ie» DE TROONREDE. "feuilleton. DË TWEE_VRÏENDEN. BUITENLAND. BINNENLAND. 4e Jaargang No. 1197. Bureau OUDE SINGEL 54, L.EIÏHEIN. interc. Telefoon 935. Postbus 6. T BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAQ, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAOEN DE ABONNEMENTSPRIJS bedraagt met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden 9 cent per week 10 per kwartaal; bij onze agenten 10 cent per week, 1.30 per kwartaal. Franco r post /1.50 per kwartaal. Afzonderlijke nummers 2Va cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 5 cent Dinsdag September 1013. De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1—5 regels 0.75, elke regel meer 15 cent ingezonden mededeellngen van 1—5 regels 1.50, elke regel meer 30 cent. met gratis aewijsnummer. BI] contract aanzienlijke korting. Oroote letters naar plaatsruimte. Kleine AdvertentlSngevraagde betrekkingen, huur en verhuur, koop en verkoop (geen handels-advertentiën) 1—5 regels 25 cent, Iedere regel meer 5 cent; aangeboden betrekkingen 1—5 regels 50 cent, Iedere regel meer 10 cent. De Troonrede heeft ons, den recht- ïen partijen, geen verrassingen ge- icht. Het was te voorzien, dat in het Dgramyan ihet nieuwe, (extra-pa riem en- re kabinet gewag zou worden ge lakt van de twee door de concen- atie op bijzondere wijze naar voren brachte puntenAlgemeen Kiesrecht Staatspensioen. Maar ook was het te orzien, dat inzake het Staatspensioen het regeeringsprogram veel minder u worden beloofd, dan den kiezers in verkiezingscampagne is voorgehou- n. Is er niet gezegd, dat het ouder- mspensioen van minister Talma eer- :ns veel te gering was en tweedens een veel te laten leeftijd werd ge ven? En nu.... in het regeeringspro- am blijft de zeventig-jarige leeftijd ge- ndhaafd en wordt met geen woord rept van een verhooging van het in wet-Talma voorgestelde pensioen. Al- :n wordt het pensioen uitgestrekt over le behoeftige zeventig-jarigen (met bepaling, dat ze gedurende een. bepalen termijn geen ondersteu nt genoten van een instelling van lief- digheid) en zal het kosteloos worden rstrekt, niet slechts in den overgangs- d (zooals ooTc de met 5 Dec. in wer- ïg tredende wet-Talma bepaalt) maar tijd, m. a. w. zal het Stapltspen- oen zijn. 't Verwonderd ons niet, dat t regeeringsprogram niet verder gaat, ch 't moet wel een pijnlijke verras- ig zijn voor degenen, die zich gouden rgen hadden laten voorspiegelen, 't Verwonderd ons niet, Want: waar li het geld vandaan moeten komen? is reeds zegt de Troonrede ld te kort voor de in de vorige zitting ngenomen wétten. En hiermede wordt tuurlijk bedoeld het door de rechtsche geering geschonken kosteloos ouder- imspensioen aan de in deze overgangs- riode levende behoeftige zeventig-jari- arbeiders welke kosten door de T a- efwet zouden gedekt zijn. Maar nu komt de Tariefwet er na- urlijk niet En vat krijgen we nuj. fasts telling van een algemeene inkom enbelasting" en „Wijziging en verhoo- g der successiebelasting". iHoudt hier in het oog, dat 's lands geldmidjde- n reeds nu dringend voorziening be- >eft, en ge kunt u voorstellen, hoe de llastingbetalers en daardoor heel maatschappij zullen worden ge likt. Gelukkige bevrijding van de Ta- tfwet Zooals verwacht werd, zal de Ziekte- et niet ongewijzigd worden ingevoerd!, i ook de Invaliditeitswet (voorzoover at reeds in werking is) en de Raden- et zullen wijzigingen onder gaan. Maar wordt ook wat betreft het lang- irbeide Staatspensioen niets :loofd, dan dat er dit jaar wetsont- erpen zullen worden ingediend; hoe ng het duren zal, dat de voorgestelde etten in het Staatsblad zullen komen, eten we niet. Dat er dit jaar iets #9) Van dat contract deelde hij de bepalin- •n mede, waarbij hij zich volkomen be- :id verklaarde ze te wijizigen, wanneer barones, die hij behandelde alsof zij e moeder of voogdes van zijn aanstaan- e was, andere wenschte of de ontwor- eu bepalingen niet ruim genoeg zou chten. Toen hij dit aan de barones zeide, Hakte zij een afwerend gebaar. O, dokter 1 ^eze uitroep bevatte de meest vol- laakte goedkeuring der bedoelingen van en bruidegom, benevens! een hulde voor ooveel edelmoedigheid. Zij schoof een tuinstoel voor "hem bij, laast zijn beminde en zeide: Weet gij wel, dokter, dat uwi land tochtig is? En zoo rustig, zoo vreed aam! ■- Zij bekende dat zij wel êen oogenblik Jaarzeld had, toen Rose haar vroeg, «ijs te verlaten. Men had haar geschiedenissen verteld Vaa Chouanen, die haar angstig hadden tot stand zal komen van sociale wet geving, daarop geeft de Troonrede geen hoop„allereerst" zal de medewer king van de Kamers worden gevraagd voor verhooging van de belastingen. (Een zeer vreemde indruk maakt de! Troonrede, waar zij spreekt over hef b ij z o n d e r o n d e r w ij s. In het prox gram dezer nieuwe regeering had toch wel niemand iets betreffende het bij zonder onderwijs verwacht. Dat is waar lijk een verrassing, maar.... een St. Nicor laas-surpriseWat in mooi klinkende groote woorden aan de rechtsche kie zers, die hun ideaal wat betreft hunne bijzondere school door den uitslag der verkiezingen in rook hebben zien ver dwijnen, wordt aangeboden, is, bij na dere beschouwing, ontdaan van "het schijn-schoon der verpakking, van niet de minste waarde. Ingesteld zal Worden een Staatscommissie wat zeer waarschijn lijk beteekent: uitstel ad Kalendas^Grae- cas. Deze staatscommissie moet ontwer pen een algemeen bevredigende rege ling wat, gezien de antipathie van de linkerzijde (tegen het (bijzonder fonderwijs, een practische onmogelijkheid is, van welke antipathie zij^ trouwens wel dege lijk .blijk zou geven in de „voorwaarden." waaronder aan het bijzonder onderwijs subsidie mag geschonken worden. Men moet dus niet denken, dat men doon zulk een staatscommissie te beloven het zoo lang gekrenkte rechtsgevoel dér Christelijke kiezers zal bevredigen. Ten slotte wijzen We nog op de alL nea van de Troonrede, waarin sprake is van het aankweeken van „verdraagzaam heid" in onze Koloniën. Als men in aan merking neemt, dat de concentratie steeds den mond vol heeft over den „op gedrongen kerstening" van onze Kolo niën, klinkt deze zinsnede over het aan kweeken van verdraagzaamheid ons niet zoo geruststellend in de ooren. Onze eind-indruk van het in de Troon rede ontvouwde regeeringsprogram is deze iWiat beloofd wordt op Wetgevend ge bied blijft eensdeels ver beneden de ver wachtingen van de Iinksche kiezers, an derdeels ligt er in een zekere vaagheid),, een schuchtere onzekerheid, alleen is het program allerduidelijkst, waar het ge wag maakt van een zeer aanmerkelijk^ stijging der belastingen. Afschuiving naar links. T Gaat voorloopig alles nog heel ge heimzinnig met de nieuwe partij der hee- ren van Koetsveld en Bichon van IJssel- monde. Met hun vijfendertigen en wat adhae- siebetuigingen vergaderden de heeren gisteren te Zwolle, maar nadat de heer van Koetsveld had uiteengezet en de liberale pers geeft voor 't verslag daar van overvloedig ruimte dat 't pas) goed zal gaan als hij zijn zin krijgt,; gingen de deuren dicht en werd nog slechts bekend gemaakt, dat nu gewerkt wordt aan statuten en reglement. .Hoe deze er uit zullen zien? Heel losjes zal 't partijverbond wezen. De gemaakt, maar zij was nu volkomen ge rustgesteld. Rust en vrede heerschten hier. Argouges beviel haar zoo goed, dat zij al het plan gemaakt had, er voor goed te blijVen, ten einde zooveel dich ter bij Rose te zijn, aan wie zij zich gehecht had als aan een dochter, en. wie het haar zwaar zou vallen te ver laten, maar het was v'Oor haar geluk. Men moest de barones de Frévent gekend hebben om zich te kunnen, voor stellen met hoeveel lieftakigiheid, op welk een toon van oprechtheid zij dit alles zeide, hoe zij scheen te genieten van de kalmte na den vreeselijken storm, •die over geheel Frankrijk had gewoed, en waarin zooveel landskinderen waren omgekomen. Hubert Nollan geraakte geheel onder haar 'bekoring. Hij twijfelde er-geen oogenblik aan. of die lieve dame zou voor hem een bondgenoote zijn in deze vesting, 'die hij wilde veroveren. Rose scheen wat droefgeestig. Dat was zeer verklaarbaar. Evenwel, zij had het beslissende woord reeds gesproken. Zij had zich verbonden en de dokter hield er zich van 'Overtuigd, dat zij haar woord gestand zou doen. heer v. Koetsveld spiegelde 'i aldus voor: „Wij gaan wel s-menwonen in een huis, maar houden rik onze eigen ka mers; wij vinden gezelligheid en on- "derlingen steun in een gemeenschap pelijke conversational. De geregeld te houden algemeene vergaderingen vor men den band en geven de politieke leiding, doch slechts als advies, waar van al of niet opvolging geheel vrij staat; daarnaast ais dienaar, niet als meester, een centraal bureau, belast met administratie, organisatie en pro paganda." iDat wordt dus een politiek pension, waar de gasten elkaar zoo weinig mo gelijk zullen hinderen, terwijl ze eenvou dig even naar een restaurant gaan als de gemeenschappelijke tafel hun niet aan staat Hoe 't zij: het uithangbord der nieu we inrichting is al klaar. En is duidelijk ook. De heer v. K. zeide toch: „Tot heden gold voor de Christ- historischen steeds het parool: „waar het gaat tusschen twee mannen, die niet van onze richting zijn, daar kie zen wij den minstgevaarlijke"van dien goeden weg werd zeker onder den invloed van dé coalitie-genooten thans afgeweken." |Dit kunnen Wij slechts aldus verstaan: dezen zomer moesten we per se rechts kiezen, maar dit pioei uit zijn; we wil len onze eigen keuze doen. Nuf we weten al, waarop die keuze neerkomt: afschuiving naar links. V Een pluimpje. (Wijl men alles, war tégen het bijzon der onderwijs pleegt te worden aange voerd ieder kent de aantijgingen al van buiten, zoo vaak worden ze her haald gaarne verspreid?, meenen we goed te doen, ook van de loftuitingen melding te maken. Zoo deelde dan prof. Hector Treub, toen hij gistermiddag het rectoraat der Amsterdamsche fioogeschool overdroeg, als zijn ervaring mede, „dat de opvoe ding in de kunst van het spreken over 't algemeen Sn |Nedefland (schandelijk ver waarloosd Wordt," maar daarop ging hij voort „Volledigheidshalve moet ik hier aan toevoegen, dat ik niet slechts ge durende het afgeloopen jaar, maar ook reeds vroeger, den niet minder sterken indruk heb gekregen, dat de katholie ke gymnasia in dit opzicht een gun stige uitzondering maken." 't Is toch wel merkwaardig, is 't niet, dat juist inrichtingen, waarop verlichte geesten zoo gaarne smalen, dergelijk ge tuigenis verwierven. Het is een bewijs te meer, dat de Rooiüschen alles be halve achterlijk zijn. ALGEA1EEN OVERZICHT. In Engeland wordt nog maar steeds strijd gevoerd X>e barones zou Trouwens tot bemid delaarster tusschen hen dienen. Zij scheen deze verbintenis met geest drift te willen als een werk des vredes. Met groote kiesheid maakte zij toe speling op de „lasterlijke geruchten", die verspreid waren en waarvan zjj de valschheid nu duidelijk ingezien had. Zij verzekerde 'dit op een toon van overtuiging, die een lichten glimlach om de lippen van den dokter bracht De voorwaarden tot "het huwelijk wer den bij gemeen overleg vastgesteld en de dag er van bepaald. Binnenkort zou het aanstaand huwe lijk officieel worden afgekondigd. Alles zou met den groots ten eenvoud plaats hebben, onder het dak van het kasteel Argouges, yvaar de eenzaamheid zoo gunstig scheen en als voorbeschikt om te diienen tot plaats voor het sluiten van een verbintenis, waaraan zooveel tra gische voorvallen waren vooraf gegaan. De touw van Rosie legde haar als plicht op, haar huwelijkin stilten een voud en met vermijding van alle fees telijkheid te doen plaats hebben. Dokter Nollan zelf had ook 'kort ge leden zijn vader verloren en zij, over wie Rose rouw ciroeg, waren ook ^ijn vrienden, wier dood) hij betreurde, het geen ook voor hem een reden was, om over de home-rule-kwestie, de kwestie over een eigen-regeering voor Ierland. Gelijk te begrijpen is, bespreken de bladen nog altijd uitvoerig het voorstel van lord Loreburn om een conferentie van alle politieke leiders door de regee ring bijeen te doen roepen tot het be spreken van de mogelijkheid een er min nelijke schikking van de lersche kwestie. De verschillende beoordeelingen en beschouwingen zijn in het kort aldus samen te vatten. Aan de eene zijde staan de radicale bladen, die zich met alle kracht tegen het denkbeeld van een dergelijke confe rentie verzetten. Zij verktaren rikt te be grijpen, welk een practisch nut een der gelijke conferentie, die, zooals het voor stel immers luidt, met een „tabula rasa", alsof er'ten, opzichte van de kwestie nog niets besloten was. zou moeten beginnen wel zou kunnen hebben. In beginsel toch is de Home-rulekwestie al uitgemaakt,, aan de besljssing van het Lagerhuis valt niet te tornen. Aan de andere zijde staan de uiterste unionistische bladen, die met de uiter ste strevingen van de Ulster-men mede gaan. Deze verzetten zich tegen 't voor stel der conferentie, omdat het plan na tuurlijk is door die conferentie tot een overeenkomst te komen. En van het be- !gin af aan verklaren zij zich tegen elke overeenkomst. De beken dé captain Craig verklaart* het volmondig: „Een conferentie zon der de mogelijkheid van een overeen komst zou een dwaasheid zijn. Maar iwat Ulster betreft, kan van (een overeenkomst geen sprake zijn. Het vaste en eenige minimum Van Ulster's éiseïföiïs,- dat alles blijft als onder het imperial par liament. Tusschen deze twee uiterste partijen is er natuurlijk een groote groep van li berale en unionistische bladen, die, zij het dan om verschillende motieven, met het plan van lord Loreburn instemmen. De liberale bladen die het plan steunen, doen het over het algemeen, omdat zij aan de unionisten geen gelegenheid wil len geven tot het verwijt, dat niet allé middelen tot verzoening die waren aan geboden, ook aangegrepen zijn. De unio nistische bladen hopen natuurlijk dat door de conferentie de kwestie voor eerst van de baan zal zijn en dat voorts; de vrijheden, aan Ierland af te staan, nog heel wat beknibbeld zullen worden. IHet standpunt van de Ieren wordt uit eengezet in de „Freeman's Journal." Daarin wordt herinnerd aan het inter- vieuw, dat Redmond in Juli had met sir Edward Carson, en waarin deze als de lersche eischen stelde, een eigen parle ment met waarborgen van onafhankelijk heid en een verantwoordelijk uitvoerend) gezag tot het uitvoeren van de besluiten van het parlement. Hoe die eischen ver vuld zouden worden, was minder, mits ze maar vervuld werden. Voor een conferentie achtte het blad echter twee voorwaarden beslist noodza kelijk: vooreerst, dat ook de uiterste Ulster-men er aan deel zouden nemen het huwelijk in alle stilte te doen voln trekken. De "beminnelijke oude dame drukte zich uit ais een goede grootmoeder, die slechts één doel heeft: de vreugde en het geluk van haar kleinkinderen. Zij nam de hand van Rose, legde ze in die van haar verloofde en zeide: Dus- zult gij voor het leven ver- eenigd zijn. De dokter toonde zich een volmaak ten edelman, zooals de markiezin en de graven, wier plaats hij in de toekomst hoopte te zullen bekleeden. Op een toon van innige dankbaarheid zeide hij tegen zijn aanstaande: iNooit zal ik vergeten, hetgeen ge voor mij 'doet, mijn leven behoort u toe. |Zij beet zich op de lippen. Haar oogen begonnen te schitteren, maar zij sloeg ze neer lilt vrees zich te zullen verraden. Zijn leven! Het behoorde haar 'toe! Hij wist zelf niet hoe waar de woor den waren, die hij hiermee had ge sproken. 'ZÜij herinnerde zich, hoe zij eenmaal zijn woning in de rue Saint-Honoré had verlaten, waar hij haar door een val strik heen gelokt had, hoe zij "hem toen het mes, waarmee zij hem in bedwang en bij de irit«pr/vik zouden berusten en voorts dat het beginsel van Home Rule zou worden erkend, Overeenstemming omtrent 'de confe rentie bestaat er dus in het minst niet Maar dat was ook niet te verwachten, £en telegram, maakt er melding van, 'dat de bewoners van Albanië er niet opgesteld zijn, dat zij bij Montenegro worden Ingelijfd. De toestand aan de grens tusschen Montenegro en Albanië is, blijkens een telegram uit Wieenen aan de Daily Te legraph, zeer gespannen. De Malissoren stammen Hoti en Gruda weigeren zich onder bestuur van Montenegro te stel len en de pogingen om hen daartoe te) dwingen, hebben zij tot tweemaal toe gewapenderhand afgeslagen. In die ge vechten zijn enkele Montenegrijnen ge dood en gewond. Te Skoetarie houdt men het voor waarschijnlijk, dat deze (stammen hun zin, om bij Albanië te ko men, zullen weten door te zetten. GEMENGD, i— Koning Constantijn zal, na zijn be zoek aan Londen, op het Elysee 'door Poincaré worden ontvangen, die Jhem een maaltijd zal aanbieden, waarbij, naar men aanneemt, redevoeringen alles terecht zullen brengen, omdat de overgeleverde vriendschap tusschen Frankrijk en Grie kenland erdoor zat worden bevestigt IHet bekende Turksché blad Tan in is wegens een artikel, geschikt om tweespalt in het leger te brengen, voor onbepaalden tijd geschorst Het Kooinkl. bezoek te Amsterdam H. M. de Koningin heeft gistermorgen] half negen nogmaals een bezoek ge bracht aan de Entos. H. M. h,ad denl wensch te kennen gegeven geen rucht baarheid aan haar bezoek te geven. D;e Koningin was vergezeld vaai de Grootf meesteresse baronesse Mei vil van Lyn- dlen, baron Sirtema van Grovestins, grootmeester en den adjudant jhr. Hocjf|t Graafland, benevens den burgemeester. 'Bezichtigd Werd de afdeeling voor de scheepsbouw. Met zeer veel belangtstel- stfelling bezichtigde H. M. onder meer de groote stalen schroefas, welke door de fa. Kam te Rotterdam wordt ten toon gesteld. Daarna bezocht men de afdee ling Eerste Hulp bij ongelukken aan) boord, de hygiënische afdeeling en dé afdjeeling voor scheep son derwijs. In de afdeeling scheepsbouw hebben de heeren Van Konijnenburg en Ben them rondgeleid. Ook de afdeelingen vissche- rij, kanalen en vaart- eu baggenverkh tuigen werden bezocht. In <k laaifete af deeling werd onder meer bezichtigd het model der zoogen. Cutter, een sooi|t zandzuiger, welke door de firma Smit te Rotterdam was ingezonden. Bij het vertrek zeide de voorzitfcer van het centraal bestuur H. M. d(ank| voor die herhaalde blijken van bel|ajn,g(- stelling in d|e E.N.T.O.Si Namens H. M|, hield, voor de voeten had ge.worpen en gezworen hem nooit te zullen vergeven. Ook kwam haar voor den geest, op welke gewelddadige wijze zij gescheiden was van haar ouders voor de revolutio naire rechtbank, toen zij werd wegge sleept door ruwe gendarmen, die haar naar de gevangenis sleepten uit de ar men harer moeder, die haar bij de laat ste omhelzing nog. deze woorden in het oor had gefluisterd: fHerinner u. Z,ij,stond op het punt om uit te roepen, in een opwelling van hartstochtelijke woede; Ja, moeder, ik herinner mij! Maar een waarschuwenden blik van de barones riep haar tot de werkelijkheid/ terug, herinnerde haar aan haar belofte voorzichtig te zullen zijn en de rol, die zij op zich had genomen, tot "het einde toe te zullen spelen. Zij bedwong zich. Met zachte, vriendelijke stem, die al leen een weinig beefde, zeide zij tegen den man, die haar slechts haat inboe zemde: Ja, ik ben de uwe. Van nu af be- hooren wij elkaar toe. In Vendenliaire zijn de dagen al kort, da duisternis valt spoedig. (Wordt VÊCKolgd).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1913 | | pagina 1