weede Blad.
JAARGANG
No. 1915
$)e S^icbclieSoinomt
jensdag 26 Januari I9I6
Uit de Pers.
De „Telegraaf'-onthullingen.
Lder liet opschrift: .Onthulde zwende-
schrijft DeNieuweCourant:
,n, ^en Amrterd amschen brouwketel,
Sinds meer dan een jaar zijn schade-
Mi walm Diver ene (land en heit buiten-
ver,spreid heeft,, is eindelijk liet dek-
.figel'ioht.
jr redactfte-'lederi, met resp. 13, 10 10
7 jaren, dienst, zijn door de directie
„De Telegraaf" plotseling ontslagen,
ontslag is heit gevolg van den redac-
■elen toestand, die aan het blad
igs is ontstaan, verscherpt en ten
e° ondragelijk geworden voor eiken
nalist die zich-ze'.f en zijn beroep res-
eert. De v.ijze waarop heit verleend
d, es in overeenstemming met het on-
ners-despotasme, waaraan deze
iit sinds lang haar beruchten naam
journahstenwei'eld heeft te danken,
geldelijke belang der onderneming
en alleenheerschend beginsel, elk
ilijk doei daaraan volkoanen onder-
i-kt, de .verantwoordelijke" hoofd-
ïr dienaar van de commercieeJe
en daaraan onderworpen, de re-
mhs in naam zijn (helpers en mode
ms, inderdaad de werk'tuiigen van
■zifter van de meerderheid der aarn-
.t is de ware aard van den journalis-
reclame-veldfooht gerweest die zoo
opschudding in het land en in zijn
zelfs eenige beweging dn het bui-
id heeft verwekt?
ik blijkt het zedelijk en geestelijk ge-
Ite zijn. van een dor, naar men zegt.,
fit verspreide „organen van onze open-
je meeninig"?
;P deze tweede vraag kennen wij thans
fie courant -die sedert het begin van den
,1'log heeft voorgewend het nationale be-
te dienen door, tegen het eerlijke
Ipven, a an 's lands regeering dn, het pu-
.tegen een ö«r oorlogvoerende par-
op; te hitsen; door ©ik oorlogsincidenlt
n, Nederland raakte, voor -aYes van het
Jpuiit dei- andere oorlogvoerende
J te beoordeeleai,; doo-r de goede trouw
onze Regeiering in de landen der Geat-
-iden verdacht te maken; dooi1 den
Ken .naam van onze malie dm het bui-
nid te 'bezoedelen en haar in toene-
de matie van sympathie ,te hero oven;
onze handelsbetrekkingen te bemoei-
n, op verscherpte maatregelen tegen
l [overzee-invoeren aan te dringen, ja de
is om zonder over wel diigende noodzaak
3en oorlog betrokken te worden, te be-
aeren die courant blijkt thans zich
IL j invloed' op de openbare meening te
'hen kunnen verschaffen onder de ïei-
g en door de „samenwerking" van eon
__eta-l personen.
o 1 <1 e r t (H. M. C.bezitter van het
deel van het aandee' en-ka pit aal,
~iet begin van* Auigusa.iis 1914 uft Parijs,
apr hij woonde., .teruggekeerd om uöt dc-n
wpoeschen oor'cg op welike wijze ook
r de onderneming zijn slag -te 6laan.
ir eigen verklaring Fransch-.gezind, of
J Cea- nntd-Duiitsch in zóó heiige mate, dat
^JQzijn" Bertijnsdhen correspondent wan
neer die zich hier te l'ande bevond, dn het
speciale wantrouwen van heit Telegraaf"-
redactiepersonieetl aanbeval en hem door
f.er.scbetiöemö particuliere detectives ilie.tr
volgen .om na 'te gaan of hij hier ook
Duitsche b e. longen kwam bevoidcren. Op
richter, in September 1915, van een spe
ciaal anti-smckkel-bureiaiu" te zijnen
huize, aan wet'lvs gestie bel-angdijke som
men zijn ten koste gelegd; waaraan ver-
bcheiiïemie iierdach'te individuen werden
verbonden, die itot opdracht hadden
overal den verboden of onigcoorioofden
uitvoer van goederen uit Nederland na
te ©peuren, die daartoe de gemeenste mid
del-én bezigden: voorwenden van vaisehe
qualli'te'ibeh, gebruik van Wiivalschite do
cumenten, optreden als agent provoca
teur van smokkelarij en an. de re ongerech
tigheden. Plet reductie-personeel werd door
hem aangezocht aan dit plgnobele bedrijf
deel he nemeni, het®ij rechtstreeks, hetzij
door j>ournal'isti©ken „ve.r-ede;'i,n.gs"-arbe.id;
gélukkig schijnt hij hier meestal op een
weigering te zijn, gestunt. Men herinnert
zich (hoe .in de dagen van Schroder's hech
tenis „De Telegraaf" one volgens eigen
verzekering en anderer toejuiching, de
Regeering gedwongen had den verboden
uitvoer krachtig te keer te gaan, zich on
sterfelijk e-n nation a'-en roem vergaard
heeft! Welnui van het materiaal, door de
speurders van Koldert verzameld,, had
geregeld opzending plaats aan... de Fran-
sche en Engo'sche legaties in Den Haag!
Simons (G.) sedert verscheidene ja
ren Berlijnsch correspondent van het blad
in Berlijnsehe kringen goed geïntrodu
ceerd. Deufsch-freundlich gezind, door
huwelijk vermaa.gschapt aan den beken
den onder-secretaris van het Auswartige
Amt Zimmermann. Kwam fin Augustus
1914 per Duitsche auto, vergezeld van> twee
h:eeren van hét Duitsche ministerie van
Buit.enland.sche Zaken, naar Amsterdam
om Boldert te bewegen zijn medewerking
te verleenen tot 7Jro-Duitsche pers-actie
door „De Telegraaf". Werd door Hokleit
volgens diens verzekering afgewezen,
sinidsdien dn zijn wenk beknot, aan zijn
oci'.f.ega's als gevaarlijk gesignaileerd.. in
zijn gangen hespionineerd om eindelijk,
eensklaps, begin October 1915, te wonden
bekleed met den belangrijken post van
tusschenpeirso-on in de bureau's van „De
Telegraaf" delf. belast met de' taak om
langs den hoofdredacteur heen de besog
nes van ondernemer Heldert met den re-
dactionieeden inhoud' van het blad tot uit
voering te brengenDe Duitsche manus
ministro ajüzo-o van den pro-gea/'lie,enden
kamuioen Ho'idert. Duize't. het u wel
licht? De samenwerking duurt voort.
Schroder (J. C.), och arm, wat nog
van hem te zegig.eni nu hij daar tentoon
gesteld -stamt mst de flarden, van den
papit'iren vrijhci'idsmiantel oan de leden en
het blikken zwaard van de gerechtigheid
opgestoken? De held Schroder, do kam
pioen voor al wat er edels en fiers in
Nederland gesmoord dreigde te worden
onder Paffe neutraliteit, d.e man dien ds.
Giran in den keiker aantrof in gezelschap
van Socrates en alle geestesheroën der
historie, he't St.-Nikolaas-'ldea.a.l van Am
sterdam en de eendags-cel-ebri'tei't van
Londen en Parijs, helaas, wat- is hij
anders geweest dan een arme voetbal,
door Boldert tusschen den kop van de
courant en de gevangenis, tusschen de
hoofdredacteuirs-kamer, het. redactic-ver-
blijf, en de bnoodelooaheid heen en weer
getrapt. Een .moreeie zwakkeling die, na
.talLlooze vmchtelooze pogingen om zich
aan de boeien van den despoot te ontwrin
gen na zich ito!kens weer te hébben laten
paaien met beloften van zuivering van
positie, na zijn redacteuren buiten hem om
en tegen zijn wil te hebben zien ontslaan,
de ketenen willig Mij ft dragen waarmee
een Heldert, waarachtig nog jaloarsch op
zijn slachtoffer, hem nauwelijks uilt dein
kerker ontslagen 'weder stonid op te wach
ten! Die dappere kleipe juffrouw Van
Meek eren met haar tien jaren zwaren re-
dactioneeljen dienst, die na haar ontslag
op zijn voorspraak bij hooge genado toch
nog mocht terugkeereni, maar de gunst
weigerde om der wille van haar ontslagen
collega's met welk gewoel past helt So
crates' tijdeilijken metgezel haar thans aan
te zien?
Ziehier de veihe/ven leiding van „le seul
journal qui ose dire la vêrité"....
Er iis velerlei onverklaards en onver-
kiaarbaars in deze duistere samenwerking
en deze actie, waarvan- men alleen met
zekerheid kan zoggen dat zij anti-natio
naal js geweest, maar niet ten wiens voor-
rieele zij gestrekt he-eflt en, wat zij eigenlijk
precies beoogd heeft. Fantastisch lijkende
veronderstellingen zijn reeds uitgesproken
en neergeschreven, wij wagen ons daar
aan niet.
Wij vragen alleen: zal oen redelijk den
kend Nederlander na lieden nog langer
dupe zijn van een zwende'.arij met ideëel©
waarden als hier werd onJtihuld?
Onder het opschrift „Een ergerlijke
historie" schrijft De T ij d:
„Men zal elders in dit blad een uitvoe
rig verslag vinden van een vergadering,
diie gehouden is door de veroeniging „De
Amsterdamsohe Pers". Het is lang, maar
wij raden onzen lezers aan, het toch in
zijn geheel te liezen, daar hetgeen er in
verhaald wordt een veel wijdere strekking
heeft dan de quaesiiie van het ontelag van
eenige journalisten aan een dagblad. Er
komen verbazingwekkende onthuliuigen
in voor. diie eindelijk eens wat licht wer
pen op het bedrijf van „De Telegraaf", of
kever van zijn eigenaar, den heer II. M. C.
Holdert. Ter vergadering, op wier last heit
relaas is opgemaakt en verspreid, waren
een buitengewoon groot aantal journalis
ten aanwezig ©n van 8 tot 12 uur zijn deze
in de gelegenheid geweest, de geheele his
torie van dc© heeren Iloldert's bedrijf te
memoreeren en op te .teekenen. Wat nu
is openbaar gemaakt -is slechts oen be
knopte wedergave. De Rv^eouing, die uit
voerig met de intieme historie van het be
drijf van „De Telegraaf! en „De CouranlL"
en van belt daarbij heli oorend Anti-Smok'
keibureau in kennis rils gestald', zal moeten
■tv-et&n,, wat zij te doen heeft. Maar ook
het puibliek zal nu kunnen loordee'en over
de kronkelpaden, waarop het geleid wordt
rilöt diocQ* den eigenaar, die over de macht
daarvan een gebruik maakt, die ten ©lotte
tot het liharifi openbaar geworden exces
heefk gevoerd.
Eenige knappe rcrlaoteuren zijn er het
slachtoffer van geworden, omdat zij niét
bukken willen en hun eer niet wélden be
zoedelen met daden, welke den Neder-
andsolien journalist ante,eren in het oog
zijner collega's. En, bij hot viertal is een
jonge dame, d'ie mede krachtig weerstand
heeft geboden. Er is .tragiek in dit onabe'e
spel. Van ons blad woon don twee red ac
teurs de eerst© le-ziing Aan het stuk, a1©
leden der veneenLgiimg, bij en wij hébben
dus materiaal genoeg óm de zaak verder
uit te werken. De vergadering besloot
evenwel om officieel niet meer te publi-
ceeren dan een kort, zakelijk veihaal,
zonder illustratie, 't Is zoo al mooi genoeg,
het spreekt boek deel en."
BINNENLAND.
R. K. Patroons in het bloeniboilenbedrijf.
Maandagmiddag vergaderde te Haarlem
de Diocesane Bond van R. K. Patroons in
het Bloemhollenbedrijf in het diocees
Haarlem.
Na de opening hield de voorzitter een
kort© toespraak, waarin hij dein leden toe-
wenschte, dat 1916 voor de leden indivi
dueel een vruchtbaar jaar moge zijn en dat
de aansluiting bij den L. T. B. voor den
Bond goede vruchten moge afwerpen!
Mededeeling geschiedde, dat, daar de
leden hadden bedankt, de afdeelingr
Oegstgeest en Warmond zijn ontbonden.
In het jaarverslag van den secretaris,
dat Arervolgens werd uitgebracht, Averd
gememoreerd, dat een aantal geschillen
waren opgelost door bemiddeling van den
Bond en gegeven een overzicht van het
geen door do afdeellngen was gedaan.
Verder werd gereleveerd, dat do Bond
telde 14 afdeelingen met 342 leden., wer
kende te samen met 1186 werklieden en de
aansluiting bij den L. T. B., waarvan de
secretaris veel verwachtte. Spr. eindigde
met de beste wenschen A'oor den groei en
bloei van den Bond.
Uit de rekening en verantwoording van
den penningmeester bleek, dat de kas sluit
met een batig saldo van f 47.13^.
Nadat de rekening door eene commissie
van drie leden was nagezien, Averd den
penningmeester décharge verleend.
Mededeeling geschiedde van de defini
tieve redactie van de gewijzigde statuten
en het huishoudelijk reglement van den
ifond.
Vervolgens kwam de zaak van de &e-
noeming van een permanent scheidsge
recht aan de orde.
De af deeling Lisse had medegedeeld met
de idee accoord te gaan, maar de samen
stelling aldus te wenschen: een werkgever,
een werknemer, een rechtskundige als
voorzitter en een secretaris.
En de afdeeling Voorhout achtte, naar
zij had medegedeeld, één scheidsgerecht,
uit vier leden bestaande, te weinig, maar
wenschte eenige commissies, dus onder
scheidene scheidsgerechten.
De Voorzitter deed opmerken van één
scheidsgerecht meer in de practijk te ver-
wachten, daar men ande.rs a'erschillende
uitspraken zal krijgen en dus geen een
heid in die ui'tspraken.
Zoowel rle afdeeling Lisse als de afdee
ling Voorhout lichtten nader mondeling
hunne meeningen toe.
De afdeeling Overveen Avas vóór een
rechtskundige als voorzitter on in verband
met plaatselijke toestanden voor onder
scheidene scheidsgerechten, maar niet voor
één scheidsgerechf voor heel de bollen
streek.
De voorzitter zeide, dat, hoe meer
scheidsgerechten ar komen, hoe meer kos
ten dat met zich zal medebrengen en dat
ook het besuur er A-oor is, dat een jurist
voorzitter is.
De heer Alkemade bepleitte verder om
aan de afdeelingen te zenden een goed ge
formuleerd A-oorstel en om daarna de zaak
andermaal op eene algemeen© vergade
ring aan de orde te stellen.
Te meer bepleitte spr. dat, omdat een
paar afdeelingen, die van spr., Noordwijk
en Sassenheim, de zaak niet hadden kun
nen hespreken, om dat hun secretarissen
de convocatie niet hadden ontvangen.
De secretaris deelde mede, dat vanwege
het algemeen seoretariaait te Leiden de
convocaties met een© toelichting aan de
leden van het Hoofdbestuur op 17 Januari
waren verzonden.
De voorzitter zeide, dat de convocatie»
aa.n de leden van 't Hoofdbestuur waren
gezonden, omdat alleen een lijst van hun
ne namen op het algemeen secretariaat
aanwezig was. Op andere plaatsen zonden
de leden van 't Hoofdbestuur de convoca
tie aan den afdeelings-secretaris.
Spr. stelde voor, dat de vergadering zich
nu voor de idee A'an eene permanentie van
een scheidsgerecht of scheidsgerechten zal
uitspreken en dat daarna het hoofdbestuur
de zaak nader zal overwegen, om dan aan
de afdeelingen een nader voorstel te zen
den.
Spr. doet opmerken, dat men nu alleen
besprekingen van een voorloopig karakter
houdt.
De heer Alkemade meende, dat, indien
men treedt in de idee van den voorzitter,
men "toch feitelijk in beginsel een.besluit
neemt en dat, hoewel eenige afdeelingen
niet zijn vertegenwoordigd en niets van
hunne meening konden doen blijken.
Anderen meenen, dat men wel een be
slissing ka.n nemen, als die de voorzitter
wenscht. Dan Aveet het hoofdbestuur in
welke richting het moet gaan bij de ver
dere uitwerking van een voorstel.
Ten slotte verklaarden zich drie afdee
lingen voor onderscheidene scheidsgerech
ten, een voor één scheidsgerecht en één
afdeeling stemde blanco. Het bestuur zal
dus A-erder liet voorstel in de richting van
onderscheidene permanente scheidsge
rechten uitwerken.
Ten slotte hield de beer AH. J. Enigeüa
eene inleiding over crediiet en coupenatie.
Spr. waiidde uit, oa'e.r de onmósbaarbewl
van crediet voor hamdéls- en dndustrieete
ondernam ingep, niflt alleen a«oor het
groot, maar ook voor hot kleinbedrijf,
vooral onder de omstainidiighedein, waarin
wij nu verkeeren, opdat ook daib klein
bedrijf tot ojJbloei kan komen.
Ilij gaf daarna een uiteenzetting van
een Boerenleenbank om te doen zien oip
wat manier in de behoefte aan crédaét op
het gebied van land- en tuinbouw kan
worden voorzien, nadat hij had opige-
merkt, dait nu een Boerenleenbank niét
meer a*o1 doende is, waarom d© L. T. B.
bozig is met. de opriolriing A'an een centrale
Land- en Tuiinbouwbank.
Ten isliotite ging spr. na, dat er dn eem
noodzakelijk a'erband tusschen deze in>-
éteü.lLng en coöperatie, daar men niet be
hulp van een voorschot gezamenlijke in
kropen "kan, doen en bijv. maohmes kan
aanschaf Sen, als o.a. een bolleniroolmacM-
ïie. Indien eenmaal dóe Centrale Boerenr
Deehbank is omgozét in ©en instelling van»
dein L. T. B., dan. kan men, overal waair
afdeelingen van dien Bond zijn, plaatse
lijke afdeéllnigen oprichten.
En dan,, zeilde spr., kunnen allen daar
van profiiteeren en kan do coöperatie prac-
tisch Avonden toegepast. Door middel van
den L. T. B. kan 200' veel nuttigs tot ataiud
komen. Maar dan is ook noodrig, dat men
overal Averkzaam dis aan de versterking
van den L. T. B. en aan zijne uitbreiding.
Dan kan men alle goede dingen, die men
zich voorstelt, in de naaste toekomst van
de organisatie verwaohten.
FEUILLETON.
In den nachttrein.
«jJk geloof niet, dat ik zenuwen heb",
®|r mijn zin en wilde mijn boek gaan
dat iik een paar uur in doodsangst
Idooi gebracht, zal men begrijpen, dat
ZT vtestrokt geen malligheid was.
c zou met den sneltrein van Londen
ir Holyhead gaan, en daar ik die route
IIdikwijls geimaak't had, besloot ik den
r6';Tl ,nemm en stapte welgemoed
Kusten alleen in dein coupé.
Chester stopte de treiin; aan het.sta-
oK*d;ronk i!k een kop 'thee, liét een brood-
hem een papier wikkelen en keerde naar
lip coupé terug. Ik zag in den, anderen
een groot© reisdeken en een zwart
jjén dacht -wie tik nu tot gezelschap
Ik rij gen. Op dat oogenMik verscheen
|).nduét«ur om mijn, kaartje.
kwam mijn réiegenoot te voor
een flonsch© mar*, in een grooie
l'felsche jas en met een bouffante om
1'ha.ls, en een seconde later a-eed de
waren nauwelijks het sitation ui'li
]K-te onbekend© ontdeed zich A'an zijn
3li|far!ile, d'ie hij netjes opvouwde en in
id. t Ara'ios borg. Toen trek hij .zijn jas uilL
lag nu, dat hij een vrij knappe man
van omstreeks acht en A'eentig jaar.
eskihad een zwaren, zwarten, knevel, en
ten puntbaard. Zijn oogem waren ziwart
doordringend. Toen ik hean aanzag,
cite ik, dat hij mij juist aankeek.
^taik mijn leeslamp aap, Avel wetend,
ik ntooifi zjou kunnen slapen onder den
van die don kei-e oogen. Juist zat ik
l mijn 25ln en wiikle mijn boek geen
Snijden, toen mijn medereiziger vroeg:
'U 't u hinderen, als ik '<t raampje
deed?"
blatrekt niet", antwoordde ik, waarna
lij over mijn boek boog.
471f frem ïoed nu Aners^hriikkelijk snel,
en ik vond het open raampje wel Avat
tochtig. Ik hief het hoofd o>p om hem te
verzoeken ?*st lieA-er Aveer diich/t te doenv
toen dk tets zag, dat mij een voorgevoel
gaf van den anigsit, die mij te Avachten
stond. De man in den hoek tegenover mij
had zijn zwart, valles geopend, een groote
schaar en een scheermes voor den dag
gehaald'. Onze oogen ontmoetten elkan
der, een cynische glimlach A-ertoonde zich
om zijn lippen.
Ik A'oeMie, dat er ,ieós bijzonders gebeu
ren ,270u," legde mijn boek naast mij en zat,
dc handen kramp ach tig op mijn schoot
ineengesloten, sftlid' A'oor mij uit te kijken.
Mijn hart bonsde. Het licht- van mijn
ilamp Adel vlak op mijn gezicht-, ik stond
qp en draaide de laimp uit.
„Mag ók u Ar en-zo eken. dlie lamp weer aan
te steken," zei de onbekende. „Terstond,
als 't u belieft, Ave hebben onzen tijd moo-
dig."
„Ik begrijp niet wat u bedoelt," was
mijn antwoord.
Ik beproefd© ©en gebiedenden, hoogen
toon aan te nemen, maar was mij helaas
bewust, dat de woorden eeir hakkelend,
met horten en stoeten er uit kAvamen.
„Goed, lmist-er dan" zei de man-. „Ik
we©t dat- u bang is, en dit verwondert, mij
niet. In uw p/laaits zou ik het ook zijn. U
zit alleen in een spoorweg-coupé met een
man, die u. alls hij 't in zijn hoofd lcreeg,
den nek zou kunnen omdraaien en uw
lijk .op den AV©g gooien, zonder dat er een
haan naar kraaide. Neen, neen! Van 't
velhgheidssignaal blijft u af. Daar houd
■ik een oogje op. En laat me u nu maar
direct vertellen, dat ik A-oor het genoegen
van uw gezelschap dezen coupé gekozen
heb. Ik izag u te Eustom instappen en Aviist
dat u A-an Chester waarschijnlijk alleen
zitten zou. Van Cheater naar Holyhead is
ee.n stevig eind. De tmin is nu goed aan
den gang en stopt nog in geen twee uur.
U ziet dus: u .is aan mijn genade overge
leverd. Uw eeniige kans van het leven er
af te brengen, is dat u prec-iies doet Avat ik
zeg. En mi, steek direct dat. lampje aan."
De stem van den. vreemdeling klonk
zeer gebiedend; hij was inmiddels tegen-
CA'er mij gaan zitten. Zijn rustelooze, fon
kelende blikken lieten mij geen oogenblik
los.
„Steek dat lampje aan: commandeerde
hij
Toen -ik het had aangestoken, nam hij
het uit mijn bevende handen aan, hiing
het midden in de coupé en zei:
„Ziezoo, dat is een beetje vr00!ijker.
I.uister nu goed'. U ziet, ik kmiiöl voor u
cp den grond. Kijk mij fin het geziich/t.
Kunt u mij goed zien?"
„Ja," antwoordde ik.
Ik heb een fliinken bos haar hè?"
„Ja," antwoordde iik weer.
„Ziet u deze schaar en dat scheermes?"
,,Ja."
„Geen onschuldige dingen, hè. Mem kan
er iemand mee...." Hij maakte oen veelbe-
t©eken,end gebaar met de han.d.
„Ja, men kan er vrij Avat kwaad mee
doen, stamelde ik.
„Zeker, dat kan en dat zat men, ten
zij een zekere dame precLets "doet wat haar
gezegd Avordt, Maar nu is het oogenblik
gekomen,. Trek uav handschoenen nit."-
In een oogenibliik Avaren ze uit.
„Kom dicht bij me en begin."
„Met Avat?"
„Houd u maar niLet A7an den domme. U
begrijpt bliksems goed wat u te doen hebt.
Knip mijn snor af."
Ik deinsde achteruit, stamelend:
„Hoe moet ik dat doen? Dat. kan ak niet!
„Dan zal ik het u leer en."
..Hoe dan?" voeg ik.
„Door dat scheermes een beetje aan te
zeiten. Hoe iis '<t? Wil u 't puobeeren of
niet?'Neem d© schaar."
Hij ging op de knieën liggen, zoodat het
licht A-a.n d© lamp vlak op hem viefi en gal
mij de schaar. Ik nam ze terstond aan en
fcqgon ta knippen.
„Houd mijn kin A-ast," zei hij. „U kunt
het onmogelijk goed doen als u zoo heeft.
Knip, zeg ük, knip."
Ik knipte. God alleen Avaet hoe ik het
gedaan loreeg, maar de zware knevel Arer-
dAveen. Terwijl ilk bezig was, gaf hij aan
houdend bevelerk
„Netjes a'Jles wegknippen, zoo diiclit
mogelijk l>ij mijn gezicht. Straks moet u
mij sclieeren."
„Dat zal gevaariijk A'oor u worden,"
Avaagde ik hierop te antwoorden.
„Gekheid," zei Jiij, als het zooA-er is zult
u wel kalm wezen. Hoe is het, is de kne
vel er af?"
„Ja."
„Nu mijn baard."
Hij zag mij mot zijn doorborende oogen
aan, en ik gehoorzaamde. De baard veir-
diween evenals de snor, het hoofdhaar
evenals de baard.
Wait trilden mijn A'ingers! Wat klopte
mijn hart! terwijil dlie bastiiiskenoogen
mijn Avi'l alls verlamden.
Toen het knippen was afgeloopen, liaal-
de hij u,lt zijn vaiLi.es allerlei scbeerbenoo-
digdheden, schonk Avat watea- in een
flesohja, liet d© zeep schuimen en gebood
mij hem te .scheren. Gélukkig vooi- 's mains
Steven, had ik een paar malen bij mijn-
broer diiezelfde bewerking verrich/t, en düt
kwam mij nu goed te pas.
Eindelijk had ik mijn taak \-olbraoht, en
een gladgeschoren water- en melkgeKichti
mom de plaats tegenover mij'in, waar een
uur geleden mijn reisgenoot zat met een
sierlijken knevel en een puntbaard.
Intussöhen begon hij zorgvuldig allle
baa I-vlokken op te rapen en uiit liet raam
te werpen. Toen er niets meer lag, gebood
hij mij de lamp uit te draaien.
Ik gehoorzaamde on dook itoem, oA-e.r al
mijn '-eden bevende, weg in mijn hoekje.
„Nog één ding moet u voor mij doen,"
zen liij.
„O hemel, nog iete!" zuchtte ,ï«k. „Ik ge
loof ntet dat ik het lang meer uithoud."
„Dat zal Avel gaan," hernam hij. „Wal
iik nu van u verlang is niet moeie/lijk.
Di aai uav hoofd om <&n kijk uiti het raamp
je. Zie niet om, onder geen enkel voor
wendsel, eer ik u permissie geef. Of uw
ilaa-tste uur is geslagen."
Ik tuurde -in den pik donkeren nact't. De
trein reed1 pij'lsneJ voort, schokkend e»
stampend. Ik hoorde mijn reisgenoot
voortdurend zich bewegen. Was hij een
krankzinnige?
Juist, dat. zou hét zijn! Sloop hij thans
stilletjes .achtier mij aan, om mij met dat
scherpe blinkende scheermes te vermoor
den? Zou de tredu nimmer sMlhouden? Zou
die afschuwelijke nacht no Cut om zijn?
Eindelijk, den hemel zij dank, voedde dk
dat de locomötiiief zijn vaant vertraagde.
Op hetzelfde oogenblik klonk de stem van
mijn reisgenoot:
,,U kunt nu genist omkijken. Uw taak
is afgeloopen-. Nog vijf minuten geduld en
u is van- mij ontslagen."
Ik keek irnieuAvsgierig .rond. Wat .ik zag
ontlokte mij een 11 itiroep van veirba2iing.,
De met.armorphose van mijn reisgenoot
Avas volkomen. Een oude dominee, in de
■lange jas, met het lage opstaande kraagje
en den keurigen boord, den rtappen hoed
op het hoofd, zat -tegenover mij. Het korte
haar was zilvergrijs. Het ovale geü/aat wafj
gladgeschoren.
De trein reed' het station binnen.
Onmiddellijk .maakte cl© dominéé he®
portier open m stapte den coupé uiiitl
Een oogenblik later kwamen tAvee ge
heime pdiitii©agenten aan hét portier, m«JÖ
de vraag of -ik aUleen reisde, en of ik nidl
een heer bij mij had géhad met zwarte»
knevel en baard.
Doch iik was ie ontsteld om hun te
woord te staan en ik geloof dat tot den
huldigen dag mijn oude dominee met onJk
dekt is. „H9gz.,J