27
NIEUWJAARS-
WENSCHEN
25 cents
v Kerstmis-beschouwing.
De Oorlog.
7e JAARGANG
WG NO. 1891
e £eicbolie0ou/^arit
BUREAU: STEENSCHUUR 15, LEIDEN.
Interc. Telefoon 935. - Postbus 6.
DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN
De ABONNEMENTSPRIJS bedraagt, bij vooruitbetaling, met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering
•n het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden 10 cent per week f 1.25 per kwartaal; bij onze
agenten II cent per week, f 1.45 per kwartaal Franco per post fl.65 per kwartaal.
Afzonderlijke nummers 2l/a cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 5 cent.
MAANDAG
DECEMBER.
1915.
De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1-5 regels f0.75, elke regel meer 15 cent
Ingezonden mededeelingen van 1-5 regels ft.50, elke regel meer 30 cent, met gratis
bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaateruimte.
Aanvragen om Dienstpersoneel van 1-5 regels 50 cent iedere regel meer 10 cent
Aanbiedingen van Dienstpersoneel, Huur- en Verhuur, Koop- en Verkoop (geen
Handele-Advertentiën) van 1-5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent
voor den prijs van
Jer grootte van ten hoogste 3 regels,
dubbele grootte f0.50, vierdubbele
grootte fl.~
worden slechts aangenomen tot
uiterlijk a. s. Woensdag.
Wij hebben er meermalen! op gewezen,
idat een neutraal blad noodzakelijk door
zijn inhoud een Katholiek moeit) grieven
en ergeren.
Een sprekend bewijs daarvan geeft weer
.het „Leddsch Dagblad" van Vrijdag j'l Dat
mummer bevat een ingezonden- Kerstmis
beschouwing, waarin o. m.. diit liefelijks
aam het .adres onzer geestelijkheid voor
komt:
„Wat echter op dezen Kerstdag wel het
verschrikkelijkste klinkt, dat ós de brutale
en venijnige leugen van de .Christelijke
geestelijkheid, dat deze oorlog is ontstaan
door de vel'e en groote zouden der mensch-
heid."
Wij vermogen niiiet (in te zien, waarin
dat „verschrikkelijke", dat „brutale en
venijnige" van, di.e „leugen" van de
Christelijke geestelijkheid schuilt.
De schrijver van dit fraais verklaart cms
echter zijn bedoeling nader, als -hij de
Christelijke geestelijkheid de volgende leer
in dé mond-legt: „Deer God-skan v-m onisr
worden verlangd of goedgekeurd, een
massamoord te beginnen of te bevorderen,
als de hedemdaagsche wereldoorlog is"!!
Zulk een godslasterlijke ileer zou
worden verkondigd door d e Christelijke
geestelijkheid, ook door de Katholieke!!
Ai-me lezers, die dezen lasterlijken o n-
z .i n., geplaatst iin een omlijsting van
schoone woorden en „christelijke" ontboe
zemingen, slikken als pure waaithcftd! En
zulke lezers zijn er beslist misschien
ook wèl, hoa bedhoevemid 't is, Katho
lieke!
De schrijver zegt., dat tegen het optre
den der Christelijke geestelijkheid niet
krachtig genoeg kaïn worden geprotesteerd.
*t Ware beter te pirofiesteeren tegen de
„brutale" en „venijnige" leugen van den
samensteller vam bovengenoemd1 fraais of
liever de man schijnt miet voldoende
ontwikkeld om tem volle toerekenbaar te
worden geacht tegen de houding van
het blad, dat z'n kolommen openstelt om
zulken vuigen laster naar onze geestelijk
heid te laten udtspuwen.
Wij begrijpen niet, dat er mog Katholie
ken zijru, wien zulk éen „neutraliteit" miet
een ergernis is
BUITENLAND.
Castelnau werd door koning Con-
stantijn te Athene ontvangen en sprak
met de leden van den Griekschen gene-
ralen staf. Het kabinet in Perziê is
afgetreden. - Koning Peter is in Italië
aangekomen.
Vait de oorlogsterreinen.
Overzicht.
Op do oorlogsterreinen heeft tijdens de
Kerstdagen geen belangrijk wapenfeit
plaats gehad. Het is moeilijk aan te ne-
men, dat het Kerstfeest de aanleiding van
de stagnatie in ooriogsoperaties zou we
zen, veeleer schijnen de voorbereidingen
tot nieuwe krijgsverrichtingen de oorzaak
van deze tijdelijke verslapping te zijn.
De berichten van het Westelijk oorlogs
terrein zijn zoo sober, dat zij geenszins
doen vermoeden, dat er inderdaad een
groote actie aanstaande is, zooals van ver
schillende zijden wordt beweerd.
Omtrent de plannen der Centrale en Bul-
gaarsche troepen op den Balkan wordt nog
steeds niets vernomen. Intusschen zijn de
Engelschen en Franschen met noeste
vlijt te Saloniki aan 't versterken en zich
aan het'inrichten voor een langdurig ver
blijf. Want hoe meer tijd er verstrijkt, al
vorens de actie wordt hervat, hoe steviger
de Geallieerden zich in hun stellingen zul
len hebben ingegraven en hoe hardnekki
ger de worsteling zal zijn.
De Grieksche regeering is terwijl bezig
pogingen aan te wenden om het alle oor
logvoerenden zooveel mogelijk naar den
zin te maken en vooral zelf niet in gedrang
te geraken. De uitslag der verkiezingen
lieert aan me Tegvtnmrgsp arti^e-i i7 voo rararcirr"
die van Goenaris een belangrijke meerder
heid verstrekt, hetgeen natuurlijk ten deele
is te wijten aan het feit,'dat de aanhangers
van Venizelos zich van stemming hebben
onthouden. Het gevolg van deze verkiezing
zal dus zijn, dat Skoeloedis, die .zich even
als Goenaris voorstander der neutraliteit
heeft getoond, aan de regeering zal blijven.
Een eventueel optreden der Centrale le
gers in Griekenland hangt mede ten nauw
ste samen met de pogingen van Italië en
Rusland om hun bondgenooten op den Bal
kan to hulp te komen. Omtrent de in de
afgeloopen week gemelde landing van Ita-
liaansche troepen in Albanië werd niets
naders meer vernomen. De Bulgaarsche
legers staan op korten afstand van Duraz-
zo, zoo luidde het jongste bericht, terwijl
in deze streek tevens Italiaansche troepen
.-zijn geconcentreerd. Ook zouden vierdui
zend opstandige Albaneezen te Struga in
Servië zijn aangekomen, waar zij zich bij
het Bulgaarsche leger zouden hebben, ge
voegd.
Op den Balkan.
Generaal Castelnau.
Generaal Castetoau, die een inspectie
zal Siouden over de troepen te Saloniki, is
claaT op 20 Dec. aangekomen. Hij bezocht
de Fransch-Emgetsche kampementen en
stelde met generaal Sarrail het plan'de
campagne der ge ai Lieerden definitief vast.
Hij confereerde herhaaldelijk met de En-
gelsche 'em Firansche commandanten en
gaf (hun zijn bevredigitmjg te kennen over
he'jgeen hij gaaien had.
Castelnau vertrok daarop naar Athene,
waar hij door dan Koning werd ontvangen.
Later tsjrrak hij de leden van. den Griek
schen Generalen Staf en de diplomaten
der Entente op een lunch bij den Fran
schen gezant. Hij vertrók gistermiddag.
De Roemeeirsohe Se>naat.
De Koniing heeft dan Senaat ontvangen,
'dJie hem het antwoord op de troonrede
overreikte. Z. M. heeft daarbij o. m. heit
volgende gezegd:
In de tijden van ernstige beproeving,
welke wij doormaken, biedt de eenheid
vam alle hapten en alle arbeidskrachten
de veiligste waarborg, dat de groote be
langen van Roemenië met wijsheid en
kracht verdedigd worden. Eén dm gedachte
met mijn volk» begroet ik met vreugde en
vertrouwen het besluit vam den Senaat,
die mijn regeering steunt, opdat wij ons
met vertrouwen op het leger, als op een
maohitiigem grondslag verlaten, het leger,
dat .steeds op de hoogte van zijn taak zal
zijn.
De Senaat is onder protest van de aan
hangers van FCilipescu tot 29 dezer ver
daagd.
Koning Peter van Servië.
Koning Peter is, naar „Renter" meldt,
van Valoma in Italië aangekomen
Frankrijk.
Tsaar en President.
De Tsaar zond aan president Poincaré
het volgende telegram: Uwe Excellentie
heeft doen mededeelen, dat de regeering
der Republiek mij het oorlogskruis met de
voor militaire verdiensten. Bij deze gele
genheid wensch ik U mijnheer de President
mijn dank uit te spreken voor deze kie-
sch'e gedachte, waarvoor ik zeer gevoelig
ben. Ik verzoek U het roemrijke Fransche
leger te doen weten dat ik buitengewoon
trotsch ben dit kruis te dragen, het insigne
van de wapenbroederschap die mijn leger
met dat van het verbonden Frankrijk ver-
eenigt. Nicolaas.
President Poincaré antwoordde: Ik heb
aan het Fransche legér uw vriendelijke
boodschap overgebracht. Onze officieren en
soldaten zijn er diep door getroffen en ik
verzoek Uwe Majesteit hun dank daarvoor
te willen aanvaarden. Poincaré.
Italië.
De H. Stoel en de oorlog.
Naar de Romeamsche correspondent van
„De Tijd" seint, heeft Z. H. den Paus Vrij-
dagmiJddag in plechtige audiëntie ontvan
gen hef College van Kardinalen, dalt zijne
wcnsohen kwam aanbieden ter gelegenheid
van het Kerstfeest, 'waarbij Kardinaal Vin.
cemzo VannuteLli, deken van hel H. Col
lege, een adres van hulde en gelukwen-
sching voorlas.
De H. Vader hield in antwoord op dit
adres een toespraak, waaraan het vol
gende is ontleend:
„In een tijdsgewricht; d-ait de geschiede
nis haar vreesedijksfce schokken ondervond,
werden Wij geroepen .tof hef bestuur der
H. Kerk. Wij koestierden de vreugdevolle
hoop, dat de uiting van Onzen goeden, Wil
door Ons Vaderhart niet zonder zegening
zou blijven voor de ongelukkige kinderen.
Helaas is deze hoop ijdel gebleken. Hoe
krachtig Wij ook gedurende de maanden
van Ons Pontificaat zulk een menschLie-
vend doel nastreefden, voor het grootste
deel bleven Onze bemoeiingen zonder
vrucht. Zelfs moesten Wij Onze stem, die
niet wilde zwijgen, maar hef „houd nf.eit
op te roepen" wilde involgen, totdat zij een
echo zou wekken in minder verstokte har
ten, maar aj'. te dikwijls ^n, het ijle hooren
weerklinken. aLs de stam „eens roependen
in de woestijn".
Z. H. ging voort, met te verklaren, dat
Zijn vertrouwen ongeschokt blijft,, Zijn
vertrouwen, dalt Hij uitsluitend stelt, in
God, en welk vertrouwen opnieuw voedsel
vindt dn het Kerstfeest.
„Want een bron van niet falende hoop
is de herdenking van den dag, waarop in
een wereld van barbaarschheld en heiden
se h<e beschaving de Koning werd geboren,
Die de Koning des Vredes bij uitnemend
heid wordt genoemd.
Met te grooóer vertrouwen kunnen Wij
dien Vredesvorst naderen, daar Hij de Al
lerheiligste Maagd Mania tot Zijne moeder
koos, de genadige Middelares van den
weerspannigen mensch bij den God van
goedertierenheid. Meer dan ooit ils Zij, die
steeds Haar .tusschenkomst tcf heil der
lammerende menschheid deed gelden, ge
negen om op het feest van Gods Gelbaonte
Onze smeekbeden te verhoeven, terwijl het
gevaar het grootste is. Gaarne hebben Wij
aan ook Onze toestemming verleend, om
da aanroeping „Koningin des Vredes,' bid.
voor ons", toe te voegen aan de Litanie
van Loreto.
Ook twijfelen Wij er geenszins aan, dat
de H. Maagd Maria niet zal weigeren,, in.
den KenstmadhiL.-mort
twuuRTi on de onschuldige gebeden, <w
knndeiren,, die Wij en de leden van het
Doorluchtig Episcopaat hebben geroepen
tot de Tafel der H. Eucharistie rp dit dier
bare Kerstfeest. Terwijl de mensch zijn
gemoed heeft verhard en de werend met
zooveel haat is vervuld; terwijl de wereld
opgaat in bloed en vuur, weergalmt van
wapenen en baadt in tranen; terwijl de
voornemens der mensdhèn ijdel bleken en
de burgetrlijko welstand in hef niet ver-
zinktv wijzen de godsdienst en de historie
als het heil aa.n: Maria, de Middelares der
genaden, die bij de Almacht Gods worden
afgesmeekt, en, met vast vertrouwen roe
pen Wij: „Koningin des Vred.es, bid voor
ens!"
Perzië.
De regeering In Perzië.
Het ministerie in Perzië is ontbonden.
Do Sjah benoemde prins Firman Firma tot
minister-p resident.
Zuid-Afrika.
De Wet
Blijkens de berichten aan de Engelsche
bladen heeft een groote menigte generaal
De Wet vaarwel gezegd toen hij na zijn
invrijheidstelling Johannesburg verliet. De
menigte zong het „Volkslied" en het „God
save the king". Generaal De Wet verklaar
de dat hij nu zag dat Johannesburg toch
niet uitsluitend een stad van jngo's was.
Zelfs "de pers had meegeholpen om de ver
bittering te doen bedaren en als zij nu 09k
verder afzag van de politiek' om haat én
wanbegrip te verspreiden, dan zou de toe
komst helder worden.
De menigte bestond in hoofdzaak uit
Hollandsche Afrikaanders.
Generaal De Wet kondigde aan dat hij
een boek zal schrijven over zijn ervaringen
in het laatste jaar opgedaan.
Vereenigde Staten.
De vredes expeditie van Ford.
Ford, de leider van de vredesexpeditie,
is mef d'e „Bergensfjord" van Bergem naar
Amerika vertrokken.
Voor hij vertrok, heeft Ford een millioen
dollars ter beschikking van de deelnemers
der vredesexpeditie gesteld, om hef werk
voort te zetten. De leiding is nu opgedra
gen aan een commissie van vijf mannen;
de invloed der vrouwen is naar we in de
„Vossische Ztg." lezen geheel uitge
schakeld.
Onder de Amerikaansche journalisten,
die de zending vergezellen, zijn opnieuw
oneenigheden gerezen, die zoo hoog liepen
dat er klappen vielen en zelfs revolvers
werden getrokken.
In Noorwegen heeft de vredeszending
bitter weinig aanhang gevonden.
Verschillende oorlogsberichten.
Sokken van minder kwaliteit!. De
kc-op/man Bernhard te Maiiniz had de leve
ring aangenomen, van zuiver wollen, sok
ken voor het leger, dodh sakken geleverd
van miiinidep kwaliteit, waardoor hij wiist
de marschvaardiigheid van de troepen, te
belemmeren en dus nadeel te doen aan de
DuMsdhè strijdmacht. Ook had hij een sol
daat, die bij de ontvangst van de 30kken
irdig was, 20 mark aangeboden,
c.aak echter aan. Wegenis landvêrr -£Sf-
poging tot omkoopiing is Bernard door de
rechtbank te Gotolenz tot 10 maanden ge
vangenisstraf veroordeeld. Zijn hooger be
roep is verworpen.
De houten Hindenburg. Woensdag
heeft te Berlijn kolonel Gamsjef, van hot)
Bulgaairsche leger. \ilt naam van den ko
ning van Bulgarije vijftig gouden spijkers
in den houten Hindenburg geslagen. Dat
is een gave van 5000 maik.
Kindermelk per postpakket. Dr. Ed
mund von Mach, een der Duitschers in de
Ver. Staten heeft aan president WiLsom,,
die thans óp de huwelijksreis dn den staalt
Virginië, een brief geschreven, waarin hij
diens medewerking vraagt om te verkrij
gen, dat kindermelk, per postpakket naar
Duiitschland verzonden, zal worden door
geladen. Volgens Mach hebben de volwas
senen in Du.Lt.scIhland geen hinder van de
Britsohe blokkade, maar heersc.ht er een
sehaarschte aan melk, die het leven van
2.000,000 kinderen in gevaar brengt.
Verliezen van Engeland. Officieel
wordt medegedeeld, dat. de verliezen der
Engelschen op alle oorlogstooneelen tot 9
December hebben bedragen: 119,923 man
gesneuveld, 338,758 gewond en 69,516 ver
mist, waaronder 7367 officieren gesneu
veld, 13,365 gewond en 2149 vermist.
FEUILLETON.
MARGUERITE.
30)
Wijngaardeniers, werklieden der beide
fabrieken, allen snelden heenj, om zich
va,n de noodige gereedschappen te voor
zien. Carrère was aan de zijde vam Oura-
dou. Licht achterdochtig vroeg-hij:
„Aan wièn behoort dat bosch?"
„Dat weet ik niet... Er moet hulp- ge
bracht worden," antwoordde Ouradou,
voor wien Carrère mu was een gelijke,
eveneens in. zijn kracht en belangen ge
troffen.
„Men zou zeggen, dat het hij ons is, fin
de bossohen van Cazals!... O, wie heeft
die in brand gestoken?...
„Aan het werk!" riep Ouradou uit, wel
licht veinzend den laster van den afgun
stige niet te begrijpen. „Zijn all'e mannen
hier?"
„Zij komen daar aan," zei Marguerite,
bibberend' in haar in alle haast omgesla
gen mantel.
„En Cazals, ds die er ook?" vroeg Car
rère.
„O, Cazals!" grinnikte oen vrouw. „Die
ligt. rustig op zijn bed."
„Hij weet blijkbaar niet» welk ongeluk
hem treft."
Met den rug tegen den muur der kerk
.leunend keek Carrère met angst naar de
onherstelbare verwoestling, en berouw
werd in hem wakker bij de gedachte aan
zijn wandaden, waarvoor de Voorzienig
heid hem zoo plotseling strafte.
Omder geleide van, Ouradou en Jacques
begaven wijngaardeniers en fabrieksar
beiders zich op weg naar het gebergte.
Halverwege wisten zij al, dat de brand,het
eigendom van Caizals vernielde, het oude
bosch van zijn vader, en ook dat, hetwelk
hij kort geleden zelf gekocht had. Ver
schrikt. met al® verlamd neerhangende
armen, keken zij in -den vuuroven, em za
gen zij de stapels hout -in vlammen op
gaan.
Alsof het de komst der mannen duchtte,
scheen het vuur bij hun nadering te wei
felen verdere verwoesting aan te richten.
Ouradou, door verdriet en vermoeienis
uitgeput, zette zich mismoedig op een
steen. Hij dacht aan de ruïne van Cazals.
Zcoeven 'had hij die hatelijke insinuatie
van Carrère volkomen begrepen, en zijn
hart werd met bitterheid vervuld, nu hij
zich daartegen miet kon verdedigen. Hoe
durfde men het wagen, hem dwaselijk»
monsterachtig, te beschuldigen een brand
stichter te wezen, hij, die èn ate bergbe
woner, èn al® imdustriëel' zoozeer leed bij
het zien vernietigen van die basschenj, bij
het zien van zooveel verloren leven!...
„Vrienden," sprak hij, „men beschul-
d-ige mij van wat men wil, maar gij kunt
u niet lin dien oven werpen. Het leven der
memschen, kostbaarder dan dat der for
tuinen, moet behouden blijven. Blijven
wij hier om waakzaam toe te zien; maar
gaat thans niet verder, nu het vuur tot
staan schijnt te komen."
Nauwelijks had hij die woorden gespro
ken, of de wind snelde over die vlakte, hui
lend, met. nieuwe kracht, en op nieuiw
schoten hooge vlammen op, te midden van
dichte rookwolken, en stortten boomen ne
der met krakend geweld.
De mannen deinsden door liet struikge
was terug, struikelend over siteenen, die
zij nieb zagen, op den rand van een ravijn
die hier den berg "doorsneed.
„Kinderen," -gelastte Ouradou, „wij
moeten zoo spoedig mogelijk over dat ra
vijn heen en aan den anderen kant -op den
zoom al heit houtgewas zoo gauw mogelijk
verwijderen... Zoodoende zal over het ra
vijn het vuur geen voedsel meer vinden."
Op dit bevel van den maire, snelden de
mannen de glooiing van heit ravijn af en
beklommen weldra de andere heÊing. De
êene boom na den anderen viel onder de
bijlslagen, en alle struikgewas door het
snoeien Maar naar gelang de menschen
ijveriger streden tegen den ontaettemden
vijand, nam de wind steeds in hevigheid
toe en deed van de overzijde de vlammen
in breede roode go'jven overslaan. -Het
vuur joeg de mannen op de vlucht, en ach
tervolgde hen...
„Er is, helaas), niets meer aan te doen»"
zuchtte Ouradou. „De vlammen hebben
than® onzen berg aangetast."
Naar Maureillas terugkeerond, zond hij
een telegram van het gebeurde aan den
prefect van Perpiignan. Drie uur later ar
riveerde de kloekste mainnen van 't Uniie-
regimenlt. Zonder in het dorp rust te ne
men, beklommen zij de paden der rotsen
en met doodsverachting streden zij tegen
den vijand met hun bijlen het lage hout
gewas met den grond gelijk makend, of
door middel van touwen omverhalend.
De boeren van Maureill'as en die der
omgeving;, die allengs in groepen kwamen
opdagen, hielpen de millatairen bij hun
moeilijk werk. Over dag en 's nachts
brachten de vrouwen aan de redders eten,
wijn en versoh water.
Over een oppervlakte van twee kilometer
brandde de berg een week lang. Daarna
was het monster uitgewoed, maar de boe
ren durfden toch nog niet het terrein van
zijn schrikwekkende regeering nabij ko
men. Van den mórgen tot den avond zwier
ven zij weeklagend' over de wegen, in de
verte blikkend naar de dichte lagen asch,
welke de wind, al® om hen te bespotten^
over hun hoofden strooide. De meestem
waren Ln hun bestaan getroffen. Want
iedere kleine burger heeft in die streek
zijn stukje bosch.
Hetzij Cazals zich vernederd gevoelde
door dit onverwacht affront der fortuin»
hetzij hij de kwaadwillige blikken van zijn
medeburgers vreesde, zooveel ia zeker,
dat hij niet uitging. Eenige aanhangers
van Ouradou schroomden niet), de veron
derstelling uit te spreken, dat de duivel
misschien wel zeil den brand had veroor
zaakt in de hoop om van de verzekerings
maatschappij een- vergoeding te ontvangen
aanzienlijker dan het geleden geldelijk
verlies. Uiit weerwraak verspreidden, de
werklieden der nieuwe fabriek, onder in
blazingen van de jaloersehe ziel van Car
rère, in het dorp de beschuldiging, dat
Ouradou, om zijn mededingers neer te
slaan, hun bosschên in brand had gesto
ken.
Daarom had die bandiet Milhau, vooruit
door zijn meester op de hoogte gesteld, Jm
den nacht gemakkelijk heit eerst het alarm
sein kunnen geven.
Over dia beschuldiging, wa'arvan de
monsterachtigheid alleen reeds de onwaar-
lij kheid bewees, gLlmladhte Ouradou van
minachting, *te midden van zijn, verdriet.
Maar Milhau, in zijn ean/voud van recht
schapen man, maakte zich kwaad.
„Ik ben arm, ja, maar geen, misdadi
ger!... Laten ze me dat eens on mijn- ge
zicht zeggen, als ze durven!"
Dienselfden dag, na 't middagmaal,
wiidie hij Jeanine naar Marguerite bren
gen. In plaats van 't straatje uit ito loo-
pen, nam hij een omweg, over het „Plan",
tien einde de nieuwe fabriek voorbij te
komen. Hij wilde wel eens zien, of Carrère
den moed zou hebben, hem die infame be
schuldiging naar het hoofd te werpen.
Juist stond Carrère met de -handen in
zijn zak, in de houding van een peinzend
patroon, zich aan de deur der fabriek dn
de zon te koesteren. Door heit open ven
ster kon men Madeleine in de keuken aan
den arbeid raien. Fier stapte Milhau, met
Jeanne aan zijn arm .vooruit. Na op den
grond te 'hebben gespuwd een bewijs
van minachting mat hij Carrère mot
uiiMagenden blik. Deze scheen (laardoof
uit zijn droomen te ontwaken, hij begreep
ten minste de uitdaging van zijn vreega
ren kameraad en doorstond! diens blik
zonder zijn oogen neer te slaan.
Milhau vertraagde zijn tred. In ploatd
van, zijn weg naar de fontein te vervolgen
liep hij tot op enkele metóre van Carrère^
die hem afwachtte. Nu kon hij het niet)
langer uithouden. Met opgeheven hoofd
bromde hij:
„Daar heb jecfien kwaadspreker!..."
„Wèblierf?" antwoordde Carrère, do
handen uit zijn zak halend, driftig. „Wal
is er van je dóenst?"
(Wordt vervolgd.!
