2
No. 1997
BUREAU: STEENSCHUUR 15, LEIDEN.
Interc. Telefoon 935. - Postbus 6.
DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON, EN FEESTDAGEN
De ABONNEMENTSPRIJS bedraagt, bij vooruitbetaling, met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering
or Leiden II cent per week, ff.45 per kwartaal; bij onze agenten 12 cent per week, fl.60 per
daal. Franco per post f 1.80 per kwartaal.
Het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD is tijdelijk alleen verkrijgbaar tegen betaling van 10 cent
kwartaal, bij vooruitbetaling.
Afzonderlijke nummers 5 cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 7V2 cenL
DINSDAG
li EI.
1916.
Ds ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1-5 regels f0.75, elke regel meer 15 coat
Ingezonden mededeelingen van 1-5 regels f1.50, elke regel meer 30 cent, met gratis
bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte.
Aanvragen om Dienstpersoneel van 1-5 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent.
Aanbiedingen van Dienstpersoneel, Huur. en Verhuur, Koop. en Verkoop (geen
Handels-Advertentiën) van 1-5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent
De landstorm.
\\U hebben gisteren gemeld, dat de pe
ering een wetsontwerp voorstelt, waarbij
laads'ormpilidhtigen niet slechts kun
it worden opgeroepen om de 1 a n d-
eér mannen af te lossen zooals
geval 'is doch ook om de m i 1 i-
e p 1 i c h t i g e n naa<r huis te laten
in.
jet Huisgezin" oordeelt, dat het wets-
Iwerp tot ernstige ge-dachten opwekt,
liet spreekt vanzelf" zegt het blad
',dait de re-gearing aan uitbreiding van
landstorm niet zou denken, indien zij
gen had aan te nemen, dat het Euro-
asch conflict biinnein afzien.ba.pen fijd tot
Jossin.e; zoit worden gebracht.
Ki'it'n. zii m ocht const at eeren, dat h et
•uitzicht op vrede zijn schaduwen voor
wierp.
ilaar wij zien in bet ontwerp de he
chtheid kwa-lijk verholen, diat na den
igar duur van den oorlog, die achter ons
I, een nieuwe lange duur te vreezen
at"
Dat is zoo'; wii ziietn hetzelfde in het. ont-
id". Maar men. zii daarom nog niet è.1
animistisch. De regecring zal beducht
dat de oorlog nog langen tijd kan
ren En reeds 'in het vooruitzicht van
een mogelijkheid, heeft zij den
icht bare maatregelen tijdig te
Ken. In die klaarblijkelijke beduchtheid
regeeriog kunnen wij dus met
als ...Het Huisgezin" een zoo bijzon-
ernstig têüken zien, .al stemt de hou-
I van de regeering natuurlijk evenmin
èen blii vooruitzicht op een wellicht
dig te verwachten vrede
«der zegt. „Het Huisgezin":
Al is de uitgesproken 'F edoe'iing van het
werp, oen aflossingswet to zijn ten be-
v.an - de militieplielitigeh, toch zal
het ontwerp de niet isjtg ©sproken be-
iÏDig niet vreemd zijn gebleven, onze
ertaacht te> versterken."
ok dit is door de scherpzinnige re-
p van het „Hsgz." heel juist bemerkt,
ih' ook hierin vermogen wij w'&er niet,
als het blad, iets heei ernstigs te zien.
zijn :n ideze tijden door de regeering
ds zoo herhaaldelijk maatregelen gé
nen. die later bleken louter als voor-
f te zijn getroffen.
'ii besluiten dus. dat het nieuw land-
m-ent werp wel niet bl ij stemmend en
ustetelilehd is zeker inliet doch ook
■t zoo hèèl ernstig dienh fie stem-
i daar j.s geen dwingende reden
TE^LAND.
I« bevelhebbers der oproerige troepen
Ierland hebben zich overgegeven.
Britsehe stoomschip „Ledonhall" is
'flield.
Van de oorlogsterreinen.
Overzicht-
fai Zuiden van. het Narot.sjmeer hebben
do Duitschccns. maar zoowel zij zelf als de
Russen te kennen geven, de rest van de
loopgraven, die zij tijdens het laatste Rus
sische offensiefhadden verloren, her
overd. Daar is dus de toestand weer, als
of er heelemaal geen groot Russisch offen
sief had plaats gehad.
Die opleving van hef Westelijk front in
de afgeloopen dagen heeft ook nergens
een «enigszins belangrijke wijziging in de
verhoudingen gebracht. Wol werden hier
en daar loopgraven'der eerste linie geno
men en hernomen, maar de wederzijdsche
stellingen, werden daardoor zelfs niet ge
schokt.
Al lang loopt het gerucht, idat Japan
Engeland een genoegen zou willen doen
door ©enige troepen naar het Westen te
zenden.
Naar „De Tijd" verneemt, verzocht in
het Japanscbe parlement de afgevaardig
de Jamaigu opheldering over het gerucht,
dat graaf Okoema in Londen beloofd zou
hebben, dat, bij wijze van demonstratie,
ceniige troepen naar Frankrijk zouden
wefden gebracht.
De vertegenwoordiger van de ïegéeiing
antwoordde, dat omtrent de loopende on
derhandelingen met de Fr^nsche en En
gelsche regeöringen thans geen ophelde
ring kon worden gegeven.
Hierop, zéidie Jamagu, dat het garde-"
regiment juit Tokio naar Nagasaki is over
gebracht, ,en hij vroeg, of dit soms in ver
band stond' met do in omloop zijnde ge
ruchten. De regeering weigerde hierop te
antwoorden.
"De afgevaardigde Oyama viel daarop
zeer heftig do politiek van Okoema aan.
Hij zei, dat men Engeland niet meer
moest toegeven, waarop de regeeringsve-r-
fegenwoordiger antwoordde, dat men in
Engeland niet den indruk wenschte te
verwekken, alsof d.e toenadering tot Rus
land tegen Engelland was gericht. Voor
bet overige heeft do Japanscho politiek
alleen de nationale Japanscho belangen
op het oog.
0p Zee.
De duikboot, en mijnoorlog.
Het gewapende Engelsche jacht „Aegu-
sa" en de Engelsche mijnvege'r Nastur
tium" zijn in de Middellandsche Zee op
mijnen geloopen en gezonken. Van de
„Aegusa" worden zes minderen vermist,
van do Nasturtium" .zeven.
Volgens een Lloyds-bericbl zijn bet
Engelsche stoomschip „City of Lucknow"
en de Blessenk, een visschersvaartuig uit
Hartlepool, in den grond geboord.
Volgens een Lloyds-bericht is het En
gelsche stoomschop „Leudenhall'k gezon
ken. De geheele bemanning is gered.
Duiisch'and en de Vereenigde Staten,
Officieel wordt uit Berlijn gemeld: De
gezant der Vereenigde Staten, die in het
groote hoofdkwartier door den keizer is
vangen, kéar.t vanjdaag naar Berlijn
terug.
Van het Turksche gevechtsterrein.
De val van Koet-el-A mar a
De „Lokal-Anz." verneemt uit Konstan-
fimooél. dat.- Koet-ol-Amara 145 dagen in
gesloten ds geweest, waarbij "de Eng else ben
•in .verschillende gevochten in de omstre
ken groote verliezen hadden geleden. Al
leen in de maanden Maart en April ver
loren de EneeLscben meen- dan 20,000 man..
Een merkwaardig toeval is het, dat de
Engelschen bet vorig jaar terzelfder tijd
aan die Dardanellen verslagen werden en
wel een dar voor het feest van de troons
bestijging. De groote overwinning van
Koet-eil-Amara was de dag na het feest
van de troonisbestiitrina.
De „Ikdam" betreurt dat generaal-veld
maarschalk von der Goltz de overvvinning
niet heeft mogen beleven. De val van Koet-
el-Amara werd overigens, te; Konstanlino-
pel reeds eenige dagen geleden verwacht.
Zaterdag, juist teen men de vlaggen, die
•ter eer.e van de trooansbestdjging van den
-Sultan uitgestoken waren, had binnenge
haald, kwam bericht, dat Koet-el-Amara
gevallen en de Engelsche bezetting gevan
gen genomen was. De stad werd daarop
•opnieuw in vlaggentooi gestoken en ge-
fLlumineierd.
De overgave/van, Koet-el-Amara wordt,
'vol eens een teleeram uit Komst au tanop al
aan de „Frankf. Ztg." in Turkije niet zoo
zeer van belang geacht. om het aantal ge
vangenen, daarbii gemaakt, dan oiiidat zij
de mislukking der verstrekkende plannen
van-Engeland beteekent, om een ove.rland-
sche verbinding tusschen Egypte en Indië,
c.ver Eyrië en Masopotamië, tot stand te
brengen. Vangroot belang is ook dat aan
zienlijke fitriidkracMen nu vrij komen.
Waar zij gebezigd zullen worden,, is nog
onzeker, 't Is mogelijk dat zij zullen die
nen om dè Engelschen geheel uit Irak le
verdrijven, maar wellicht, acht het Turk
sche legerbestuur hel beter ,;dez& etteren
de en sloopende wonde van Engeland open
te laten" en die troepen tegen de Russen
in Perzië te laten oeta-ede-n. Zoolang Koet-
el-Amara niiet gevallen was,, b.eef de Rus
sische opmarsch over Kormandzjah een
dreigend gevaar, omdat hij tegen Bagdad
en dus meteen tegen de "verbindingslijn
der Turken gericht was. De Russen maak
ten echter den laatsten tijd niet veel haast
met hun opmarsch teaar. Bagdad. Zij had
den Ispahan blijkbaar liever en van bun
standpunt was dat ook verstandiger. Een
tocht naar Bagdad- zou hoofdzakelijk En
gelsche belangen ten goede zijn gekomen/
Ts Kcmstautinop&l is men dan ook over
tuigd dat Rusland' zich over do nederlaag
eter Engelschen in Mesopotamië heimelijk
zal verheugen. Want daarmee zijn de
plannen van Engeland dn Peirziië mislukt.
Engeland.
De onlusten in Ierland geëindigd.
Uit Londen wordt officieel bericht: Alle
opstandelingen te Dublin hebben zich
overgegeven. De stad is thans volkomen
veilig.
De opstandelingen in de landelijke dis
tricten geven zich aan do mobiele kolonnes
over.
Reuter seint nog: Het was bij de over
gave der opstandelingen te DubLin een
dramatisch tooneel, toen zij uit het- bran
dende postkantoor werden verdreven. De
troepen, die. de toegangen van Sackville-
street bezet hielden, staakten liet vuren,
toen de leiders der opstandelingen met de
witte vlag naderden en een wapenstilstand
vroegen. Daarna werd de onvoorwaarde
lijke overgave geteekend door -Pearse, den
z. g. president van het voorloopige repu-
blikeinsclie bewind, die alle bevelhebbers
der opstandelingen beval de wapens neer
te leggen.
Afschriften van de overgave zijn in het
geheele land aangeplakt.
Verschillende oorlogsberichten.
Zes zonen In het leger. De Belgische
„Legerbede" maakt mei ding van een Bel
gischen vader, die zes zomen in het Belgi
sche leger heeft. Het (is Gustaaf de Smul,
uit Lokerem, die thans .in Engeland ver
toeft.
Oorlogsinvaliden. De Saksische re
geering heeft bepaald, dat oorlogsinvali
den geholpen moeten worden wanneer zij
een betrekking in staatsdienst wenschen
te krijgen. Dit mag hun slechts in uitzon
deringsgevallen worden geweigerd.
De Meidoorn-vrucht. In Duitschland
is men van Plan de vruchten van den Mei
doorn dit jaar voor de volksvoeding te
gebruiken. De bladen richten aan het
publiek het verzoek daarom geen bloeien
de Meidoorns te .snijden.
Zuinig rrtet brood* Een nieuwe wet
in Frankrijk verbiedt den diei^n brood te
voederen.
Suikerschaarsie in Engeland. De
schaarste aan suiker in Engeland as, vol
gens reizigers uit dat land, zeer groot,
men kan slechts 2 Kg. tegelijk bekomen.
Ongelukken in Londen. In 1915 zijn
or in Landen: door overrijden 867 men-
sch&n gedood en 26,869 gewond, d.i. 48 en
37 pGt. meer dan in 1914. Van de vermeer
dering is het donker laten van de straten
•bij avond natuurlijk de oorzaak.
Maximum-prijzen. In Italië zijn maxi
mum-prijzen vastgesteld voor den publie-
ken verkoop van landbouw- e.n mijverheids-
voor tbremgselen voor algemeen gebruik.
Sodagrondstoffengebrek in Denemarken.
Zaterdag is men in Denemarken moe
ten ODbouden met het maken van soda. De
fabrieken krijgen ai eenigen itij'a geen
grondstoffen meer uit Duitschland en
laatstelijk ook niet meer uit Engeland.
Voor de wasscherijen en glasblazerijen
begint liet te spannen.
Een oor:ogswinsthe 1 asting. De Zwif-
sersche Bondsraad heeft in beginsel be
sloten tot het invoeren van een belasting
op oorlogswinsten.
Buitenlandsche berichten.
Een schrijven van Israëlieten aan
Z. H. den Paus.
Wij hebben indertijd melding gemaakt
van een schrijven, waarmee Z.Em. Kardi
naal Gaspari! namens den II. Stoel ant
woordde op een verzoek om hulp van de
Israëlieten te New-York en dat uitdruk
king gaf aan de naastenliefde, die het
Evangelie voorschrijft:
„De Tijd" kan thans den 'geheelen tekst
geven van het schrijven der Amerikaan-
sche Jóden, waarin de bescherming des
Pausen wordt ingeroepen. Het is geda
teerd van New-York 30 December 1915, cn
luidt aldus: -
Heilige Vader,
Ondergeteekenden, burgers der Vereen.
Staten van Amerika en aanhangers van
het Joodsche geloof, hebben met stijgenden
afschuw vernomen van de wreedheden en
namelooze bitterheid, sinds het begin van
dezen wereldoorlog hun geloofsgenooten
aangedaan in strijdvoerende landen. De
Joden hebben veel meer te doorstaan ge
had, dan zij, die een anderen godsdienst
belijden; behalve van de rampen en de
verwoesting, veroorzaakt door de ontmoe
ting der legers in de streken, waar de
krijg wordt gevoerd, zijn zij het voorwerp
gtéweest van bijzonjlere vervolgingen en
verdrukkingen, waarvan hunne anders
denkende landgenooten vrij bleven.
Tegen onze ongelukkige broeders wer
den hartstochten en vooroordeelen ge
voed zelfs door henj die zich hun politieke
medestanders noemen, totdat hun lot on
dragelijk werd, in sommige streken, waar
.zij reeds lang gevestigd waren, beoogden
hun naaste buren hunne uitroeiing, door
de meest verfijnde wreedheid .tegen hen
uiit te oefenen; dikwerf door hen econo
misch te boycotten, zoodat zij veroordeeld
waren om letterlijk van honger te sterven^
Met dit adres zenden wij een memoran
dum, dat slechts een gedeelte blootlegt van
de vreeselijke waarheid.
Wij zijn er ten volle van overtuigd, dat
Uwe Heiligheid, indien zij omtrent deze
feiten ware ingelicht geweest, onmiddel
lijk gebruik zou hebben gemaakt van den
diepen moreclén, ethischen en religieuzen
invloed, welken, de Katholieke Kerk uit
oefent op hen, die naar Uwe Heiligheid
opzien als naar hun Herdier, doch die on
gelukkiglijk hebben deelgenomen aan de
ze vervolging. Daarom, en omdat wij de
voorbeeldige menschlievendhedd kennen^
waarom Zijne Heiligheid zoo terecht
wordt geëerd, komen wij, met allen eer
bied. hem ver schuld Lsd. tot» dein Opper
priester, in de hoop" dat hij ons zal wil
len bijstaan in dit uur van bitteren nood.
Wij roepen met nadruk het gezag in van
\len Hoogepriesfer der groote Roomsch-
Katholieke Hiërarchie... opdai bii rlcri Knr-
•d»fixa.ion„ Aartsbisschoppen. Bisschoppen
en Priesters opdrage de geloovigen te ver
vullen met afschuw voor deze daden van
vervolging, vooroordeel en wreedheid,
waarmede onze ongelukkige broeders zijn
overstelpt.
Met bewondering en dankbaarheid her
inneren wij aan de talrijke gelegenheden,
waarbij in het verleden eenige voorgan
gers van Uwe Heiligheid hunne bescher
ming aan het Jood&che volk hebben ver
leend, om wille van recht en wet.
Wij weten, hoe groot gewicht geheel de
beschaafde wereld hecht aan iedere .ver
klaring, die uitgaat, van zulk een verhe
ven bron van wijsheid en moraliteit, als
Uwe Heiligheid vertegenwoordigt, waar
om wij het hoopvol vertrouwen durven
koesteren, dat het Vaticaan de geschikte
stappen zal aoen, opdat, het lijden, waar
onder millioenen onzer geloofsgenooten
gebukt gaan, eindigde door een uiting
van die menschlievendheid, .waaraan Uwe
Heiligheid zoo zeer hecht, en opdat de
wreede onverdraagzaamheid en de onbil
lijke vooroordeelen, die tegen ons opston
den, mogen verdwijnen, door de roemrijke
uitoefening van Uw hooge moreele en
geestelijke macht.
FEUILLETON.
Beproevingen.
tara oppervlakkigheid,, hare licht-
öighead hadden reeds te diep wor-
geschoten, al maakten, hare gewillig-
'd on genegenheid dikwijls veel goed,
it-dé» eersten misdeden. De overste en
zuster hadden gedurende liun ver-
Ijf im verschillende groote garnizoens-
tótsen, vele van de eerste families lee.ren
teen, van. welke men er vete in Wies-
Men terugzag, al was het ook maar voor
jden itijd. Verscheidenen va,n deze ken
den, vooral officieren, hadden zich ook
?iis voor goed te Wiesbaden gevestigd,
«en vormden nu de kern van den gezeil-
Ste. 'krimg, waaraan anderen zich gaarne
'oten.
eerste, twee nummers van het pro-
^nma waren gespeeld, cn Helena noem-
sbaar vriendin halfluid' de namen' van
Ne personen, die onder de boaite, gol
fde menigte, opvielen; twee dames kwa-
te aan het tafeltje, waaraan de Rom-
'riorfs zaten. Helma stoof op.
"Alweer die Erksteins!" riep zij ge1-
uit, „dat wordt tie erg; men is
jtf^raaail niet meer veilig voor haar."
üieaie, hoé kun/t ge zoo spreken", be-
mevrouw van. Domberg. „Mevrouw
^teiin is een beminnenswaardige dame,
ken haar sedert jaren", voegde mie-
r°uw Sternth al er aan too.
zeg ook niets van mevrouw Erk-
tantelief', liefkoosde Hölane, „maar
dochter is al-les behave beminnelijk.
Een leelijk, ziekelijk nest", fluisterde. He
llena tegen Roberta. „Doodeiij.k vervelend.
Daarenboven meent zij, dat alle heeren op
haar zijn verliefd, omdat zij geld heeft.
Inderdaad, dat is hare beste eigenschap.
Nu, ge zult zelf zien."
Dit minder liefelijke oordeel verhinder
de Hetene evenwel niet, de aangekomenen
zeer hartelijk te begroeten, en nauwelijks
diet zij .aan mevrouw von Domberg den
tijd om het gezelschap voor 'te etel/jen.
Mevrouw Erkstedn luisterde slechts ver
st rooi d'. hare dochter vorderde al hare
ODiettendheid.
„Anna, waar wilt ge zitten? Trekt het
daar niet? Wilt ge niieft liever in de zon
zitten? Dat verdraagt ge niet, mijn engel!"
„Ach. mama, val mij toch niet eeuwig
met uwe vragen lastig!" was het wrevelig
■antwoord van Aninie, een leelijk, bleek,
ongeschikt meisje, om wier dunne lippen
een ontevreden trek lag.
„Ga hier zitten, Annie", stelde Helena
voor. dichter naar Roberta schuivend.
„Hier is schaduw."
„Om on de muren van het Kurhaus fa
kiiken? Dank ie vriendelijk, Hellene. Neen,
ik aal gaan zitten tussdhen u en juffrouw...
hoe zegt gij? Ha., juffrouw Ste-mthal."
Aninie schoof, zonder ©en verzoek af tie
wachten, haren stoel tusschen de bedde
vriendinnen. Hiermee w»as aan' ieder ver
trouwelijk gesprek tusschen dezen ©en
einde gemaakt. Heten© beet zich geërgerd
op de lippen en wierp eien vee'.zeggenden
blik op Roberta, dia flauw glimlachte;
Annie leunde .achterover op. haar stoel en
speelde uit verveling met haar armbanden
of mot een mad al jon, dat aan oen zwaro
gouden ketting om -haar bals hing. .Vra
gen, dia tot haar gericht .werden, beant
woordde zii kortaf, en spoedig verflauwde
daardoor het onderhoud.
Alleen de oudere .dames en de overste
bleven met elkaar dn gesprek. Roberta en
Helene keken in de af- en aanstroomende
menschenmassa, waar genoeg stof was tot
op merk instem.
Plotseling -riep Helene uit:
„Daar komt ingenieur Behring aan."
„Waar? Heeft bij ons gezien? Komt hij
hierheen?" vroeg Anrnie 'haastig, terwijl
zii zich uit haar achtelooae houding op
richtte.
..Hoe zou ik dat wéten? Hij schijnt wel
hierheen te komen.... neen, hij buigt om
en gaat naar de groote zaal van het
Kurhaus."
„Hoe vervelend'." Annie zonk weer op
haar stoel terug. „Kent gij ingenieur
Behring?" Deze vraag was tot Roberta
gericht.
„Neen... hoe zou ik ook? Wij zijin liaer
immers vreemd."
„"Och ja, dat vergat dk gij woont in
Berlijn, niét waar? In een zoo groote stad
moet het verrukkelijk zijn. Schouwburgen,
concerten, bals lederen dag lets anders.
Dat ds eerst leven! Werkelijk, ik zou u
kunnen benijden." Anmile besloot met een
zucht.
„Dat zou werkelijk ommpodig zijn, wamt
ik heb nooit aan dergelijke uitspanningen
deel eernamen. Wij dragen, zooals gij ziet,
nog rouw."
„Ik beklaag u van harte; men as maar
©ons joing, en de tijd vliegt om. Wij waren
verleden herfst dn Berlijn. Ik veiheugde
mij al op den winter, maar toen steurde
men' mij naar hot Zuiden, omdat ik een
beétj© hoestte 'de artsen wildon- het.
Mama doet .alles, wat ik. wil; alleen als er
sprake is van mijn gezondheid, is zij on-
verbiddeiliik. Ik haat dat woord."
Als vermoeid van inspanning, sloot An
nie haar oog en.
Roberta keek medelijdend naar die ieere
gestalte, dat bteeke, smalle gezicht mie-
vrouw Erksteim had wel gelijk, dat zij be
zorgd was voor bare dochter.
Annie, lieveiLng, wilt ge goen desk. om
slaan?" vroeg haar moeder juist.
„Ik zal daar .als ,een vleermuis gaan zit
ten? Het valt me niet dn. Mama, 'laat me
toch als het u belieft met rust", antwoord
de het verwende kind.
„Gii vermoedt niet, boe bezorgd ik mij
maak ©ver Amnae", zeidé mevrouw Emk-
stem zaclïties tot de beide oudere dames.
„Ik heb mijn echtgenoot en twee volwas
sen kinderen aan dezelfde kwaadaardige
ziekte zien bezwijken, en Annie ds de
eenige, die mij overgebleven ds. Als ik lraar
verloor...." Hier stokte liaar stem.
„Het schijnt mij wel, dat het verblijf
hier uwe dochter goed doet, zij ziet cr be
ter uit dan vroeger", troostte mevrouw
von Domberg.
„Vindit gij werkelijk? Ilc bok, haar hu
meur wordt ook beter. De dokters willen,
dat ik haar zal opvroolijkon, maar Annate
verlangt levendige uitspanningen, bols en
dergelijke dingen, die haar absoluut ver
boden zijn. Iedere andere wensdh, dien zij
uit. wordt vervuld; ik wil eenmaal tot mij
zelve kunnen zeggen, dat jik alles gedaan
heb. om haar gelukkig te maken."
Was dit werkelijk do aangewezen weg,
om dat arm rijke meisje, aan wie oogen-
schiinliik alcclits oen kort leven zou ge
gund zijn, gef.uk'kig te maken? Mevrouw
Sternt'hal betwijfelde hel
Uit de muziekkiosk klonk juist een
adagio van Beethoven.
„Alweer Beethoven!' riep Ann ie onte
vreden.
„Hout ge niet van Beethoven? Ik vind
dit adagio verrukkelijk", verzekerde Ro
berta
„Ik begrijp niet, wat men toch voor
moois aan die muziek kan vindoj*, zij
verveelt mij altijd", was het antwoord.
Gedurende den laatsteu winter loer te
ik deze composities nader kennen. Mijn©
vriendin Theresia speelt Ze meesteel ijk."
„Ik Jioord© u nu al driemaal d«eze vrion-
din noemen, Roberta!" riep Iltectne uit.
„Werkelijk, ik zou jaloorseh kunnen wor
den. Wie is dio Th ores ia toch?"
„Therosia Ilülsdorf is do zuster van mijn
broers complagnoai en de beminnelijkste,
verslandig-eto, voortreffelijkste dame, dia
ik ooit heb loeren iranne©."
„Dat is veel gezegd, want ge dweept
nieit OdcM met tern and. licit rs maar jam
mer. dat men dit wonder na©t kan zi-cn."
„Dat zou misschleni wei mogelijk zij»,
waarde Helene. Thcfresia 3>&k>ofd© ons to
zullen, bezoeken-, als wo langer hi-or zoi>
den morton blijven. Nu hoe-ft do dokter al
gezesd. dat dit noodzakelijk te, en daar
om schreef ik heden aan Thcresia, dat zi)
haar belofte maar spoedig moest nako
men. Zij zal u bevallsn, rkiaa* ben ik
overtuigd."
„Wees daaa* niet zoo zeker van ik zal
haar met crLtaschca, btók opnesman."
r^'ordt vervolgd.!
