26
BUITENLAND.
De Oorlog.
de JAARGAWÖ
No. 4221
(Boivccmt
BUREAU: STEENSCHUUR 15, LEIDEN.
Interc. Telefoon 933. - Postbus 6.
DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN
De ABONNEMENTSPRIJS bedraagt, bij vooruitbetaling, raat GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering
voor Leiden II cent per week, f 1.45 per kwartaal; bij onze agenten 12 cent per week, 1.60 per
kwartaal. Franco per post f 1.80 per kwartaaL
Het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD is tijdelijk alleen verkrijgbaar tegen betaling van 10 cenL
per kwartaal, bij vooruitbetaling.
afzonderlijke nummers 5 cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 71/* cent
VRIJDAG
JANUARI
1917.
Do ADVEBTEÜTEPRIIS bedraagt vaa 1—5 regels f(LZ5, elke regel meer 15 cent
ngezonden mededaelingen van 1-5 regels fl.50, elke regel meer 30 cent, met gratis
bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Create letters naar plaatsruimte.
Aanvragen om Dienstpersoneel van 1-5 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent
Aanbiedingen van Dienstpersoneel, Huur- en Verhuur, Koop- er Verkoop (g&en
Handels-Advertentiên) van 1-5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent.
Een vreemd element.
Dooa- het wetsontwerp tot heffing van
bijdragen in de kosten tea* bestrijding van
bet mond- en (klauwzeer wordt een vreemd
element in onze belastingwetgeving ge
schoven. Voorgesteld wordt n.l., dat de
kosten dier bestrijding voortaan geheel,
of althans voor een groot deel, zullen ko
men ten laste van de veehouders. Bij wel
ke andere retgeeringsmaatregelengeno
men in. het algemeen belang, wor
den degenen, die er een bijzonder be
lang bij hebben, aangewezen alls dragers
van de daarmede gepaard gaande onkos
ten? Gebeurt dit b.v. bij den aanleg van
havens, bij het graven van kanalen, het
ver breeder van wegen moeten dan be
langhebbende particulieren de
kosten hiervan meedragen? Wel laat het
Rïjk in zulke gevallen dikwijlls provincie
oi gemeente meebetalen, dodh deze vor
men op haar beurt weer een gemeen
de Hi a p, wier al. gem een belang bij de
uit te voeren maatregelen gemoeid is.
De boeren alleen zouden de eer(!)
genieten persoonlijk te moeten be
talen voor een wet, die ten algemeenen
nutite wordt gemaakt, omdat hun particu
liere belangen er ook bij betrokken zijn.
Terecht fvoudt deze vreemde methode
van belastingheffing in heit Voorloopig
Verslag van bovengenoemd wetsontwerp
afgekeurd.
Nog vreemder en zeilfs zèèr onbillijk
wordt voor ons de bedoelde belastinghef
fing, als we bedenken, dat de boeren
zelf niet eens hebben mee te sipreken over
de w ij z e, waarop het mond- en
klauwzeer moet worden betredenen
wel zouden zij alle of bijna alle kosten
daarom moeten betalen! Over de bestrij
dingswijze toch wordt beslist door de
heeren in Oen Haag, onder wie dan nu
ook wel, toevallig, een paar boeren kun
nen zijn, diooh geen vertegenwoordigers
van den boerenstand als zoodanig.
Wij hebben immers nog steeds niet) een
sociale, eem standenvertegenwoordiging!
Dat alles te zamen beschouwend, moet
het ieder onbillijk voorkomen, dat het
vreemde element, waarover wij hier spra
ken, ten koste van de boeren alleen in onze
wetgeving zou worden gebracht.
De Entente en de aanspraken op Mace
donië. - De Bulgaarsche minister-pre
sident over Wilson's nota.-Griekenland
en de Entente.
Van de oorlogsterreinen.
Overzicht.
Erkenden de Düitschers en Oostenrij
kers gisteren, dat zij de bezette stelling
bij den St. Georg e-arm weder moes
ten verlaten, de Bulgaren kleeden hun
mectedieeling anders in. Het heet n.l., dat
de Russen den noordelijken oever van den
St. Geronge .bewaken". De openhartig
heid van, eerstgenoemde berichten zegt
voldoende, diat wel degeflijk de terugtocht
is aanvaard.' Trouwens het Russisch
communiqué spreekt etr van. dat de Bul
garen er niet zonder kieerscheiuren af
kwamen tijdens hun terugtocht.
De aandacht dient opnieuw gevestigd
op het R i g a-front. Daar is aan de Aa
weer hevig gevochten. Russen en Duit-
schieirs melden élk een succes, de eersten
tuaschen de rivier en het Tiroehmoaras.
Van Duitsche zijde worden ruim 1700
main opgegeven.
Oip het W estel ij k front blijft het van
weerszijden nerveus tasten naar het front
van deai tegenstander. Nu eens bij Loos,
dan weer in Champagne, aan de Maas of
in de Vogezen dringen kleine troepen van
beide partijen de loopgraven binnen. Het
is duidelijk, dat het a.s. offensief, dat
men hier met zekerheid kan verwachten,
reeds zijn schaduw vooruitwerpt.
0p Zee.
De duikboot- en mijnoorlog.
Het Deens'che s.s. ..Dan" (1869 ton)
is in den grond geboord.
Duitschiand.
De kleedingnood.
De Readrsbek'-eidiurgssteb'ie." klaagt,
dat er, ondanks het uitvaardigen van ver
schillende be,-lalingen voor het verstrek
ken van kleeidij nog steeds alleriëi aan
vragen inkomen, die toornen, hoe weinig
begrip er bestaat van den nood:, die ook
in dit opzicht heersobt. Uit een aantal
voorbeelden, door het k?eeding-ambt ge
geven, - mogen hier enkele worden mede
gedeeld!:
De vrouw van een kapitein wil beslist
zwarte kleeren hebben voor haar dienst
meisje, om te serveeren, hoe wei ze genoeg
andere heeft.
Voo.r de kinderen ran een ambtenaar
O. M. worden lakens en dekens gevraagd,
omdat het er zoo aardig uitziet; er wa
ren dekbedden genoeg in hui®.
Een vrouw van een d/ofcter wil hand-
scghoenen hebben voor haar dienstmeisje
om te serveeren.
Ben rentmeester vroeg eenige dozijnen
overhemden en zakdoeken; het bleek dat
de man 12 overhemden en 36 zakdoeken
had.
Voor de uitzet van een jonge dame
werden gevraagd 24 dozijn hemden, 24
dozijn pantalon®, 24 dozijn nachthemden,
2 dozijn onderlijfjes
Zoo gaat hot voort.. Terwijl er honder
den menschen gebrek hebben aan het
noodigste, wordt er door verschillende
personen nog stseeds naar overdaad ge
streefd. Het is te betrueren, schrijft de
,,F,rankf. Ztg.", diat er bij groote lcia^sen
dor bevolking nog steeds zoo weinig be
grip heerscht, van wat er gebeurt, en
dat al die verordeningen, enz. alleen wor
den uitgevaardigd uit nood, niet uit
willekeur.
Griekenland.
Griekenl and en de Entente.
De Grieksolie regeering heeft aan e ge
zanten va.n Frankrijk, Groot-Britannië,
Italië en Rusland voor de betreurenswaar
dige voorvallen op 1 December in allen
vorm haar verontschuldigingen aangebo
den. Overigens is bij koninklijk besluit ge
neraal Ka'ilaris, bevelhebber van het eer
ste legerkoips, door generaal Hennakis
vervangen. Men verneemt, dat a.s. Za
terdag vóór het Zappeion de plechtige be
groeting van de vaandel® der geallieerden
zaïl plaats grijpen. De gezanten van de
mogend!weden dier geallieerden zullen daar
bij zijn, evenals de admiraal-commandant
van de zieemacht en vertegenwoordigers
van de zeesoldaten der geallieerden.
Bulgarije.
De Entente en de aanspraken op
Macedonië.
Naar aanleiding van het) telegram uit
Petrograd, waarin de verklaring van den
minister-president Radoslavof, dat de mo
gendheden der Entente zelf de rechtmatig
heid van de Bulgaarsche aanspraken op
Macedonië hebben erkend, leugenachtig
wordt genoemd, vestigt de officieuse ,,Na-
rodni Prava" de aandacht; op de tegenstrij
digheid tusschen het voorstel van de En
tente van 1 Septembef 1915, waarbij Mace
donië aan Bulgarije werd gegeven en de
verzekering dat Bulgarije geen enkel recht
op deze provincie zou verkrijgen, indien
het geen verbond sloot legen Turkije. Het
feit) is dat de entente onze rechten als ge
grond erkende. Het is njet Radoslavof die
liegt, maar het is Petrograd, dat zijn dub
belzinnig spel en zijn leugens verstaat. Bo
vendien als Radoslavof heeft gesproken
van de voorstellen dflr Entente, is dat) een
voudig om te herinneren, dat de Entente
zich in de voorstellen die'te Sofia deed,
zelf niet verzette tegen de verwezenlijking
van de Bulgaarsche aspiratiën. Dat de En
tente werkelijk alleen dacht aan de voldoe
ning der Bulgaarsche eischen ten aanzien
van Macedonië indien we aan Turkije den
oorlog verklaarden, is natuurlijk een ge
heel andere quaestie.
Polen.
Een protest van den aartsbisschop van
Warschau.
Volgens een Havas-berrioht uit Bern, be
vatten de blliad'en een echirijysn van mgr.
Kokowsfci, den aartsbisschop van Wa.r-
chau, waarin deze. protesteerde dat de
Düitschers en Duitschgeizinde Polen zijn
naam gebruiken. Hij verklaart dat ondea*
•leden van den Raad van State ten onrech
te melding wordt gemaakt van gedelegeer
den van den aartsbisschop ran Warschau
en den. bisschop van Lublin. Geen geeste
lijke echtea* heeft opdracht gekregen tot
vertegenwoordiging van aartsbisschop of
bisschop. Deze wenschen geen partij te
dienen, maar alleen die Poofeche natie.
Zwitserland.
Pijnlijk geval.
In Zwitserland heerscht groots veront
waardiging over een leverantie-schandaal
tegenover het leger. De fabrikanten, wien
do levering werd gegund van. het laken
bestemd voor de nieuwe velidgrijze unifor
men, hebben met behulp van chemische
middelen een stof geleverd, die schijn
baar op de gedeponeerde monsters ge-
Jlijfkt, docih waarvan die kwaliteit zoo in
ferieur is, dat uit de troepen van alle zij
den klachten komen. Eerstl krimpt het
ïaken in, dan scheurt het uit; het ver
warmt niet en l.aat den regen door. Het
aanschaffen van nieuwe uniformen zal
binnenkort onvermijdelijk zijn.
Dit bedrog, gepleegd aan den man, die
in harden dienst op de grenzen staat-, is
schandelijk. En het militaire departement
is dan ook voornemens op te treden zonder
pardon. Binnenkort zullen wij er wed
meer van hooren.
Japan.
Do Tweede Kamer ontbonden.
Bij keizerlijk, beskuit is de kamer van
afgevaardigden ontbonden.
De Vredespogingen;
Bonard Law over Wilson's redevoering.
De minister Bonar Law sprak Woensdag
avond namens het Kabinet in eene verga
dering te Bristol.
Aan zijn antwoord op Wilson's iedevoe
ring ontleenen wij het volgende:
,,Het einde van een oorlog is de vrede.
De Düitschers hebben ons, wat zij noemen:
een vredesvoorstel gedaan. Zij hebben van
de geallieerde regeeringen het antwoord
ontvangen, dat daarop paste. Dat was het
eenig mogelijke antwoord.
Wilson en wij kunnen onmogelijk zijn
rede van hetzelfde gezichtspunt beschou
wen. Het hoofd eener groote neutrale natie
moet een neutrale houding aannemen.
Amerika is ver van de afgrijselijkheden
van den oorlog verwijderd, terwijl wij er
middenin staan. Amerika is neutraal en
wij zijn niet neutraal.
De redevoering van Wilson had ten doel
thans vrede te verkrijgen en den vrede voor
de toekomst te verzekeren. Dat is ook ons
doel en ons eenig doel. Hij hoopte dit te
bereiken door den vredesbond en hij sprak
niet alleen ten gunste van culk een bond,
maar tracht ook den Amerikaanschen Se-'
naat te overreden de noodige stappen te
doen, om tot zulk een bond te geraken.
Het zou onjuist zijn dit voorstel als iets
ten eenenmale hersenschimmigs te beschou
wen. Gij weet, dat bijna tot in onzen tijd
het duelleeren in zwqng was en evenals,
naar ik meen, het. beslechten-va<n een par--
ticulier geschil door het zwaard thans iets
ondenkbaars is geworden, mogen wij ho
pen, dat de tijd zal komen, dat alle naties
hunne geschillen in der minne zullen bij
leggen.
Bij de beoordeeling of dit resultaat door
zijn methode kan worden- bereikt is het ons
onmogelijk het verleden te vergeten. Vele
geslachten lang hebben humane menschen
van goeden wil uit alle landen getracht,
door de Haagsche conventies, door vredes
conferenties en allerlei andere middelen
den oorlog onmogelijk te maken of tenmin
ste de ellende van "den oorlog te verzach
ten. Maar als er oorlog komt, met welke
middelen kunnen dan die maatregelen te
gen barbaarschheid doeltreffend gemaakt
worden? De oorlogvoerenden kunnen ze
niet beschermen, wanneer een van hen ver
kiest te handelen alsof ze niet bestaan. Al
leen de neutrale staten kunnen ze met suc
ces doen eerbiedigen.
Wat is nu gebeurd-
Dadelijk na het uitbreken van den oor
log hebben de Düitschers al die beletselen
weggevaagd. Zij hebben verdragen ver
scheurd, welke .zij zelf plechtig geteekend
hadden. Zij hebben mijnen gestrooid in de
open zee, zij hebben tier zee en te land al
lerlei gruwelen volvoerd, die strijdig zijn
met de Haagsche conventie die zij zelf ge
teekend hebben.
Wij moeten dus andere maatregelen ne
men, om den wereldvrede in de toekomst te
verzekeren. Wij hebben het Duitsche aan-,
bod, om onderhandelingen aan te gaan van
de hand gewezen, omdat) een vrede op dit
oogenblik zou beteeken-en: een vrede, die
op de overwinning van Duitschiand ge
grondvest is. Tiet zou een vrede <zijn, die
de militaire machine onvernietigd laai
voortbestaan, omgeven door de stralen*
krans van het succes.
Ons doel is hetzelfde als dat) van Wilson.
Dat, waarnaar hij verlangt, is juist het-
gene, waarvoor wij strijden, waarvoor onze
zonen en broeders hun leven wagen en wij
zijn vastbesloten het te bereiken. Het hart
van het) volk van d t land snakt naar vre
de; wij bidden om -een vrede, welke hen die
voor ons strijden, behouden terug zal
brengen en dus het vergoten bloed der ge
vallenen niet nutteloos zal maken.
Russische Doemaleden ever Wilson's rede.
Eenige Doemaleden van aanzien geven
in de pers hun meening weer over Wilson's
bemoeiingen. Zij-zijn het er allen over eens,
dat een vrede alleen dan mogelijk rt, wan.
neer de gebeurtenissen Duitschiand ge
dwongen zullen hébben af te zien van zijn
droom omtrent de wereldheerschappij en
wanneer het Pruisisch militarisme uit het
Europa van de 20ste eeuw eal zijn wegge
vaagd.
Tisza over Wilson's boodschap.
In het Hongaarsche Huis van Afgevaar
digden heeft de minister-president, graaf
Tisza op een vraag der oppositie over Wil
son's boodschap aan den Senaat verklaard:
,,Ik wil vóór alles vaststellen, dat wij in
overeensteminingjneC onze vóór den oorlog
consequent gevolgde vreedzame politiek,
overeenkomstig onze houding tijdens den
oorlog en onze in den laatsten lijd ingeleide
vredes-actie, slechts met sympathie eLk stre
ven kunnen begroeten, dat op het herstel
van den vrede is gericht. Wij zijn daarom
*geneg«rr wtwisseBng^'fm gedachten over,
vrede met de regeering der Vereenigde Sta
ten over vrede voort te zetten. Die uitwisse
ling moet natuurlijk met medeweten van
onze bondgenoofen geschieden.
De Midden-Staten verklaarden bereid te
zijn op vredesonderhandelingen in te gaan,
en tegelijk, dat zij bij die onderhandelin
gen voorwaarden zouden stellen, van dien
aard, dat deze, naar hun overtuiging, voor
de tegenstanders aannemelijl; zouden zijn
en geschikt om als grondslag voor een
duurzamen vrede te dienen. Daartegenover,
beteekenen de vredesvoorwaarden, zooals
die in het antwoord cmzer tegenstanders
aan de regeering der Vereenigde Staten
zijn vervat, op hun minst hetzelfde als de
ontbinding der monarchie en van het Turk-
sche Rijk. Dit is voorts de officieele aan
kondiging, dat de oorlog onee vernietiging
ten doel heeft, hetgeen ons tot een met de
uiterste krachtsinspanning uitgeoefenden
tegenstand en strijd zoolang dwingt als dit
oorlogsdoel onzer tegenstanders ljestaat.
Onder dergelijke omstandigheden kan
geen twijfel bestaan, welke mogendheden-
groep wegens haar houding een belemme
ring is voor den vrede. De President der
Vereenigde Staten verzette zich in zijn
Boodschap immers tegen een vrede, waar
bij de overwinnaar den overwonnene zijn
wil oplegt en welken een der partijen als
een smaak en ondraaglijk offer zou be
schouwen.
FEUILLETON.
CECILE.
Vrij naar het Fransch.
31)
Haar tiranen wonnen opnieuw het hart vaoi
Paula, die, verteederd en vernederd aan
haar oor fluisterde:
Ik zou u om vergeving vragen, Indien
Bulks u niet onwaardig was.
Een andere vertroosting, ecu nndexe
bevestiging, dat er odele zielen zijn, die
de hartstochten en de1 vo o root doelen der
wereld' tarten, was het binnen tred en van
Johan, die, gekomen om zjjn zuster te
bezoeken, verzocht, ook de sterfkamer te
taogen betreden.
Eertijds zou hij die Cytises, waarvan,
*volgc-ni zijn on afhankelijke begrippen,
een te groot verschil van fortuin en ge
woonten hem gescheiden hieldt niet al
dus bazocht heibib en. Nochtans kwam hij
ïiu bidden bij hem, wiens laatste zucnt
door zijn zuster was o>pge/vangen, en
opmerkzaamheid, weilke een verheven
liol kenmerkte hij had daarbij zijn
groot tenue aangetrokken, eien eerbewijs,
welke aan zijn sympathie meer beteeke-
nis moe-sit verteenen.
Den volgenden morgen had in de vroegte
de begrafenis plaats op den doodenakker
naast de dorpskerk. Paula vormde met
Christina, Cecile, den g.raaf de Marmennes
Johan den stoet. Zij had geen uitnoodi-
gingen willen rondzenden, om zelfs het
stoffelijk overschot van haar vader niet
krenkende wei-geringen bloot te stel
len. Maar toch was een talrijke menigte
aanwezig, een menigte, die niet begreep
hoe wreed en nutteloos de nieuwsgierigheid
in treurige gevallen is. Alles ging eenvou
dig, zeer eenvoudig en een gewoon graf,
niet ver van den grafkelder der M arm en-
nes, ontving het lichaam van hem, die eens
verwacht thad onder een rijk monument
op Père Lac'haisï te rusten.
Over hot lot van Paula was den vcri-
gen djag lang en breed beraadslaagd op
Cyti&es zou allies verzegeld worden en
onder die omstandigheden was het haar
riet mogelijk, daar langer te bujvcn we
nen, Ghritsina kon haar ook niiet bij ziah
innemen; zou dlo tagenwoondigheid van
Johan het reeds niet toelaten, Pau
la wenschte toch ook niet gaarne
ouder één dak te wonen met mijnheer de
SaiTlLs, die de begrafenis van zijn overle
den vriend niet had willen bijwonen.
Vroeger zou zij niets aan het medelijden
versdhulicligd willen zijn, maar thans,
lichamelijk en geestelijk afgemat als zij
was, liet zij ziah herbergen op de Five.
Het was filzoo do aristocratische en eer
vol bekende, woning van den graaf do
MarmeuneQ, die die dochter herbergde
van hem, van wier diienzelfdon dag
g-ansch Parijs met verontwaardiging en
misprijzen gewaagden.
XXII.
Paula sliep den voügenden morgen
lang. De jeugd en ook - de vermoeienis
hernamen haar rechten, en, in slaap ge
zongen door het stil gemurmel der Soiselle
vergat zij voor een wijl de smartten en zor-
geai, die haar bij het ontwaken weder
wachtten.
Cecile was vroeg opgestaan^ had zich in
haast gekleed en had bloemen geplukt,
waarmede zij het gitof van den heer Mont-
pernon ging sieren, opdat het) er minder
doodsch uit mocht zien als Paula het
straks zou komen bezoeken.
Zij gieóoofde het kieirkhof verlaten, zoo als
altijd op dat uur, en zag den vreemde
ling Biet, die verborgen stond in do scha
duw van het monument en de treurwil
gen van bet graf der Mainmennes. Zij
knielde 3en oogenblik neer om te bidden
op het veasdh gedolven en nauwelijks we
der gevuld graf,, zette diaama heur noed
af en ving aan met de bloemen, die rij
had medegebracht, to rangschikken.
Het lag met in haar natuur do aandacht
te trekken, vooral niet op een plaats als
dez3; bovendien, zij dacht allleen te zijn.
Nimmer intussdh'en had zij er nog zoo be
koorlijk Tiitgezien als nu. wedijveren»! in
frischheicl mot do rozen in haar handen,
en aantrekkend dooa* do natuurlijke be
valligheid hane/r bewegingen bij 't vervul
len barer vrome taak.
Maar 't was niet de bekoorlijkheid ha
rer trekken, noch die bevalligheid harer
houding, welke cLen vreemdeling zoo trof.
De bleekheid, welke plotseling zijn gelaat
ovsrtioogi, opmerkend, zou men gedacht
hebben, dat hij zich tegenover een geest
verschijning meende te bevindein. TI ij
bleef ondier dien smartel.ken indruk, tot
Cecile, gereed zijnde rnot haar bloemen,
die thans diön vochtigen grafheuvel be
kroonden, ziah naar die kerk begaf. Uit d"e
schaduw naar voren tredend, wandelde
hij langzaam over het kerkhof, de graf
schriften lezend, maar steeds ko2irde hij
l^rug naar een marmeren zcirk, waarop
onder do namen van twee vroeg gestorven
(kinderen, dien gegrift stond van Cecile
Gharüiotte de Mauilandires, gravin de Mar
men nes.
De mis was geëindigd. Zich verschuilend
achter een uitbouw van den voorgevel der
kerk, zag hij de geloovigen vertrekken. Na
eenige minuten hoorde hij in zijn nabijheid
een jeugdige en frissche stem zeggen:
Komt gij spoedig Paula bezoeken?
Mijn vader heeft het u gisteren verzocht en
gij woef, hoezeer zij u noodig 8ïeeft... Ik
voor mij zal gelukkig zijn je op de Riive
te kunnen ontvanger». Het ging mij zoo
aan 't hart, je er niet te zien... Sinds gij
do andere Rive bewoont, min ik de Oiseille
niet meier; ze is me nu nog sf.echts een
hindlerpaal en de vernielde brug vervult
mij nu met melancholie... Ik weet, dat ook
mijn vader het aanzien vain die brug be
droeft,
Ja, ik ga met ja mee, antwoordde de
stem van Christina. Er bestaat een hechte
band tustscöien Paula's haat en het mijne
en ik bedenk ook, dat zij geen andepa
vrienden heeft, dan u en mij.
Zij vertrokken, en mijnheer de Sullig
somber gestemd en met opeengeklemde
tanden, verliet, toen zij uit het gezicht
'waren, dijn siohuü-plaojts dn 'sloeg den.
weg maar de andere Rive in.
Johan wandcud'e in de laan, diic op de
OiseMie cn op de vernielde brug uitzag-
Hij zag zijn oom aankomen en ging hem
tegemoet.
Sinds de aankomst van mijnheer de
Sail is was hun verstandhouding wal har
telijk maar toch afgetrokken. De innerlij
ke gostöltems van den minister wierp als
een schaduw rond hem, en do gevoelens,
welke Jaha-n bezielden, bieMlein eensdeels
zijn aandacht terug, deiden hem ahder-
dsetls zijn oom beschouwen als do hinder
paal voor zijn geluk. Zij zochten elkander
dan ook niet veel, een terughoudendhedd,
welke oiok om andere redenen verklaar
baar was. Mijnheer de Salliis hiad slechts
betrekkelijk vaoamtie genomen De vela
stukken, dde schier dagelijks aankwamen^
de telegrammen, die hij voortdurend met
het ministerie wisisieidie, de talrijke brieven
wélke hij te schrijven had, dat alias ver
klaarde, gevoegd bij zijn politieke bes!om-
meringen, de eenzaamheid, wel'ka hij lan
ceerde noodig te hebben. Daar bovendien
de politiek geen onderwerp was, waarovea)
hij met zijn neef goed kon discussieeren
en lmin landelijke leven tamelijk eentonig
was, was het moeilijk, altijd een geschikt
onderwerp voor do conversatie te vin dear,
te moeilijker ook voor Christina om
dat het groote feit van den dag en wat
daarmede in verband stond, nog buiten
bespreking moest worden gélaten.
Johan bemerkte dadel ijk, dat er mei
zijn oom iets bijzondieirs was voorgevallen;
zijn gelaat stond strak en somber en zijö
gebaren waren driftig. Nabij de Rive
komen, ke3irde hij zich om en beSchouwxftl
zoolang de Rive, dat Johan bet noodag
oordeelde, aan die blijkbaar pijnigend^
gedachten zijns ooms eenige afleiding Mi
geven. Moor terwijl hij nog zocht naUR
eenig alleidaagsdh onderwerp, te bespre
king, voorkwam hem mijnheer die Salhiv
met de vraag:
[Wordt vervolgd}
