31
BUITENLAND.
De Oorlog.
6e JAARGANG
No. 1712
yj2idóoh&(Sou/ïXMit
BUREAU: STEENSCHUUR 15, LEIDEN.
Interc. Telefoon 935. Postbus 6.
DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN
De ABONNEMENTSPRIJS bedraagt, bij vooruitbetaling, met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering
en het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden 10 cent per week f 1.25 per kwartaal; bij onze
agenien II cent per week, f 1.45 per kwartaal. Franco per post f 1.65 per kwartaal.
Afzonderlijke nummers 21,,2 cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 5 cent
T
MAANDAG
MEI.
I9I5.
De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1-5 rogels f0.75, elke regel meer 15 cent
ingezonden mededeellngen van 1-5 regels fl.50, elke regel meer 30 cent, met gratis
bewijsnummer. BIJ contract aanzienlijke korting. Groots letters naar plaatsruimte.
Aanvragen om Dienstpersoneel van 1-5 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent.
Aanbiedingen van Dienstpersoneel, Huur- en Verhuur, Koop- en Verkoop (geen
Handels-Advertentlën) van 1-5 regels 25 cent, iedoro regel meer 5 cent.
Voor den vrede.
Daar breekt door de dikke duisternis der
ij den telkens en telkens weer een zonne-
jtraal door van uit de stad der Zeven Heu
velen, het Eeuwige Rome.
En in de donkere troosteloosheid, waar-
[nder de wereld ligt neergeploft, ontkiemt
inder het licht dier zonnestralen de vreugde
Ier berusting.
Herhaaldelijk wordt er melding gemaakt
[an de pogingen, die de Paus aanwendt
irn het oorlogsleed te verzachten en om den
rede te verkrijgen. Die pogingen vormen
Ie lichtstralen in den donkeren nacht der
ijlende
Doch daar is meer, veel meer
De Paus is Degene, die er onophoudelijk
aii herinnert, dat -er een grootere macht
oodig is, dan de machten der aarde, om
:lding te brengen aan de ontx-edderde
jenschheid. Wij hebben God noodig
En reeds alleen door de vervulling van
eze Zijne hoogepriesterlijke taak werkt de
a us krachtiger, voor het bereiken van den
rede, dan wie ter wex-eld ookDat staat
oor ons, geloovigen, onomstootelijk vast...
Maar clat wij dan ook naar de woorden
Pausen aandachtig luisteren en opvol-
jn de vermaningen tot bidd-en en
o e t e n, die Hij nu weer geeft in Zijn
:hrij ven aan Kardinaal Vannutelli.
Van den slechten tijd
gesproken.
De directeur van het Kon. Zoölogisch
Manisch Genootschap te 's-Graverth-age
i «ft f 1360 doen toekomen aan het Haag-
j he steuncomité 1914, 'zijnde ruim 10 pCt.
ui de ontvangen entréegelden van het
prj aarsfeest.
,Ruim". 't Sommetje zal naar boven zijn
gerond. Laten we er daarom f 10 af-
leri, dan komen we nog tot deze becijfe-
ng, dat alleen .entreegelden op dit surro-
LGi V.'JQdiè TT O O QV f*' 1' euatiieo rttr"'-.
de kleinigheid van f 13500.
Nu moet men weten, dat een bezoeker
or z'n entreé slechts mocht kijken naar
u buitenkant der „spellen" en ruiken
ar de (poffertjes. Natuurlijk ging nie-
aud louter voor dat denkbeeldige genot
iar bi ruien, izioodat er nog öieel wat meer
uitgegeven zijn dan dié 13V6 mille.
We zullen hier maar niet gaan schatten;
kan ieder voor zichzelf wel doen. Dat
aoo'n kermisbezoek de uitgaven altijd
uw op loo p en staat intussohen vast.
Nu gunnen we den mensehen best dat
retjemaar dan moet er en hierbij
nken we ook aan den énormen reizigers-
ukte met P.Lnlkstei-en van den anderen
int niet zoo allemachtig .ach en wee ge-
epen wiorden over den slechten tijd en
er die alle prijzen opdrijvende „rnobe-
saasje".
Men kan blijkbaar nog aardig losse
Lbbeltjes missen.
Van sociaal-democratische zijde werd
in den Duitschen Rijksdag het standpunt
verdedigd, dat men zich bij de quaeslie
van den vrede niet mocht laten leiden
door wenschen betreffende gebiedsuit
breiding; conservatieve en nationaal-
liberale sprekers pleitten voor gebieds
uitbreiding, indien deze noodig mocht zijn
om waarborgen te scheppen tot be
scherming van het Duitsche grondgebied.
In de Duitsche „Lusitania"-nota aan
de Ver. Staten dringt de Duitsche re
geering aan op een onderzoek door de
regeering der Unie. Zij stelt haar defini
tief antwoord op de Amerikaansche
eischen uit, tot zij hierop antwoord van
Amerika heeft ontvangen. De Russen
hebben in Koerden inet eenig succes het
offensief hernomen. Weer zijn eenige
Engeische schepen door Duitsche duik-
booten getorpedeerd.
Een Pauselijk schrijven.
De correspond ent van de „Tijd" meldt
uit Keulen: Het schrijven, door Z. H. den
•Paus gezonden aan Z.Em. Kardinaal Sera-
fino Viaruiutel'li, luldit in hoofdzaak:
De droevige gebeurtenissen, die u be
kend zijn, verhinderen het samenroepen
in Juni a.s. van het H. College -tot een
Consistorie, waarin voor vele reeds lang
daarop wachtende keiken herders zouden
worden benoemd en andere even ernstige
zaken beti-effende Biet bestuur der Keik
zouden worden besproken,
doelmatig, Ons 'tot U 'te wenden. In Onzen
eerste Encycliek verzochten Wij, uitgaan
de van de gedachte, het verschrikkelijke
bloedvergieten, 'hetwelk Europa onfeert,
beëindigd te zien, dat de regeeringen der
oorlogvoerende mogendheden bij het aan
schouwen van zooveel tranen, zooveel
reeds vergoten bloed, zich zouden haasten
aan ttiun volkeren vrede te schenken. Onze
vaderlijke stern werd niét géhoord, de oor
log duurt voort, welke Europa met bloed
bezoedelt, en de verschrikkelijke oorlogs
brand breidt zich uit over Italië, aan het
welk tranen en ongeluk, de verschijnselen
welke in eiken oorlog vooikomen, ook in
den huldigen niet gespaard zullen wor
den. Terwijl Ons hart bloedt bij het aan
schouwen van zooveel rampspoed, hebben
Wij niet nagelaten, om, zooveel in Ons
veimogen was, de meest treurige gevol
gen van den krijg te verzachten. Wij dan
ken God., Die Onze bemoeiingen met het
resultaat kroonde, dat de oorlogvoerende
mogendheden die invalide gevangenen uit
.gingen wisselen. Wij hebben Ons overge
geven aan de blijde hoop, dat ook het 'lot
der krijgsgevangenen, die-niet geheel voor
den oorlog ongeschikt zijn, verbeterd
worde.
Maar de behoeften der zielen,, die hooger
staan dan die des lichaams. trekken vooral
Onze aandacht. Daarom hebben Wij den
aalmoezen!ens volle bevoegdheid verleend,
bij het Mislezen en het bijstaan der ster
venden, de privilegiën te benutten, zooals
deze slechts bij buitengewone gelegenhe
den worden toegestaan. Aan deze priesters
vermanen Wij bij de hamihartigbeid van
Christus, om zich fhun taak waardig te
toonen en geen moeite, geen ijver te spa
ren, opdat de soldaten in den harden
strijd, de vertroostingen van onzen gods
dienst genieten.
De uren, welke wij doorleven, zijn diep-
bedroevend, het oogenblik schrikkelijk,
miaar S ursura c o rd a! Laten Wij nog
vaker en inniger onze bed ei; verheffen tot
Hem in Wiens handen het lot. der volke
ren rust. Wenden Wij ons allen vol ver
trouwen tot het bedroefde reine hart van
Maria, Gods Moeder, ook onze Moeder,
opdat Zij door hai*e machtige voorspraak,
haren Goddelijken Zoon (bewege, dat spoe
dig de oorlogsgeesel wijke!.
Wijl, naar het Schriftuurwoord, onze
gebedsijver gepaard moet gaan met offer
en boete, teneinde de goddelijke barmhar
tigheid voor die aaide af te bidden,, verzoe
ken wij alle kinderen der Katholieke Keik,
met- ons gemeenschappelijk, gedurende
drie dagen achtereen of afzonderlijk, naar
believe, in keikelijken geest streng te vas
ten. Wij 'verleenen hiervoox- onder de be
kende voorwaarden een vollen aflaat, die
ook toepasselijk iis op de .arme zielen in het
vagevuur.
Moge de weerklank Onzer stem al onze,
door den vérschnikkelijken oorlogsgeesel
geslagene kinderen bereiken en allen van
Oxxze deelneming in hunne smarten en hun
lijden overtuigen, want er is geen smart
van den zoon, die niet ook het Vadexihart
treft.
In den Duitschen Rijksdag.
In de zitting van den Rijksdag, ver
klaarde de sociaal-democraat Elbert bij de
discussies over de ooiiogsmuatregelen het
^^VuIgëiiS ue verKiaringen"van den Rijks-
kanselier hebben Oostenrijk en Duitsch-
land vérstrekkende concessies aan Italië
gedaan, die hun emstigen wil om den
vrede te bewaren in het licht stelden (Be
wijzen van instemming.) Het Italiaansche
volk werd lichtzinnig in de verschi'ikkin-
gen van den oorlog gestort. (Zeer juist!)
Italië streefde behalve naar het bezit van
het Italiaansche spraakgebied in Oosten
rijk, dat het zonder slag of stoot had kun
nen krijgen, naar machtsuitbreiding, zelfs
door overmeestering van gebied, waar een
vreemde taal gesproken wordt. (Teekenen
van instemming.)
Italië voert dus een aanvals- en verove
ringsoorlog. (Zeer waar!) Daarin zijn wij
het eens met de partijgenooten in Italië. In
dit uur van groeiend gevaar staan wij aan
de zijde van ons volk (Toejuichingen) en
stellen als één man onze geheele kracht in
dienst van het Duitsche volk, ten einde ons
land te beschermen." (Herhaalde toejui
chingen.
Wij zijn het met de groote massa van alle
volkeren hieromtrent eens, dat wij den
vrede willen zonder overweldiging (verge-
waltigung) van een ander volk, waardoor
een duurzame samenwerking van alle cul-
tuurvolkeren weder mogelijk wordt.
Daarom verzetten wij ons met beslistheid
tegen het stijven, den vrede van allerlei
veroveringen afhankelijk te willen maken.
Als wij zeggen, dat wij bereid zijn, om
viede te sluiten, dan kan niemand ons dit
als zwakheid aanrekenen, gezien het schit
terend gebleken economisch en miliftyii*
weerstandsvermogen van ons volk en gé-
zien de door onze dappere landgenooten in
den sti'ijd verkregen gunstigen stand van
den oorlog.
Veivolgens voerde de conservatief
Westarp het woord. Hij zeide o. a.:
Wij stellen ons op het standpunt van de
verklaring door den Rijkskanselier afge
legd, dat alle mogelijke waarborgen moe
ten worden, verkregen, dat niemand meer
heit wagen zal den kamp met ons te wagen,
Dit kan alleen worden bereikt, als uitslui
tend de eigen militaire, economische en po
litieke belangen van het Rijk den doorslag
geven en wij meenen, dat wij ook voor een
hierdoor geëischte gebiedsuitbi'eiding niet
mogen terugschrikken. (Zeer juist! rechts.)
Daarna was het woord aan den Natio-
naal-liberaal Scheffei'. Deze zeide:
De rede van Ebex-.t was in hoofd een hei*-
haalde bekentenis van den roem van het
Duitsche volk. (Zeer juist, links). Ebert
constateerde dat zoowel in ons land als
daar buiten de houding van ons land niet
is veranderd sedert liet begin van den
oorlog. Het volk is zich zelf trouw geble
ven. Er is niets grootscher dan de hooge
trots en de diepe xrnst waarmede het Duit
sche volk de Italiaansche ooi'logsverkla-
ring opnam. (Levendige toejuichingen.)
Wij eerbiedigen een anders eigendom, wij
Jxegaan geen uitspattingen, gelijk Italië
tot schande der menschheid doet. Ook wij
voeren geen veroveringsoorlog, maar de
enormè offers aan goed en bloed dwingen
ons vaste, tastbare zekerheid te verschaf-
fetn, dat deze offei-s niet te vergeefs wor
den gebracht (Toejuichingen, handgeklap)
Als deze zekerheid grensuitbreiding eischt
ten einde nog beter gewaarborgd te zijn,
dan houden wij het voor moreelen plicht
dat deze grenswijziging tot stand komt.
(Toejuichingen, Liebknecht roept: „Kapi-
roepen van afkeuring, «ecnis algemeen
lawaai. Er wordt geroepen: laat dien
dwaas toch praten. Groot tumult ter lin-
kei-zijde. De Px^esident roept Liebknecht tot
de orde)-
Scheffer besluit: Wij zullen ons land niet
laten overbluffen door wat wij thans hoo-
ren. Wij zullen toonen dat 't gansche volk
als één pax-tij in den doodstrijd staat. (Le
vende bijval). Tot de zegepraal is het wel
licht een lange bloedige weg. Wij gaan
echter te zamen. in Duitsche trouw. (Leven
dig applaus. Handgeklap).
De Duitsche Lusitania-nota.
Wolff" kan liet volgende uittreksel me-
dedeelen uit de Duitsche nota van ant
woord op de Amerikaansche protestnota
in zake de „Lusitania".
De Keizerlijke regeering wenscht ook
harerzijds openhartig en vriendschappelijk
•tot opheldering van mogelijke misverstan
den bij te dragen. De regeerlng dee'.de
reeds mede, dat zij niet voornemens is, in
het oorlogsgebied onzijdige schepen, wel
ke zich aan geen vijandige handeling
schuldig maakten te laten aanvallen. Zij
gaf den Duitschen sti-ijdkrachten hexhaal-
delijk overeenkomstige instructies.
De i'egeering zal de zaak van de Ame
rikaansche stoomschepen Cashing" en
„GulfWght" behandelen. Een onderzoek is
begonnen. Bij 'het in den grond boren van
de „Falaba" wilde de Duitsche U-hoot-
commaiidant den passagiers en de beman
ning volkomen gelegenihoid gered te wor
den geven. Eerst toen de „Falaba" on
danks de aansporing hiertoe, niet bij
draaide, vluchtte en om hulp riep, eischte
de Duitsche commandant door middel van
signalen en scheepsroeper dat de beman
ning en passagiers binnen tien minuten
het schip zouden verlaten. Hij liet ze feite
lijk drie-en-twintig minuten en schoot de
torpedo eerst af toen verdachte vaartuigen
toesnelden.
Met betrekking tot het verlies van men-
schenlevens bij Ihet ondergaan der „Lusi
tania" betuigde de regeering aan de be
trokken onzijdige xogeeringen i-eeds haar
levendig leedwezen over het verlies barer
ondordanen. De x^egeering kan overigens
zich niet 'losmaken van den indruk dat
belangrijke feiten, in. onmiddellijk verband
met de in-den-grond-boxMng der „Lusita
nia" aan de aandacht van de logeoring
der Unie kunnen zijn ontgaan. Zij acht
het daarom met het oog op duidelijke en
volkomen overeenstemming noodzakelijk
in de eerete plaats zich te ovei'tuigen, dat
de berichten van beide regeeringen hier
omtrent volledig zijn en overeenstemmen.
De regeering der Unie gaat uit van het
standpunt, dat de „Lusitania" als een ge
woon ongewapend handelsschip moot wor
den beschouwd. De Duitsche regeerlng
wijst er op, dat de „Lusitania" een dor
grootste en snelste, met regeeringsmidde-
len voor hulpkruiser gebouwde handels
stoomschepen is en in de „Navylist" der
Britsche Admiraliteit uitdrukkelijk als zoo
danig wordt vermeld.
De „Lusitania" had bij haar vertrek
uit New-York geschut, «dat onder dek ver
bolgen was opgesteld. De regeering kan
daarom de Engeische koopvaardijschepen
op het oorlogsgebied niet meer a's onver
dedigd beschouwen. De Duitsche bevelvoer
ders kunnen jxiet meer de anders gebrui-
kelijhe rsgelen van het nriisrenht W mn
volger
Ten slotte vervoerde de „Lusitania"
vroeger en ook den laalsten keer oorlogs
materiaal, waaronder 5400 kisten munitie
bestemd tot vernietiging der dappere Duit
sche soldaten.
De regéering handelt in rechtmatige zélf.
verdediging, wanneer zij met haar oor
logsmiddelen, door de vernietiging van de
vijandelijke munitie bet leven van haar
soldaten beschermt.
De Engeische scheepvaart-maatschappij
handelde daarbij tegen de duidelijke
bepalingen van de Amerikaansche wetge
ving, die bet nemen van passagiers op
schepen met ontplofbare lading verbiedt
en daartegen met straffen dreigt.
Nog wordt in een uitdrukkelijke mede-
deeüng van den Duitschen U-bootcomman
dant, die door alle overige berichteij wordt
bevestigd, verzekerd, dat de ongetwijfeld
snelle ondergang van de Lusitania" uit
sluitend het gevolg is van een ontploffing
van munitie tengevolge van het torpedo-
schot. Anders zouden de passagiei's naar
menschelijke berekening gered zijn.
De regeering beveelt een nauwkeurig
onderzoek van bovenstaande feiten aan
aan de xegeering der Unie en behoudt zich
het innemen van een definitief standpunt
inzake de Amerikaansche eischen voor tot
na het inkomen van het antwoord van de
regeering der Unie.
FEUILLETON.
HEREENIGD.
Toen zij weer binnen kwam ging boven
m de trap de deur open en KI ara ver-
theenfrisch ais een roos en lachende
een zonnetje.
- Wat? zoo voor dag en dauw op, krnd-
fll vroeg Marah, haar tegemoet gaande.
- Ja. moeder! antwoordde KIara haide-
jk. O, ik gevoel mij zoo geluikkig, nu ik
ier ben bij u in dit stille, vreedzame huis
waar niets mij angst, inboezemt. Maar
moet mij u laten helpen, moeder. Laat
iij de tafel dekken en het brood rooste-
m.
- 0, Klara...
- Stil, geen bedenkingen! Gij zult mij
beten veroorlooven u te helpen bij al wat
1 doet. O, als ik hier bij u kon blijven,
'rken van den vroegen moxgen tot den
ilea avond, hoe tevreden zou ik dan
|nl
Kindlief, moge God u zoo gelukkig
ken als uw trouwe aanhankelijkheid
gelukkig maakt, zeide Marah.
- Wij zullen met elkaar werken en het
L ihouden doen en ons levensondexhoud
dienen, ging Klaim. voort. Voor de deur
Wgen wij een uithangbord: „Mistress
take en dochter, kousenbreidstens" en de
Ne God, die zelfs geen mnsch vergeet
Mer den grijzen winterhemel en de le-
'!l kleedt op het veld, zal ook ons werk
'Ssnen en ons hulp verleenen!
- God geve, dat gij nooH den ernst en
'erg van den axibeid leert kennen, mijne
"'iter! zeide Marah bewogen.
Waarom niet? vxx>eg Klara weer.
Waarom zou ik niet werken even goed
ais gij en Guiido? Waarom niet evenals
zoovele a.ndex*en, die met hun handen I un
brood verdienen?
'Ik kon niet anders veronderstellen,
Klara, dan dat gij de denkbeelden van Ka-
pibola, uw moedige bevrijdster, hebt over
genomen. Nooit tevoren heb ik u aldus
hooren spreken! antwooiride Marah glim
lachend.
O moeder, dat komt vanwege de plot
selinge verandering; ik gevoel mij immers
als een uit zijn gevangenschap bevrijde
vogel. Ik ben zoo blij, omdat ik uit die af
schuwelijke omgeving weg en weer bij u
ben! Zijd, ge al op Wil low Heights geweest?
Is die oude, gezellige dierbare woning
reeds door anderen bewoond?
Neen, kindlief. Het is herhaaldelijk
openbaar te koop of te,huur aangeboden,
maar er is' geen enlkele liefhebber voor ko
men opdagen.
Hoe zou dat komen?
Door iets heel vreemds. Het volk be
weert namelijk, dat het huns sinds den
dood van den dokter betooverd is.
Betooverd?
Ja! Er gaat een gex-ucht, dat, of
schoon het huis geheel leeg en verlaten
is er vreemde gedaanten en vreemde ge
luiden gezien en geihooiri wioixlen. Voor
de vensters van de bovenste verdiepingen
ziet men nu en dan lioht en achter de gia-
zen verschijnen bleeke gezichten.
Hoe vreemd! fluisterde 14/.ara.
Ja, en die geiuxchten zijn zxxoals ik
zeide zoo algemeen verspread, dat er
voor het huis geen kooper of geen hu/ui'-
de.r te vinden is.
Des te beter, merkte Klara op, dan
staat onze oude woning, indien de voog
dijraad gunstig over ons beschikt, voor
ons open.
God geve, dat het recht zegeviere!
antwoordde Marah, Maar laten we nu ook
geen tijd meer verliezen. Dokter Williams
moet alles weten, voordat die schurk van
een Le Noiir u volgen en u in zijn macht
terugkrijgen kan.
Het was een heldere morgen, toen Klara
in gezelschap van juffrouw Rocke zich
naar de woning van dokter Williiams be
gaf.
I>e vx'iendelijke oude heer was thuis en
stond ten lioogse verbaasd over de komst
zijner beide vriendinnen. Hij bracht haar
naar de spreekkamer en hoorde daar Kla-
ra's verhaal aan.
Deze zaak is veel gewichtiger dan de
eerste, antwoordde hij. Wij moeten daarin
handelen met de meeste beslistheid. Er
moeten getuigen worden opgeroepen uit
de omgeving van het huis van Le Noir.
Wij hebben slechts de~réchters te overtui
gen van de rechtvaardigheid onzer zaak
en alles is in orde. Maar voorloopig acht
ik het 't beste, dat gij beiden bij mij blijft
wonen, ten einde vei/ig te zijn tegen elke
vervolging van Le Noir's kant. Daarom,
mistress Rocke sluit uwe woning en wees
zoolang, totdat de uitspraak gevallen is,
mijn gast. Ik zal alles doen wat in mijn
veimogen is om den schurkachtigen toe
leg dezer ellendelingen te verijde'en.
Het voorstel van den ouden dokter werd
•met dankbare instemming aangenomen en
weg denzelfden avond installeerde Marah
en haar beschermelinge zich in het huia
van dokter Williams. Van de uitspraak
van den voogdiji-aad hing het thans af of
Klara gex-ed zou zijn ofwel zou terug/allen
in de macht harer vijanden, die slechts één
doel kenden: geJd en rijkdom. Dit onedele
doel joegen zij na met alle middelen, zon
der zich erover te bekommeren of de weg
daai'toe hen leidde over ruïnen en of on
der die ruïnen een aim, hulpeloos men-
sehenleven werd verpletterd. Dat was hun
precies hetzelfde, mits zij maar hun doel
bereikten.
XXIX.
Nadat Klara haar had verlaten,sloot
Kapitola de deur, terwijl zij tot zich zelf
sprak:"""
Welk een avontuur! Hier ben ik nu in
plaats van een andere! Wat zal Wool doen
als hij bemeikt, dat hij mij is kwijt ge
raakt? Wat zal oom zeggen als hij van
het geval hoort? En dan die Le Noir's
vade-r en zoon wat zullen zij doen, als
zij zien, dat de prooi hun ontsnapt is en
ik hier in haar plaats ben gekomen? Zij
zullen woedend zijn en u vermooirien, Ka
pitola, of ze zullen u opsluiten in de grie
zeligste kamer van dit huis erx ge zult ver-
ooi*deeid zijn, om daar te leven met den
geest, d'ie.in dit eenzame huis rondspookt.
Plotseliiig luisterde zij scherp en schrok
overeind.
Stil, ging zij in fluisterend gesprek
met zich zelf vooxd, daar komt Donkey
KnightJ Nu moet ik haar doen gelooven,
dat zij met Klara te doen heeftl
En zacht naar de deur sluipende, ging
zij daar op een stoel zitten en begon te
jammeren en te snikken.
Donkey Kxxight klopte.
Met krampachtig gesnik antwoordde
Kapitola.
Komt ge aan tafel, miss Day! vr eg
de vrouw.
Neen, xieen! ik wil niets eten! ant
woordde Kapitola met een zoo toonloöze
en door tranen verstikte 3lem, alsof haar
hart dreigde te breken.
Net zooals gij wilt, miss! antwoordde
Donkey Knight, kortaf, terwijl zij zich ver
wijderde.
Goed zoo! jubelde Kapitola. Maar het
moeilijkste komt nog. Doch waarom zou
ik den moed verliezen? Het hoofd omhoog,
Kapitola! Laten zij maar komen!
Ongeveer een half uur later klopte Don
key Knight voor de tweede maal.
Miss Day, uw neef, mijnheer FrancU
Le Noir zou u gaarne alleen spréken.
Neen, neen! Ik kan lieon niet ontvan
gen! antwoordde Kapitola weer met zach
te, half door tranen verstikte stem.
De vrouw ging weer heen en nu veldie
pen er uren zonder dat Kapitola iets
hoorde. Eindelijk, om zes uu.r, klopte Don
key Knight opnieuw aan met de bood
schap:
Miss Day, uw oom is met zijn rijtuig
voor en laat u vragen of gij bereid zijt
hem te gehoorzamen?
O, ol Zeg hem van ja, antwoordde
Kapitola onder hartverscheurend snikken
en weeklagen.
Opnieuw trok de vrouw zich terug on
Kapitola deed vlug haren mantel aan en
zette haren hoed op, daarbij den dikken
rouwsluier dicht over haar gezicht trek
kende.
(Wordt vervolgd.)