Tweede Blad.
.vjANG.
No. 2197
taGou/to/nt
Woensdag 27 December 1916
BUITENLAND.
De vredesvoorstellen.
De ontvangst te Brussel.
'Heb „Journal des Debate" publiceert een
isohicijven uit Brussel van 13 December,
waarin o. a. wordt gezegd1: Brussel heeft
«het* vredesaanbod van de Midden-Stoten
verpiomen. Ik kan verzekeren, dat affile Bel
gen,. die in bet bezette gebied zijn geble
ven, eenparig de voortzetting van den
TOon'jOig Avenschen, ondanks het ondragelijk:
leven, dlat hun wordt aangedaan. Maar te
denken, dat. de geheeld Belgische jeugd en
■diie deir geallieerden geofferd kou zijn om
Je komen tot een vrede, waardoor binnen
kort. de Averetfid opnieuw wordt bedreigd,
is ondragelijk. Wij willen zulk eem« vrele
niet. Men wacht te Brussel met vertrouwen
Jde verwerping van het Duitsche aanbod.
Belgische stemmen.
In „Vrij België'" bespreekt Julius Hoste
0r. het Duitsche vredesaanbod en de on
tijdige hemiddeffing (geschreven vóórdat
.W:lilsan's natua bekend werd.)
Hil zegt:
,,.Dat do onzijdige landen hert. rechtt heib-
iben hun bemiddeling- aan te bidden valt
aiiet te loochenen; dat recht wordt hun
uitdrukkelijk door de Haagisdhe Conventie
■gewaiafllborgid, en het gaat niet op,, dat de
naties, d'ie \-erfriiarem voor een betere volke
rengemeenschap te strijden, dien eersten
stap op den weg van een herboren volken
recht principieel, voor nu en voor later,
zouden wi'len onmogelijk maken.
President: WEöosn, zoowel- als du: Paus erf
het internjati'oniaai socialisme, ail te staats
hoofden en hoogere zedelijke machten staan
up'i het herstel eai de schadeloosstelling
!van Balgjië.
Duitsdhiland bekomt gêan vrede, indien
ihet dit axioma verwerpt."
Na gewezen te hebben op die jongste- te
il egrammemvisseJing tussche/n Lloyd Geor
ge en de Broqumïïe, waarbij de eerste zich
aansloot bij de door zijn voorganger je
gens Be'gië aajuigegane verplichtingen,
gaat Hoste voort:
Hoe spoediger dat eerste retiht^ierslel
uit die ontw.-kkaling. van de gebeurtenisaem
ontluikt hoe beter, vooral, indien het de
voorbode, kon. zijn. van een nieuw tijdperk
ondier die volkeren:
België heeft inderdaad, meer dan weTik
landl' ook,, moreele- en. economisch ie beOan-
gen- hij helt scheppen van een mten-natio-
n-affen toestand, die een duurzlamieav Arrede-
onder de volkeren mogelijk maakt.
Ons bestaan als onafhankelijk land met
oen open toekomst voor die- onhelemcje.rda
ontwikkeling" onzer beide volksstammen,
zou ten zeerste gebaat worden bij een op
lossing, die de veiligheid der kleine sta
len waarboirgt, zonder hen tot aanleuning
3>ij een bepaalde groep mogendheden te
verplichten..
In „De Belgische Socialist" komt deze
beschouAving voor (waarachijnlijk. van de
hiand van Cami'le Huysmiansj., waarin
wordt gezegd, dat, voorzoover men nu kan
weten, de Entente niet brutaialliweg, zaïl.
weigeren oip eiventueele vredesvoorstellen
an te graan. D rede van B-riand„Furia
Firaneese'" bevatte geen woord, dat als
een- beslissend „non possuruus" kan gel
den.
Na de uitingen van Sonniuo, Bokrofski.
sen Lloy-d George te. hebben besproken, her
haalt het blad,, wat het verleden week
zeide: „Zoo Duitsdhlarwi officieus aanne
melijke vredasvoooatö'Aen mededeelt, zullen
de besprekingen beginnen on aan 't eind
daarvan zien Ave den vrede nader komen.
Zegt Duit sob! and niet Avat het wil, dan
zal de Entente terecht het Duitsche voor
stel als een manoeuvre besdhomven en dan
zal de oorlog meedogenloos en zonder
waarneembaar einde worden voortgezet."
De Fransche pers.
De Maden bespreken, het. voorstel' van
Wilson met eerbied en vinden het een. di
plomatieke gebeurtenis, van groot zedelijk
belang voor de menschbeid. Zender voor
uit te loop en op heti gezamenlijk antAvoord
a'an de regee ringen der geallieerden, ge-
ïopven zij., dat dit antwoord gemakkelijk
zal zijn te geAren.
Om duur»~am te zijn moet de toekom
stige ATede gewaarborgd zijn. De eenige,
ernstige waarborg is de nederlaag van
Duïtsdbland, wan «door de noodzakelijke
revanche der rechtv-aandfgheid wordt- be
krachtigd en de heerschappij A-an het'
recht o-ver hot geweid wordt bevestigd.
Daarom betreuren, de bladen eenstem
mig., dat Wi'lson beide groepen van oor
logvoerenden over éép kam scheert, ook
zij. ,d:e België zijn- bhVieneeval'on en die
het. international© recht hebben geschon
den.
De bladen merken voorts op, dat de
staatslieden der Entente -aandrongen op die
onmisbaarheid van herstei en Avaarborgen
en dank zij een gelukikiige samenloop her-
inneren zij aan de veiik'arrng van koning
Geurige, die in, het parlement zeide,. dat
de oorlog zal voortdunen, totdialt de on
barmhartig door den vijand geschonden
rechten waren herstelld' en Europa's veilig-
heid op stevigen grondsiliag Avas gevestigd.
De ,Betiiit Parteien" zegt, dat het ant
woord der gea'.ii eerden op he.t vredesaan
bod binnenkort zal zijn. o.pgc-stcM'. Hetr zal
lang zijn en duidelijk de grieven der En
ten-te en de Armletterende verantwoorde
lijkheid der Midden-StateEü uiteenzetten.
Oostenrijksche persstemmen.
De hfiaden beoordeel en de daad van Wil
son over het algemeen in gunstigen zin.
Hoewel zij, den nadruk leggend op do
groote beteekenis van den stap op het te
genwoordige tijdstip zich eemrgszins gere
serveerd uitlaten.
De ,,Neue Freie Pr esse" zegt.: Met den
'Stap Aran Wiffison heeft'de vernietigingspoli
tiek der Entente een nieuwe nederfiaag ge
leden, Amerika nadeer tot de werlbei'djklieid
gekomen. Daarin moge een geheim ver
band liggen, dé betetekenis A-an de nota van
Wilson A-oor den vrede blijft' bestaan.
Het „Neue Wiener Taghff." legt. er den
nadruk op, dat noch oveiixh'even optimis
me, noch het tegendeel op zjjn plaats, is,
dtechits gedufld en waardigheid.
De Ze.it" meent., diat te hopen is. dat de
daad van Wi'.son den vreicle zal! bevorde
ren-, maar het kan ook anders loopen.
De „Reielispojst" uit zijn av an trouwen te
gen het initiatief van Wilson, die merk
waardige wijze evenals. Lloyd. George,
Briand en Sonnino beken dtnaifchig deir
voiorw-aanten vofocr het begin der omlerifean-
deJingen A-etóangt, WÊt echter Wilson, wer
kelijk aan liet vredeswerk modeheipen,
dan is hij Avelkom.
De Arheiterzlg-.heet het feit welkom,
dat een onzijdige mogendheid vaor het
eerst heeft gesproken. Weïaswaar kan. Avat
Wilson- zeidifr den wachtenden av eindigt. dén
twijfelenden zelfs gevaarlijk toeschijnen.
Het: ,,Neue Wiener Jöuma' zegt: De- dag
van gisteren bracht de mensohheid in
ieder geval een goed stuk nader tot den
vrede.
Amerika blijft onzijdig.
Na Lansing's uiting, dat Amerika in run
oorlog zou kunnen worden betrokken,, deed
Wrlson hem, volgens een telegram uit
New-York aan de ,,Frankf. Ztg.", bij zich
komen, en nadat beid© hadden geconfe
reerd, verklaarde Lansing, dat Amerika
neutraal 20U blijven.
Verklaring van Lansing.
Lansing deelde in een aanvullende ver
klaring mede, dat zijn eerslle verklaring
werd gemotiveerd door het rechtstireeksoh
bellang, dat de Vereenriigde Staten als on
zijdige staat konden hebben' bij do voor
waarden, welke de oorlogvoerenden a^oot-
nemens konden zijn te stellen. Lansing
deed uitkomen, dat deze eerste vorikjaring
niet belieekende, dat de Amertik-aansche
regeerïng ook maar eenigsearis voornemens
is d,e onzijdige yoHitiek te wijzigen, diie tot
nu toe streng Averd gevolgd, ondanks de
toenemende moeilijkheden. Lamstng be
treurde de verschift'ende uitleggingen,
welke aan zijn Avoorden konden Avorden
gegeven.
Het antwoord van Buitschland op
Wilson's nota.
De Duitsche staatssecretaris van buiten
landse he zaken heeft heden aan den am
bassadeur dei Véreenigde Staten van Ame
rika, in antwoord op diens schrijven van
21 Dec., de volgende nota overhandigd; ,,De
keizerlijke regeering heeft het edelmoedig
voorstel van den president der Vereenigcle
Staten van Amerika om de grondslagen te
leggen voor hel herstel van een duurza-
men atede opgenomen en oa-er wogen in
denzelfden vriendscliappelijken geest, die
in de mededeeling van den president tot
uiting komt.
De president geeft bet doel aan, waar
naar hij Streeft en laat de keuze van den
Aveg open. Der keizerlijke regeering komt
liet voor, dat een o-nmiddellijke wisseling
van gedachten de beste Aveg is-om tot het
gewenschfe resultaat te komen.
Zij heeft derhalve de eer om in den geest
\an uw verklaring vaaT 21 dezer, die de
hand bo'-d tot a-redesonderliande 1 ingen
voor te stellen dat ten spoedigste gedele
geerden der oorlogvoerende Staten op een
neutrale plaats- bijeen zullen komen.
Ook de keizerlijke regeeiing is van mee
ning, dal bet groote werk der voorkoming
vali toekomstige oorlogen, eerst na beëin
diging van dert tegenwoordigen a'olkan-
sitrijd onder handen kan Avordien genomen.
Zij eaï als die oog-enblik aangebroken is,
met vreugde bereid zijn domen met de Ver-
eenigde Stoten mede te werken aan deze
verheven taak.
De Oostenrijkscli-IIongaarsche regeering
heeft ©en, ongeveer gelijkluidend antwoord
gegeven op de nota van Wilson.
Een verklaring van minister Pokrowskl.
De Rusische minister van buitentondsehe
za'ken Pcvkrow.ski deed aan vertegenwoor
digers van de pers een helangiijke Awkla-
ying. waapina hij o. a. zeidc: ,,Na den oor
log zafl: heit mdfitoire verbond tusschen Rus
land. Groot-Britonnien. Frankrijk geeon-
so'jsdeard' Avofwdiem dioor een nauwe econo
mische. verbinding.
De oorlog izal er een zijn a oufirance tot
em beslissende overwinning bevochten is.
Wilsons nota kan aan den -toestand'
niets verandsH-en. De geal.lreeiden zouden
een volledig anAwoord geven, maar het
voorstel van Wirso-n A"an de hand wijzen;
zij zouc en hecha'en, dat zij den oorlog zul
len Aoortzctten tot het. herstel van de ver
woeste landen en het Aoortbeataian van
klein.? naties verzekerd is, en een niseuAve
wereldbrand absoluut onmogelijk zal zijn
gewonden.
PokiUAvsiki diuiddo aian dat er nieuwe
mitlitaire maatrogelen zijn genomen om
,,voor goed eon einde te maken a:an het
wankelen van Griekenland".
Een nota van den Zwiteerschen
Bondsraad.
Uit Bern wordt gemeld, dat dc Zwitser-
scbe Bondsraad aan de regeeringen A^an
de o ortogvo er en d-e Staten de volgende nota
heeft gencht:
,,De president van de Vercenigde Staten
van Amerika, met' wien 4'le Zwitsersdhe
Bondsraad, geffeid door den vurtgen Avcnsch
naar een spoedige ibeëiiidiging van de vij
andelijkheden, A-oor geruim en tijd in A-oe-
ling getreden is, had' de vriendelijkheid
den Bondsraad A*an de aan de rpgeerirrgen
van deGentraien- en de Entente-imachten
gezcfnden Vredsnoba, kennis te geven. In
deze nota spreekt president Wilson de
groote w-enschelijlklheid uit A-oor interna-
tiional'e afspraken, met het doel een zeker
der en duurzamer vermijding van oatastiro-
phe-n, ziooals deze ailts Avaaroncler de A'O'lke-
ïen thans gebukt gaan, te verkrijgen. Ilij
betoogt in verband daai-merie de noodzake
lijkheid. het einde van den tegemvoordi-
gen oorlog te bespoedigen. Zonder zelf vrë-
d-esv©orv-aarden te stellen of de bemidde
ling aan te bieden, stef.t hij aich op het
standpunt om te bepalen, of de menseh-
heid mag henpen op een nadebbijkomen
var. den Vrede.
,,Heti verdien®telijke persoonlijke maSSa-
ti'ef a-an President Wilson zal een miacht.ige
Aveerklank in Zwitserland A'inden. Ttouav
aan de a-'erplichtingen, we'lke een sti'ikte
neutraliteit haar opleggpn, in gelijke
vriendischa.p met de Staten van de beide
in oorlog zijnde machtsgroepen, afJs een
eiland, gelegen in het midden a-an de
branding A-an den vcrschrikkelijken A-ollke-
rerrkrijg en in zijn iidrale en materiaffte be
langen sterk geroepen en bereid melt zrjh
zwakke krachten me-Je te lielpen, om het
oneindig lijden van den oorlog, welke het
in diageffijksche aanraking brengt met cTe
gemter neer dien, zwaar gewenden en ge-
wondenverpl©ging ten einde te 'brengen en
de gaiond-si'iagfrn te- leggenvoo-r een zegen
rijk samenwerken der volkeren.
,,De ZwiitisersChe Bondsraad grijpt deze
geilegeniheid' met A-Teugde aan het streven
v an dien president der Vereen lgde Stoten
A-an Amerika te ondarsteuncn. Hij zou zich
ge uklkig achten,, wanneer hij, op we'&e
geringe Avijze ook, A-oor die- ftaeniaderóng
tusschen de in oorlog zijnde "rolkeien en
voor hel totstandkomen Aan een duurzia-
metn vrede, Aveikizaa.ra. zou kiunnssni zijn."
Een toespraak des Pausen.
De Pans ontving-, t.ot het aanbieden der
Kerstwenschan. het H. Gollëg>e in pllechfcige
audiiéntlie
De kardinaal-dek en Vannuteli'-i das een
aclres voor, Avaarin hij den wemsdh uitte,
dat vrede moge komen onder de menscben
en de naties den wensofi die den Paus liet
meest ter harte gaat.
Kard'naail Vannutelli bracht hiu'de aan
den Paus Aroor Zijn arbeid, die er naar
streeft de smarten te a-erzadhten, moed in
te storten redelijkheid en rechtvaarddghedd
te onderwijzen en overtredingen (te a-eroor-
deelen.
De kai-.-'iiinaal begoot: En omdat 't billijk
is, dat aan dezen rechtvaardffgen eindere
de, die iedereen wemscht, iedereen mede-
Averkt. worden onze Avenscfhen. saamgevat
'i<n pen enkelen n.l. dat de A-oorwaarde A'oor
het wefislagen, in herinnering gediracht
door het Èngelenkooc boven de Avieg van-
Bethlehem, de vtam van den goeden wil,
krachtig en zuiver ontstoken worde in de
harten en tot die erkenning voerc van de
bron, waaruit de vrede A-oortvjoeit, den
weg om den vrede te bereiken en het door
God ingestelde gezag om den vrelde te be
waren.
De Paus antwoordde en sprak Zijne
vreugde uat over de welwillleri!d(hold A-an
het H. GoClege voor Zijn arbeid, die er
naar streefde het lijden van cl en oorlog te
verzachten en over de overec-nistiemmmg
van gedachten en a-erlangens der harlina-
len met het Hoofd der Kerft'.
Itau'dLnaiajl Van nu te 11® ak'me. do JP-aus
herhaalde den Avensoh van Jezus en van
het Kerstfeest, Ave.de onder de menschen
zonder te A-epgeten vurige Avenschen te
uiten, opdait bij het zoeken naar den vrede
Onze voortdurende verzuchting niefc
aan alle zijden de voorwaarde onbbreke,
die de verkondiging van den vrede ook in
dé grot van Bethlehem vergezelde: „Vrede
aan de mensehen. van goeden wil".
Na te hebben herinnerd aan zijne vroe
gere aansporingen tot oen vrede, zeide de
Paus: Hoe toch zouden onze kinderen kun
nen streven naar den at ede, naar dezen
rechtvaardigen en voordeel!gen vredé, cl:©
de verschrikkingen van den huldigen oor
log beëindigen moet, indien geen enkel
voorwaardelijk goed ooit kan worden ver
kregen zondier bet inadhtnemen der a-ooj*-
waarde en indien het „Pax hominibus bo- -
nae volutatis" heden klinkt aks een voor
waardelijke belofte, evenals toen het voor
de eeirste maal weerklank bij de gebocurto
A*an den Vertosser.
De Paus eindigde met het uitspieken van
den wenech, dat ter gelegenheid A-an ""•ett
Kerstfeest de aarde moge kennen, wat haar
tot vrede strekt;, dat de machtigen der
aarde, om de verwoesting tot staan te
brengen, de stem van het H. College mogen
steunen; d!at de naties mogen bedenken,
dat de Korft het licht des geloofs en do
genade en bijstand bezit van Hem, die do
Weg, de Waarheid en het Leven is en
Wiens bedoelingen veel verder zien dan
het oog der mertschelijke kortzichtigheid;
dat de regeerenden eindelijk gehoor mogen
geven aan dë aansporingen en herhaalde
gebeden van den Va dor van het Oli riste'ijk
gezm en, laags den \Are.g der gerechtigheid,
de omarming A-an den Ai-ede brengen, op
dat hef oude woord Aian den Psalmist ,,Jus-
titia et pax oscu'.atae sunt" in onze dagen
een nieuwe uitlegging kunne vinden.
Dé Paus uitte ten slotte Zijn a-ast ver
trouwen in de toekomst der Keirik en dor
staten, dankte voor ,en beantwoordide de
Avenschen der kardinalen en gaf den Apos-
toiiischen Zegen.
Gemengde Berichten.
De storm.
Zaterdagmiddag omstreeks kwart over
twee is door den he.vigen storm de niet zeer
sterk bevestigde schutting om het in aan
bouw zijnde perceel van de firma Peek en
Cloppenburg te Amsterdam op den Dam
aam 'de Kalv-erstra-atzijdie omgewaaid. De
veïe* verschrikte a^oorbijgangers zochten zoo
vlug mogelijk een goed heenkomen. Des
niettegenstaande geraakten toch niet min
der dan zes menschen onder het vallende
houtwerk, 't Was eenige (.«ogenblikken een
waar noodgegil. Maar alias daagde van
alle kanten hulp. De commandant van de
hoofdwacht van het Koninklijk Paleis,
luit. Stumpff, gaf .zijn manschappen last
om te helpen wat te helpan. viel. Politie
agenten en burgers schoten too, om de
slachtoffers uit hun netelige positie te red
den. Achtereenvolgens werden twee man
nen, een vrouw en een drietal jonge meis
jes onder het houtwerk Aveggehaald. Zij
werden naar het paleis gedragen en daar
in» het Avachtlokaal van de soldaten neer
gelegd. Een geneesheer die toevallig in de
nabijheid was, dr. Korteweg uit Gronin
gen, verleende de eerste assistentie. Het
bleek, dat voor een der slachtoffers, de
1-4-jarige Dina Visser, geen menschelijke
hulp meer mocht baten. Haar verminkt en
bebloed licham werd met een laken afge
dekt. Het meiisje. Avonende op den O. Z.
Voorburgwal, Avas even een boodschap we
zen doen in gezelschap van de 18-jarige
Johanna Puts. Deze lag met een beenbreuk
in een nevenvertirek.
De verdere gewonden waren de 44-jarige
wagenbestuurder Jan Jonker, op verschil
lende plaatsen gekneusd, Rebecca Reens,
12 jaar, met beenverwomdingen, Betsy Cor-
des, 15 jaar, inwendig gekneusd, en Jan
Heins, 27 jaar, met hoofd- en kniewonden.
FEUILLETON.
CECILE.
Vrij naar het Fransch.
Ik kan niet zeggen, wak iik gevoel affs
(ik weer eens t h u i' s kom, zeide- hij met
Ibewogen stem. Ik tiwijfel bij ieder© reis,,
«of iJk lidt wel weer sail zien en hij iederen
terugkeer wordt het gevoel van vrede, dal)
zelUfs dioor het verdriet ni'eb wordt vermin-
Idert, sterker in rnijVoor een groot
'deel komt dab voort mirt. hetgeen gij voor
mij zijt en uit hetgeen gij mij in herinne
ring brengt
De bran en s,p rongen Cecilo' to de oogen;
Eij gn'eep de hand van haar broeder en
zeide:
Ik bon gelukkig, deze hiaardstedc im
mer voor u bewaaird te 'hebben... Het huis
schijnt mij wol 'ledig zonder u en toch
droom ik mij. ©en ander© aa-oniiug voor
u.... Lim-c broeder, moge onze maecler al
tijd in onze herinnering blijven en moge
ihaar aandenken ons immer zoet zijn.
Zij zwegen en terwijl ieder zoch aan zijn
feigen gedacht'en overgaf, maakte Cecile
liet avondmaal gereedHet bestond
uit de lrievefringsgerech'ion A-an. haar lang-
v)eli*wiachben broeder. Onder het souper
Weken de wolken van droefheid van beiider
voorficxofd en kwam er een vroolijker Aven-
ïlling in 'het gesprek.
Zeg mij eens, vroeg de cfficier, 'roe
«dom heit maakt. Is hij te Parijs?
Ja, maar lik aie hem weinig, zooa'lis
gij weet.
Ik ga hem morgen eens opzoeken; ik
heb- hem getelegrafeerd. Bestaat, er tus
schen u beiden niet meer de hartelijkheid
van vroeger?
Wat mij betreft, ';k koester innige
sympathie voor hem, a\ranb ik ben over
tuigd, dat hij: lijdt.
Hij:, oom Lucien, lijdein? Kom-, alles
gelukt hem.
Maar zo-u zijn welslagen wel overeen
komstig zijn wenschein wezen. Men kan
zelfs bij 't ge tuk drom-ig gestemd zijn. als
dat geluk niet beantwoordt aan hetgeen
men zoekt.
Hij is toch maar minister.
Is dat zoo begeerlijk?
Jan lachte.
Zoo erg niet! Maar :ik vraag mij -.f.
waarom er tusschen u heiden niet meer
sympathie bestaat.
Zij glimiachte.
Ik zal u 7.eggen, wat hem van mij
verwijderd houdt, wat hem onaangenaam
is, wat hem zelfs boos maakt; ik begrijp
hem te goed.
Verklaar u toch Avat nader. Waarom
lijdt hij?
GeA-oel ik mij niet, als ongehuwde
vrouw, aangetrokken tot alle ongelukki
ger!? Ik heb daaromtrent een eigenaardige
ondervinding, en gefoof mij, oom jijdift Hij
Bie«e<ft zorg. Avroeging misschien, ik weet
het niet, maar -in ieder geval heeft hij zich
ïn de politiek begeA'en, om zich te ver
strooien of k atol te A'oor zioh te zoeiken.
Van cjen oom gang het gesprek over hun
eigen aangelegenheden. Cecile had daarbij
onwillekeurig gelegenheid, om van haar
innige gevoelens voor haar broeder te ge
tuigen en Jan van zijn kant geraakte in
geestdrift voor tzifn goede zuster, die zich,
het bleek hem duidelijk, voor hem had op
geofferd.
Vod erkentelijkheid riep. hij dan ook uit:
Hoe gelukkig, dat zulke edele schep
sel®, als gij zijt, in de wereld' no«g Avordon
geviomdem Zij vertegemvoardigen de zelf-
verfjcochening en de goedheikl en maken
haar omgeving beter gelukkiger. Zonder
haar
Genoeg, genoeg, riep zij lachende uit,
gij begraaft- mij onder de bloemen. Wij
hebben reed® te veel over mij gesproken,
en ik ben nu nieuwsgierig, uw plannen te
kennen. Als ongehuwde zuster moet ik
toch voor uav toekomst zorgen.
Arme, kleine Germaiine, zuchtte hij.
Als ik kon uatdruikken welke gwoelen® in
mij omgaan.
Cecile plaalst.e' haar stoel naast den
zijnen en nam de hand van heur broeder
in de hare.
Laten Avij hé# samen eens beproeven,
zeide zij deelnemend. Gij zijt jong, ge hebt
een schoone loopbaan <-n ge genoot nog
slechts weiinig van het geluk, dat ik u zoo
van harte toewensch.
1-Iij bleef eenige oogenbükken in naden
ken verzonken. De groeven op zijn voor-
üioofd verdiepten ziich en gaven zijn gelaat
een uitdrukking van lijden.
Ik heb di'kwiiLs gedacht, zeide hij ein
delijk, terwijl zijn zusfer hem met een on-
gerusten blik aanzag, ik heb a'ikwij.1® ge
dacht, dal het een man waardig is ëlecht®
eens te beminnen en getrouw te blijven
aan eenzelfde smart.
Er AA'as weder een stilte. Daarna hernam
Cecile met zachte stem:
Weeis eens kalm. Het is nu acht jnor,
dat uw lieve Germairre overleden is en
sinds dien tijd hebt gij geen nieuw leven
willen beginnenGe zijt jong, uav een
zaamheid doet u lijden; ge begrijpt en be
mint het menscfhelijk geMk in zijn édelste
en meesü verheven uiitingen, gij beg-ijpl
het vooral Sn zijn AWplrkhten, gij gevoelt u
•geroepen \roor een taak, dJi'e ge met voor-
lieifde verruilt, en nochtans zegt gij vaak,
dat uw leven d*>r en kleurloos its.
Hij boog het hoofd en staarde in het
haaoxlvuur.
Wat belet' u, een nieuw leven le be-
giTuneTi. u nieuAve plichten te scheppen en
hef zoete göhik te zoeken, waar\xio r gij
•geschapen zijit. O, Johan, keer eens op-
redhit i n u aölven en vraag u een® al of g«e
alleen gedreven wordt door een trouwe en
ontroostbare smart, dan %vel door een
vage gedachte van zedelijk^ verplichting
en opgezAveepte stau^vasbigheid. Als ge
Aveder zuJt gehuwd zijn, zult ge n-iet meer
zoo- op éne gedachte uw aandacht a'esti-
gen; ge haelUdt u tlhan6 slechte im dat ge
jo in eigen oog zoudt' voidagen en 't is aan
die m'ieplaabate eigenliefde, dat ge je be
staan opioffeirt.
Hij schudde d«v>öA-ig het hoofd.
Ge waart jong, toon ge huA\"det, ging
zij voort met te ede re stem. Germaiiine was
beminnelijk, doch wij doem aan haar ge
dachtenis niet le kort, met te zeggen, dat
ze u niet A'olkomen evenaarde. Ge hebt
haar eenige gelukkige maanden geschon
ken, zij is gestorven, glimlachend en on
derworpen, in uwe armen Ge waa.rt nog
bijna een kind. toen diie elag over u kwam;
was uav diroeÊhelid al levendig, gij waart te
Jong, ö'an dat de tijd en de veranderingen,
welke uav beroep met zich breangt, hun ver
zachtenden mvtoed nie.t zouden hebben uit
geoefend Behoud Aan uw Germamc een
dierbare herinnering, maar maak uw leven
noch uw behoeften onvruchtbaar door ze
op te offeren aan eenTiersenschim... Wees
waar jegens u zeiven. Die waarheid ver
kleint one nooit.
Zij 7Avceg. Jolhan A'oando blijkbaar ce«n
innerlijkeo strijd en: verborg het gelaat in
zijn 'handen.
Ge moet me niet kwajijk nemen, zoo
gesproken le hebben, zeide zij met zachte
stem. Uw geJuk boezemt mij t.c veefli belaag
In, vooral als ik ar aan denk, hoe nuttig)
gij u door diat geluk.
Johan hief het hoofd op.
Ik neem 't u Met kwaijk, a errre \'an
daar. Maar er is tijd voor noodlij om eeh
besilissing te nemen of aich op een gezdchto-
punt) t© plaatsen, dat het gansche leven
doet veranderen. Als ge plannen hebt, oï
een naam u op de iKppen zweeft, zeg mij
niets.
Neen, ik heb geen plannem on ook a^oï
niemand gedacht; ük verzoek u al'lcen, uw
hart geen geweld aan te doen en je nliiet ajf
te wenden, van Avat je tot een niuttlig en
gelukkig mam kan maken.
Hij stond op; de pendule wee® midder-
nacJht. Aleer Aran zijn zuster le scheidem
nam hij heur helde handen en blikte h: dfe
met tecderfield in de oogem.
(Wordt vervolgiL),
