23
"feuilleton!
DE TWEHRIENDEN.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
j 4e Jaargang
No. 1203.
Bweau OUDE SINGEL 54, ILE3BDBIM.
Interc. Telefoon 935. Postbus 6.
)IT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAO, UITOEZONDERD ZON- EN FEESTDAOEN
DE ABONNEMENTSPRIJS bedraagt met GRATIS POLIS Ongeval 1 en-verzekering
ra hét GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden 9 cent per week
1.10 per kwartaal; bij onze agenten 10 cent per week, 1.30 per kwartaal. Franco
ier post ƒ1.50 per kwartaal.
Afzonderlijke nummers 21/9 cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 5 cent
Dinsdag
September
1013.
De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1—5 regels f 0.75, elke regel meer 15 cent
'""•nzonden mededeelingen van 15 regels 1.50, elke regel meer 30 cent. met gratis
vijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte.
Kleine Advertentiëngevraagde betrekkingen, huur en verhuur, koop en verkoop
(geen handels-advertentlën) 1—5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent; aangeboden
betrekkingen 1—5 regels 50 cent, Iedere regel meer 10 cent.
y 't Begint al.
't Begint al. t
Vóór de verkiezingen is 'tdoor rechts
lerhaaldelijk tot de kiezers gezegd: let
r maar 7ns op, als de liberale heejren
veer de teugels in handen krijgen, zul-
en zij u, menschen van christelijk begins
el, aan den (lijve laten {voeljejn, dat z ij het
ntellect, het verstand, de kennis em dei
unde bezitten om hooge en lage rijksbet
rekkingen op waardige wijze te bekke
en dat gij dom en achterlijk en be-
rompen zijt.
En nu afgaat die voorspelling, werke-
ijkheid worden
In een hoofdartikel weidt de N. Rott.
)rt. van gisteravond uit over de be-
angrijke taak, die een minister van
oloniën en ook diens hpogste amb-
enaar, een gouverneur-generaal van
jnze Indsiche bezittingen, te vervullen
lebben. De gouverneur-generaal moet de
rroote door den minister gedachte ont
wikkeling in daden omzetten. En wat
i nu het slot van dat hoofdartikel
)oodeenvoudig: De tegenwoordige gou-
ferneur-generaal, de heer Idenburg,"moet
oo gauw mogelijk worden gewipt. Do
jan is christelijk en kan dus onmoge-
ijk de in het intellect van een liberaal
prijzende gedachten in daden om-
etten. Daar is hij, een man v,an christe-
ijke huize, veel te bekrompen, voor. Zelfs,
ndien aldus 1de JNi R. .Crt.,jrl indien
de heer Idenburg"wiens verdiensten,
rij b!ij alle verschil van meening gaarne
lijven erkennen gedurende den hem
og overblijvenden ambtelijken termijn
iet in strijd met de door de verkiezin-
pi Verkregen volksuitspraak het be-
ind 'zal voeren, zoo valt toch niet te
efwachten, dat hij (de minister) hem
aluitnoodigen, zich gedurende een twee-
Ie tijdvak met de landvoogdij te laten
tiasten."
M. a. W., al maakt de heer Idenburg
iet 'der linksche regeering nog zoo "naar
len 'zin, al 'is hij zoo „onpartijdig"' als
nen 'maar wenschen kan hij moet
rerdwijnen, want hier komt de reden
lie de „N. R. Ct." aangeeft hij is
liet benoemd in overleg met dezen nïi-
lister, die dus niet met hem kail
egeeren. Achter dat „dus" mogen we)
erecht een vraagteeken zetten. Wias de
eer Idenburg liberaal, dan kWiam het 'er
iet op aan, of hij1 al dan niet doqil
ninister Pleyte was benoemd. Neen, de
eden, Waarom de heer Idenburg niet
eugt, moet zoo. worden geformuleerd:
lij is niet benoemd van uit de vriendjes,
e geestverwanten van dezen minister,
lie dus niet met hem kan regeeren.
't 'Begint al. Nu de betrekking van
jouverneur-generaal, morgen misschien
lie van klerk aan een departement
laantjes krijgen de vrienden zeker, ieder
>p z'n beurt, flls zijfnaar wait geduld will
en hebben.
294)
Zij zou trouwen met cem man, die
'aar ouders in het ongeluk had gestort,
net den verrader, die hen had aange
jaagd, overgeleverd aan- den beul?
Die verrader was .Hubert.
Zij wist het.
En Rose zelf, kon zij er aan twijfelen?
Zij zweeg.
Ook Jean de .Trémazan bewaarde het
stilzwijgen.
iWaa'r was hij?
£ij wfist het niet.
Gouray bracht haar geen brieven meer
'an liem, geen enkele boodschap, geen
Inlichtingen,.
Zij waren zoo yër van elkaar aft kis-
duizenden mijlen hem scheidden, als-
ër wereldzeeën tusschen hen in lagen.
Dat stilzwijgen van Jean de Jrémazan
n zijn zustér verwonderde haar en
Kwam haar onheilspellend voor.
Eensklaps zag 'zij, als m een visioen,
^en complot, een valstrik, een list, be
stemd oin haar broeder naar het kasteel
gouges te lokken, naar due eenzame
weN omgeven door het sombere bosch
Hunaudaye, waarvan zooveel ver
liepen, die daar zouden zijin af-
'1 1
Erkentenis.
De Nieuwe Courant doet tegen
woordig wel mee met den grooten hoop
tier linkerzijde, maar voelt er zich toch
niet zoo bijzonder onder thuis en komt.
er daardoor toe, nu en dan voor jein?-
fant terrible te spelen.
Zoo houdt het blad tbjans zijn geest
verwanten voor, dat zij de kiezers wel
wat meer stelselmatig mochten voorlich
ten. Zij doen dit nu alleen in den ver
kiezingstijd en moeten het er dan, om
in de gauwigheid effect te bereiken, wat
dik opleggen, wat het Haagsche orgaan
heelemaal niet goed vindt. Het betreurt
dan ook:
het dikwijls opgeblazene en kunst
matige in de „campagnes", de soms
geringe kieskeurigheid op argumen
ten en middelen die immers alle te
gelijk binnen een korte spanne tijds
moeten worden aangewend om eeni
heel sterke en onmiddellijke werking
te oefenen."
Vis met Haegsche deftigheid, doch
niettemin zeer duidelijk gezegd, vooral
wijl de 'N. Crt zelf Van geen kleinigheid1-
je vervaard ïs.f
Was zij 't immers niet, die indertijd
de uit Portugal verdreven geestelijken
en religieuzen met smadelijke minach
ting gastvrijheid ontzegde?
En heeft het blad wel ooit excuus
gemaakt over zijn verregaande lompheid
jegens personen, op wien niets andersl
viel aan Te merken dan d,at zij Roomj-
sche 'ballingen waren?
Wielnu, wat moet dan de linker ver
kiezingscampagne metterdaad onwaar
dig gevoerd wezen om van die zijde
alsnog een afkeuring te verwerven.
't Werd onzerzijds altijd wel gezegd
dat onze tegenstanders niet fair stre
den, maar dan werden we louter beant
woord met een herhaling der venijnig
heden, welke te heftiger waren naar,-
mate ze spoediger moesten inslaan.
Thans evenwel komt De Nieuwe
Courant ons welsprekend in 't ge
lijk stellen, wat we te merkwaardig von
den om 't niet terstond aan de groote
klok te hangen.
ALGEMEI.N OVERZICHT.
Verschillende berichten wijzen er op,
dat de gisting in
Albanië
steeds heviger wordt.
Essad pasja heeft zich tot gouverneur-
generaal opgeworpen en zal dien titel
voeren tot na de benoeming vanj een
vorst.
De Albanische en de 'Süd Slavische
Correspondenz bevatten uitvoerige be:
richten over de gevechten van Albanee-
sche benden tegen Serviërs en over de
Uitzending van sterke Servische troepen
Dan .zette zij dat denkbfeeldi weer van
riéh af.
Neen, Jeam de Trémazan zou zich van
dergelijke wapenen niet biedtenen.
iHij zou recht op zijn vijand afgaan
en hem bestrijden met open vizier.
En toch was dit alles een raadsel, dat
zij trachtte te ontcijferen, zonder dat zij
er in slaagde.
Tot den avond bleef zij in dergelijke
gedachten verzonken.
Zij geleek op éen uitvinder, een schei
kundige, een geleerde, die zich bezig
houdt met de oplossing van een vraag
stuk, maar telkens stuit op eenbinder-
paal, die hem van zijn doel scheidt en
die ten slotte moedeloos, uitgeput, boos
op zichzelf en zijn onmacht verwen-
schend, het opgeeft en erkent, dat het
hem niet mogelijlk is, licht te werpen op
de punten, die hem nog "duister zijjn.
(Nog zat zij te peinzen, toen z;ïj het
geluid van hoefslagen op de straatsfeer
nen hoorde.
(Die zware deur in de poort, die naar
de binnenplaats leidde', werd geopend.
;Haar broeder kwaon thuis.
Twee minuten later trad hij bij haar
binnen, met een glimlach om de lippen
en een glans van vreugde op 't gèlaat.
Zij vroeg hem met half gesmoorde
stem
Van waar komt gij?
Toen hij draalde met zijn antwoord,
verwonderd over deze plotselinge vraag
van zijn zuster! ging zij voort:
tegen die benden, -aatstgenoemd blad
zegt, dat de onlusten in het Albanee-
sche grensgebied zijn uitgebroken, om
dat de invoer van evensmiddelen zoo
zeer wordt bemoeilijkt.
De Politische Correspondenz ver
neemt uit Saloniki, dat ook Griekenland
een sterke troepenmacht heeft uitgerust
om de Albaneesche benden in Epirus
(Zuid-Albanië) te vervolgen en uit te
roeien.
Blijkens berichten uit Warona is de
voorl'oopige regeering niet weinig onge
rust over den indruk. diende tegenwoor
dige gebeurtenissen in Europa kunpen
veroorzaken en hef wantrouwen, dat
daaruit voor Albanië kan voortvloeien.
|Het oordeel der Fransche bladen over
de toasten, gewisseld tusschen
Poincaré en koning Constantijn.
loopt uiteen.
Een paar bladen slechts toonen zich
voldaan terwijl daarentegen de meeste
den speech van koning Constantijn maar
niet kunnen vergeten.
De „Radical", de „Lanterne" en de
„Petit Parisien"1 toonen zich zeer te
vreden en zijn van meening, dat dei
vriendschap tusschen Frankrijk en Grie
kenland meer dan ooit versterkt is. De
„Matin" en „l'Homme Libre', zouden
niets aan te merken, hebben, wanneer er
te Potsdam' maar niet getoost was. An
dere bladen, zooals de Gil Bias, de „Au
torite"', ijgaan verder en hekelen den toast
van den koning, die toch door "geen
woord over het gebeurde te Potsdam
te reppen, geenszins, volgens huni mee
ning, 'het misverstand weg heeft geno
men en geen amcaue honorable heeri!
gedaan, zoo,als men dat verwacht had,
iHet was Zondag j.l. te
Dublin
den 'geheelen dag woelig geweest, maar
ernstige rustverstoringen hadden nfiet
plaats. Tegen den avond echter zette zich
een stoet van 10.000 stakers in bewe
ging, voorafgegaan door tamboers en
hoornblazers en geëscorteerd door 200
politie-agenten. Gedurende eenigenl tijd
trok dé troep zingend en joelend dooi;
de straten, zonder dat er iets bijzon
ders gebeurde. In de Grafton-s'traat ech
ter, waar een aantal1 tramwagens ten
gevolge van de drukte 'moesten stilstaan,,
begon 'het spektakel. Eerst vloog nu en
dan een enkele steen tegenj de ruiten
van de wagens, na eenigen1 tijd echter
regende het steenen op de arme trambe
ambten en de politie. Deze was machte
loos tegen den woesten troep, die zich
blijkbaar van te voren goed v,an pro
jectielen voorzien had, want het bom
bardement bleef maar aanhouden. Op
een gegeven oogenblik, echter ze'tte de
stoet zich opnieuw in beweging, de po
litie weder achterop, maar deze werd
nu door gepeupel uit de zijstraten aan
gevallen. Steenen len flesscheri vlogen
bij massa's door de lucht, menige po-
Van
EtJiij ontroerde niet
Dat is: zoo.
-Gij hebt Rose bezocht?
Dat is ook zoo.
(Waarom hebt gij de waarheid voor
mij verborgen?
Welke waarheid?
Dat ge met haar gaat trouwen.
Ah, ge weet..*?
Ik weet dat het contract is opge
maakt en dat de huwelijksafkondiging
heeft plaats gehad.
Van wie?
Van Nicole.
Dat spijt mij. Ik had mij juist
voorgenomen hét u zelf mede te deelen.
Waarom hebt gij dat dan niet
vroeger gedaan?
Omdat die medéideéling mij dwingt
tot bekentenissen, die mij zwaar vallen,
omdat ze mijl vernederen.
Thérèse wierp een langen verbaasden
blik op hem.
iH'ij druikte 'zich .uit met de onverr
stoorbare 'kalmte, die hem] bijina pooit
verliet.
Zij mompelde:
Ik begrijp u niet.
Gij zult mij begrijpen. 'Luister.
Hij nam tegenover zijn zuster plaats,
zette zich in zijd gemakkelijkste houding,
knipte eenige stofjes weg, die van "zijn
rit nog op zijn jas waren achtergebleven,
klopte imet zijn rijzweep, die hij nog
in de hand gehouden had, tegen zijn
litieagent werd bloedig gewond. Er
kwam versterking van de openbare
macht, bereden en onbereden agenten,
er werden herhaaldelijk charges ge
maakt, de pienigte werd telkens uiteen
geslagen, verzamelde zich dan echter na
korten tijd weder op verschillende
plaatsen, tot de politie er eindelijk te
gen 9 ,uur in slaagde de straten schoon
te vegen. Eenenveertig personeni, agen
ten en stakers, waren intusschem, ern
stig gewond, naar het ziekenhuis ge
bracht.
GEMENGD.
-Tijdens een pro cessie, ter gele
genheid van het diocesaan congres, in|
de kathedraal te Mélun heeft een krank
zinnige, zekere Philippe Sixte, drie
schoten gelost op den. abbé Cou-
dron, rector van de Saint-Aspais kerk te
Mélun, die in het onderlijf getroffen
werd. De derde kogel verwondde een
jonge dame die aan de processie deejl
nam. Sixte was kortelings ontslagen uit
een krankzinnigengesticht te Clermont,
haast zich de j,,New York Herald",
waaraan wij dit bericht ontleenen, er
b ij te voegen. Naar men zegt, had hij
verklaard, dat hij van plan was den bis
schop van Mélun te vermoorden, maar
niemand had deze bedreiging voor ernst
gehouden. Na zijn daad werd hij met
groote moeite tegen het heftig veront
waardigde publiek beschermd, die hem
wilde lynchen.
'Sedert eene week regent het on
ophoudelijk in de streek van het Lage
Maggiore, zoodat het water van het
meer reeds U/a M. gestegen is en de
oevers op verscheidene plaatsen over
stroomt. De beken storten, in bergstroo-
men veranderd, naar het dal en rich
ten groote schade aan. Talrijke aardJ
verschuivingen worden gemeld.
Te Ninguta, een stad in Mantsjoe*
rije, zijn 6 0 0 particuliere huizen en
een aantal magazijnen door branjd ver
nield.
Koninklijke besluiten.
Bij Kon. besluit is:
le. met ingang van 27 .September de
minister van Bjnnenlandsche Zaken mr.
P. Wi. A. Cort van der Linden eervol
ontheven van Ihet belheer a. i. van het de
partement van Buitenlandsche Zaken met
dankbetuiging voor de door hem in deze
den Staat bewezen diensten; en is
2e. bepaald, dat de bij Kcm, besluit
van 29 Augustus 1913 po. 2 benoemde
minister van B;uitenlandsche Zaken jhr.
dr. J, Loudon zijn betrekking zal aan
vaarden met ingang van 27 Sept. 1913;
zijn in de orde van Oranje-Nassau be
vorderd tot officier J. A. Staring, secre
taris van het dagelijksch bestuur der Ne-
derlandsche '.Heidemaatschappij te Lo-
veriakte hooge laarzen en begon op een
toon, alsjof hij eigenlijk! met tegenzin
sprak
Mijn arlme lieve Thérèse, men weet
'wat -men wil of men weet 'het niet. Ik
wist het. 'Ik ihad een idoel en dat wilde
dk bereiken.
Hij wachtte even en hernam toen:
Ik wilde het vastbesloten, het kostr
te wat het wilde, ,'met de hardnekkigheid
van ons Bretonsche ras, dat zich liever
den kop tegen de rotsen veiplettert, dan
toe te 'geven. Ik beminde Ros,e, ik be
minde haar hartstochtelijk, al zoolang
als ik haar kende, van dat ik ha^ar heb
zien groot worden aft en opgroeien tot
een verblindende schoonheid, die 'ik
slechts bij de uwe Tc an vergelijken. "Zij
trok .mij onweerstaanbaar aan, zooals
de magneet het ijlzer. Zij daarentegen
haatte mij. Zij 'behandelde mij met een
hooghartigheid, of ten minste met een
minachtende onverschilligheid, die mijn
trots kwetste en -mijn verlangen naar
'haar nqg aanwakkerde. Gij weet wat
er gebeurd is, hoe haar ouders werden
gevangen genomen en veroordeeld. Zij
ontkwam aan den dood, -dien zij van
zeer nabij 'gezien heeft, zij stond alleen,
zonder steun, zonder vrienden, zonder
bescherming en toen zij FAbbaye had
verlaten, wist ik waar zij een schuilplaats
had gevonden en wist ikook welke
vruchtelooze pogingen zij aanwendde,
om èen middel van bestaan te krijgen.
Ik ging haar bezoeken.
chem en benoemd tot ridder V. R. Y.
Croesen, secretaris, van de Kon. NecL
Landbouwvereeniging te 's-Gravenhage
en J. P. van Lonkhuijzen, directeur der
Ned. Heidemaatschappij te Utrecht;
is aan dr. C. Lely, minister van Water
staat, op zijln verzoek, eervol ontslag ver
leend als lid en voorzitter van het cob
lege van curatoren van "het Kon. Ned.
Meteorol. Instituut, onder dankbetuiging
voor de door hem als zoodanig aan. den
lande .bewezen 'diensten.
Ned. R. K. Volksbond.
In het Blondsgebouw van de afdeeling
Den Haag werd Zaterdjag de 24e alge-
algemeene vergadering van'den Central en
Raad van den R. K. Volksbond in het
Bisdom Haarlem gehoudjen onder voor
zitterschap van den heer J. W. Smit.
De voorzitter noemde in zijn ope
ningsrede den algemeenen toestand van
den Bond gunstig; in de afdeellngen
wordt krachtig gewerkt, vooral door de
vakorganisaties; de samenwerking tus
schen afdelingsbesturen en vakvereeni-
gingen wordt steeds inniger.
Bij de agend'a-punt „Rekening en ver
antwoording van den penningmeester7'
kwam het bondsblad,ter sprake -en werd
geklaagd over een tekort aan, 'bijdragen
yan opvpedenldj-socialen aard. De heer
Pastoors kon hierop échter mededeelen,
dat voortaan een dfietal' sociale mede-1
werkers aan het blad vierbondien zullen'
zijn en wees op het gestadige vooruit
gang van het aantal a,bonn|é's, in het laat
ste jaar 2000. i
Uit de mededeelingen van "het bestuur
releveeren wij net volgende:
Het vplgend jaar zullen dje hoeken
worden geverifieerdf door Amsterdam,
Noord wijk en Leid schend am.
De eerstvolgende algemeene vergade
ring zal te Delft plaats hebben.
Er zal een commissie worden gevormd
uit de groote Christelijke organisaties
om actie te voeren voor een wettelijke
regeling van den vrijen Zaterdjaginiddiag
(zonder d[at daardoor afbreuk wordt ge
daan aan het actie voor verkorting v,an
den gewonen arbeidsdag), bij welke actie
de Volksbond) rich zal aansluiten'.
De verkiezing van vijf leden in het
Centraal Bles-tuur had tot uitslag, cl(a[t
herkozen werden dje heereh Ch, L. van
de Bilt, B. J. Grobben, Wl C. J. Pa
stoors en J. W. Smit en gekozen werd
(vacature Smulders) cfe heer Hooy, van
Haarlem.
Tot voorzitter werd herkozen cje heer
J. W, Smit.
Er zal een commissie worden benoemd,
welke als taak heeft een regeling te onb
werpen betreffende dje Ondersteunings
fondsen meermal en toch is gebleken,
dat ledlen, ingeschreven in Ondersteq-
fondsen en overgaande naar andere af-
deelingen, niet d.irect in de rechten van
de aldaar bestaande fondsen kunnen
overgaan.
Wielk een schouwspel I Zij was alleen,
op een dakkamertje, dat zij- gehuurd had
in een onaanzienlijk h'uiis, van een vrouw,
die ik (kende en van wie 'ilk wist, dat
zij bereid was alle diensten 'te bewijzen,
die men van haar vroeg, mits men er
maar voor betaalde. Ik bood Rose aan
alles wat het noodlot, dat voor haar
zo wreed was geweest, 'haar ontnomen
had, £an haar voeten neer te leggen:
haar ouderlijk huis, het kasteel La üuy-
onnière, met de daarbij behoorende
pachthoeven, de landerijen en de bosr
schen der Trémazans. Ik beschreeEhaar
mijn gevoelens, die zij toch al had moe
ten raden, ik trachtte haar tot zachtheid
te stemmen, haar voor mij 'te winnen.
Hij maakte een gebaar van teleur
stelling.
Zij behandelde mij even bits, even mbir
achtend op haar zolderkamertje als^ ?.ij het
vroeger op La Guiyonnière had gedaan.
Zij stiet mij terug op'b-eleedigende wij
ze. Toen, in een opwélliing van woede,
zwoer ik dat zij toch de mijne zou zijn,
ware het niet uit liefde, dan ter bevre
diging van mijd eerzucht, de mijne en
van niémand anders.
Mét gedempte stem ging hij voort:
Ik wil dat gij alles weten zult,
zelfs ten koste van een bekentenis, waar
over ik mij heb te schamen, dan zult
gij begrijpen, dat zij haar toestemming
heeft gegeven, hetgeen u nu nog onver
klaarbaar toeschijnt.
(Wordt vervolgd.)