Uit de Pers.
DE TWEE_VRIENPEN.
dit zijne zaak. ;Het moge ter wille
van de propaganda liever int d,e op
positie tri ijlven, dan als regie er ings- en
meerderheidspartij! zekere verantwoorde
lijkheid op zioh nemen, dat gaat volko
men buiten ons om> en zeker laten wij
ons deswege geen nieuwe gedragslijn
voorschrijven. De S. D. A. P. moet maar
zien, hoe ziji zich redt uit de moeilijk
heden, welke zjj zich-zelve berokkende.
Daartoe de Rechterzijde te willen gebruir
kqn, is een wat al te vermetele eisen,
waaraan .nooit of te nimmer gevolg zal
worden gegeven.
Verdeeldheid in concentratie.
Niet alleen dat de sociaal-democraten
verdeeld zijn, de vrijzinnige concentratie
is dit eveneens, want, zegt het „Huis
gezin", mu blijkt dat er reeds scheuren
zijn gekomen in het gebouw dat zich in
Juni zoo 'fier verhief.
Bij de wethoudersbenoerningen is het
Juni-bondgenootschap niet gehandhaafd.
In Rotterdam., waar twee rcchtsche
zetels open kwamen, splitste de vrijzin
nigheid zich in twee groepen.
In Amsterdam, waar twee oud-libernie
wethouders aftraden, schaarden "de vrij
zinnig-democraten zich aan de zijde der
socialisten.
En zoo liep ook elders de scheidings
lijn dwars door de vrijzinnigen heen.
Het is niets .nieuws, maar het bewijst
toch wel hoe onwezenlijk de concentratie
is, hoe zij een deugdelijken grondslag
mist en, vooral, hoe geweldig de men-
schcn in Juni bij den neus zijn genomen
'toen de eenheid der vrijzinnigen up
waarlijk roeretjde wijze «en in -allerlei
toonaarden werd bezongen.
Het is toen één groote foppage ge
weest.
Van dezen kant is het altijd gezegd,
maar nu laten de vrijzinnigen het zelf
'ter dege zien ook.
Ook d e anti-revol. „Rotterdammer"
vindt Irjt een opmerkelijk verschijnsel
'dat vrijzirnig-d'emocraten en socialisten
bij ce wethcudersverkiezingen samen
optrokken, niet slechts'tegen de rechter
zijde, maar ook tegen de unie-liberalen
en vrij-liberalen, waarmede men nog lut
tele weken terug in broederlijke con
centratie optrok.
Zoo gingen in Amsterdam sociaal- en
Vrijzinnig-democraat samen om den unie
liberaal Delprat te weren en den socia
list Wibaut op het kussen te brengen.
Diezelfde voorliefde voor den sociaal
democraat openbaarde zich, toen diezelf
de fracties op den heer Wibaut hun|
stem uitbrachten, teneinde den unie-Übe-
iraai Josephus Jitta te wippen liet-
'geen bijna gelukte.
In Den Haag was de socialist Ter
Laan de .uitverkorene der vrijzinnig-de
mocraten tegenover den vooruitstrevcn-
den unie-liberaal Drooglever Fortuin.
Hetzelfde bondgenootschap werd op|
andere plaatsen gesloten.
Een toevallig saamgaan, is het niet.
i In onze groote gemeenten zijn sociaal-
en vrijzinnig-democraten cén in het ver
derfelijk streven om het maatschappelijk
leven tc ontwrichten door onnatuurlijke
uitbreiding der gemeentelijke bemoeiing.
Nu reeds onrustig.
Onder boven staanden titel schrijft de
„Nederlander"
„Nu, nadat de vrijzinrtige pers weken
lang heeft aangemaand tot afwachten,
tot vertrouwen stellen in het beleid van
lien, die door H. M. de Koningin waren
geroepen licht in het duister en de crisis
tot ee'n einde tc brengen, nu, terwijl
het nieuwe'Kabinet er is, gaan er op
eenmaal in diezélfde pers stemmen op,
welke aandringen op een Kabinetsver
klaring, nog vóór de Troonrede er is.
Zelfs de „Nieuwe Crt." doet dit.^blijk-
baar zich niet bekommerend over de
vraag, hoe in constitutioneelen zin, zulk
leene verklaring met het uitspreken straks
der Troonrede door H. M. <le Koningin
te ri'mer valt*
Deze aandrang zelve echter is een
merkwaardig verschijnsel. Immers, be
antwoordde het /nieuwe Kabinet aan den
politieken toestand van het oogenblik,
wie zou dan eenie verklaring behoeven?
.Het Kabinet zou zijn eigen verklaring
en program1 zijn.
Maar in !de tweede plaats is de wij"»
waarop de ^.Nieuwe Crt." haar denk
beeld aanbeveelt, 'merkwaardig. Het gaat
niet aan, zoo betoogt Zij, „tot de openba
re meening te zeggenwacht hog een
beetje met u te vormen blijf stil tot
,1 öSeptember."
Want... die openbare meening vormt
zich tóch.
Dit is inderdaad volkomen juist. Maar
waarvoor vreest men als dit Kabinet
recht in zijn schoenen staat? Dan kan
de openbare meening immers alleen een
gunstige zijn
De zaak is, dat men de openbare mee
ning ten dezen aanzien wel ként, wel
wéét, dat die zeer sceptisch oordeelt,
over den toestand van het oogenblik,
en dat men haar zelfs geen twee weken
durft laten om te beklijven.
1 Vandaar de aandrang van de vrijzin
nige pers om een Kabinetsvefk'laring.,
„Zij kunnen niet wachten, geen dag en
geen nacht."
Het teven in hóóp en vreezen, hetwelk
aan het Kabmet-Cort van der Linden te
wachten staat weerspiegelt zich thans
reeds in de onrust van de vrijzinnige or
ganen."
Een terugblik.
Onder dezen titel schrijft E. Kee
lage) in het „Weekb. v. Bloembollencul
tuur" over den nu afgetreden minister
Tal ma.
Toen in Februari 1908, de heer Tal-
ma benoemd was tot Minister van Land
bouw, Nijverheid en Handel, is y^ijne
Excellentie in dit blad namens d)e
bloembollenstreek oen hartelijk welkom)
toegeroepen. Op grond van hetgeen
door den heer Talma als. Kamerlid!
over de goede uitkomsten v,an het werk
dér Directie van den Landbouw was ge
zegd, schreven wij toen:
„Deze woorden, die blijk geven van
een gezond en praktisch inzicht, dat door
allen., die bjj den landbouw betrokken
?ijn, zal worden gewaardeerd, zijn, zoo
al geen waarborg, dan tóch ,eene vrij
zekere aanwijzing, dat de belangen van
den landbouw door den pieuwen Minis
ter in de richting zullen worden bevor
derd, die tot dusver zoo doeltreffend
bleek."
Wanneer wij na bijna d1/^ jaar terug
zien op de thans geëindigde ministe
rieel e loopbaan van den heer Talma,
dan wórdt daarbij niet gedacht aan <fe
algemeene politiek en de daarmede .sa
menhangende vraagstukken, ofschoon
bij meer dan een daarvan de belangen
van tuinbouw en bloembollenteelt nauw
betrokken waren. Daarvoor is dit orgaan
niet de plaats. Hier .past. alleen een
terugblik op de werkzaamheid van den
Minister van Landbouw in engeren zin.
Die 'terugblik kan niet anders dan
Ig/unstig zijn en tat dankbaarheid.stem
men, jegens den afgetreden bewinds
man, die uit een gansch andere levens
sfeer afkomstig, zich op zoo bewonde
renswaardige wijze heeft weten in te
werken in de eigenaardigheden van land
en tuinbouw, en oyer 't algemeen zulk
een oordeelkundig gebruik heeft weten
te maken van de j&dviezen jzijner techni
sche ambtenaren.
Op wetgevend gebied kwamen o.a, de
voor den tuinbouw zoo belangrijke vo-
gelwet en plantenziektewet tot sttand.
De bloembollenstreek verkreeg hare
tuinboiuw-winterschool. Die stichting!
van meerdere tuinbouwscholen' in
Noord-Holland is aangekondigd. Een
Rijks Hooglere Land-, Tuin- en BosCh-
bouwschool, tengevolge waarvan men
voortaan ook Hoog Tuinbouwon der
wijs in Nederland zo.u kunnen genieten,
werd ingediend.
Het tentoonstellingfswezen werd door
den afgetreden bewindsman krachtig be-
voirderd. De 'roem yan onzen tuinbouw
in het buitenland ging minister Talma
zeer ter hartekrachtig steunde h,ij on
ze Ha-irlemsche en /andere groote Ne-
derlandsch.e tuinbouwten+oonstellingfen,
terwijl de deelneming yan p.nzen tuin
bouw aan buitenlandsche «tentoonstelling
gen zoo flink, mogelijk bevorderd werd,
en voor de toekomst aan e&n openbaar
feestmaal het denkbeeld een er Algeinee-
re Nederlandsche Tuinbouwtentoonstel
ling, ki ach,tig aanbeval.
(Deze enkele igrep'en uit de>*mniste-
rieele werkzaamheid van den heer Talma
o.p tuinbouwgebied mogen voldoende
zijn, om de gevoelens van waardeering
en erkentelijkheid te verklaren, die in
de kringen van den tuinbouw afge
zien van de uit den aard der zaak uiteen-
loopende meeningen, over het algemeen
regjeeringsbeleid op sociaal en oecono-
misch gebied den afgetreden minister
-verglezellen.
Indien de nieuwe minister van Land
bouw, Nijverheid en Handel mr. M. Wl
F. Treub na afloop van zijn ministerieel en
loopbaan op gelijke waardeering aan
spraak kan maken van onze zijde; zal de
tuinbouw, en de bloembollencultuur in 't
bijzonder, alle reden hebben tot tevre
denheid.
De Week
in het Buitenland.
't is eert óproerkehjlkj feit 'dat wel
licht door den lezer zelf ook reeds waar
genomen js dat in dezen tijid van
het jaar, nu de vacanties ten einde spoe
den en de parlementen uit hun zomer-
slaap beginnen te ontwaken; dat omtrent
dezen tSijd, nu het voor de couranten
nogzoo'n beetje komkom/me rt, steeds een
massa ongelukken gebeuren, speciaal ver
keersongevallen.
Het iijlkt wel of aan het einde van
het zomerseizoen het spoorwegpersoneel
zoo'n beetje den kluts kwijt is en niet
meer de geest van oplettendheid vaardig
is over hen, die anders vaak toonen zich
h'un verantwoordelijkheid voor het leven
der aan hun zorg toevertrouwde passa
giers zoo wel bewust te zij;n.
Misschien echter valt de reden wel te
zoeken in de grootere drukte van het
treinverkeer, veroorzaakt doordat al die
vacantiegangers bijna tegelijk hun haard
steden weer gaan opzoeken.
Wat er ook van zij, het feit ligt er
dat er veel ongelukken gebeuren en een
bijigeloovig mensch huiverig zou worden
om in dezen tijd te reizen.
Behalve door ongelukken heeft zich
deze week niet door veel bijzonders bo
ven zijn uiterst onbelangrijke onmiddel
lijke voorgangers verheven, of het moest
zijn door 'de relletjes te Dublin ,die in
het laatst der vorige week begonnen, in
het begin der huidige werden voortgezet.
En ook deze zouden geen behoorlijke
stof tot schrijlven opleveren, zoo r.ie* dit
muisje een ïieel langen staart dreigde
te hebben. Van het verloop der onge
regeldheden is de lezer op de hoogte
gehouden. W|e behoeven dien dus niet
nogmaals.te memoreeren. Een ding ech
ter, dat nog wel een oogenblik van ern
stige opmerkzaamheid verdient, is het op
treden der politie, dat beneden alle crir
tiek moet zijn geweest. "Nu weet ieder,
die wel eens flinke opstootjes heeft mee
gemaakt, dat de politie daarbij meestal
in een lastig parket is en de uiterste
inspanning van alle zenuwvezelen noodig
heeft om het hoofd niet kwijlt te raken.
Men "kan zich eenigszins begrijpen, dat,
waar een betrekkelijk geringe politie
macht dikwijls tegenover een meer dan
honderdmaal grootere dreigende en op
dringende menigte staat, die met allerlei
projectielen, om nu nog niet van, wapens
te spreken, de dienaren der orde be
stookt, deze wel eens tot het uiterste
geprikkeld worden. Het blijven dan toch
altijld ook mensichen.
In Dublin sichijbt het echter heelemaal f
de spuigaten te zijn uitgeloopen en we
mejgen reeds een ingrijpen van hooger-
hand verwachten, door den burgemeester
,van Dublin en een ooggetuige, het par
lementslid Hendel Booth uitgelokt We
hooren er dus nog wel meer van.
In de Balkankwestie, die feitelijk veel
van zijn belangrijkheid verloren heed, zijn
we de laatste dagen niet veel gevorderd.
De gedelegeerden Van Bulgarije en Tur
kije voor de laatste onderhandelingen zijn
benoemd en deze kunnen, dus nu een
aanvang nemen, orn een einde te brengen
aan den moorddadigeh oorlog, 'diie Bul
garije veel van zijn prestige heeft doen
inboeten en een heel stuk eerst veroverd
land weer doen verliezen*
'Heel spoedig zullen we echter waar
schijnlijk niet van eenig resultaat hooren;
de Turk moge al op militair gebied in
den laatsten tijd plotseling weer voort
varendheid betoond/ hebben, afs het op
onderhandelingen aankomt gaat alles met
dezelfde 'Oostej;sche sluw "bedenkende
rangzaamheid, 'die we daarginds reeds
zoo vaak gezien 'hebben.
Een ding is zéker, dat Bulgarije bij
deze laatste onderhandelingen niet veel
goed garen zal spinnen, nu hef den laat
sten kans op "hulp der mogendheden heeft
moeren opgeven. i
Deze ecfiter, dle|hun laatste moeCtevoiïe
compositie, het verdrag van Londen,
waarmede zijl den toestand bezworen
dachten, weer hebben zien in duigen val
len, geven er nu verder den brui van.
Ze hadden eerder aan de woorden van
den Duitschen dichter moeten {ienkem,
dat men niet in een wespennest moet
grijpen, of het stevig moet doen.
Land- en Tuinbouw.
Iets over Kali.
"Vóór vier voedingsstoffen voornamelijk
heeft men bij de bemesting zórg te drar
gen: Kali, Stikstof, Phosphorzuur en
Kalk. Ditmaal willen we iets iqver kali
mededeel en.
Kali bestaat uit de twèe enkelvoudige
sloffen: kalium, een metaal, en zuur
stof, een gas, aLs belangrijk deel der
dampkringslucht \vel bekend. Men ver-
warre het niet met pOtasch, vroeger door
velen (gebruikt lom net goed te wasschen,
hetwelk (bestaat uit kali en klooi zuur.
De wetenschap heeft geleerd, kali &>t
vele doeleinden te gébruiken; zij is een
voornaam bestanddeel van het voedsel
van den mensch ,doch dient ook om
gansche vtoikeren te vernielenmen denke
aan het buskruit, dat salpeter Of kalini
traat bevat. Kali heeft ecihter ook een
verhevener rol te spelen en wel in den
land- en tuinbouw. Kali is onmisbaar
vOor de planten, dewijl zij den stroom der
sappen vergemakkelijkt, medewerkt aam
de Mprming van een der voornaamste
bestanddeelen onzer landbouwproducten
namelijk de koolhydraten (zetmeel, sui
ker, celstof), gunstig werkt op de kleur
en den smaak der vruchten en andere
plantendeelen, Moorts de landbouwgewas
sen, de tuinvruchten en boomen krachti
ger maakt Om koude, ziekten en bescha
digingen meer weerstand te kunnen bie
den. Jüiok heeft de ondervinding der
laatste jaren bewezen, dat bijlv. kainiet,
een jier meststoffen, Waarin kali wordt
toegevoerd, kan dienen om het onkruid
te yerdelgen: de wilde mosterd op dq
havervelden, de blauwe korenbloem en
de brandnetel, het mios in wellanden,
de tyloos en'de paardenstaart en andere
Onkruiden.
Onze bouwgronden, ontstaan door het
uiteenvallen 'van 'rotsgesteenten, bevatten
meer bi minder kali, naarmate die ge
steenten daaraan rijker Of armer waren.
De zand- en veengronden zal kali-arm;
hier'moet dus de bemesting hoofdzakelijk
in de kali-behoefte voorzien. Maar ook
Op andere gronden, rijk aan kali, wachte
men zich, te veel te rekenen' op llen
kfclivOorraad van den bodem, dewijl kali
aldaar meestal verbonden is met kiezölr
zuur, welke verbinding zich weinig ge
voelig, ja bijna ongevoelig betoont voor
koude, regen, lucht en warmte, en dien
tengevolge zeer langzaam in een opneem*-
baren staat geraakt.
Hieruit vólgt de onmisbaarheid der
kali-meststfoffen. De voornaamste bron
van deze is de ontzaglijke laag in het
centrum van Duitschland, der Stassfurter
kalimijnen. Deze leveren stoifen, als:
carnalliet, sylviniet en kainiet, welke, fijn-r
gemalen, land- en tuinbouw van onschat-
baren dienst gjjn. Oafnaliiet komt he
ineest v'oor, doch bevat slechts 9 pCt
kali, met chloor verbonden; sylviniet
wordt pieer gebruikt; zuiver kali, in den
vorm van chloorkalium, heeft het 14-^
18 pCt. i
Kainiet, ten onzent het meest bekend,
wordt aangetroffen in „nesten", bevat-
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant van
Zaterdag 6 Sept. no. 1189.
Tweeërlei strooming.
'Het wordt vrij duidelijk, dat de on
zekerheid en tweespalt, welke zich in
de S. O. A. P. openbaarden ten aanzien
der portefeuille-kwestie, niet tot die
Iforestie zich bepalen, zegt „Het Cen
trum". Het Zwols che Congres heeft wel
een uitspraak gedaan, maar alle moeilijk
heden en geschillen heeft het niet uit
den weg geruimd. Ten eerste werken
de debatten nog na, en zijn onze so
cialisten in zooverre nationaal, dat zij,
als alle Nederlanders, graag napleiten.
Zich g.ewojinen gevem doet men, in hun
kring nog minder gaarne, dan in welke
andere partij ook. M&ar ten tweede is
met het" afwijzen der portefeuilles het
laatste woord over do door hen aan te
nemen houding ifiiet gesproken. Hoe zal
en hoe moet die houding zijn ten aanzien
der liberalen? Zal men zich beschouwen
als behoorende tot de meerderheid, of
dient 'men alle betrekkingen met de vrij
zinnigen af te breken? Zal men zijde
lings trachten mede te regeeren, en door
toeschietelijkheid en overleg den grond
slag van het Kabinet verstevigen, of is
let gewensdht dat Kabinet geheel aan
rigen lot of aan 3en, steun der Concen
tratie over te laten, efesnooers te drijven
- «indien dit mogelijk ware m de
irmen <van hechts? M.a.w. moet de S.
D, (A. P. zijn een ministcrieele partij,
zijdelings samenwerkend met de libe
ralen, nadat zij met hén rechtstreeks,
samenging 'bij de stembus,'of. dient zjj
Zich geheel terug te tfékken op ei-ge-
eif, ior.1 daar de onverzoenlijke te spe
len en zich gelijkelijk vijandig te stellen
tegenover Concentratie en Coalitie beide?
Omtrent dit belangrijke punt is in de
foode gelederen blijkbaar nog geen over
eenstemming verkregen. Het laat zich
buitendien aanzien, dat die overeenstem
ming er ook niet spoedig zal zijn. Want
het meeningsverschid lijkt niet gering eir
niet zoo gemakkelijk te overbruggen. De"
toon, dien d'e heer "Mëndels aansloeg
in éen rede te 's-Gravenhage, wijkt nogr
al af van dien, Welke door andere kop
stukken der partij wordt gebezigd en
door het hoofdorgaan z'élf. De afgevaar
digde voor Hoogezand eischte voor zijn
geestverwanten het afzonderilijk stand
punt oip van revoiutionnair'e partij, en,
af hevig af op d'e /liberalen. Maar'in
het.,,Voilk" Werd in een hoofdartikel ge
broken van „d'e partijen, die de meer
derheid vormen in de Kamer" en "bijl
roorbaat er tegen opgekomen, cfat het
Kabinet steun zou zoeken „ook bjj de
ninderh'eid, bij de coalitie." In dat ar-
Kkel Werden dus wel degelijk de socia-
feten bij d'e meerderheid ingedeeld,
lil élk geval is dit zeker, dat de so
ciaal-democraten (behooren tot de Lin
kerzij, en dat de nieuwe partij-groepee
ring, waarvan de onverzoenlijk en der S.
D. A. P. droomen: de vereeniging van
liberalen en „elericalen" tot een, anti-
locialistiisch „blok" niet anders dan een
droombeeld is. De Rechterzijde laat zich
^re positie allerminst aanwijzen do,or
lle/idels c.s.'Öf d'e yegeering al dan met
op haar zal willen steun'en, is ons onbe
kend. IjVlaar wat wijl' wel1 weten is, dat
de Rechterzijde geenszins bereid zal wor
den gevonden op eenigeylei \yjjzc, welke
in strijd zou komen mél haar beginsel,
het Kabinet van di'enst te zijn. De grens
lijn tusschen Links eh "Rechts, zoo scherp
getrokken bij die verkiezingen, blijft ge
handhaafd. .Rechts staat als minderheid)
tegenover de meerderheid van liberalen
en socialisten. Wij denken ex riiet aan,
den eersten in 't gevlet te komen door
ons eigen standpunt pyijs te geven. Maar
wij denken >er .evenmin .aan ten gerieve
der aatsten ons vaandel op te rollen,
of ons te laten kleiueeren als de partij1
eene,r klasse.
Indien het socialisme d.e konsekwenties
van zijn stembus-tactiek niet aandurft, is
tS- 1 _"iüg?
FEUILLETON.
SI,
Trouwens, zij wareïi er nog slechts
zoo kort, dat men nog geen kennis met
haar had kunnen maken.
De oude Malo verkondigde haar lof
in alle toonaarden en men kon hem
gelooven.
Hij genoot de algemeene achting in
het land.
Te Lamballe gekomen, voelde de dok
ter zich, ondanks zij'n zegepraal, toch
heklemd om het hart.
Nu zou hij voor zijn rechter staan.
Een oogenblik voelde hij zelfverwijt,
tot hij niet besloten had op een der kas-
teelen té gaan wonen, waarvan hij de
onbetwistbare meester wasop dat v,an
d'Ach et bijvoorbeeld, waarvjan hij wel
een paar kamers in bewoonbaren toe
stand had kunnen doen brengen.
Daar ten minste zou hij 'niet het leVend
venyijt van zijn zuster, die fn stilte wégl-
Jwijnde, voortdurend .voor zijn oogén
hebben 'gehad.
Maar .aan h.et kasfteel La Foisse, zoowel
sis aan die van Kéroual en Balazé wa
ren voor h;em te veel wreedie herinnerin
gen verbonden.
Het kwam hem voor, dat hij daar in
den nacht jammerende kreten zou hoo
ren, alsof hjj er de schimmen zou zien
van allen, die door zijn toedoen het
hjoofd verloren haddén op het schavot.
Hij zou er te dicht zijn bij den tuin,
dien hij had doen omwoelen, om er de
bewijzen te vinden voor de medeplich
tigheid der familie d'Achet #an de sa
menzwering, Run verstandhoufding met}
de prinsen en den vertegenwoordiger
van deze in Bretagne, baron de Guern.
Zij zouden op hem zijn gestort/, die
muren, welke Sicard gepeild had om ge
heime be gp laats en "t/e ontdekken, he mi
door Hubert Nollan aangewezen, waar
de kostbaarheden verborgen waren;
waarvan ('e ring m'et den smaragd, dien
Lydie Ma.ion h;em om zoo te zeggen in
't openbaar voor de voeten had gewor
pen en h,et goud, waar[mee hij de door
h,em gekochte goederen zijner slacht
offers hac' betaald.
Dan was het ouderlijk huis pog beier,
ofschoon hij daar ook een .spookgestal
te zou zien rondwarenvan zijn vader,
den ouden Nollan, die -ontzet en tot
wanhoop gebracht door de misdaden van
zijn zoon, zich van honger laten
sterven.
Ook aan het hotel Nollan was voor
hem de herinnering verbonden aan idle
vreeselijke tooneelen, die daar .waren af
gespeeld, maar hij had geen andere keus
dan het ouderlijk huis of de kasteelen
van zijn slachtoffers en uaarom koos,hij
het eerste.
Toen hij de oude trap van granjet
besteeg naar de bovenverdieping en ijl
de gang kwam, die zoo kil en hol was,
verlicht door liet bleéke schijnsel van
een lantaarn, die aan den zol^r -hing,
werd hij getroffen door d,e doodcche
stilte, die hier heerschite.
Aan den knecht, die hem eerbiedig^
maar met ijzige koelheid had ontvang
en die nu achter hem zijn bagage naar
boven droeg, vroeg hij:
Hoe gaat het met mijn zuster?
Zij is zeer zwak, burger.
Waar is zij
Zij zal wel slapen.
Hij trad de kamer binnen, die hij' van
zijn jongensjaren al in gebruik had ge
had.
Daar was niet de minstfe verandering
aangebracht
Dezelfde orde heerschte er als vroe
ger, dezelfde zindelijkheid.
Nergens v as een stofje te vinden.
De meubelen stonden alle op hun
plaats in de ruime kamer, waarvan de
zio.ldering rustte op zware balken, die
door den tijd zwart waren geworden,
met de wanden van kastanjeboomenhout
en breede lamfcriseeringen, van kunstig
snijwerk voorzien en waarop borden en
vazen van oud porcelein stonden.
In het midden stond de groote schrijf
tafel, tegen een der zijwanden de boe
kenkast vol boeken in leder gebonden,
tegen den achterwand het Jedikant,
waarvan de hemel rustte op vier zware
kolommen en van dien hemel hingen de
dikke damasten gordijnen af in breede
pijooien.
Daar stond zijn linnenkast, waarin het
finiiengoed zorgvuldig lag gerangschikt
en daar hingen eenige oude schilderijen
aan ',on vand.
i .ij ..kende al die voorwerpen, welke
hem eigen ■«varen en die (hem herinnerden
aan zijn onbezorgde kinderjaren.
Niets «vera »J.
Ja toch, 'één bi'!Tondefheid trof hem.
In die Araas van aardewerk op zijln
schrijftafel had hij altijJ koemen gezien.
Thérèse onderhield ize met liefdevolle
zlorg.
Eiken dag deed zij er versche bloe
men |in.'
•Nu bevatte de vaas niets dan eenige
verdorde stengels, terwijl de droge blaad
jes der laatste bloemen er omheen lagen.
Bienoit 'zette zijn koffer in 'n hoek van
de (kamer neer èn legde zijn valies er
naast.
Daarna ivroeg hij:
(Hebt gij mij nog noodig?
Neen:
peen bevélen te geven?
Dank u.
Benoit Lstak twee waskaarsen aan, die
in yerzrlverd bronzen kandelaars staken,
gelijk aan die, welke men nu nog ki de
meeste plattelandskerken vindt, boog en
ging heen, n'a den dokter goeden nacht
gewenscht te hebben.
(Hubert bleef alleen. Hij voelde zich
zonderling te moede. De temperatuur
was zacht, 'bijna zomersidh, en toch hui
verde hij van koude.
Een oogenblik bleef hiji staan, onzeker
wat hij doen zou, onbehaaglijk, zelfsi wat
ongerust. Hij betreurde Parijs met zijn
vroolijlkheid, zijn leven, zijn liidh't, zijn
geraas en zijn voortdurende afwisselinr
gen. Hier was alles zoo stil en eentonig,
de straten, waar hij doorgereden was,
zoo stil, de wegen zoo donker, en dan
die bosschen met hun geheimzinnigheid,
maakten hem angstig, hoeveel moeite hij
ook deed om zich er van te overtuigen,
dat hij niets te vreezen had, dat het overal
veilig was.
(Wordt vervolgd).
