Uit de Pers.
ii9) MAGNA.
Derde Blad behoorende
bij De Leidsche Courant van
Zaterdag 28 Maart no. 1356
Het ontwerp-Treub.
Dr. Nolens wijst er in de N. Ven L
Ct. op, dat in het ontwerp-Treub en in
zijn toelichting met zorg het woord
„staatspensioen" is vermeden.
Misschien omdat de voorsteller zelf
een hevige bestrijder van staatspensioen
was. ien waarschijnlijk nog een tegenstan
der gebleven is.
Misschien ook omdat het onjuiste van
de benaming wordt ingezien.
Pensioen toch wordt verleend opgrond
Van bijdragen.
En waar het toegekend wordt zon
der bijdragen van de gerechtigden, ge
schiedt dit tengevolge van de voorwaar
den bij de indiensttreding hetzij door
stelling hetzij door arbeidscontract
Van het een zoo min als Van het ander
is b'ij het zoogenaamde staatspensioen
sprake.
Maar ook de naam „ouderdomsrente'"
die thans aan de uitkeering wordt gege
ven. is even onjuist, betoogt dr. Nollens
verder.
Rente staat in dit geval1 in verband
met premiën die betaal'd Zijn om de
rente te kunnen trekken.
Van premiën nu is in dit ontwerp geen
sprake.
Het is een kostel'ooze rente.
Kosteloos n.L voor de rentetrekkers,
maar niet kosteloos voor den Staat
De uitkeering door het ontwerp be-
.oeld heeft met verzekering en rente
niets te maken.
Zij behoort tot het gebied der ar
menzorg.
De eenig juiste naam kan dan ook
geen andere zijn dan ouderdomsbedee-
ling.
De naam verandert wel de zaak niet
maar het is toch wenschelijk, dat aan
de zaak de naam gegeven (wordt, die haar
toekomt
in de „Vrijzinnig-democraat" bej
spr. 'rt Ph. K. (prof. Kohnstamm)
Treul/s wetsontwerp en zegt dat zich
door den tijdelijken nood der schatkist
het wetsontwerp zooal's het daar ligt
(met uitsluiting der bedeelden) nooit
laat rechtvaardigen.
Hij stelt daarom een compromis voor:
de uitsluiting! der bedeelden zou moeten
verdwijnen uit de Considerans en uit art.
1 van het ontwerp, en onder toevoeging
van een bepaalden datum1 waarop zij
«"■vervalt in een overgangsbepaling moeten
worden opgenomen.
Onze sigaren- en tabaksindustrie
bedreigd?
In het Eindhov. Dagblad lezen
we
Wiel schijnen zich donkere wolken
saam te pakken boven de sigaren- en
tabaksnijverheid in ons l'and.
Pas getroffen door zwaarderen druk,
voortgevloeid [uit sociaal economische be
wegingen van den jongeren tijd, dreigt
daar nu weer van regeeringswege een
plan om de grondstof te belasten, op
zoodanige wijze, dat heel de industrie
er door dreigt te worden geschokt.
Onze voormannen in de beweging der
sigaren industrie zien het opkomend go-
vaar maar al te wel bij tijds onder1
de oogen.
De heeren Chr. Houtman uit 's Bosch
en J. de Vlam uit onze stad, respectie
velijk als voorzitter en onder-voorzitter
van den R. K. Zuidelijken Patroonsbond
van Sigarenfabrikanten hebben reeds
met Z. Exc. den heer Bertling, minister
van Financiën, geconfereerd in -zake de
voorgenomen tabaksbelasting.
Ook elders wordt in belanghebbende
kringen gedelibereerd over het gevaar,
dat in aantocht is.
Want er bestaat zeer veel kans, dat
de belasting er komen zal 1
FEUILLETON,
August za'g hem met glazige oogen
en dronkemansblik aan.
D|ie... die Dornick is mij hee... hee-
lemaal onverschillig... Die is... mij meer
dank schul... schuldig, dan ik hem...,
stotterde hij. Ik... ik heb den brief ge-
(geschreven. Maar ik heb het niet
niet voor hem gedaan.... .niet voor
'icm, lalde hij verder. Zij heeft thans
den.... brief en zij die andere trouwt
met... met hemen ik heb het gedaan
niets zeggen.
Hij bleef nu staan, brak plotseling in
jammerlijk geschrei los, en verzekerde
dat hij de ongelukkigste mensch was.
Frans wist niet wat hij uit dit gezwets
moest opmaken;'hij zag slechts dat zijn
broeder in dien ellendiger, toestand ver
keerde, die op een woeste zwelgpartij
pleegt te volgen. Dat hij op zulke slech-
1 wegen geraakt was, had hij niet ge
tocht, en hij maakte er zich daarom een
verwijt van, dat hij zich niet meer om
hem bekomimerd had.
Voor het oogenblik bleef hem niets
anders over dan hem naar huis te be
reiden. Hem vast bij den arm nemend
flng hij met hem voort, in stilte hopend,
Het debietrecht op tabak en sigaren
kon door flink optreden indertijd nog
jvooikomen worden, maar meestal is de
geldnood der Regeering zoo nijpend, dat
iedere goede gelegenheid met graagte
zaL worden aangegrepen, om aan de
noodige middelen, de dubbeltjes te Jo
in en, want tegenover de benoodigde som
men voor sociale wetten en anderen gel-
dellijken achterstand moet coute que cou-
te een evenredigheid gevonden worden.
Extra opcenten zullen geheven worden
op bedrijfs- en vermogensbelastingen.
Een bierbelasting en de onderhoorige
tabaksbelasting zijn in 't vooruitzicht.
En nog zullen daardoor de vereischte
millioenen wel niet gedekt zijn.
Wat dat voor onze sigarenindustrie
zal geven, mag de hemel weten, maar
veel goeds stellen we er ons niet van
voor. Integendeel, het zal van kwaad
tot erger leiden.
Want de feiten ziijn daar glashelder
om' te bewijzen, dat iedere druk op leen
•Consumptie of genotmiddel gelegd, op
'een (Vermindering of vernietiging van <de
welvaart in die materie moet uitloopen.
Zoodra de pijp, tabak of de sigaar,
beduidend meer zal moeten kosten als
thans, zullen in de eerste plaats de
minst met aardsCh bezit bedeelden, n.l.
de arbeiders, de beambten, de kleine
particuliere en neringdoende midden
stand, hunne uitgaven daardoor inperken
t>f zoo goed als terughouden, ergo ont
staat verbruiksvermindering, met als ge
volg industrieverslapping en werkloos
heid.
In ieder l'and, waar een of ander ar
tikel zeer zwaar werd belast, daalde van
stonde af-aan het debiet.
Zie sleChts naar de zware tabaksbe
lasting in Engeland, DtuitsChland, Ame
rika en Canada.
Dioch nog erger maakte men het in
de Eerste Kamer, waar .een der leden
kortelings in overweging gaf, 't mono-
poli evraagstuk eens onder handen te ne
men.
Wanneer 't in Zijn uiterste consequen
tie dien weg eens uit moCht gaan, dan
ligt de welvaart in 't betrokken artikel
er geheel en al. Dat hebben de z g. re
gie land en, Frankrijk, Spanje, sommige
Balkanstaten e. a. bewezen.
In Frankrijk krijgt men voor veel geld
slechte sigaren en nog slechtere .luci
fers, zoo ook in andere landen, waar
het staatsmonopolie vigeert
Het volk rookt er zoo goed als niet,
behoudens dan sl'eChte sigaretten, die
nog 't best voor de smalle beurs be
reikbaar zijh.
En 't eigenaardigste feit doet zich
in di|e landen voor, idat de 'Staat zijne
produkten naar andere landen tegen zoo
danige jcohcurreerende prijzen levert, dat
ze daar goedkooper te verkrijgen zijh
dan voor de onderdanen in eigen land.
Monopolie en 'Cijns op de artikelen
Van het eigen land baren nijverheids ver
slapping en armoede, tekortdoening en
gen otsontrooving.
Daarom' hoog de actie voor het onbe
lemmerd, onbelast Voortwerken onzer
zoo gewichtige tabaks- en sigarennijverJ
heid.
De kluts kwijt.
De Standaard schrijft:
In de Afdeelingen is Links ditmaal de
kluts kwijtgeraakt.
Links heeft een onbetwistbare meer
derheid in de Tweede Kamer. Links kan
dus ten minste in drie van de afdeelin
gen heer en meester zijn. Toch kreeg
Rechts ditmaal drie voorzitters. Links
slechts twee. Voor de vice-voorzitters
liep het zélfs nog vreemder. Voor het
ondervoorzitterschap kreeg Rechts vier
van de vijf plaatsen, en Links maar één.
Nu is 't waar, dat !de verdeeling van de
leden over de vijf afdeelingen, die bij 't
lot gaat, soms vreemd uitvalt. Maar
hier staat tegenover, dat in de Afdeelin
gen, waar de keuze moet plaats hebben,
de partij die aan het bewind is, veelal
completer opkomt, terwijl de oppositie,
wetende dat ze toch in minderheid is,
meestal sloft.
dat hij geen bekenden zoude tegenko
men.
Nauwelijks had hij echter eenige schre
den met hem gedaan, toen een ruiter,
uit een rijpad komend, regelrecht op
hem1 afkwam. Frans' scherpe 'blik her
kende terstond baron B'ehrenberg, den-
gene, die hij allerminst gaarne op deze
Wijze tegenkwam'. Vlug trok hij zijn broe
der ter zijde achter een groep boom en
om1 den ruiter eerst te laten passeeren.
Maar voor hij die plaats bereikte,
kwam |v.an de tegenovergestelde Zijde een
equipage aan. Twee dames zaten er in,
een reiskoffer stond naast den koetsier.
Equipage en ruiter kruisden elkaar nu;
Frans zag, hoe de ruiter de .teugels in
hield en groette. Spoedig daarop hield
ook het rijtuig stil en de dames wissel
den eenige woorden met Behrenberg.
Plotseling verschoot Frans van kleur.
Zag (hij dan overal slechts dat eene beeld
waarvan zijn gedachten vervuld waren?
Was dat niet zijn schoone bezoekster
van den vorigen dag?
Maar reeds rolde het rijtuig weg. Een
korte pooze begeleidde de ruiter het om
daarna in een rijlaan te verdwijnen.
Sapristie, Hellbrincüc, je hebt in uw
jongste artikel' een gloed gelegd* alsof
ge tot de dichters wildet overgaan
zeide eenige dagen de chef defc courant,
van zijn lectuur opziende, tot Frans, die
In de Centrale afdeeling heeft Rechts
nu weer het heft in handen.
Oebruike ze het wijselijk I
De gemeenten in den steek gelaten.
De (AR.) Rotterdammer schrijft:
Mimster Bertling is de man van de
kleine middelen.
Wat guldens van het bier, nog wat van
de tabak, uit het suikerpotje gegrabbeld,
op de successie wat gelegd en dan hier
en daar nog wat centjes afgepingeld.
Het eene gat stoppen met het andere.
Het zaakje zoo wat sleepende houden,
totdat er een wijzere komt, die radicale
genezing brengt.
Er zal ook wel eens een wijzere ko
men en dies kunnen Minister Bertling's
pogingen met zekere gelatenheid aan
schouwd worden.
Maar zoo gelaten zijn wij toch niet,
of op een onvervulde belofte van links
moet toch worden gewezen.
Schande was het dat Minister Heems-
ker,de oud-wethouder van financiën van
Amsterdam, niets voor de gemeentefi-
nianciën deed.
Het verwijt was onrechtvaardig, want
Minister Heemskerk diende een ont
werp in, dat aan de gemeenten opcen
ten uit de belasting op de naamlooze
vennootschappen toestond.
Een goed idee denkt Minister Bert
ling.
Maar die inkomsten kan ik wel ge
bruiken, en hij legt er voor het Rijk be
slag op.
Zoo worden de gemeenten in den
steek gelaten.
Alweder een valsche verkiezingsleus
ontmaskerd
Gebrekkig idealisme.
Een in menig opzicht zeer merkwaar
dige rede, aldus het Centrum, is on
der bovenstaanden titel uitgesproken
door den Utrechtschen hoogleeraar Kou-
wer, bij de viering van den 278en jaar
dag der Universiteit
Harde waarheden werden door den
spreker gezegd.
Harde waarheden en droevige waar
heden.
En aan het slot zijner rede wees hij
op de scherpe tegenstelling van het pes
simisme en idealisme, welke onze tijd
te aanschouwen geeft, deed hij uit
komen, hoe allerlei idealisme het pessi
misme niet vermag te verdrijven.
Daaruit blijkt dan wel, hoe gebrekkig
dat idealisme is.
En dit geldt niet slechts voor onze
dagen.
Beperking van het moederschap, be
snoeiing van den stam, vernietiging van
het ras zelfmoord Üuis op! reusachtige
schaal ziedaar wat de geschiedenis
der menschheid ons leert, zoover de blik
in het verleden reikt, en zoover hij de
nevelen der toekomst kan doorboren,
zeide de hooggeleerde redenaar.
„Eén doorgaande stroom van pessimis
me, altijd door den zelfmoord zoekend.
En toch, zooveel idealisme aan alle kan
ten. Is de sociaal-democratie uit gebrek
en wrok geboren, is de vrouwenbewe
ging, uit dezelfde bron opwellend, niet
een zuiver mensch el ijke, maar 'daardoor
ook gebrekkige uiting van idealisme 3
Wemelt het onder ons niet van idealis
ten, ijveraars voor de vredesgedachte,
voor een wereldtaal, voor een gelouter-
den godsdiehst? En toch die eeuwenoude
zelfmoord der. massa."
Inderdaad, zulk idealisme toont wel
hare donkere schaduwzijden.
En ook Prof. Kouwer weet daartegen
geen ander middel aan te geven, dan het
geloof der menschheid in haar toekomst.
Maar wat zal dit „geloof" beteekenen
en welk heil kan het brengen, indien het
zich beperkt tot de aarde?
Het groote gebrek van het idealisme,
dat geen pessimisme vermag te verdrij
ven, geen zelfmoord der massa weet te
voorkomen, is juist dat het niet verder
reikt, dan dit tijdelijk bestaan.
Een „geloof", dat zich ook slechts
daartoe bepaalt, zal dezelfde leemten
toonen als het gebrekkig idealisme, door
den hoogleeraar zoo scherp geteekend.
aan rijn lessenaar arbeidde. Ik ïjiag het
anders wel1.... Wleet gij intussdhen, dat
uw scihoone bezoekster de beroemde tnil-
lioenenprinses was. Hoe komt gij aan
deze kennis, hè
XXXVIII.
Sinds den .bal'avond in de villa van
Schultze had Bernard Zijh gemoedsrust
nog niet terug gekregen. Een innerlijke
onrust, een onzekerheid had zich van
hem' meester gemaakt, die hijl vergeefs
trachtte te overheerschen. Wlas het de
oude liefde, die zich in 't gehefm weer
de tegen het nieuwe gevoel, dat zich
aan hem wilde opdringen
Die oude liefdeHij had die voor on
aantastbaar gehouden. Een vonkje hoop
had altijd nog blijven leven, hoewel er
niets was, dat het aanwakkerde of zelfs
maar rechtvaardigde. Integendeel, alle
uiterlijk verkeer had immer een geluk
kige oplossing tegengewerkt Acht jaren
waren erover heengegaan en door het
treurig verloop van het huwelijk zijne/r
zuster was de verhouding tot de Lands-
krons nog losser geworden. De Lands-
krons hadden sinds lang hun familiegoed
niet meer bezocht en tengevolge van;
Magna's afgekeerdheid van alle mededee-
lingen \was de briefwisseling tusscheirt
beide familiën afgebroken. Hadide Ber
nard minder te Idoën gehad, dan zou1 hem
de scheiding nog zwaarder gevallen zijn.
Er is maar één oplossing.
Zij ligt in de erkenning van het bo
vennatuurlijke, in het geloof aan een le
ven na dit leven, waar een licht daagt,
dat schijnt door de eeuwigheid.
Ingezonden Stukken,
Bulten ^fyantw*JfjrdeH}kfteldiïa rtïfat'ffe.
I TER-AAR, 2Q^K i 4.
Mijnheer de Redacteur i
Met verbazing hebben velen met mij
de advertentie gelezen in uw blad van
Zaterdag 14 dezer, waarin alle manne
lijke inwoners van Ter-Aar boven de
25 jaar werden opgeroepen om te Ver
gaderen in het zaaltje van Mej. wed.
Lammers aan Aardam.
IHoe bespottelijk, om 600 menschen te
noodigen op een plaats, waar stellig niet
meer dan 50 man een zitplaats kunnen
vinden, zooals Maandag is gebleken,
Uw berichtgever zegt, dat een goede
50 man opgekomen warenhij had er
wel! kunnen bijvoegen, dat zich wel twin
tig menschen met een staanplaats1 moes
ten vergenoegen, 't Is bepaald jammer,
M. d. R., dat in de advertentie er niet bij
gestaan heeft, dat alleen verlichte
mannen werden verwacht. iWjant heusch
op al dat domme volk was niet gerekend
door het Comité (van openbaar welzijn
Toen die dompers dan ook niet direct toft
het geheime genootschap wilden toetre
den, werden ze er lekker uitgebonjourd.
Dwarskijkers hadden de verlichte heeren
niet noodig. Dat kleedt wel, zoo geheim
zinnig te doen, zoo echt lbge-achtig, niet
waar
En dan (noemt zich jjiie verlichte veifeeni-
ging „gemeentebelang". Je moet maar bru
taal zijn. De belangen van Ter-Aar won
den natuurlijk door onzen gemeenteraad
niet behoorlijk behartigd. Dat zouden
de verlichte heeren hem anders flikken,
't Is intusschen wel teT betreuren* dat
de domperige kiezers niet van de heeren
gediend zijn. Maar wat zuilen de ge
in eentebelangers nu toch in het stiekume
geheim hunner gesloten vergaderingen
uitvoeren Waarschijnlijk niet meer dan
wat onvruchtbare critiek oefenen op den
gemeenteraad en op allen, die in het
openbaar of bijzonder belang werken
zonder zich te doen voorlichten door
„gemeentebelang".
IK dank JJ, Mv d. [R., voor de plaatsing,
EEN DER 600.
Aan de Roomsch-Katholieken
van Nederland.
Wlie kent niet die nuttige, ja noodza
kelijke instellingen, welke men de R. K.
Militairen vereenigingen noemt.
Misschien hebt gij zelf in uw jeugd
haar weldoende invloed ondervonden,
misschien zullen eens uw kinderen onder
haar vleugelen beschermd worden tegen
zooveel gevaren aan den dienst verbon
den. Honderden jongelieden van stad
en dorp neemt zij jaarlijks onder hare
hoede.
Zij is het die onze Roomsche jongens
flink tracht te houden, ook buiten het
waakzaam oog hunner zorgvolle ouders.
Zij is het die maakt, dat de kiemen
van een godvruchtig leven niet worden
verstikt, welke met zooveel zorg door
braven vader en moeder in het hart zijn
gelegd.
Nu is het voor zulk een vereeniging
dat wij een beroep doen öp de Roomsche
milddadigheid. Onze vereeniging in Go-
rinchem is veel te klein. Er moet ge
bouwd worden, maar het geld ontbreekt
Er moet een betere gelegenheid worden
gegeven om onze jongens van de straat
te houden, maar het geld ontbreekt.
Komt Katholieken van Nederland,
helpt ons in ons heilig streven. Steunt
ons door uw aalmoezen en giften. Werkt
met ons mcdL om spoedig in dczedriiir
gende nood te voorzien en een beter
lokaal op te trekken voor onze Room
sche soldaten.
Gorcum, de stad der Martelaren, heeft
toch wel recht op uw hulp en mildda-
digen steun, önze zaal zal worden toe
gewijd aan de roemrijke Martelaren.
Die gebeurtenissen van dezen veelbewo
gen tijd hadden echter het gevoelsleven
wel wat op den achtergrond gedrongen
en ihij kon het zich niet verhelen t—,
de vrieiidschapi van zijn kleine vriendin,
de roerendie trouw, die zij hem toonde,
hadden hem zijn eenzaamheid; milder
doen gevoelen.
Over die vriendschap; 'geloofde hij zich
intusschen niet meer te kutunen bedrie
gen. Waarom zou hij die ook niet er
kennen voor wat zij was, en met de
wederliefde, die zij verdiende, beant
woorden? ,Hij gevoelde het: 'tbehoefde
hem slechts één woord te kosten, en dan
zou Idat (warme hartje «rich voor hemi
openen, dan zou hij de(n schat van liefde,
dien het verborg, den zijne mogeji noe
men. ,De onverschrokken wijze, waarop
zij gedurende het bal zijn partij getrok
ken had, had een levendig en indruk op
hem gemaakt Dat meegaan met zijn
denken en gevoelejm, die warme deel-
neming voor zijn lot stonden in gevaar
lijke tegenstelling met dat onverzettelijk
vasthouden aan eigen inzicht, dat Tiny
indertijd had aan den dag gelegd en hem
zijn geluk gekost had.
Steeds opnieuw zag hij Edith voor zich
staan, Ihaar groote glanzende pogeji triom-
feerend op hem gevestigd, en de zoete
vervoering, die hem aangegrepen had*
toen hij met haar de zaal rondvloog, liet
hem niet meer los.
Uit liefde dan voor onze gemartelde
helden, steunt ons door een aalmoes en
zendt uw giften, groot of klein, bij den
penningmeester A. van Buggenum,
Sergeani-Majoor-Schrijver, Ranselpoortf
Gorinchem.
Moge vele Katholieke^ aan deze roep
stem gehoon geven.
Namens het Bestuur:
L. P. .WELTERS, Sergt lekl.
Leger en Vloot.
Soeptabletten.
De Minister van Oorlog heeft bepaald,
dat gedurende de in dit jaar te houden
oefeningen een proef zal gehouden wor
den met het verstrekken van §oeptablet-
ten aan de menages van de soldaten. Er
zullen twee soorten tabletten verstrekt
worden* nl* van erwten en van boonieur
meeL
Oud model kleeding.
De Minister van Oorlog heeft bepaald*
dat de oudi-moidel Jdeqdüng kan worden
afgedragen tot 1 Jan. 1918, de overklee-
ding tot 1 Jan. 1920, in plaats van resp.
1916 en 1918.
Uniform-wijzigingen.
Bij Kon. besluit zijn eenige wijzigin
gen aangebracht in de uniformen der
landmacht Het personeel van den staf
eener inf.-brigade zal voortaan in plaats
van het arabisch regimentsnummer van
het korps, waarvan het herkomstig is,
het romeinsch brigadenummer dragen op
de schouderbedekkingen enz.
De brigade staf grenadiers en jagers
draagt de grenadiersuniform, daarbij ge
plaatste militairen van het reg. jagers
behouden echter de jagersuniform.
De landweerplichtigen herkomstig van
het reg. grenadiers dragen in plaats van
de granaat op de schako's het cijfer van
het landweerbataljon, waartoe zij behoo-
ren, dus 3 of 32, die herkomstig van het
reS- jagers in plaats van de hoorn het
cijfer van het landweerbataljon jagers,
dus 36 of 47, terwijl de officieren en
adjudantonderofficieren der landweerba-
taljons grenadiers en jagers ter vervan
ging van de granaat of hoorn op den
kraag van de kortejas, een geborduurde
„L. Wl" dragen.
Het personeel van de luchtvaartafdee-
ling draagt de uniform van den staf van
het wapen of dienstvak, waarvan de be
trokken militair afkomstig is, doch op
den kraag van de kortejas (veldjas), of
van de attila, c.q. ter vervanging van het
daarop aanwezige embleem, een rotatie-
motor met schuin daarvoor geplaatste
luclitschroef.
Door 'den Minister van Oorlog is be
paald, 'dat aan de miliciens die bewa
pend zijn met het geweer of de karabijn
bij vertrek met groot verlof worden me
degegeven het wapen, alsmede de voor
werpen van ledergoed, welke aan hen
zijn uitgereikt
Land- en Tuinbouw.
De bloembollen.
De bollenvelden in .Haarlem's omstre
ken zijn nu geheel van het dekriet ge
zuiverd; met het natte voorjaar zijn die
werkzaamheden van langen duur ge
weest Alles ziet er nu frisch en groen
uit De crocus-velden staan in hun laat
ste bloeidagen, op de hyacinth en veld en
begint reeds hier en 'daar op enkele bed
den zichtbaar te worden welke kleur het
worden moet Vermoedelijk zal Paschen
juist jn de groote kijkdagen vallen.
Men meldt uit Hillegoni:
De bloemen tijd nadert allengs, de cro-
cussèn zijn vrijwel uitgebloeid. Het prach
tige geel der narcissen kleurt nu lang
zamerhand de duinen. De vroege hya-
cinthen vertoon en reeds duidelijk de kleu
ren, waarmee ze weldra zullen schitteren!
Blijtft het weer eenigszins gunstig, dan
wordt de hyacinthenbloei tegen Paschen
verwacht e
Ondanks dit alles, kon hij tot geen
besluit komen.' 't Was voorwaar niet de
koele wijze, waarop de „Ministerialrath"
hem bejegende, die hein van Iden beslis-
senden stap terughield|. |H,ij wist toch*
dat 'deze dien wil rijnier dochter niet 'ern
stig wederstreven zou. iWjat Edith's fa
milie aanging, was het hem wel niet
onverschillig, [dat die niet tot zijn stand!
behoorde, imaar hij was jegens niemand
verantwoordelijkheid voor zijn keus ver
schuldigd en ide liefde vermocht dat on
derscheid voor hem wel uit te wisschem
Over een andere vraag kon Bernard
echter niet licht heenstappen; dat was
het verschil van geloof.
Nochtans was het bij Edith's liefde
voor de Katholieke Kerk heel goed mo
gelijk, dat zij spoedig voor het licht
der waarheid van die Kerk de oogen zou
openen. Weliswaar kon hij niet ont
kennen, en zij had het hem onomwonden
gezegd, dat het haar nog geen behoefte
was geweest, naar de waarheid van ge
loofsvragen een onderzoek in te stellen.
„Waarom zou het zoo niet goed zijn?"
had zij gevraagd, en daarbij gezegd, dat
haar hoofdje niet voor denken en onder
zoeken Ideugde. Maar zoo niet haar -hoofd,
meende Bernard, dan zou toch gewis haar
hart hierin den drang der liefde voigen.
(Wordt vervolgd.)
