BUITENLAND.
Kerknieuws.
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant van
Zaterdag 11 juli no. 1442.
ALuHmEEN OVbKZlCtlT.
Albanië.
£ssad Passa, als hij het tenminste is,
want er wordt gemeld dat hij zelf in
Constantinopel en zijn dubbelganger in
Parijs vertoeft, heeft zich nog eens la
ten interviewen en wel door een redac
teur van de „Temps". De tnededeelin-
gen, welke hij aan dezen journalist
deed, zijn interessanter als die hij de
Petit Parisien openbaarde.
De „Temps" beschrijft den verbanne-
ne als een nog jonge man, met fijne en
niettemin sprekende trekken; zijn hand
druk, kort en energiek, is die van een
soldaat. Zijn mond, waarvan de hoeken
herhaaldelijk naar beneden gaan als hij
spreekt, is gebiedend. Hij lacht graag,
met een open lach. 1
Na te hebben opgemerkt dat hij om;-
trent den tegenwoordigen toestand in,
Albanië volstrekt niets vertellen kan,
omdat zijn correspondentie zorgvuldig on
derschept wordt, verklaarde hij niette
min dat de positie van den prins hem\
op het oogenblik nog ongunstiger leek
dan op het tijdstip van zijn vertrek.
Verder vertelt hij, dat Europa de zaak
geheel verkeerd heeft aangepakt omdat
men bij het kiezen van een vorst heeie-
maal geen rekening heeft gehouden met
de Albaneezen zelf.
,,,De uitslag was, dat van den eersten
dag af de prins van Wied door de Alba-
neezen is beschouwd als een vorst dien
men hun van buiten af had opgedrongen.
„Een handig, energiek man zou het
niettemin misschien nog wel hebben
klaargespeeld. Maar de prins van Wied
was blijkbaar niet in de wieg gelegd om
te regeeren.
;„De oplossing? Ik zie die in het ver
trek van den prins en in het in handen,
nemen van de regeering door de interna
tionale controlecommissie. Deze com
missie zou er zeer waarschijnlijk in
slagen de orde te herstellen zonder ge
weld te gebruiken. Gij kunt niet geloo-
ven hoe scherp de Albaneezen uit alia
kringen zich rekenschap geven .van dq
weldadige rol die Europa in Albanië
kan spelen. Hoe fel de haat ook moge)
zijn, en na een maandenlange worste
ling zou men het spoedig eens worden
als de internationale comgmissie de ad
ministratie van het land in handen zou
willen nemen.
„Natuurlijk zou deze oplossing slechts
een voorloopige kunnen zijn. Na eenige
maanden zou men er toe moeten over
gaan een definitieve regeering te vormen
en een staatshoofd te kiezen. Maar ook
daarbij zijn de moeilijkhedenniet zoo
groot als men algemeen denkt. Sommi
gen verbeelden zien dat de Mohamme-
daansche Albaneezen nooit een Christen
vorst zullen aanvaarden. Dat is een ab
solute dwaling. Wil de toekomstige
vorst, wie het ook zij, ontsnappen aan
de impopulariteit van den prins van
Wied, dan is het voldoende dat Europa
de chefs van het lana en de vertegénh
woordigers van de verschillende streken
beijenroept om de naam van den nieu
wen vorst aan hun goedkeuring te onder
werpen. Een soort van nationaal con
gres, als ge wilt.
„Wiat mij betreft, ik heb volstrekt de
ambitie niet gekozen te worden voor de
ze functie, ,die ik reeds van de hand ge
wezen heb toen ze mij aangeboden werd
in den tijd dat ik Midden-Albanië be
stuurde. Men kieze een man van actie,
die de vereischte capaciteiten bezit, en
wij zullen ons gaarne voor hem buigen.
„De taak van Europa in Albanië is
betrekkelijk eenvoudig", zoo besloot de
banneling. „Als het aan de Albaneezen
den indruk geeft dat het er ernstig naar
streeft hun belangen te behartigen zal
alle weerstand verdwijnen als sneeuw
voor de zon."
Volgens een telegram uit Djurazzo heeft
Prenk Bib Doda
het ambt van .Minister van Binnenland-
sche Zaken op zich genomen.
Hij 'heeft den mogendheden meege
deeld, dat de mirdieten uit Durazzo zul
len gezet worden em dat de groote mo
gendheden voor de verdediging van Diu-
:zzo zelf maatregelen moeten nemenl
tij denkt er niet aan om een nieuwen
eldtocht te ondernemen Reeds in Bier-
m had hij de kamer.(?) geadyfiseeerd,
at vorst Wilhelm eerst naar Albanië
zou komen, wanneer de regeering en het
bestuur volkomen georganiseerd waren.
Thans is er nog slechts één redmiddel,
rt.r. .een gewapende interventie der mo
gendheden. Indien deze uitblijft moet
ie vorst aftreden.
De houding van Servië.
In een der jongste zittingen van den
ministerraad aldus een telegram uit
Diurazzo aan het „Berliner Tageblatt"/
werd de Albaneesche quaestiie bespro
ken.
De regeering moet besloten hebben
dat zij haar door Europa gegarandeerd
recht op een handelshaven aan de Adria-
tische Zee met kracht zal blijven .verde
digen. Ook zal zij krachtige maatrege
len treffen tot bescherming van de grens
en om te voorkómen dat de anarchie
in Albanië op Servisch gebied overslaat
Een aanvallend optreden aldus!
wordt verklaard ligt niet in de be-<
doeling, maar Servië verlangt het recht
van meespreken wanneer de mogendhe
den over Albanië gaan beslissen.
Het drama te Serajewo.
Het onderzoek Is nog steeds in vollen
gang. Uit Serajewo wordt bericht aan
de Reich post, dat de talrifke bomm en
welke tot nu toe hier gejvonden zijn,
allen dezelfde vorm 'em gelijke samenstel-
stelling hebben. De helsóbe machines'
zlijTi va|n Servisch fabrikaat 'door een
Servische wapenfabriek geleverd Zij rij(n
dezelfde vals door de regeering in del-
jongste Servische oorlog aan het leger
zijn verstrekt. Thans zitten reeds 7 per
sonen achter slot en grendel.
(iiiiVlI.NüD
Hartwig plotseling overle
den. Uit Belgrado wo/dt gemeld, .dat
gisteravond 9 uur de Russische gezant
v. Hart wig bij den Oosten rijksch en ge
zant, barom Giesli, kwam. Tijdens een)
vriendschappelijk gesprek werd v.' H'art-
wig plotseling onwel. 'Niettegenstaande
de 'hulp van twee gemeesheeren, die dade
lijk ontboden waren, stierf hij1 eenige
oogenblikken later.
Zijn lijk werd naar het Klinische ge
zantschap overgebracht.
v. Hartwig is de diplomaat die in de
laatste Balkan-gebeurtenissen een groote
rol heeft gespeeld. LHij zou een der stich
ters geweest zijn van den Balkan-bond,
die de eerste oorlog tegen Turkije begon,
v. Hartwig werd ook als aanstaand
minister-president genoemd.
De dopd van v. Hartwig is een gevoe
lige slag voor de j^ussische politiek op
den Balkan.
Italië mobiliseert zich. De
OilïicieUise Tribuina meent .te weten, dat
de Italiaansche regeering op het punt
zou staan, lichtingen onder de wapenen
te roepen.
Geschenk van Keizer Wlil-
helm aan den Paus. De Kölni-
sche Voikszeitung meldt dat de Keizer
een tweede labarum heeft laten vervaar
digen, dat hij den Paus ten geschenke
zal geven. De adiudant des keizers, graaf
von Spee, is reeds naar Rome vertrokken
om den Paus het geschenk te overhan
digen.
Verkiezingen in Dene
mark e n. Bij de heden gehouden verkie
zingen voor het Landthing zijn gekozen
20 leden van de rechterzijde, 5 vriji-con-
servatieven, 20 leden van de linkerzijde,
5 radicalen en 4 socialisten. De rechter
zijde verliest 5 zetels.
Van de 12 door den koning benoemde
leden zijn 9 aanhangers van het regee-
ringsvoorstel betreffende de grondwets
herziening.
Het nieuwe Landthing bestaat uit
38 voorstanders en 28 tegenstanders van
het voorstelhet oude Landthing telde
33 voor- en 33 tegenstanders.
pe Frans che postbeamb
ten. Niettegenstaande de tusschen-
komst van den minister van 'financiën,
Thomson .weigerde de financiëele com
missie van den senaat met .13 tegen 1
stem de schadeloosstelling voor verblijf
kosten der lagere beambten bij de poste
rijen. De eerste weigering veroorzaakte
onlangs op het hoof d-kan too r te Parijs
heftige incidenten.
Brief uit Minnesota.
Daar ik sinds enkele dagen uit Oma-
mi a ben vertrokken, otm gedurende en
kele weken de plaats in te nemen vap
den* EerW. Pastoor v?n 'Belle .Prairie,
wil ikl ook eens van hier u:t een brierf!
schrijven aan de lezen? van de Leidsche
Courant. Er zullen weinig parochie'sl
zijn hier in het bisdom, die langer ge
vestigd zijn dan de parochie van de
Heilige Familie te Belle Prairie. Reeds
bijna 50 jaar geleden vestigde zich hier
een groot getal Fransche Canad'öezen,
en Z. D. H.^ onze Bisschop van St.
Cloud, die binnenkort- zijn vijftigjarig
priester-jubilé hoopt te vieren, begon
zijn priesterlijken loopbaan als kape
laan van Belle Prairie. Toen ter tijd
dus was hier reeds een parochie. Het
cementen kerkgebouw van thans bestond
toen nog niet. Ik hoorde dezer dagen
van een o.ude vrouw,' hoe armoedig men
zich moest behelpen gedurende de eerste
jaren. Men schijnt een oud schoolgebouw
gehad te hebben, zooals wij verleden
jaar nog gebruikten te Onamia. Men
had er echter een sacristy aan gebouwd
en de toegang tusschen kerk en sacristy
was een uitgebroken raam, zood'at men
iederen Zondag de halsbrekende toeren
zag van een ouden pastoor, die trachtte
om zonder ongelukken van de sacristie
in de kerk te komen, toet de eene hand
de kelk omvattend en met de andere
zich angstig vastklampend aan het raam
kozijn.
Die tijden zijn echter voorbij. Thans
bezit Belle Prairie een goede kerk, ge
heel opgetrokken ,uït cementen blokken
door de parochianen zelf vervaardigd.
In de toren hangen twee schoone
klokken, wier gelijke ik hier nog niet
heb aangetroffen.
Ik heb nooit zoo gevoeld als fhanjs
wat kerkklokken waard ^ijn. Zij bren
gen ons in zulk een feestelijke stem
ming, zij roepen ons zoo vriendelijk ter
kerk. Ik weet niet, wat ik wel zou wil
len geven, als wij in Onamia ook een
kerkklok hadden.
De parochie bestaat hier geheel en
gansch uit farmers (landbouwers) en
het schijnt, dat sommigen van jien er
goed bijzitten. Verleden Zondag zag ik
tenminste enkele families per auto naar
de kerk komen. I
Ook heeft de parodhie een fraai kloos
ter der Eerw. Zuster9 Franciscanessen,
sinds 8 jaren "hier gevestigd. Zij! heb
ben een dagschool voor de kinderen van
Blelle Prairie En <Je kinderen, die te
ver wonen, blijven er van 's Zondags
na de Hoogmis tot Vrijdagavond.
Alles is hier Fransdh, behalve 5 of
6 familie's die ,Duitsch of Iersch zijn.
Van daar wordt in de kerk hoofdzakelijk
Fransch gesproken met een kleine op
wekking in 't Engelsch.
Belle Prairie is gelegen aan de groote
Missisippi-rivier, de grootste rivier van
Noord-Amerika. De rivier is echter voor
schepen niet bevaarbaar, maar toch is
zij van groot gemak. Dag in, dag uit
ziet men het water bedekt met afge
kapte boomen, die zoo met den sterken
stroom op een goedkoope tn'anier naar
de zaagmolens vervoerd Worden. Iedere
boom is .gemerkt met een gewaarborgd'
lettermerk! en natuurlijk weet iedere
zaagmolen Co. haar eigen merkf., Bij de
zaagmolens heeft men een dam vervaar
digd Daar worden de respectievelijke
boomen opgehaald en de rest laat men
door. Natuurlijk blijven hier en daar
Veel boomen steken in modder, zand
banken en struiken langs den oejveri
Daarom gaat iedere maand een ploeg
werklieden de rivier Jangs om de ach
ter gebleven staramen los te maken.
Vier mijlen van hier ligt het stadje
Little Falls, met 3 katholieke kerken,
voor Duitschers, voor Franschen en En-
gelschen en voor Polen. Buiten deze
3 kerken treft men er nog 11 aan van)
andersdenkenden. Gelegenheid genoeg
dus om godsdienstig te zijn. Daar in
Little Falls is de eerste groote zaagmo
len gevestigd, aan de oever van dé rivier
en meer dan 500 lui verdienen daar
hun dagelijksch brood. Dit kan U een
klein denkbeeld geven van de stammen
die hier iederen dag voorbij drijven, te
meer als U dan nog bedenkt, dat nog)
niet de helft daar blijft, maar dat het
grootste gedeelte doorgaat.
Geachte lezers, dit is nu wel geen
bericht over ons leven in onze statie
van Onamia, doch ik!'hoop1, dat dit briefje
over mijn tijdelijke woonplaats U ook
aangenaam is. 1
fr. VAN DÈR HULST,
Belle Prairie, Minn.
De Week
in het Buitenland,
Omze lezers herinneren zich zeker, nog
wel de heftige F err er-campagne in
1911. Heel de Europeesche liberale en
socialistische pers, want het girngt tegen»
den clericaal Maura c.s. en dan zijn deze
twee het altijd broederlijk eens* schreeuw
den moord en brand, omdat Ferrer ge
heel conform de wetten des lands ter
dood veroordeeld' werd!. De groote) bla
den dicteerden, de kleinen schreven pa en
de geschiedenis van den dag) was daar.
Ferrer, de anarchist van de daad, betrok
ken bij den moordaanslag, gepleegd, op
Koning Alfons op den dag van zijn hu
welijk, werd plotseling aan 'de wereld
voorgesteld als een heilige. Hijj was een
martelaar en .gevallen 'als slachtoffer van
de kerkelijke reactie. Ja, men' ging zelfs
voor dit sujet een standbeeld! oprichten
in Brussel', dat er op dit oogenblik nog
staat tot schande van het verlichtte Euro
pa. In Spanje is men nu op dit oogenblik
bezig een campagne te voeren om dit
beeld weg te krijgen. De A. B. C., het
b'ad der liberalen te Madrid,) heeft een
aantal schrijvers en redenaars naar Brus
sel gestuurd om ze daar eens aan het
verstand te brengen, wie Eerreij is en te
protesteeren tegen de schande, welke;
Spanje wordt aangedaan door het hand
haven van dit standbeeld.
De Madrileensche correspondent van
het liberaal Handelsblad geeft een be
schrijving van Ferrer, welke zoo, interes
sant is, omdat ook het Handelsblad in
de dagen van 1911 dapped Leeft meege
zongen in het anti-clericale koor. Volgens
onze vaste overtuiging, zegt deze schrij
ver, kan er bezwaart ijle op de wereld
een standbeeld gevonden worden voor
een onwaardiger en tristiger sujet dan
Francisco Ferrer. De Spaans che regee
ring had reeds lang te) Brussel 'de ver
wijdering van het standbeeld moeten
eischen. Hij vertelt dan over zijn vroeger
leven, dat hij treinconducteur was* maar
op staande voet werd ontslagen, verdacht
van medeplichtigheid aan een moord, ge
pleegd in een coupé op een ippriesteïQ
Hij werd vrijgesproken, omdat het wét-
tig bewijis niet geleverd kon worden, of
schoon 'ieder er van overtuigd was, dat
zijn medeplichtigheid moreel bewezen
was. Daarna bespreekt hij de campagne
in de Europeesche pers, waarin Ferrer
werd voorgesteld als een zeergroot en
goed man, terwijl over hee( Europa d(ei
frnare liep van een, gerechtelijkemoord.
Wie de collectie, zegt de briefschrijver,
Europeesche persstemmen uit die dagen
van de martelingen in Spaanschej gevan
genissen enz. leest, kan niet palaten te
llachen en zidh verbaasd af te vragery
:.oe Europa zoo'n soep gelooven koin.
Doch Spanje is onder diej campagne en
kele jaren gebukt gegaan. Thans heeft
men echter genoeg gegevens over Fer
rer verzameld om m,et eert vies gezicht
de ware persoonlijkheid van den „zeer
goeden en zeer grooten martelaar" aan
Europa aan te bieden, met, beleefd ver
zoek excuus te maken, Def hardste slag
voor degene, die uit de Ferrerkwestie
pjolitieke munt wilden slaan, isv zeker het
onlangs door Ferrer's secretaris Leroy
gepubliceerd boek, getiteld „,Los secre
tins del Anarquismo". Als secretaris van
Ferrer beeft Leroy jarenlang in de anar
chistische keuiken «meegökookt en was hij
van Ferrer's plannen volkomen op de
hoogte. In dit boek wordt Ferrer be
schuldigd, dat hij een complot) heeft ge
smeed om Koning Alfons op zijtn hu
welijksdag te vermoorden; dat hij de
hand heeft géhad in een moordaanslag
en berooving in een trein; dat hij een.
Mademoiselle Ernestine Meunier, die hem
bij testament anderhalf millioen francs
had toegedacht, van kant maakte. Met dit
geld stichtte hij de z.g. moderne scholen»
die men in Europa zoo prachtig vond,
voegt de schrijver er sarcastisch bij. Die
scholen hadden volgens Ferrer ten, doel,
de 'gemeenschap te verwoesten in haar
grondvesten. In 1901 schreef hijy dat te
gen de macht van de( Kerk geen ander
middel bestaat dan de bom en het vergif.
Deze scholen moesten Spanje redden, uit
de handen der Inquisitie, die zoo in
quisitoriaal optrad, dat ze dergelijke scho
len, die in geen enkel ander land geduld
zcifden worden, kalm liet bestaan;!
Ziehier een oordeel van een 'liberaal
over Ferrer. Men zou haast niet kun nep
gelooven, dat de Ferrer-hetze pas 3 jaren
geleden is. De geschiedenis wreekt zich
wel snel'!
Prins W i 1 h e 1 m vov Wied speelt
zijn laatste troeven uit in Albanië, De
Mogendheden zouden reeds overeen ge
komen zijn, het voorloopig bewind aan
een internationale controle-commissie op
te dragen. De Ned. officieren worden het
eindelijk ook beu en verlangen, nu zij
toch niets meer kunnen uitvoeren^ weer
naar huis terug. Bovendien, de' vrijwilli
ge gendarmen deserteer en .bij tientallen,
zoo dat ,er van de 700| slechts een hon
derdtal meer over zijn. Over een eventur
eele opvolger van den Mb ret wordt reeds;
in de pers gesproken. Hiet laatste
nieuwtje luidt, dat Essad Pasja naar Kon-
stantinopel vertrokken is om daar over
een nieuwen opvolger te spreken, Essad
Pasja dat ontbrak er nog maar aan.
Met recht kan Albanië genoemd worden
het land der onbegrensde mogelijkheden.
De nieuwe Aartshertog Frans
Jos eph en zijn gemalin Zita hebben een
goede pers. Alle bladen, "bijna zonder
uitzondering, prijzen de goede hoedanig
heden van bet Aartshertogelijk paar. 't
Is 'te hopen, dat zij d.e voetstappen druk
ken van hun waardige voorgangers.
In Ierland begint het nu te span
nen. I^e Unionisten hebben bij. manifest
verklaard, dat een vergadering van. "tién
Unioinis'tischen raad van Ulster op mor
gen zal worden gehouden, alst veigade-
ring van de voorloopige rejg|eering. I;n Ul
ster, zoo heet het, zal het gezag van het
Iersch e parlement niet worden ^rkencL
Men vreest voor ernstige gebeurtenissen,
daar de toestand donkerder is) dan ooit
te voren.
In Frankrijk viert het anti-clerica-
Iisme weer hoogtij. Nauwelijks is VivianA,
de man die" jde lichten aa,n den hemel
wilde dooven, aan ide regeering, of de
Katholieken moeten het ontgelden.
Ln den Parijlschen ministerraad, 30 Juni
(ji. op bet Elysee gehouden,;'is besloten
in overeenstemming met de wet op
de congregaties rbij presidentiaal be
sluit de opheffing te gelasten van 15
congregaties of congreganistische instel
lingen, die geen openbaar nut beoogen,
en bovendien de 126 laatste congreganis
tische onderwijsinrichtingen te sluiten, dié
nog moeten worden opgeheven na de ten
uitvoer legging van de wet van 1904.
Tegen dit besluit is geprotesteerd
door kardinaal Amette, aartsbisschop van
Parijs, èn in naam van den godsdienst
en de Kerk, èn in naam van het open
baar belang, want de geestelijke scholen
kosten niets aan den staat en heel weinig
aan de gezinnen. Al berust het besluit
op een wet, het is er, naar Mgr. Amette
doet opmerken, niet minder onrecht
vaardig om.
Hiij voegt er nog het volgende aan
toe: „Wij zullen pns best doen, in al
onze parochies, wat het ook koste, vrije
christelijke scholen te 'herstellen. Wij
Zullen daarbij vele tmoeilijkheden te over
winnen hebben, we zullen onze uitgaven
meer dan moeten verdubbelen, maar de
Katholieken zullen begrijpen, dat het er
oim gaat de zielen van hun kinderen te
rediden en hun edelmoedigheid zal onze
opófferingen niet bemoeiLijken. Ook aan
toewijding zal het ons niet ontbreken;
wij zullen dn voldoend aantal onderwij
zers en onderwijzeressen vinden, die zon
der godsdienstige wijding1 te hebben,voort
zullen gaan, aan onze dierbare kinderen
de zoo noodige weldaad eener christelijke
opvoeding deelachtig te doen worden."
Waar blijven nu de liberale en socia
listische schreeuwers, die tegen elke ver
drukking en rechtsverkrachting protes-
teeren'? JOHN.
Weekpraatje.
Er was Woensdagmiddag buitenge
woon veel publiek voor hef raadhuis te
Amsterdam. Een klein leger politie-agen-
ten had moeite het verkeer in het redhte
spoor te houden,. Wat was er aan de
hand? Eenige honderden gemeentewerk
lieden hadden vrijaf genomen en£ eisch-
ten met een briefje op hun r>et of hoed
twee weken vacantie en 50 pCt. toeslag.
Dien middag zou in den raad aan de
orde komen: „De vacantieregeling voor
de gemeentewerklieden". Op de publie
ke tribune in de raadszaal| zatenj zes re
chercheurs, een ander deel van gemeente
werklieden, die vrijaf haddien genomen,
nog veel mensehen, die men de handklap
pers ,van de sociaal-democraten zou) kun
nen 'noemen. Maar het werd avond voor
de voordracht van B. en, Wj. inzake va
cantieregeling aan de orde kwam. Het
dagelijksch bestuur van Amsterdam wil
een volle week vacantie geven( mei; be
houd van loon, 'plus een toeslag. De toe
slag zou bestaan in f 10 per man, uit
te betalen door middel vani eenl vereeni-
ging, welke zich ten doel ^stelt goedkoops
reis en verblijfgelegenheid gedurende den
zomer te verschaffen. Neen, zeggen som
mige raadsleden, deze voorstellen gaan
nog niet ver genoeg. Geen f 10, maar
f 15 en in handen van de werklieden*
Zij zijn wijs en oud genoeg om te weten,
hoe zij dat geld in,' hun) vacantie moeten
besteden. Z|ij zijin verder van oordeel,
dat ook de losse werklieden) vacantie
moeten 'hebben., voor elke twee maanden
in dienst léi^n d(ag vacantie. Gaat een,
'werkman Voor jzijn vereeniging naar een
of ander congres, dan moetj hemj verlof
worden gegeven met behoud van salaris.
Des avonds was de betoogersmenigte
tot 500 man aangegroeid en^de publieke
tribune propvol. Maar tot 9 uur.'moesten
de mensehen nog geduld hebben., Te 9
uur zette broeder Pothuis in. Om 11 uur
stonden nog verschillende sprekers inge
schreven, Wethouder Wibaut, de sociaal
democratische wethouder, die de voor
dracht bad ingediend), moest 'nog met
een breed betoog komen, enj dan replie
ken. 'Men wilde de vergadering verdagen.
Daar kwam halfbroeder KI. de Vries het
voorstel doen „de gewichtige voordracht"
nog denzelfden nacht af temaken". Daar
kwam echter niets van'. De waannemendq
voorzitter, wethouder Serrurier, sloot de
vergadering, ging heen en liet de raads
leden aan hun lot over.] 'In de eerstvol
gende vergadering voortzetting. ;W)aarom
ik deze Amsterdams che aangelegenheid
in het weekpraatje bespreek? Omdat.ik
tegen vacantie ben? Heelemaal niet! Een
mensch, die het geheele jaar flink ge
werkt l^peft, komt minstens een week
vacantie toe met behoud van loon. ,Waar
ik het niet mede eens ben is met die
toeslag. En ik kan besf begrijpen, dat er
raadsleden zijn, die zeggen, dat dleze toe
slag een beleediging voor dent werkman
is. Maar dat niet alleen. Die f 10 toeslag;
beteekent een uitgaaf van f 60.000 voor
6000 werklieden. ,H,et werk moet ook
gedaan worden. Dus losse werklieden,
waardoor de loonlijst verhoogd wordt
met f 145.000. En waar blijven nu de
neringdoenden en andere werklieden ,Die
mogen met hun belastingpenningen het
snoepreisje van de gemeentewerklieden,
betalen en zelf te huis. Mijven., "Aan het
zaakje zit een politieke kant. De gemeen
tewerkman zegt tot de raadsledenstem>-
men zooals ik wil en anders gaan jullie er
uit. Er is dan ook een wedijver tusschen
vrijz.-dem. en soc.-dem. raadsleden om
den werkman ter wille te zijn. |Of het
geld kost, of hun voorstellen; dq finan-
cdeele draagkracht der gemeente te boven,
gaan, er wordt niet naar gevraagd- het is
een loven en bieden tusschen' vrijzinnig
en sociaal-democraten. De heeren zijn
lid van den raad bij| de gratie van den
werkman, dus wil de een den ander over
troeven.
De volgende vergadering zal de).poli
tiek een groote rol spelen*" wanneer dq
heeren Oudegeest, Piet Nolting en, Wi-
baut in het strijdperk treden. De heeren
zijn bang voor hun zetels^ dus maar ge
ven wat gevraagd wordt.
Gelukkig zijn er nog andere raadsleden,
schrijft de Amsterdamsche correspondent
van de Arn'hemsche, dan $.ociaaiidemo-
craten en vrijzinnig-democraten. Anders
zag het er voor dö burgers treurig uit.
Wanneer die heeren niet wat geremd
werden, dan zouden er de dwaaste voor
stellen doorkomen, want de heeren; wet
houders zijn in den regel nog al slap
in de verdediging hunner voorstellen: en
de Burgemeester laat in dent regel maar
pratep; vindt alles goed en maakt -er
zich af met er op te wijzen, dat het
veel geld kost, maar datrde heeren het
zelf moeten weten;. En al' begrijpen de
heeren van de uiterst linksche partijen
drommels goed, dat sommige voorstellen
boven de financieele krachten der ge
meente gaan, Ifoch worden ze gedaan
en verdedigd.
En waarom
Omdat die heeren pij de gratie van den
werkman lid van den Raad zijn.
Zie moeten door dik enl. dun voor den
werkman opkomen.
Doen ze dat niet, dan; zijn hun dagen
geteld als Raadslid.
PEDROSER.
De wijsbegeerte van St. Thomas.
Er is voor Italië en de bijbehoorende
eilanden een Motu Proprio verschenen;
van Z. Hi. Paus Bus X betreffende de
wijsbegeerte van 'Sint (Thomas.
De Paus iwïli, dat deze aan al de Ka
tholieke seminaria, colleges, universitei
ten wordt gedoceerd en dat geen acade
mische graden in de H'. Theologie meer
kunnen verleend worden door instellin
gen, die zich niet ten deze aan^s Pausen
voorschriften houden.
Wij ontleen en aan dit Motu Proprb
het volgende (uit de vertaling des
„Maasbode")
