2
De Oorlog.
6e JAARGANG.
No. 1^65
fteidbohzOoufimtf
BUREAU: STEENSCHUUR 15, LEIDEN.
Interc. Telefoon 935. Postbus 6.
DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN
De ABONNEMENTSPRIJS bedraagt, bij vooruitbetaling, met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering
en het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden 10 cent per week f 1.25 per kwartaal; bij onze
agenten II cent per week, f 1.45 per kwartaal. Franco per post f 1.65 per kwartaal.
Afzonderlijke nummers 21/, cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 5 cent
WOENSDAG
DECEMBER.
1914.
De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1-5 regels f0.75, elke regel meer 15 cent
ingezonden mededeelingen van 1-5 regels f1.50, elke regel meer 30 cent, met gratis
bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte.
Aanvragen om Dienstpersoneel van 1-5 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent.
Aanbiedingen van Dienstpersoneel, Huur- en Verhuur, Koop- en Verkoop (geen
Handels-Advertentiën) van 1-5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
v Uitstekend.
Naar „Het Volk" meldt, heeft de plaat
selijke commandant van Den Helder aan
de afdeeling Helder der S.D.A.P. verlof
geweigerd voor het houden van een open
bare protestvergadering tegen het ontwerp-
oorlogsleening.
Die Heldersche afdeeling, in wier brein
het niet erg helder blijkt te wezen, mocht
den commandant wel dankbaar wezen,
want deze behoedt haar voor een dwaas
heid.
Terwijl de noodzakelijkheid der oorlogs-
begrooting zonneklaar helaas dat we 't
moeten zeggen aan 't licht is getreden,
zal me zoo n afdeeling gaan protesteeren.
Terwijl alom de sociaal-democraten heb
ben gevoeld, dat zij zich niet mochten ont
trekken aan de verdediging van den vader-
landschen grond, zal me zoo'n afdeeling
gaan protesteeren.
Terwijl heel de sociaal-democratische
organisatie in duigen is gevallen bij de
eerste aanraking met het krijgsgewoel, zal
me zoo'n afdeeling gaan protesteeren.
Heeft die afdeeling niets beters te doen?
Laat haar protesteeren tegen het feit,
dat de eerste de beste soiyalistische mee
ting, welke dezer dagen weer eens werd
gehouden, in een tumultrijken janboel ein
digde, waarbij zelfs het gezag van mr.
Troelstra geen gewicht in de schaal legde.
Zoolang een partij zichzelf niet meester
kan blijven, noch in 't groot, noch in 't
klein, moet zij anderen liefst niet pogen
te bemeesteren.
Maar weet ge hoe *t zit? Zoo'n protest
meeting houden is wel makkelijk. Alle af
gezaagde praatjes kunnen er weer eens
worden opgewarmd, waarbij dan, met
voorbijzien van ieders aanspraken want
wie is nu eigenlijk vóór den oorlog? de
.vredelievendheid als een rood ideaal zou
Worden voorgesteld.
Zulke dingen brengen nog maar meer
verwarring in de geesten en daarom is het
uitstekend dat de Heldersche commandant
die protest-malligheid maar kort en goed
verbood.
BUITENLAND.
In België schijnen de Duitschers naar
de Noordzee-kust willen doorbreken;
zij ontwikkelen daa t o een groote kracht.
De Duitschers erkennen in Polen een
nederlaag te hebben geleden, waarbij zij
vele verliezen leden, doch ook vele Russen
krijgsgevangen hebben gemaakt. De
Dultsche Keizer en de Tsaar van Rusland
zijn naar het Oostelijk oorlogstooneel
vertrokken. De Oostenrijkers verklaren
de Serviërs over de geheele linie te
hebben teruggeworpen.
De Duitschers in Frankrijk
en België.
Een oorlogscorrespondent van de „Tijd"
seint aan zijn blad het volgende:
„De strijd aan de Yser is hedenochtend
met groote hevigheid hervat. De Britsche
vloot neemt deel aan het gevecht en bom
bardeert weer de Belgische kust."
Een correspondent van het „Hbld." seint
uit Sluis:
„Het kanongebulder heeft den gehcelen
dag aangehouden; zelfs nu, in den avond,
hoort men nog in de verte het gerommel.
Afgaande op de richting, van waar het
geluid tot ons komt, mag aangenomen wor
den, dat vooral bij Dixmuiden en Nieuw-
poort thans gestreden wordt.
Aan de grens is men strenger dan ooit.
Niemand wordt meer doorgelaten. De
.klaarblijkelijke bedoeling der Duitschers
is, dit noordwestelijk deel van België ge
heel te isoleeren. Het is daar trouwens ook
niet meer een betrekkelijk vreedzame be
zetting, maar een geheel op voet van oor
log ingericht leger. Tot zelfs de uiterste
wachtposten zijn telefonisch met het plaat
selijk opperbevel verbonden."
Wij vermoeden, dat de Duitschers van
plan zijn om naar de Noo'rdzeekust dóór
te breken, en zich ald>s meester te maken
van Duinkerken, Calais of Boulogne.
Intusschen hebben ook de Bondgenoo-
ten, zooals reeds meermalen gebleken is,
aanzienlijke reserves staan tusschen de
lijn YperenNieuwpoort en de genoem
de Fransche kustplaatsen; 'dit is den Duit
schers niet onbekend, en zij weten hij er
varing, dat het niet gemakkelijk is, zich
hier den doortocht te forceeren.
Daarom verdient het de aandacht, dat
in de laatste-dagen Arras veel meer dan
vroeger het voorwerp van de attenties der
Duitsche artillerie is. Niet alleen de stad
zelf, maar ook de streek ten N. daarvan
ondervindt dat. Het is dan ook niet onmo
gelijk, dat men langs dezen weg de kust
zal trachten te bereiken, of wellicht gelijk
tijdig hier en aan den Yser een poging
daartoe zal ondernemen.
De Russen.
Officieel wórdt uit het groot Duitsch
hoofdkwartier gemeld:
„In aansluiting met het bericht van den
Russischen generalen staf van den 29en
November wordt aangaande de «reeds ver
scheidene dagen geleden plaats gehad
hebbende episode, van den voor de Duit
sche wapenen zoo succesvollen strijd bij
Lodz vastgesteld, dat die gedeelten der
Duitsche troepen, die in de omgeving ten
Oosten van Lodz tegen de rechterflank en
in den rug der Russen in gevecht gewik
keld waren, op hun beurt weder door ster
ke, van het Oosten en het Zuiden opruk
kende Russische troepen in den rug be
dreigd werden. De Duitsche troepen maak
ten daarbij rechtsomkeert voor den \oor
hun front staanden vijand en sloegen zich
in een driedaagschen verbitterden strijd
door de reeds door de Russen gevormde
omsingeling heen. Hierbij maakten zij nog
12,000 Russen gevangen, veroverden 25
kanonnen, zonder zelf ook maar één ka
non te verliezen. Ook werden alle eigen
gewonden mede teruggebracht.' De verlie
zen waren volgens de omstandigheden en
den toestand niet gering, doch volstrekt
niet „reusachtig". Waarlijk, een der
schoonste wapenfeiten uit dezen veld
tocht!'
Zooals men ziet, wordt de nederlaag der
Duitschers in dit bericht onomwonden er
kend, evenals het groot aantal hunner ver
liezen. Om den indruk te verzachten, heeft
men er echter bijgevoegd, dat zeer vele
Russen rkijgsgevangen zijn gemaakt, wat
ook inderdaad een sucecs voor de Duit
schers is.
Verschillende Oorlogs
berichten.
Treffend einde van een soldaat. De
„Corriere della Sera" publiceert een schil
dering van den schrijver Maurice Barrès.
Daarin wordt verhaald, hoe een Duitsche
soldaat, door Fransche kogels gewond, zon
der hulp 5 dagen en 5 nachten tusschen
twee loopgraven bleef liggen. Toen men
hem ten slotte vond, bleek hij in het bezi.
van een dagboek, dat nog tijdens zijn dood
strijd geschreven was ep dat op het eind
de woorden bevatte:
Wanneer het de wil Gods is, dat ik sterf,
dan is mijn laatste groet voor Hem. Een
Fransche kogel heeft mij aan mijn knie ge
wond, terwijl ik op een voorpost stond en
ik kan mij niet bewegen. Sinds 5 dagen lig
ik hier verlaten en ik sterf van honger. Ik
smeekte God, dat Hij mij hulp zou zenden.
Tot nu toe is er nog geen hulp gekomen,
maar ik blijf overgegeven aan God en over
win mijn ongeduld, daar het niet lang
meer zal duren. Dan zal ik weer in mijn
>aderland zijn bij de broeders van mijn
schoon land en wij kunnen elkaar weer
de hand reiken over zilveren en kristallen
oevers Tot weferziens, hier, op aarde, of
boven in den hemel."
De liederen van René de Clercq in de
loopgraven. De bekende Vlaamsche let
terkundige Lod. Dossel schrijft aan de
„Tijd":.
Aan een brief van efrd VTaamsch-gczin-
den vriend ontleen ik:
„Doe ook mijn beste wensclien aan René
de Clercq en zeg hem, dat alle soldaten en
ziekenvei-plegers van Vlaamschen bloede
zijn liederen zingen, met begeleiding van
kanongebulder.
Overal hoort men hier 's avonds in de
legerplaatsen „Ruig, kuig", „Tineken van
Heule"; „Moederke alleen", „Kermis te Ru-
pelmonde". Eens 's avonds, toen wij in de
loopgraven de gekwetsten kwamen afhalen
en de springbommen dicht bij ons ontplof
ten, zong sergeant De C...., van D..., voor
zijn soldaten „De Noordzee" voor. Alhoewel
het verboden is in de loopgraven te zingen,
juichten de offirieren zelf toe, medege-
sleept door den gloed van den zanger, die
bij de woorden: „De Noordzee blijft de on
ze" krampachtig zijn vuisten toekneep
cn daarna geestdriftig met zijn kepi
zwaaide. Ik lichtte dien versregel bondig
toe daarna werd met gedempte stem „De
Vlaamsche Leeuw" gezongen... Toen gin
gen wij heen met onze gekwetsten."
Oorlogscrediet. De leiders van de par
tijen uit den Duitschen Rijksdag hebben
Maandag vergaderd. Het staat vast, zoo
zegt een bericht uit Berlijn, dat het nieuwe
oorlogscrediet van 5 milliard Mark met
algemeene stemmen zal worden toegestaan
De sociaal-democraten zullen hun goed
keuring in een bijzondere verklaring toe
lichten.
Broodprijs. Het statistisch bureau van
de gemeente Berlijn heeft voor 40 bakke
rijen daar den gemiddelden broodprijs be
rekend en de volgende getallen verkregen:
voor roggebrood per K.G.: in October 32.82
pf., in September 32.19 pf., in Augustus
32.95 pf., in Juli 29.65 pf.voor wittebrood
per K.G.: in October 57.56 pf., in Septem
ber 57.55 pf., in Augustus 59.23 pf., in Juli
55.06 pf.
Rusland en de Katholieken. Toen de
Russen, nu ruim een maand geleden, Lem-
berg hadden ingenomen, bepaalden zij,
dat de Roetheensche inwoners van Galicië,
zoo I zij niet aan hun eigen ritus getrouw
wilden blijven, als Dussisch-orthodox zou
den worden beschouwd en behandeld. Te
gen deze willekeurigen maatregel, die veel
op geloofsdwang gelijkt, protesteerde vol
gens een bericht in de „Tijd" de Belgische
gezant bij het vaticaan, baron d'Erp, bij
de Belgische Regeering, die van het pro
test op krachtige wijze mededeeling deed
aan den Russischen gezant te Havre. Met
klem gaf minister de Broqueville te ver
staan, dat do Belgen niet alleen Rusland's
bondgenooten, maar ook katholiek zijn en
daarom zeer pijnlijk getroffen door de ty-
rannieke bejegening hunner uitheemsche
geloofsgenooten.
Dit vertoog schijnt te hebben ingeslagen.
Want thans vernam baron d Erp langs di-
plomatieken weg van de Russische regee
ring, dat deze aan de Roethenen, die bij
hun eigen ritus willen blijven, volledige
vrijheid laat, om ook hun lidmaatschap
der Roomsch-Katholieke Kerk te behou
den.
Keizer Wilhelm in Oost-Pruisen. Offi
cieel wordt door het groote hoofdkwartier
dd. 1 dezer gemeld: Z. M. de Keizer heeft
gisteren bij Gumbinnen en Darkehmen
aan onze troepen in Oost-Pruisen en aan
hun stellingen een bezoek gebracht.
Keizer Nikolaas naar het front. De
Tsaar is gisterochtend om 10 uur naar het
oorlogstooneel vertl-okken.
De Finnen. Svinhufvud, lid van het
Hooggerechtshof en oud-president van den
Landdag te Helsingfors is in de gevangenis
geworpen, omdat hij geweigerd heeft de
eischen der Russische overheid, welke in
strijd waren met de Finsche Grondwet, in
te willigen.
Verboden uitvoer. Naar de „Yorkshire
Post" meldt, heeft het politiehof te IIull
de Midland Wire Cordage Company te Bir
mingham tot 15 boete veroordeeld voor
den uitvoer van pl.m. 500 K.G. staalkoord
naar Amsterdam op 5- September per
„Eemstroom".
In faesidos. Gisteren was Aken in
feestdos. De klokken werden geluid, de
vlaggen van Duitschland en Oostenrijk
wapperden in alle straten, en verschillen
de huizen waren versierd.
Er was n.l. een telegram van den Keizer
ontvangen, meldend, dat de Duitschers
60,000 Russen gevangen hadden genomen.
Majesteitsschennis. Valenciennes, dat
sedert 23 Augustus door de Duitschers is
bezet, moet een schatting van een millioen
francs betalen als straf voor het feit, dat
op de maire een pak humoristische vlug
schriften werd gevonden, welke tegen den
Keizer waren gericht.
Sluitingsuur te Parijs. De politiepre-
fect van Parijs heeft gelast, dat de restau
rants in Parijs en in de gemeenten van
het Seine-departement te 10 uur 's avonds
gesloten moeten zijn. De café's moeten
reeds om 8 uur dicht.
Gebrek aan katoen. In Rusland wordt
het gebrek aan katoen merkbaar. Een
commissie is naar Amerika gezonden, om
daar de noodige inkoopen te doen.
Oostenrijkers en Serviërs. Van het
Zuidelijke oorlogstooneel wordt officieel uit
Wecnen het volgende gemeld:
Op het Zuidelijke oorlogstooneel werd de
jongste periode der krijgsoperaties op zege
vierende wijze afgesloten. De vijand, die
ten slotte met al zijn strijdkrachten ten
Oosten van de Koloebara en van de Sjig
gedurende verscheidene dagen een hard
nekkiger! tegenstand geboden had, en daar
bij herhaaldelijk pogingen in het werk had
gesteld om zelfs tot het offensief over te
gaan, werd over de geheele linie terugge
worpen en leed bij den terugtocht opnieuw
gevoelige verliezen. Alleen op het gevechts
terrein van Konatice vonden onze troepen
circa 800 onbegraven lijken. Desgelijks
wijzen de talrijke krijgsgevangenen en het
matericele verlies op een belangrijke ver
zwakking, want sedert het begin van het
laatste offensief werden door ons meer dan
19,000 krijgsgevangenen gemaakt en wer
den 47 mitrailleurs, 46 kanonnen en talrijk
ander materiaal veroverd.
BINNENLAND.
Nederland en de Oorlog.
Ra d i o- telegrafische seinen.
Men schrijft ons::
Naar aanleiding van hetgeen onlangs
door Reuter werd geseind omtrent een
plaats gehad hebbende schending van liet
verbod tot wisseling van radio-telegrafi
sche seinen door een schip van con r
oorlogvoerende Mogendheden in de bawn
van Sabang, hebben wij ons tpt den Mi
nister van Koloniën om nadere innemin
gen gewend, in het bijzonder om te verne
men in hoeverre hier kon worden gedacht
aan nalatigheid of onachtzaamheid van de
zijde der autoriteiten ter plaatse.
De Minister van Koloniën, Mr. Pleyte,
machtigde ons, het volgende omtrent de
toedracht der zaak mede te deelen:
In den nacht van 27 op 28 October j.L
ving het draadlooze kuststation te Sabang
verschillende oproepingen op van een
stoomschip dat zichzelf door fictieve na
men aanduidde, wat deed veronderstellen
dat die oproepingen bestemd waren voor
een'der in de haven van Sabang liggende
Duitsche koopvaardijschepen.
Een onmiddellijk daarop ingesteld onder
zoek bracht aan het licht, dat aan boord
van het Duitsche handelsstoomschip Preus-
sen, dat niet van een draadlooze installa
tie was voorzien, tegen de binnenzijde van
het want, een van buiten onzichtbare an
tenne was aangebracht die in verbinding
stond met een geheime ontvanginrichting
in de hut van een der scheepsofficieren.
FEUILLETON.
In 's levens maalstroom.
(Het auteursrecht van (leze vortaliug is
voorbehouden).
86)
Ongeveer ter halverhoogte ontmoette hij
het woord
Verlaten,
als opschrift boven een kort bericht ge
plaatst, en hij begon te lezen, om te we
ten, wie verlaten was. Hoe-weinig belang
rijk het misschien ook was, het zou hem in
ieder geval den tijd korten.
„Gisteravond te ongeveer zeven uur is op
„een bank in het park Montholon een
„vrouw van vijf-en-twintig of dertig jaar
„dood gevonden op een der banken, waar
„zij zich had neergezet om te rusten. Haar
„dochtertje, een meisje van drie of vier
„jaar, speelde in de nabijheid en had niets
„van haar moeders overlijden gemerkt.
„Het arme kind, zoo plotseling wees ge-
„worden, kon geen enkele nauwkeurige
„aanduiding omtrent haar ouders geven.
„Haar vader was, naar het schijnt, na het
„diner vertrokken „met den spoortrein".
„Het kind heet Marcelle. Haar linnengoed,
„is gemerkt M. M. Dat van haar moeder
„draagt de letters M. P. Men heeft op de
„ongelukkige vrouw een portemonnaie ge
bonden met ongeveer vijftig francs. De
„lijkschouwing, hedenmorgen in de M o r-
„g u e verricht, heeft aan het licht ge
bracht, dat zij aan een slagaderbreuk is
..overleden. Het kind, wier natuurlijke be-
„valligheid verhoogd werd door het droeve
„feit harer verlatenheid, is opgenomen
„door een brave vrouw, die besloten schijnt
„haar op te voeden."
Montfort. las het bericht geheel ten einde,
eerst twijfel en een onzekere angst gevoe*
lend, daarna een hevige smart, die hem
als een dolksteek in het hart trof.
Hij plaatste de lamp op de tafel en streek
met de hand over de oogen, hopende, niet
gelezen te hebben, maar 't zich slechts te
hebben voorgesteld tengevolge zijner te
groote vermoeienissen en zijn bittere ge
dachten. Maar plotseling nam hij het licht
weder op en ging naar den datum van de
courant zoeken.
Deze was op de derde pagina echter ner
gens te vinden.
Hij schudde het hoofd, trilde over zijn
gansche lichaam als een paard, dat los
breekt en liep op den sprakeloozen, killen
muur aan, die hem den datum weigerde,
zonder welke hij op 'de plaats zelve van on
machtige woede zou sterven.
Hij klom op een tabouret en trachtte hoo-
ger een andere pagina te vinden, die hem
in zou lichtenmaar al de andere cou
ranten dateerden van twee cn drie jaar
later.
Ontmoedigd door den tegenspoed, die
hem steeds scheen te vervolgen bij alles
wat hij ondernam, steeg hij-weder van den
stoel, nog altijd met de lamp in de hand.
Plotseling viel toen het licht op een regel
in een hoekje, waar hij niet gedacht had
die te zullen aantreffen:
Voorstellingen van 28
Augustus.
En den 26en had hij Parijs verlaten.
Hij las en herlas tienmaal dien eenigen
regel; hij beefde over al zijn ledematen en
herhaalde den datum hardop zonder het
te weten....
Eensklaps een besluit nemend nam hij
zijn hoed, opende de deur en de meid, die
eindelijk met zijn koffie kwam, schiei
omverloopend, liep hij de straat op en
snelde naar het station.
Er stond een trein op het punt van te
vertrekken. Hij verzekerde zich spoedig
een plaats en ging zitten in een hoekje van
een coupé, waarin hij de eenige reiziger
bleef. Hij wendde het licht, dat in de zol
dering straalde den rug toe, verborg zijn
ontsteld gelaat in de plooien van het blau
we venstergordijn en weende als een kind.
Zij was dan overleden, de vrouw, die hij
van verraad beschuldigd had, die hij negen
jaar lang vervloekt had en die hij een uur
geleden nog zoo vurig verlangde streng te
straffen
Zij was overleden, afgemat door de ver
moeienis, door het verdriet....
Zij was overleden, eenzaam zittende op
een bank, zonder dat een liefderijke hand
de hare drukte.
Zij was naar de Morgue gebracht,
waar onverschillige doktoren haar zonder
mededoogen hadden onderzocht, om haar
het droeve geheim van haar vroegtijdigen
dood te ontrukken van haar dood, die
bescheiden en stilzwijgend intrad, zooals
alles in het leven der arme vrouw!
Men had de bloedige en ontwijde over
blijfselen begraven in een hoek van het
algemeene graf en sinds lang was er nu
geen kruis meer op haar graf, geen rust
plaats voor haar overblijfselen....
En gedurende jaren had hij, onrechtvaar
dig en verblind, die ongelukkige verguisd,
die martelares gehaat; hij, aan wien voor
zeker haar laaste gedachte was gewijd....
Zij had een nacht rust gevraagd voor zij
de reis voortzette.... 't was het begin ge
weest van de eeuwige rust, die haar afge
mat lichaam wachtte en kalmte bracht aan
haar door de slagen van een onbarmhartig
lot gepijnigde ziel.
En hij was de, bewerker geweest van die
brutale wreedheid.... Hij had dat arme
hart gekweld met zijn voortdurende verwij
tingen over neerslachtigheid, moedeloos
heid en traagheid... 't Was de dood, die
toen zijn werk bij haar voorbereidde en
hij, blind werktuig, hij had uit al zijn
macht de taak van den beul vergemak
kelijkt.
Plotseling richtte hij zich op.
En zijn dochter, zijn Marcelle? Wat was
er geworden van haar, die door de dagbla
den vermeld werd ónder het opschrift
„Verlaten"?
Hoe was het haar gegaan in die negen
jaren? Hoe was haar lot geweest sinds zij
als een schipbreukeling geworpen was op
de baren van het woelige en gevaarlijke
Parijs?
Met een huivering van schrik, dadelijk
gevolgd door een gevoel van vreugde,
zeide hij bij zichzelve, dat zij nog klein,
nog zoo heel klein was, en nu nog niet
meer dan een kind zou wezen. Dank zij
hare kindsheid zou zij, Godlof, ontkomen
zijn aan de ernstige gevaren van honger
en ellende.
Mijn dochtertje! riep hij uit, zich op
richtend, mijn verlaten kind. Ik zal u
terugvinden.... zoo gij ten minste nog leeft.
Deze laatste gedachte deed hem weder
terugzinken op zijn bank.
Als zij dood ware, zou hij veroordeeld
zijn. 't Zou anders zijn verdiende loon we
zen, een straf voor hetgeen hij de moeder
had doen lijden. Als de Voorzienigheid
rechtvaardig was, zou Zij hem ook het
kind ontrukt hebben....
Waarom had hij dan ook de anno
vrouw, die hem tot haar laatsten adem
tocht bemind had, van zulk een laffe daad
beschuldigd?
Hij herinnerde zich nu hoe zij in het
station, toen de trein op het punt stond t6
vertrekken, den wènsch had geuit met hem
te gaan.... Hij had haar toen afgestooten
en beknord, dat zij zoo laat pas tot dat
besluit kwam....
Wie weet? misschien zou zij hebben blij
ven leven zonder die laatste- barschheid,
welke het arme hart, zoo lang bovenmate
aangevallen, als kristal had doen uiteen
spatten....
De trein rolde voort in den nacht; de
velden waren duister en geheimzinnig; dó
wagen9 knarsten over de rails, schokkende
met een eentonig geluid... Langzamerhand,
na een tijd, die hem tegelijkertijd zeer
lang en zeer kort toescheen, zag Simon
Montfort een bleeke lichtstreep zich aftce-
kenen aan den horizon... 't Was de naa
derende dag.
(Wordt vervolgd.y