Jtaten-Generaal.
Tweede Kam r
Uit de Pers.
DE TWEEJVRIEM.
Tweede Blad, behoorende
jjJ De Leidsche Courant van
Saterdag 13 Aug. no. 1171.
ort verslag va de veipderinpen de' Kamer
Het Kort Verslag der vergaderingen
an de Tweede Kamer der Staten-Gene-
aal verschijnt op den avond van eiken
ag, waarop de Kamer vergadert.
De abonnementsprijs bedraagt ft.
len abonneert zich voor den tijd van
en geheel zittingjaar.
Wij stellen onze lezers echter in de
elegenheid, mits zij dit t ij d i g opgeven,
et kort of analytisch verslag te te-
omen voor den .prijs van
55 cent
elk bedrag per vooruitbetaling
loet worden voldaan door het inzenden
ati postwissel of postzegels aan ons
dres.
Op bestellingen, waarbij het versch.ul-
igde bedrag niet gevoegd is, wordt be-
list geen acht geslagen, en wij beschik*
en er ook niet over tegelijk met bet
Jjonnementsgeld voor onze courant.
De aandacht van hen, Aif reeds voor
ie •iorlge Zitting op het Kopt Verstag
véren geabonneerd", wordt erop geves-
<(d, dat het noodig is om, wannéér pij
ok gedurende de nieuwe Zitting Het
'erslag weder wenscheen te ontvangen,
icli OPNIEUW te abonneepen.
Om de bestelling te vergemakkelijken
omt in dit nummer een formulier voor,
etwelk, duidelijk ingevuld, aan de Ad-
ïinlstratie, Oude Singel 54, Leiden
ïoet gezonden worden.
De Directie.
De strop van 't beloven.
De S,t and a ard schrijft de volgen-
Ie rake driestar
Bij de stembus was men Link's» met
jt belovien grif en gul.
Zet uw beste beentje voor, heir van
luizenden onderwijzers 1 en helpt de
„Clericalen" slaan. Komen w lijjdaii in
h Kabinet, dan tilt de goudstroom u
op, dat ge er schier verlegen mee wordt
bij millioenen zoui 't voor 't Onderwijs*
er mee doorgaan.
Arbeiders 1 voor u geldt 't van s' .ge-
ijken. Weg met de inyaliteitswet, die u
Iwingen zou zelf mee te betalen. Brengt
Dns in de macht, en zonder-zelfs iets te
letalen, krijgt ge van 't Rijk uw pen-
iioen. Eerst niet al te v eel. Over twee
aar iets meer. In het derde jaar -.wöef
:en bedrag erbij. Zie 't maar hoe 't in
ingeland ging. Stellig zoo ge 70, mis
schien nu reeds zoo ge 65 jaar zijt, en
linnen enkele jaren zijjt ge, met 6 maal
10 jaren' a dit er uw rug, van een vijf gul
den pensioen zeker.
En niet alleen den arbeider wachtte
lie weelde. Het Rijkspensioen moet al-
engs aller deel worden. Maakt maar dat
vij aan 't bewind komen, en het goud-
ioompje zal er staan om te plukken,
En zoo ging 't met alles. Yerhoogfinig
ran tractementen, betering van pensioen,
'oor alle, ambtenaren, van wat stand of
loort ook. een gouden toekomst, die
lagen zöu.
Beloften, altoos weer nieuwe en nog
ijker en ruimer beloften, waar geen stui-
en aan was.
Zoo maar de Concentratie met hulp
Pan het Socialisme won, 't goud zou uit
len grond worden gestampt, en al wat
iu tobde, zou in weelde zich baden.
Men won dan ook.
Het staat nu 57 tegen 43, want de
„wilden^' zullen wel dansen naarTiun
pijpen.
Maar nu 't nakomen der beloften
Treub heeft genoeg gewaarschuwd:
om na te komen wat er beloofd is, zal
er een 30 millioen gereed geld 'sjaars
beschikbaar moeten zijn, en dan zal 't
nog povertjes tegenvallen. Reken maar
uit, alle onderwijzers zooveel meer. Ver
hooging van duizenden tractementen.
Pensioen straks op 60-jarigen leeftijd.
Niet lang meer of ge komt met 30 mil
lioen meer, in de verste verte er niet mee
klaar.
Van de kapitalisten moet het dan af.
Nu goed, die kunnen best wat missen.
Maar vergeet niet, dat de opbrengst van
elke directe belasting speculeert op de
breede klas.se van die burgerij, die 't
maar zóó zóó heeft. 1
Haal daar nu maar al meer af, Vil
wat voor villen vatbaar is, en toch komt
ge er niet mee. Tot de ontevredenheid ten
top stijlgt en de goede burgerij 'merkt,
hoe ge er haar in deedt loopen.
O, al dat beloven bij de stembus glijdt
zoo van een leien dakje; maar alsi 't op
't houden van uw beloften .aankomt,
eiliev;e, wie wordt dan 't kind yan de
rekening? - i
Het was zoo begrijpelijk, dat de Ko
ningin uit de Unie-Liberalen niet Bor-
gesius, maar -De Meester bij zich riep.
Hare Majesteit zag van meet af wel,
waar de schoen zou wringen.
Duif Jen gier in éénfkooi.
Onder dit opschrift schrijft de (A.R.)
Ro tter [dammer:
Toen jaren terug de revisionistische
woelingen alom 'het socialisme beroerden
en op ;de zuivere 'klassenstrijdaleer scher
pe aanvallen Werden gericht, wendde die
redactie van het vermaarde tijdschrift
^Le mouvement socialïste" ziich tot ver
schillende vooraanstaande mannen om
hun meening te hooren omtrent de po
sitie dezer twee richtingen! in de socia
listische beweging.
Een dergenen, wiens oordeel was in
geroepen, gaf als zijin meening te
kennen, dat orthodox Marxisjne en re
visionisme in éénzelfde partijverband ge
lijk stond met het opsluiten van gier en
duif ini éénzelfde kooi.
De loop! der gebeurtenissen 'bevestigt
de juistheid dezer opmeridngj
Telkens blijkt hoe in het socialistisch
kamp twee principieel scherp gescheiden
richtingen elkaar de zege betwisten.
Eenerzijds het streven van hen, die
aan de onvervalschte klassénstrijdsleer
onverzwakt vasthouden, het revolutionair
karakter van het socialisme handhaven
en slechts van een scherper worden der
klassen-tegenstellingen heil verwachten.
Daartegenover staan 'dan de revisionis
tische nieuwlichters, die niet slechts de
theoretische leerstellingen van Marx prijs
geven, maar in wier practisch handelen
ook bitter weinig van het revolutionair
proletarisch sentiment doorstraalt.
Zeker, zij spreken nog van' den klas
senstrijd, ook het woord revolutie heb
ben zijl niet geheel in den ban gedaan,
de Internationale heffen zij ook mee aan,
ze zeggen te gelooven aan de komst van
de socialistische maatschappij.
Maar het is een dood geloof, dat geen
b'ezieling'Lchcakt aan hun handelen en
niet aanvuurt in "den strijd. Diep in
grijpende staatsbemoeiing, om aldus door
sociale hervormingen de tegenstelling
tusschen rijk en arm op te heffen, den
eigendom van zijn voorrechten te be
rooven en dien uit te hollen dat is
hun leus. - I i
Om de intrede van de socialistische
maatschappij, die door revolutionaire
schokken nader zal worden gebracht
lachen zij.
Deze tweespalt nui moet zich bij) alle
belangrijke punten openbaren.
Geen onderwerp is dan ook aan te
geven, waarin deze twee stroomingen
nie't verschillende oplossing aanbevelen.
Denk aan de coöperatie, het collec
tief arbeidscontract, de politieke werk-
FEUILLETON.
!64)
XVI.
HiET AFSCHEIDSFEEST.
'Brutus, de oude bediende van Les
torcherons, die getuige was geweest van
ien nu uitgedoofden glans van Rampon-
ieau en De Koninklijke Tamboer later
Je Nationale Tamboer had zijn geluk
ken dag.
Voor een oogenblik vond hij zich te
ruggeplaatst in den goeden tijd der .re
geering van Lodewijk XVI, toen de ko
ningin en de prinsessen, die ontslnapten
aan de strenge etiquette £n de gedwon
gen, hoofsche vormen. In ligt geheim
bier kwamen om feest te vieren en zich
vrij te vermaken, te lachen en te schert
sen naar het hun goed dadht en met wie
z'j wilden.
Wie had toen het droevig einde kun
nen voorzien
Op een prachtigen herfstmorgen was
de gewezen hotel meester, dien de groo
te heeren gemeenzaam Lucien noemden,
naar buiten gekomen om wat lucht te
scheppen onder de hooge boomen die
„De Koninklijke Tamboer" omgaven en
te droomen van de markiezinnen, die in
draagstoelen kwamen, gekleed Tn zijde
en safijn, met kostbare kant, het .haar
gepoederd en een mouche oj> bet gelaat
geplakt om de schitterende blankheid
van haar huid des te beter te doen uit
komen, van de galante hovelingen met
witte pruiken, fluweelen n\et goud ge
borduurde rokken uit wier mouwen de
kanten lpbben hingen, welke de handen
geheel 'bedekten en van de bediende?»
in schitterende livreien.
De Soubise's, de Rohan's, de Cros^-
sés.
IWjaar waren zij?
Oen vooral De cRidielieu, een nako
meling van den grooten kardinaal, die
feesten kon organiseerein, zooals geen
ander.
tWielk een man 1
Hoe wist hij te bevelen.
Met welk een gratie kon hij den be
dienden achteloos zijn beurs vol goud
stukken toewerpen ^n zeggen:
Raapt op.
En de vrouwen 1
Zij jlrongen om hem heen. Zij wed
ijverden om zijn gunst, zij voelden zich
overgelukkig met een enkel woord, met
een glimlach van hem.
staking, (hfet koloniale vraagstuk, den
vrouwenarbeid enz.
Ja, noemt zoovele maatschappelijke en
politieke vraagstukken als ge wiilt en gc
vermeldt even zoovele geschilpunten, die
de klassebewuste éénheid van het pro
letariaat verstoren.
Ook hét al of niet aanvaarden van
de Ministers-zetels ten onzent was in
den diepste nf>rond tot dit begins el ver
schil te herleiden.
Door a.lerhande kunot en vlieg wei k
vooral door Mr. Troelstra's oppurtunis-
tische leiding, die de Marxistische geit
en de revisionistische kool zoekt te spa- i
ren, tracht men uitwendig de eenheid te
bewaren. v
Maar op den duur zal en kan dit niet
gelukken.
Die Marxistische schare, die in Mr.
Mendels, Mevrouw Roland Holst, Wii-
baut, Van der Goes en anderen haar lei
ders vindt, is van gansch anderen geest
bezield dan de democraten, 'die in Vlie
gen en Schaper hun helden zien.
Tot botsing en scheuring moet het
vroeg of laat komen.
De uitbanning van Gorter, Wjijinkoop
en Ceton en de aanvankelijke uittreding
van Mr. M'endels, enkele jaren geleden,
is slechts een eerste symptoom van het
ontwikkelingsproces.
Daar komt meer.
Duif en gier in één kooi dat gaétt
niet.
De Week
in het Buitenland.
De vorige week gaven wij nog eens j
uiting aan ons pessimistisch inzicht in
de Balkankwesties, toen we zeiden dat
't nu wel „voor een tijdje" 'vrede op den
Balkan zou zijn. Want we zijn nu een
maal gewend dat de broeders daar niet
lang in vrede kunnen tezamen wonen.
Doch op wel wat krasse manier is de
gegrondheid van dit pessimisme al aan
stonds gedemonstreerd.
Koning Ferdinand zeide het, toen nau
welijks de vrede van Boekarest was ge
sloten, in zijn dagorder tot het leger,
dat deze geen vrede op den Balkan zou
brengen 1 Alsof zij niet pas zoo goed
als vleugellam geslagen waren, spiegelt
hij zijn Bulgaren een spoedige revanche
voor. Want al spoort hij zijn volk aan
om hun kinderen en kleinkinderen voor
te bereiden op den dag waarop het
roemrijke werk dat zij aanvingen zou
kunnen worden beëindigd, duidelijk leest
men tusschen de regéls door dat hiji lie
ver zoo lang niet wachten wil. En moet
men nu ook het leger demobiliseeren,
dat zelfs tegen de Turken niets meer
schijnt te vermogen, men hoopt op spoe
dig betere tijden.
Eerst dachten we dat de fiere woor
den van den koninlg slechts als vuur
werk bedoeld waren, en slechts moesten
dienen om zijn geschokte prestige weer
wat steviger te stellen. Doch de latere
berichten over de hulde die hem in de
straten van Sofia gebracht werd, be
wezen, echter 't tegendeel en de geradh-
ten als zou hij willen aftreden ten gunste
van prins Boris zullen ook wel blijken
geruchten te zijn.
De woorden van 's konings dagorder
zijn dus wel ernstig op te vatten en al
lesbehalve een waarborg voor blijvende
rust op den Balkan. Bulgarijle legt zich
bij het verdrag van Boekarest neer, be
houdens zijn beroep op de groote mo
gendheden, omdat het niet anders kan,
doch tevreden is het niet.
Al aanstonds zeide de Bulgaarsche
afgevaardigde Tontsjef waarschuwend:
de Boekarester overeenkomst maakt wel
een einde aan den huidigen strijd, doch
vrede is het niet. Men mag dus verwach
ten dat als de door de eerste teleurstel
lingen in beroering gebrachte gemoede
ren wat tot bedaren zijn gekomen, Bul
garije zich met alle macht wederom ten
oorlog zal bereiden.
Te eer nu de mogendheden blijkbaar
van een herziening van het verdrag niets
willen weten. Ze zijn dan ook veel te
blij dat men het zoover gekregen heeft.
Frankrijk en Duitschland hebben hun
bondgenooten Rusland en Oostenrijk on
omwonden te kennen' gegeven dat ze
Voor een inmenging in de Balkanvrede
bitter weinig voelden en voor Engeland
heeft minister Grey het deze week lang
niet onduidelijk verklaard.
En ondanks de dreigende woorden van
Grey aan het adres van Turkije, schij
nen de mogendheden ook al bitter wei
nig zin te hebben, met den sterken arm
Turkije te dwingen van het heroverde
gebied in Thracië met Adrianopel af
stand te doen, niettegenstaande Bulga
rije, dat machteloos is in deze iets te
doen, maar kalm afwacht wat er uit
deze kwestie zal broeien.
Terwijl het de mogendheden maar laat
zorgen voor wat volgens het Londensche
verdrag zijn eigendom werd, houdt het
zich nolens volensi rustig en bereidt de
komende revanche voor. V.
Weekpraatje.
Ik geloof, dat menigeen met mij ge
smuld heeft van de verslagen, die van
het partijcongres der socialisten versche
nen zijn. 't Is toch een ware comedie
geweest daar in Zwolle, vermakelijk voor
een ieder, die met de S. D. A. P. niets
te doen wil hebben. W:ant de heeren zelf
zullen met heel het verloop van dat con
gres danig in hun socialistenmaag zit
ten. Heeft u ooit zulk een malligheid
gezien? Toen er ministerportefeuilles
werden aangeboden, zeiden de socialis
ten: niet noodig. En toen er van aanbie
den van ministerportefeuilles geen spra
ke meer was, wilde Troelstra ze weer
aanvaarden. De meerderheid van zijn
partijgenooten heeft hem hier echter den
pas afgesneden, en daarbij heeft Pieter
Jelles menige veer moeten laten. En ter
wijl ik zoo zit na te denken over die
Zwolsche comedie dringt zich weer de
vraag bij me op: Hoe is het nu toch
mogelijk geweest, dat een partijtje van
twintigduizend leden met het lokkend
gefluit van Staatspensioen en algemeen
kiesrecht zooveel duizenden stemgerech
tigden heeft kunnen verleiden, om rood
te stemmen. Nu de socialisten door die
duizenden in staat waren gesteld om te
zorgen dat staatspensioen en algemeen
kiesrecht zouden worden ingevoerd, nu
'bedanken de heeren wel voor de eer en
hun bijloopers sturen zij naar een an
dere partij, die de beloften der socialis
ten maar moet invullen. Wat 'n come
die 1
Als ik in dezen tijid van wachten
op de dingen die kom én gaani al die crir
ais-berichten „uit goede brom", „van be
voegde zijde", „van welingelichte zij
de", in de krant lees, dan denk ik ge
woonlijk zoo bij mezelven: die redac
teurs zullen wel im hun nopjes zijln
met dien overvloed van berichten in een
tijd, dien men gewoonlijk komkommer
tijd heet en waarin al menigmaal een zee
slang de haren hunner lezers ten, berge
heeft doen rijzen. En dan komt ook wel
eens een ondeugende gedachte bij mij
op, maar die deel ik u in vertrouwen
mede, want ik zou niet graag willen
dat een redacteur van onze krant het
hoorde. Kijk, als ik zoo den eenen dag
de eene krant hoor vertellen, dat die of
die 'perspnen zeker minister worden en
den anderen dag door een anlcfer blad
hoor verhalen, dat diezelfde personen
heelemaal „geen kans" hebben, dan
denk ik onwillekeurig: wat weten die
heeren er toch weinig van! Maar zoo
als ik zeide: dit in vertrouwen, hoor,
want wee mijn gebeente, als een re
dacteur onzer „Leidsche Courant", die
overigens zoo uitmuntend hare lezers in
licht, er de lucht van kreeg.
En nu ga ik me weer eens bezon
digen aan mijn oud gebrek, om van den
'hak op den tak te springen. Heeft u ge
lezen wat verleden Zondag in den Volks
bond besproken is. Daar opperde een
vurig lid het denkbeeld, om bij" gelegen
heid van het negentiende jaarfeest der
Leidsche afdeeling eens ferm voor den
dag te komen. De Stadsgehoorzaal ge
huurd, mr. van Best uitgenoodigd om
te spreken, een mooi tooneelstuk, en
klaar is Kees! 't Was werkelijk eeii
heerlijk idee, hetwelk [eiken (Volksbonder,
vooral den jongeren moet tegenlachen. Ik
heb ook, tqen ik dat verslag Las, erover
verbaasd gestaan, dat het bestuur dit
ideetje niet met beide handen heeft aan
gepakt. Tsjonge, dat zou nog eens een
echt feest vol geestdrift z'jn. Maai die
ellendige dubbeltjeskwestie ook! 'k Kan
natuurlijk begrijpen, dat het bestuur, het
welk het best met den financieelen toe
stand der kas op de hoogte is, terug
schrikt voor de groote uitgaven. Toch
hoop ik, dat er een mouw aan ie passen
zal zijn. Ter vergadering werd er een
oplossing aan de hand gedaan, en dat
was nog zoo gek niet. Ieder rechtge
aard en voor zijn bond warm voelend
Volksbonder zal toch voor zulk een reu-
zepropaganda nog wel een dubbeltje
over hebben!
Heeft u gelezen welk een schitte
rend figuur onze bollenkweekers dezer
dagen op de Londlensdhe tentoonstel
ling gemaakt hebben. Als ik dergelijke
berichten lees, dan voel ik me weer
trotsch op mijn kleine landje, dat toch
zoovele mannen telt, die met taaie ener
gie voortwerken op velerlei gebied en
zoo den naam van Holland in binnen-
•en buitenland hoog houden. Wij" kunnen
wel trotsch zijn op ons landje, dat dit
Ijaar het eeuwfeest zijner onafhankelijk
heid viert. Op tal van plaatsen zijn de
feesten al in vollen gang. Vindt u niet,
kiat we in Leiden een beetje laat met
\die herdenking beginnen? in een der
koude wintermaanden pas! En men hoort
er zoo weinig van. We zullen maar den
ken: Geen tijding, goede tijding!
JAN.
Kerknieuws.
Priesterjubilea in ons Bisdom.
Pastoor J. j. Vernieuwe.
Zooals wij vermeld hebben, vierde de
Zeereerw. Heer J. J. Vernieuwe, rus
tend pastoor van de St Petruskerk te
Leiden, gisteren zijn gouden Pries
terfeest te Rijswijk.
Aan het rijkelijk versierde altaar der
Rijswijksche parochiekerk droeg de ju
bilaris gisterenmorgen zijn plechtig dank
offer op, nadat eerst Gods zegen pi de
hymne „Veni Creator" was afgesmeekt.
De jubilaris werd geassisteerd door
den Zeereerw. Heer B. P. F» Mohr, pas
toor der parochie, als diaken, en 'den
weleerw. Heer J. W. B|. Nagel als sub
diaken, terwijl de Eerw. heer Melqhiers,
theologant, als ceremoniarius fungeerde.
Het zangkoor voerde op zeer verdien
stelijke wijze een driestemmige Mis van
den priester-componist Perosi uit Nar
dat God dank was gebracht in den lof
zang „Te Deum Laudamus" werd nog
de Priestercantate van Pater Haagh ge
zongen.
Op verzoek van den jubilaris moest
het feest alleszins een huiselijk karak
ter dragen.
Pastoor C. J. Karstens.
Te Zierikzee vierde de £eerEerw. heer
C. J. Karskens, pastoor der St. Willi-
brordus parochie, vroeger jcapelacn der
Mon-Père te Leiden, zijn zilveren
priesterjubilé.
Donderdagavond werd de jubilaris
feestelijk afgehaald en naar de kerk' ge
leid, waar bij zijn binnentreden door dé
verzamelde geloovigen een geestdriftig
welkomstlied werd gezongen. Hierna
Mplgde een plechtig lof, waarop door een
feestkoor een drie-stenimige cantate van
Dobbelsteen werd uitgevoerd.
Gistermorgen om 9 uur droeg de ju
bilaris een plechtige H. Mis yan dank-
zégging op, na eerst het „Veni Creator"1
te hebben aangeheven.
De ZeerEerw. Pater J. P. Reynenberg
O.F.M. hield onder de Hl Mis een feest
predikatie.
Alle geloovigen zongen na de hoogmis
een jubellied.
Omstreeks een uur werd de jubilaris
gehuldigd door de leerlingen der Eerw.
Zusters, waarna een knapenkoor der R.
K. parochiale school .een feestcantate;
dherons was gelegen, rue-de la Tour-des-
Dames en de bediende kwam een keurig
diner bestellen.
Binef, de bediende van Ghalay, was een
vriend van B,rutus en kende fes Porche-
rons zoo goed als het huis van zjjn
meester.
Wanneer hij een oogenblik vrij had,
dan bracht hij dat bij den gewezen ho-
telmeester door.
Zij konden het best met elkaar vinden,
want hun denkbeelden stemden volkomen
overeen.
Een fijin dineri Brutus, ultgezodhte
schotels, mijn vriend, en de beste wijn
uit u.w kelder. l
Wees gerust, Binet
i—t H!et iijn' nu geen "^acobijnein meer
die komen. i
IWanneer? i
Vanavond tusschen adht uur en half
negen.
Goed,
Zorgt gij' maar voor de keuken,
ik zal bedienen. Vier couverts, èen goed,
afzonderlijke salon', waar men ongestoord
kan praten. lp
Begrepen.
Brutus wisselde inet den bediende van
den ci-devant een blik van verstandhou
ding. i
(Wordt vervolgd).
Die geheel e wereld was nu verdwenen.
Verdwenen die schitterende equipages,
verdwenen de sierlijk gekleede edjellie-
den, de bekoorlijke dames.
De hotelmeester van deze wufte en
zorgelooze menigte was de eeni:g overge
blevene van de vroegere grootheid der
inrichting, gesticht door een beroemden
kok en gemeubileerd met alle weelde,
die men uitdacht in een tijd, cüat de acfel
nog oppermachtig heerschte en niemand
aan de voorrechten van rang en geboorte
durfde raken.
De fluweelen, met goud geborduurde
rokken en zijden en satijnen japonnen
waren vervangen door carmagnoles,
phrygfsche mutsen en wollen rokken
in de plaats der mooie goudstukken van
24 fr. met de wapen^ des konings wa
ren koperen 'stuiverstukken en assignaten
van vuil papier gekomen.
Welk een val!
Hijzelf, de Lucien van de hovelingen
uit Versailles, was herdoopt in Brutus,
door de sansculotten en ae tricoteuses,
die den naam van „Koninklijke Tam
boer" in „Nationale Tamboer" hadden
veranderd.
Van hotelmeester was Lucien een ge
wone herbergier geworden.
Ook hij was een gevallen grootheid.
Twee verschrikkelijke jaren Jiad hij
doorgebracht met het bedienen van de
ruwe Jacobijinen, die daarna de klanten
van Les Poraherons geworden waren en
wien men niet moest weerstaan, wanneer
men zijn hoofd behouden wilde.
De arme kerel had 'hen daarom be
diend en voorzichtig zijln gedachten voor
zich gehouden,
Inwendig evenwel kookte hij van woe
de, als ihfj die ruwe kerels zag binnen
dringen in salons, waar vroeger slechts
edellieden werden toegelaten.
Toen hij vernam dat Robespierre was
gevallen, had hij een zucht van verlich
ting geslaakt
Daarmee was een goed deel van zijn
angst verdwenen, had zijn geheime wrok
bevrediging gevonden, was aan dat over
moedige sdhuim. het zwijgen opgelegd,
maar zijn dierbaar huis had er den ouden
luister nog niet mee teruggekregen.
Maar eensklaps, o! verbazing, deed
zich ook in dit opzicht een verandering
voor.
Ook ,,de Koninklijke Tamboer" zou
als een phoenix uit zijn asCh herrijzen.
Dien morgen, terwijl de arme drommel
zijn luchtje - schepte, werd hij: het eerst
aangesproken door den bediende van den
markies de Clhalay, zooveel als zijn buur
man, want de markies Woonde op een
villa, die in de nabijheid van les Por-
