7
BINNENLAND.
6e JAARGANG.
No. 1592
BUREAU: STEENSCHUUR 15, LEIDEN.
Interc. Telefoon 935. Postbus 6.
DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN
De ABONNEMENTSPRIJS bedraagt, bij vooruitbetaling, met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering
en het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden 10 cent per week f 1.25 per kwartaal; bij onze
agenten II cent per week, f 1.45 per kwartaal. Franco per post f 1.65 per kwartaal.
Afzonderlijke nummers 2y3 cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 5 cent.
DONDERDAG
JANUARI.
1915.
De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1—5 regels f0.75, elke regel meer 15 conl
ingezonden mededeelingen van 1-5 regels f 1.50, elke regel meer 30 cont, met gratis
bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte.
Aanvragen om Dionstpersoneol van 1-5 rogols 50 cent, iedere regel meor 10 cont.
Aanbiedingen van Dienstpersoneel, Huur- en Verhuur, Koop- en Verkoop (gocn
Handels-Advertentiën) van 1-5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent.
V Wat 'n ramp.
De nieuwverkozen oud-leden onzer Ka
mer van Koophandel hebben allen voor de
eer bedankt.
't Is waar slechts luttel stemmen waren
uitgebracht, nog geen twee dozijn, maar
deze geringe belangstelling der kiezers is
voor de leden van openbare colleges nog
nooit het motief geweest om de benoeming
tol lid te weigeren. Gekozen is gekozen, hè!
De boosheid der heeren spruit nog altijd
vóórt uit het feit, dat verleden jaar katho
lieken en antirevolutionairen zoo vermetel
zijn geweest, twee der hunnen één R.-K.
en n A.-R., toch waarlijk niet overmatig
veel! tot lid te verkiezen zonder eerst bij
middel van aan de overzijde geëischte pu
bliciteit te vragen, of de zittende leden
zulks wel goedkeurden.
Dat is zoo'n soort clericale overvalling
geweest en zoo iets vindt de vrijzinnigheid,
die zoo verbazend voor de openbaarheid
is Even een paar vragen Zijn de loges
niet bij uitstek vrijzinnig? Maar waarom
mogen we van haar bestaan en werken dan
zoo weinig waarnemen? enfin, de vrij
zinnigheid vond de vei'kiezing van de hoe
ren Smits en Pera een aanranding van
haar hoogheid en vandaar de demonste-a-
tie der oud-leden.
En nu waren de clericalen nog al zoo be
drand thuisgebleven om den heeren vrij-
rijzinnigen het veld vrij te laten, zoodat
zij op aloude wijze de zeteltjes konden
verdeelen, wat in casu wil zeggen aan
hun partijgenooten toewijzen.
Desniettemin die weigering ea bloc.
Wat 'n ramp!
Maar als de heeren vrijzinnigen heele-
maal niet meer willen, nu, dan hebben we
onder ons nog deskundigen genoeg, die in
de Kamer van Koophandel beslist een goed
figuur zullen maken. Als de heeren 't
slechts even blieven te zeggen.
BUITENLAND.
Omtrent een gevangenneming vanZ.Em.
Kardinaal Mercier is er nog geen ofïieieël
bericht. Ds pogingen van Z. H. den
Paus cm een uitwisseling van gevangenen
Ie verkrijgen worden met succes be
kroond. Van het Oostetijk en het
Westelijk oorlogstooneel geen nieuws.
Een Russisch communiqué meldt een
volkomen overwinning van de Russen op
de Tuiden in den Kaukasus.
2. E. Kardinaal Mercier
gevangen genomen?
D. D. 5 Januari wérd aan de „Tijd" uit
Roozendaal gemeld:
Naar aanleiding van het herderlijk
schrijven van Z. Eminentie kardinaal Mer
cier is Z. Eminentie in hechtenis geno
men. Door geheel België hebben poli
tie en justitie in alle parochies een ondex*-
zoek ingesteld, om hef stuk op te sporen
en, zoo mogelijk, te vernietigen. Verschei-
scheidene priesters zijn in hechtenis geno
men, doch vele van hen werden na eenige
uren' weer op vrije voeten gesteld.
Zondag j.l. had in de Onze Lieve Vrouwe
kerk te Antwerpen de plechtige opdracht
plaats van België aan het H. Hart van
Jesus, welke plechtigheid oox-spronkelijk
door Z. Em. Kardinaal Mercier zou geleid
worden. Duizenden konden geen plaats
vinden in de overvolle kerk. Het lof kon
tot veler verrassing niet door Z. Era. Kar
dinaal woi-den gecelebreerd. Dit geschiedde
door den Hoogeerw. Deken van Antwer
pen.
De Deken hield een sermoen, waarin zin
spelingen op het schrijven van kardinaal
Mercier voorkwamen en betuigingen van
trouw.
Na het sermoen hield ook de bekende
socioloog en geliefde volksx-edenaai', pater
Rutten O. P., een toespraak, waarin hij
o. a. zeide: „Antwerpen heeft altijd be-
hooi-d aan de Antwerpenaren en zal ook
in de toekomst aan de Antwerpenaren blij
ven. Eigenlijk zou Z. Em. onze geëerbie
digde en veelbeminde Kardinaal op de
plaats moeten staan, van waar ik thans
het wooi-d tot u richt, maar door een bui
tengewone omstandigheid is Zijne Emi
nentie belet, in ons midden aanwezig te
zijn.
De redevoeringen van den Deken van
Antwerpen en pater Rutten maakten die
pen indruk.
Vele Duitsche soldaten waren in de kerk
aanwezig, de voorste banken werden inge
nomen door Duitsche officieren.
Om geen gi-ooter opzien te baren dan
reeds geschiedt door de Duitsche actie te
gen het rondschrijven van Kardinaal Mer
cier, wordt deze gevangen gehouden en
bewaakt in het aartsbisschoppelijk paleis
te Mechelen.
De „Maasbode" van gisterochtend
schrijft nog omtx'ent deze zaak
„Volgens een telegram van onzen cor
respond eïït uit de 'gFènsgemëenle Putte
hebben personen, die daar gisteimiddag
uit Antwerpen zijn aangekomen, de tijding
meegebracht, dat kardinaal Mercier ')oor
de Duitsche autoriteiten naar Brussel is
geroepen en aldaar geconsigneerd is."
Een offficieel bericht om
trent de arrestatie van den
kerkvorst was het blad nog
niet toegekomen.
Maar talrijke geruchtén, welke de rond
te doen, wekken echter, naar het meent,
het vermoeden, dat de Duitsche autoritei
ten inderdaad op de bedoelde wijze tegen
den kardinaal zijn opgetreden.
Uit Roosendaal wordt aan dé :,Mobd."
van hedenochtend gemeld:
In Antwerpen hebben wij bij verschillen
de personen infoxanaties ingewonnen om
trent de genichlen, welke over een gevan
genneming van kardinaal Mercier de
rondte doen.
Van Antwerpsche priesters vernam jk,
dat het verhaal van de gevangenneming
van kardinaal Mercier louter ver
zinsel is.
De persoon, die het bericht naar Ant-
wei-pen overbracht, dat de kardinaal ver
hinderd was om het plechtig Lof in Ant
werpen te celebi-eeren, deelde mede dat
voor het paleis van kaï'dinaal Mei-cier wel
twee Duitsche schildwachten geplaatst
zijn.
FEUILLETON.
De Saksische Maagd.
Verhaal uit ds eerste dagen van
het Duitsche rijk.
2)
En toch was de jonge maagd door den
harinhartigen God uitverkoren tot Zijn
volgelinge en tot ti'oüwe dienares van het
Evangelie. Ook de heidensche jonkvrouw
zou gewonnen worden door de liefde van
den Gekruisigde en door Hem Alen vrede
Gods genieten, dien de wereld niet geven
doch ook niet ontnemen kan.
Ansgar had eenige jongelingen, zonen
van krijgsgevangenen, die den Saksers als
gijzelaars waien gegeven en thans om den
eedbreuk hunner vaders den dood waren
gewijd, met gevaar van zijn leven voor
een hoog losgeld aan de handen van den
beul ontrukt, exx tot zijne leerlingen ge
maakt. Hilda had den priester, terwille
zijner vrome daden, haie hoogachting niet
kunnen onthouden. Zij had langzamer
hand zijn geloofsmoed en zijne zachtmoe
dige liefde leeren bewonderen, en daar
door was zij ook het door hem gepredikt
Evangelie minder vijandig geworden.
Op de helling eens heuvels, die in de
Sclilei afdaalde, stond een vervallen toren,
omgeven door wild struikgewas. Deze
eenzame plaats was "een lievelingsoord der
.jonkvrouw geworden. Dikwijls vertoefde
zij hier en keek naar den helderen water
spiegel, naar de stad en de velden, in ge
dachten naar het blauwend verschiet
Op zekeren avond zat zij daar weder, in
diep gepeins verzonken. Daar hoorde zij
stemmen in hax*e nabijheid; zij sloop nader
bij de plaats, vanwaar het geluid kwam.
Zij luisterde, verborgen achter de strui
ken, naar de woorden, welke gesproken
werden. Plet was Ansgar, d.ie hier zijne
kleine gemeente het Woord des kruises
predikte en uitlegde. Reeds had hij te
Haddeby een houten Godshuis gebouwd,
maar om den toom der heidenen niet op
te wekken en het stadsgewoel te ontloopen,
ging hij dikwijls naar dit stil en afgelegen
oord, om hier met zijne leerlingen te spre
ken.
Het waren zeer wondexbare woorden,
welke de dochter van den hoofdman der
Saltsèrs te hooren kreeg. Zij troffen haar
hart en vervulden hare ziel met nooit ge-
kenden vrede. Van dezen dag af miste
Hilda geen enkele dezer samenkomsten.
Gezeten in een hoek van den toren, verbor
gen achter struikgewas, luisterde zij naar
de onderrichtingen van den priester. Zijne
leer werd haar steeds helderder, steeds be
grijpelijker, steeds zoeter. Eerst als Ansgar
en zijne leerlingen reeds lang de plaats
verlaten hadden keerde zij ook naar huis
terug. Zij werd langzamerhand eene
Christin, zonder dat iemand zulks ver-
moedde, ja zonder dat zij het zich zelf be
wust werd.
Ethel rik, de oude Sakser, was steeds
vijandig gebleven aan het nieuwe geloof,
gepredikt door den vreemdeling. V el
hield hij zijné belofte, eens aan Koning
Harald gegeven, als eerlijk man en liet
niet toe, d'at de vreomde priester, op welke
wijze ook, lastig gevallen werd. Maar door
zijn boos uitzicht en zijne woorden van
De Paus en de gevangenen.
Volgens de „Matin" zijn niet alleen tus-
schen den Paus en den Duitschen keizer,
doch ook tusschen den Paus en de andere
oorlogvoerende mogendheden telegrammen
gewisseld, betreffende de uitwisseling" van
krijgsgevangenen, die ongeschikt zijn voor
verderen militairen dienst.
De „Giornale d'Italia" bevestigt dit,
waar het blad meldt, dat de H. Sfoel, be
treffende deze uitwisseling een gunstig
antwoord ontving van Duitschland, Enge
land, Oostenrijk-Hongarije, Rusland, Mon
tenegro en Turkije.
Paus Benedictus XV seinde op 31 De
cember aan keizer Frans Jozef het vol
gende:
„Vertrouwend op de gevoelens van
Christelijke naastenliefde, waarmede Uwe
Majesteit bezield is, verzoeken wij Uwe
Majesteit dit jaar vol onheil te beëindigen
en het nieuwe te openen met een hande
ling van souvereine grootmoedigheid, door
het aannemen door Uwe Majesteit van ons
voorstel, dat tusschen de oorlogvoerende
Staten een uitwisseling der ki'ijgsgevan-
gerien zal plaats hebben, die in de toe
komst als ongeschikt voor den militairen
dienst moeten worden beschouwd."
De keizer antwoordde hierop met het
volgende telegram van 1 Januari:
„Diep geroerd door de gevoelens van
Christelijke naastenliefde, die Uwe Heilig
heid hebben bewogen tot het grootmoedig
initiatief, dat de uitwisseling der voor den
militairen dienst onjzeschikt bevonden
krijgsgevangenen ten doel heeft, heb ik
reeds langs telegi-afischen weg mijn ge
zant bij den H. Stoel opdracht gegeven,
den kardinaal-secretaris mede te deelen,
dat mijne regeering dit liefdevolle voorstel
in beginsel van "harte aanvaardt en dat zij
zich beijveren zal, met de in' aanmerking
komende staten onderhandelingen te be
ginnen om het voorstel van Uwe Heilig
heid practisch te verwezenlijken."
AritwoordëncT'op liet voorstel des ^au-
sen telegrafeerde Poincaré het volgende:
Frankrijk heeft, getrouw aan zijn traditie
van edelmoedigheid, de krijgsgevangenen
steeds met humaniteit behandeld; het te-
studeert de middelen om al diegenen, wel
ke definitief ongeschikt zijn voor den mili
tairen dienst, uit te leveren."
De koning der Belgen telegrafeerde aan
Z. E. Kardinaal Gasparri: „Ik waardeer
hoogelijk de christelijke gedachte, die het
voorstel bezielt. Dit beantwoox-dt aan mijn
eigene gevoelens en ik zal een voorstel, het
welk rnij in den bedoelden geest gedaaji
woi'dt, met de gi*ootste jngenomendheid
ontvangen." Het onderscheid tusschen het
hoofsch en vxdendelijk gestelde telegram
van koning Albert evenals het reeds
vroeger vermelde van keizer Wilhelm
en het stugge, hooghartige antwoord van
den president-der Fransche republiek, is
opvalend. Doch Poincaré en zijn omgeving
die jaren lang uit even dom als kindex-ach-
tig sectarisme geveinsd hebben, den Paus
niet te kennen, hebben reeds een groote
overwinning op zich zelve moeten behalen
door, nood gedrongen, zich telegraphisch
nxet Bome in verbinding te stellen! merkt
de Red. van de „Tijd" op.
De Duitschers in Frankrijk
en België.
Aan het Westelijk front zijn voor het
oogenblik nog steeds de belangrijkste pun
ten Nieuwpoort, de streek ten O. van
Reims, en de Zuidelijke Elzas.
Maar wat er gebeui't, is in weinig woor
den te vertellen, al is daarachter misschien
veel ellende verborgen, merkt het „Vader
land" op.
Bij Nieuwpoort vorderen de Bondgenoo-
ten. Bij Sint Joris zijn eenige loopgraven
genomen, en bij Yperen eveneens. Maar dit
zijn berichten van de Bondgenooten zelf
en toch wat zeggen ze ons weinig.
Ten O. van Reims wordt nog altijd op
de naar het Westen gekeerde hellingen van
Argonne gevochten om de loopgraven. En
volgens de Fransche berichten met succes
bij Perthes en de boerderij Beau Séjour,
terwijl meer Westelijk, bij Souain, de Duit-
schers de Fransche loopgraven veroveren.
Zoo blijft men aan den gang.
Ook in den Elzas wordt de toestand er
niet duidelijker op. Uit het geheele Illdal
zijn in den Zuid-Elzas, volgens berichten
uit Berlijn, de Franschen verdreven, en zij
verplaatsten hun hoofdkwartier reeds in
de richting van Belfort, vanwaar zij geko
men zijn. Maar volgens de berichten uit
Parijs winnen de Franschen juist terrein
in het Illdal. Daar immers liggen Senn-
heim en Than, en de dorpjes Steinbach,
Ober Aspach en Vieux Thann. Zij zouden
volgens een dezer berichten zelfs reeds 1
K.M. ten O. van Vieux Thann staan. Doch
hier begint de twijfel aan de juistheid van
het bericht, want Vieux Thann ligt ten O.
van Thann, en dan zouden zij Thann bij
gevolg reeds voorbij moeten zijn en die .stad
zich in hun handen bevinden. Maar indien
dat zoo wax*e zou men zeker niet nagela
ten hebben het ons te melden. Vandaar de
twijfel.
De Russen^
De Russen zijn op verschillende punten
in Hongarije gevallen. Vooreerst worden
zij gesignaleerd in het dal van de Lyuta
(een tak van de Theiss), dat zij over den
Uszokpas moeten hebben bereikt. Die in
val (de hoeveelste al?) wordt als van wei
nig gewicht voorgesteld. Dit is zeer wel
mogelijk. Het kan een actie wezen, die niet
samenhangt met d.e beweging der Russische
hoofdmacht in de Karpathen. De eerstvol
gende dagen zullen ons daaromtrent wel
meer licht brengen.
Een Turksche nederlaag.
De generale staf van het Russische leger
in den Kaukasus deelt mede, dat daar de
Russen bij Sarikamisj aan het Turksche
leger een volledige nederlaag is toege
bracht.
Het negende Turksche legerkorps werd
vernietigd. Gevangen werden genomen de
commandant van dit legerkorps, Iskhan
Pasja, met de commandanten van de 17e,
18e en 29ste divisie met hun onderbevelheb
bers en generale staven, verder meer dan
100 officieren en een groot aantal soldaten.
De Turksche verliezen aan dooden en ge
wonden zijn zeer groot. De Russen ver
overden veel kanonnen, mitrailleurs, mu
nitie en trein wagens.
Een Russische compagnie nam het ge
heele opperbevel van het 9e legerkorps ge
vangen. De overwinnende Russische troe
pen vervolgen de overblijfsels van het
tiende legerkoi-ps, dat zich door de vlucht
zocht te redden.
Bij de inneming van Ardagan heeft een
der Siberische ruiterregimenten de Turken
gechargeerd en twee compagnieën neerge
sabeld, terwijl een eskadron van dat regi
ment de vlag van het 8e regiment infante
rie uit Konstantinopel bemachtigde.
De Turken trekken in alle richtingen
terug.
Op de andere fronten blijft de toestand
ongewijzigd.
Verschillende Oorlogs
berichten.
Röntgen-stralen. Ook in dezen oorlog
wordt natuurlijk van Rüntgen-apparaten
gebruik gemaakt. Een veld-Röntgen-appa^
raat is een zeer gecompliceei-de inrichting.
Voor zijn vervoer is een groote wagen noo-
dig. De groote moeilijkheid van het trans
port zit echter in de centrale, die den bc-
noodigden stroom kan leveren. Gelegen
heid, het Röntgen-apparaat hier of daar
aan te koppelen, is er op het slagveld in
den regel niet. Men is daarom verplicht
een dynamo in lilliput-formaat mee te voe
ren, die door een benzine-motor wordt ge
dreven. De Franschen hebben, omdat er
nu toch altijd een motor noodig is, den
heelen Röntgen-wagen als automobiel in
gericht. Bij de Duitschers wordt de Rönt
gen-wagen echter door paarden getx-okken:
men vreesde dat een automobiel in den
winter niet altijd bruikbaar zou zijn.
Gevecht tusschen gepantserde treinen.
De „Daily Mail" bevtLt een verhaal over
een verwoed gevecht tusschen een Engel-
schen en een uitschen gepantserden trein
nabij Dixmuiden.
Een Duitsche gepantserde trein met
twe'e locomotieven begon dc stellingen der
bondgenooten over het geïnundeerde ter
rein ten westen van ixmuiden te beschie
ten. Een Engelsche gcpantsex'de trein
kwam ijlings op de andere rails aange-
stoomd en te midden van dichte rookwol
ken begon een duel, dat een uur duurde.
De treinen reden voor- en achteruit om
de granaten te ontwijken. Een Britsch
projectiel trof ten slotte den vijandelijken
trein zoodanig in het midden, d?.t deze let
terlijk in elkaar viel. Er werden velen ge
dood en gewond. De uitschers hadden twee
dagen noodig om de overblijfselen op te
ruimen. De Engelsche trein kwam met
eenige beschadigingen uit den strijd terug.
Nederland en de Oorlog.
De leening.
Naar te Amsterdam beweerd werd, zou
Engeland voor enorme sommen ingeschre
ven hebben op de Nederlandsche leening.
Na onderzoek in welingelichte kringen heeft
de Amsterdamsche correspondent van het
„Vad." daax'omti-ent het volgende verno
men
Zooals men weet heeft de Kon. Petroleum
Mij. ook te Londen een zetel, llaar direc-
toorn tegen de kleine Christengemeente,
waarmede hij haar telkens aanviel, toon
de hij zijn bittere vijandschap tegen het
Evangelie, die slechts op een gunstige ge
legenheid wachtte, om met groote woede
uit te breken en al de belijders te vernie
tigen. Toch bleef het kleine hoopje trouw
en vol moed. Het was Ansgar, de heilige
man, die door zijne vermaningen en ver
troostingen, door zijn krachtig woord en
zijn verheven wandef, de jonge Christenen
versterkte en tevens door zijn moed en
vastheid de hem door den Koning ver
leende rechten wist te handhaven en te
eerbiedigen. Van dag tot dag- werd zijne
gemeente grooter; reeds waren twaalf jon
gelingen door hem gevoimd, om het Evan
gelie onder hunne stamgenooten te ver
kondigen. Reeds schreef hij aan zijne vrien
den „De bekeering der Saksers is gelukt
en verzekerd!" Daar brak plotseling van
een zijde, waarvan hij zulks nooit zou ver
moed hebben, een vreeselijke storm los, die
het Kruis dreigde omver te werpen en het
geheele werk des geloofs te vernietigen.
Door strijd echter tot overwinning!
III.
De vervolging der Christenen.
Koning Harald had slechts ter wille des
Keizers, om de .terugkeer in zijn land door
zijn hulp te bewerkstelligen, het Christen
dom aangenomen en zich laten doopen.
Het Evangelie paste niet bij zijn woeste en
trotsche natuur. Toen hij zich vast ge
voelde op zijn heerschersstoel, viel hij
van het nieuwe geloof af en keerdt*- terug
tot den afgodendienst zijner /aderen en
van zijn volk. Door dezen eedbreuk des
Konings werd aan al zijne ondei'danen,
die in de hoop op zijne bescherming en
zijne hulp het Christendom hadden aan
genomen, de grond onder de voeten weg
genomen. Het bekeeringswerk, dat onder
liet vooruitzicht op 's Konings gunst was
begonnen, begon te verflauwen. En de
vrome Ansgar moest tot zijne spijt zien,
dat het zaad des geloofs dat hij had uit
gestrooid, en welks oogst hij reeds tege
moet zag, met eenen slag dreigde vernie
tigd te worden.
De Koning maakte de Saksische hoofd
mannen bekend met zijn terugkeer tot het
geloof zijner vaderen. Hij ontsloeg in zijn
schrijven Ethelrik van den eed, hem ge
zworen, en vordei'de zelfs van hem, met
alle mogelijke middelen de verbreiding van
het Christendom tegen te gaan.
Wel gebood hij uitdrukkelijk, dat men
de enkele belijders van het Evangelie, en
vooral den priester Ansgar, met zachtheid
moest behandelen. Het was nog een over
blijfsel van schaamte, dat in zijn hart ge
bleven was en dat hem gedreven had tot
de uitdrukking van dit verlangen. Maar
de heidensche hoofdmannen, die nu niet
meer gebonden waren aan hunne belofte,
stoorden zich niet aan den wensch des
Konings, welke hem, zooals zij met recht
meenden, niet uit het hart gekomen was.
Zelfs riep Ethelrik de hoofdmannen uit
zijne gouw tot oene geheime samenkomst.
In de groote, met heidensche afgodsbeel-
dn versierde zaal van zijn huis werd de
vergadering gehouden bij de walmende
vlam van eenige harstfakkels. Toen de
hoofdman de boodschap des Konings met
doffe stem had voorgelezen, brak de toorn
der heidenen hevig los. De verzamelde
rijksgrooten besloten, der jeugdige ge
meente een plotseling einde te bereiden,
en geen der leden, ook Ansgar niet, te zul
len sparen.
Buiten, aan den muur der zaal, stond
Hilda, en vernam sidderend het ontzettend
besluit, dat daar juist was genomen. Zij
kon, zij mocht niet toelaten, dat de priester
van het Evangelie, dat haar zoo dierbaar
was geworden, en al zijne aanhangers ge
dood werden.
Door hevige angst gedreven hulde zij
zich in een donker gewaad en verliet stil
cn geruischloos het huis hars vaders. Zij
snelde, door den donkeren nacht omgeven,
langs de straat, die naar Schlei leidde. Op
dezelfde plaats, waar nu nog de oude,
eei-biedwaardige kerk ligt, stond toen een
houten, laag Godshuis, dat door den vro
men Ansgar gebouwd was. Daarachter
lag de woning des priesters. Snel liep zij
langs dc kerk, om den man Gods voor het
hem dreigende gevaar te waarschuwen.
Plotseling hoorde zij een zacht, gedempt
gezang in het kerkje. Zij stond stil en
luisterde. De zachte, ernstige, plechtige
tonen roerden het hart der jonkvrouw. Zij
werd er door aangetrokken, trad naar dc
deur der kerk, die slechts even aanstond,
en keek naar binnen. Daar lag, bij het
matte licht van eenige kaarsen, de kleine
Christengemeente op de knieën. Aan 't
altaar stond de Godsman Ansgar, en aan
zijn voeten knielden in priesterlijk gewaad
twee jongelingen, die juist naar Zweden
en Noorwegen zouden gezonden worden al3
missionarissen, om hunnen heidenscnen
broeders het Evangelie te prediken.
'(Wordt vervolgd.)