iat
ioen zijn oogen zich aan uien neraeren
jj hadden gewend, sprong hjj ver-
jsterd op.
Het knappe gezichtje, waarin hij keek,
s hem niet vreemd en toch schrikte hij.
Mejuffrouw!"
Eindelijk heb ik u gevonden!" juichte
„Eindelijk! U heeft het mij niet ge
melijk gemaakt en ik heb het slechts
danken aan de omstandigheid, dat uw
tart ïoekschrift mij, als voorzitster van
hai'itas" werd voorgelegd, dat u mij nie4
da lerinaal uit den weg kunt gaan. Nu
ud ik u vast, -totdat wij met elkaar lieb-
afgerekend! Uw tienduizend dollars
rentegevend uitgezet. Papa heeft het
tza aldus in zijn testament bepaald, toen
het .vorige jaar stierf, en u kunt ten al-
tijde over het geld beschikken,
ktf |ij stribbelde tegen, hij wilde geen eigen,
isrecht meer erkennen.
Wilt ge dan eeuwig slecht zakenman
ven?" vroeg zij, schierwanhopig, ,,En
beweert gij te dom voor Amerika te
cn een ongeluksvogel bovendien! U
t allec-n geen besef van getallen en
niet rekenen! Maar u is nog jong
'g, zulks te leeren. In onze zaak
ha dt goed gerekend, en, ik zelf reken
per mee. Wilt ge bij ons, bij mij in de
komen?"
nam hij met blijdschap aan.
toen zij zei: „Ik zal uw kapitaal be-
totdat ge} uw leertijd met goed
hebt geëindigd!" Toen kon hij voor
erste maal sinds langen tijd weer van
harte vroolijk lachen en een
toekomst opende zich voor hem.
reg 41
Sociale Berichten.
Het Taylor-systeem.
inweaê het Bureau voor de R. K. Va,k-
isatie is verschenen een vlugschrift,
van die 'kleinere, waaraan onze ar-
OT9 juist behoefte hebben., dat handelt
bet Taylor-systeem. De ZeerEerw.
Fr. David de Kok, O.F.M., en de heer
Krijgsman, hoofdbestuurder van den
K. Metaalhewerkersbond ontwik-
er hun standpunt dn tegenover de
jfsleiding volgens liet Taylor-systeem.
•ijvers gaan na wat het 'systeem, dat
ook hier te Tand© op fabrieken en
plaatsen gaat invoeren .inhoudt en
uitkomen, dat h. i. bij de toepassing
n eonige gevaren de arbeidende
dreigen, die den"toestand' van die
dn hooge mate kunnen verergeren,
omdat as te verwachten, dat het
eenzijdig zal worden toegepast,
te verhinderen., dat het Taylor-
im voor den arbeider een ramp zal
en, bevelen zij aan: versterking der
ganisatie. Ze bestuiten hun lezens-
|dig geschrift met op te merken:
moet het zijn met het beginsel: Zoo
zic mogelijk arbeid voor zoo weinig mo-
geld in zoo kort mo,gelijken tijd,
beginsel nog verscherpt zal worden,
de arbeiders nietluttig met de han-
n de broekaakken 'Kijven, toekijken,
gj bolieke en Christelijke arbeiders, die
E, liet georganiseerd zijt, vereer»:gt u in
atholieke en christelijke bonden, oni
broeders mee te strijden, dapper
irvol, totdat het doel bereikt is:
1gf organisatie van kap taal en arbeid
iai bs christelijke begins el en.
dat mogeuik? Kan bereiikt worden,
vruchten van den arbeid gelijkma-
jy «er heit menschdom verdeeld, worden?
mits alle arbeiders en alle patroons
in, vakvereendgingen toetreden en zoo-
de betroepsstanden herleven, om
samen te werken en de procluktie
telen.
zullen beide partijen elkaar vri.end-
pelijk dwingen de rechtvaardigheid
rbiedigen en christelijk te handelen,
Ken sommigen van het Christendom
Lte ok niets weten. Zij zullen niet anders
li!
mg
En-.
zal het hoofddoel van het weten-
d( peüjk beheer verwezenlijkt worden:
amengaan van den maximum-voor-
voor eiken werknemer.
vakorganisatie heeft een bescha-
arbeiid te verrechten. Zij moet geen
Sa -prediken, om eens o.p de puin'
ii 'der huidige maatschappij een
gebouw tei metselen,
tal dit.ni.et kunnien, omdat puinhoo-
kil fundament zijn; doch slechts bö-
ièii dat de aarde een woestenij wordt,
to: >u de haat rondwaart als een moor-
dile duivel.
en! m'. wij, Christenen, .prediken geen
ïgt y't«, maar evolutie, wij zijn niet zoo
"ljom tegen het kapitaal in zich te
]a|®, omdat wij er van overtuigd zijn,
iet kapitaal onmisbaar is, dat do
•dl tistisc-he social!seering van het kapa-
dwaasheid is en andere kapita
al kweeken, tienmaal erger dan de
.^i «'oordige, maar wij vechten tegen de
lui ^fcen van het kapitaal, tegen groot©
versterking van da ordelijke
Sanisatie, opdat de arbeiders als di-
^amghebben den medezeggen schap
gü de industrie, -opdat het collectief
ui: ^'omtract, een eerste, doch voorna-
ln aP daartoe, spoedig algemeen© sym-
vfl e vanverve.
"-neer La Ghateilier en, naar het
l!' °ok Tajticr zelf me-enen, dat de
ganiis at .ie ai-s haar voornaamste doel
j. Perkiaig van de productie nastreeft,
Ij i daardoor voldoende werk aan een
1 c aantal arbeiders te verschaffen, en
i boosheid te voorkomen, dan blijken
kb begrip van de vakorganisatie te
Integendeel, ook de ge.crgani-
arbeiders willen vermeerdering
''Otucti'e, doch zóó, dat de voordealem
t, 'ua toevloeien, dat hun geen onrecht
qj jijde, dat de armoede- niet 'altijd hun
terwijl het dividend voor de
r^Qder.s verdubbelt of verdrie-
iSweating-systeem" heeft te-.lang
én te veel slachtoffers gemaakt,
-de. vakorganisatie geen stelling
tegenover een n.iouvv systeem,
da»; de arbeiders nog meer ïafl knijpen, in
dien zij niet- waakt.
Arbeiders, gij tobt on klaagt, gij gaat
gebuikt onder zorgen, gij ziet met angst
het ©ogenblik nadcae-n, waarop heit Taylor-
systeem in uw werkplaats aal ingevoerd
worden.
Doch zijt gij zelf rnicit gedeelteilijk de
schuld van uw tobben, moet gij het u zelf
straks niet wij-ten, dat het niéuwe staLsel
wordt toegepast, omdat gij cmgeorgani-
seierd' zijt?
Indien gij eerlijk wTt zijn, zult gij bei-
vee-tiiigend moet,en antwoord en,.
Ongetorganiseerden, herziet u zelf, vraagt
u af, wat u te .doen staat., wee&t mian, en
brengt een offer do,cur toe te treden tot uw
vakbond!
't 'Ga.at om uw ho.ogste belangen, om het
welzijn van vrouw en kinderen.
Weest dus kerels uit één stuk, toont u
manuien van katholieke overtuiging en
werkt- krachtig mee. aan den beschavings
arbeid, dien de ordelijke vakorganisatie
te ver,richten heeft."
Ons dunkt, dat dit geschrift van groot©
propagandadistische waarde is en dat het
bij kan dragen tot versterking der vak
organisatie naar katholieke beginselen.
Wij zouden zoo zeggen: elk arbeider moet.
dit geschrift, dat slechts 5 cent kost, le
zen en 't daarna aan een ongearganiseer-
den ter lezing geven.
Daarvan verwachten wij veel in 't be
lang van onze vakorganisatie, die, wij de
den dat reeds eerder uitkomen, stevig
groeit en gedijt, maar cfie pog meer in
bloei kan toenemen, indien elk die nog
ongeorganiseerd is, zich bij haar aan
sloot.
Daarheen moet het en als middel daar
toe kan het geschrift uitnemende diensten
bewijzen.
Uit de Pers.
De Staatsbedeeling.
Onder jhet opschrift „niet toegeven",
driestart De Standaard:
„SLeliiglijk durven we verwachten, dat,
ook al zwicht© de Tweede Kamer voor de
Rijksbedeelmg, de Eerste Kamer, zonder
zweem van gratie, de ouderdomsrente naar
de papiermand zal verwijzen.
Voor de stellige verwerping van heel deze
Rijksbedeeling voelt heel de Antirevolutio
naire partij, en nar. Rutgers heeft goed
gedaan met nog eens tot in de meest afge
vijlde puntjes de volstrekte onhoudbaarheid
.van het renteontwerp op de kaak te stel
ten.
Willen andere partijen de -verantwoor
delijkheid voor zulk een on-Nederlandsch
wetsontwerp op zich nemen, dat moeten
zij .weten; maar in geen geval doet de
Antirevolutionaire partij aan zulk een.
spelen met de hoofdbeginselen van ons
staatsbeleid mee.
In de Tweede Kamer is ons verzet nu.
reeds klaar en fel geweest, en in de Eerste
gaat geen onzer mannen met zulk eert ont
werp mede.
Feitelijk zullen derhalve in de Eerste
Kamer de Roomsche afgevaardigden de
beslissing in hun handen hebben. Doch ook
van hen verwachten we beter dingen.
Soms schijnt het wel of de Roomsche af
gevaardigden zich ten slotte naar eiken
schuilhoek lokken laten, maar op dit punt
gafrtach bijna heel de Roomsche Pers een
vrij zuiver en doordringend geluid.
Verzekering van heeler harte,
maar geen bedoeling!
Te ernstiger bedenking zou toegeven
ditmaal vooral insluiten; omdat het Kabi
net er geen barsten of buigen van maakt,
en zelfs vrij duidelijk liet doorschemeren,
dat het c.q. ook zelf tot een simpele verze
kering wil terugkeeren.
De erfenis van den oud-minister Treub
kan heit Kabinet niet binden. Van zelf was
het een fout van den Kabinetsformateur,
dat hij Treub van Landbouw naar Finan
ciën deed overgaan, en toen hij daar een
maal zat, hem in heel het Kabinet den baas
liet spelen.
Hierin lag een zwakheid die in een pre
sident-minister steeds onvergeeflijk blijft.
Hier vóoral, omdat Treub zelf vroeger
inzake de verzekering aan onzen kant
st#nd.
Maar nu Treub, hoe dan ook, ten- leste
dan toch weer vrij man is geworden, toone
ook het Kabinet dat het zijn vrijheid her
wonnen heeft, en zij de Eerst© Kamer het
hierin behulpzaam."
Niet alléén de rechterzijde, maar b.v.
o-ok H ei ti Handelsblad spr eekt van
■armenzorg hij liet aanlï.angv'ige wetsont
werp.
We lezen'dn, -het Kameroverzicht van dat
blad:
„Dat S. P. (Staatspensioen) bedoeling
n.s, staat ©ok voor. ons vast en. ook. wij er
kennen- dus dat men hier de algemeen©
nadeden van iaMe bedeeliiwg ontmoet, voor
al dat grootste1 nadéel: Ihiet leieren leunen
op een ander. Erkend dient ook te'worden,
dat de beieir 'De Visser gelijk had toen hij
betoogde liet as trouwens bij de behan
deling der Invaldditietswet reeds door den
heer T.reuh uiteengezet dat men in En
gelland heel' anders voor het S. P. stond
dan riu bij ons. .In Engeland immers was
de armenzorg al lang, historisch, in hoofd
zaak plaat,sef.ïjk© overheidisarmenzorg.
Zoo dat men diaar weinig -anders deed, bij
het invoeren van Old-Age Pensions, dan
het bestaande omzetten 5n een anderen
vorm. Wat niet wegneemt, dat men er
nochtans bedenkelijke bijverschijnselen bij
heeft waargenomen. De financieel e lasten
stegen verre boven de raming (dat zal
hier nu, r;ia wat we dl met Art. 369 hebben
beleefd, wel zoowat zijn gebeden, meende
de lieer De Mura.lt), op het cijfer der be
deelden had het instituut geen n'oemens-
waardigen invlo'ed, en de eigen ouder
domszorg is veirsüapt. Dit laatste meende
'de heer De Muralt, ails een gevolg van het
in uitzicht stellen van f"2 's weeks op 70-
jarigen leeftijd, to oh sterk it© mogen be
twijfelen.
In ons -land nu loopt d© liiistoiü-sehh lijn
der armenzorg dit. valt niet te ontken
nen echter stellig niet op S. P. uit als
op tets natuurlijks, maar als legen iets
gansch nieuws.
En wil men S. P. niet als bedeeiing be
schouwen, dan kan men dat -alleen, doem
■ook dit zijn wij met den beer De Visser
oens (èn met de „Liberale Unie" van
1905!) wanneer mm zich .stelt op het stand
punt der Sociaal-Democraten."
Vriendelijk met woorden, niet met daden.
In Van. onzen T ij d wijst prof.
Struycken er op, hoe noodwendig bij d©
behandeling der ouderdomsrente dé partij-,
6tirijd moet losbarsten, omdat het gaat
tusschen het tweeër.l'ei beginsel van pen-
sioenbeidtelinig' en pjenisi'o-emvierzekeriaig.
Vruchteloos poogt "de Premier dit feit le
verdoezelen door een gemoedelijk© voor-
süekiinig te get en van de tegenstelling, dii©
bet hier geiLdt.
De schrijver vat dan den loop van zaken,
nog eens korte!ijk aldus saam;
„Aan het einde van diit jaar zoude dn
wetgeving Talm a in werking treden. Er
blijkt rnog niet (ie ©erste band aan de voor
bereiding dier iltevioeiringsm-aatregelen: t©
zijn gelegd. Daarom 'is thans een wets-"
voorstell ingediend, om liet inwerking tre
den te ve.rschu.iven tot ©inde 1919. De Mi
nister schijnt bieren, cene tegiem'oetkomiug
aan de rechterzijde te willen zien: immers
hij .prijst het a's een voordeel, dat „de
Eerste Kamer- het ontwerp ouderdom?,ren
te gelheel vrij zal kunnen verwerpen, zon
der een.ige vrees dat- dientengevolge onge
legenheden zullen ontstaan, ongelegen
heden ten opzichte van! d,e invoering der
verzekeningwetten-Talma, en voegt aller
vriendelijkst daaraan toe, dat, „wanneer
de rechterzijde bij de verkiezing een meer-
dierhe.id krijgt, zij di.e verzekeringswetten
dam rustig kan invoeren".
Zal dat uitstal wetje, hoe onvermijdelijk
ook, door de rechterzijde- zoo vriendelijk
worden ontvangen, al-s de Minister meent?
Of zal liet haar niet veeleer de treffende
illustratie zijn van het feit, dat de linker
zijde en met haar d'e extra-parlementaire
Regeering, steunende op den, volkswil, den
eerbied voor ,de wet heeft op zijd© gezet
om in hare plaats zich te l-aten verleiden
door part ij-p 1 a t i e lt? Drie jaren lang
is nagelaten, aan den wettel ij ken
plicht, om de uitvoeringsmaatregelen der
wetten-Tallma tot stand te brengen, gevolg
te geven-,in de verwachting, dat binnen -
d/ien tijd die wetten door andere zouden
zijn vervangen; nu blijkt, dat dliiei verwach
ting niet .in vervuiling kan treden., zet men
zich niet aan den arbeid, om zoo spoedig
mogelijk in te hallen, wat men verzuimde,
maar acht men den aan de wet verschul-
digden tol vof.doende gekweten door .de in
diening van een voorstel tot verlenging
van dien termijn, zonder eenfge zekerheid
te hebben, dat dit voorstell wet zal worden.
En waf gebeurt intusschen met den over
gangsmaatregel, op grond waarvan thans
geregeld uitk.eeringen aan zeventig-jarigen
worden to'egekend? Ook de werking daar
van wordt'met 3 -jaren verlengd, zoodat
'6 jaren lang ©en systeem va.n koste,looze
renteuitkeering zal gelden; dat met de
grondgedachte d©r wetgeving Talm a f n
lijnrechten strijd is, en bij loyafi© toepas
sing der wet reeds het eèrste jaar, op
grond der in de praktijk gebleken gebre
ken de veel te ruime omvang van het
begrip „arbeider", en- da. toekenning der
kostelooze pensioenen aan niet behoeftige
arbeiders, die aan behoeftige niet-airbei-
ders wonden onthouden had beihoorem
te zijn beperkt en verbeterd."
Kabinet en Invaliditeitsverzekering.
Dr. Nolens besluit in de N. Ven 1. C r t."
een artikel onder bovenstaand opschrift
als volgt:
In de Eerste Kamer merkte de tijdelijke
Voorzitter van den Ministerraad op, „dat
de invoering van de ouderdomsrente zeer
wel mogelijk is naast de verzekeringswet
ten van Minister Talma, dat de invoeririg
van de ouderdomsrente niets anders en
niets meer is dan een generalisatie van
hetgeen reeds in de regeling- van*dien Mi
nister voorkwam."
Daartegen zou opgemerkt kunnen wor
den dat het is een bestendiging van het
geen in de regeling van dien Minister
slechts van tijdelijken, voorbijgaanden
aard was.
Verder werd medegedeeld .dat. een wets
ontwerp om de invoering van de Invalidi
teit©- en Ziektewet uit, te stellen zeer spoe
dig de Staten-Generaal zou bereiken. En
wat daarvan, naar het oordeel van den
spreker het gevolg zijn: „Dat de Kamer
het ontwerp Ouderdomsrente geheel vrij
zal kunnen beoordeelen en geheel vrij zal
kunnen verwerpen zonder eenige vrees, dat
dientengevolge ongelegenheden zullen ont
staan, ingelegemheden ten opzicht© van de
invoering der verzekeringswetten."
Wat nu volgt is echter merkwaardig.
„Wanneer de rechterzijde bij de verkie
zingen ©èn meerderheid krijgt, dan kan i
zij die verzekeringswetten rustig invoeren
en wordt de Ouderdomsrente aangenomen,
dan kost' het'geringe moeite om die wet
ten daaraan pasklaa;r te maken."
Op denzelfden dag, waarop deze woor
den gesproken worden, werd ingediend
een wetsontwerp om de invoering der In
validiteitswet uit te stellen tot 3 Dec. 1919.
De Regeering- maakt derhalve d© ouder-
cjpmsbedeeling los van de verzekerings
wetten.
Zij werpt daarbij ook overboord de wijzi
gingswetten van den heer Treub.
Maar zij laat ook los, tracht dit, althans
te doen, de Verzekeringswetten-Talma.
Zij wil daar niets meer' mee te maken
hebben, ook niet met de Ziekteverzekering.
Het pasklaar maken en het invoeren
laat ze aan een eventueele rechtsche meer
derheid over!
De arbeiders kunnen wachten.
Als compensatie zullen behoeftige zeven
tig] arigen met 2 gulden per week bedeeld
worden.
Wa.t een ruil!
Land en Tuinbouw.
Uit de „Veen".
Men bericht ons uit Rbdlo-farendsveen:
Als mem de tuinderijen zo© langs gaat,-
wekt ii-oL verbazing dat nu reeds zoo veel
groei is waar te nemen-
Onder het glas zief men al de kropsla
draaien, de aardbeien bloeien., de maische
spinazie verlokkend tot snijden en de- ra
dijsjes reeds groot genoeg om te „trek
ken", zooals de tuinder Biet noemt.
En dan. op het open veld, d© peulen,
voor al de vroege soorten, staan al 3 maan
den, op regte en zijm reeds ten handbreed
boven, den, grond en beiloven over 't alge
meien eeai goed gewas.
Ook de» bloemen zijn m»et 'hun tijd' mee
gegaan,. Overal ziet men .bloeiende narcis
sen, ja zelfs de vroege tulpen staan reeds
in vollen bloei.
Hoe geiieeil anders was heit. nu 25-jaren
geleden. Toen was alles nog .Teeg en onbe-
werku De verbazend dikke ijskorst wa9
pas uit de sloten verdwenen, en was al de
hof iang nog niet overal uit den grond.
Toen moesten d© werkzaamheden nog be
ginnen op den akker. Het wias toen nu heit
koud© winters©jzoeat van '90 op. '91, het-,
welk waardig bevonden werd-in de „Kro-
nijken" a/s bu itengew enen strengen win
ter o-pgeteekend te worden.
Men kan1 nagaan dat er toen werk aan
den winkel was. Wegens het vroeg invallen
van den winter, moesten vele akkers nog
oirngespi/t worden,. Da bagger moest nog
overgewerkt worden. Bijna al het te el h;om
moest nog van buit-en gehaald worden.
Daarbij stonden de cpeuT.m op de zaai bed
den zóó groot, dat geien dag uiigesiteCd
kon wo.rdieni om te poten,.
Dat er toen door dei V-eenders nia zoo'n
lange rust geploeterd is om klaar t© ko
men liaaii zich begrijpen'.
Men had t,oen diit voor, dat d© grond,
wegens het diepe invriezen, gemakkelijk
o.m te werken was.
Wanneer, zoo als nu, alles zoo vroeg is,
kan m.ein zich moiedilijk zu/k ©en toestand
indenken.
WETENSWAARDIG.
De invloed van het weer op den mensch."
In „Hemel en Dampkring" wordt ge
handeld over een artikel van, Wilhelm
Schmidt over het weer en de gevoelens van
den mensch in de „Met. Zeitsch."
Dexter, die twaalf jaar geleden te New-
York een dik boek over dit onderwerp pu
bliceerde, gaf de volgende samenvatting
van zijn bevindingen:
„lo. Verschillende meteorologische toe
standen werken onmiddellijk in, zij het
langs verschillenden weg, op de scheikun
dige functies van ons lichaam.
2o. Vooral de energie, die w© in reserve
hebben voor denkprocessen en voor andere
activiteit, dan die der vital© organen,
staat onder invloed van meteorologische
veranderingen.
3o. Onze ontvankelijkheid voor emoties
hangt duidelijk af van weerstoestanden.
4o. Ofschoon weersinvloeden inwerken
op de ontvankelijkheid voor emoties, welke
zonder twijfel van beteekenis is voor de be
paling van ons gedrag in den ruimsten
zin, schijnt h©t dat hun invloed het grootst
is op dat deel van de gereserveerde kracht
dat beschikbaar is voor handeling.
5o. Dezelfde 'meteorologische toestanden,
die de.misdragingen doen stijgen, brengen
ook gezondheid ©n geestelijke opgewekt
heid mee: zoodat we mogen zeggen: mis
draging is he-t gevolg van een overmaat
an gereserveerde kracht, die ni&t op een
nuttig doel wordt gericht."
De voornaamste conclusies van het reeds
genoemde artikel van Schmidt zijn ge
trokken uit dria rubrieken van waafne
mingen t.w., de gemiddelde, arbeid per uur
door 60 arbeidsters van de volkste.liiig-
commissie te Weenen; 't dagelijksclli werk
in 50 klassen van volksscholen m dezelfde
stad en het aantal epileptische toevallen
van ruim 400, meest meerderjarige man-
non en vrouwen. Het onderzoek van
Scihmidt, waaraan de referent in „Hemel
en Dampkring" blijkbaar meer waarde
hecht dan aan D ex tor's werk, gaf slechts
de volgende resultaten:
„Van de elementen luchtdruk, tempera
tuur, spanning van den waterdamp, be
trekke'ijk-e vochtigheid, neerslag, zrmge
halte, bewolking, win drie! ting en kracht
bleek, dat geen enkele een overwegenden
invloed op het gevoel van. dén mensch
oefent, doch Sn. den luchtdruk, tempera
tuur en de relatieve vochtigheid heeft, men
factoren-te zien, die elk, onafhankelijk van
de anderen, van invloed zijn, hetgeen van
de anderen niet gezegd kan worden,.
Lichtwerk met den geest schijnt bij
const an tem. luchtdruk dets beter te gaan
dan hij veranderden. O.p den epilepticus
heeft de verandering van den luchtdruk
geen merkbaren invloed.
Een meer positief resuf.iaat windt sclir.
ten opzichte van ©en invloed van snel ver-
loopend© druksclhommel ioigen, zooals voor
liet intreden van Föhnwinden. nog al eens
voorkomen,.
Het speciale gevóel, dat aan sommige
menseden ten opzichte van onweer of van
sneeuw wo-rdt toegeschreven, of, juister
gezegd, dat sommige me.nschen aan zich
zei ven toeschrijven, en dat zieh als regel
achteraf uit, kan moeilijk aan da waar
neming van dergelijke schommelingen
worden toegeschreven, omdat ten minste
bij onweer d© snelle drukwlsseling gelijk
tijdig met de hui zelve optreedt."
We»ke warmte is doodelijk?
In d© schaduw heeft men in ons land
wel ©en,s 102 gr. F. gemeten, in Frankrijk
zélfs 106, en in Italië wel 108. "t Is dus een
dwaling ia me enen, dat d© bloedwarmto
(100 gr. F.) als doodelij-k is te beschouwen.
In den directein zonneschijn zijn in Europa
zeéfs wel eens temperaturen van 140 150
gr. F. geregistreerd; in Tunis, Egypte,
Suez, Syeaieine (Afrika) enMursouk waren
da tsebaduw-maxima respectievelijk 113,
117, 127, 129 en 133 gr. F., terwijl in deW
directen zonneschijn wel temperaturen ven
160 gr. F. werden waargenomen. Maar...
düt is een hitte, waallagen een groot aan
tal Hollanders het zouden moeten afleg
gen. Zoolang de temperatuur iai de schar
duw mog bene don. de 100 is, behoeven nor-
mal© menschen zich echter niet ongerust
te maken. Men spanne zich echter niet ai
te veel in, maar zoeke een rustig plaatsje
op. waar een aangenaam tochtje c! ooitoe en
blaast.
Huipverleening in de dierenwereld.
In. liet nieuwe tijdschrift „Tierse-elC*
doet. prof. Eisler uiit Hal-le mededeel in,g
van ©en door hem waargenomen interes
sant geval van hiulpvorieejiing in» de die
renwereld. Op zekeren -dag zag hij, hod
door het oipen venster van zijn in hot par
terre gelegen werkkamer, i-n het anato
misch laboratorium 'n jonge zwaluw, di<r
nog niet goed vliegen kon, hard op den
planken vloer viel, waar zo verdoofd1 lig
gen bleef.
Toen het» beestje weer wat bijgekomen
was, zette bij hét op 't. schuins-afloopende
buitenstek van het .raamkozijn, waar hot
angstig piepend, onbeweeglijk zitten bleef.
De beide ouden, die eerst, 'luid krijschend
voor toet venster heen e.n weer gevi'.ogem
waren, zetten zich, zoodra zij Eiöler be
merkten, o,p den ranid van het dak van
een twee verdiepingen hoog gebouwtje,
van waar zij 'levendig op het gepiep van»
het jong antwoord gaven.
Eisler ging nu achter het gordijn staan
en keek vandaar uit, wat er verder ge
beurde. Na een poosje ging het jong met
onzekeren stapjes en uitgestrekte vlerkjes
naar den rand van de vensterbank toe. D©
ouden riepen onophoudelijk, doch kwamen
niiett dichterbij. Bij dén rand van 't kozijn
aangekomen, wipt© het jonge dier naar
voren over en scheen op iden grond te zul
len vallen.
Op lietzü'fde oogenblik .schoten evenwel
d© ouden onder doordringend gekrijsch
bliksemsnel toe, vlak tegen het jong aan,
en brachten élk een \teygell onder ©en
Vleugel van het j.ong en droegen dit zoo
doende 'in ©en niet-onderbroken vlucht,
waarbij zij in een breede spiraal opvlogen,
tot op het dak van het gebouwtje, waar ze
tegelijk de vleugels bracht onder die vaan
het jong, en het wederzijdsch bewaren
van dien ju is ten afstand bij heit opstijgen,
was nog verbluffender dan d© uitvoering
der geheele beweging neerwaarts en op
waarts in een samenhangende glijvlucht
zonder ©enigen vleugelslag.
Het jong bleef tijdiens het omhooggaan'
uiterst rustig tusschen de .ouden in haiir
gen.
Gasgloeitichtjes.
D© industrie van gasgloeilichtkousjes
heeft, evenals zoo menig andere tak van
nijverheid, t© lijden onder den oorlogstoe
stand. De recbtstreeksche levering van
Duitschland naar Engeland, die vóór den
oorlog nogal belangrijk was, stond al da
delijk hij het uitbreken van d© vijandelijk
heden stil. Door ons land wérd toen den
eersten tijd nog doorgevoerd naar, Enge
land, inaar dit laatst© land weigerde ook
weldra d© producten, omdat ze van den
vijand afkomstig waren. Duitschland le
verde toen nog aan Nederland voor het
hinnenlandsch gebruik alhier, terwijl de
Nederlandsch© fabrieken aan Engeland le
verden, als de grondstoffen niet uit
Duitschland afkomstig waren. Langza
merhand is echter ook da invoer uit
Duitschland minder geworden en dezer
dagen geheel verboden, omdat de voor
raad grondstoffen, voornamelijk rameh,
belangrijk miiider is geworden en deze
plantenvezels voor ondergoederen veel ge
bruikt worden. De Nederiandsche fabrie
ken dienen nu ook voor het eigen land te
gaan fabriceéren. D© grondstoffen begin
nen echter ook langzaam 'in prijs te stij
gen en het begint moeilijk te worden aan
thorium te komen, zoodat d& prijzen der
gasgloeilichtkousjes alle kans hebben hoo-
ger te worden. Deze prijzen worden ech
ter eenigszins gedrukt omdat een nieuwe
leverancier op de markt is verschenen. Het
is namelijk Japan, dat zich ook op de
fabricage van deze kousjes is gaan toe
leggen en er de neutrale en geallieerden
landen mee gaat voorzien.
Verscheidene kleine fabriekjes hebben
echter haar bedrijf tijdelijk stop gezet,
wegens de duurt© van de grondstoffen en
ook wellicht omdat het bedrijf in dezen
tijd van het jaar niet loonend is. De con
tracten tocli worden in den regel afge
werkt tusschen September en Januari.
Stoomvaartberichten.
STOOMVAART-MM. NEDERLAND.
ORANJE (uilreis) verrok 5 Apvit van
Singapore. RADJA, van New-York naar
Java, arriveerde u April te Padang, REM
BRANDT (thuisreis) vertrok 6 April van
Sabang.
rotterdamsche lloyd.
KAWI, van Batavia naai- Rotterdam,
arriveerde 4 April te Las Palinas. MENA-
DO, van New-York naar Saigon, arriveer
de 6 April te Padang. SAMARINDA, van
New-York naar Rotterdam, werd 6 April
150 mijl west van Malihead gesignaleerd.
TERN ATE (thuisreis) arriveerde 6 April to
Falmouth gaat om de (Noord). (Verb.)
KON. HOLL. LLOYD.
FRISIA (thuisreis) vertrok 4 April van
Santos. GAASTERLAND (uitreis) passeer
de 5 April Fernando Noronha,
kon. west-ind. maildienst
COMMEWYNE, vertrok 7 April van Rot
terdam naar Amsterdam. JAN VAN NAS
SAU, van Amsterdam naar Hampton
Roads, passeerde 5 April des avonds 9 u.
Lizard. PRINS WILLEM I vertrok 5 April
van New-York naar West-Indië,
