Tweede Blad.
BUITENLAND.
De Oorlog.
^BINNENLAND.
7e JAARGANG.
!'A
Klein gedoe.
Schrijvende over zij® onftslape® tege®-
- ander Passtoors, zegt Heft Volk klei-
■rond:
„Hij "zou 'oorspronkelijk officier worden,,
j aar word grossier i® stigare® en. drukte
I den R. K Volksbond geheel het klein-
nigarlijk karakter van zijn afkomst."
De T ij d (toekent hierbij aan:
„Zeif6 bij- zijn graf kon de roode redrao-
nog niet vergeten, hoe hij indertijd de
idio'.ieke arbeiders redde uit den greep
jn heft Socialisme, weflke zich onder den
fecheoi naam van neutrale vakorganisa-
fcvan -de beste 'krachten zocht meester te
y«n.
Is wel Passtoors' grootste verdienste,
men in het rood© hoofdorgaan aiu nog
Logt zijn figuur te verkleinen.
Wie kan ei' nu ook de schaduw der S.
A. P. nabij komen, niet waar?
i'iah (de pörftii) is crooft en ,,Het Volk'
kaar o.rofeet! Met minachting en k-lei-
Jering zoekt zij steeds haar felste tegen-
Vinders te besrtriiden en, hoe gn-over de
InvaMen ziin. hoe meer zij hen vreest,
'ifeedoeld als de schop, dien de ezel den
Korven .leeuw gaf, fis de minachting van
Tet Vo-Lk" bij het eraf van den Room-
ien leider der arbeiders vooir den laat-
de grootste lof, dien een tegenstander
brengen."
Ma asbo de schrijft naar aan-
iing van het ,,Volk"-airtilkieil':
Wanneer men leest de hoogélijk waar-
rende artikelen, welke de Katholieke
s, één van gevoel, gisteravond in eer-
lige dankbaarheid wijdt aan Passtoors,
"mendubbel de pijnlijk-kleine houding
één blad in de linkse he pers, ,,Het
dait .den driiesten durf toont: te po-
den doode bij het open graf te beroo-
vam diens ©erekroon; dat durft schamP
Iken de hairif&lijké genegenheid, welke
IVolksbonders allerwegen, hem toedroe-
durft kleinearen diens l©a->emewerk;
>k
S*
05
594
5 S'n
12'/,
35
-n
56
m
m
871/'L
T»i?'
203/, L
78#
31
53'/,
23'/,
hoel^
narktf
voerd
O.UO,
i
4
A
f óoo'
ïapen
dsch»
00 c.
13,640
deren
aan-
65,00
64,50,
hf,
Zuid-
bi and
fei.
afne»
l'yde»
n.
«o. 20O4
Woensdag 10 Mei 1916
Uit de Pers.
?c;
[ft verwijten richten aan diens vriend
durf, te kleiner, waar hij op louter
1 berust.
>nd „altijd nagenoeg uitsluitend in I
ialistischen zin heeft geleid"? Is
iviet. ziin arbeid OiDzet/telijk-one-erlijk
aken tot heft negatieve? Rukt men, al-
yalschelijk zijn leiding waarde^rend,
tanks den stiCigezwegén "lof, welk'e er in
besloten, hem niet de ©erekroon van
hoofd, van on bouwend in Room
ie vreest den Volksbonders te zijn voor-
n? En overViel hem nieit juist de
toen hij op deze wijs werkzaam was?
he.t waar, dat Passtoo-rs ,,ook door
i vo'ga'/ingen nooit anders dan als een
Éuig van het kapitalisme tegen de
mdige arbeidersbeweging werd be-
wd"? Of beschouwden zij hem ndet
rig als den hen verheffenden gelijke
vriend; en wilden zij voor hem nieft
f.r het vuur?
het waar. ..dat de Volksbond ails mid-
tot het tegenhouden v-an den social is-
vloed geen befteekenris had"? Of zal
Vollk" niet juist straks, wanneer
zenden Volksbonders in feest.ju bed
br het cransche .land ziin vereer.igd, meft
ttórheid en nijd op Passtóoms' levens
tek neerbrikkan?
fs het waar, dat Passtoors, na zijn val
Beverwijk dusdainig door zijn „begu®-
kers" (sic!) in den stéék werd gelaten,
Jt hij het „nooit meer "tot e'an ernstige
Inwcamd-idatuur heeft kunnen brengen?
Of weeft „Hat VoiLk" niet van de Kamer
leden, die hem welgemeend hun zetel ter
beechïkki.ng stélden? Niets van de mannen
van Kennemerland. die er naar haakten
weder met Passtoors te mogen uitkomen
bil' de verkiezing in 1917?
Men kan wed de nagedachtenis van den
..burgemeester van een ol-attelandsge-
meente" (.sicl) en van diens wenk smalen;
hemzelf voorstelden als van zijn vrienden
om wille van „mislukking" van Levens
doel verlaten; men kan wel voorwenden,
ri'at „het bericht van zijn overlijden nu
aandoet, als een geluid uit een overwon
nen. verleden"; maar een ieder weet,
waar zu'.ke houding de symptomen van
aangeeft.
Aan de geopende groeve van zlij® tegen
stander heeft „Het Volk" emked: nijd, len
gen Laster.
Zelfs als de doode was: demooraaft in
hart en ziel.
Och, maar misschien juist daarom
Heft getuigt v.an volkomen absentie van:
eerbied, eerlijkheid, grootheid.
Het ais: ruw. valsch en klei n."
Het woord vrede.
Heft Centrum noemt als een der
merkwaardigste passages uit het ant
woord der Duitsche regeering op de nota
der Ver. Staten die, waarin gezegd wordt
daft Duitschland reeds tweemaal zijn be
reidwilligheid heeft uitgesproken, om tot
vrede te komen.
En het blad vervolgt dan:
Do regeering heeft daarmee willen te
kennen geven zoo luidt het dat het
niet aan haar ligt, wanneer den volkeren
van Europa nog langer de vrede onthou
den blijft.
Men kan dus in deze passage uLt het di
plomatieke stuk een derde uiting zien van
het verlangen te Berlijn, om den oorlog te
beëindigen.
Trouwens, de zware druk, welke Duitsch
'land van den oorlog ondervindJt een
druk, die zich niet alleen in dat land doet
gevoelen komt in dit officieele schrij
ven ook duidelijk uit.
De vraag is nu maar, hoe de tegenstan
ders daarover denken en op( welke voor
waarden allen het zwaard zouden willen
opsteken.
Men verkeert daaromtrent nog al te zeer
in t onzekere, en de toestand is zóó inge
wikkeld geworden, en in den loop der vij
andelijkheden met allerlei quaesties zóó
danig verward dat hij aan den Gordiaan-
openlijken verlangen aar vrëde'te ken
nen geeft, doet toch weer een vonk van
hoop gloren. nnr
Elkander verpletteren kunnen de oor
logeerenden niet, - dat ie reeds duidelijk
^Succes ^n^tegenslag wisselen keer op
keer en wat op het eene punt gewonnen
wordt gaat elders weer verloren.
Of de Duitsche nota een goed onthaal
zal vinden in de Vereen. Staten is af te
WErhhangt ongetwijfeld veel van at voor
don verderen gang van zaken en het Duit
sche antwoord geeft niet onduidelijk te
kennen, dat Amerika een groeten invloed
kan uitoefenen tot tempering ian aen
Sl\Velk een glorie zou het zijn voor de
Unie. wanneer het van dien
bruik wist te make, om méér to doen en
de moeilijkheden uit den weg te
welke aan het begin der vredeeonderhan-
deimgen nog al-ijd in den weg schijnen
•te staan.
Oe militaire wetsontwerpen.
Wat De Residentiebode daar
over schriift verdient o. d. ten volle aan
dacht en ovenveeina.
Ileti blad acht «het naar aanleiding van
de ingediende militaire wetsontwerpen,
waardoor het dienstverband verlangd en
niet alleen, de landweer, maan- ook de mili
tie afgelost wordt, ©en voerdeel, doft nu
ook de mil-it» afgelost wordt, zoodat de
jongelui weer eene ernstig aan studie en
werk kunnen, ara an denken. Toch vindt het
blad de persoonlijke lasten, welke de ont
werpen voor de mannen van tegen de 30
zulten voortvloeien, grooter dan het voor
deel. dat daartegenover staat. Wat de za
kelijke 'lasten, betreft. Nederland kende
gedurende den ooriog reeds meer dan de
drie Scandinavische landen, Zwiserland!
en Griekenland te zamen.
Moet de uitbreiding van het leger, niet
tegenstaande diaft a'ies, maar steeds ver
der gaan? Of zulten de Staten-Generaal nu
een gebiedend halt toeroepen? We weten
het niet, maar we meenen toch wel te mo
gen zeggen, dat deze uitbreiding niet van
harte zal gaan en dat grondig zal onder
zocht worden, of algemeen© dienstplicht
van mannen onder de 30 jaar nu bepaald
noodig js. Te sterker zal er oppositie tegen
riizen. waar de lust om althans gedeelte
lijk te demobiliseer en nog geensziins ver
zwakt is. Komt men inderdaad tot de con
clusie. dat men er niet buiten kan, dan is
dat een ramp voor de financiën, waaruit
weer een stevige greep zal gedaan worden.
Maar nog droeviger ziet het er dan meft
.de toekomst uift. Want die uitbreiding
alleen rioodüg zijn, als de international!©
toestand moe allesbehalve rooskleurig is.
Onze legermacht noe verier te versterken,
als er vrede od til as of als de waarschijn
lijkheid groot is, daft wij buiten den krijg
blijven, zou krankzinnigeawerk zijn.. Gaart,
men nu ten onzent om zoo te zeggen tot
•algemer-nen dienstplicht over, don is dat
oen zeer ernstig feit.
Een militair gevaar voor den middenstand.
Wij lezen in De Hanze:
Er zijn door de regeerinj- ingediend vier I
raildtaiire wetsontwerpen, op heft laatste
dier vier willen we even de aandacht ves
tigen, omdat dit voor- den Middenstand
i. van zeer groot belang is.
De sinds verleden jaar aangenomen
weft tot verdere uitbreiding van den land
storm, bedoelde door oproeping van vrij
gestelden en vrijgeloten de landweer te
doen aflossen. Nu stelt de Regeering voor
om in plaats van alleen de landweer, de
dienstplichtigen te doen aflossen, zoodat
ook andere militairen kunnen worden af
gelost. Diit zal gaan als volgt: Door aan
neming der Landstormwet heeft de R£"???a
op te roepen. Indien «Ster tte geneele
landweer is afgelost blijft er nog een
groot aantal vrijgestelden en vnjgeloten
over, dat niet in dienst zou opgeroe-
^Thans stelt de Regeering voor om die
overblijvers ook op te roepen en dio dan
te gebruiken om ook and ere miMairen
geen landweermannen at te ..lossf™-
Achtereenvolgens zulJen dus de vrijgestel
de 6n Vrijgeloten tot aan 30 jaar worden
in dienst gestold, met het gevolg, dat:
le worden afgelost de nog in dienst zijn-
de landweermannen, waaronder ook zij
die 1 Aug. a. s. naar de landweer over
gaan:
2e worden afgelost de miliciens voor zoo
ver zii behooren tot dezelfde kchtmgen als
de met verlof gezoaden landwoeamannen;
3e. worden afgelost de miliciens van alle
wapens, van de lichtingen dw nog niet
naar de landweer zijn overgegaan, of
waarbij geen overgang naar de landweer
S<meIrait blijkt, dat vroeger of later ook de
militie zal worden afgelost. Indien de oor
log dus nog lang duurt, zuilen, mdrendrt
vierde militaire wetsontwerp wordt aan
genomen. alle vrijgestelden en vnl^°^°
van 30 jaar of jonger in dienst geroepen
worden, terwijl in hunne plaals telkens
een landweerman of milicien "Arf, verlof
zal gaan. Nu leidt dit naar een omstan
digheid, die voor den middenstand van
gevaarlijken aard is. Indien de landweer
wordt afgelost door de landstorm, dan
worden ftaarmede de ouderen afgelost
door de jongeren. Over 't algemeen zal
dit don middenstand zeer ten goede ko
men. Wordt het nieuwe ontwerp, het door
ons beschrevene, echter aangenomen, als
gevolg waarvan ook de militie voor aflos
sing in aanmerking komt, dan zullen
langzamerhand de jongeren worden afge
lost door de ouderen. Miliciens van twin
tig jaar zullen dan hun plaats onder de
wapenen inruimen voor lands tor mere
van 27, 28, 29 en 30 jaar. Jongelui zullen
worden vervangen door vaders van huis
gezinnen, em hoofden van bedrijven.
Wij moerten hieruit concludeeren, dat bij
aanneming in de Tweede Kamer van het
vierde door de Regeering ingediende mi
litaire wetsontwerp, de zaken nog veel er
ger dan thans voor den middenstand zul
len in de war komen.
Duitschland.
De inwendige toestand.
Eon dor medeworkons vrui hot V a d
schrijft:
Taruj-Rokoeru va» mijn handelsreis
,r iU'xaiK;n «n Hamburg, zaj ik trachten
«1 het kort mijne indrukken omtrent do
economische toestanden en het Wau-
woenhc leven j» genoemde steden wem-
te steven.
Dat Rremen eel Hamburg- do voor
naamste haven, ten, handelssteden van liet
«totele DuUsche Rijk onder den nu bijna
'aren dnoanden wereldoorlog
Ste TOOraekw "«toet ojmoo-
deeJen. het iiavmtoedrijf lort
^m «1 t L Z
d^che^earUK aambliit- >h« hrmder-
drw^Sim"T°<ndar d° m#
zien S22T ^VaTOn' buitott dioaa'
Alte schepen ui» t,ht«r aorgvuWag op-
In de straften, van genoüKnde steden is
het thans vrij waft süflW dan in gewone
tijden, -vooral 's avonds valt dit zeer dui
delijk op. echter de meestem uwer lezers
gewend als zij zijui van, het uitgebom-
gerde Duitschland to hoor em spreken
zouden, vreemd opzden, wanneer zij de
u:ftstaUiingeo>. van de winkels zouden kun
nen bewonderen. Ik .schrijf met opzet be
wonderen. want ik durf verzekeren, daft
deze iai geenen deal© behoeven onder to
doen voor de uitstallingen,, welke men in
Amsterdam, Den Haag of Rotterdam aan
treft.
De etailaeB's der dames- en heeireen-
kleedingimagazijnen geven de nieuwste
snufjes op het icebied' der mode, de echoe>-
nenwinkels prijken o.a. met de hoogste
dameslaarsjes, ireiettiögensftaande heft heer-
schen.de ledereehrek, de vleesch- en comes-
tableswinkels liggen volgotast met aïleaftei
vleeschwajen en lekkernijen, zelfs kievits-
L ederen zaer Ik dn een© zaak bij honderd
tallen voor de ramen tiirtgestaijd, en in de
bloemenwinkels, welke men in Duitsch
land over 't teeheel vrij veel .aantreft, ziét
men de prachtigste voorjaarsbloemen,
kostbare bloememmiandm en bloemstuk
ken.
En in de rrooto warenhuizen kan men
wensciit, zii hot dan ook tegen luoocem#
priizen.
Ook het hotel-, café- en acötauiranttoe-
tla-ijf gaat zijn gewoacem gang cm hoewed
hei bezoek ruiieft zoo giroot ks ads xi gewone
omdtiandighedian, vindt men op dit oogeaar-
blik in Hamburg meer dan 50 groot© cafés
en rcatauranfts. waar oen orkest (2025
man sterk) zijn opgewekte muziek doen
hoonen en helt trok tnedLe mijn© aandacht,
dat het Eled-errnaustheater Sn Hamburg,
ftoft voor eenige m.aanden gesloten, nu hare
deuren weer geopend had.
In de hortels vodt men „aan den lijve"
dat men in een oorlogvoerend land is, im
mers aan de 'ingestelde „flcisch- und fetft-
lose Tag en" wordt streng de hand gehou
den, en het ontbijt dat opgediend wondt ia
beslist karig. 100 gram brood jn den, vorm
Aan een klein wittebroodje en eeniige snee
tjes roggebrood plus een schaaltje met
appelmoes en een nog klefner mdt geraspte
kaas, op de ontbijttafel, ziedaar alles, men
kan echter éieren, vleesch, ham, worst e.
d. bijkoopen.
Ten bewijze dat mem voor weinig geld
nog heefl goed an de hotels in Duitschland
kan eiten, deel ik hieronder het menu van
een der drukste reizigershofteds mede:
Grosses Essen
von 12 Uhr mittag? bis 12 Uhr abens.
Pirois 2 Mark.
Erbsensuppe
Klare Suppe (naar keuzo).
Gekochtor Kleiss. Petersihemitunke.
Ochsenzunge Würztunke
Würstchen mit Bauerkohl
Schinken mit Spinat (naar keuze).
ELnigeimachte Erüchte SaiLa/t.
NachJtisch.
Het zaken doen in Duitschland wordft
ho©. Langer hoe moeilijker, daar imen tljana
■vi or bijna alle branches centraio Einkaul-
steilen heeft opgericht, die hunne imkoo-
pors atoi de n'eutiralc landen, hebben aaiage-
we/en. waardoor de ceheele tusscherthaak-
dol is uiftceodliakeld.
Ook zijn do uitgevaardigde Hochstprei-
sesn vaak de oorzaak, daft venschióLandB
artikelen niét meer kunnen worden inge
voerd, wat op dit oogenbltik met de aard
appelen het geval is. Deze mogen in
Duitsehfland mfteft duurder in de winfccüs
verkoel ut wprden dan 6 pfennig per pand.
een oriis waarvoor onmogelijk van uil
Holland to leveum is.
De correspondent van""
Breda seint d.d. gisteren:
Hedenmorgen to 10 uur werd to fiinnir*^-
ken de gezongen H. Mis van Requiem op-
gedrogen door deu zeoreorw. p.astoor C.
Rombouts, met assistentie der oerw. ka
pelaans.
De kerk was geheel gevuld met geloovi-
gen. Onder de aanwezigen merkten wii
o. a. op: do Tweede Kamcrloden mr. P.
J. M Aalberse, W. H. Bogaardt on A. N,
Fleskens; de Belgische Volksvertegenwoor
diger rur. dr. Frans van Cauwelaert; de
heer Dierck, Regeeringscommissaris der
provincie Antwerpen, en de heer J. W.
Smit, voorzitter, B. Lammers, secretaris
©n B. Grobben, penningmeester van don
Ned. R. K. Volksbond; voorts tal van eerw.
heeren geestelijken en deputaties van cor
poration.
Op verzoek van de ovorledene waren er
geen bloemen.
Op het graf werd het woord gevoerd
door de® heer Jan Smit, die de overledene
herdacht als stichter en leider van den
Ned. R. K. Volksbond. Hij bracht een
woord van afscheid en hulde namens de
alle artSketen verkrijgen
welke rraen Nederlandsch© Katholieke arbeiders in t
FEUILLETON.
Beproevingen.
.De bengaaLsche vlammen doofden, uit,
ft "verrukkelijke schouwspel was ten ein-
epoedig zonk de machtige waterzuil
ir, en men ging uiteen.
Hedenavond moet mooie Freddy fin
pa;ii7, komen", fluisterde Helen© Roberta
Lilly Maszen eeidie hot mij, hij zad
p morgen wel hier zijn."
Roberta bracht li aar vriendin naar het
PPW; bij het afscheid geraakt© zij geheel
f"len zich ze've. Theresia verzocht haar,
mij, als was dit een afscheid voor im-
Bis spoedig fteirugzieni.
Zullen wij?" klaagde het meisje. ,,Het
mii. als avat dift een afscheid voor im-
pfr."
Sorakeloos.maar met veelzeggende®,
pik, kust© Hiilsdorf de hand, die zij hem
afscheid reikte; maar Roberta zag met
pre oogen a'-oI tranen den tred® na, tot hij
p dè verte verdween,
innerlijk diep getroffen, dl bleef zij ook
j^orlijk schijnbaar rustig; wandelde Ro-
j^ta maast hare moeder naar die Ku-rgas-
Zij Avas na Theresia's vertrek bijna
versuft, wat mevrouw Slarmtihaldie d©
pepkggende oorzaak niet begroep, zeer
Nwonderde. Zij begreep niet, hoe die
scheid ina: van hare oudere vriendin,
«sre dochter zoo aangrijpen kon. Maar
l^aiartzuclvticr ate mevrouw Sternrthal
jös' verklaarde zij zich echter beredd,
"lösbaden opoedog to. venlaton, daar hare
badkuur toch bijna geëindigd was. Maam
hier wilde Roberta weer niet van hooron,
Het verblijf hare<r moeder mocht nieft ter
wille van hare kinderachtige luimen wor
den (ingekort, en dit nog to minder, rvu
volgens Helene's Arerzekering, Wölterns
komst od handen was. Deze laatste om-
starudigheid geloofde Roberta niet aan
fliane moeder te moeten meedeel en. Wa't
zou zij er ook van zeggen? Voor zij zelf
Wöllem had weergezien, kon zij niet uit
maken. of haar herinnering was toe te
schrijven aan jeugdige dweepzucht, dan
wol aan een dieper gevoel! En zou dan
WöLLern- nog een zelfde gene,genJieid' voor
haar koesteren? De gedochte deed Roberta
reeds blozen.
Maar als zij nu eens met gelijke gevoe
lens tegenover elkander stonden? Ja, wat
da® zou gebeuren, moest de tijd leerem;
heft jonge meisje kon er niet aan denken.
Het was haair, alleen .reeds ter wible van
Helen©, onmogelijk t© vertrekken. Deze
wist. dait Roberta Wóllenn kende, en had
hêmerkt. dat zij een moer dan gewone
fcc-iangstelling atoot hem koesterde. Als zij
nu zou vertiokken, had' heft den. schijn, daft
zij herr. walde vermijid©®, en op Ileione's
bescheidenheid durfdo Roberta zich niet
verlaten.
Bii het Kurhaus kwamen mevrouAV Erk-
stein en Aimi© haar tegemoet, en Annie
ging, zooals zii met voorliefde placht te
doen. aan Roberta's arm hang an.
„Uwe vrienden zijn dus vertrokken?"
v.roeg Annie. „Ja, ja, men leent h/ier de
menschen slechte kennen orn er weer van
te scheiden. Nu, juffrouAV Hiilsdorf zal u
van tijd tet fttjd wei eeens schrijven, -niat
..Dat is aiaeft nood-ig, in Berlijn spreken
wij elkander dagelijks."
,OCh ja, diat A"ergaft ik. Brieven zijn diik-
wijls zoo onzeker, zij gaan soms verloren.
'/co is het zieker ook met Behring's brieven
gegaan; zelfs overste von Rommersdorf
heeft niet eens tijding van hem gekregen."
„Wat zegt gij, Annie! Werkelijk, dat
yfrwondert mij." Roberta dacht, terwijl
zij sprak, aan heel andere dingen.
.,lk verzocht gisteren den overste, toch
een paar regete aan Beh ring te schrijven,
maar hij kent zijn adres ndet. O, heft is
treurig!"
Dp trainen kwamen het armo zwakke
me sje in de oogen. Roberta trachtte haar,
zoo goed zij kon, te troosten. Plotseling
riep Annler.
„Wie hebben de Rommerdorfs daar nu
Aveer bij zich? Een hall dozijn officieren.
Zeg tegen Helen© niets over Beh ring, Ro
berta, zii zou mij uitlachen."
Toen de dames naderbij kwamen, ston
den de hoeren op. Een van hen, een hooge,
si-anke gestalte, trad op mevrouw Sftern-
thal toe en zeide, haar de hand kussend:
„Mag .ik hopen, mevrouw, dat gij u mij
ner nog herinnert? Verleden jaar had ik
liet. geluk eetnige, helaas korte, maar ge
lukkige uren "in uwe nabijheid door te
brengen."
„Wees Avelkom, mijnheer von Wöllern",
antwoordde mevrouw Sternthail. „Wij 1
le® dachten caarné aan die®, gelukkigen
tijd, al volgden er ook ireurige dagen op
Me® nam plaats. Wöllern Avist het zoo
te maken, dat hij een stoel naast Roberta
kreeg.
„Heeft mijnhéecr Behring auog niet ge-
sohreven)?" vroeg Annie aan den overat©.
„Nee®", gaf Rommersdorf kortaf te® 1
amtAA'oord, e® voegde er bij: „gij hebt mij
dat al zoo dikwijls gevraagd, juffrouw
ErksteÊn; zou heft nieft -beter zijn, er ver
der over te zwijge®? Als Behring schrijft,
zult gij het dadelijk hoorem, dat beloof
Bk u."
Verbaasd, zielfs A-arschrikft, zag Annie
hem aan. zoo had zij de® anders altijd
goedgeluimde® ma® nog nooit hooren
spréken. Zij Joo® hare tranen nauwelijks
bedwingen.
Aim ding", fluisterde Roberta mede
lijdend.
„Waarom plaagt zij papa dagelijks met
hare \Taeen?" zefitte Heiene geprikkell
„Dait Behirdng niets meerr van haar wilde
Aveten. ayos duadeliik zichtbaar, em papa
is bede® al zeer. slecht geluimd. Heft
schijnt, dat het a'ertrek uwer vrienden
hevn erA^enzeer spijt ads u. Theresia was
ook altijd zijn geaelHn. maar op zijn leef
tijd.. Weet ie, ik had daaromtrent, en
ook over de verhouding A-on Hütedorf em
Behring tegenoA-er u, soms zulke gekke
gedachten."
Haastig viel Roberta haar hier in de
red©: ,,lk kan uw gedachten «riet, maar
verzoek u, ze hier miert- uift te spreken."
„Och zoo! Ongelukkig kroeg ik deze ge
dachte te iaat, anders had ik mij nieit zoo
veel moeite .gegeven voor die cijformen-
©chcm."
Ongeduldig had Wöllern het einde van
dift halfluid' gevoerd gesprek aangehoord;
nu richtte hij zich toft Roberta met de
vnaag: „'Mag ik hope®, dat gij, waarde
juffrouw, mij nog niet. geheel en al ver
geten hebt...."
„Ik heb niét zooveel vrknide® e® kennto-
sctn om ze te kunnen vergeten, mijnheer
von WöSleriL. on aam don tijd, waoiri® wij
elkander ontmoet hebben, knoopen zich
z©or veel schoon© herlunaringe® vast."
„Uw woorden k Linken zeer ATicmdetijk,
maar zij® te algemeen om mij te kunnen
bCATeidige®. Ik A-erlang meen-. Is mijn
Avemsch onbescheiden? O, kijk niet den
onderen kant uit. Bijna dagelijks heb ik
in mijn herin®enimc ivog eeai6 de 'kostelij
ke uren, doorleefd, ik heb geen enkel uwer
woorden of blikken vergeten 1 Dok uwe
smart heb ik gedeeld...."
„Hoe, gij wist..
„Zeker. Ik Avist, doft uw hooggeachte
vader gestorven ia, maar het schee® mij
te onbescheiden, u met mijn rouwbeklag
lasftig te vallen. Ik kon immers niet ho
pen, u ooit Aveer te ede®! Kon ik er nu
mee tevreden zijn, zoo dn het algemeen tot
UAve „kermissen" gerekend to warden? Tk
zal beproeven, mij recht to verschafte® op
een andere® titel...."
„Mijnheer -von WöBonn, gij richt uw»
mededeel ineen over uw verblijf in H an
no ver zoo uitehiiftemd tot mijn© vriendin
dart wij alle® Avrfmaakt onwetend zulle»
weggaand" riep Heiene hier uit. „Laat er
ons eens iets van hooren!"
.Walter® maakte een buiging. „Tot uw.
dienst, mejuffiouw."
..Ik verveel mij op heft oogenblmk grruAVft-
lijk, als dat zoo doorgaat, gebeurt er ieta
verschrikkelijks.
(Wordt vervolgAl
