Tweede BSad.
BUITENLAND.
De Oorlog.
No. 1981
S>e £eicboke (Bou/tcmt
Woensdag 12 April 1916
Een ernstig woord.
(Ingezonden.)
VI.
M e t a a 1 (b e w 'B r k e r s. Dó afd. Lea
den van tien Neid,. Meltaalbeweirkersbond
staat ar ibes:t voor. Haar le-denital nadert. rjie
100 imeit rassclh© sch-reden. Het volijverige
bestuur, in it bijizoinder 'de vo-oTzi'Jter God-
diirx s'tölit öüles An hot weak »m de ver-
ecmti&mg te doen zijn „do brgaimsaÖfj©
voor den R. K. Mela ailbe weir keir'Dat. zij
daiairin op den goeden weig iisj, (be wij at wel
hat fedt, dat reed-s meer dan d© helft d.er
Kaith. metaalbewerkers Mor ter <gb-.de bij
haar is aa-ngesjtlie®. In de vensdM-Lten&e
actie-s, 'die gevoerd wonden, d;s zij miet do
minste. Integendeel. De modernen", dii©
ook hier getiracht.'lherhiben do -aixderq orga
nisaties te negeer en, hebben daarbij een
groetten tégfmivialTer gelhad.
Dat hen dit -echter in de andere plaat-
gen van itoctiiek zal .doen veranderen, ge-
'locA'-en wij niet. Als z-ij or nraar aan den
tal. diat de R. K. mataailbewerkens niet
met zich liaten ispo:tltep. Mot begiinselvasto.
arbeiders is het. kwaad kersen eïten! Dat
ja in Dordrecht duidelijk gebleken.
Diverse n. De voornaamste bedrij
ven hebben wij nu aan eetn korte bespm-
toias: -onderworpen. Eir eijn er nog weü
enkei'A maar daar zij® niet veel personen,
ön dus vanzelf niet veiel Kailhciiiekdni, in
werkzaam..
Onder onze tegenstanders zijn echter
nog vakver een wmge«n, «dii© bij ons in eeln
andere omanisatiLe onderdak gebracht
eijn. B.v. de gondsmeden bij de. meiaaJl-
ÓBwerkers, waailbij ook 'tevens ide machb
nisten. stokers cm bet detkpein&cnoo-l der
verschillende stoombootmaatschappijen te
canceplote®. Die ötuoddoors b.v. bij de
kalk- en steembewarkeirs, de fabrieksarbei
ders bij den Haven- en Transpor'tarbeider&-
bon'd. de foto-, litho- en dhemiighafetn in
den Ned,. R. K. Gr.af. Bond; de rijkswerk-
■fêfcden in den Bond van Personeel in
Doenbare diiemste® en. 'bedrijven, eniz.
Dat zijn -echter punten van ondengek
schikt bet-am». Wat bij ons in '<b klein ge
beurd, gebeurt .ook bij de modernen. Zoo
ziïa b.v. bil d& Intenn-aition-ale Taianspobt-
arbeiideuis Federatie aangesloten do Neder-
lairdsche (modem©) organ isa/tes van
Spoorwegpersoneel, de Trcnspar'tarberi-
üenslxxnd. de Zeeddedanbondj, enz.
Jeugd o nganisatie. De groote
factor voor de toekomst van eins vereeni-
gingsleven. Op 't ©ogenblik is de j ergd-
du?a£ti|isaihii0 van jerge vaikambniders in
haar eerste s'tadlium. Het grootst aantal
«dhite-r v.an deze georganis&erdiein. heart de
St. Jazef-GezetleniV'ereanilg.jimg.
Waar nu echter -tusschen het Buireiau
wsor de R. K. Vakorganisatie en hét Cen-
traal Bestuur voin onze Pailironaten volle
overeenstemming es verkregen,, waar nu
vanwege, het R. K. Vakbureau een gesala
rieerd propagandist vooir deze organisatie
-aanig-ekield. daiair moet m. i. mot een
beat je goeden, wil een flinke ©ng-ariiaaitée
van jonge vakiarbeidielrs in ons land, ctti
vooral in Le-i'deni, tut -stand komen.
Dart duit noodzakelijk is, behoeft toch
zeker well geen betoog. Immens de/ jeugd
van heden bevat de mannen dier toekomst,
bat diit door allen begrepen wordlt, bewij-9t
het feit. diat voorat einze rotodej „vrien
den" de jeugdoTganiiaatie met zooveel ener-
eie aanpakken.
'a Eigenaardiigbec-d .is nog dat de jejigd-
oföainasaide niet door de, moderne vakbe
weging maar door .d© S. D. A. P. zelve gen
organiseerd is, <eti- daardoor ojnde'r hare-
control!© sfaati. De ontwikkeling der socia-
FEUILLETON.
Beproevingen.
Helene von, Rommersdorf bleef nog
#cnigG dagen op Gravenhorst, maar dit
gesprek werd niet meer voortgezet. Als zij
op Groot-Helmsdorf kwam, wist Roberta
zorgvuldig te vermijden, met haar alleen
te zijn en in het bijzijn van mevrouw
Sternthal moesten dergelijke ..gesprekken
natuurlijk achterwege blijven.
Tegen Kerstmis kwam Ernst «en paar
•hgen bij zijn ouders logeeren. Hij was
verrukt over het tot nog toe behaalde suc-
ces en kon er maar niet over uitgepraat
raken. Op raad van zijn ervaren patroon
had hij aan verscheidene beursspeculaties
deelgenomen en daarbij gouden vruchten
^geoogst Ongelukkig echter stonden die
raoer in verhouding tot zijn beperkte mid-
•teteo, dan tot zijn wenschen. Ja, als zijn
vader in oen zomer maar naar hem had
Willen luisteren. Maar de eigenzinnigheid
)|an den ouden heer was al te erg, zelfs
het tastbare succes van zijn zoon veran
derde niets aan zijn besluit.
Mevrouw Sternthal wats trotsch ,,op
haar jongen"; zij had altijd gedacht., dat
met talenten begaafd was; dat werd-
<j klaar en duidelijk bewezen. Waarom
Jdde haar man bean mu geen grooteme
Dimen -toevertrouwen,? Hot was toch
ö°d zoo van zeïf, aonder or eein hand
°ev om ite draaien, rijk te woerden. Maar
den anders zoo venatendigen, mam vied
'hJet te rederbeeuen.
hstLsche, ideeni Hm do modieume vakbewe
ging giaa't zeker nog niet snel gemoegl
Maar in eik geval, belamgrijk is deze
zaak vooir de -toekoanat van onzei beweging,
Alleen diei afd. Leiden van. den Ned. R.
K. Gra«f. Bond beziit eein adspi-ramten-afde-e-
iiinig. Bi] de M-otaalbew-eiker9 is men er
■reede aain beiziig. Ik hoop dan ook dat óf
de Vakkem óf iedere vakvereenijig.imig af-
zoffiderliik deze zaak zal aompakken.
Als men om .te bfigmnen eens eem paar
bondeird nummers vian de „Jcnge W-acht"
verspj-eid't en dem geisalairleeirden prnp,a-
gaaidislt vian het V-alkbureau, dO/heipr A.
Kleiimée, een-s aanschrijft, dan geloof elk
wol dat we al eem eind op dem (go-edem weg
zi-in Ma>a.r daarvoor zijn propagandfetil-
sdhe kracht,em .noodzakeUjlk.
Die propagomdistiseheirraehtem moeten
we nvu .reeruteeren uflt de oucle gatrdei! In
hei. vervolg ziulbecn wij ze uit de jemiga garde
moeten halen.
Öo het 'terrein der propaganda Cs ger
bre/koian jonge kradhtein.
Er zijn er raedSj, die zrich reeds -vroegtij
dig onder de ,piopagam-drsitem geschaard
hebben. Maar een korps propoigamdistem,,
eem keuribentcle. dat be-bbem wij nog rdgt..
Zeker ,,St. Bo.nifa.eius" heeft reeds on
noemlijk veel verrichk maair nog la/mg
inriet getnóejg!
Er is ite veel werk aan dem winkel.
Daarover een .woordje ite, bespreken zal
de stof zijn vooir heit vólgende artikel.
Intusscben, mijn dank voou- belangstel
ling diio deze aitike-ldn 'Ondervinde-n in de
kringem der R. K. geojg.an.lse<e-rdo aibeü-
deris!
-El DEN AAR.
Uit de Pers.
De Engelsche willekeur.
Onder dit opschrift schrijft De T ij d
een artikel, waaraan het volgend© is ont
leend;
,-,Een vraag stelden zich allen in de uren
van onrust den dien Maart; Welke mo-
gtudteiu zou het zijn, die ons niet moei
lijkheden bedreigt?
liet wil cuts ondanks de loopende kran-
'tengexuehten, als bijv. in de „Arcth. Ct.",
vouritoxrwn, dat er geen voor on© waar
neembare aanwijzingen beslaan, welke
ditmaal op Duttsehland als den onrustwek
ker liter te lande wijzen, doch dat ditzelf
de niet gezegd kan worden van Engeland.
Meat lette op het volgende. Den 31sien
Maart was de crisis-Vrijdag. Den 3üen
Maart verscheen in de London Gazette"
de ,,'order in council", en den len Apa-il
logden de britsche en Fran ache gezanten
uit naam hunner regeeringen aam onze
Regeeriiig de memoranda lover nopens de
inbesiagnemirtg door de Britsche autori
teiten van over ze© vervoerde brievenpost.
Wanneet; wij nu in deze betcle feiten,
welke omstreeks den crisis-dag aan- den
dag kwamen, kunnen berichten, dat zij be-
treifen een inbreuk op onze rechten als
neutrale mogendheid, dan geiooven wij
wel, dat het voor den lezer niet .te moeilijk
meer zal zijn, in het .zoekpJaatje den hui-
dtgen onrust-verwekker te ontdekken.'
Wat de „order in council" betreft merkt
De T ij cl o. m. op:
„In strijd met de „Verklaring van Lon
den" zal voortaan op de scheepslading van
een naar een neutrale haven bestemd schip
beslag wo-rden gelegd, wanneer de goede
ren geconsigneerd zijn aan of voor een
persoon, die gedurende de huidige vijan
delijkheden geïmponeerde goederen heeft
gezonden naar grondgebied, hetwelk be
hoort aan of bezet is door den vijand. De
scheepsladingen zullen dus u-eeds in beslag
gemomen worden, wonneeT zij bijv naar
A'dam zijn geconsigneerd aan een persoon,
die op de zoogenaamde zwarte lijst voor
komt, omdat men in deze gevallen de goe-
„Laa't mij toch eens eindelijk mot vrede"
aaide hij ten laatste geërgerd. ,,Ik doe het
volstrekt niet meer. Op hetgeen de een©
wint. moet toch-ecin ander verliezen, en ak
behoor niet tot lien, die gemakkelijk in
don val' wordien gelokt. Ik had li-ever ge-
OiacL -dal Ernst de som, die hij van mij
ontvangen heeft, dacld'ijk verloren had.
Dat ikionrt er vroeg o-f .'.iaat toch van, en die
eerste winst bij beurs- of amdere hosand-
spalen, is des duiiveils handgeld."
„Maar, gij plaagt u zelf jaar in, jaar
uit en maakt aüT.eadel beschik kringen op de
velden., waarvan ge niet weet wanneer en
of ze wel ooit vruchten aull-en afwerpen
„Dat begrijpt gij niet, löefsta Wij men-
schen .moetetni in alle omstandigheden des
levens onzen plicht vervullen; o-ok die te
genover den grond, die ons voeden moet.
Wie wil oogsten» moet zaaien, maar eerst
mot zong toebereiden. Maar ook daarna
moet hij er niet lanterfantend bij staan,
maar vftijriig zorg dragen voor wat ont
kiemt en groeit en- Gods zegen daarover
afsmeek en. Zoo heb ik het mijn leven lang
gedaan en ik hoop het zoo te blijven
doan."
De toebereidselen tot het Kerstfeest Ngla
ge» onder tusschen hun gang. Had Roberta
al gehoopt <aan Ernst aen. werkzame hulp
te ihe.bben hij de zorg voor het bedoelen der
kinderen en armen van het dorp, zij zag
Zrich deerlijk .teleurgesteld.
G-eeuwiend, met. een, sigaar dn de hand',
zat .of liever lag Ernst in zijn armstoel en
keek maar zijn zuster, terwijl} hij verzeker
de, /dat het op het tand „criant" verve Lend
wa9.
Moeder en zuster verraste hij bij het uit-
wiaseiein der Kerstgeschenken in de famuli©
deren eenvoudigweg beschouwt als be
stemd voor den vijand.
'.t Zal den. lezer duidelijk zijn, dat En
geland hier aan onze vrije scheepvaart te
kort doet en het volkenrecht schendt."
Verder vervolgt het blad;
„Is het wonder, dat onze Minister van
Buitenlandsche Zaken, blijkens aan de
Tweede Kamer overgelegde diplomatieke
bescheiden, de teruggave vorderde van de
onrechtmatig aangehouden zendingen van
effecten enz., en op 18 December en 12 Jan.
krachtig tegen de inbeslagneming van de
brievenpost' protesteerde? Op 1 April dien
den de Britsche en Fr arisch© gezanten van
antwoord over... de inbeslagneming van
postpakketten, maar roerden de kwestie,
waar 't eigenlijk om gaat, niet aan.
Uit het bovenstaande kan blijken, hoe
hachelijk onze positie tegenover Engeland
zijn moet. En al maakt de torpedeering
van „Tubantia" en „Palembamg" meer "in
druk op ons, toch is ook het zeepostvergrijp
van ernstig en aard. Engeland betreurt ech
ter het ons aangedane onrecht in geen en
deele, en beschouwt het niet als een „ver
gissing"; maar Sir Edward Grey komt ons
verklaren leukweg, als gold het de na
tuurlijkste zaak van de wereld dat de
inbeslagneming van de brievenpost aan
boord van schepen met bestemming naar-
of afkomstig van neutrale -havens, ten
doei heeft te vermijden, dat de togen den
\?.jand getroffen blokkade-maatregelen
zouden worden verijdeld... Alsof het ver
drag van Den Haag niet inhield, dat de
oorlogvoerenden in deze kwesti© met geen
uitvluchten mochten aankomen!"
De T ij d besluit:
Het zal na deze uiteenzetting aan geen
twijfel meer kunnem onderhevig zijn, wel
ke natie ditmaal de „voorzorgsmaatrege
len" der Regeering op 31 Maart betrof
fen. Voorzorgsmaatregelen; want de aan
wijzingen, wie thans de onrustzaaier hier
te lande is, zijn o. i. niet van dien aard,
dat de inhoud der onrechtmatige hande
lingen grond zoude behoeven op te leveren
voor een oorlogsverklaring. Ons volk toch
is een nuchter en verdraagzaam volk."
En het blad onderschrijft wat de ,,N. R.
Crt." op 4 April schreef;
„Wij Hollanders, zijn wel terdege door
drongen van de moeilijkheden, dio de po
sitie van ons land te midden der oorlog
voerenden onvermijdelijk voor* ons Jand
meebrengt. Wij ondervinden van beide
zijden der oorlogvoerenden veel grievends,
veel onrecht ook; het bloed stijgit ons soms
vaalt naar het hoofd, en ten gemelijke
stemming moet zich wel van ons meester
maken. Wij aanvaarden het onrecht niet.
maar indien verzekerd wordt, dat, wat
ons aangedaan wordt,, miet tegen ons ge
richt is, doch als niet meer mag worden
beschouwd, dan als noodzakelijk uitvloeisel
van een strijd om groot© beginselen, zooals
elk der belligerente partijen in dezen oor
log meent voor t© staan, dan zijn wij toch
geneigd te trachten ons in de opvattingen
d©r oorlogvoerenden te verplaatsen. Daar
door kan onze stemming dan wel wat ver
zachten."
Van het Oostelijk oorlogsterrein.
De trechter.
Aage Madelung beschrijft aldus een
trechter. Onze mannen werken aam de
wanden van dem itrechitar met spade «n
houweel, zonder eon woord te zeggen en
zoo ijverig, 'alsöf za mieit snel genoog klaar
kutnmen Ikomem. De trechter ris vier meter
drien ©n tien mieter broed' Hij As noig ru-w
met kostbare armbanden, zoo kostbaar,
dat Roberta haar broader de kleinigheden,
drie zij voor hem gemaakt had, bij-na mint
durfde aan'biedem.
Reeds na verin op van enkele dagen
wilde Ernst vertrekken. Er waren ver
scheidene groot© ondernemingen op touw
gezet, die gebiedend zijn tegenwoordig
heid eischteu, al had, helaas! zijn vader
geweigerd er deel aan te nemen. D© aoom
kom dat gebrek aam Ondernemingsgeest
maar niet begrijpen, ook tegenover Gru-
mert uitte hij zicih daarover m bittere be
woordingen.
„Moet het op Groot-HelmsdooT altijd in
dem ouden «leur -door gaan?" vroeg hij.
„Het is hemeltergend, ak kan het niet aam-
zi-em."
„Zoo erg, ais gij denkt, Ls het nog niet,"
troostte Gnmart. „,Wii hebbem proeven
genomen met verschillende nieuw© aan-
piamtiTHgen, al is het ook zond-er biizomde-
ren uitslag."
„Plant dan e©ns suikerbieten, dan rich
ten we een suikerfabriek op, daarmee is
nog zak an te maken."
„.Dat gaat miet, mijnheer Ernst. Gij
zoudt uw vader nooit tot zulk eem onder
neming overhalen, en bovendien is onze
gmoncl miet geschrikt voor het verbouwen
van bieten. Hij is er te zwaar voor."
„Werk dam eens met kalk., dat brengt
■leven en beweging in den iwaarsten groind.
Mem kan altijd probeeren."
Gruneirt glimlachte.
„Dat zij-n na-euwerwetscbe -Iheorieën, die
miet altijd im de practijk opgaan. De mee-
mlng van uw vader, die ik ten volle deal;
As dat eem -park© ui tere bezitting niet voor
proeven kan dienen, -om te zien, of Chile
en de wanden zijn ongelijk. Ilk kan mie
vorosLollem. dat eein boosaardige wond im
dem schoot vam de laardie er zoo ui'tiziet.
Ginds, <lejttüg„ veertig pas van ons is de
Russische linde. Ik g.a alleen tiem pas
-rechts en sta plotseling in eem grooten
ernstige aangelegenheid.
...„Wij zijn dus in de trechterbuurt. De
vijand is dertig pas voor ons, misschien
drie meter onder oms en kom ons elk oogen-
blik overvaLlen, om ons een trechter te
■ontnomen. Vrij dicht voor me hoor ik iet?
ontploffen, niemand echter let er op en ik
vind het moment niet geschikt om nadere
inlichtingen te vragen omtrent dit explosie
ve lichaam. Plotseling echter ontploft iets
aan de borstwering, drie handbreedten
boven en voor mijn hoofd, het ontploft vrij
luid en werpt me met aarde. Toch verkeer
ik in de meening, dat het niet op mij ge
munt was. „Daar was u niet ver van een
handgranaat", zegt de luitenant-kolonel.
„Het heeft niet veel gescheeld".
Hij spreekt verder met zijn officieren.
Hij zegt niet eens; „Neem wat dekking of
ga wat uit den weg." Hij is uitgegaan om
zijn stelling tee inspectoeren en heeft mij
meegenomen. Het is geen wandeling om
eens prettig te converseerem, maar een
wandeling met een hoofdofficier in de
voorste stelling aan het Bessarabische
front:
Heit ris reeds zon rlch-t geworden, daj men
zien kan. Door een kijkgat a.a ilk hat tor-
reii'n itussöhfn de 'beiilde steilllirngen. Draad.
vcir9pörriiingen en omgewoelde aarde.
De i-ndruk ris geweCdig, wanneer mem voar
de eerste maal <in zoo'-n trechter staat, die
even te voren rin d© vijandelijke- stelling
docir ontploffing gototoverd werd. Ik
maakte me vroeger, toen ilk over .trechters
las. allerlei; angaltige voojstellingetn. Ik
Meid! ze ivoor de toegangswegen «tolt de hek
„Dit ris d& -trechter, waarvan de Russen
beweren, dat zij hem .teruggenc<men heb
ben". hoor riik pl-orteeliioig de stem vian den
luótmanI-kolonel „Ik wilds u, pensocnlijk
Lat-en ?x;-on. dat wij eir nog ,in zijn. Een
©ogcinbrik gedrild..." En tot de officieirep
©preelct hij Buitetercin<f veirde'r; „Niet boo
dicht op elkaar stiaan, mij-ne heeren, wij
Min veel ,tej talrijk, •winnaar er fiets ge
beurt...." Zij blijven allen. Niemand wtil
was. - Een officier spre-etot zalf tamelijk
luid Waairom hardop spreken, als de
Russische 'luisterposten bijna bo-vcn ons
sliaam? D© ilrui'tc-n antekeftoTtel denkt er net
zoo over. „Zachtjes, zachtjes, mijne hoe
ren, waarom onnoodige verhezen?" Maar
de te harde stem 'kan niet meer zacht
odreken: omdat deze stem een Aoopgra/-
venmcinsch toebehoort wien alles onver
schillig is.
I.n den trechter wdrken de soldaten, dat
bot zweet 'hun van het voorhoofd tTruiipt.
Verschillende lichaamsdleielen, afkomnstvg
van Russen, idde hier dm de 'lucht vlogen,
komen voor den clag bij hot graven en
.worden weer vlug onder de aarde-ges-tiopt.
De trechter moet met -ail© kracht in
staat van verdediging gebracht worden.
Hij moeit „gekroond" wordem, zoo als d©
treehtermonschen het noemen.,.,"
Duitschland.
De voeding van tie* Dultsohe volk.
Wij oritteeme-n het volgende verhaal aan
de „N. R. Crt.", diaA -een reiziger (geen
Dui'tscher) aan genoemd blad deed.:
In den laatsten tijd zijn mij beirhaoM©-
liik ariikelen in verschillende bladen on
der de oog en gekomen, waaruit men zoude
moeten opmaken, dat de toestand in
Duitschland van Men -aard is, dat daar
tegenwoordig groot gebrek geried-en wordt.
Naar aanleiding hiervan ziend ik u een
korte beschrijving van mijn -ondervinding
gedurende een 14-daagsche reis door een
groot gedeelte van Duitschland.
De reis ging earsit naar -Berlijn, en in
de „Speisewatzen" maakten wij voor het
eerst kennis met een „fleischlose Sperise-
salp eter. superphosphaat of beenderen-
meel grootere oogsrtèn, geven. Man moet
hier op de oude, beproefde manier te werk
gaan. en het nieuw© moet, voor het wordt
ingevoerd, aan een strenge p-roef onder
worpen worden."
„Gj-unert, ge hangt nog evenzeer als
mijn vader aan den ouden sleur."
„Ik rek-en het mij itof -een gtroote eer,
aan mijnheer gelijk te zijn. Maar als gij
hier veel veramdterd wenschtoip oude
schouders zet men geen jonge hoofden.
Waarom zijd gij geen landman geworden?
Dan lag -allies in uwe miacht."
„Houd daarvan stil, gij weet aelf wel,
dat ik n,i'0fc pas voor zulk een leven, ik zou
het hier geen vier weken uithouden.
Slechls ter w-iile van mijn ouders blijf ik
©en paar dagen hier, ofschoon ik me ver
veel."
„Wat moét daarvan komen? Mijnheer
Stern thai is niet zoo heefl jong meer, al is
hij ook nog va! kom an gezond."
Mijnheer, ik ben toc-h miet het eieniig©
kind," -hier stak Ernst een nieuwe si
gaar aan, „neem ©en volontair van goe
de familie en met een wéinig vermogen
aan. Wellicht wordt d© moeilijkheid diaar
mee opgelosiV
„Juffrouw Roberta ris nog een, kind...."
„Eon kind van achttien jaar. Als dat een
beletsel lis. dan woTdt heb toch dage-lijks
mind ar."
„En- ik zou de laatste zijn, om zoo iets
aan mljnheier voor te stehen."
„Dat is uw zaak, mijn vriend. Geloof me,
heden ten dage whrden de huwelijken niet
aljeerii in den hemel gesloten."
„Ze zijn er ook dikwijls haar", bromde
g—i»—
karte". die ome veel belang inboezemde
naar aanleiding van de rin Holland ioo-
pende geruchten-. Wij waren echter, spoe-
dig gerusrtgeste-ld; 2 soorten visch, 4 ver-
9chi-lleinde cerechiten van oieren, verscliil-
lend© sooiden groente met aardappe-Iem,
soep. verschillende soorten kaas met boe
ter en brood, vruchten, dessert, enz-., wa
ren tegen matige prijzen verkrijgbaar. De
prijzen wacrcn niet noemanswiaard hoo-
geir dan voor den oorlog, de hoedanigheid
tre ed -
Het reizigersverkeer was in Berlijn zeer
druk en wij hadden verstandig gedaan
met van tevoren kamers dn oms hoted te
bespreken. Alle kamers (oa. '400 stuks)
waren bezet.
De voedingskweertri© An Duitschland -
schijnt over het -algemeen, vooral wat be-
treft brood, vleesch, groente, wedinig
■moe-llij;kheiden, op 'te leveren. Waarmede
zuinig omgegaan (moet worden is hoofd
zakelijk boter en vet. Hater iis schaarsch,
vooral in de e?noote -steden. Er werd oma
van> bevoegde zijde medegedéefld, dat dit
hoofdzakelijk te wijten ls man de geringe
hoeveelh etd kr,achtvoe dér, waarover de
veehouder nu kan beschikken. Zoodra het
vee in hét voor jaar de weide ingaat
neem tl de h'oeveefihead en het vetgehalte
der melk tae etn zail dienovereenkoanstig
sdhaorschte aan boter verminderen.
De -geringe -aanvoer van vet jn de groote
steden is nog een gevolg van het afsLacht-
sys/teem, Ingepast door de boaran, zoowOt
©en jiaar geleden. Dez© fout (kan zich na
tuurlijk alleen langzaam herstellen. Er
worden -dan o'ok tegenwoordig weinig var
kens ter markt gevoerd. Een feit is hot
echter, en hiervan hebben wij ons met
eigen oogesn heiili-aaldelijk ovwtuigd, da*
end er de plat t elandsch© bevolking in ver
schuilende streken van Duitschland, zoo
wel in het Oosten,,. Zuiden en Zuidwesten,
over het algemeen belangrijk© vooraadeo
var kens vleesch in Yersdhlllenden vorm, a ris
worst, ham. sbek «nz.. te vind-en zijn. En
dlaats van da varkens op d© markt t© verr-
koopen. slacht nu iedereen voor zich en
bewaart het vteesch. Hét gevoig hiarvaa
•iSu dal de stedelijke bevolking, dii© natuur
lijk geen varkens kan houden, juist aan
vai'kensvleesch cm- vet tekort komt.
Algemeen wordt dan ook dn Duitschland
verwacht, dat de vleesch- en- vétkwesöo
binn-eniko-rt op dezelfde wijze geregeld zal
worden ais de bróodkwestie, n.l. door
vleesch- -en vetk'aarteni, en zoodoende een
voldoend© 'hoeveelheid gelijk onder die be
volking verdeeld. De voorgeschreven maxi
mum-prijzen geven een waarborg tegen
overdreven prijzen. (Inmiddels zij-n, gelijk
mm weet, dergelijk© maatregerien in ver
schillende streken van Duitschland toego-
past. Red,)
Hoeveel zullen de Sigaren kosten?
Een aantal vakbonden van d© tabaks
industrie hebben een gemeenschappelijk
schrijven aan den Rijksdag verzonden,
waarin tegen do nieuwe tabaksbelasting
wordt opgekomen.
Wanneer bij de reeds bestaande, buiten
gewoon hooge sigarenprijzen de gemid
deld© 20 perc. bedragend© toeslag voor de
belastingverhoogimg komt, dan zal, aldus
lezen wij m heit schrijven, het natuurlijk
gevolg zijn, dat de marken tot 8 pf. geheel
zullen moeten verdwijnen en d&t zelfs de
12 pf. sigaren nog inlandseh© tabak moe
ten bevatten. De sigaar van den gezeten
burger zal in de toekomst een weinig be
nijdenswaardig genot zijn, terwijl d© ar
beider heelemaal ge©n sigaren meer zal
kunnen rooken. De achteruitgang van de
tfualiteiten. zal zonder twijfel een groot deel
der rookers van de sigaren tot sigaret en
pijp brengen, een aanzienlijk aantal ook
heelemaal van het rooken vervreemden.
Hierdoor zal een dergelijke vermindering
in liet sigarenverbruik komen, dat, zoo al
niet dadelijk, toch zeker spoedig na het
sluiten van den vrede ontslag van ar
de rentmeester. „Goeden morgen, mijn
heer- Ernst."
De winter verstreek tamelijk eentonig.
Mevrouw Ster-uthal moest vocht haar ge
zond hedd meestafl in huis blijven, waar
door hat verkeer buitens huis zeer beperkt
was. BuiRendrien, bracht Lilli Rautner ver
scheiden© maanden, bij bloedverwanten in
Berlijn door, waan* zij ten volle in d© ver
strooiingen eener groote stad opging. Als
de weersgestë'.heid het toeliet vergezelde
Roberta haar vader steeds op zijn tochten
met Grunart, zij leerde zijin© bevelen ver
staan en -begon in veel voor haar nieuw©
zaken belang te stellen..
Toen de lente natter en nader kwam
werden dez-e tochten dagelijks onderno
men. Sternthal ging, ine.t een peilstok in
de hand, van veld tot veld, om ze'.f te zien,
of de aardie d-noojg genoeg was voor de®
voorjoarsarbeid. In het bosch werd onder
zocht. hoe d© -nieuwe aan/plantingen den
winter doorgekomen waren, d© greppei-
w.arketQ in de hooiConden werden nage-
zian. Van .plantengroei was nag weinig te
bespeuren; op de wellanden zag men nog
de droge, grijze grassprietjes van het laa/tab
van den herfst, en de kale benomen strekte®
hunne donkere armen ten hemel uit». I®
de scherpe hoeken en bochten van hel
beekje lagen nog hief en daar ifescholten
verspreid, terwijl het water wiaest brurisand
in zijn bedding voortstroomdie. Maar dis
weilanden langs den oever werden reed»
met grijze katjes versierd. Roberta's schaap
oog ontdekte gro-eno sprietje© in de gras
perken <etn in de blauw© lucht jubelde tös
leeuwerik, als bode van d© naderend©
lente.
iWordt vervolgCLJ
