weede Blad. JAARGANG No. 1915 $)e S^icbclieSoinomt jensdag 26 Januari I9I6 Uit de Pers. De „Telegraaf'-onthullingen. Lder liet opschrift: .Onthulde zwende- schrijft DeNieuweCourant: ,n, ^en Amrterd amschen brouwketel, Sinds meer dan een jaar zijn schade- Mi walm Diver ene (land en heit buiten- ver,spreid heeft,, is eindelijk liet dek- .figel'ioht. jr redactfte-'lederi, met resp. 13, 10 10 7 jaren, dienst, zijn door de directie „De Telegraaf" plotseling ontslagen, ontslag is heit gevolg van den redac- ■elen toestand, die aan het blad igs is ontstaan, verscherpt en ten e° ondragelijk geworden voor eiken nalist die zich-ze'.f en zijn beroep res- eert. De v.ijze waarop heit verleend d, es in overeenstemming met het on- ners-despotasme, waaraan deze iit sinds lang haar beruchten naam journahstenwei'eld heeft te danken, geldelijke belang der onderneming en alleenheerschend beginsel, elk ilijk doei daaraan volkoanen onder- i-kt, de .verantwoordelijke" hoofd- ïr dienaar van de commercieeJe en daaraan onderworpen, de re- mhs in naam zijn (helpers en mode ms, inderdaad de werk'tuiigen van ■zifter van de meerderheid der aarn- .t is de ware aard van den journalis- reclame-veldfooht gerweest die zoo opschudding in het land en in zijn zelfs eenige beweging dn het bui- id heeft verwekt? ik blijkt het zedelijk en geestelijk ge- Ite zijn. van een dor, naar men zegt., fit verspreide „organen van onze open- je meeninig"? ;P deze tweede vraag kennen wij thans fie courant -die sedert het begin van den ,1'log heeft voorgewend het nationale be- te dienen door, tegen het eerlijke Ipven, a an 's lands regeering dn, het pu- .tegen een ö«r oorlogvoerende par- op; te hitsen; door ©ik oorlogsincidenlt n, Nederland raakte, voor -aYes van het Jpuiit dei- andere oorlogvoerende J te beoordeeleai,; doo-r de goede trouw onze Regeiering in de landen der Geat- -iden verdacht te maken; dooi1 den Ken .naam van onze malie dm het bui- nid te 'bezoedelen en haar in toene- de matie van sympathie ,te hero oven; onze handelsbetrekkingen te bemoei- n, op verscherpte maatregelen tegen l [overzee-invoeren aan te dringen, ja de is om zonder over wel diigende noodzaak 3en oorlog betrokken te worden, te be- aeren die courant blijkt thans zich IL j invloed' op de openbare meening te 'hen kunnen verschaffen onder de ïei- g en door de „samenwerking" van eon __eta-l personen. o 1 <1 e r t (H. M. C.bezitter van het deel van het aandee' en-ka pit aal, ~iet begin van* Auigusa.iis 1914 uft Parijs, apr hij woonde., .teruggekeerd om uöt dc-n wpoeschen oor'cg op welike wijze ook r de onderneming zijn slag -te 6laan. ir eigen verklaring Fransch-.gezind, of J Cea- nntd-Duiitsch in zóó heiige mate, dat ^JQzijn" Bertijnsdhen correspondent wan neer die zich hier te l'ande bevond, dn het speciale wantrouwen van heit Telegraaf"- redactiepersonieetl aanbeval en hem door f.er.scbetiöemö particuliere detectives ilie.tr volgen .om na 'te gaan of hij hier ook Duitsche b e. longen kwam bevoidcren. Op richter, in September 1915, van een spe ciaal anti-smckkel-bureiaiu" te zijnen huize, aan wet'lvs gestie bel-angdijke som men zijn ten koste gelegd; waaraan ver- bcheiiïemie iierdach'te individuen werden verbonden, die itot opdracht hadden overal den verboden of onigcoorioofden uitvoer van goederen uit Nederland na te ©peuren, die daartoe de gemeenste mid del-én bezigden: voorwenden van vaisehe qualli'te'ibeh, gebruik van Wiivalschite do cumenten, optreden als agent provoca teur van smokkelarij en an. de re ongerech tigheden. Plet reductie-personeel werd door hem aangezocht aan dit plgnobele bedrijf deel he nemeni, het®ij rechtstreeks, hetzij door j>ournal'isti©ken „ve.r-ede;'i,n.gs"-arbe.id; gélukkig schijnt hij hier meestal op een weigering te zijn, gestunt. Men herinnert zich (hoe .in de dagen van Schroder's hech tenis „De Telegraaf" one volgens eigen verzekering en anderer toejuiching, de Regeering gedwongen had den verboden uitvoer krachtig te keer te gaan, zich on sterfelijk e-n nation a'-en roem vergaard heeft! Welnui van het materiaal, door de speurders van Koldert verzameld,, had geregeld opzending plaats aan... de Fran- sche en Engo'sche legaties in Den Haag! Simons (G.) sedert verscheidene ja ren Berlijnsch correspondent van het blad in Berlijnsehe kringen goed geïntrodu ceerd. Deufsch-freundlich gezind, door huwelijk vermaa.gschapt aan den beken den onder-secretaris van het Auswartige Amt Zimmermann. Kwam fin Augustus 1914 per Duitsche auto, vergezeld van> twee h:eeren van hét Duitsche ministerie van Buit.enland.sche Zaken, naar Amsterdam om Boldert te bewegen zijn medewerking te verleenen tot 7Jro-Duitsche pers-actie door „De Telegraaf". Werd door Hokleit volgens diens verzekering afgewezen, sinidsdien dn zijn wenk beknot, aan zijn oci'.f.ega's als gevaarlijk gesignaileerd.. in zijn gangen hespionineerd om eindelijk, eensklaps, begin October 1915, te wonden bekleed met den belangrijken post van tusschenpeirso-on in de bureau's van „De Telegraaf" delf. belast met de' taak om langs den hoofdredacteur heen de besog nes van ondernemer Heldert met den re- dactionieeden inhoud' van het blad tot uit voering te brengenDe Duitsche manus ministro ajüzo-o van den pro-gea/'lie,enden kamuioen Ho'idert. Duize't. het u wel licht? De samenwerking duurt voort. Schroder (J. C.), och arm, wat nog van hem te zegig.eni nu hij daar tentoon gesteld -stamt mst de flarden, van den papit'iren vrijhci'idsmiantel oan de leden en het blikken zwaard van de gerechtigheid opgestoken? De held Schroder, do kam pioen voor al wat er edels en fiers in Nederland gesmoord dreigde te worden onder Paffe neutraliteit, d.e man dien ds. Giran in den keiker aantrof in gezelschap van Socrates en alle geestesheroën der historie, he't St.-Nikolaas-'ldea.a.l van Am sterdam en de eendags-cel-ebri'tei't van Londen en Parijs, helaas, wat- is hij anders geweest dan een arme voetbal, door Boldert tusschen den kop van de courant en de gevangenis, tusschen de hoofdredacteuirs-kamer, het. redactic-ver- blijf, en de bnoodelooaheid heen en weer getrapt. Een .moreeie zwakkeling die, na .talLlooze vmchtelooze pogingen om zich aan de boeien van den despoot te ontwrin gen na zich ito!kens weer te hébben laten paaien met beloften van zuivering van positie, na zijn redacteuren buiten hem om en tegen zijn wil te hebben zien ontslaan, de ketenen willig Mij ft dragen waarmee een Heldert, waarachtig nog jaloarsch op zijn slachtoffer, hem nauwelijks uilt dein kerker ontslagen 'weder stonid op te wach ten! Die dappere kleipe juffrouw Van Meek eren met haar tien jaren zwaren re- dactioneeljen dienst, die na haar ontslag op zijn voorspraak bij hooge genado toch nog mocht terugkeereni, maar de gunst weigerde om der wille van haar ontslagen collega's met welk gewoel past helt So crates' tijdeilijken metgezel haar thans aan te zien? Ziehier de veihe/ven leiding van „le seul journal qui ose dire la vêrité".... Er iis velerlei onverklaards en onver- kiaarbaars in deze duistere samenwerking en deze actie, waarvan- men alleen met zekerheid kan zoggen dat zij anti-natio naal js geweest, maar niet ten wiens voor- rieele zij gestrekt he-eflt en, wat zij eigenlijk precies beoogd heeft. Fantastisch lijkende veronderstellingen zijn reeds uitgesproken en neergeschreven, wij wagen ons daar aan niet. Wij vragen alleen: zal oen redelijk den kend Nederlander na lieden nog langer dupe zijn van een zwende'.arij met ideëel© waarden als hier werd onJtihuld? Onder het opschrift „Een ergerlijke historie" schrijft De T ij d: „Men zal elders in dit blad een uitvoe rig verslag vinden van een vergadering, diie gehouden is door de veroeniging „De Amsterdamsohe Pers". Het is lang, maar wij raden onzen lezers aan, het toch in zijn geheel te liezen, daar hetgeen er in verhaald wordt een veel wijdere strekking heeft dan de quaesiiie van het ontelag van eenige journalisten aan een dagblad. Er komen verbazingwekkende onthuliuigen in voor. diie eindelijk eens wat licht wer pen op het bedrijf van „De Telegraaf", of kever van zijn eigenaar, den heer II. M. C. Holdert. Ter vergadering, op wier last heit relaas is opgemaakt en verspreid, waren een buitengewoon groot aantal journalis ten aanwezig ©n van 8 tot 12 uur zijn deze in de gelegenheid geweest, de geheele his torie van dc© heeren Iloldert's bedrijf te memoreeren en op te .teekenen. Wat nu is openbaar gemaakt -is slechts oen be knopte wedergave. De Rv^eouing, die uit voerig met de intieme historie van het be drijf van „De Telegraaf! en „De CouranlL" en van belt daarbij heli oorend Anti-Smok' keibureau in kennis rils gestald', zal moeten ■tv-et&n,, wat zij te doen heeft. Maar ook het puibliek zal nu kunnen loordee'en over de kronkelpaden, waarop het geleid wordt rilöt diocQ* den eigenaar, die over de macht daarvan een gebruik maakt, die ten ©lotte tot het liharifi openbaar geworden exces heefk gevoerd. Eenige knappe rcrlaoteuren zijn er het slachtoffer van geworden, omdat zij niét bukken willen en hun eer niet wélden be zoedelen met daden, welke den Neder- andsolien journalist ante,eren in het oog zijner collega's. En, bij hot viertal is een jonge dame, d'ie mede krachtig weerstand heeft geboden. Er is .tragiek in dit onabe'e spel. Van ons blad woon don twee red ac teurs de eerst© le-ziing Aan het stuk, a1© leden der veneenLgiimg, bij en wij hébben dus materiaal genoeg óm de zaak verder uit te werken. De vergadering besloot evenwel om officieel niet meer te publi- ceeren dan een kort, zakelijk veihaal, zonder illustratie, 't Is zoo al mooi genoeg, het spreekt boek deel en." BINNENLAND. R. K. Patroons in het bloeniboilenbedrijf. Maandagmiddag vergaderde te Haarlem de Diocesane Bond van R. K. Patroons in het Bloemhollenbedrijf in het diocees Haarlem. Na de opening hield de voorzitter een kort© toespraak, waarin hij dein leden toe- wenschte, dat 1916 voor de leden indivi dueel een vruchtbaar jaar moge zijn en dat de aansluiting bij den L. T. B. voor den Bond goede vruchten moge afwerpen! Mededeeling geschiedde, dat, daar de leden hadden bedankt, de afdeelingr Oegstgeest en Warmond zijn ontbonden. In het jaarverslag van den secretaris, dat Arervolgens werd uitgebracht, Averd gememoreerd, dat een aantal geschillen waren opgelost door bemiddeling van den Bond en gegeven een overzicht van het geen door do afdeellngen was gedaan. Verder werd gereleveerd, dat do Bond telde 14 afdeelingen met 342 leden., wer kende te samen met 1186 werklieden en de aansluiting bij den L. T. B., waarvan de secretaris veel verwachtte. Spr. eindigde met de beste wenschen A'oor den groei en bloei van den Bond. Uit de rekening en verantwoording van den penningmeester bleek, dat de kas sluit met een batig saldo van f 47.13^. Nadat de rekening door eene commissie van drie leden was nagezien, Averd den penningmeester décharge verleend. Mededeeling geschiedde van de defini tieve redactie van de gewijzigde statuten en het huishoudelijk reglement van den ifond. Vervolgens kwam de zaak van de &e- noeming van een permanent scheidsge recht aan de orde. De af deeling Lisse had medegedeeld met de idee accoord te gaan, maar de samen stelling aldus te wenschen: een werkgever, een werknemer, een rechtskundige als voorzitter en een secretaris. En de afdeeling Voorhout achtte, naar zij had medegedeeld, één scheidsgerecht, uit vier leden bestaande, te weinig, maar wenschte eenige commissies, dus onder scheidene scheidsgerechten. De Voorzitter deed opmerken van één scheidsgerecht meer in de practijk te ver- wachten, daar men ande.rs a'erschillende uitspraken zal krijgen en dus geen een heid in die ui'tspraken. Zoowel rle afdeeling Lisse als de afdee ling Voorhout lichtten nader mondeling hunne meeningen toe. De afdeeling Overveen Avas vóór een rechtskundige als voorzitter on in verband met plaatselijke toestanden voor onder scheidene scheidsgerechten, maar niet voor één scheidsgerechf voor heel de bollen streek. De voorzitter zeide, dat, hoe meer scheidsgerechten ar komen, hoe meer kos ten dat met zich zal medebrengen en dat ook het besuur er A-oor is, dat een jurist voorzitter is. De heer Alkemade bepleitte verder om aan de afdeelingen te zenden een goed ge formuleerd A-oorstel en om daarna de zaak andermaal op eene algemeen© vergade ring aan de orde te stellen. Te meer bepleitte spr. dat, omdat een paar afdeelingen, die van spr., Noordwijk en Sassenheim, de zaak niet hadden kun nen hespreken, om dat hun secretarissen de convocatie niet hadden ontvangen. De secretaris deelde mede, dat vanwege het algemeen seoretariaait te Leiden de convocaties met een© toelichting aan de leden van het Hoofdbestuur op 17 Januari waren verzonden. De voorzitter zeide, dat de convocatie» aa.n de leden van 't Hoofdbestuur waren gezonden, omdat alleen een lijst van hun ne namen op het algemeen secretariaat aanwezig was. Op andere plaatsen zonden de leden van 't Hoofdbestuur de convoca tie aan den afdeelings-secretaris. Spr. stelde voor, dat de vergadering zich nu voor de idee A'an eene permanentie van een scheidsgerecht of scheidsgerechten zal uitspreken en dat daarna het hoofdbestuur de zaak nader zal overwegen, om dan aan de afdeelingen een nader voorstel te zen den. Spr. doet opmerken, dat men nu alleen besprekingen van een voorloopig karakter houdt. De heer Alkemade meende, dat, indien men treedt in de idee van den voorzitter, men "toch feitelijk in beginsel een.besluit neemt en dat, hoewel eenige afdeelingen niet zijn vertegenwoordigd en niets van hunne meening konden doen blijken. Anderen meenen, dat men wel een be slissing ka.n nemen, als die de voorzitter wenscht. Dan Aveet het hoofdbestuur in welke richting het moet gaan bij de ver dere uitwerking van een voorstel. Ten slotte verklaarden zich drie afdee lingen voor onderscheidene scheidsgerech ten, een voor één scheidsgerecht en één afdeeling stemde blanco. Het bestuur zal dus A-erder liet voorstel in de richting van onderscheidene permanente scheidsge rechten uitwerken. Ten slotte hield de beer AH. J. Enigeüa eene inleiding over crediiet en coupenatie. Spr. waiidde uit, oa'e.r de onmósbaarbewl van crediet voor hamdéls- en dndustrieete ondernam ingep, niflt alleen a«oor het groot, maar ook voor hot kleinbedrijf, vooral onder de omstainidiighedein, waarin wij nu verkeeren, opdat ook daib klein bedrijf tot ojJbloei kan komen. Ilij gaf daarna een uiteenzetting van een Boerenleenbank om te doen zien oip wat manier in de behoefte aan crédaét op het gebied van land- en tuinbouw kan worden voorzien, nadat hij had opige- merkt, dait nu een Boerenleenbank niét meer a*o1 doende is, waarom d© L. T. B. bozig is met. de opriolriing A'an een centrale Land- en Tuiinbouwbank. Ten isliotite ging spr. na, dat er dn eem noodzakelijk a'erband tusschen deze in>- éteü.lLng en coöperatie, daar men niet be hulp van een voorschot gezamenlijke in kropen "kan, doen en bijv. maohmes kan aanschaf Sen, als o.a. een bolleniroolmacM- ïie. Indien eenmaal dóe Centrale Boerenr Deehbank is omgozét in ©en instelling van» dein L. T. B., dan. kan men, overal waair afdeelingen van dien Bond zijn, plaatse lijke afdeéllnigen oprichten. En dan,, zeilde spr., kunnen allen daar van profiiteeren en kan do coöperatie prac- tisch Avonden toegepast. Door middel van den L. T. B. kan 200' veel nuttigs tot ataiud komen. Maar dan is ook noodrig, dat men overal Averkzaam dis aan de versterking van den L. T. B. en aan zijne uitbreiding. Dan kan men alle goede dingen, die men zich voorstelt, in de naaste toekomst van de organisatie verwaohten. FEUILLETON. In den nachttrein. «jJk geloof niet, dat ik zenuwen heb", ®|r mijn zin en wilde mijn boek gaan dat iik een paar uur in doodsangst Idooi gebracht, zal men begrijpen, dat ZT vtestrokt geen malligheid was. c zou met den sneltrein van Londen ir Holyhead gaan, en daar ik die route IIdikwijls geimaak't had, besloot ik den r6';Tl ,nemm en stapte welgemoed Kusten alleen in dein coupé. Chester stopte de treiin; aan het.sta- oK*d;ronk i!k een kop 'thee, liét een brood- hem een papier wikkelen en keerde naar lip coupé terug. Ik zag in den, anderen een groot© reisdeken en een zwart jjén dacht -wie tik nu tot gezelschap Ik rij gen. Op dat oogenMik verscheen |).nduét«ur om mijn, kaartje. kwam mijn réiegenoot te voor een flonsch© mar*, in een grooie l'felsche jas en met een bouffante om 1'ha.ls, en een seconde later a-eed de waren nauwelijks het sitation ui'li ]K-te onbekend© ontdeed zich A'an zijn 3li|far!ile, d'ie hij netjes opvouwde en in id. t Ara'ios borg. Toen trek hij .zijn jas uilL lag nu, dat hij een vrij knappe man van omstreeks acht en A'eentig jaar. eskihad een zwaren, zwarten, knevel, en ten puntbaard. Zijn oogem waren ziwart doordringend. Toen ik hean aanzag, cite ik, dat hij mij juist aankeek. ^taik mijn leeslamp aap, Avel wetend, ik ntooifi zjou kunnen slapen onder den van die don kei-e oogen. Juist zat ik l mijn 25ln en wiikle mijn boek geen Snijden, toen mijn medereiziger vroeg: 'U 't u hinderen, als ik '<t raampje deed?" blatrekt niet", antwoordde ik, waarna lij over mijn boek boog. 471f frem ïoed nu Aners^hriikkelijk snel, en ik vond het open raampje wel Avat tochtig. Ik hief het hoofd o>p om hem te verzoeken ?*st lieA-er Aveer diich/t te doenv toen dk tets zag, dat mij een voorgevoel gaf van den anigsit, die mij te Avachten stond. De man in den hoek tegenover mij had zijn zwart, valles geopend, een groote schaar en een scheermes voor den dag gehaald'. Onze oogen ontmoetten elkan der, een cynische glimlach A-ertoonde zich om zijn lippen. Ik A'oeMie, dat er ,ieós bijzonders gebeu ren ,270u," legde mijn boek naast mij en zat, dc handen kramp ach tig op mijn schoot ineengesloten, sftlid' A'oor mij uit te kijken. Mijn hart bonsde. Het licht- van mijn ilamp Adel vlak op mijn gezicht-, ik stond qp en draaide de laimp uit. „Mag ók u Ar en-zo eken. dlie lamp weer aan te steken," zei de onbekende. „Terstond, als 't u belieft, Ave hebben onzen tijd moo- dig." „Ik begrijp niet wat u bedoelt," was mijn antwoord. Ik beproefd© ©en gebiedenden, hoogen toon aan te nemen, maar was mij helaas bewust, dat de woorden eeir hakkelend, met horten en stoeten er uit kAvamen. „Goed, lmist-er dan" zei de man-. „Ik we©t dat- u bang is, en dit verwondert, mij niet. In uw p/laaits zou ik het ook zijn. U zit alleen in een spoorweg-coupé met een man, die u. alls hij 't in zijn hoofd lcreeg, den nek zou kunnen omdraaien en uw lijk .op den AV©g gooien, zonder dat er een haan naar kraaide. Neen, neen! Van 't velhgheidssignaal blijft u af. Daar houd ■ik een oogje op. En laat me u nu maar direct vertellen, dat ik A-oor het genoegen van uw gezelschap dezen coupé gekozen heb. Ik izag u te Eustom instappen en Aviist dat u A-an Chester waarschijnlijk alleen zitten zou. Van Cheater naar Holyhead is ee.n stevig eind. De tmin is nu goed aan den gang en stopt nog in geen twee uur. U ziet dus: u .is aan mijn genade overge leverd. Uw eeniige kans van het leven er af te brengen, is dat u prec-iies doet Avat ik zeg. En mi, steek direct dat. lampje aan." De stem van den. vreemdeling klonk zeer gebiedend; hij was inmiddels tegen- CA'er mij gaan zitten. Zijn rustelooze, fon kelende blikken lieten mij geen oogenblik los. „Steek dat lampje aan: commandeerde hij Toen -ik het had aangestoken, nam hij het uit mijn bevende handen aan, hiing het midden in de coupé en zei: „Ziezoo, dat is een beetje vr00!ijker. I.uister nu goed'. U ziet, ik kmiiöl voor u cp den grond. Kijk mij fin het geziich/t. Kunt u mij goed zien?" „Ja," antwoordde ik. Ik heb een fliinken bos haar hè?" „Ja," antwoordde iik weer. „Ziet u deze schaar en dat scheermes?" ,,Ja." „Geen onschuldige dingen, hè. Mem kan er iemand mee...." Hij maakte oen veelbe- t©eken,end gebaar met de han.d. „Ja, men kan er vrij Avat kwaad mee doen, stamelde ik. „Zeker, dat kan en dat zat men, ten zij een zekere dame precLets "doet wat haar gezegd Avordt, Maar nu is het oogenblik gekomen,. Trek uav handschoenen nit."- In een oogenibliik Avaren ze uit. „Kom dicht bij me en begin." „Met Avat?" „Houd u maar niLet A7an den domme. U begrijpt bliksems goed wat u te doen hebt. Knip mijn snor af." Ik deinsde achteruit, stamelend: „Hoe moet ik dat doen? Dat. kan ak niet! „Dan zal ik het u leer en." ..Hoe dan?" voeg ik. „Door dat scheermes een beetje aan te zeiten. Hoe iis '<t? Wil u 't puobeeren of niet?'Neem d© schaar." Hij ging op de knieën liggen, zoodat het licht A-a.n d© lamp vlak op hem viefi en gal mij de schaar. Ik nam ze terstond aan en fcqgon ta knippen. „Houd mijn kin A-ast," zei hij. „U kunt het onmogelijk goed doen als u zoo heeft. Knip, zeg ük, knip." Ik knipte. God alleen Avaet hoe ik het gedaan loreeg, maar de zware knevel Arer- dAveen. Terwijl ilk bezig was, gaf hij aan houdend bevelerk „Netjes a'Jles wegknippen, zoo diiclit mogelijk l>ij mijn gezicht. Straks moet u mij sclieeren." „Dat zal gevaariijk A'oor u worden," Avaagde ik hierop te antwoorden. „Gekheid," zei Jiij, als het zooA-er is zult u wel kalm wezen. Hoe is het, is de kne vel er af?" „Ja." „Nu mijn baard." Hij zag mij mot zijn doorborende oogen aan, en ik gehoorzaamde. De baard veir- diween evenals de snor, het hoofdhaar evenals de baard. Wait trilden mijn A'ingers! Wat klopte mijn hart! terwijil dlie bastiiiskenoogen mijn Avi'l alls verlamden. Toen het knippen was afgeloopen, liaal- de hij u,lt zijn vaiLi.es allerlei scbeerbenoo- digdheden, schonk Avat watea- in een flesohja, liet d© zeep schuimen en gebood mij hem te .scheren. Gélukkig vooi- 's mains Steven, had ik een paar malen bij mijn- broer diiezelfde bewerking verrich/t, en düt kwam mij nu goed te pas. Eindelijk had ik mijn taak \-olbraoht, en een gladgeschoren water- en melkgeKichti mom de plaats tegenover mij'in, waar een uur geleden mijn reisgenoot zat met een sierlijken knevel en een puntbaard. Intussöhen begon hij zorgvuldig allle baa I-vlokken op te rapen en uiit liet raam te werpen. Toen er niets meer lag, gebood hij mij de lamp uit te draaien. Ik gehoorzaamde on dook itoem, oA-e.r al mijn '-eden bevende, weg in mijn hoekje. „Nog één ding moet u voor mij doen," zen liij. „O hemel, nog iete!" zuchtte ,ï«k. „Ik ge loof ntet dat ik het lang meer uithoud." „Dat zal Avel gaan," hernam hij. „Wal iik nu van u verlang is niet moeie/lijk. Di aai uav hoofd om <&n kijk uiti het raamp je. Zie niet om, onder geen enkel voor wendsel, eer ik u permissie geef. Of uw ilaa-tste uur is geslagen." Ik tuurde -in den pik donkeren nact't. De trein reed1 pij'lsneJ voort, schokkend e» stampend. Ik hoorde mijn reisgenoot voortdurend zich bewegen. Was hij een krankzinnige? Juist, dat. zou hét zijn! Sloop hij thans stilletjes .achtier mij aan, om mij met dat scherpe blinkende scheermes te vermoor den? Zou de tredu nimmer sMlhouden? Zou die afschuwelijke nacht no Cut om zijn? Eindelijk, den hemel zij dank, voedde dk dat de locomötiiief zijn vaant vertraagde. Op hetzelfde oogenblik klonk de stem van mijn reisgenoot: ,,U kunt nu genist omkijken. Uw taak is afgeloopen-. Nog vijf minuten geduld en u is van- mij ontslagen." Ik keek irnieuAvsgierig .rond. Wat .ik zag ontlokte mij een 11 itiroep van veirba2iing., De met.armorphose van mijn reisgenoot Avas volkomen. Een oude dominee, in de ■lange jas, met het lage opstaande kraagje en den keurigen boord, den rtappen hoed op het hoofd, zat -tegenover mij. Het korte haar was zilvergrijs. Het ovale geü/aat wafj gladgeschoren. De trein reed' het station binnen. Onmiddellijk .maakte cl© dominéé he® portier open m stapte den coupé uiiitl Een oogenblik later kwamen tAvee ge heime pdiitii©agenten aan hét portier, m«JÖ de vraag of -ik aUleen reisde, en of ik nidl een heer bij mij had géhad met zwarte» knevel en baard. Doch iik was ie ontsteld om hun te woord te staan en ik geloof dat tot den huldigen dag mijn oude dominee met onJk dekt is. „H9gz.,J

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1916 | | pagina 1