:,%ÊeiebeJi
20
DE TWEE VRIENDEN.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
5e Jaargang
No. 1225.
Emupeaiaa OEJDE SIMQEL 54, LEIDEN,
latere- Telefoon 935. Postbus 6.
)IT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAOEN
DE ABONNEMENTSPRIJS bedraagt met GRATIS POLIS OngevaSlen-vereekerteg
hst QBILUJSTR0ERD ZONDAGSBLAD voor LeWea 0 eerst per week
'LtO per kwartet; bij orrae agenten K) cent per week, 1.30 per kwartaal Franco
ler post f 1-30 per kwartaaL
Afaondertjjks rmmmers 2% cent, raö Qefflrrstreerd ZoodagSbted 8 cent
Maandag
October
1913.
De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1—5 regels 0.75, elke regel meer 15 cent
'nazonden mededeelingen van 1—5 regels f 1.50, elke regel meer 30 cent. met gratis
jtvljsnummer. BIJ contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte.
KMae Ad verten tlSngevraagde betrekkingen, huur en verhuur, koop en verkoop
(geen handete-advertenttfin) 1—5 regels 25 cent, Iedere regel meer 5 cent; aangeboden
betrekkingen I—regels 50 cent, Iedere regel meer 10 cent
Een liberale verzuchting.
Een „Importeur van Suikerwaren", die
ich ook „vurig liberaal en voorstander
an vrijhandel" noemt, uit in 't JH bld
en grief over het bestaande, „door li-
erale ministers ontworpen" tarief van
ivoerrechten, Svaarin hij „eene zeer
roote onrechtvaardigheid" vond, wat bij
ls volgt uitlegt: v
Ik werd een dëzer dagen bezocht
oor een buitenlandsch reiziger in dho
olade- en suikerwerken. Ik gaf den man
ene bestelling op voor a.s. St. Nicolaas,
n verzocht hem mij de goederen franco
radht en redhten aan Ifruls te leveren,
en einde mij de expeditie- ên'douane-
ormaliteiten fe""besparen. Ik werd toen
errast door de mededeeling van genoem-
en reiziger, dat 'de fijne d.w.z. de
oor de gegoede klasse bestemde
rtikelen mijner branche met 5 pCt. (vijf
ercent), de minderen soorten daarem-
egen, djis die, welke voor mijne klan-
en uit de arbeidende klasse bestemd
ijn,' met 100 pCt. (honderd percent)
echten in JioUand belast zijn.
„De volgende uitlegging verduidelijkt
ji staaft volkomen bovenstaande "bewe-
ing: i
„Het artikel bonbons, ongeacht de
waliteit of den prijs, is hier onderhevig
an een recht Ni&n 25 cents .per kilo.
lijgevolg betaalt de volksklasse, 'die sui
erwaren in den prijs van "25 cents per
dia koopt, X00 pCt. rechten, terwijl de
egoede stand, d.i. 'de kooper van sul
erwaren van vijf gulden per kilo, waar
oor dus eveneens 2$ cents aan rechten
ordt geneven, slechts 5 pCt. inkomende
:chten behoeft te betalen! Ergo is de
ichnische fout in de wet, dat de ver
ruikers van suikergoed van 6 en 8 cents'
ter ons, vijf en negentig percent 'rechten
ïeer betalen dan zij, de rijkere klasse,
lie zich snoepgoed van f 0.80 f 1 per
ins kunnen permitteereni
De buitenlandsche reiziger, van wien
k sprak, deelde mij tevens jned'e, dat
q geen anderen buitenlandschen staat
:en dergelijke wet Bestaat, doch oiveraj
goedkoopere suikerwaren minder
echten betalen dan de duurdere soor-
n."
Tot zoover de inzender in 't XJbld.,
üe waarlijk niet de eerste is, voor wien
ilijkt, hoe weinig "Nederland weg heeft
ran een palladiumi voor den vrijhandel,
il wordt het in verkiezingstijden Jiier-
roor uitgemaakt.
De man vraagt om spoedige tariefs-
ïerziening, wat hij mocht' doen in de
rubriek Ingezonden $tukken, terwijl het
H b 1 d zich van iedere kantteekening ont-
ïield.
Wat waarlijk ook maar 't beste is.
Tactiekverandering.
Het Volk heeft er zijn lezers al
op voorbereid, dat de roode Kamerfractie
in de naaste toekomst andere dingerf
te zien geven dan: voorheen, fiet
blad zeide zulks wel niet piet zooveeill
FEUILLETON."
315)
Zoo ben ik vertrokken en mijn eerste
bezoek, toen ik te Parijs kwam1, wjjs
tan Barras, voor wien ik .rapporten bij
mij had. Hij ontving mij met groote
Hartelijkheid. Ik heb hem mijn verdriet
meegedeeld, het ware. Hij kiende het
reeds, Pierre had hein alles verteld.
De barones sprak, diep geroerd, een
naam' uit
-< Thérèse. I
- Ja. Ik had Pierre verzocht nooit
herinnering aan Baar in mliji op 'te
Wekken, ik heb 't hem! zelfs dóen zWe-
reni en hi] heeft zijn belofte Imiaar al 'te
[oed gehouden. Ik weet niet ,w|ajt er van
laar geworden is, of zijl nog 'leeft *en<j
zoo zij nog niet is gestorven, dan zou
'k haar zoo gaarne nog eens voor het
laatst zien. Zoolang ik kon heb ik aan
•lat verlangen weerstand geboden, maar
bet overweldigde mij als een waanzin
ik ben overwonnen.
Hij herhaalde:
Ja, ik wil haar zien, al was het
slechts voor een oogenblifc£ Waar is zij
woorden, maar maakte in een lang hoofd
artikel den „bewusten" alvast duidelijk,
dat de .politieke wind/ allicht niet zöo
flink als tot dusverre in de zeilen der
„S. D. A. P." zal blijven blazen, zoor
daer gelaveerd zal moeten worden,
wat mogelijk op verliezen in leden- en
stemmental zal te staan komen, waar
tegenover dan een innerlijke versterking
van „de" partij dient gesteldi te worden.
Het artikel heette dan ook: „Een woord
naar binnen'
;t Is lastig voor de leiders, dat de
buitenstaanders het ook kunnen hooren
en nu concludeeren: die worden daar
al gauw bang welke conclusie "niet
anders dan juist kan genoemd worden.
Wat drommel, 'een partij, die Zij
't in broederlijk bondgenootschap met
geestverwanten haar tegenstanders
verslagen heeft, moet na de overwinning
utiroepennu zult ge ons eens zieit
werken. Maar in stede van zoo'n uitroep
van zelfbewustzijn krijgen we een be
nauwde verlegenheidsredeneering, eindi
gend in een klacht over gebrek aan ge
schikte voormannen en gebrek aan geld.
Wel voos moet de ,,'S, D. 'A. P."
dan toch eigenlijk wezen, dat-haar blad
dergelijke verzuchtingen piet vermag te
smoren. Het werk is nog niet eens be
gonnen, of het drukt al zoo zwaar op
de schouders, dat men Ide volgelingen
behendig voorbereidt 'op zwenkingen en
capriolen, w;elke zullen gemaakt inoeten
worden, om er niet onder te bezwijken.
't Zal merkwaardig wezen, 'de tactiek-
verandering der roode Kamerfractie gade
te Slaan. Nog een kleine 14 dagen en
het spel gaat beginnen. Men zie goed
toe, want allerhande trucs zullen wel
als daden van "kracht den, vólke worden
voorgesteld. We zullen de Toode goo
chelaars naarstig op de vingers kijken.
ALGEMEEN OVERZICHT.
Gelijk 'wij overal onze onafhankelijk
heidsfeesten vieren, beeft ook Duitsch-
land het gedenkwaardige jaar 1913 niet
ongemerkt laten voorbijgaan. Voor
Duitschland was echter wel de clou, de
herdenking van den
volkerenslag bij Leipzig
die Zaterdag door het geheele rijk pilech-)
tig is gevierd.
In alle steden hebben in de kerken dei;
verschillende gezindten godsdienstoefe
ningen plaats gehad, terwijl de dag ver
der als een feestdag door alle standen
gevierd werd.
De aartsbisschop van Keulen heeft in
den Dom een plechtige H. Mis opge
dragen ,die 'door vele autoriteiten werd
bijgewoond.
Te Berlijn bestonden de feesten hoofd
zakelijk uit godsdienstige oefeningen bij,
het nationale gédenkteeken voor den be
vrijdingsoorlog, waar ook vertegenwoor
digers van de stad Berlijn aanwezig wa
ren. Bij de standbeelden van Frederitó
De barones haalde de schouders op
•en zeide: f
Ik geloof in een klooster.
Zijn die er dan nog?
Verborgen in een uithoek van Bre-
tagne, te midden van de heide, ver van
de steden.
Ik zal haar wel vinden. Haar Vrien-
d(en moeten Iweten Waar zij zich verbergft,
Gouray, Pierre of de notaris de Sénécan
zullen het m!ij wel Zeggen. Morgen zal
ik er heen gaan.
Jeanne en de barones de Frévent her
kenden hem niet meer.
Het was, alsof zij een] anderen .Jean
de Trém'azan voor de oogen haddien).
Hij scheen als dfoor een inwendig vuur
verteerd te worden en impest ontzeittend
hlebbeni geleden.
Zijn voorhjoofd was 'mjet diepe rimpels
doorploegd.
De baronies, naast wie hijl was gaan
zitten', nam1 Zijn hand in de hare, zooals
een 'móeder dat zou gedaan hebben en
zeide met haar zachte stem vol liefdel
CU medegevoel
Gij bemint haar nog steeds?
Helaas.
Hebt gij haar geschreven?
Nooit.
En zij?
Ook niet, maar ik weet zeker, dat
zij nog meer lijdt dan ik.
Hij wond zich op.
Willem III, Scharnhorst, Blücher, Gnei-
senau, Bülow en Vork, zijn lauwerkran
sen neergelegd. De stad is in vlaggen -
tooi.
Te Leipzig werd' oip, dien dag het ge
denk teek en onthuld waarvan wij een af
beelding in ons jongste Zondagsblad]
overnamen.
Reeds van vroeg in den ochtend af
heerschte ïn de feestelijk versierde stad
een geweldige drukte.
Om negen uur werd het nog steeds
drukker op straat. Van alle kanten kwar
men vereeniginger.' en corporaties met
muziek aan, op den Gerichtsplatz stelde
zich een feestelijk- stoet op van s/tu
ten van Duitsche, Oostenrijksche en
Zwitsersche hoogescholen, te zarnen on
geveer 3000 studenten met 300 vaan
dels en trokken naar het feestterrein.,
Daar kregen ook 28.000 schoolkinderen'
bevoorrechte 'plaats m. Het weer is tame
lijk koel, maar fra i.
Al vroeg stroomde een ontzaglijke me
nigte naar het gedenkteeken en vulde de
groote tribune. Vaandeldragers van ver-
eenigingen'en gilden stelden zich op op
de treden van het g.-denkteeken. Aan den
vijver schaarden zien de vertegenwoordi
gers van de Duitsche studenten en op de
verhooging bij de tent van den Keizer
namen de eeregastcn /plaats, on'der wie
Oostenrijksche en Russische adellijke ge-
slechten, die 'bfiji (jüe gebeurtenissen van
van honderd jaar geleden betrokken wa
ren verder de rijkskanselier, de minis
ters, de vertegenwo ordigers ,van den
Bondsraad, hoofdofficieren, de geeste
lijkheid.
Qp het veld voor de vorsten verzamch
den zich de Duitsdie bondsvorsten en
de vertegenwoordigers van de vrije ste
den.
De Keizer kwam om kwart voor el
ven aan het station aan, waar de kon In
van Saksen, staatssecretaris y. Tirpitz en
anderen hem1 ontvingen.
De twee vorsten reden onder daverend
'gejuich van de menigte naar het gedenk-
teeken voor den Volkeren slag.
'Bi, de onthulling "hield de president
van het Duitsche 'patriottenverbond een,
rede, waarin hij zijn bewondering be
tuigde voor de offervaardigheid, den
mloed ien de kracht van het geloof defl
vaderen, wien het Duits chland van he
den 'dit monument heeft gewijld.
„Niet tot viering van een Vluchtig uur;
van herinnering zijn wij hier bijeengeko
men" vervolgde de spreker. Dit gedenk-
teeken moet het Dpitsche volk een ge
wijde plaats zijn, bestemd om door de
eeuwen heen Duitsche gezindheid en
Duitschen geest te dienen. Wat betee-
kent alle uiterlijke verheerlijking, wan
neer niet uit de herinnering aan roem
rijken tijd altijd opnieuw geestdrift het
nageslacht toevloeit 1
„Elk jaar moet het Duitsche volk op
18 October zijn schreden en gedachten
richten naar dit monument, opdat allen)
zich herinneren broeders van eem stam)
te zijn, zich bewust blijven dat naast God
Wanneer gij haar kendet, zoudt
g|ij daar even, Vast van overtuigd zyjn als
ikL Zij is edel, deugdzaam en oprecht
en juist daaromhebben de slagen haar
Zoo Zwaar getroffen. D:e misdaden van
haar ellendigen broeder hebben haar tot
wanhoop gebracht. Erger nog) dan pp
ons, zijn die misdaden -op haar neer
gekomen <m hebben haar vernietigd. Ik
weet zeker, dat zij gaarne haar leven
zou gegevoi hebben oml Bat te re<Tden
van de slachtoffers, die de verrader voor
het schavot bestemde.
Wanneer gij haar gezien hadt, zooals
'ik, geheel veranderd, heb,gelaat Als uit
miarmer gehouwen, gebukt onder mis
daden, die zij niet gepleegft had, be
grijpend dat er tusschen ons een stroom'
van! bloed was, dien wijl niet kunnen)
oversteken, Idiain zoudt gijl mledielijden met
haar gehad hebben'. Wijl beminden elkaar
reeds van onze jongste jaren af, wijl had
den gezworen dajt wij elkaar Itoebehóoren
zoudenhet was een s oho one droom',
die de bandiet heeft verstoord. Nooit
waren twee wezens mieer bestemd om
elkaar te beminnen en toch was een
verbintenis tusschen ons ontaógelijk ge
worden. Ik ben vertrokken. Ik heb mij
met hart en ziel gewijd aan het beroep
van soldaat, dat, rijk aan afwisseling
als het is, mij verstrooiing heeft ver
schaft en heeft doen vergeten. Wil ik
u eens een bekentenis doen Ik heb
de Duitsche trouw het heiligste en hoog
ste moet zijn.
„Wij wijden daarom dit gedenkteeken
met de gelofte, trouw en standvastig te
zijn in het geloof aan den almachtigenj
God, in de liefde aan het vorstenhuis,
aan keizer en rijk."
Koning Frederik August van Saksen
noemde in zijn antwoord het gedenktee
ken een beeld van Duitsche kracht en
eenheid, dat na honderd en duizend ja
ren het nageslacht nog zal spreken van\
de dapperen die den heldendood zijn ge
storven voor de bevrijding van het vader
land uit de kluisters der tyraunie.
Z. M. bracht ook hulde aan de dap
perheid door de legers van Oostenrijk
Hongarije, Rusland en Zweden in' den
slag bij Leipzig betoond.
Daarna begaven de monarchen, de
bondsvorsten en de overige hooge per
soonlijkheden zich naar de „Gedachtnis-
kirche", Kvaar leen (plechtige herinnerings-
dienst gehouden werd.
Dan begaf men zich naar het raad
huis, waar de burgemeester een redjö
hield Daarna werd een dejeur aangebo
den.
De Koning van Saksen heeft den Kei
zer van Oostenrijk, den Tsaar van Rus
land en den Koninlg van Zweden tele^
grammen gezonden, waarin hij waardee
ring betuigt voor het roemrijke gedrag
van de Oostenrijksche, Russische en
Zwieedsche legers in den Volkeren slag
en de drie monarchen voor de zending
van vertegenwooifdigers naar het feest
dank zegt
.Ob to,
.w.,
wordt het weer spannender. Volgens
sommige bladen heeft de Oostenrijksche
zaakgelastigde te Belgrado instructie
ontvangen, op dringende wijze den eisch
tot ontruiming van Albanië door de Ser
vische troepen te herhalen. De zaakge
lastigde zal Servië acht dagen tijd ge^
ven om op dezen hernieuwden eisch te
antwoorden.
Uit Belgrado wordt gemeld dat als
antwoord hierop de Serviërs bevel ont
vingen, voorlooipig hun tegenwoordige
posities in Albanië te blijven bezetten.
Servië zal een beroep doen op eert
scheidsrechterlijke uitspraak der zes
groote mogendheden.
Uit Londen wordt aan de „Tem'ps"
geseind: „Men toont zich in diplomatie
ke kringen alhier verbaasd over het Oos
tenrijksche ultimatum, opgesteld zonder
dat de andere groote mogendheden er
in gekend werden."
Uit Petersburg wordt nog aan de
„Temps" gemeld: „De (groote verwonde
ring, welke hier in officieele kringen
heerscht over het optreden van Oosten
rijk, is den Oostennjkschen zaakgelastig
de niet verheeld."
Ten slotte wordt uit Boekarest aan
het genoemde blad geseind, dat de Roe-
meensche regeering een zeer vriend
schappelijk gestelde mededeeling zond,
waarin o.a. werd gezegd, dat de regee
ring van oordeel is, dat ernstige verwik-
alles gedaan wat ik kon om) jiiet terug
te komiep, om te blijven op de sj'aig;-'
velden, waar zooveel anderen den dood
vonden, die hem niet gezocht hadcfeni.
Mij scheen hij niet +e willen. Misschien
zal hij nog eenmaal besluiten ook mij
te nemen, maar alvorens dat geschiedt,!
wil ik haar weerzien, al was het slechts
voor een oogenblik, de ongelukkige,
wier lot zeker nog beklagenswaardiger
is dan het mijne.
Hij zag de barones, Jean d? Ar gouges
en Jeanne m|et oogen vol liefdie 'en erken
telijkheid aan.
Ik, hernam hij, heb vrienden gevbn-
den omi mij te steunen, om mlij te troos
ten in de doorstane beproevingenik
wil weten of zij, ook een hart gevonden
h'eeft, waarvoor zij haar leed kon uit
storten, een zusterziel oimLJiaar 'op te
beuren en haar Imbed in Je sprekenik
wil dat zij (Zal weten üfat, al heeft het
noodlot ons ook gescheiden, het miij ttodi
niet veranderd heeft, dat 'ik haar nog
steeds bemin en- niets liever wenscli,
dan haar leed te verzachten. Daarom
wil ik vertrekken. Daarginds zal ik onze
vrienden zien, Pierre en mijn zuster, al
len,, die mij hebben liefgehad en die ik
liefheb. Na mijn terugkeer zat Ik mij
weder bij m'ijn regiment voegen.
Hij zweeg.
Over hem kwam een gevoel yan uit
putting van lijdensmbeheid.
kelingen niet te Vreezen zijn).
Zoolang dus de mogendheden het nog
niet eens iijn is er nog flaet 'veêl te vree-
zen.
GEMENGD.
De „Limb. Koerier" verneemt uit
Wiijlre:
De landbouwerszoon Vonken uit
Schoonbrun, die op de „Volturno"0
tijdens 'den brand in volle zee aanlwezig
was, is gered. Donderdag ontvingen zij
ne ouders telegrafisch bericht, dat hij
opi een schip naar Amerika was opgeno
men.
Bpj zijn aankomst te Havana heeft
Delegarza, benoemd tot consul-generaal
van Mexico te Parijs, Felix,Diaz af
geraden zijn reis naar Mexico voort te
zetten. Diaz heeft echter niet naar hem!
vrillen luisteren, verklarend dat hij geen
plan had zijn aanspraken op het presi
dentschap prijs te geven.
Er loopen geruchten, dat Mexicaan-
sche samenzweerders getracht hebben
Diaz te vermoorden. De politie bewaakt
het stoomschip om hem te beschermen
zoolang hij in de haven van Havana ver
toeft.
Van de 110 afgevaardigden
op 10October ;op bev el van|H)uerta
gevangen gezet, zijn 74 in staat vam
beschuldiging gesteld. Zij iworden "be
schuldigd van politieke misdrijven, die in
de strafwet zijn omschreven als Opstand1,,
verraad en beléediging van hooge s'taats-
autoriteiten.
Vandaag zijn 10 afgevaardigden óp
vrije voeten gesteld, te voren wareu 2ó
vrijgalatoa.
Hoofdredactie van „De Tijd".
De „Tijd" meldt het volgende:
Op verzoek van het college van com
missarissen onzer vennootschap heeft
onze commissaris, de heer A, C. A. van
Vunren, lid van de Tweede Kamer der
Staten-Generaal, zich bereid verklaard om
tijdelijk, totdat door de algemeene verga
dering van aandeelhouders eene defini
tieve beslissing zal zijn genomen, de taak
te vervullen van hoofdredacteur van de
JTijd" dn de „Amstelbodel'.
De lieer Aiph. JLaudy is benoemd tot
secretaris der redactie.
Victor de Stuers.
De burgemeesters en andere notabelen
uit het kiesdistrict W.eert hebben jhr.
Victor de Stoers,, die heden 70 jaar
is geworden, een album aangeboden. De
twintig gemeenten van het district hdb-
ben daarin elk een bJad, 'twelk in een
gecaliigrafeerden rand een aquarel bevat
en hét wapen der gemeente in goud, en
zilver kleur.
Vei titelblad bevat naast de opdracht
het wapen van den jubilaris en een 'ge
zicht op Weert; tevens de wapens van
Maastricht, de geboorteplaats, en van
Den blaag, de woonplaats van den
jubilaris.
Hij Het het hoofd1 op de borst zinken
ent een diepe zucht ontsnapte aan zijn
lippen.
De barónes zeide:
Gij hebt gelijk, Jean, gij moet ver
trekken, naar Bretagnc gaan, uw zuster
en Pierre weerzien. Zij zullen u raad
geven. Wie weet? Wanneer gij haar
nog steeds bemint, mijn jongen, wan
neer pok zij van haar kanjt u nog be
mint en hoe zou dat anders kunnen
zult gij beiden weiUcht het verleden
nog kunnen vergeten. Geeft elkaar de
hand, dat zal de genezing zijn.
Alle drie deden hun best oml hem hun
genegenheid te toonen.
Hij voélde zich als Verkwikt door al
dia blijken van oprechte vrlendschiap1.
Toen hjjl naar .Bretagne vertrok, was
Het hem, alsof er nieuw leven in hem
was gewekt; hjij! hoopte weder.
Hij kon, op zijn doortocht 'door Parijs;
opimierken, dat er een groote beroering
ia de stad heerschte, ofschoon hij daar
weinig acht op sloeg.
Overal rukten de troepen op'aan alle
deuren stonden de menschen in leven
dig gesprek, ruiterpatrouilles gingen
rond en wisselden, als zij elkaar ontf
moetten, geheimzinnige wachtwoorden.
(Wordt vervolgd).
