27
|it de Leidsche
Vroedschap.
de
De Oorlog.
aaroano
No. 2299
BUREAU: STEENSCHUUR 15, LEIDEN.
Merc. Telefoon 935. Postbus 6.
DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN
ABONNEMENTSPRIJS bedraagt, bij vooruitbetaling, met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering
Jen II cent per week, fl.45 per kwartaal; bij onze agenten 12 cent per week, 1.60 per
i Franco per post f 1.80 per kwartaaL
GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD is tijdelijk alleen verkrijgbaar tegen betaling van 10 cent.
irtaal, bij vooruitbetaling.
Afzonderlijke nummers 5 cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 71/» cent
VRIJDAG
APRIL
1917.
De ADVEBTEMTIEPRUS bedraagt van t-5 regels f0.75, efite regel niaer 15 cent
ngezonden mededelingen van t-5 regels f 1.50. elke regel meer 30 cent, met gratie
bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Ëroote letters naar plaatsruimte.
Aanvragen om Dienstpersoneel van 1-5 regels 50 cent, ieders regel meer 10 cent
Aanbiedingen van Dienstpersoneel, Huur- en Verhuur, Koop- er Verkoop (9eel
Handels-Advertentiên) van 1-5 regels 25 cent, ieders regel meer 5 cent.
jongeveer halfvier, toen men aan
el ida k\ am. Dc ingekomen stukken
lei veel beslag op den tijd gelegd.
!a adressen van de Duurte-commissie
LeidEche arbeidersbeweging (zoo
naam van deze commissie, die
alleen omvat de arbeiders, die bij
Leiden der S. D. A. P. en haai
den Leidschen Bestuurdersbond,
gesloten), werden voor de Raads-
ée leeskamer ter visie gelegd. De
lei öer vond dit zelfs nog te veel eer
bij een dezer adressen voor, het
jaar voor kennfi%cvirg aan te ne-
m betere behandeling zijn zulke
dan ook eigenlijk niet. waard. Ze
van onjuistheden., gelijk de voor-
it enkele data en cijfers aantoon-
lullen ze dan ook verder maai
end voorbijgaan.
fger nog werd het gemaakt in een.
ncie „commissie van houders van
ddelenkaarlen" waarin werd ge-
•r •ten „ondregelijkc.n flank" van
en regeeringaspek. 't Is werke-
om in dergelijke termen goed' te
[voedsel te bec.ritiseeren! Die men-
hi" te vergeten, dat er op het
zoo iets van een wereldoorlog
uns woedt, met al zijn rampen en
'i al niet verkwikkelijk adres was
n de politie-agentenvereeniging
©dracht saamgebracht", waarin
I opgenomen voor eeni ontslagen
d politie, die nota-bene! hoe-
afgekeurd voor den dienst en
üd öiek, toch nog van Juni tot
op volle loon in zijn betrekking
burgemeester was gehandhaafd,
■zeek van de afd. Leiden van de
- -Wf-Hwr- Uöi-awiofjltwiki, - -Oïa-
csluit inzake de verstrekking van
b melk in te trekken en te ver
oor een besluit, waarbij de beoor-
irdt overgelaten aan den geneés-
den patiënt en niet, zooals nu,
inderen boven 1 jaar en beneden
i- aan het ConeufJlatieibureau voor
5elijders en de polikliniek van dr.
ierd ten slotte naar de leeskamer
Voor het standpunt der genees-
veel te zeggen, terwijl 't echter
is te ontkennen, dat, waar de uit-
jr de melikvoorziieninig toch al
zijn, de touwtjes strak moeten
p&s.nanmien,, en 'bet gevaar moert)
eraieden, dat door de goedhartig-
|en een of anderen huisarts deze
al te zeer zouden stijgen.
ït aantai' benoemingen ving dan
de agenda aan.
de benoeming van een lid in
ssie van Fabricage, daar de heer
zijn in de vorige vergadering
jjïoemirug niet had aanvaard. Na
stemmingen kwam de heer Bo»
uit de bus. De heer Ilartevelt b\:ef,
zijn hedtkietzing. weigeren, dies
eer Botermans de uitverkorene...
van rechte, d&t ging natuurlijk
dere benoemingen en de daarop
agenda-punten liepen van een
leien diakje. Totdiat men kwam. aan liet
voorstel van B. en W., om overeenkomstig
het voorstel van mir. v. d. Eist, in aan
sluiting ook met het advies van de com-
mlis^ie «dejr Stedelijke fabrieken van gas
ön clectricrtait, laatstgenoemde commissie
met twee leden uit te breiden, dus te bren
gen van drie op vijf leden. Ondanks het
uauw-ikUenmien d betoog van prof. Aal barse.
(Jat .gegromd was op een tienjarige ervaring,
werd dit voorstel van B. en W. aangeno
men. Men zwichtte blijkbaar voor de over
weging, dat de commissie zelf uitbreiding
wenschelijk scheen te achten.
En toen kwam het voorstel tot aanvaar
ding van de vergunning van liet (Hoog
heemraadschap Rijnland inzake de verbe
tering van den Hoogen Rijndijk. De dis
cussies hierover werden te halfzes onder
broken, om ze in een slecht boze.tte
avondvergadering voort te zetten.
Scherpe dingen werden gezegd aan het
adres van Rijnland. En terecht; 't was
"zéér verdiend!
Laten we allereerst verklaren, dat wij
in deze vergadering eens goed hebben kun
nen voelen, hoe verkeerd zou werken een
stelsel, volgens hetwelk de verschillende
groepen in de maatschappij ,als zoodanig,
hun afgevaardigden, hun vertegenwoordi
ger.-, -aanwijzen voor Gemeenteraad, Sta
ten of Kamer. Daar zat gisteren de heer
Hoogenboom, ingenieur van Rijnland, te
praten, breed-uit en overvloedig, niet als
behartiger der gemeentebelangen, doch ais
pleitbezorger van Rijnland! Prof. mir.
A-alberoe noemde hein dan ook, scherp iro
nisch, den"'.geacliten afgevaardigde van
Rijnland". Niet slechts was het ons een
ergernis^ dat wij een raadsfid hoorden, spre.
•kc-n, zonder met'een enkel woord de ge
meentebelangen naair voren te brengen,
doch uitsluitend bepleitend den eisch van
bet hoogheemraadschap, waarvan hij amb
tenaar is, 't stemde ons ook onaange
naam den lieer Hoogenboom een toon te
hooren aanslaan, alsof hij alléén de wijs-
rai^rachapsbelangen in pacht
heeft!
Gelukkig is echter de Raad, niet gezwicht
voor de wij zouden, willen zeggen: drij
verij van Rijnland! B. en W. hadden gead
viseerd: geel't nu maar toe; tegen Rijnland
te vechten zal ons toch niet baten, en de
verbetering van den Hoogen Rijndijk is
dringend noodig.
Neen, zei de Raad. Wij zullen eerst eens
beproeven ,of wij door een beroep op Ge
deputeerde Staten of op de Kroon ons niet
van den osnrede'lijken dwang van Rijnland
kunnen bevrijden. Liievor geen verandering,
zeiden enkele leden, dan een veihoogdng'
van den Rijndijk, zooals Rijnland die wil,
waardoor vers-ciLiilCieaudiei huizen in de diepte
(zullen komen te liggen.
Hoe geleerd do heer Hoogenboom ook
betoogde, hij vermocht niet) te antwoorden
op de vraag van prof. Aaüborse: waarom
moet nu zoo'n klein stukje van den Rijndijk
verihoogid? Waarom dan nieit eerst door
Rijnland' eeh plan voor den goheeien dijk
ontworpen gesteld, dat deze. een goede
tweede wateikeering zou zijn bij een even-
tueele doorbraak van de Zuiderzee.
Besluit is. dat de Hooge Rijndijk voor-
iooppig weer blijft, zooals die is. Wat B. en
W. nu zullen doen; hebben ze niet mede
gedeeld. Waarschijnlijk zullen ze well gaan
procedeeren met Rijnland.
Het laatste punt) van de agenda was de
tijdelijke regeling van de bezoldiging der-
agenten 2e klasse.
We wülen kort zijn cifipn kort als de
discussies (hierover waren.-"Hoe gevvenchfi
ook nu reeds is een a'lgleheele ver-
hoogtng van de poditi^paawsetn, het resul
taat van de Raactecomriissie, die een her
ziening der loon en van alf.e iin gemeente
dienst zijnde personen zal voorstellen, moet
worden afgewacht; die eene categorie kan
nieit worden voorgetrokken >4boven de an
dere. 't Vei'heugide ons intuss^hen. den voor
zitter dezer commissie, pirofj Auberse, te
hooren veiklaren, dat over eeai tweetal
maanden de alLgcheele ealaris-lierziening
reeds in werking (lean zijn getreden.
Het agenda-punt betreffende het ambu-
lantismc werdtuToein volgende vergadering
udljgeetel'd.
In den aanvang der vergajering had de
Voorzitter eonigc hartelijke ca w aar deer en-
de woorden gericht tol Mr. jTepc, die na
een tweejarig RdadsOLdniaatefhap zijn out.
slag had moet,an, imdiienen wegens vertrek
uit de gemeente, en dn deze Raadszitting
niet meeir aanwezig was.
BUITENLAND.
Vredesstroomingen.
De Duitsche Regeering wenscht zich
voorloopig niet nader over vrede en
uorlogsdnel uit te laten. De pers ia over
deze houding zeer ontevreden. - De sta
kingen in Duitschland.
Stilstand in het Westen.
Toenemende actie in het Oosten.
De houding van China. De president
aarzelt om het Rijk in tl?n oorlog te
betrekken.
Overzicht.
Niets bijzonders", zoo besluit zoowel
het Duitsche als het Engelsche legerbe-
richt van het Westelijk front. De groote
slagen op het Westelijk front .zijn nu gelijk
een smeulend vuur, dat hier öh daar nog
voedsel vindt in een verbitterd gevecht
rondom de overblijfselen der kleine dorpjes
in een bijkans volkomen verwoeste streek.
Er wordt intusschen hardnekkig gestre
den in liet Oosten, in Mesopotamië en
in Palestina. De Engelschen zijn na de
vermeestering van Bagdad op een krach-
tigen tegenstand der Turken aan de Diala,
een zijrivier van de Tigris, gestuit en niet-
ttegeoi'iii/aaindie zij sedert «pruimen tijd ver
binding hebben verkregen met de Russi
sche colonnes, die uit Perzic de vlakte van
Mesopotamië zijn binnengedrongen, zijn
zij niet belangrijk meer opgeschoten. De
Engelsche strijdkrachten onder generaal
Maude beproeven de Turken op den linker
Tigris-oever bij Shattel—Adfaaim terug te
werpen. Dit is hun herhaaldelijk gelukt,
doch steeds weer kwamen do Turken op
letten en brachten den Engelschen een
nieuwen stoot toe. De stafberichten uit het
Engelsche en Turksche hoofdkwartier, dd.
22 April, melden echter eenstemmig, dat
de Turken thans van den linkeroever te
ruggetrokken zijn. Het schijnt evenw el dat
de strijd in het Tweestroomenland nog op
lange na niet aan zijn einde is gekomen.
Wat er op de grens van bet schiereiland
Sinaï en Syrië geschiedt, is niet al te dui
delijk. Ook hier behalen Engelschen en
Turken aanhoudend overwinningen1, zon-
dea* elkaar te verslaan. Toch komen ne
Britten er gestadig vooruit. Er wordt zelfs
al van een aanstaande bezetting van Pa-
lesitina gewag gemaakt.
Nog nooit in den oorlog is er zoo voor
de vrede gewerkt. Overal schijnt men uit
de verdwazing op te leven en is men den
oorlog moe. Heel de Duitsche pers dringt
aan op publiceering en omlijning van de
vredesvoorwaarden; van regeer ings'ijde
schijnt men cr echter niet van te willen
weten. Docli hét zal wel moeten.
Het krachtige optreden in Duitschland te
gen. de werkstakers zegt ons veel omtrent
den ontevreden geest, welke er lreerscht-
Nliiet slechts in Duiiiteohland maar in a ie
landen der oorlogvoerenden is een hijgend
vredeisiverlangen onder het uitgeputte on
gemartelde volk.
Het valt echter nog moeilijk, het opti
misme te deelen van den Deenschen mi
nister Stauning. Hij gelooft, dat de solda
ten, die uit den oorlog cullen terugkeeren,
den oogst in dit najaar zullen binnenhalen.
Wij hopen het met hem!
Berichten uit verschillende landen wij
zen steeds duidelijker op, een waarschijn!] ijk
zeer slechte oogst.
Zal de meneahiheicl vóór den vrede eerst)
tnog droeviger tijden hebben te door
leven,?
0p Zee.
Ds verscherpte duikbootenooriog.
De „Mongolia".
Volgens een telegram te Londen ont
vangen, molden de Amerikaansöhe bla-
.dert, dat volgens rapport van den gezag
voerder van bet Amerika an ach c s.s. .Mon
golia" een Duitsche duikboot zijn schip
met geschutvuur in den grond heeft ge
boord.
Duitschland.
De Rijkskanselier dreigt de stakers.
De Rijkldkansdllier heeft een brief aan
de verschillende Bondsregeeringen gericht,
waarin hij or op wijst, dat op verschiiïicnr
de plaatsen stakingen zijn uitgebroken en
wel in fabrieken die voor de ooiUogvoering
van beteekemis zijn. Ook beeft men gepro
beerd de weito'ieden afzonderlijk van hun
wenk af le houden.
De regeeringsautoritleii,en moeten tegen
zulke misdadige woelingen optreden» Allien,
die zoo trouweloos en eervergeten optre
den, moeten zoo streng mogelijk gestraft
worden.
China.
In den oorlog?
Op de conferentie van die provinciate en
militaire gouverneurs, welke door den Chi-
noescnen mlinister-president werd voorge
zeten, verklaarden zich allen vóór China's
interventie in den ooriog.
Bij geheime opneming der stemmen is
gebleken, dat een overweldigende meerJar-
hetid van hot pa riemen t eveneens vóór in
terventie is. De houding van den president
is nog niet bekend.
Vredespogingen.
Zal Duitschland zijn vredesvoorwaarden
bekend maken?
Een correspondent in Duitschland bo-
rfflcht aan „De Tijd":
Iindlien ik wei ben ingelicht, zullen de
Duitsche vredasvoonwiaarden scherper dan
tot dusver en gedetailleend worden, medie-
gedeeid in, de rede, wefike die Rijkskanselier
de volgende maand in den Rijksdag zal
(hooiden. De vrodesvooa-waard on zu'len zees*
gematigd en aannemelijk blijken te zijn.
Indiiein dit bericht juist is cn de Duitsche
vrod.earo oavva arden (inderdaad hoogst ge
matigd blijken te zijn, zou daarmee de
eerste ernstige en ovucüitbare daad tot het
openen o"an vredesiandeihiandeungen wor
den gaste/14. Want het zoogenaamde „vro-
dasaahbod'' van Dec. j.l. is ailleen in
landen der Centna!:e Mogendheden aLs se
rieus beschc-uwdmaar buiten de grenzen
dier landen wilde men het kjaarblijke'lijk
oils zoodanig niet ajarnvaairden. Herhaalde
lijk dnomg meen clan ook in d'e peirs den oor-
iogvbierepjdlen en. der neutrallen op publica
tie der voorwaarden aan, welke de.n ernst
van het Duitsche vredQsia»ahbod afdoende
moesten bewijzen.
Naar het schijnt), gaat men thans oo<k In
DujitscManid zelf, onder den moeilijken
oeconomischen druk en de gdbeurtenissen
op liet Westelijk öliagiveüt],, inzien, dat men
niet Oianiger kan volstaan mot een bereid-
veuiklliaring zonder moei* teut een vrodle; diifl
de êetr en het bestaan aller vofkeren on
aangetast zcvu laten.
In Duitsche b'aden is dezer dagen bo-
toogd, dat de verklaring van den sociaal»
democratisclieai partijraad over het vredeft-
vraagstuk den indruk kan wekken, aüisof
daarin die meening van de rijksregcering
tot uiting kwam. De „Vossische Ztg."
schreef boveirdie/n, dat het voor den Rijkst
kanselier tijd werd, zich daaromtrent uit
te latep en het Duitsche volk den julsben
weg te wijzen.
De ,,'n'orddoutsell ben-at hu een offi
cieus artikel, waarin o. m. wordt ver
klaard:
„De regeering heeft' datgene,, vat zij over
het ooriogsdioel kan zeggen, reeds meege
deeld en kan op het oogenblik daairaan
niets toevoegen'. ZTJ zal, zonden- zadh te sto
ren aan den drang van twee kanten, den
weg bl'IJvën gaan,, die haar geweten en ver-
antwoordriijklieid jegens het land voor
schrijven. Het is haar taak, den oorlog zoo
spoedig mogelijk tot) een goed einde te
brengen, doch daarvoor zijn in de eerste
plaats cle onzinnige eilschen oneer weste
lijke vijanden een beletsel." t
De „Vossische Ztg." door d'e „Nord-
deutsdic" aEei'minat overtuigd. Zij komt
tot de sHotsom, dat „de leidende staatsman
in Duitschland, helaas, geen teiding geeft.
Hij vei/hindert veeleer, dat zich een een
drachtige volkswil vormt. Wij bewonderen
dagelijks de offers aan kracht en ontbe
ring, die or,ze troepen,0(p het Westelijk
front brengén, maar ervaren noodt, voor
welk politiek doel diat moet dienen. Da6
doet idiertS, besftuit de „VoaSische", het
volk te kannen.
Voor de zoovealste maal noodigt de „Vor-
warts" de Rqgeering tuit, toch openhartig
heid Te betrachten en ruiterlijk met haar
vreöleiavoorwaarden voor d.en dag te ko
men. Volgens het Blad zou dc Regeea-ing
zeLf best inzien, d'at van veiwei-ingen geen
tiji
FEUILLETON.
vrouw in het wit.
je»
as mij nu duidelijk, dat doze ge-
5U' ihaudaal-scène niet in eenig ver
staan met het zoo g'ezochte ge
let was een.e vulgaire -geschiede»
k niet.
rok één punt uit het verhaal mijne
l Ik kon, mij niet begrijpen, dat
rsvrouw vrijwillig bleef wonen in
waar zij algemeen met wan
en mdnacht'lng ward bejegend. En
zij, wat ik veranoiedlde, zulks ge-'
deed, dan kon die dwang van
anders uitgaan idan van den
rwien liaar 'levensonderhoud af-
Wae.
3rem zou hij haar dwingen te wo-
uo plaats, waa.r zij geen enkelen
kl'?.... Missahien juist om laats,t-
1 omstlan,dagheid? Misschien omdat
In den 'besten waariiorg vond, dat
in een vertrouwe' ijk oogenblik je
ander iets zou mededeelen, wat
Ivai Glyde tot eiken prijs geheim
!®len? Mogelijk dat) louter in dat
<te reden der samenkomsten e»
Wjen van den haironct en do kos-
17 waren ge'egen, en dat vrouw
[gelijk had met dc bewering, dat
ten onrechte verdacht?
f 'tóe is bet gekomen,, vrouw Cle-
Pt de kleine Anna Cathdjn aan uwe
frfiTj toeveairoawd?''
"^jiiheer, ik had medelijden met
4P. De- moiödec scheen een hekel te
hebben -aan het onschuldig wicht, en toen
heb 'ik haar aangeboden het op te voeden.
Nu cn dan bleef Anna wel eenigen tijd bij
hare moeder, maai- meestentijds was zij
toch bij mij, en ze verklaarde steeds rond
uit), diat-ae veel liever bij mij was en veol
.mficr van mij hield, dian van hare moeder.
Al'Ieen toen ik na dan dood van mijn man
in Londen ging wonen, moest ik Anna
achterlaten, omdat vrouw Ca/trijn niiet wijl
de tioe-slaan dat- zij meeging. Sedert dien
tijd heb ik baar voor het eerst teruggeiden
in den nacht, dat zij uit het) gekkenhuis
was ontvlucht."
Ik besloot nu mijn, onderzoekingen in
We'mingbam voort tie zetten.
Laura stelde ik over mijn vertrok daar
heen tevrediem met dc mededeeïiing, dat ik
buiten de stad nieuwe koopers voor hare
cn mijn» teckcningen gjing zoeken, en ik
vertrok.
Marianne deed me tot aan dc deur uit
geleide.
,,Ik ben bang", zedde zij angstig. „Wal-
Der, wees voorzichtigI Denlc, dat go twee
vrouwen onbeschermd aobfceiCaat, die van
u afhangen. Al,s ge sir Per'cival ontmoet,
wees dan in Godsnaam kalm en bega geen
ongeluk!"
„W-eses gerust, Marian. Ik weet, wat me
te doen staat
In, den Loop van den middag stapte ik
aan het station Welmingham uit.
Ik vroeg oen jongen den weg naai- de
straat, waar vrouw Catrijm woondiei, on
ging erheen'. Ik vond de straat zonder
moeite en béide aan no. 13.
Eene bc-jaarde dienstmeid deed open. Ik
gaf haar mijn. kaartje en vroeg, of ik vrouw
Gatrijn kon sprc&fin. Dc oude slofte naar
binnen en kwam i>a een poosje terug rnet
de vraag, of zij de boodschap niet kon aan
nemen.
„Zag vrouw Catrijn", zeidie ik, „dat ik
Lom over haro dodliter."
Dc oude ging weer naar binnen, kwam
waar terug en liet mij. met een ventbaasd
gaziidht, in een voorkamertje, een klein,
duf vertrek, waar op een leunstoel een
zestigjarige gezette vrouw zat. met een
mutsje op het hoofd en grijs wollen wantje©
aan dc handen. Haai' grijs haar kwam
schril onder da zwarte muts uit, en uit het
gelMge gelaat staarden, een paar grauwe
o ogen mij met een scherpe, harde uitdruk
king aan.
„U komt mij iets ovar mijniö dodittler
mededeel!en?" zeddie zij, voor ik een woord
had kunhen uitbrengen. „Wees zo>o goed
to zeggm, wat u bedoelt."
De klank (barer stem was even adherp
als de blik haver oogen. Zij wees mij. oen
stoel aan cn nam mij van het hoofd tot do
voeten op.
Ik bemerkte, dat het eenige middel, om
met deze vrouw to spreken, was, liaar even
ruw te behandelen, als zij mij deed.
,,Ge weef zéker, dat uw dochter verdwe
nen is?"
„Ja."
„W-eiat dat m dood is?"
„Neen." Ze antwoordde even koud,
alsof ik haar gezegd had', dat do kat van
haar buurman was verdronken.
„Ze is dood", hernam ik.
„Hoe komt gij ertoe, mij dat te vertel
len?"
Ik was wat verbluft over zooveel hard
vochtigheid en brutaliteit).
„Wel", antwoordde ok aarzelend, „om
dat ik haar kende, en...."
„Ga voort."
„Ik heb haar n.l. geho!,p:cn bij hare
vlucht uiit het gesticht."
„Don hebt ge zeer verkeerd gedaan."
„Het spijt ine, eene moeder zoo iets te
hooren zoggen,"
„Ja, hare moeder zegt. hef. IIoc weet ge,
dat. zij dood is?"
„Dat zegt uw bezoeker u niet."
Thans keek vrouw Catrijn op hare beurt
verbluft. Ik dacht, dat zij mij de deur zou
wijzen. Ze deed het niet
„Wilit ge mij soms zeggen,, hoe ge mijn
adres zijt te wetem g'ekomen?" vroeg ze.
„Van vrouw Clemente."
„Vrouw Clemens ,i)s een dom schepsel."
„Dat) vind ik niet."
„Heeft zij u ook gezegd, dat jjij naar mi]
toe moest gaan?"
„Neen."
„Waarom zijt ge dan hier gekomen?"
„.Waarom? Omdat ik meende, dat eene
moeder er van nature belang in gibefiit, te
welen of haar kind dood of levend is."
„Precies zoo. Iladt gij geen andere rc-
dien?"
Ik aarzelde. Het was niet gemakkelijk-
zoo i'oetetoots een antte-oord op deze vier
kante waag te geven.
„Als gij geen andere reden hebt", ging
zij voort en rolde met) detne vastberaden
beweging hare grijze, wanten op, „dtank ik
u A-oor uw bezoek cn ziat u niet langer cvp-
Ito-udfen. Ik zal nu in den rouw moeten
gaan. Vcc-l is er niet voor noodig, zoo als
go ziet; als ik mijne wanton heb veran
derd, ben ik geheel in 'f zwart"
Zij «Kht in den zak barer japon, ha alde
een paai- zwarte wantende voorschijn en
trok die aan, terwijl geen spier op ha air
griaat vertrok. Zij legde de handen in den
schoot en zeide:
„Goeden, morgen."
Hare koele minachting prikkelde mij; er>
meer nog verbitterde mij hot vooruitzicht,
dat ik mij door dit vrouwmeniFeh zou moe
ten Laten afschepen, zonder in dc verstel
verte mijn doej te hebben bereikt.
„Ik had nog wel een andere reden",
zeidc ik.
„Ah! Dat dacht ik wel."
„De dood van uwe dochter is door two©
mannen als middel gebruikt, om grievend
lood too te brongein aan iemand die mij n»
aan liet hart ligt. Een van 'dtie twee man*
non is sir Porei vul Gl.ydie."
„Zoo?" zei ze.
Ik keek scherp toe, om te zien;, of liöA
onverwachts noemen van dien naam hoaa?
niet) zou doen ontstellen. Geen spier ver
trok.
„Het zal u misschien verwonderen, höfl
de dood uwer dochter ten nadeele van een
ander kan zijn gekomen?" ging ik voort,
„Neen, 't verwondert mij niet), omdiait h©|
mij niet aangaat. Dat schijnt esen partiouh
liere zaak van u te zijn."
„Dan zult ge misschien willen weten,
waarom 'ik dien naam in uwe tegenwooB*
digheid noem?"
„Ja, dat wil ik."
„Omdat ik besloten ben, air Peroival
Glyde reteariadhiap te wagen van zijn sduifl*
kenstiroek."
<Wor<R vervolgd),