Tweede Blad.
7e JAAROANQ
No. Ï938
^Qeidóoh^Qou/tcmt
wijm
Dinsdag 22 Februari 1916
Aan onze Lezers.
Alles is in dezen tijd duurder geworden.
Geen artikel bijna, of bet is in prijs ge-
jje Jezer veronderstelt misschien reeds,
waartoe deze algemeene bemerking muec
dienen als een verklaring van de aan
kondiging in het hoofdblad, dat hij ook
voor zijn courant meerjzal moeten betalen!
;n die veronderstelling is, tot onzen
p ij t, juist!
Tot onzen spijt, zeggen we, omdat wij
3 mj natuurlijk liever, veel liever zouden hebben
ElOII gewild* dat de prijs-stijging van de voor
het courantenbedrijf beoioodigde grondstof,
(en niet van dien «aard .ware geworden,
dat tot zulk een maatregel noodzakelijk
moest worden overgegaan. Het noodzake
lijke eener verhooging van den abonne-
V mentsprijs zal de welwillende le
ssees) reeds onmiddellijk inzien, als wij
hem (haar) allen nog maar b.v. mededee-
lem, dat de prijs van het papier sedert het
uitbreken van den oorlog ongeveer met
veertig procent is gestegen.... Zou er wel
één bedrijf zwaarder de druk van de tijds
omstandigheden gevoelen, dan het cou
ranten-bedrijf?
Men vergunne ons deze vraag te stel.
len: Zou het niet van een onwelwillendheid
ten opzichte van zijn courant getuigen,
als men haar het recht zou betwisten om
in deze omstandigheden het abonnements
geld te verhoogen? Men weigert toch aan
geen enkelen leverancier meer te
betalen voor de waar, die men van hem
betrekt! En zou men dit dan wel aan zijn
I courant weigeren? Wij vertrouwen, wij
houden ons er zeker van overtuigd, dat -de
band tusschen de Katholieke lezers en
hun Katholieke courant hechter is
hun Katholieke courant, die aan al hun
rechtmatige wenschen tracht tegemoet te
komen, die met hen meeleeft het leven van
üËlfliederen da&-
En wat is dan wel de verhooging, die wij
zoo voorzichtig aankondigen? Het zal den
lezers meevallen: één ceivt per week!
Mm zal nu wei een vergelijking metaiie-t-
fijjj .katholieke bladen gaan maken. Wij
vertrouwen echter, dat een Katholiek
voor 'n paai* centen in de week zijn K a-
th o 1 i k dagblad niet zou willen verwis-
Bi If seleu voor een niet-Katholiek, ook al zou
dit ook iets goedkooper zijn. Wij hebben-
te veel vertrouwen in, te veel eerbied' voor
overtuiging onzer lezers, dan
dat we het tegendeel mogen veronderstel
len, Maarniet-Katholieke bladen zijn
in werkelijkheid niet goedkooperGeen
niet-Katholiek blad met geïllustreerd Zon-
dageblad en gratis ongevallenverzekering
(wij hebben nog onlangs een uitkeering
gedaan) dat goedkooper is, dan de „Leid-
sche Courant" na de prijsverhooging!
En bovendien ook de plaatselijke niet-
Katholieke courant heeft het abonnements
geld met een cent per week verhoogd.
Wij noemden daar ons G e 11. Zon
dagsblad (met z'n acht pagina's iedere
week) en willen terloops opmerken,dat
men begonnen is dit blad een verandering
te doen ondergaan, welke door alle lezers
ongetwijfeld als een verbetering en ver
fraaiing zal worden gewaardeerd..
Vooral dus ook met het oog op ons
geïllustreerd - Zondagsblad
moet de voorgestelde luttele prijsverhoo
ging, dunkt ons, allen zeer redelijk toe
schijnen.
Hoewel wij Zaterdags, mede door ons
G e 11 u s t r e ot d Zondagsblad,
meer lectuur geven dan menig ander blad,
zal toch in de toekomst het ernstig streven
bestaan het aantal onzer b ij bladen
te vermenigvuldigen.
Na dit alles voor oogen te hebben gesteld,
kunnen wij niet veronderstellen, dat één
abonné tegen de aangekondigde luttele
prijsverhooging eenig bezwaar zal heb
ben. Wij kunnen ons niet voorstellen, dat
onze lezers er niet eenigermate toe zouden
willen medewerken om te dekken d e
zeer verhoogde productie
kosten, die het courantenbedrijf nu
drukken en in afzienbaren tijd zullen blij
ven drukken.
'tijs hier de vraag: willen -de 'Katholieken
een Katholiek dagblad: ja of neen. Aller
antwoord luidt ongetwijfeld: ja. Maar dan
moeten zij, dan mogen ze ook niet vorde
ren, dat hun iederen dag een courant wordt
aangeboden tegen een prijs, welke beneden
het bedrag blijft, hetwelk voor de productie
ervan moet worden uitgegeven
Zij moeten en mogen dat niet eischen
En onze lezers zullen dit ook niet
eischen daar houden wij ons zeker van
overtuigd. De steeds dieper wordende over
tuiging, dat in een Katholiek gezin alleen
plaats is voor een Katholieke courant,
de steeds nauwer wordende band tusschen
de Katholieken en het openbare Katholieke
leven ©erierzijds en de Katholieke courant
anderzijds staat ons daarvoor borg!
In vertrouwen op de blijvende sympathie
der Katholieken in Leide:n en omgeving
die niet slechts over „de goede zaak" spre
ken, doch ook in overeenstemming met
hun woorden willen handelen zien wij
de toekomst tegemoet en zetten wij voort
onzen arbeid om de „Leidsche Courant"
steeds meer te vervolmaken, steeds meer
te doen beantwoorden aan de wemschen
onzer abonné's.
Een ernstiq woord.
(Ingezonden.)
I.
Op het 'terrein der arbeidersbeweging
van Leiden en omstreken, in het bijzonder
van de Katholieke, vallen den laatste® tijd
verschillende gebeurtenissen te constatee-
ren, die wij gaarne aan een nadere bespre
king wil ten onderwerpen. -
Op de eerste plaats het verheugend ver
schijnsel van de oprichting van oen R. K.
Textielarbeidstersvereeniging. Het werd
dan ook meer dan tijd. De toestanden op
de verschillende fabrieken waren van dien
aard dat er hoogst noodzakelijke verande
ringen en verbeteringen moesten plaats
hebben.
Wij zullen maar niet in details treden;
dat zou te veel plaatruimte vergen, maar
ter illustratie diené toch het feit, dat bij een
firma duuretoeslag werd gegeven naar het
loon berekend, en die berekening had plaats
„toevallig" in die week, waarin de loon en
der textielarbeidsters beneden het normale
waren. Bovendien is alles bijna stukwerk,
zoodat, wanneer het een of ander op de
fabriek niet aanwezig is, dit voor de
meisjes loonderving beteekent.
Maar ook buiten dit alles stemt de op
richting dezer vak vereeniging tot blijd
schap. En wel daarom, dat zij is de e e r-
s t e R. K. vrouwelijke vakvereeniging bin
nen onze muren, waarvan het gevolg zal
zijn, hopen wij, dat er spoedig meerdere
zullen volgen. Doch daaiover later.
Het tweede en niet het minst belangrijk
feit is, dat van neutrale, moderne oftewel
socialistische zijde ook reeds een vakver
eeniging bestaat van meisjes, werkzaam in
de Leidsche textielindustrie.
Welnu, dit feit was mede (niet alléén) een
vernieuwde aansporing om ons met de ar
beidsters in deze industrie eens wat meer
in verbinding te stellen.
Het resultaat is bekend. Leiden bezit
thans 'een Kath. vrouwelijke vakvereeni
ging in de textielindustrie. Het ledental (20)
is van dien aard dat het voor uitbreiding
reusachtig vatbaar is. De organisatie staat
er nu! Nu begint de eigenlijke arbeid pasl
Men mag deze jonge vereeniging nu zoo
maar niet aan haar lot overlaten, want
.dan gaat) zij dezelfden weg op, welke
reeds meerdere vakvereenigingen opgegaan
zijn.
En,, wanneer een vakvereeniging, om 't
zoo eens te zeggen: over den kop gaat, kost
het ontzettend veel moeite en dan meestal
zonder succes om later nogmaals het
zaad der organisatie daar te doen rijpen.
Het "is niet de eerst© rnaal dat zooiets
binnen onze muren zou geschied zijn-
De meubelmakers, kalk- e>n steenbewer
kers, de naaisters, staan ons in deze ten
voorbeeld.
Maar we dwalen van ons onderwerp af.
De eerste stoot is nu gegeven! Op het ter
rein der Roomsche vakorganisatie is nog
reusachtig veel arbeid te verrichten. In de
teectAeüindustrie, zeepindustrie, koek- en
beschuitfabrieken, fabrieken van ver
duurzaamde levensmiddelen, in de kle
dingindustrie, in het kantoor- en winkel
bedrijf, kortom er is nog werk in over
vloed.
En als wij niet werken, doen ande
ren het voor ons. En of ons dat nu zoo
aangenaam zal zijn, betwijfel ik sterk! In
de volgende artikelen zullen wij nader be
spreken, hoe dan die ongewenschte actie
van andere zijde door ons kan en moet
voorkomen worden.
Leiden a ar.
STADSNIEUWS.
De Jonge Garde.
De R. K. Prop. Club ,,De Jong© Garde"
had gisteren een groote vergadering uitge
schreven in de „Graanbeurs". Een groot©
vergadering een, die vóór achten begon
en te half twaalf was geëindigd; een
groote vergadering een, die gewijd was
aan politieke propaganda en tevens aan
kunstgenot een groot© vergadering ten
slotte ook door de zeer bevredigende op
komst van leden en belangstellenden.
De voorzitter, de heer G. Molkenboer,
opende de bijeenkomst met den Christelij-
ken groet. Spr. wees er op, dat de Garde
de laatste maanden schijnbaar heeft ge
slapen, sc h ij (a b a a r, want er is hard
gewerkt, er zijn enkele honderden kiezers
op de kiezerslijst geplaatst. Door dezen
avond wil de Gard© een propagandistische
kracht ontwikkelen daarom een poli
tieke rede tevens wil zij desympathie
voor het Roomsche tooneel verbreiden en
het mooie streven van het Zoeterwoudsche
patronaat steunen.
Nadat „Roomsche Blijdschap" was ge
zongen, verkreeg het woord de heer P. J.
S. Serrarens, ambtenaar van het Cen
traal Bureau der K. S. A. tot het houden
eener
politieke rede.
Spr. vergeleek die groot© massa men-
schen, die onverschillig zijn vooir alle actie
die de ramen sluiten voor alle strijdkreten,
die alleen een neutrale courant lezen, die
hun kinderen naar de openbar© school
^nden met de Zuiderzee. Het zijn wat
men noemt „nette" menschen; ze lijken on
gevaarlijk; diepte van gedachte of gevoel is
ar bij hen niet. Doch als d© stormen op
zetten en de stembus-orkaan oploeit, dan
worden de golven van die neutrale midden
stof ^opgezweept, dan stormen die neutrale
menschen in wilde passie tegen de dijken
onzer organisaties.
Wij zien dezen avond „Het hoogste
Goed" opvoeren, doch wij mozten ook dezen
zomer voor het hoogste goed werken.
Wij zijn nu te zamen in de Burcht, maar
wij moeten dezen zomer strijden om het
behoud van de Leidsche Burcht.
Spr. zal in het kort d© beteeken is der
politieke actie uiteenzetten.
Waarom moet gij meedoen aan de poli
tieke actie? Omdat gij uw plicht moet
doen, omdat gij moet zorgen, dat er in het
openbaar gehandeld en geleefd wordt naar
de Katholieke leer. De Christelijke begin
selen moeten wij in het publieke* leven
doen zegevieren. Ons Katholiek leven
bloeit op, doch wij moeten strijden om dien
bloei te behouden in de toekomst. Als wij
niet willen, dat onze scholen nog langer in
èen hoekje worden geduwd, als wij recht
vaardigheid willen op onderwijsgebied; als
wij door de belasting op de doode hand
niet de weezen en armen willen berooven;
als wij willen dat onze geleerden niet ach
ter gesteld worden bij den eerste den b.este
liberaal; als wij den zwendel van het
Staatspensioen moede zijn en den arbeiders
de lang gewenschte sociale wetgeving wil
len geven; als wij niet langer de socialisten
den baas willen laten spelen in ons land
dan moeten wij rechts stemmen..
Spr. ging nu verklaren de belangrijkheid
der a.s. Provinciale-Staten-verkiezing;
toonde aan, ho© de Provinciale Staten in
vloed uitoefenen op de" samenstelling der
Eerste Kamer. Winnen wij deze. Staten
verkiezing, dan hebben wij bijv. de macht
om bij de behandeling van de Grondwet te
eischen, dat daarin wordt vastgelegd de
finantieele gelijkstelling tusschen open
baar en bijzonder onderwijs. Als wij nu
de rechische leden der Provinciale Staten,
die aftreden, herkiezen, Jan is de dijk der-
Eerste Kamer, die ons land tegen den
den stormvloed der linkseh© Tweede Ka
mer beschermt, behouden.
Eén stem kan maken, dat in een bepaald
district een rechtsche of linksche candl-
daat wordt gekozen en die één© .zetel kan
juist de zetel zijn, waarop het aankomt of
wij de meerderheid in de Staten van Zuid-
Holland hebben, of wij m. a. w. al dan
niet tien rechtsche leden naar de Eerste
Kamer kunnen sturen. Eén kiezer kan
dus beslissen over het al of niet rechts
zijn der Eerst© Kamer.
De rechtsch© zetel, die van den heer
Briët, moet behouden blijven; die van den
heer Paul (beiden Statenleden, in het
district Leiden, ,die a. s. zomer aftreden)
moet gewonnen worden.
Zuid-Holland, waarvan de Staten tien
leden naar de Eerste Kamer zenden, zal a.
s. zomer de beslissing geven.
Spr. doet een (beroep op de ouders ter
wiLle van (het onderwijs; op de arbeiders
om de sociale wetgeving; op de mannen
van (handel en nijverheid, al was het al
leen. maar. omdat zij de wet op de oneer
lijk© concurrentie hebben gekregen van
een «/rechtsch en afgevaardigde. Ten slotte
doet spr. een beroep op de vrouwen. Als
de vrouwen de mannen aansporen, dan
vieren -wij de ontzeting van Biet libera
lisme.
't Zou zoo schoon zijn, als Nederland den
binnenlandschen strijd kon laten usten
en zich er alleen op zou kunnen toeleggen
om redding te brengen aan. andere volke
ren.- Doch de regeering heeft door haar
politieke wetgeving den Strijd uitgelokt,
ons er toe gedwongen..
Als alle Roomsche (kiezers lid der kies-
vereeniging waren, dan was er geld, dan
was er het noodige strijdmatèriaajlails
allen dan ook de vergaderingen bijwoon
den. dan zou er meer politiek leven zijn
eru minder afbrekende cri'tiek.
De propagandaclaib moet sterk gemaakt
worden* door de jonge mannen de kies-
vereenigiing voert 'haar actie door middel
van de Jonge Garde. Die geen lid' kan
wordfn, worde donateur of donatrice der
Jonge Garde.
Steunt ook, aldus spr., de Katholieke
pers, dat groote strijdmiddel. Spr. laakt
degenen, die eerst de neutrale courant
lezen en daarna de Katholieke en dan zeg
gen: ,in de Roomsche courant staat geen
nieuws". Spr. wekte op „De Leidsche
Courant", en geen ander plaatselijk blad
•te lezen en te steunen.
Met een enthousiaste peroratie sloot
spr. zijn overtuigende rede, die meer
malen door applaus onderbroken ten
©lotte langdurige toejuichingen ontlokte.
De voorzitter dankte als tolk der aan
wezigen den spreker voor zijn propagan
distische rede.
Tooneelstuk.
Wij willen hier .onze waardeering uit
sproken voor d© uitnemende vertolking, die
de loomeef.clu'b van het. Zoeterwoudsche
patronaat (Hooge Rijndijk) heeft gegeven
aan dat inderdaad mooie drama van
Louis Haver ,,'t Hoogste Goed". "In dit
tooneelspel wordt zoo zuiver-menschelijk
weergegeven het conflict tusschen het
godsdienst-verschil dn het gemengd© hu
welijk, de worsteling van den geld- en
stand-aanbiddenden menseh tegen het
edeler, het schoonere, het zedelijk-goede,
godsdienst en deugd.
De vertolking van dit, om vorm en
strekking, hoog te roemen tooneelspel
was, zoals we zeiden, uitnemend. We zul
ten het spel aller spelers si,iet afzonderlijk
gaan bespreken. Allen 'hadden zich inge
werkt dn hun rollen, wisten de aanwezi
gen te trekken, en te boeien en hen te doem
meeleven. Het spel was echter- tè goed en
tè mooi, dan dat wij ©r ons van zouden
onthouden om ééne bemerking te maken,
Nu ©n dan werd er bij samenspraken o. L
acts te vlug gesproken, wat het idee wekte
van vanbuiten-geleerd". Deze fout,
slechts hier ©n daar voorkomend, tracht©
men to ontwijken en... het spel zal nog
hcoger staan.
Piet, de onverzettelijke (heerboer, ook
de echt-katholiek© huisvader, gaf bijzon
der goed spel te genieten; zonder aan de
anderen afbreuk te doen mogen wij hem
wel afzonderlijk varmeiden. Doch, in één
woord: alter spel was goed; wij zouden
verder moeilijk den een boven den ander
de voorrang lcunnen schenken. Noemen
wij alleen nog (het lieve spel van het acht
jarig meiajei
Werd ieder bedrijf beapplaudiseerd, na
het -laatste moert tweemaal worden „ge
haald"; het applaus wilde ndet bedaren.
De voorzitter ©prak wel uit alter naam,
teen hij den vvensdli uiftte, dat de Zoeter
woudsche teoneelclub nog vele zulke
schoon© stukken met een echt-Roomsche
strekking moge opvoeren.
,,De Jonge 'Garde" mag op haar „groote
vergadering" dubbel tevreden terugzien,
daar deze haar vele nieuwe leden en dona
teurs heeft gebracht-.
Gemengde berichten.
STORM EN WATERSNOOD.
Uit Monmikend am: *Er worden
maatregelen genomen om den dam, die
Vrijdag aan de Zuiderveslt is weggeslagen,
weer ie herstellen. Het wordt echter een
zware arbeid, daar het gat vrij diep is.
Ten gevolg© van het zakken van het
water is het hooger gelegen gedeö'.-t© van
Monnikendam wéér droog. De Zarken, die
Vrijdag blank stondj, is droog. Het laagst
gelegen gedeelte blijft echter blank staan.
De woningen daar worden voorloopig niet
weer betrokken. De Zarken is niet ontruimd
aewcest. Alleen waren de bewoners ge
vlucht naar de bovenverdiepingen.
Na liet dichten van het gat zal onmid
dellijk (liet water uit de kom der gemeente*
verwijderd worden.
Van Mark e n: De toestand op Marken
is niet onrustbarend meer. Het water is
FEUILLETON.
In verkeerde omgeving.
Marmering legde den brief voor een
ooffemblik ine der en beschouwde over de
tafel Geertruida, die zijn blik met een har-
talijken Lach beantwoordde.
„Waf eén lang© brief, papa! en hoe sta-
tifc z.idt u mij daarbij aan!"
„Laas (hem, Geertrui, en zie, wat voor
ftroote dingen mijn klein landmeisje weg
gelegd zijn."
Hij was het reeds met zLchze'ven eens,
dat zij de uitnoodiging aannemen moest,
dat .er geen mogelijkheid was om te be
danken, hoewel zijn hart zeldzaam klopte,
wanneer hij er aan dacht., hoe zijn zomer-
rtan van een rustig samenleven, in het
oude (huis nu ingestort was, hoe zij nu
reeds niet geheel en ai! meer de zijn© was,
•nu de wereld, vroeger dan hij gedacht had,
aanspraak op haar maakte.
„Zij mag geen. ©ogenblik (bemerken, dat
zij jnij leed doet," zei'die hij met de ietwat
vrouwelijke ongerustheid van zijn karak
ter, „andiers gaalt zij niet. En. toch mag
zulk ©ene gelegenheid niet voorbijgegaan
worden. Wie weet, wat mij over een jaar
overkomen kan? Het ds nu voor ée-n
maand, en zij zal zich goed bezighouden."
Een -minuut later had Geertruida. den
papa!" riep ze möt een afwisseling
vana genoegen, en mishagen, waarover hij
tertrim moest.
"^u. Geertrui, is lady Hunter moet zéér
en Is het naet een pleizierig vooruit
zicht? Ik zal mijn klein meisje niet meer
kennen!, wanneer het terugkomt."
„Maar, -papa. ons plan is gehedi in dui
gen gevallen. Die mooie, lange zomer!
Wanneer u mij te Londen-laat, zijt u hier
scheel al-Leem Moet ik dan gaan?"
„Kijk, mijn kind, wij mogen d© vriendin
en nicht uwer moeder niet beT eedigan.
Beiden (hielden v-edl van elkaar, ofschoon
lady Hunter, als Protestant© en nog daar
bij zeer wereldsgezind, in vel© dingen uwe
moeder geen genoegen deed. Maar da
aangeboren goedhartigheid van Julia Hum-
ter betoovert a'.len, die haar kennen, en
zoo werd de vriendschapsband van beiden
eerst door den dood verbroken.-"
Met een weinig tegenstribbelen, willigde
Geertruida dn, omdat zij haar vader niet
wilde weerstreven, dien zij rraiet gaarne
alleen liet.
De heer Manmering had zijn dochter
naar Londen vergezeld en voegde zich
naar de dringend© uiltnoodig.ing van jiady
Hunter, ora te blijven tot aia Geertrui da's
voorstelling aan het hof.
Lady Hunter was verrukt over Geer
truida ©n -maakte zich hert eerste o ogen
blik, dat zij met Manmering aUeen was,
ten nutte ora hem te zeggen: „Zij is een
waar juweel, dik zag nooit zulk een 'Hef
gezicht, zulk© oogen veil uitdrukking. En
hoe goed zij zich wedt voor te doen! Ik
had geen gunstig© gedachte'van d© kloos-
teropvoeding ctn moet de nonnan werke
lijk vergeving vragen. Ik vrees nu, Man-
nering, dat, wanneer de wereld haar zi.öt,
er spoedig iemand in d© verzoeking komt,
haar van u te stalen."
- Dan, daar zij plotseling den smantelij-
toan indruk* dien dat gezegde op haar toe
hoorder maakte, zag, voegde zij er vrien
delijk bij:
„Neem, Marmering, schrik mie't! Ik had
van dien aard niets in den zin, toen. ik
Geertruida urtnoodagdie. Ik aajl voor haar
zorg dragen, als voor mijn eigen kind."
Ook Geertruida, zooals haar vader reeds
gezegd had, had zich spoedig bij lady
Hunter aangesloten. Deze was een vrouw
van acht en dertig of veertig jaren maar
scheen veel jonger door haar slank© ge
stalte en haai* levendig uiterlijk.
„Ik zal haar zeer lief krijgen," had
Geertruida haar vader toegefluisterd. „Ik
merkte het al, toen zij mij kust©. Hoe jam
mer. dat zoo een lieve vrouw zoo wereldsch
is."
Ook met sir Robert-, met zijn weilwdflf.ónd
•en itoch iets stijf uiterlijk, was Geertruida
spoedig vertrouwd.
Spoedig kwam de dag, waarop Geertrui
aan het hof voorgesteld zou worden. Zij,
het landmeisje, s'taarde zich zelve, ais zij
in. haar smaakvol hofkostuum gekleed was,
verstomd aan. Met onschuldige ijdefJbeid
schreed zij ©enige malen voor den groote®
spiegel heen en weder en poogde ter witte
van de kamepter er* onverschillig uit te
aiien, waarbij har© oogen van ontsteltenis
fomkeilden.
„Wanneer nu zuster TheresLa mij zag,"
dacht zij, „wat een dies over de ij dolheid
zou .ik krijgen! En mijn haar in al deze
krullen cm, wendingen het haar, dat i'lc
in het pensionaat altijd glad kammen
moert, omdat ik toch reeds zander ©enige
-reden, ijjel genoeg was, zooa:!s zuster The-
resia zaide. Liev© zuster Theresia, helt
schijnt mij, also»i !.k zoo ieeiijik toch niet
ben, als u voorgaf mij te vinden" en
weder wierp zij de in den spiegel lachen
de verschijning 'een blik toe. Dan, als zij
zich van hare gedachten bewust werd,
wendde zij zich plotseling kleurend© af.
„Hoé dwaas, ik wirt -werkelijk niet, dat
ik van mij zelve zooveel hield hoe
dwaas! Vang -ik nu reeds aan, ij del en
weretdsdh te worden? Misschien dat men
hier nulls doet dan zich op te knappen en
te venlu.st.Lgen; den geh#elen dag héb ik
geen tijd om meer 'te bidden dan mijn
ochtend- en avondgebed En toch, ik kan
het niet helpen, behaagt het mij."
En de in het klooster opgevoede maakt©
onmerkbaar een kruis op haar (hart, op-
dait heit zich niet aan de komend© genie
tingen verslaafd© maar er matig en wijs
van zou genieten.
Dadelijk daarop 'trad lady Hunter, be
vallig a.ls altijd binnen.
„Lieveling!" riep zij o.p het eerst© gezicht
uit, „gij zijt volmaakt schoon. Was het
niet om uw Meeding, dan zou 'ik u omar
men. Wanneer ge als (hedenavond er altijd
uiteiett, zult ge opgang maken. De lieden
BUfJten mij benijden!" en zij nam Geer
truida's arm in den haren en voerde haar
naar beneden, maar sir Robert en Manne
ring wachtten, om haar te zien vertrek
ken.
„Nu, Mannerlng, was hat. niet de moeite
waard, hier te blijven?" En zij plaatste
Geertrui oogemMikkelijk voor hem.
De verraste vader kon den indruk der
ontsteltenis, die op zijn gelaat lag, niet
verbergen. „Inderdaad, ik ken mijn.' boe
renkind gehoed niet mèer!" zeide (hij met
klagende stem.
„Treur maar niet, papa.," troostte Geer
trui. „Ik blijf niet altijd zoo! Over ©.en
maand1 benik weder uw boerenkind." En.
zij omarmde en kuste -hem zoo hartelijk,
dat de zorg haar kostuum fe zullen zien
kreuken lady I-Iunter verschrikte.
„Spreek niets zonder nadenken, Geer
trui." zed de zij en leidde haar weg. Zij
zolve keerde nogmaals terug en lispelde
Marmering in het oor: „Is zij niet wonder
lijk bevallig? En wane het niet werkelijk
jammer geweest, haar nog langer verbor
gen te houden? Waarlijk, zij is haast nog
bekoorlijker en beva'rtigeir dan haar moe
der," voegde zij zacht en ernstig daarbij.
Nooit kon Geertruida later juist zeggen,
hoe zij de plechtigheden van. dezen dag
mede-maakte haar intrede in het gezel
schapsleven. Van af de minuut, dat zij
voor het paleis met lady Hunter hef rij
tuig verliet, totdat zij er weder insteeg,
scheen hot een glanzende massa van
Drachtvoll© toiletten, jong©, vrooiijko ge
zichten en geverfde oude. Zij was zoo ver
blijd bij hot .zien on het gedrang, dat zij
haar angtrt vergalt. Zij herinnerd© zich
Hauw, dat d© koningin scheen te _gl ion-
lachein. ©n het kwam haar voor, ais watl
haar buigtog nu zoo geheel ongeschikt
niet geweest, maar dat was ook aides, wa®
zij wist.
„Ho© blij ben ik, dat (het voorbij is," zeÉ»
de zij eai leunde half afgemat m de kuo»
jWordi vervolgd*!
