31 BUITENLAND. De Oorlog. 6e JAARGANG No. 1712 yj2idóoh&(Sou/ïXMit BUREAU: STEENSCHUUR 15, LEIDEN. Interc. Telefoon 935. Postbus 6. DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN De ABONNEMENTSPRIJS bedraagt, bij vooruitbetaling, met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering en het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden 10 cent per week f 1.25 per kwartaal; bij onze agenien II cent per week, f 1.45 per kwartaal. Franco per post f 1.65 per kwartaal. Afzonderlijke nummers 21,,2 cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 5 cent T MAANDAG MEI. I9I5. De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1-5 rogels f0.75, elke regel meer 15 cent ingezonden mededeellngen van 1-5 regels fl.50, elke regel meer 30 cent, met gratis bewijsnummer. BIJ contract aanzienlijke korting. Groots letters naar plaatsruimte. Aanvragen om Dienstpersoneel van 1-5 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent. Aanbiedingen van Dienstpersoneel, Huur- en Verhuur, Koop- en Verkoop (geen Handels-Advertentlën) van 1-5 regels 25 cent, iedoro regel meer 5 cent. Voor den vrede. Daar breekt door de dikke duisternis der ij den telkens en telkens weer een zonne- jtraal door van uit de stad der Zeven Heu velen, het Eeuwige Rome. En in de donkere troosteloosheid, waar- [nder de wereld ligt neergeploft, ontkiemt inder het licht dier zonnestralen de vreugde Ier berusting. Herhaaldelijk wordt er melding gemaakt [an de pogingen, die de Paus aanwendt irn het oorlogsleed te verzachten en om den rede te verkrijgen. Die pogingen vormen Ie lichtstralen in den donkeren nacht der ijlende Doch daar is meer, veel meer De Paus is Degene, die er onophoudelijk aii herinnert, dat -er een grootere macht oodig is, dan de machten der aarde, om :lding te brengen aan de ontx-edderde jenschheid. Wij hebben God noodig En reeds alleen door de vervulling van eze Zijne hoogepriesterlijke taak werkt de a us krachtiger, voor het bereiken van den rede, dan wie ter wex-eld ookDat staat oor ons, geloovigen, onomstootelijk vast... Maar clat wij dan ook naar de woorden Pausen aandachtig luisteren en opvol- jn de vermaningen tot bidd-en en o e t e n, die Hij nu weer geeft in Zijn :hrij ven aan Kardinaal Vannutelli. Van den slechten tijd gesproken. De directeur van het Kon. Zoölogisch Manisch Genootschap te 's-Graverth-age i «ft f 1360 doen toekomen aan het Haag- j he steuncomité 1914, 'zijnde ruim 10 pCt. ui de ontvangen entréegelden van het prj aarsfeest. ,Ruim". 't Sommetje zal naar boven zijn gerond. Laten we er daarom f 10 af- leri, dan komen we nog tot deze becijfe- ng, dat alleen .entreegelden op dit surro- LGi V.'JQdiè TT O O QV f*' 1' euatiieo rttr"'-. de kleinigheid van f 13500. Nu moet men weten, dat een bezoeker or z'n entreé slechts mocht kijken naar u buitenkant der „spellen" en ruiken ar de (poffertjes. Natuurlijk ging nie- aud louter voor dat denkbeeldige genot iar bi ruien, izioodat er nog öieel wat meer uitgegeven zijn dan dié 13V6 mille. We zullen hier maar niet gaan schatten; kan ieder voor zichzelf wel doen. Dat aoo'n kermisbezoek de uitgaven altijd uw op loo p en staat intussohen vast. Nu gunnen we den mensehen best dat retjemaar dan moet er en hierbij nken we ook aan den énormen reizigers- ukte met P.Lnlkstei-en van den anderen int niet zoo allemachtig .ach en wee ge- epen wiorden over den slechten tijd en er die alle prijzen opdrijvende „rnobe- saasje". Men kan blijkbaar nog aardig losse Lbbeltjes missen. Van sociaal-democratische zijde werd in den Duitschen Rijksdag het standpunt verdedigd, dat men zich bij de quaeslie van den vrede niet mocht laten leiden door wenschen betreffende gebiedsuit breiding; conservatieve en nationaal- liberale sprekers pleitten voor gebieds uitbreiding, indien deze noodig mocht zijn om waarborgen te scheppen tot be scherming van het Duitsche grondgebied. In de Duitsche „Lusitania"-nota aan de Ver. Staten dringt de Duitsche re geering aan op een onderzoek door de regeering der Unie. Zij stelt haar defini tief antwoord op de Amerikaansche eischen uit, tot zij hierop antwoord van Amerika heeft ontvangen. De Russen hebben in Koerden inet eenig succes het offensief hernomen. Weer zijn eenige Engeische schepen door Duitsche duik- booten getorpedeerd. Een Pauselijk schrijven. De correspond ent van de „Tijd" meldt uit Keulen: Het schrijven, door Z. H. den •Paus gezonden aan Z.Em. Kardinaal Sera- fino Viaruiutel'li, luldit in hoofdzaak: De droevige gebeurtenissen, die u be kend zijn, verhinderen het samenroepen in Juni a.s. van het H. College -tot een Consistorie, waarin voor vele reeds lang daarop wachtende keiken herders zouden worden benoemd en andere even ernstige zaken beti-effende Biet bestuur der Keik zouden worden besproken, doelmatig, Ons 'tot U 'te wenden. In Onzen eerste Encycliek verzochten Wij, uitgaan de van de gedachte, het verschrikkelijke bloedvergieten, 'hetwelk Europa onfeert, beëindigd te zien, dat de regeeringen der oorlogvoerende mogendheden bij het aan schouwen van zooveel tranen, zooveel reeds vergoten bloed, zich zouden haasten aan ttiun volkeren vrede te schenken. Onze vaderlijke stern werd niét géhoord, de oor log duurt voort, welke Europa met bloed bezoedelt, en de verschrikkelijke oorlogs brand breidt zich uit over Italië, aan het welk tranen en ongeluk, de verschijnselen welke in eiken oorlog vooikomen, ook in den huldigen niet gespaard zullen wor den. Terwijl Ons hart bloedt bij het aan schouwen van zooveel rampspoed, hebben Wij niet nagelaten, om, zooveel in Ons veimogen was, de meest treurige gevol gen van den krijg te verzachten. Wij dan ken God., Die Onze bemoeiingen met het resultaat kroonde, dat de oorlogvoerende mogendheden die invalide gevangenen uit .gingen wisselen. Wij hebben Ons overge geven aan de blijde hoop, dat ook het 'lot der krijgsgevangenen, die-niet geheel voor den oorlog ongeschikt zijn, verbeterd worde. Maar de behoeften der zielen,, die hooger staan dan die des lichaams. trekken vooral Onze aandacht. Daarom hebben Wij den aalmoezen!ens volle bevoegdheid verleend, bij het Mislezen en het bijstaan der ster venden, de privilegiën te benutten, zooals deze slechts bij buitengewone gelegenhe den worden toegestaan. Aan deze priesters vermanen Wij bij de hamihartigbeid van Christus, om zich fhun taak waardig te toonen en geen moeite, geen ijver te spa ren, opdat de soldaten in den harden strijd, de vertroostingen van onzen gods dienst genieten. De uren, welke wij doorleven, zijn diep- bedroevend, het oogenblik schrikkelijk, miaar S ursura c o rd a! Laten Wij nog vaker en inniger onze bed ei; verheffen tot Hem in Wiens handen het lot. der volke ren rust. Wenden Wij ons allen vol ver trouwen tot het bedroefde reine hart van Maria, Gods Moeder, ook onze Moeder, opdat Zij door hai*e machtige voorspraak, haren Goddelijken Zoon (bewege, dat spoe dig de oorlogsgeesel wijke!. Wijl, naar het Schriftuurwoord, onze gebedsijver gepaard moet gaan met offer en boete, teneinde de goddelijke barmhar tigheid voor die aaide af te bidden,, verzoe ken wij alle kinderen der Katholieke Keik, met- ons gemeenschappelijk, gedurende drie dagen achtereen of afzonderlijk, naar believe, in keikelijken geest streng te vas ten. Wij 'verleenen hiervoox- onder de be kende voorwaarden een vollen aflaat, die ook toepasselijk iis op de .arme zielen in het vagevuur. Moge de weerklank Onzer stem al onze, door den vérschnikkelijken oorlogsgeesel geslagene kinderen bereiken en allen van Oxxze deelneming in hunne smarten en hun lijden overtuigen, want er is geen smart van den zoon, die niet ook het Vadexihart treft. In den Duitschen Rijksdag. In de zitting van den Rijksdag, ver klaarde de sociaal-democraat Elbert bij de discussies over de ooiiogsmuatregelen het ^^VuIgëiiS ue verKiaringen"van den Rijks- kanselier hebben Oostenrijk en Duitsch- land vérstrekkende concessies aan Italië gedaan, die hun emstigen wil om den vrede te bewaren in het licht stelden (Be wijzen van instemming.) Het Italiaansche volk werd lichtzinnig in de verschi'ikkin- gen van den oorlog gestort. (Zeer juist!) Italië streefde behalve naar het bezit van het Italiaansche spraakgebied in Oosten rijk, dat het zonder slag of stoot had kun nen krijgen, naar machtsuitbreiding, zelfs door overmeestering van gebied, waar een vreemde taal gesproken wordt. (Teekenen van instemming.) Italië voert dus een aanvals- en verove ringsoorlog. (Zeer waar!) Daarin zijn wij het eens met de partijgenooten in Italië. In dit uur van groeiend gevaar staan wij aan de zijde van ons volk (Toejuichingen) en stellen als één man onze geheele kracht in dienst van het Duitsche volk, ten einde ons land te beschermen." (Herhaalde toejui chingen. Wij zijn het met de groote massa van alle volkeren hieromtrent eens, dat wij den vrede willen zonder overweldiging (verge- waltigung) van een ander volk, waardoor een duurzame samenwerking van alle cul- tuurvolkeren weder mogelijk wordt. Daarom verzetten wij ons met beslistheid tegen het stijven, den vrede van allerlei veroveringen afhankelijk te willen maken. Als wij zeggen, dat wij bereid zijn, om viede te sluiten, dan kan niemand ons dit als zwakheid aanrekenen, gezien het schit terend gebleken economisch en miliftyii* weerstandsvermogen van ons volk en gé- zien de door onze dappere landgenooten in den sti'ijd verkregen gunstigen stand van den oorlog. Veivolgens voerde de conservatief Westarp het woord. Hij zeide o. a.: Wij stellen ons op het standpunt van de verklaring door den Rijkskanselier afge legd, dat alle mogelijke waarborgen moe ten worden, verkregen, dat niemand meer heit wagen zal den kamp met ons te wagen, Dit kan alleen worden bereikt, als uitslui tend de eigen militaire, economische en po litieke belangen van het Rijk den doorslag geven en wij meenen, dat wij ook voor een hierdoor geëischte gebiedsuitbi'eiding niet mogen terugschrikken. (Zeer juist! rechts.) Daarna was het woord aan den Natio- naal-liberaal Scheffei'. Deze zeide: De rede van Ebex-.t was in hoofd een hei*- haalde bekentenis van den roem van het Duitsche volk. (Zeer juist, links). Ebert constateerde dat zoowel in ons land als daar buiten de houding van ons land niet is veranderd sedert liet begin van den oorlog. Het volk is zich zelf trouw geble ven. Er is niets grootscher dan de hooge trots en de diepe xrnst waarmede het Duit sche volk de Italiaansche ooi'logsverkla- ring opnam. (Levendige toejuichingen.) Wij eerbiedigen een anders eigendom, wij Jxegaan geen uitspattingen, gelijk Italië tot schande der menschheid doet. Ook wij voeren geen veroveringsoorlog, maar de enormè offers aan goed en bloed dwingen ons vaste, tastbare zekerheid te verschaf- fetn, dat deze offei-s niet te vergeefs wor den gebracht (Toejuichingen, handgeklap) Als deze zekerheid grensuitbreiding eischt ten einde nog beter gewaarborgd te zijn, dan houden wij het voor moreelen plicht dat deze grenswijziging tot stand komt. (Toejuichingen, Liebknecht roept: „Kapi- roepen van afkeuring, «ecnis algemeen lawaai. Er wordt geroepen: laat dien dwaas toch praten. Groot tumult ter lin- kei-zijde. De Px^esident roept Liebknecht tot de orde)- Scheffer besluit: Wij zullen ons land niet laten overbluffen door wat wij thans hoo- ren. Wij zullen toonen dat 't gansche volk als één pax-tij in den doodstrijd staat. (Le vende bijval). Tot de zegepraal is het wel licht een lange bloedige weg. Wij gaan echter te zamen. in Duitsche trouw. (Leven dig applaus. Handgeklap). De Duitsche Lusitania-nota. Wolff" kan liet volgende uittreksel me- dedeelen uit de Duitsche nota van ant woord op de Amerikaansche protestnota in zake de „Lusitania". De Keizerlijke regeering wenscht ook harerzijds openhartig en vriendschappelijk •tot opheldering van mogelijke misverstan den bij te dragen. De regeerlng dee'.de reeds mede, dat zij niet voornemens is, in het oorlogsgebied onzijdige schepen, wel ke zich aan geen vijandige handeling schuldig maakten te laten aanvallen. Zij gaf den Duitschen sti-ijdkrachten hexhaal- delijk overeenkomstige instructies. De i'egeering zal de zaak van de Ame rikaansche stoomschepen Cashing" en „GulfWght" behandelen. Een onderzoek is begonnen. Bij 'het in den grond boren van de „Falaba" wilde de Duitsche U-hoot- commaiidant den passagiers en de beman ning volkomen gelegenihoid gered te wor den geven. Eerst toen de „Falaba" on danks de aansporing hiertoe, niet bij draaide, vluchtte en om hulp riep, eischte de Duitsche commandant door middel van signalen en scheepsroeper dat de beman ning en passagiers binnen tien minuten het schip zouden verlaten. Hij liet ze feite lijk drie-en-twintig minuten en schoot de torpedo eerst af toen verdachte vaartuigen toesnelden. Met betrekking tot het verlies van men- schenlevens bij Ihet ondergaan der „Lusi tania" betuigde de regeering aan de be trokken onzijdige xogeeringen i-eeds haar levendig leedwezen over het verlies barer ondordanen. De x^egeering kan overigens zich niet 'losmaken van den indruk dat belangrijke feiten, in. onmiddellijk verband met de in-den-grond-boxMng der „Lusita nia" aan de aandacht van de logeoring der Unie kunnen zijn ontgaan. Zij acht het daarom met het oog op duidelijke en volkomen overeenstemming noodzakelijk in de eerete plaats zich te ovei'tuigen, dat de berichten van beide regeeringen hier omtrent volledig zijn en overeenstemmen. De regeering der Unie gaat uit van het standpunt, dat de „Lusitania" als een ge woon ongewapend handelsschip moot wor den beschouwd. De Duitsche regeerlng wijst er op, dat de „Lusitania" een dor grootste en snelste, met regeeringsmidde- len voor hulpkruiser gebouwde handels stoomschepen is en in de „Navylist" der Britsche Admiraliteit uitdrukkelijk als zoo danig wordt vermeld. De „Lusitania" had bij haar vertrek uit New-York geschut, «dat onder dek ver bolgen was opgesteld. De regeering kan daarom de Engeische koopvaardijschepen op het oorlogsgebied niet meer a's onver dedigd beschouwen. De Duitsche bevelvoer ders kunnen jxiet meer de anders gebrui- kelijhe rsgelen van het nriisrenht W mn volger Ten slotte vervoerde de „Lusitania" vroeger en ook den laalsten keer oorlogs materiaal, waaronder 5400 kisten munitie bestemd tot vernietiging der dappere Duit sche soldaten. De regéering handelt in rechtmatige zélf. verdediging, wanneer zij met haar oor logsmiddelen, door de vernietiging van de vijandelijke munitie bet leven van haar soldaten beschermt. De Engeische scheepvaart-maatschappij handelde daarbij tegen de duidelijke bepalingen van de Amerikaansche wetge ving, die bet nemen van passagiers op schepen met ontplofbare lading verbiedt en daartegen met straffen dreigt. Nog wordt in een uitdrukkelijke mede- deeüng van den Duitschen U-bootcomman dant, die door alle overige berichteij wordt bevestigd, verzekerd, dat de ongetwijfeld snelle ondergang van de Lusitania" uit sluitend het gevolg is van een ontploffing van munitie tengevolge van het torpedo- schot. Anders zouden de passagiei's naar menschelijke berekening gered zijn. De regeering beveelt een nauwkeurig onderzoek van bovenstaande feiten aan aan de xegeering der Unie en behoudt zich het innemen van een definitief standpunt inzake de Amerikaansche eischen voor tot na het inkomen van het antwoord van de regeering der Unie. FEUILLETON. HEREENIGD. Toen zij weer binnen kwam ging boven m de trap de deur open en KI ara ver- theenfrisch ais een roos en lachende een zonnetje. - Wat? zoo voor dag en dauw op, krnd- fll vroeg Marah, haar tegemoet gaande. - Ja. moeder! antwoordde KIara haide- jk. O, ik gevoel mij zoo geluikkig, nu ik ier ben bij u in dit stille, vreedzame huis waar niets mij angst, inboezemt. Maar moet mij u laten helpen, moeder. Laat iij de tafel dekken en het brood rooste- m. - 0, Klara... - Stil, geen bedenkingen! Gij zult mij beten veroorlooven u te helpen bij al wat 1 doet. O, als ik hier bij u kon blijven, 'rken van den vroegen moxgen tot den ilea avond, hoe tevreden zou ik dan |nl Kindlief, moge God u zoo gelukkig ken als uw trouwe aanhankelijkheid gelukkig maakt, zeide Marah. - Wij zullen met elkaar werken en het L ihouden doen en ons levensondexhoud dienen, ging Klaim. voort. Voor de deur Wgen wij een uithangbord: „Mistress take en dochter, kousenbreidstens" en de Ne God, die zelfs geen mnsch vergeet Mer den grijzen winterhemel en de le- '!l kleedt op het veld, zal ook ons werk 'Ssnen en ons hulp verleenen! - God geve, dat gij nooH den ernst en 'erg van den axibeid leert kennen, mijne "'iter! zeide Marah bewogen. Waarom niet? vxx>eg Klara weer. Waarom zou ik niet werken even goed ais gij en Guiido? Waarom niet evenals zoovele a.ndex*en, die met hun handen I un brood verdienen? 'Ik kon niet anders veronderstellen, Klara, dan dat gij de denkbeelden van Ka- pibola, uw moedige bevrijdster, hebt over genomen. Nooit tevoren heb ik u aldus hooren spreken! antwooiride Marah glim lachend. O moeder, dat komt vanwege de plot selinge verandering; ik gevoel mij immers als een uit zijn gevangenschap bevrijde vogel. Ik ben zoo blij, omdat ik uit die af schuwelijke omgeving weg en weer bij u ben! Zijd, ge al op Wil low Heights geweest? Is die oude, gezellige dierbare woning reeds door anderen bewoond? Neen, kindlief. Het is herhaaldelijk openbaar te koop of te,huur aangeboden, maar er is' geen enlkele liefhebber voor ko men opdagen. Hoe zou dat komen? Door iets heel vreemds. Het volk be weert namelijk, dat het huns sinds den dood van den dokter betooverd is. Betooverd? Ja! Er gaat een gex-ucht, dat, of schoon het huis geheel leeg en verlaten is er vreemde gedaanten en vreemde ge luiden gezien en geihooiri wioixlen. Voor de vensters van de bovenste verdiepingen ziet men nu en dan lioht en achter de gia- zen verschijnen bleeke gezichten. Hoe vreemd! fluisterde 14/.ara. Ja, en die geiuxchten zijn zxxoals ik zeide zoo algemeen verspread, dat er voor het huis geen kooper of geen hu/ui'- de.r te vinden is. Des te beter, merkte Klara op, dan staat onze oude woning, indien de voog dijraad gunstig over ons beschikt, voor ons open. God geve, dat het recht zegeviere! antwoordde Marah, Maar laten we nu ook geen tijd meer verliezen. Dokter Williams moet alles weten, voordat die schurk van een Le Noiir u volgen en u in zijn macht terugkrijgen kan. Het was een heldere morgen, toen Klara in gezelschap van juffrouw Rocke zich naar de woning van dokter Williiams be gaf. I>e vx'iendelijke oude heer was thuis en stond ten lioogse verbaasd over de komst zijner beide vriendinnen. Hij bracht haar naar de spreekkamer en hoorde daar Kla- ra's verhaal aan. Deze zaak is veel gewichtiger dan de eerste, antwoordde hij. Wij moeten daarin handelen met de meeste beslistheid. Er moeten getuigen worden opgeroepen uit de omgeving van het huis van Le Noir. Wij hebben slechts de~réchters te overtui gen van de rechtvaardigheid onzer zaak en alles is in orde. Maar voorloopig acht ik het 't beste, dat gij beiden bij mij blijft wonen, ten einde vei/ig te zijn tegen elke vervolging van Le Noir's kant. Daarom, mistress Rocke sluit uwe woning en wees zoolang, totdat de uitspraak gevallen is, mijn gast. Ik zal alles doen wat in mijn veimogen is om den schurkachtigen toe leg dezer ellendelingen te verijde'en. Het voorstel van den ouden dokter werd •met dankbare instemming aangenomen en weg denzelfden avond installeerde Marah en haar beschermelinge zich in het huia van dokter Williams. Van de uitspraak van den voogdiji-aad hing het thans af of Klara gex-ed zou zijn ofwel zou terug/allen in de macht harer vijanden, die slechts één doel kenden: geJd en rijkdom. Dit onedele doel joegen zij na met alle middelen, zon der zich erover te bekommeren of de weg daai'toe hen leidde over ruïnen en of on der die ruïnen een aim, hulpeloos men- sehenleven werd verpletterd. Dat was hun precies hetzelfde, mits zij maar hun doel bereikten. XXIX. Nadat Klara haar had verlaten,sloot Kapitola de deur, terwijl zij tot zich zelf sprak:""" Welk een avontuur! Hier ben ik nu in plaats van een andere! Wat zal Wool doen als hij bemeikt, dat hij mij is kwijt ge raakt? Wat zal oom zeggen als hij van het geval hoort? En dan die Le Noir's vade-r en zoon wat zullen zij doen, als zij zien, dat de prooi hun ontsnapt is en ik hier in haar plaats ben gekomen? Zij zullen woedend zijn en u vermooirien, Ka pitola, of ze zullen u opsluiten in de grie zeligste kamer van dit huis erx ge zult ver- ooi*deeid zijn, om daar te leven met den geest, d'ie.in dit eenzame huis rondspookt. Plotseliiig luisterde zij scherp en schrok overeind. Stil, ging zij in fluisterend gesprek met zich zelf vooxd, daar komt Donkey KnightJ Nu moet ik haar doen gelooven, dat zij met Klara te doen heeftl En zacht naar de deur sluipende, ging zij daar op een stoel zitten en begon te jammeren en te snikken. Donkey Kxxight klopte. Met krampachtig gesnik antwoordde Kapitola. Komt ge aan tafel, miss Day! vr eg de vrouw. Neen, xieen! ik wil niets eten! ant woordde Kapitola met een zoo toonloöze en door tranen verstikte 3lem, alsof haar hart dreigde te breken. Net zooals gij wilt, miss! antwoordde Donkey Knight, kortaf, terwijl zij zich ver wijderde. Goed zoo! jubelde Kapitola. Maar het moeilijkste komt nog. Doch waarom zou ik den moed verliezen? Het hoofd omhoog, Kapitola! Laten zij maar komen! Ongeveer een half uur later klopte Don key Knight voor de tweede maal. Miss Day, uw neef, mijnheer FrancU Le Noir zou u gaarne alleen spréken. Neen, neen! Ik kan lieon niet ontvan gen! antwoordde Kapitola weer met zach te, half door tranen verstikte stem. De vrouw ging weer heen en nu veldie pen er uren zonder dat Kapitola iets hoorde. Eindelijk, om zes uu.r, klopte Don key Knight opnieuw aan met de bood schap: Miss Day, uw oom is met zijn rijtuig voor en laat u vragen of gij bereid zijt hem te gehoorzamen? O, ol Zeg hem van ja, antwoordde Kapitola onder hartverscheurend snikken en weeklagen. Opnieuw trok de vrouw zich terug on Kapitola deed vlug haren mantel aan en zette haren hoed op, daarbij den dikken rouwsluier dicht over haar gezicht trek kende. (Wordt vervolgd.)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1915 | | pagina 1