. IIoc weet ge, dat. zij dood is?" „Dat zegt uw bezoeker u niet." Thans keek vrouw Catrijn op hare beurt verbluft. Ik dacht, dat zij mij de deur zou wijzen. Ze deed het niet „Wilit ge mij soms zeggen,, hoe ge mijn adres zijt te wetem g'ekomen?" vroeg ze. „Van vrouw Clemente." „Vrouw Clemens ,i)s een dom schepsel." „Dat) vind ik niet." „Heeft zij u ook gezegd, dat jjij naar mi] toe moest gaan?" „Neen." „Waarom zijt ge dan hier gekomen?" „.Waarom? Omdat ik meende, dat eene moeder er van nature belang in gibefiit, te welen of haar kind dood of levend is." „Precies zoo. Iladt gij geen andere rc- dien?" Ik aarzelde. Het was niet gemakkelijk- zoo i'oetetoots een antte-oord op deze vier kante waag te geven. „Als gij geen andere reden hebt", ging zij voort en rolde met) detne vastberaden beweging hare grijze, wanten op, „dtank ik u A-oor uw bezoek cn ziat u niet langer cvp- Ito-udfen. Ik zal nu in den rouw moeten gaan. Vcc-l is er niet voor noodig, zoo als go ziet; als ik mijne wanton heb veran derd, ben ik geheel in 'f zwart" Zij «Kht in den zak barer japon, ha alde een paai- zwarte wantende voorschijn en trok die aan, terwijl geen spier op ha air griaat vertrok. Zij legde de handen in den schoot en zeide: „Goeden, morgen." Hare koele minachting prikkelde mij; er> meer nog verbitterde mij hot vooruitzicht, dat ik mij door dit vrouwmeniFeh zou moe ten Laten afschepen, zonder in dc verstel verte mijn doej te hebben bereikt. „Ik had nog wel een andere reden", zeidc ik. „Ah! Dat dacht ik wel." „De dood van uwe dochter is door two© mannen als middel gebruikt, om grievend lood too te brongein aan iemand die mij n» aan liet hart ligt. Een van 'dtie twee man* non is sir Porei vul Gl.ydie." „Zoo?" zei ze. Ik keek scherp toe, om te zien;, of liöA onverwachts noemen van dien naam hoaa? niet) zou doen ontstellen. Geen spier ver trok. „Het zal u misschien verwonderen, höfl de dood uwer dochter ten nadeele van een ander kan zijn gekomen?" ging ik voort, „Neen, 't verwondert mij niet), omdiait h©| mij niet aangaat. Dat schijnt esen partiouh liere zaak van u te zijn." „Dan zult ge misschien willen weten, waarom 'ik dien naam in uwe tegenwooB* digheid noem?" „Ja, dat wil ik." „Omdat ik besloten ben, air Peroival Glyde reteariadhiap te wagen van zijn sduifl* kenstiroek." <Wor<R vervolgd),

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1917 | | pagina 1