23 BUITENLAND. DE TWEE VRIENDEN. BINNENLAND. 5e Jaargang No. 1228. Esaa-easa OUDE SINGEL 54, LEIDEN, latere. Telefoon 935. Postbus 6. BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAO. UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAOEN DE ABONNEMENTSPRIJS bedraagt met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden 9 cent per «eek 10 por kwartaal; bij onze agenten 10 cent per week, 1.30 per kwartaal. Franco post /1.50 per kwartaal. Afzonderlijke nummers 21/, cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 5 cent Donderdag October 1913. De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1—5 regels 0.75, elke regel meer 15 cent Ingezonden mededeelingen van 15 regels 1.50, elke regel meer 30 cent met gratis je wijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Qroote letters naar plaatsruimte. Kleine Advertentiöngevraagde betrekkingen, huur en verhuur, koop en verkoop (geen handels-advertentiBn) 1—5 regels 25 cent Iedere regel meer 5 cent; aangeboden betrekkingen 15 regels 50 cent Iedere regel meer 10 cent Ietwat verbluffend. lenige maanden geleden stonden de rijsche bladen vol bijzonderheden over „politieschandaal" te Parijs. Eenige 11e dienders" „dofgajessen" hee- ze in de Hollandsche dieventaal, oinM ze immers doffe knoopen hebben den afpersingen gepleegd hebben! en. eigen houtje zoogenaamd bewijsma- aal in de zakken hunner slachtoffers" )ben gestopt. Wen stond er verbaasd van dat zoo, in „la ville lumière" [gebeuren kon. de Amerikaansche [politie is men ke dingen gewoon, maar ini Parijs, dat' itrum van beschaving Wlaren de aap- :n er al niet gevaarlijk genoeg, moes- daar nu nog onbetrouwbare agenten komen. Men riep om licht in die duistere ik. Een proces zou dit ontsteken en{ hier het resultaat: de procedure is ge- digd met de vrijspraak der beklaag- d. 'i. !de 'stille dienders, en eem beris- ïg aan het adres der agentem in uniJ m, die hun „doffe" collega's beschul-y rd hadden. Hoe hebben We 't nu? De Fransche rechtspraak baart meer) rrassingen, in treurige huwelijkshisto-J :s b.v. Hier echter is geen ziekelijke' ifdesopvatting in 't "spel, zoodat We ge- igd zijn aan te nemen, dat de rechter, juiste uitsp'raak vleide en dus' dei tillen"' belasterd zijn. Blijft over "de intoestand, dat andere 'politiedienaars lasteraars Waren, wat evenwel nogi it op corruptie behoeft .te wijzen, want pusie en ontevredenheid tieren overal, fntusschen nogmaals: hoe hebben we nu? Waren dan de bladen, die inder- d schande riepen over de Parijsche ilitietoestanden, zoo slechts Ingelicht i er lichtvaardig ingeloopen? We 'moeten zulks Wel aannemen. $aar dan zouden We deze conclusie illen trekken: laten we nog voorzich- [ér worden met het "accepteeren van at die kranten ons opdisschenl. Ze pakken Wel eens uit over de Room- hen ook, hè? Nu, dan weten we waar in ons te houden. 1 ALGEMEEN OVERZICHT. Dat 'we zoo maar niet aanstonds de le ng mogen aannemen over de j onlusten in Portugal oor öe regeering gegeven, zegt ons het ericht dat de cencuur Weer danig werkt! let ls dus al mooi dat de regeering elf «sprak van ernstige onlusten, wellicht at ze zullen blijken gevaarlijker te zijn an tie regeering ze wil voorstellen. Eeni ing Is zeker, dat de officieele mededee-, ngen elkaar leelijk tegenspreken!. In een' lededeeling aan de gezantschappen! rerd verklaard dat monarchisten be roofden ieen oproerige beweging uit te okken, waarin zij echter volkomen faal-* len. Eenige telegraaflijnen en een sp|Oorj FEUILLETON. 118) In de verte lagen cie heide en de 'osschen Waarboven hier en daar zich :enige rotsgevaarten verhieven. Aan den anderen kant had men eenige 'euvels, ofpj »wier golvende hellingen de akkers 'waren van koren, boekweit en andere landbouwvoortbrengselen, die er tegenaan 'lagen als vierkante tapijten, groen, 'geel of bruin. Nergens eenige versiering, geen bloe men, een strenge, koele eenzaamheid. 'Hier 'had Thérèse Nollani nui 3 jaren geleefd, zoude r eenige [gemeenschap met 'de buitenwereld, bijna zonder fe Weten wat er van haar vrienden gewor den Was, of zij levend! of dood waren. Wielk treffender bewijs vari haar wan hoop had zij kunnen geven? De 'jonge vrouw kwam spoedig terug. Zij wenkte Jean en zeide: Kom. s [Het was Suzanne d'Evron. Rijk en schoon als zij Was had zij vol- JP de aardsche genoegens kunnen sma- Ken, maar zij verkoos daarboven het le van van afzondering en gebed. lijn werden beschadigd, hetgeen echter, geen verwarring in het verkeer teweeg bracht en geen persoonlijke ongelukken' ten gevolge had. Een man, die de hand heeft gehad in deze aanslagen, is gei arresteerd. Geen lenkele (militair nami djeel aan de oproerige beweging. D,e regeering Was volkomen op1 de hoogte van de samenzwering en| zal dd verantwoordelijke leiders straffen. Geen van dezen werd aangetroffen op: da plaats pvaar zij zich volgens afspraak zouden bevinden. In! het geheele land' heerscht rust. 1 1 De civiele gouverneur van Lissaborf beweerde verder in een door hem uitJ gevaardigde proclamatie dat de sam'en-1 zWeering wijd-vertakt was ov.er het ge-- heele land, doch dat desniettemin del orde overal gehandhaafd bleef. De grondwettige waarborgen zijn nog onaangetast, maar de regeering behoudt zich het recht voor haar toevlucht te ne men tot maatregelen, welke de omstan digheden kunnen' vereischen. Djt laatste zinnetje geeft al iets te denken. Terwijl echter van deiï eenen kant de regeering beweert dat geen mili-f taire elementen in Het oproer betrokken! zijn 'Jlaat zij van den anideren kant bet volgende telegram los. Eenige der gearresteerde personen be-i kleeden hooge maatschappelijke ambten onder hen bevinden! zich ook officieren) en vijf [politiebeambten. Volgens oïfi- cieuse inlichtingen werdeni in de mari nierskazerne twee officieren en eenigö onderofficieren gevangen genomen. Over het complot weet de „Patria"! te vermeTden dat 'de oproerige beweging geleid werd door twee comité's, een) burgerlijk en een militair. Het plan was allereerst de ministers en de noodige ambtenaren over de (kling te jagen]. <Daar: na zouden drie a'fdeelingen gewapenden* geformeerd in de voorsteden van Lissa bon, de hoofdstad binnen marcheererf en de rest van het werk doen. Afgespro ken was, dat tegelijkertijd de revolutie zon uitbreken te Porto, Briga, Eyora en Vianna. Naar het heet is echter het noorden van Portugal rustig; desniettemin zijn! er! tal van lieden gevangen.1 en wapens in beslag genomen. Bovendien melden uit Portugal geko men reizigers dat de gemeenschap tus- schen Lissabon' en Gporto is verbro ken. Te Vianna is het vijfde regiment artillerie aan het muiten geslagen. "Eean kapitein is gedood. i Uit Mexico komen nog steeds berichten, die doen.) zien dat de algemeene toestand er mie-K beter doch eer ingewikkelder op wordt) Zooals men weet hebben de rebellen te) Forreon daar eenige 'buitenlanders als) gijzelaars genomen, iets Waartegen na tuurlijk door betrokkenen is geprotes-j teerd. (De [Meixicaansche (minister van bui- tenlandsche zaken heeit nu aan denj Spaanschen gezant'meegedeeld ,dat de) regeering' miet in verbinding kan Rorneuf Zij had een rijzige, slanke gestalte en, een gelaat, Waarop ieen eindelooze zacht zinnigheid llag uitgedrukt. De graaf volgde haar een granieten: trap op naar de eerste verdieping. Daar opende zij een deur voor hem en zeide met een stem vol droefheid erf medelijden Treed binnen, mijnheer. Een aangrijpend schouwspel wachtte hem. In een groeten, met fluweel beklee- den armstoel gehuld in een zwart kleed, de borst bedekt met een wollen omslag doek, waarvan een gedeelte om haar hoofd gewikkeld was, zoodat slechts en kele lokken van haar 'prachtig blonde haar zichtbaar bleven, lag Thérèse Nol- l'an uitgestrekt, het hoofd achterover, te gen den rug Van den stoel geleuinld, iHaar boezem' zwoegde. Ondanks ziekte en. uitputting hadden! haar trekken de souvereine schoonheid: hunner zuivere lijnen behouden!. Toen zij den vriend van haar kinds heid, den verloofde uit haar gelukkige jeugd herkende, die twee passen vai haar af was blijven staan, kwam er o] haar, reeds verstramde gelaat, een glans van hemelsche vreugde. Jean de Trémazan beschouwde haar met weemoed, met wanhoop. Reeds was er geen kracht, geen warm- met Torreon. Zij kan inzake de door deu| öpstandelingen-generai- Villa in gijze ling .gehouden buitenlanders niets ver richten. De Amerikaanse!: e laakgelastigde t© Mexico (stad) heeft krachtig geprotes- teerdv. Het Amerikaansche departement van Staat heeft generaal Villa laten weten, dat de Vereenigde Staten bescherming eischen der buitenlanders in, Torreon. Zij' eischen van Villa dezelfde Waarborgen, voor de gevangen gehouden Eingelschen,' Franschen, Duitschers en andere buiten landers als voor de Amerikanen. Tusschen .Engeland en 'de V. Si is nu ook 'efen bron van oneenigneid ont staan door Mexico. De. nieuwbenoemde Engelsche gezant te Mexico heeft nl. daags na Huerta's Staatsgreep dezen zijn geloofsbrieven tér hand gesteld. Het is te begrijpen (dat de V. iS. over een der gelijke erkenning van1 IHuerta's regime niet goed te spreken zijn. De Britschei regeering echter verklaart, dat zij niets anders Op het oog heeft, dan het her stel van geregeme toestanden in Mexico1 en dat zij Jfuerta heeft erkend, omdat zij van meening is, dat hij op het oogen- bïk de meest ge&cliikta mam 'ter plaatse is. i Intusschen blijft men niet overal er, van overtuigd. Zoo heeft de Fransch© kruiser Condé last gekregen naar de; Mexicaansche Wateren te stoomen olm1, zoo noodig de belangen van Frankrijk tq behartigen. 1 GEMENGD. De „Berl. Lokal, »z." weet te meT den, dat de bondsraad 2ich nog vóóh het bijeenkomen van den rijksdag Sn et id d J ezui e ten-kw es tie zal bezighou den. De behandeling dezer kwestie is eenigszins vertraagd, doordat de verslag gever over deze aangelegenheid de ge zant der Hansa-steden dr. Klügmarfn af getreden is en de zaak aan zijn opvolger, dr. Sjeveking heeft toevertrouwd. Deze is echter met de kwestie vol komen bp de hoogte, Wijl hij reeds Jaren lang Elzas-Lotharingen in den bondsraad heeft vertegenwoordigd. Generaal WckoWits, de bevelheb ber der Mon ten egrijn sche tjroc- p en, heeft Van de regeering opdracht ontvangen 'de stellingen van de verschil lende grensposten m te gaan en dji| Welke op Albaneesch gebied lig gen terug te trekken. Dc machinist Caudle, wien men de schuld geeft van het spoorwegon geluk te Ais gill, is veroordeeld tot twee maanden gevangenisstraf. De ver oordeeling van Caudle heeft groote ont stemming gewerkt in sommige kringen van werklieden, waar men met eenf spoorwegstaking dreigt om hem te wre ken. Het dreigement zal echter vermoe delijk piet in dader, worden omgezet, al thans niet voor de zaak van Caudle in) hooger beroep; is behandeld. Ook heeft een uitlating van de directie der Mid'- ïandsplQor, 'dat zijl Caudle Iwcder in 'dienst te, bijna geen leven meer in dit trnog zoo jonge en schoone 'lichaam1 van haar die^ met den'moed een er heldin en martela res. de Wreede straf had ondergaan voof misdaden die een ander had gepleegd!. Zij trok hem tot zich met de Jnaclit van haar blik en mompelde Eindelijk. Jean boog zich over "haar heen. Ja, gij zijt het, ging zij voort. Wat ben ik gelukkig. Nu kan ik in vrede ster- Ven. Sterven? Mijn toestand is hopeloos, dat Weet ik. Al' zoolang heb ik God gesmeekt,' mij tot zich te nem'en. 1 Suzanne, die begreep Welk droevig toneel hier zou Worden afgespeeld, was haar genaderd ien zeide met tranen in| de 'oogen: Ik ga heen, Thérèse, maar straks kom ik terug. Hebt gij niets meer üoor dig? Neen, dank u, nu niets meer. Zij verwijderde zich stil. Jean Was neergeknield. In zijn handen hield hij de doorschij nende handen van1 zijn Thérèse. [Hij bedekte ze met kussen. Daarop zeide hij: Nu ben |}c hier ydn Ijkjzall u piet meer verlaten. Wat deedt gij, zoo ver van mij'? zal nemen, zoodra hij vrijkomt, en mid delerwijl 'de zorg voor zijn gezin op zich zal nemen, de strij'dlustige stemming van| het spoorwegpersoneel aanmerkelijk ge temperd. De (s t a k j n gi (in het jmijnbekken! Van Rio Tinto breidt zich nog steeds! ujt. De machinisten die tie stoompompen bedienen, Waren tot PU toe aan het werk! gebleven, 'doch hebben het Dinsdag neer gelegd, zoodat de mijnen wel spoedig onder Water zullen staan. |Het spoorwegpersoneel heeft zich ook bij de staking aangesloten. Troepen uit Sevilla bewaken den weg. Vóór gedwongen winkelsluiting. De Kamer van Art>eid voor tie Voe- dings- ien Genotmitidelien te Amsterdam heeft een adres aan tien juab verzonden, waarin zij verklaart: „dat zij met leedwezen kennis heeft genomen van het yoorsteL van de raads leden, de heeren j. ter ,Haar Jr., B. C. E. Zwart, P, ,W(, Sutorius en Th. Ruys Gzn., strekkende tot uitrekking van de verordening op [dc .winkelsluiting; dat de Kamer niet beslistheid kan con- staïeeren, dat de verordening op de win kelsluiting bij de groote groepen van winkeliers dp bedrijven, die ondier de Kamer ressorteeren?, meer en meer .aan waardeering wint; dat de Kamer nog nimmer qrnstige klachten over deze verordening jnocih vaan de zijde der winkeliers, noch van de zijde der "bedienden omtrent de werking daarvan 'bereikten; dat die Katner is gebleken, dat ook het publiek zich voegde in den toestand en zonder bezwaar de inkoopen, die het vóór de invoering van de verordening op de winkeLsl'Uiting ,na negen uur uced, nu vóór dien tijd doet, of verzorgt, het geen heeft geleid tot een economist! voordeel van de bedrijven en lichamelijk voordeel voör patroons en bedienden dat de Kamer ^ich nog veroorlooft te doen -opmerken, dat het der Kanier beleend is geworden, dat enkele leden van den raad het voornemen hebben, een voorstel- te doen, (die verodenting op dc winkelsluiting in dier voege te wijzigen, dai. winkels in voediings- en genotmidde len zouden worden uitgeschakeld; of air thans voor deze winkels een later slui tingsuur, dan thans in de verordening is bepaald, vast te stellen; dat de Kamer meent met nadruk er op te moeten wijzen, dat voor ben der gelijke Wijziging van de verordening! ner gens de noodzakelijkheid is gebleken; dat, waar reeds de Kamer van Arbeid voor den Kleinhandel te Amsterdam, in welke Kamer met do atiresseerende Kar mcf het winkeliers el cm ent een behoor lijke afspiegeling vindt, bij den raad' aan dringt op Ongewijzigde handhaving van de verordemn0', véitóg mag worden nam- gertmen, dat tde an den b.atsten tijd hier en daar gehoorde tegenWerpiingcn vree- Heb ilc het u niet geschreven? Ik ben soldaat geworden, ik was wanhopig, daarom ben ik vertrokken en heb ik al les verlaten. Ik trachtte te vergeten..^ -- Mij? Het was onmogelijk. Zonder vrees heb ik mijn plicht volbracht Ik Was dap per, want ik hechtte geen waarde aan het leven. Ik heb bevordering gekregerf. Gij zijt' officier? Kolonel. Ik worstelde tegen de ge dachte aan u, dat Was een dwaasheid, een hopelooze worsteling. O! Thérèse,, hoe heb ik zoo kunnen dwalen, hoe heb ik dit hart voor u kunnen sluiten, dat ik u- met zooveel vreugde zou geschonken hebben? Ik wilde uwe beeltenis uit mijp geheugen wisschen, maar zij volgde mij overal. Zou ik dat hebben gekund? Zou ik 'dat hebben gewild? Nooit. Liever zorf ik duizend' dooden gestorven zijn. Mijrf eenige geluk Was aan u te denken, mij t4 Verdiepen in (mijn herinneringen mij pnzq beloften, de eed en, die Wij elkaar ge zworen hebben, te herhalen. Ten slotte ben ik het er met mijzelf over eens ge worden, 'dat niets ons mocht scheiden, dat tie misdaden van anderen de onzen niet zijn, dat de gebeurtenissen zich heb ben aaneengeschakeld met een geheim zinnige macht, waartegen wij niets ver mogen. Ik heb van mijn opperbevelheb ber een verlof gekregen en ben hierhefen selijk overdreven zijn en niet ernstig moe ten worden opgevat; dat het der Kamer bekend is, dat het belang van het oveigroote deel van de winkeliers ten zeerste gebaat is 'bij de v 'Ordening, zooals die thans is vast- cld, en intrekking van of wijzigingen tie verordening voor die winkeliers -ten zeer wijde strekking kunnen hebben. Redenen, waarom tie Kamer er bij den raad ten sterkste op aandringt, het door de heeren Ter Haar, Zwart, Sutorius •en Ruys ingediende voorstel te verwer pen en met aandrang verzoekt tie ver ordening op tie Winkelsluiting onverzwakt te handhaven. Minister Bosboom en de aanstaande pensionneeringen. Men schrijft van welingelichte zijde aan de „Tel." In militaire kringen wekt het optreden van den nieuwen minister van oorlog groote verbazing, vermengd met ergernis. De nieuwe titularis toch heeft de gene raals Jonnet, Bruce, JCleinhens en Fa- bius, respectievelijk commandanten van de 2e en 3e divisie, der nieuwe Holland sche waterlinie en stelling van Amster dam, voorgeschreven,, dat zij met 1 Nov. den dienst met pensioen moeten verlaten. Dit optreden is te meer bevreemdend, daar ai deze ojjpcrofficieren -een zeer goeden naam htibbcj, ,en 'dat Hum ontslag geschied is zoiuk r medeweten of goed keuring, van den chef van 'den staf, gene raal Snijders, ,en do twee eersten boven dien pas ervarin gen ais divisie-com ai anr darit bij de manoeuvres hebben opgedaan. Men meent dan pok, dat het minister Bosboom vooral te doen is geweest om generaal Snijders te dwarsboomen. De minister, hoewel geen onbekwaam officier, heeft de, vooral voor een hoofd officier, lastige eigenschap, geen incening naast de zijne te kunnen dulden. Zijn bijnaam is daarom pok „je $ais tout". Hoe het zij, kolonel Bosboom, destijds commandant der veldartillerie in Den Haag, werd idoor generaal Sn!,tiers niet benoemd totsous-chef van tien geno- ralen staf, waarover hij zich zoo gebelgd toonde, dat hij onutidftdeliijlc zijd ont slag nam. Van toen af probeerde hij opvolger van minister Golljn te worden. Nauwe lijks was hem dit dan ook gelukt, of de gepeusiionineerde kolonel [Bosboom liet zich door tien ministerraad) tot generaal benoemen en stuurde pen bervengenoem den generaals hun ontslag thuis. Ook kolonel de Vries, commandant der 7e infanteriebrigade, wien door minister Co- lijir, dus indirect 'door generaal Snijders, een generaais plaats beloofd was. JJc^e laatste heeft zich echter gebelgd over liet onliebbelij'ke optreden slechts 'drie weken te voren kreeg hij bericht van zijn ontslag tn niet, zooals de anderen, ge- liaast oin pensioen te vragen, maar zich met een request tot de Koningin gewend. (Over het (heengaan van generaal1 Fabiiup is reeds veel te doen geweest Inderdaad was er scherpe oritiek op de manoeuvres gesneld. Ik smeek het u, unijn lieve, mijn aangebeden Thérèse, laten wij alles ver geten. Laten wij uit ons geheugen nikken) dat verleden, dat ons zooveel leed be* rokkend heeft, laten wij slechts aan dd toekomst denken. Laten Wij ons toever trouwen aan den tijd, die alle wondeojl heelt, die elk leed verzacht. Wij beiden gelooven in God, die goed en vergevens gezind is, die u niet kan veroordeeld hebben, u}de|(reinste, de fedelsielder wou wen. Thérèse, vergeef mijl Bemin mij! Laten wij elkander beminnen. Maar ik L^min u Jean, ik heb nooit o'p'gehoudeu u te betninnen. Een verscheurende hoest belette haar verder te spreken. Op( haar lippen vertoonde zich een rose schuim. Toen welden er tranen in haar oogen oipj. Zij zag haar beminde aan rni'et een blik, zoo zacht als de teederste liefkoozingj Met Zwakke stem hernam ze: Ja, ik bemin u Jean, maar, Wat baat dat? Het is beter dat ik heenga van dezo wereld, waarin ik mij sedert nagenoeg vijf jaren zoo diep rampzalig heb ge voeld. Het verdriet heeft mij gedood. (Wordt vervolgd).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1913 | | pagina 1