23 "feuilleton! DE TWEHRIENDEN. BUITENLAND. BINNENLAND. j 4e Jaargang No. 1203. Bweau OUDE SINGEL 54, ILE3BDBIM. Interc. Telefoon 935. Postbus 6. )IT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAO, UITOEZONDERD ZON- EN FEESTDAOEN DE ABONNEMENTSPRIJS bedraagt met GRATIS POLIS Ongeval 1 en-verzekering ra hét GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden 9 cent per week 1.10 per kwartaal; bij onze agenten 10 cent per week, 1.30 per kwartaal. Franco ier post ƒ1.50 per kwartaal. Afzonderlijke nummers 21/9 cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 5 cent Dinsdag September 1013. De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1—5 regels f 0.75, elke regel meer 15 cent '""•nzonden mededeelingen van 15 regels 1.50, elke regel meer 30 cent. met gratis vijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte. Kleine Advertentiëngevraagde betrekkingen, huur en verhuur, koop en verkoop (geen handels-advertentlën) 1—5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent; aangeboden betrekkingen 1—5 regels 50 cent, Iedere regel meer 10 cent. y 't Begint al. 't Begint al. t Vóór de verkiezingen is 'tdoor rechts lerhaaldelijk tot de kiezers gezegd: let r maar 7ns op, als de liberale heejren veer de teugels in handen krijgen, zul- en zij u, menschen van christelijk begins el, aan den (lijve laten {voeljejn, dat z ij het ntellect, het verstand, de kennis em dei unde bezitten om hooge en lage rijksbet rekkingen op waardige wijze te bekke en dat gij dom en achterlijk en be- rompen zijt. En nu afgaat die voorspelling, werke- ijkheid worden In een hoofdartikel weidt de N. Rott. )rt. van gisteravond uit over de be- angrijke taak, die een minister van oloniën en ook diens hpogste amb- enaar, een gouverneur-generaal van jnze Indsiche bezittingen, te vervullen lebben. De gouverneur-generaal moet de rroote door den minister gedachte ont wikkeling in daden omzetten. En wat i nu het slot van dat hoofdartikel )oodeenvoudig: De tegenwoordige gou- ferneur-generaal, de heer Idenburg,"moet oo gauw mogelijk worden gewipt. Do jan is christelijk en kan dus onmoge- ijk de in het intellect van een liberaal prijzende gedachten in daden om- etten. Daar is hij, een man v,an christe- ijke huize, veel te bekrompen, voor. Zelfs, ndien aldus 1de JNi R. .Crt.,jrl indien de heer Idenburg"wiens verdiensten, rij b!ij alle verschil van meening gaarne lijven erkennen gedurende den hem og overblijvenden ambtelijken termijn iet in strijd met de door de verkiezin- pi Verkregen volksuitspraak het be- ind 'zal voeren, zoo valt toch niet te efwachten, dat hij (de minister) hem aluitnoodigen, zich gedurende een twee- Ie tijdvak met de landvoogdij te laten tiasten." M. a. W., al maakt de heer Idenburg iet 'der linksche regeering nog zoo "naar len 'zin, al 'is hij zoo „onpartijdig"' als nen 'maar wenschen kan hij moet rerdwijnen, want hier komt de reden lie de „N. R. Ct." aangeeft hij is liet benoemd in overleg met dezen nïi- lister, die dus niet met hem kail egeeren. Achter dat „dus" mogen we) erecht een vraagteeken zetten. Wias de eer Idenburg liberaal, dan kWiam het 'er iet op aan, of hij1 al dan niet doqil ninister Pleyte was benoemd. Neen, de eden, Waarom de heer Idenburg niet eugt, moet zoo. worden geformuleerd: lij is niet benoemd van uit de vriendjes, e geestverwanten van dezen minister, lie dus niet met hem kan regeeren. 't 'Begint al. Nu de betrekking van jouverneur-generaal, morgen misschien lie van klerk aan een departement laantjes krijgen de vrienden zeker, ieder >p z'n beurt, flls zijfnaar wait geduld will en hebben. 294) Zij zou trouwen met cem man, die 'aar ouders in het ongeluk had gestort, net den verrader, die hen had aange jaagd, overgeleverd aan- den beul? Die verrader was .Hubert. Zij wist het. En Rose zelf, kon zij er aan twijfelen? Zij zweeg. Ook Jean de .Trémazan bewaarde het stilzwijgen. iWaa'r was hij? £ij wfist het niet. Gouray bracht haar geen brieven meer 'an liem, geen enkele boodschap, geen Inlichtingen,. Zij waren zoo yër van elkaar aft kis- duizenden mijlen hem scheidden, als- ër wereldzeeën tusschen hen in lagen. Dat stilzwijgen van Jean de Jrémazan n zijn zustér verwonderde haar en Kwam haar onheilspellend voor. Eensklaps zag 'zij, als m een visioen, ^en complot, een valstrik, een list, be stemd oin haar broeder naar het kasteel gouges te lokken, naar due eenzame weN omgeven door het sombere bosch Hunaudaye, waarvan zooveel ver liepen, die daar zouden zijin af- '1 1 Erkentenis. De Nieuwe Courant doet tegen woordig wel mee met den grooten hoop tier linkerzijde, maar voelt er zich toch niet zoo bijzonder onder thuis en komt. er daardoor toe, nu en dan voor jein?- fant terrible te spelen. Zoo houdt het blad tbjans zijn geest verwanten voor, dat zij de kiezers wel wat meer stelselmatig mochten voorlich ten. Zij doen dit nu alleen in den ver kiezingstijd en moeten het er dan, om in de gauwigheid effect te bereiken, wat dik opleggen, wat het Haagsche orgaan heelemaal niet goed vindt. Het betreurt dan ook: het dikwijls opgeblazene en kunst matige in de „campagnes", de soms geringe kieskeurigheid op argumen ten en middelen die immers alle te gelijk binnen een korte spanne tijds moeten worden aangewend om eeni heel sterke en onmiddellijke werking te oefenen." Vis met Haegsche deftigheid, doch niettemin zeer duidelijk gezegd, vooral wijl de 'N. Crt zelf Van geen kleinigheid1- je vervaard ïs.f Was zij 't immers niet, die indertijd de uit Portugal verdreven geestelijken en religieuzen met smadelijke minach ting gastvrijheid ontzegde? En heeft het blad wel ooit excuus gemaakt over zijn verregaande lompheid jegens personen, op wien niets andersl viel aan Te merken dan d,at zij Roomj- sche 'ballingen waren? Wielnu, wat moet dan de linker ver kiezingscampagne metterdaad onwaar dig gevoerd wezen om van die zijde alsnog een afkeuring te verwerven. 't Werd onzerzijds altijd wel gezegd dat onze tegenstanders niet fair stre den, maar dan werden we louter beant woord met een herhaling der venijnig heden, welke te heftiger waren naar,- mate ze spoediger moesten inslaan. Thans evenwel komt De Nieuwe Courant ons welsprekend in 't ge lijk stellen, wat we te merkwaardig von den om 't niet terstond aan de groote klok te hangen. ALGEMEI.N OVERZICHT. Verschillende berichten wijzen er op, dat de gisting in Albanië steeds heviger wordt. Essad pasja heeft zich tot gouverneur- generaal opgeworpen en zal dien titel voeren tot na de benoeming vanj een vorst. De Albanische en de 'Süd Slavische Correspondenz bevatten uitvoerige be: richten over de gevechten van Albanee- sche benden tegen Serviërs en over de Uitzending van sterke Servische troepen Dan .zette zij dat denkbfeeldi weer van riéh af. Neen, Jeam de Trémazan zou zich van dergelijke wapenen niet biedtenen. iHij zou recht op zijn vijand afgaan en hem bestrijden met open vizier. En toch was dit alles een raadsel, dat zij trachtte te ontcijferen, zonder dat zij er in slaagde. Tot den avond bleef zij in dergelijke gedachten verzonken. Zij geleek op éen uitvinder, een schei kundige, een geleerde, die zich bezig houdt met de oplossing van een vraag stuk, maar telkens stuit op eenbinder- paal, die hem van zijn doel scheidt en die ten slotte moedeloos, uitgeput, boos op zichzelf en zijn onmacht verwen- schend, het opgeeft en erkent, dat het hem niet mogelijlk is, licht te werpen op de punten, die hem nog "duister zijjn. (Nog zat zij te peinzen, toen z;ïj het geluid van hoefslagen op de straatsfeer nen hoorde. (Die zware deur in de poort, die naar de binnenplaats leidde', werd geopend. ;Haar broeder kwaon thuis. Twee minuten later trad hij bij haar binnen, met een glimlach om de lippen en een glans van vreugde op 't gèlaat. Zij vroeg hem met half gesmoorde stem Van waar komt gij? Toen hij draalde met zijn antwoord, verwonderd over deze plotselinge vraag van zijn zuster! ging zij voort: tegen die benden, -aatstgenoemd blad zegt, dat de onlusten in het Albanee- sche grensgebied zijn uitgebroken, om dat de invoer van evensmiddelen zoo zeer wordt bemoeilijkt. De Politische Correspondenz ver neemt uit Saloniki, dat ook Griekenland een sterke troepenmacht heeft uitgerust om de Albaneesche benden in Epirus (Zuid-Albanië) te vervolgen en uit te roeien. Blijkens berichten uit Warona is de voorl'oopige regeering niet weinig onge rust over den indruk. diende tegenwoor dige gebeurtenissen in Europa kunpen veroorzaken en hef wantrouwen, dat daaruit voor Albanië kan voortvloeien. |Het oordeel der Fransche bladen over de toasten, gewisseld tusschen Poincaré en koning Constantijn. loopt uiteen. Een paar bladen slechts toonen zich voldaan terwijl daarentegen de meeste den speech van koning Constantijn maar niet kunnen vergeten. De „Radical", de „Lanterne" en de „Petit Parisien"1 toonen zich zeer te vreden en zijn van meening, dat dei vriendschap tusschen Frankrijk en Grie kenland meer dan ooit versterkt is. De „Matin" en „l'Homme Libre', zouden niets aan te merken, hebben, wanneer er te Potsdam' maar niet getoost was. An dere bladen, zooals de Gil Bias, de „Au torite"', ijgaan verder en hekelen den toast van den koning, die toch door "geen woord over het gebeurde te Potsdam te reppen, geenszins, volgens huni mee ning, 'het misverstand weg heeft geno men en geen amcaue honorable heeri! gedaan, zoo,als men dat verwacht had, iHet was Zondag j.l. te Dublin den 'geheelen dag woelig geweest, maar ernstige rustverstoringen hadden nfiet plaats. Tegen den avond echter zette zich een stoet van 10.000 stakers in bewe ging, voorafgegaan door tamboers en hoornblazers en geëscorteerd door 200 politie-agenten. Gedurende eenigenl tijd trok dé troep zingend en joelend dooi; de straten, zonder dat er iets bijzon ders gebeurde. In de Grafton-s'traat ech ter, waar een aantal1 tramwagens ten gevolge van de drukte 'moesten stilstaan,, begon 'het spektakel. Eerst vloog nu en dan een enkele steen tegenj de ruiten van de wagens, na eenigen1 tijd echter regende het steenen op de arme trambe ambten en de politie. Deze was machte loos tegen den woesten troep, die zich blijkbaar van te voren goed v,an pro jectielen voorzien had, want het bom bardement bleef maar aanhouden. Op een gegeven oogenblik, echter ze'tte de stoet zich opnieuw in beweging, de po litie weder achterop, maar deze werd nu door gepeupel uit de zijstraten aan gevallen. Steenen len flesscheri vlogen bij massa's door de lucht, menige po- Van EtJiij ontroerde niet Dat is: zoo. -Gij hebt Rose bezocht? Dat is ook zoo. (Waarom hebt gij de waarheid voor mij verborgen? Welke waarheid? Dat ge met haar gaat trouwen. Ah, ge weet..*? Ik weet dat het contract is opge maakt en dat de huwelijksafkondiging heeft plaats gehad. Van wie? Van Nicole. Dat spijt mij. Ik had mij juist voorgenomen hét u zelf mede te deelen. Waarom hebt gij dat dan niet vroeger gedaan? Omdat die medéideéling mij dwingt tot bekentenissen, die mij zwaar vallen, omdat ze mijl vernederen. Thérèse wierp een langen verbaasden blik op hem. iH'ij druikte 'zich .uit met de onverr stoorbare 'kalmte, die hem] bijina pooit verliet. Zij mompelde: Ik begrijp u niet. Gij zult mij begrijpen. 'Luister. Hij nam tegenover zijn zuster plaats, zette zich in zijd gemakkelijkste houding, knipte eenige stofjes weg, die van "zijn rit nog op zijn jas waren achtergebleven, klopte imet zijn rijzweep, die hij nog in de hand gehouden had, tegen zijn litieagent werd bloedig gewond. Er kwam versterking van de openbare macht, bereden en onbereden agenten, er werden herhaaldelijk charges ge maakt, de pienigte werd telkens uiteen geslagen, verzamelde zich dan echter na korten tijd weder op verschillende plaatsen, tot de politie er eindelijk te gen 9 ,uur in slaagde de straten schoon te vegen. Eenenveertig personeni, agen ten en stakers, waren intusschem, ern stig gewond, naar het ziekenhuis ge bracht. GEMENGD. -Tijdens een pro cessie, ter gele genheid van het diocesaan congres, in| de kathedraal te Mélun heeft een krank zinnige, zekere Philippe Sixte, drie schoten gelost op den. abbé Cou- dron, rector van de Saint-Aspais kerk te Mélun, die in het onderlijf getroffen werd. De derde kogel verwondde een jonge dame die aan de processie deejl nam. Sixte was kortelings ontslagen uit een krankzinnigengesticht te Clermont, haast zich de j,,New York Herald", waaraan wij dit bericht ontleenen, er b ij te voegen. Naar men zegt, had hij verklaard, dat hij van plan was den bis schop van Mélun te vermoorden, maar niemand had deze bedreiging voor ernst gehouden. Na zijn daad werd hij met groote moeite tegen het heftig veront waardigde publiek beschermd, die hem wilde lynchen. 'Sedert eene week regent het on ophoudelijk in de streek van het Lage Maggiore, zoodat het water van het meer reeds U/a M. gestegen is en de oevers op verscheidene plaatsen over stroomt. De beken storten, in bergstroo- men veranderd, naar het dal en rich ten groote schade aan. Talrijke aardJ verschuivingen worden gemeld. Te Ninguta, een stad in Mantsjoe* rije, zijn 6 0 0 particuliere huizen en een aantal magazijnen door branjd ver nield. Koninklijke besluiten. Bij Kon. besluit is: le. met ingang van 27 .September de minister van Bjnnenlandsche Zaken mr. P. Wi. A. Cort van der Linden eervol ontheven van Ihet belheer a. i. van het de partement van Buitenlandsche Zaken met dankbetuiging voor de door hem in deze den Staat bewezen diensten; en is 2e. bepaald, dat de bij Kcm, besluit van 29 Augustus 1913 po. 2 benoemde minister van B;uitenlandsche Zaken jhr. dr. J, Loudon zijn betrekking zal aan vaarden met ingang van 27 Sept. 1913; zijn in de orde van Oranje-Nassau be vorderd tot officier J. A. Staring, secre taris van het dagelijksch bestuur der Ne- derlandsche '.Heidemaatschappij te Lo- veriakte hooge laarzen en begon op een toon, alsjof hij eigenlijk! met tegenzin sprak Mijn arlme lieve Thérèse, men weet 'wat -men wil of men weet 'het niet. Ik wist het. 'Ik ihad een idoel en dat wilde dk bereiken. Hij wachtte even en hernam toen: Ik wilde het vastbesloten, het kostr te wat het wilde, ,'met de hardnekkigheid van ons Bretonsche ras, dat zich liever den kop tegen de rotsen veiplettert, dan toe te 'geven. Ik beminde Ros,e, ik be minde haar hartstochtelijk, al zoolang als ik haar kende, van dat ik ha^ar heb zien groot worden aft en opgroeien tot een verblindende schoonheid, die 'ik slechts bij de uwe Tc an vergelijken. "Zij trok .mij onweerstaanbaar aan, zooals de magneet het ijlzer. Zij daarentegen haatte mij. Zij 'behandelde mij met een hooghartigheid, of ten minste met een minachtende onverschilligheid, die mijn trots kwetste en -mijn verlangen naar 'haar nqg aanwakkerde. Gij weet wat er gebeurd is, hoe haar ouders werden gevangen genomen en veroordeeld. Zij ontkwam aan den dood, -dien zij van zeer nabij 'gezien heeft, zij stond alleen, zonder steun, zonder vrienden, zonder bescherming en toen zij FAbbaye had verlaten, wist ik waar zij een schuilplaats had gevonden en wist ikook welke vruchtelooze pogingen zij aanwendde, om èen middel van bestaan te krijgen. Ik ging haar bezoeken. chem en benoemd tot ridder V. R. Y. Croesen, secretaris, van de Kon. NecL Landbouwvereeniging te 's-Gravenhage en J. P. van Lonkhuijzen, directeur der Ned. Heidemaatschappij te Utrecht; is aan dr. C. Lely, minister van Water staat, op zijln verzoek, eervol ontslag ver leend als lid en voorzitter van het cob lege van curatoren van "het Kon. Ned. Meteorol. Instituut, onder dankbetuiging voor de door hem als zoodanig aan. den lande .bewezen 'diensten. Ned. R. K. Volksbond. In het Blondsgebouw van de afdeeling Den Haag werd Zaterdjag de 24e alge- algemeene vergadering van'den Central en Raad van den R. K. Volksbond in het Bisdom Haarlem gehoudjen onder voor zitterschap van den heer J. W. Smit. De voorzitter noemde in zijn ope ningsrede den algemeenen toestand van den Bond gunstig; in de afdeellngen wordt krachtig gewerkt, vooral door de vakorganisaties; de samenwerking tus schen afdelingsbesturen en vakvereeni- gingen wordt steeds inniger. Bij de agend'a-punt „Rekening en ver antwoording van den penningmeester7' kwam het bondsblad,ter sprake -en werd geklaagd over een tekort aan, 'bijdragen yan opvpedenldj-socialen aard. De heer Pastoors kon hierop échter mededeelen, dat voortaan een dfietal' sociale mede-1 werkers aan het blad vierbondien zullen' zijn en wees op het gestadige vooruit gang van het aantal a,bonn|é's, in het laat ste jaar 2000. i Uit de mededeelingen van "het bestuur releveeren wij net volgende: Het vplgend jaar zullen dje hoeken worden geverifieerdf door Amsterdam, Noord wijk en Leid schend am. De eerstvolgende algemeene vergade ring zal te Delft plaats hebben. Er zal een commissie worden gevormd uit de groote Christelijke organisaties om actie te voeren voor een wettelijke regeling van den vrijen Zaterdjaginiddiag (zonder d[at daardoor afbreuk wordt ge daan aan het actie voor verkorting v,an den gewonen arbeidsdag), bij welke actie de Volksbond) rich zal aansluiten'. De verkiezing van vijf leden in het Centraal Bles-tuur had tot uitslag, cl(a[t herkozen werden dje heereh Ch, L. van de Bilt, B. J. Grobben, Wl C. J. Pa stoors en J. W. Smit en gekozen werd (vacature Smulders) cfe heer Hooy, van Haarlem. Tot voorzitter werd herkozen cje heer J. W, Smit. Er zal een commissie worden benoemd, welke als taak heeft een regeling te onb werpen betreffende dje Ondersteunings fondsen meermal en toch is gebleken, dat ledlen, ingeschreven in Ondersteq- fondsen en overgaande naar andere af- deelingen, niet d.irect in de rechten van de aldaar bestaande fondsen kunnen overgaan. Wielk een schouwspel I Zij was alleen, op een dakkamertje, dat zij- gehuurd had in een onaanzienlijk h'uiis, van een vrouw, die ik (kende en van wie 'ilk wist, dat zij bereid was alle diensten 'te bewijzen, die men van haar vroeg, mits men er maar voor betaalde. Ik bood Rose aan alles wat het noodlot, dat voor haar zo wreed was geweest, 'haar ontnomen had, £an haar voeten neer te leggen: haar ouderlijk huis, het kasteel La üuy- onnière, met de daarbij behoorende pachthoeven, de landerijen en de bosr schen der Trémazans. Ik beschreeEhaar mijn gevoelens, die zij toch al had moe ten raden, ik trachtte haar tot zachtheid te stemmen, haar voor mij 'te winnen. Hij maakte een gebaar van teleur stelling. Zij behandelde mij even bits, even mbir achtend op haar zolderkamertje als^ ?.ij het vroeger op La Guiyonnière had gedaan. Zij stiet mij terug op'b-eleedigende wij ze. Toen, in een opwélliing van woede, zwoer ik dat zij toch de mijne zou zijn, ware het niet uit liefde, dan ter bevre diging van mijd eerzucht, de mijne en van niémand anders. Mét gedempte stem ging hij voort: Ik wil dat gij alles weten zult, zelfs ten koste van een bekentenis, waar over ik mij heb te schamen, dan zult gij begrijpen, dat zij haar toestemming heeft gegeven, hetgeen u nu nog onver klaarbaar toeschijnt. (Wordt vervolgd.)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1913 | | pagina 1