1&QoUfUMlt
neeóe Blad.
BUITENLAND.
jAAftOANU.
No. 2294
terdag 21 April 1917
iitrale" Melkveehouders
Zuivere" vakorgani
satie.
■en verdocht en onmogelijk op-
.neutraal" en ..zuivere". Och ja,
eeft wear een nieuwe melodie gevon-
oude refrein van. neutrale ver
ben en inen vangt -de menschen
irtöu is weer goedgeloovig. De
la bond van melkveehouders in
Z. Holland zoekt zijn ledental, óók
óraJ in N. H. uit te breiden, ietis
gen nicrtnand bezwaar zal hebben,
ij tenminste met haar reclame onze
cite boeren niet bij den neuis
Of zij dat zoo gemakkelijk laten
Op de markt zeker niet. doch met
wacdiein eener organisatie dikwijls
zou het anders toch mogelijk zijn,
katflielieken Lid worden van den
van melkveehouders. zelfs als be-
eden of voorzitter fungeeren, e n
ebeurl Hoe komt dat? Och,
spreker komt, dam adviseert hij
in het bestuur te nemen, vanwe-
i?utr dü'dh, a! zegt hij het niet; an-
er geen mogelijkheid op, om ver-
I te winnen Er is dan wel een
ondier de R.K. te vinden, die
ep schikbaar stolt als zoodanig,, on de
R.K. voigien, omdat de spreker
Wieken In 't bestuur verzocht, en
TP vereerd en gelukkig, dat inein
den nieuwen bond niet negeert,
iovee! mogaijk de evenredige vr.rte-
J rdiging in toepassing brengt. Maar
fad «es is .',e vereerjigir.g ais zoocia-
met katholiek.
zijn de Land- en Tuinbouwers
en, die zich in niet.-Kafhol.Leke ver-
jen oTgamiseeren mogen, in tegen-
met a"'te andiêre oatagoriën?
voor hem. die wensch onzer Pau-
13atacfinopi>en nier.' 't Schijnt dia,t
ecmt van met of... dat er zijn die
"oor wemechen te geven aan
esch van onzen Bisschop; dat men
den uitdirakkelijken wensch van
toch in neutrale vereenigingen
t te treden.
nu toch wel overal bekend zijn,
lor 2 jaar 03) verzoek ran Z.D.H.
K. Land- en Tuinibouwbond is op-
in die verwachting,, dat riafcuurlajk
omsehe land- en tuinbouwers dddir
r ai!één hun belangen zouden ver-
Als een „Christdijken" Boeren-
et meer giewenscht is, za;l c-c-n ,,neu-
odh zeik-er hoogst ongowenscht zijn,
a's die hooggeroemde neutraliteit
Is altijd eer. wassen neus is en
(gram voor den boer als melkvee-
niets bijzonders biedt, dan alleen,
contributie naar het -aantal melk-
banekend wordt,
een landbouworganisatie, welk©
Jrmocdeilijk Bond van Melkveeho-u-
P )emt om LedJcin te krijgen.
het Centraal Bestuur van dien
0 rordt thans een brochmirtje uitge-
om leden te werven.
B78panizijn nut hebben, dit even te be-
ora te bewijzen, dat geen
Katholieke veebou-
no flidi van den L. T. B. in deze
W moet treden om zijn be-
beter te behartigen.
:hirij'ver begilnt met een klacht, dat
"en izoo slecht vereemgd zijn, wat
de kortzichtigheid der boeren toe-
FEUILLETON.
dsi
rm
rei
an
•:s;
schrijft; hiermede zal ieder het wel eens
zijn!
Dan vertelt de heer Vaandeldrager, dat:
In afwijking var. andere organisaties op
tan dlbouwgöbied, waar men den zeer zon
derlingen toestand aantreft, dat een groot
gedeelte der leden niet e.ens tot het vak
behoort en meermalen beuangeui heeft in
strijd met die onze, werd door de oprich
ters van den melkve ehouder?bond eem goe
de grondslag gelegd. Krachtens de statu
ten mag hij, die geen melkveehouder is,
of in ander opzicht niet geacht kan woir-
clen speciaal mc-fkveehoudersbelangen te
hebben, geen bondisfid zijn. Een ieder aan
geslotene zij thans echter propagandist
om te bewerken clat alle wél belanghebben
den rtu ook tot clen Bond toetreden, opdat
binnen afzienharen tijdmeer nog dan tot
Qiierrto e, organisatie v ruchten gepinkt kun
nen worden.
De eerste zinsnede^ wa.ardloor KathcSh
ken nogal sympathie voor de zaak gaan
voelen, is voor ons geen bijzonders.
Bij de andiere „neutrale" ilandbouworga-
nisaties (kunnen ook niet-landbouwers Ld
zijn doch bij de L. T. B. kunnen volgens
d'e statuten alleen lid worden, zij, .,die in
de productiviteit van den bodem hun be
staan vinden". Absoluut dus voor ons,
R.K., geen reden, om een bevlieging van
ptropagandia-maken te krijgen voor dien
bijzonderen neutralen Bond van belang
hebbenden zonder „belangstellenden".
Wat andier dit Laatste moet worden ver
staan, zegt d'e schrijver: „Gedurende den
•korten tijd, clat ik de eer liob, voorzitter
te zijn van den Zuid-Holóandsohcn Brnd,
was ik meermalen, in de gelegenheid bij
de leden meerlingen te constate eren, die
m.i. niet de juiste geacht moeten worden.
Bedoelde leden geven meerma'en blijk, dat
volgens hen, het meest tastbare resultaat
van organisatie hierin zou zijn gelegen,
dat m.en door staking van leverantie, z'n
-eii-schen zou weten ia.f te dwingen.
Veel meer sympathiek is mij echter het
idee, dat de macht niet in actie behoeft te
komen, doch een zoo sterke vorming moet
hebben, dat niemand er aan kan twijfelen,
of zij het zegevierend zou kunnen!"
Hierna wordt door den schrijver over de
melkveehouders-kwestie, de melk niet
meer gesproken, doch hij houd't een be-toog
van een drietal pagina's Avnarin hij wijst
óp de nio odzakel-i jikibeid van het l'idmaat-
schjap, door hen aan te too non dat het
paehtrecht noodzakelijk veaibetering be
hoeft, dat in den tegenwoordigen abnor-
malen tijd, maar meer nog in den toe
komst, na den oorlog één vakorganisatie
van boea-ein broodn-oodig zai zijn cm slaan
de te blijven, vooral wijzende op de distri
butie waardoor men op een normalen
export voorloopig niet mag rekenen.
Leiden,
H. RUI T TER.
Duitschland.
De Jezuietenwet opgeheven.
ZooaHs gisteren reeds gemeld c'e Je
zuietenwet is dan eind-dlijk na 45 jaren
opgeheven.
„De Tijd" schrijft over deze belangrijke
gebeurtenis o. m. het vorigen.de
De Jezuïetenrvreeis verdween au or een
Aree.l grootere -vrees, nu het in den AA'ereld1-
oorlog gaat om het bestaan van den Staat,
die eenmaal de Jezuïeten uitwierp en thans
zelf uit de ge-meensahap der volkeren
dreigit te worden (gewoirpen. Nu heet het
concessies doen, om vallenden te Averven.
En dezelfde Aveek, Avaarin het militaire
Berlijn ootmoedig a.an de socialistische
stakers een med'ezegginigsc.bap toekende in
-de levensiniddelenid'isti'ibutdie, besloot de
Bondsraad,, om dan eindelijk cle beruchte
AA-efi Aan 4 Juli 1872 in te trekken. De
e vrouw in het wit.
cival, die nogal in schulden stak, een vrij
groot gedeeltla.."
Ik onderbrak hem.
W-at ik u verzoeken mag, laat ons niet
-spreken over de geldzaken van lady Glydo.
Ik heb eT nooit iets van geweten en wil er
mij ook nu niet) in A-er diep enGij hebt. ge
lijk, dat ik persoonlijke beweegredenen
(heb.4
„I'k AA'ensoh, dat die beweegredenen
«Steeds even- belangloos «als zö nu zijn. Lady
Gl/yde is uitgeworpen uit het huis, Avaarin
zij* geboren -is; zij is 'het slachtoffer van
t\vce duivelsche schurken,, die haar ge'd
en «baar verstand geroofd 11 rebben. Mijn
«taak zaH het zijn, haar geboortehuis Aveer
voor lria-ar te openen, en ik zal cle twee
sdhuM-igjen ter veraaitwoordiimg, roepen-.
Voor -dat doel zal ilk, ais God het vyiil> zelfs
mijn leven geven."
„Wij moetein wachten", hernam Kyrie
kalm. „en de toekomst zal ons leeren. Vcor
u is'het misschien iets gewonnen, ie weten,
dat gij in dit geval den Avettel.ij'ken Aveg
niet bewandelen kunt."
Bij «het scheiden «ste'Me Kyrie mij een
verzegelden brief voor juffr. Haicombe tea'
hand, die op het kantoor voor haar was
aangekomen.
„Weieit gij ook?" vro«eig ik aan clen nota
ris, „of sir Percival inog in Parijs is?"
„Ilij is dn Londen tarug", avos bet ant
woord. „Ik boorde het gisteren v-an zijn
notaris."
Ik ging naar buiten en spoedde mij been,
zónder-rond te kijken. Op een stil plein i
het noorden A-an Ilodbern keerde ik c m cn
zag,, dat twee mannen op den- hoek cck
waren blijven staan en nu nret elkaar
praatten. Ik liep m voorbij en herkende
Rijksdag had daartoe reeds den 19en Fe
bruari 1913 besloten; maar de Bondsraad
Avacfhtte nog «meer dan 4 ja-ar, om liet be-
efjuii-ti uilt te A'oeren. Éérst het Rijks-geAraar
kon bet Jezuïeten-gevaar overwinnen, en
pas onder bot gedonder van de kanonnen
zweeg de evangelische poptenbaat!
Men weet, hoe d/ie haat zicb bfoef Arast-
kfiiarnpen iaa.n bet rajmpaa.llig overblijfsel van
bet tyrannieke Btiism-arckiiiaansohe tijdperk.
Zelfs nadat in. 1904 na een smadelijk be
staan van 32 jtaren het fameuze Tweede
Artikel Av-as geschrapt, Avaarin „de Or-d<e
der .Sociëteit van Jezus en die daarmee
verwante -oir-dlern" Averd „uitg-e-zat", bleef
onder dien- invüiord de Duitscbe 1 egeering
aan de Jezuïeten veibieclen, in een kerk o-f
zelfs maar in een A-ergiaderaaal, hai'dop
bet „Önze Vader" te bl'diden, ook ir.dien
bet ter inte-nlliie A-an den Keiizei geisdhieien
zou. Had niet de Rijkskanselier Van Bii-
low in 1904 A'erklaand,, dat- bij tot geein
prij-3 tittel of jota zou liaiten veaianderen
aan het nog resteerenide brokstuk der
JczuïetcnAvet, Avnauin „de oprrlcbtiLng van
kloosterhuizen." der Soc-i-Cteifc Aran Jezus
AA-eu'd verboden? Alleitei poCii-tiek, Aveten-
'Schappeliijk en moreel, of juister, immo
reel uitvaagsel des geestles kon in Duitsch
land vrijuit gaan avonituren, miaar tAvee
-of cl.rie in gemeensdliap levende Jezuïeten
waa'en voor cle veil-ligbeid van bot Rijk ge-
vaai-lijker -clan een bfiirlegea- sociaa.l-ilcmo-
■craten. En tciwijl Ilaccke-lianen. Christus-
liooicbeniaar?!, vi'ij-denkers en sujetten eener
imonöreele leer heb volk motihiten -beder
ven, werd aan een Jezuïet niet vergund,
het in een retraite of conferentie te A'er-
heffen en te zuiveren. Alf.een -het opdragen
A'a-n een stille H. Mis of bet toedienen der
Laatste H.H. Sacramenten Averd hem sedert
1904 toegesliaian, en -men herinnert zicb,
weT-k een kriigrgeischrdeiUAV A-an an'ni-pa-pis-
arie er opging, toen in 1912 bet. k-atiholicke
Bederen een beiscbeiden d'eeObsim.ing van de
Jezuïetl&n aan cle Duit-scbe zielzorg vocr-
frocg. ITiardmckkig Lieten de Jezuïeten-ha
ters zich tot de laatste tetter het recht
v.iLüLe!taten, hun gesel lo rik en door liet I-rui-
sJscbe regeeaiiigsbesfiui't) Aian 28 September
1872. „dat- aan de Orde volstrekt is verbo
den bet p[redikein., bet biectit'booren. het
ge.A'en A-an absolutie, bet lezen der Mis, bet
toedienen der Sacramenten, alLsmede d-e
&e.id'ing van congi'egaties en aaqji geestelijke
oefe-ningen." Voior eern tandverradp-r schier
Averd d'e Reieusoh-e .miinM-er Von Hertling
uitgemaakt, om-da tl bij aan den Jezuïet
avilde toestaan, wat aan iederen anarchist
Avas-veroorloofd: i''I- .ten eerier open
bare redevoering over een godsdienstig
onderwerp.
In al'le geval beeft de oorlog ook hier als
een auiverend onAA-.eeir geA\--erkt. Moge hij
mede in Frankrijk spoedig de wegbe,roidsr
aa'or dien Aioior den AVieitltelijikien terugkeer der
kloioStelrliingien, die er «dooir een antil-ma-
roimi-eke iregeea'-ing Avercl.en uitgedreven en
die bun vaderland niet -minder genereus
behandelen dan -de Duitsiche Jezuïeten het
hunne ded'enl
Staten-Generaal.
TWEEDE KAMER.
Wijziging der Militiewet.
In haar Memorie van Antwoord op het
voorloopig Verslag der TAveede Kamer no
pens het Avetsontwerp tot wijziging van de
Militiewet, zegt de regeering, dat het Avets-
voorstel noodig avos, omdat art. 79 der
Militiewet, zonder rekening te houden met
een op A*oet A-an oorlog gebracht leger,
islechtis aanjwij'zamg tot cle kader-opleiding
toelaat uit lichtingen, die hun eersten- oefe-
ni'ngstijd nog niet volbracht hebben en,
A-oor Avat de officiers-opleiding betreft, geen
aanwijzing meen- toelaat, nadat cle eerste
clrie maanden van clen eersteip, oefenings-
tijd verstreken zijn
Het AvetSA-oorsted behoefde eerst nu inge
diend te avorden, omdat nog steeds zonder
eenigen dwang in de kaderbehoefte kon
Avord-en voorzien.
Gedurende den mobillsatietoestand was
er aanvankelijk zelfs meer kaderstof dan
opgeleid kon Avorden,
Het bleek, dat de tegenwoordige oorlog
het bezit Aran sterkere kadeirreserves eischt,
dan tot dusverre was aangenomen.
Terwijl deze eisohen stegen, verminderde
gelijktijdig de bereidAviligheid om tot een
rang te worden opgeleid. Dit leidd-e er nu
kortelings toe, cl-at eon tekort ontstond, het
welk alleen tloor aanwijzing kan Avorden
gedekt
Deze aanwijzing zal dan ook bij de lich
ting 1917 toepassing moeten vinden.
Het tekort is intusschen op dit oogenblik
vrij onbelangrijk gew-orden-.
Hoewel de dienstplichtigen der met ombe
paald (klein) verlof zijnde lichtingen ge
acht moeten worden in werkelijken dien-st
te izijm en dus onder de bepalingen van het
wetsontwerp .zouden A'aJleai, zullen alleen
onder de Avapenen zijnde militieplichtigen
in de opleiding betrokken Avorden. Het kan
eóhter noodig zijn om kader op te leiden uit
de thans met verlof zijnde lichtingen, zoo
dra deze in g&A-al van zoogenaamde tweede
mobilisatie of om andere dringende rede
nen we-der onder cle wapenen, mochten wor
den geroepen. Hiertoe op-ent het Avetsont
werp tevens de gelegenheid.
Zelfs zullen de rniliti-eplichtigen va-n
oudere lichtingen, die in opleiding. Avorden
genomen A'oor een rang. niet tegen hun zin
langer in dienst Avorden gehouden dan de
genen van gelijken rang of positie hunner
lichtdnig.
Indien de AvetSAvijziging tot ©tand komt,
.zal aldus nog slechts een gering aantal
miliciens van oudere lichtingen, die onge-
neigcl aifn gebleken om voor kacleiworming
in aanmerking te 'komen, biertoe moeten
worden verplicht. Uit elke lichting zal dan
niet meer kader getrokken zijn dan naar
verhouding \"an cle sterkte moest worden
gegeven.
De aanwijzing der miliciens geschiedt
overeenkomst)g art.. 79 der Milüt'ewet zoo
danig, dat niemand' A-erplieht wordt, zoo
lang er zich nog geschiikten vrijwillig be
schikbaar stellen.
Voor zooA^er ihans kan Avorden A'oorzien,
zal aar.iwijziiiTg ailleen noodilg zijn bij het
Avapen der infanterie.
Er Avorden niet meer A*erlofsofficieren ge.
bw. ebt dan er n ra lig zijn om in 'te mooie
behoefte aan aanvoerders in den officiers,
rang te voorvzten.
Het denkbeeld A*an de instelling van clen
rang van onder-luitenant heeft de aan
dacht van den Minister van Ooi-log. Het
komt hem echter A'oor, clat hij daarover
thans niet verder in beschouAving.en zal
beihoeven te treden.
Ondcrwijsn'arissen.
In het Voorloopig Verslag der Tweede
Kamer over liet) voorstel A'-an A\ et van den
heer Marchant c.s. tot wijziging van arL
26 der'wel tot regeling A-an liet lager onder-
Avijte, veirikldarden A'cie tec'ien niet- wrii.i:g
óngeaiomenlieicl A'an diit Avetsontwerp kennis
te heiteben genomen.
Sommigen -stelden hierbij A'oorop, dat
van het recht) A-an iniliiailücf con zeer voor
zichtig gebiruile belioort te.worden gemaakt
meit are-t minst) AViajURedr liet medebrengt
het. Arotearen A-an belangrijke oredie tem
Voor de beoordeeling der araag of ge
bruikmaking van (het recht van initiatief
ten deze gerechtvaardigd is te aoliten.,
c-ordedden de hierboven aan het Avoord
zijnde leden kennisneming A*an de A'oorge-
soh-ie.de.iiis A-an het) wetsontwerp en van de
•0 nderli-an did in ge: 1 met de regeéffflng, AW'be
aan cle indiening blijken te zijn vooraf
gegaan, onmisbaar.
Welke reien, zoo vroeg men, hebben de
A-oordellers om aan" te nemen., clat de Re-
gecring ten opzichte van verbetering der
omdarwijzeraaalarisen thans A-an houding
fis veranderd? Achten zij het mogelijk dat
die „pfcrsoonswiasediing" aan het Departe
ment) van Financiën haar invloed heeft
doen (golden^ en heeft Aveliieht het feit,
diat de heor Treuh, een der sprekers cp
d;e 18 Novèmber 1916 ge'hiouden salaris-
meciting te 's-Graa-eniliage, wederom aid
Minlilsiter van Financiën is opgetreden,
steun verleend aan de onderstelling, dat'
die Regeering. in strijd cmet (kort geleden'
afgelegde A-erkloadngen, wel-wiLlend tegen
over het) A-ocxrstel zou staan.
Verscheictene der tedien, hier aan het
Avoord, zagen in het A-oarstel dan ook niet
an-diers dian een getuigen A'an de linker-
zijde, dat zij de hij de stembus A*an 1913
gedanp beloften in zake positieverbetiriig
van het ondenvijzei-&p ci-soineel. AAri«l infos-
isen.
Enkele Heden mecvndien, dat liet Regle
ment van Orde der Kamer een bepaling
behoorde te 'beAritten, voorschrijven te, dab
bij gebrnikniaMng Aan het recht van ini
tiatief, de voorsteller teA-ens de middelen
belioort aan te AAijzen tot dekking A-an cle
kosten, AA-elke de aanneming Aan het Aaor-
sitel zou medebrengen. Een dergelijke be
perking van een grondwettelijk recht Averd
•anderzijds onoorbaar geacht.
Bij vele ledien vctnclen de hierboven weer-
gegeven beschouwingen betreffende de in-
diileruinig Aian dat AvetsontAvepp tegenspraak..
Haddien nu, naar de meening vam som
mige lodönj hierboven aan het Avoord, de
A-oorsitellers zioh te A-oa-en er A-ain moeten
Aerzekeren, dat de Regeering een Avehvil-
lende houding tegenOA'ar het A'oorste-l zou
aannemen. Men ontkende zulks. Het. gaat
niet aan, gebruikmaking van het recht
Aian- initiatief alleen gerechtvaardigd te
achten als tie Regeieirdng gebleken is be
reid te zijn zich met het in te dienen V'>or-
e(tel te veneenigen. liet zou zie/lfs in strijd
zijn met den geest Aan de Grondwet, de
indiening van een zoodanig voorstel te doen
afhangen Aan de Avetensdhap hoe de F e-
geerig cir tegenover zal staan.
Vensdheddiene leden hadden in cle Me
morie Aian Toelichting een uiteenzetting
venvacht waaruit zou blijken Avaarom na
de bcflra.ndie'liTiig der S taatsb eg rooli n g,
Avaav/bij de Aveiulg be vredig,enido salariee-
ning A-an A-ersobiiiitewle oategoadën a-oji
oiailjten-arcn en AvenkOiied'ein werd; iu het
licht gestald., 0>e,paa,! de' ijk het initiatief
Averd genomen ten bcüioeve Aian de Auuhe-
ieiring in dc saDariieea-ing der onderwijzers^
d'ait.de Aioonslteficas ecn oplossing hadden
moeten zooken in de richting A-an veehoo-
ging Aaai kinde.r- cn duurt et ccsag.
De bezwaicn tegen die door de voor
at el leirs geAalgde ine Lbo de Aveti'dien door
verschel 1 ene andere Heden niet gedeeld!..
Zij betuigden hun instemming met den'
door hen gekozen Aveg.
Rechtzaken.
Waarde van getuigenverklaringen.
Den 4en dezer Averd A-oor de rechtbank
te Arnhem een zaak behandeld tegen twee
dames uii't Nijmegen, 'die in de nabijheid,
van de Duitsehe grens waren aangehouden,
omdat zij in haar rijtuig een hoeveelheid
sajet» vervoerden. De oudste der dames,
meA.r. A., was niet verschenen, de dochter,
mevr. V., die ook roeds terecht liad ge
staan Avegens het smokkelen van peper,
wel.
Twee hulpkommiezen) en een kommies
verklaarden, mevr. V. pertinent te herken,
men als een der dames, die zij hadden aan-
g-ehouden. Deze ontkende pertinent, bij deze
smokkel-affaire tegenwoordig geweest te
zijn.
De A"erdediger, mr. G. van Ditzhuyzen,
had drie getuigen laten dagvaarden, die
verklaarden, clat deze dame met haar man
clen een a's een der mannen, die mij voor
mijn vertrek naar Engeland bewaakt- had
den. Ik Mep eenigen tijd Adug door, zoodat
de mannen van zèlif op eenigen afstand
1 achterbleven. Einde'!ijk hoorde ik tAvee rij
tuigen in A-liegende vaart aankomen. Het
eerste liet ik voorbijrijden. Het tweede riep
ik aan; heit Ava.s gelukkig leeg; ik sprong
er in en reed Aveg, terwijl -de mannen mij
met hard Loopen trachten te volgen, totdat!
ze ook een rijtuig zouden liegen komen. Het
gelakte hun echter niet, en toen ik uitstap
te, Avas ik zeker, dat ik uit het gev.icht der
spionnen verdwenen Avas. Daarop Avandel
ete ik bedaard hutewaarls.
Mariianne Avachtte o.p mij in de kleine
zitkamer. Zij had Laura overgehaald een
weinig ruist te nemen; haiaa- schetsboekje,
AAiaajrin zij n,og pas had gCAveirkfi, lag op
tafek Ik keek (het door en vertelde fluiste
rend aan Marianne mijn wedervaren. De
scheidsmuur tuaschen de slaapkamer Avas
zoo dun., dat wij de stolpende zokea* gewekt
zouden hebben, ofiis we hardop spraken.
Ten 'Laatste OA'eihancligdie ik Marianne den
brief.
,,Kent ge de hand?" vroeg ik.
„Maar all te igoed", amtAVOordde zij, „het
i«3 graaf Fosco."
Toen zij klaar was met lezen, gaf zij
mij het papier over, terwijl ik den toorn
dn haar donkere oogen zag flikkeren^
De inhoud Ava9 als \-o!gt:
„Aangezet door eon. voor u en mij A-er-
e er en de bewondering, uitstekende Mari
anne, schrijt ïk u twee avo orden van troost:
„Vrees niets."
„Blijf in- uw schuilhoek en laat de stor
men dos levens onbemerkt longs u Mij
den, De arme ontsnapte zal niet) vervolgd
worJen. Zij heeft in uw hart een veilige
Avijkp'iaats Los tb .we Avijhpüiaats! ge-
A'ondem, welilce Avij haar ntet zullen roeven.
„Een Aveligemeend Avoord A-ian Avaar-
eclrüiAving om mee te beslLuiten. Ga niet
verder, dan ge reeds gegaan zijt. DAVing
mij, clen man der handeling;, niet tot kan
delen; laat) mij mijn kradhitcm ndet tegen
11 inioetan inspaimen. Alls gij driftige vrien
den hebt, beteugel' ze. Als de heer ITart-
ii-ig.bt uit ESi,gelnncl terugkeert, houd geen
kennis met hem. Ik beAvandel mijn eigen
Aveg en PerciA-al A-oügt mij op de kielen.
Op "den dag. dat Brnd right diien Aveg lcruiisO,
is hij een A'erioren man".
Als eenige onderteekeuing droeg dit stuk
een F., A-eihedld door een aantal kiru'ten.
I.k AAÜeirp den brief met aJLle verachting,
■die ik er voor gevoClde, op tafel.
„Hij tracht u bang te makeneen
zeker teeken, dat hij zelf bang is", merkte
ik op.
Marianne was te A-eratamdig, om er s -iet
evenzo o over tic denken. Maar zij gevoelde
nog iets anders; cle onhescfiiaamde gemeeii-
zaumheid «dier regels was te A-eel voor haar
zelfbedAvang. Met haar banden in clen
schoot gevouAA'en, en de flikkering Aan
(hiaar lidlrtbewogau, hevig temperament in
haar oogien en op haar AViarugen, zeide zij:
„WaCliar, als die tvA«ec mannen ooit aan
uav genade zijn avergieCievcrd, en gij moet
één van hen sparen, Laat het) dan den
graaf niet zijn."
„Ik zal den On-icf bij mij houden, om
mijn herinnering te hulp te komen, aIs
het tij 1 is."
„Kunt gij zóó over cle toekomst spre
ken, alsof gij er zeker vail zijt?"
„Morgen met elfin eersten trein ga ik
naar Vijverhof. Uit het verhaal Aan do
huishoudster heb ik besloten, dat 'tzeer
wel mogelijk is, clait Laura pas A*au ij\-er-
hof is vertrokken na den- datum Avaarop
lady Glyd'e's OAarlijden ingesclrreA'en is.:
Ik gelioof dit te meer, omdat volgens den
directeur vau het ©edtiobt zijne patiënte
daar op den 27en Juli teruggebracht is;
nu zou Lady Glyde op den 25en gestorven
zijn; maar ik kan niiet aauuemen, dab
Laura «ieeds Doen in Londen Avas en twee
dagen bewu3ték)os gehouden. Ik geloof
iriiet), dat de graaf haar langer dan een
dag in dien toestand kan gehouden heb
ben. Daarom ga ilk naai' den datum A-an
Laura's vertrek onderzoek doen en a'<3
geen der onsdlruMigo medeplichtigen het
Aveet, Avdlnu, twee amannen zijn er. avLot
scJiuidiig geweten hun dien daitum wel zal
ingeprent) lliebiben, d-esnoodis met geweld!
zal ik Qiem 'hun ontrukken. Marianne,
er is een gevaarlijk punt in PercivaJ'9
j^venhet geheim aa aaroA'er Anna Cathrijn
sprak. Gij boorde hem immers tegen den
graaf zeggen, dat zij genoeg wist en juist
verstandig genoeg was om hem te rul-
neea-en, ails zij vrij rondliep?"
„Ja, dat heb 'ik gehoord!"
Welnu, Marianne, als niets anderd
baat, dan zal ik dat geheim zien uit) te
A'orsohen. Mijn oud bijgeloof maakt zich
Aveer A'an mij meester. Ik zie weer den
unAitoed, dien cle vrouw in hot wit op 'tJ
XeA'en Aian ons drieën heeft Anna Cathrijn,
«lood in haar graf, wijst aan cle loA'enleni
den weg. dien zij moeten nemen."
(Wordt vervolgd.).