weed© Blad.
BINNENLAND.
JAARGANG
NO. 1984
5te £cicbeli^(Soii/tomt
aterdag 15 April 1916
Uit de Pers.
De Bevredigingscomnrssie.
iMa a s b 'O d e zegt het resultaat der
ji#;® gsoofflwsi© te aanvaarden als
fed ig ings arh ©d d.
gulle erkenning waardcerein, wij,
■ons zal worden geschonken. van
■als. ons' recht immer hebben he
li aangewezen.
aand kan -ons beletten booger gaan-
jjacfoen te 'koesteren en daarnaar op
lie w'iize te-streven
li „den schoolstrijd!" zou men toch
®r deze bevrediging tot stand komt,
Édigd kunnen beschouwen,
deze reden, dat- de kracb't van ver-
•digmg over onthouding van ons
recht zou ophouden ons «voort te
echter zal de levende kracht van
loor de heerlijke zaak van ons on
tworden stilgelegd.
i van daar. Met vernieuwde geest-
ittlten de vrienden ©n. de dienaren
onderwijs verder streven naar
I hooger opvoering, steeds 'verdere
Sin.2 van ons opvoedingsstelsel
iwiint dan. ..de" schoolstrijd uit het
n?nt. naar wij van hart© begee-
een andere, edelaardige strijd,
em schoon© wedloop, begint tusr
do maatschappelijke krachten, wei-
iinet de opvoeding der jeugd beziig
inter deze wedloop onder vrije en
voorwaarden kart geschieden, dan
rJ s en ieder voorstander van. waren
ing wel.
moeten dan van onze bezwaren,
fern. Aan het werk der commissie
(kokkelen, is diat werk in gevaar
«heel heeft 't toet vertrouwen van
id als alle politici in de-n. lande.
iebee-1 moet het worden aanvaard,
geheel heeft 'het- de schitterendste
iop verwezenlijking."
Centrum schrijft o. m.:
wette'ijk -tot «tand, hetgeen,
Commissi© is ontworpen en wordt
Md. dan zal van den schoolstrijd
ouden vorm geen sprake moer
izijn en ©en toestand worden var-
we,'ke een eerlijke mededinging
ii de openbare m -bi zonder e schooi
TOP nipt.
eit aan. het ©ndervvijs-aelf ten goo
ien.
od*inbaar onderwijs aal niet ver-
ma.ar hot bisouder onderwijs «al,
niet anders dan behoorlijk is, boter
narecht en tot zijn recht kunnen
door d© pniaracree'© gelijkstelling,
teffriinan niet. dat men daartegen
this ©rnstiige, iaat staan principieel®
zou kunnen aanvoeren,
beid der Commissie ds ©en rijp stuk
«tuisend van het oprecht verlan-
i tot overeenstemming t© geraken.,
'Mir in do Commissi© mannen zit-
«men. die tot oorcleelen over deze
i alleszins bevoegd waren m ge
mzen worden met d<© geschiedenis,
ikkeling en d© huidig© ©ischeoi van
ui tstekend bekend - te zijn;
van al te groot© zwaartri Lehdto-eiid
de uitkomsten van haar yerrich-
slechts met een. donker er airgwa-
te beschouwen,
bet mii.euw ontworpen, art.. 192 ver-
met h©t bestaand©, kan móet ont-
dat. terwijl clit Oa-atsf© .een bespot-
Fe.UILLC.TUiM.
Beproevingen.
e dankbaren. blik zonk mevrouw
i ui den naastbijzijnd-en zetel;
tun zij met, zij was naar lichaam
itoiaai ungepui. Roberta nam haar
i-reismantel .ai' en wild© er mee iii
daarnaast gaan. Ernst hield
?6ii en drukt© op d© schel.
de taak van uw kamermeid,"
j; .)he moot leeren u t© laten be
dden ten dage caxeeren de (lierisU
i -hunne meesters of meesteressen
"aur de mate, waarin zij kunnen
hlenxnaai op. de, schel drukken
t kamermeisje, tweemaal de Werk
"driemaal de keukenmeid. En nu
meeni je plichten aan de theetafel
Njn jou kamers dan?" vroeg Ro
ller,
dea anderen kant van het huis; Ge
benevens de daartusschen gelegen
eui morgen mogen zien."
%aden morgen, na een rustigen
uiebben doorgebracht, waren moe-
fochter, vooral de laatst© geneigd
vroölijker de wereld in te kij-
'ieiIgd stelt immers altijd belang in
en onbekende
overtrekken, die door de beide
'bewoond werden, grensdeh een
.e Kamer met twee ontvangsa lons,'"
ti;nig en miskenning van die werkelijkheid
is geworden. het eerste ©engehoed ande
ren. geest a-deanit, terwijl d© wetsontwer
pen, die daarbij zijn gevoegd, den grond
slag leggen voor een toestand van gelijk
heid en regelmatig© ontwikkeling,"
Het Huisgezin schrijft o. m.:
H©t voorgestelde artikel 192 is niet ge
bouwd op den ohs -sympathieken grond
slag, waarvan het voorstel der Staatscom
missie van 1910 en het ontwerp van mi-*
uister Heemskerk uitgingen: de ingezete
nen zorgen als regel zelf voor het lager
onderwijs; maar men bedenke, dait het
de vrucht is van ©en compromis, do vrucht
van een overleg van mannen, genegen on
recht weg t© nemen en samen te werken
tof, verhooging van het peil van ons volks
onderwijs.
Hoe kan een eind© worden gemaakt aan
den staatkundigen schoolstrijd? voor
deze vraag stond de Staatscommissie, en
zij meent deze vraag bevredigend te heb
ben beantwoord.
Wordt dus het ont/werp-arfcikel 192
wat te verwachten is door de regeering
overgenomen en hecht de volksvertegen
woordiging daaraan haar zegel, dan gaan
wij een period© van rust tegemoet.
Niet van rust op het gebied van onder
wijs zelf-, integendeel, het zal voor ons een
periode van verhoogde actie en krachtige
werkzaamheid worden.
Maar de politiek zwijgt voorshands.
Men behoeft de hoop niet op te geven.
Nadat D T ij d d© voordeelen heeft op
genoemd'. welk© het Onder wijs-nap port
ons schenkt, wijst zij ook op de concessies,
welke hef. onzerzijds vraagt, „waarvan
men de waarde siiet moet onderschatten".
De onderwijzers worden benoemd ma
vooraf göp.teegd overleg met den school
opziener, "hot Leerplan staat onder een ze
ker toezicht van dien onderwijsraad; de
leeft ijd vSn itoelatiffiig op d© school en het
schooèg-eld "moeten voor openbar© en bij
zondere scholen gelijk zijn-
Ziedaar enkele -der offers, di© van qns,
-in, ruil van de wonst, worden gevraagd.
Indien wij 2e stellen t©g©nov©r de winst,
die verkregen wordt, dan zouden wij
vooralsnog niet duiven zeggen, dat desa
het zwaargJt weegt.
Zullen wij daarom zóó óver gaan, dat
wij de «toegestoken hand afwijzen?
Indien wij. geen geloof hadden in het
bijzonder onderwijs, dan zouden wij zeg
gen: ja. In tegenstelling f.n dezen met d©
meaning onlangs hier door den Haag-
schen briefschrijver ontwlkkcLd komt
het ons echter voor, dat, juist omdat te
genwoordig de wind blaast in het zeil van
de bijzondere school, wij toegevend kun
nen zijn en op de 'nieuw© voorwaarden het
nieuwe tijdperk met ©en gerust gemoed
kunnen beginnen. Wij willen daarbij ook
met vergeten, dat wij iop dit o ogenblik
zij het tijdelijk in d© minderheid' zijn en
dat dientengevolge het compromis te onzjen,
nadeel© moet uitvallen.
Eén ding staat echter voor ons vist: d©
tegemoetkoming, ons gedaan, betalen wij
en betalen wij «ruim en goed bij de voorge-
sfo'.de regeling. Er kan noch mag sprak©
van zijn, dat men ons ooit iben tweeden
male de quitanti© presenteert. Indien bijv.
biart. 80 m aar ©en vergelijk moet worden
gestreefd, dan zal dit nergens -anders kun-
ner gevonden worden, dan in art.. 80 zelf.
Bij. het ondérwijs hebben wij als afgere
kend.
Tijd en meer verloren.
Onder dit opschrift schrijft Het Huis
gezin:
Minister Talma had ons een flink st-uk
sociale wetgeving geschonken.
Zijn verzekeringswetten waren niet on
verbeterlijk, maar ze waren af en men kon-
de ervaripg uit-spraak laten doen over d©
noodig blijkende reparatie-
De linkerzijde, onder socialistischen
druk, zou alles overdoen.
Voor de ouderdomsverzekering zou zij
het staatspensioen geven, en invaliditeits-
en ziekteverzekering zouden op geheel
nieuwe grondslagen gorden opgetrokken-
Van al wat Talma gedaan had, deugde
niets.
Regeering en linkerzijde zijn ledlijk in
gebreke gebleven.
Het staatspensioen, armelijk en verne
derend zonder een bewijs van onvermo
gen niet te verkrijgen is dan nu aan de
orde, met d© pensioenbelasting, als verkap
te premiebetaling, achter de deur.
De conservatieven van links slikken het
'Gtlaatspensioen omdat zij daarvoor den
steun der socialisten in 1913 hebben ge
kocht.
De vooruitstrevenden nemen het op af
betaling aan, met de uitgesproken of stille
gedachte, straks de armzalige uitkeering
te zullen verhoogen.
Afgezien van de aalmoes aan de zeven
tigjarigen, heeft men van de linkerzijde
niets te verwachten.
De (eigenlijke verzekeringswetten, die op
uitvoering of omwerking wachtten, heb
ben zij gemoedereerd laten liggen.
Was rechts aan het bewind gebleven, ze
waren reeds uitgevoerd geweest en d©
zaak had gemarcheerd.
Nu komt er niets van.
Treub, die voor uitvoeren of wijzigen
stond, heeft moch het een, noch het ander
En zijn opvolger heeft nu geen tijd meer.
Na 1917 komt d© zaak terecht, wordt
thans gezegd.
Van d© regeeringstafel is de verrassen
de mededeeling gekomen, dat het staats
pensioen misschien toch wel met de zoo
verguisde Talma-wetten waren overeen
te brengen.
Minister Lely zou zich aan de 'uitvoering
zetten.
Dan was het voorbereidende werk ge
daan en kon na '17, wie het dan aan de
stembus won, dadelijk tot invoering wor
den overgegaan.
Het lijkt mooi, maar vergeet niet, dat de
Grondwetsherziening met haar nieuwe
verkiezingen tot oponthoud zal dwingen.
Er is geen sprake van, dat er in '17 iets
va®. de vcrzekeilngswetten kan komen.
En zoo zullen de werklieden opnieuw ge
duld hebben te oefenen.
Met -rechts aan het bewind waren ze ge
holpen geweest.
Door de nalatigheid van Tinks, .die het
beter zou doen, ma,ar niets deed, ontvan
gen ze vooreerst niets.
Dit heeft men er me© gewonnen met in
'13 aan rechts het, vertrouwen op te zeg-,
gen ©n zich in de armen van de linkerzijde
te werpen.
De Bevredigingscommissie.
B EWA A R S C H O O L ON D E RW IJ S.
D© ontworpen regeling gaat uit van die
volgende beginselen.
Er moet ©esa krachtige .prikklel worden
gegeven -tot uitbreiding van h©j> bewaar-
scboolomderwiis. D© voorstanders van het
bijzonder onderwijs moeten niet in, ongun
stiger .toestand worden geplaatst dan die
van fut openbaar onderwijs, maar -het om
gekeerde mag evenmin hot geval zijn.
Er zullen voor die deugdelijkheid van alle
bewaarschocdonderwijs, dat geheel of ten
deel© uit ooehbare kassen wordt bekostigd,
waarborgen moeten worden opgenomen
door de omschrijving van. de werkzaamhe
den., regeling van de vereischte bevoegdhe
den ©n van de opleiding van d© leerkrach
ten en door doeltreffende inspectie.
Wat de uitbreiding, van het bewaar -
schoolonderwijs betreft, zoo behoort men
■rekening te houden met zijne historische
ontwikkeling. Openbar© besturen hebben
zich niet in d© eerst© plaats tot dii-t onder
wijs aangetrokken gevoeld. Het bijzonder
onderwijs, w©lk© bepaling echfcèr mem
denk© aan de zeer krachtige werkzaamheid
der Nutsdepartementen. volstrekt niet
met di© van confessioneel onderwijs sa
menvalt. is hiler van oudsher regel ge
weest ein ov&rwiöegt blijkens bovenstaand©
cijfers ook op dit ©ogenblik nog zeer verre.
DLt neemt miet weg. dat ook voor d© ge
meenten hier ©en taak 'ligt, welke zij on
der verschillend© omstandigheden zelve
fcehooren ter hand f© nemen.
In het al gemeen echter d© verplichting
aan gemeentebesturen op te leggen om
bewaarscholen oip, .te richten, schijnt even
min. aanbevelenswaardig als d© verplich
ting aan ouders om hunn© kinderen der
gelijke scholen te doen bezoeken. Ook
zonder dat kan voldoende uitbreiding van
bet onderwijs worden verkregen en voor
ziening in die bestaande behoefte.
Vooreerst geschiedt dit door den gemeen
ten die verplichting o.p t© leggen het bij
zonder bewaarschoolondorwijs, dat aan
ze-kor© eischen voldoet., t© subsidieeren op
een wijze, welke de oprichting niet te be
zwaarlijk maakt daar, waar de behoefte
ziich ernstig doet ge voeden.
In de tweed© plaats door den belang
hebbenden de gelegenheid te geven van
Ged. Staten eene uitspraak uit te lok
ken over de vraag, of in een© bepaalde
gemeente d© oprichting van ©ene open
bar© bewaarschool no© dig is, terwijl ge
meld bestuurscollege, alvorens zijn© be
slissing te nomen, vooraf nog het gevoelen
van dien Onderwijsraad, een hoogstaand
onafhankelijk college op onderwijsgebied,
ïri&et imwiemen. Belanghebbenden kunnen
di't verzoek gronden op de behoefte aan
and.er einder wijs dan in bestaand© of op
t© nichten bijzonder© bewaarscholen wordt
.gegeven. Gedeputeerd© Staten kunnen dan
daartoe het bevel geven.
In de d©rd© plaats door de instelling van
een deskundige inspectie, welk© voorlich
ting iem leiding bij d© oprichting kan
geven.
Wat de gelijkheid van behandeling der
verschillende ircebti-ngen betreft, zoo wordt
do «volgende voorziening voorgesteld.
Bijzondere schoLen van verschillende,
richting, die aan d© wettelijke vereischten
van deusd<el.iikheid volSoen, o-ntvangen een
bijdrage per leerling, even -groot als be
steed zou moeten worden pier leerling,
wanneer uitsluitend door de gemeente het
bewaarschoo'lomderwij.s was ingericht, dat
in rU behoef tien _in d© gemeente voldoende
Toorzag.
Op deze wijze wordt vermeden, dat het
bijzond-er onderwijs tegenover het open
baar onderwijs in ongunstiger verhouding
wordt gebracht-, terwijl tevens voor ver
kwisting van gelden wordt gewaakt.
NOTA VAN DEN HEER
TYDEMAN.
In d© Nota van den hear Tydern.q.nj (v.l.)
wordt betoord dat d© ontworpen wette-
iji'ke regelingen, alsmede het als bekro
ning daarvan ontworpen nieuwe art 192
der Grondwet, bij hem .geenszins de over
tuiging hebben gevestigd dat daarmede de
beoogde bevrediging op heit 'gebied van
het óager onderwijs zal worden verkregen.
Integendeel, ihii is meer en meer van mee
tni.ng gewórden dftt dit voorstellen ©en
ernstige bedreiging dar openbare school
bevallen. Hii vreest ie©ne conversie op
grootte schaal van openbaar in bijzonder
onderwijs. Een zijner -ernstigste beden
kingen is. d,at d© voor de oprichting van
bijzofndere scholen gesteld© ©i-schen en
voorwaarden t© gemaklcolijk zijn.
De regeling der onderwijzerssalarissen
acht de heer Tydeman in het nadeel van de
onderwijzers ©n van hel onderwijs, om-
dal sij een aj'.len wedijver doodende uni
form itedt zal geven. Ook wat de inrichiting
der scholen betreft wordt naar uniformic
teit gestieefd. Wordt zoodoende de con
currentie ten. aanzien, van het gehalte van
het onderwijs weggenomen, d© school
strijd zoo men wil de politieke zal
daarentegen niet verdwijnen, doch naar die
gemeenten en in de gemeentebesturen
overgebracht worden. De scheiding van
voor- en tegenstanders der openbare school
welke trouwens ten nauwste samenhangt
met d© op godsdienstig gebied uateenloo-
pende levensbeschouwingen zal niet
udtgewischt worden.
Helt bezwaar waartegen de beier Tyde
man zich "ten principal© richt ds, dat do
bijzondere schooi, die op bekostiging uit
d© openbare kas naar denzolfdein maatstaf
als de openbar© aanspraak verkrijgt, niet
aan dezelfde eischen van deugdlijkhoid
als de openbare zal hebben te voldoen.
Het zal genoeg zijn, indien die bijzonder©
school voldoet aan de bij de wet te stellen
voorwaarden. Alinea 5 zegt, dat de
eisch-en van deugdelijkheid bij de wel
zullen moeten geregeld worden, maar
laat den wetgever ten aanzien dier rege
ling volkomn vrij. De wet zal ander©
eischen van deugdelijkheid voor de bij
zondere dan voor de openbare school mo
gen stellen.
De vrijheid van richting mag geen mo
tief zijn ,om het stellen van eischen vair
deugdelijkheid af t© wijzen.
Staten-Generaal.
TWEEDE KAMER.
Vergadering van gisteren.
Ouderdomswet Regeling van
werkzaamheden.
Nadat ©ein voorstel-Snoeck Henkemane,
om de .beraadslagingen over hel ontwerp
Ouderdomswet te schorsen, totdat
de Donderdagavond gehouden rede van
den minister van Waterstaat zal zijn ge
drukt,-met 54 tegen 21 stemmen verworpen
•was, werden d© beraadslagingen over ge
noemd ontwerp hervat.
D© heer Snoeck Henkem-ana
fC.H.) verklaart, dat hij en de zijnen des
noods bereid zijn -mede te werken tot ver-
betering van de invaliditeitswet. Zijn car
dan nog arme ouden van dagen over, dan
wil óók hij "doen wat mogelijk is om dezen
te heloen.. Maar de basis moet die invali
diteitswet zijn. en daarmede mo<eit worden
begonnen. Men moei z. i. niet de Invalidi
teitswet laten aansluiten aan ©en slecht
gebaseerde ouderdomswek Heit zal' dus
nog hoogst moeilijk zijn voor linker- en
rechterzijde om to.t eCkah-r te komen.
- Overigens houdt de .rechterzijde vast aan
onveranderde uitvoering van de invalidi
teitswet, ook van d© rad en wet. Spr. meent,
dat de resreerina zich niet kan onttrekken
aan de verplichting om de radenwet vóór
medio. 1917 in to voeren, ten ein.de haar in
het begin van het daaropvolgende jaar in
werking te kunnen doen tee den.
De materieel© ©n pirinciple©'© bezwaren
der rechterzijde Ziin ook na het antwoord
d©r regeering voor het overg.roote deei
blijven bestaan. De rechterzijde was be
reid, om de behoeftig© personen, die aan
deze regeling ontsnapten, te helpen door
een wijziging van de armenwet.
De Voorzitter deelt mede, dat het
zijn voornomen is de Kamer weer bijeen
t© roepen .togen Woensdag 26 April ten
einde dan voort te gaan met de ouder
domsrente. Ten .eind© andere zeer urgente
ontwerpen niet te .lang te doen uitsteken
acht hij toet noodlg di© week twee avond
zittingen te houden ter behandeling van
die ontwerpen. Die ontworpen zijn de
duurtetoCsfag, de wijziging en verhooging
van Hoofdstuk VII B (toelagen aan de be-
lasting-c omm iezon.)de mo leste! sico-veirze
kering, ©enig© militaire ontwerpen en het
buitengewoon crediiet. d© Indische lea
ning, de wijziging van het lager oud er
ts Wi,
e appartement was naar den
laats ten smaak en degelijk ingericht. Diep
zonken de voeten in zware tapijten, zware
stoffen, bedekten de zwellende kussens,
hingen voor deuren en vensters; groote
spiegels in breed© lijsten versierden de
wanden en weerkaatsten de machige gas
kronen.
Ernst vergastte zicüi aan de verrassing
zijner moeder,, on da ikindcidlijlka vermik-
kóng zijner zuster.
,.Zijt gij tevreden, mama?" vroeg hij
eindelijk. ,,Gij ziet toch wal dat de
oude rommel van vroeger iiier nóst thuis
tooewde."
„Ja, dat begrijp ikj. mijn jongen. Maar
tusschcn dien ouden wornme.1, aooals gij
het ntoeimU heb tik tang©, gelukkige jaren
doo-r.ge.bracht. en ilk vrees, dat ik ©ven
weinig \pos in de-zé prachtvolle omgeving,
ails dilei c*ude dingen."
s,GélOiof dat niet moeder. Als men maar
eerst dat gevoel van nieuwheid" te boven
is,, went miaa spoadtig aan toet betere,
vooral vrouwen kunnen dat. Binnen kor
ten tijd zult gij heeVmaal niet meer b©-
grijpep, boe gij met den vroegeren toe-
fitariiQ -tevreden zijn kondt."
Meivrouw S torn Ito al sohudcle ohigoloovig
het hoofd.
..Laten we maar eens waclftep, Ernst",
zéiide ztij. ,.ïn ieder geval zal itk door ,de
tegenwoondighedd van mijne kinderen zoo
geluitklg zijn,, als dk nog ©enigszins' zijn
kan. Maar zeg mij eens..."
..Wat,, beet© mama?"
„Gaat de pracht, di© ons omgeeft, niet
boven onze krachten?"
„Neen, zeker nmt, mama. Maar het le
ven in een. groote stad is zeer verschillend
van dat- ten platten lande. Het stelt bij
zondere eischen, die wij moeien nakomen.
Als wij door anderen voor zoo rijk gehou
den willen worden., als wij zijn, moeten
wii cos ook met het uiterlijk© vertoon van
dien rijkdom omgeven."
..Wat kan het mij schelen, of men mij
voor arm of voor rijk tooudtl"
„Met uwe Sëlfgenoegaaamhedd geloof ik
dat gaarne. Maar er is mij aan. gelegen,
oelfs zeer veel aan gelegen., en uit liefde
tot mij will gij u toch wed eenig© kleine
offers getroosten."
..Wat een© moeder tot bestwil harer
kinderen doen lean, is voor haar nooit een
offer, miim zoon; maar je weet, ho© ik er
óver denk en k«ent mijn zwakke gezond
heid. Verlang niet meer van me, dan ik
doen kan."
,,N,atuuirliik niet. best© mama. Overi
gens zail immers Roberta u steeds terzijde
staan en kan zij all© plichten, die u te
lastig zou d en vallen, van u overnemen.
N:te' waar, kleintje?" Hij keek op zijn hor
loge. „Ik moet nu weg. Maakt hei u be
haaglijk en jij, Roberta, zult wel voor
marna zorgen. Vergeet niet, dat het kamer-
meisi© uitsluitend tot uw beschikking
staat. F.annv is toeed (handig."
„Maar Ernst..."
..Geen xnaar. kind, ik weet al, wat je
zeggen wllit. Je moet leeren. het buiten mij
te ste'-len. Ik kom, zo© gauw 'ik "kan.
Maar zaken gaan voor."
Mevrouw Starmtbal kon hier niets tegen
.kvbrengen, hoe verlaten de beid© vrouwen
zich in di© nieuwe, prachtige omgeving
met. vreemde dienstboden ook voelden.
De woning, di© Ernst gehuurd had, lag
in ©en© der schoonst© straten van Ber
lijn. de Bellevuesfcraat, naai' den kant van
den Thiergorten. Bij* d© keus had hij zich
niet alleen door eigen belang, m-aa-r ook
door de gedachte aan zijn© moeder laten
leiden. Hii geloofde, dat de nabijheid van
den Th ier gar ten en het voorgedeelte ervan
dat zich in de straat bevond haar den
overgang van toot Land- lot het stadsleven
vergemakkelijken zou.
Benige minuten laten ging Ernst met
zjjn veerkrachtig-en .tred over het Leópzi-
gerpl-ein. en door de Leipzigeirsteaat naar
de Frederikstoaat., Daar was op een ko
lossaal gebouw een groot bord aange
bracht! met toet opschrift: „Hülsdorf en
Stemt hal, bankiers- en wisselkantoor."
Het gehee1© gebouw, van af de gladde,
heldere spiegelruiten, itot de zware deur
knop, maakt© een indruk van soliden wei-
stond, eeroaard ©en modern comfort. De
buitendeuren stonden wijd open, om de
talrijke bezoekers ieder nutteloos opont
houd te besparen; alles ademde hier een
zekere voornam© rust, <fie vertrouwen
mog^fc wekk-en. Op het kantoor zat een
lange rij jongelieden ijverig voor hunn©
lessena.ars. van uit het kassierskantoor
klonk toet rammelen van geld, dat geteld
wordt.
MaaT hierheen begaf zich Brast niet; hij
ging naar een deur, die het opschrift
..cabinet" droeg; daar .trad hij binnen.
Hier was de werkkamer der beide chefs
van de firma, waar vreemdelingen, eerst
nadat zij aangediend waren, toegang
hadden. De imn'óbtdmg der kamer was so
lid© maar prachtvol, donkere kleuron.
hadden den boventoon. Neen, in di.t cabi
net, met aijrue g.roöte brandkasten, zijn
met papieren beladen schrijftafels, kon
geen lichtzinnige gedachte binnendrin-
g-etL.
Ernst vond zijn compagnon, Frans
Hülselibrï, al aan het werk; een pak brie
ven lag voor hem.
„Goeden morgen, Huls draf,groette
Ernst. „Al zoo vroeg vlijtig?"
„Goeden morgen," kni.kte'de ander, nau
welijks opziend. „Er is werk genoeg, dus
aangepakt. Beginners zoo als wij moeten
ons eerst de faam van !n de puntjes te
werken verwerven. Buitndien, het is zoo
heel vroeg niet meer."
Eriist wierp een blik op dien groot en
chronometer.
„Gij hebt gelijk, dk ben wat over tijd.
Mijne moeder en zuster zijn gisteren aan
gekomen en..."
..Geen verontschuldigingen, waard©
vriend. Het is heèl natuurlijk, diat g© wat
langer hij uwe nieuw© huisgenoot en hebt
vertoefd. Het verheugt me, dat de dames
goed zijn aangekomen; btnn-en een paar
dagen kan dk zeker wel een bezoek komen
maken? Gij wist, dat ik hier was en kondt
dus gèrusi zijn. Ik heb toet een en ander
uit de voeten gemaakt, en stukken, waar
over wij moeten overleggen, liggen op uw.
lessenaar."
„Ik hoopt niets onaagenaams?"
„Integendeel; heel eervolle offertes over
verdere zaken. Alleen ben. ,ik bang, djat,..'
w'(Wordt vervolgd.}
