Uitsla*: iierstemmineen
DE TWEE VRIENDEN.
Zaterdag 21 juni no. 1123.
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant van
Tweede Kamer.
De belangstelling in de a.s. her
stemmingen wordt hoe langer hoe
.•rooter. Deze uitslag wordt met
spann ng verbeid.
Om nu al onze abor.né's in de
gelegenheid te stellen volledig en
spoedig den geheelen uitslag te
wc'en zal dit door „De Leidsche
Courant" op WOENSDAG 25 Juni,
des avonds, doch nu door middel
van de bioscoop, geschieden.
Daarvoor vinden onze abonné's
in dit nummer een bon afgedrukt,
recht gevende tot één toegangs
bewijs tegen betaling van 10 cent.
De groote zaal van den Ned.
R K. Volksbond, Rapenburg 10,
wordt des avonds ten 6 uur geopend.
Uit de Pers.
Klaarheid de herfterrmingen.
Wij lezen in ae Maasbode:
Het advies van het Centraal-Comité
der vrijzinnigen en de herstemmingsleus
der S. D. A. P.-ers maken het den coali-
tiegenooten gemakkelijk, om hun lilou-
ding bij de herstemmingen vast te stel
len.
Mochten er daags na de stemming nog
cenigcn onder ons geweest zijn, die ge-
loofden, dat de liberalen door de stijging
van den rooden vloed tot inzicht zoudjen
geraken, dat zij het welzijn des .land's
door het verslaan der coalitie in gevaar
brachten, thans,, na het bekend worden
van het advies van bet Centraal-Comité,
zal iedere rechtsdhie 'kiezer wel tot de
overtuiging zijn gekomen, dat de lib'el-
ralen door den uitslag van de stemming
nog niets hebben geleerd.
Belust op {j'uit, wenschen zij het re-
geeringskasteel in te nemen, zelfs met
de hulp van ften, die n,a; de overwinning
als de meesters zuil én optreden en die,
nu bondgenoot-en, dan als vijanden, den
liberalen zullen beletten, de vruchtfen te
plukken van hun noodlottige overwin
ning.
Die de goden verderven willen, slaan
ze met blindheid.
Het ware vergeefscbe moeite, 'te tradli,-
ten de liberalen in hun overwinningsroes
hierop te wijzen.
Openlijk en klaar luidt het advies van
het Centraal-Comité der vrijzinnigen:
„Steunt alle cafrdidaten, ÜTie met d'e
coalitiecandidaten in herstemming komen
zoo krachtig mogekijk.' 1
Het „Volk" adviseert, de candid'atein,
die voor algemeen kiesrecht zijn, te on
dersteunen, en daar de concentratie-man
nen het algemeen kiesrecht in hun pro
gram hebben opgenomen, kunnen zij ze
ker zijn van den steun der sociaal-demo
craten.
Er is dus 'klaarheid gekomen en dei
coalitie weet nu, welke houding moet
worden aangenomen. Overal waar het bij
de herstemming .gaat tusschen een Con
centratie-man en een socialist, hebben
de rechtscfte kiezers .tot plichi ach te
onthouden.
De liberalen moeten nu maar "hebben,
wat er bij staat. Zij moeten de gevolgen
van hun daden tsfren de coalitie dragen.
Als het ging om de meeme(rh/eid in
'de Kamer tusschen liberalen en soCialis-
ten, dan zou misschien de overweging
moeten gelden ,dat men van twee kwa
den het'minste moet kiezen...
Zoo ver is het echter nog 11 eft.
Het gaat er nu om', of de liberated)
FEUILLETON.
217)
Toch verwijderde hij zidh nog *iet),
maar bekeek mij' aandachtig. Hij droeg'
een geweer aan een riem over den. rugv
dat kon ik duidelijk onderscheiden.. Hij
was een oude main met een zwaren;
grijzen baard. Nu knielde hij naast mij
neer en tilde mij:n arm op. Die beweging
deed mij een zucht van pijn slaken.
Neen), mompelde hij, hij schijnt nog
niet dood te zijn.
Hij aarzelde even cm ik hoorde "duide
lijk hoe hij zich afvroeg:
'Wat te doen?
Hij scheen weldra een besluit genomen
te hebben,, want hij boog zich over mij
heen en vroeg:
Zjet ge mij?
Ja.
Hebt ge pijn,?
Vreeselijk.
Hoe heet gij?
Jean d'Argouges:
Een uitgewekene?
Ja.
Uij moest zijn oor op mijn mond druk-
n mijn antwoorden te verstaan.
met de socialisten als een blok aan het
been het land zullen regeeren.
De liberalen meenen, dat zij daartoe
,in staat zullen zijn.
Laat hen de proef nemen.
Wij voor ons weten, dat het op een'
reusachtig fiasco zal uitloopen.
Eerst dan, wanneer de liberalen onder
spot en hoon van ganscft het land op
nieuw openlijk hun impotentie zullen
hebben getoond, 'eerst'ban bestaat de mo
gelijkheid, dat htun de oogen zullen open
gaan, en dat zij het Christelijk bewind,
dat zij nu hebben omver geworpen zul
len helpen herstellen en odk in ih(et ver
volg zullen steunen.
Naar onze meenjing z"i]n de liberalen
thans in het laatste stadium1 van politie
ke verblinding.
Onthouden zij dan onze leuze bij.her
stemming tusschen den liberaal en den;
socialist.
'V^tij' moeten er voor waken, dat de li
beralen Zich niet kunnen beroepen op
onze hulp'in de Tweede Kamer, door er
naar te verwijzen, dat wij b'ij de h,en-stem
ming op hjun mannen "hebben gestemd.
,Wij moeten in geen enkel' opzicht me
deplichtig verklaard kunnen worden, aan
de regeering, die in het najaar aan het
roer zou komen.
Wanneer de libera!? over ecnigen
tijd in jammerklachten Zal uitbreken over
de machteloosheid der regecring, die nu
door h,aar wordt voorbereid, moeten wii
haar kunnen toeroepen„Tu l'a/f» voulul"
Ce-n vei rechts nrvah'op der:
Uberart, noch op dc/v feialurt.
Een Reuzenzwaai.
Onder dit opschrift sejh,rijft het Cen
trum:
Wij deden reeds uitkomen, hoe het
„Handelsblad" er onmiddellijk bij was,
Zijn geestverwanten op het hart druk
ken, dat zij ,bij herstemming den socialist
moesten helpen tegenover den carididaat
van Rechts.
'Het blad was daarmee het adVies der
gansche Concentratie vooruit.
Maar. wij meenden ons te herinneren,
dat de redactie van het Amsteird/ams0h,e
orgaan in vroeger jaién wel eens anders
en .tegenovergesteld geraden had. En in
derdaad vonden wij bij naspeuring eein
polemiek van bet HM. tegen het Vader
land tusschen de stemming en herstem
ming in 1901, waarbij het Amsterdam-
scbe orgaan op de volgende klemmend!e
wijze tegen het samengaan van liberalen
en socialisten waarschuwde.
„Bij een herstemming tussch.en twee
Candida teil van een richting ,die niet d'c
onze is, 'behooren wij inderdaad er voor
te waken, dat niet het grootste kwaad
ons treft. Nu is Zeker de versterking der
kerkdijken een groot kwaad; in meni
gerlei opzicht staan zij lijnrecht tegen
over de liberalen. Maar een nog veel wij
der kloof scheidt ons van de socialisten.
„Hun streven naar vernietiging der
persoonlijke vrijheid door allen en alles
aan de Staatsdwingelandij te onderwer
pen, hun niet onder stoelen of banken
geschoven vijandschap tegen constitutio
neel koningschap, hun doel om den per
soonlijkeu eigendom .te vernietigen, dat
alles maakt hen tot de eigenlijke tegen
voeters der liberalen. „Geen partij wordt
door hen dan ook krachtiger en vinniger
bestreden dan de onze. omdat zij vree
zen, dat de geleidelijke vooruitgang' op
elk gebied, diefde liberalen beoogen, en
in de laatste jaren getoond hebben ge-
s'tatig en krachtig te willen bevorderen,
allengs veel ontevredenheid en aanlei
ding tot onrust zal wegnemen, en daar
door het gros der arbeiders aan de so
cialisten den rug zal doen toedraaien
„Het stemmen van zulke candicaten
die de gansch e maatschappij willen om
verwerpen, wier heilstaat neerkomt op
dwang en nog eens dwang, wiei' stelsel
is verloochening y«n h?* bsg'n.-V d*r
persoonlijke vrijheid,-da 1 Ie kern ir van
het liberalisme, is daarom van een li
beraal standpunt een grooter kwaad dan
het geven van stemmen aan kerkdijken,
die met hen in herstemming komen."'
Wij hebben in'bet bovenstaande een
paar zinsneden onderstreept. Maar ook'
Een oqgenblik scheen hij1 na te denken^
toen zeide'ihijf meer voor zichzelf:
1 Arme kerel. Ik kan hein hier toch
niet als een hond laten 'sterven.
'Hij richtte zich op en "begon'met mijn,
dood paard van mij ,af te wentelen, zoo
dat ik weer vrij! lag, maar '*ik 'kon mij
toch niet bewegen. Daarop zeilde 'hij1 mij:
Houd moed, ik ga hulp halen en
kom zoo spoedig mogelijk terug.
Hij verwijderde zich met snelle
schreden en binnen een uur was hij,
terug, vergezeld van twee vrouwen, die
een ruwe baar droegen, waarop droge
bladeren lagen. Hij zelf droeg een lan
taarn, en bij het licht daarvan beschouwde
hij mij opnieuw. Toen, zonder een woord
te spreken, nam hij mij op, geholpen
door de vrouwen, en legde ni\j op de
baar. Een der vrouwen nam nu de lan
taarn en de man droeg mij met de
andere vrouw. Zoo ging het voorwaarts
over een zeer oneffen terrein, en élke
schok deed mij kreunen van pijn, totdat
ik weder het bewustzijn verloor. 'Bij mijn
ontwaken lag ik in een kolenbranders
hut, zooals men ze ook in oqze bosschen
aantreft. De wanden waren van rijs en
leem,, eenige opgestapelde steenen deden
dienst als haard en een gat in het dak
gaf den rook gelegenheid om te "ont
snappen. Mijn bed wa9 een 'krib,, van
ruwe planken getimmerd, waarop stroo
zonder onderstreeping is dit citaat wel
sprekend genoeg.
Maar het „HbL" schreef nog verder:
„Hierbij komt nog een overweging van
niet geringe b'eteekenis. In verschillende
districten waar de socialist in herstemd-
mi ng kcunt met een der kerkelijke randi-
daten behoort deze volstrekt niet tot de
behoudende rich,ting in zijne partij. Zoo
ds. Talma in Wieststellingwerf en mr.
Aalb.erse een geestverwant van dr.
Schaepman in Enschede. Van h,en is
geen politiek van stilstand, zijn geen
graanrechten te duCh/tefl™
Inderdaad, geen politiek van stilstand
is te wachten van ds. Talma of van de
geestverwanten van dr.'Schaapman. Zijl
hebben hjet bewezen met daden. De eeni
ge, die sinds 1901 verandjerd is, is dje
redactie van het „Handelsblad!"', die
thans hevig waarschuwt tegen de man
nen, wier verdiensten Zij weleer ruiterlijk
erkende en hare partijgeiiooten haastiger
en driftiger dan welk and'er liberaal or
gaan ook aanspoort, te stemmen op1 enn-
didaten, die „de eigenlijke tegenstanders
der liberalen zijn."
Het is een reuzenzwaai, welke door
'et „Hbl." is gemaakt.
Maar of die tot glorie en voordeel, van
het liberalisme strekt, is een andere
vraag I
De triomf van den geld-god.
De Standaard schrijft
Duidelijker dan ooit bleek op 17 Juni
wat bïtoóverende macht Mammon rog
steeds op een imaéht'g d^el '/aft 't LL./Ci's-
corps uitoefent.
Arm aan politieke klaarheid, zat de
Concentratie dik in de daalders. Van rd-
len kant was het geld jh»aar toegevloeid.
Zij was in staat niet maar met handenvol
uit te deelen, maar het met schalen uit
te strooien, En hoe diep men ook in 'den
goudza'k taste, altoos bleef liet nog ram
melen en nog klinken op den bodem.
Het weid ten slotte geheel on-Ned er-
land sch, en zoo «oh.r ungclsch en Amd-J
rik aan sch.
Doch hiertoe bepaalde zidhhetMamme-
nistisch 'karakter van den strijd der Con
centratie niet.
Immers die strijd trok zich saam op
het Tarief en op het Staatspensioen.
Voorgerekend werd dan met stuivers
en centen, wat men "giste of vermoedde
dat zelfs 't zout, en wat niet al, b(if
verhoogd +arief meer zou kosten. Dit
werd in prachtuitgaven op: lange lijst
jes aan de kiezers voorgerekend. E11 om
dat lieve geld te sparen, moest nu all'e
h'ooger belang van 't vaderland prijsge
geven.
Er werd niet bijgezegd, (fat dit slechts
Waar was voor den overgangstoestand,
en dat de ervaring overal1 elders ge
leerd had, hoe kort daarop b!ij beter loon
zelfs aanzienlijk betere toestanden tot
voor den kleinsten arbeider zouden in
treden. Neen, niets dan dit lijstje;
En precies zoo ging 't met het Staats
pensioen. Wie wil niet wel om niet eén
een pensioen opsteken Verder werd niet
gedacht, niets toegelicht. Dat de Regee
ring dit pensioen iniet vap een goudboom-
je kan plukken, maar het uit den. zak'
van 't volk zou moeten nemen. £m 't
eerst dan aan de gegadigden uit dït voik
pit te kunnen betalen, er werd niet van
gerept.
De go ed - g e 100 vi ge-ki eze r s werden
graag op 't klinkende en blinkende geld
gemaakt. Aan Mammon bleef 't wacht
woord, en bij Mammon zocht de Concen
tratie heul.
Wat schade reeds ftierdpor alleen aan
den geest van ons volk is toegedacht,
wie zal 't in de moieele statistiek ons
voorrek dn en
En daarom, wat nog te keeren js,
helpt 't keeren, kiezers.
Ook al viel de .slag, 'i scheelt nog
zooveel hos diep wc sdoiti de er
in ga"h
De Week
in tiet ISuiteffilfancfc.
Nog pas Izijn de feestelijkheden van hjet
huwelijk van Keizer Wjllhelm's dochiter
en droge bladeren lagen, en aan den
wand, boven dat bed, hing een klein
kruis van zwart hout.
'Een .oude boerin zat op een'krukje bij
mij te waken.
Wanneer ik ui niet kende, barones,
'dan zou ik zeggen, dat ik nog nooit zulk
een goedhartig, eerbiedwaardig gelaat
had gezien. ,Zij scheen mij wel zeventig
jaar toe, maar zij was nog kloek ge
bouwd. Zij zei.de tegen mij:
Ik ben bij ui gebleven van Sat 'gij
hier gebracht werd af. Ongelukkiger
wijze is er geen dokter in deze streek.
Waar 'ben ik?
Bij mijn zoon, een braaf man van
wien gij niets te vreezen hebt. Hij zout u
wel willen genezen, maar daartoe heeft
de goede God alleen de macht.
Z|ij voegde er met gedempte stem bij:
Onze pastoor verpleegt de zieken,
maar bij moet zich schuil houden, de
arme man, omdat hij zich niet door de
nieuwe regeering wil laten beëedigen,
en als men een onbeëedigden priester
vindt, wordt hij ter dood gébracht. Hij
is al tweemaal bier geweest en zat'van
daag terugkomen als hij kan.
Toen gij zij weer o.p haar gewonen
toon voort
Mijn zoon is houthakker en boschr
wachter en de boss ch en waarin wij zijn,
'behooren aan een Duitsoher, die nooit
achter den rug, of weer maakte het Duit-
Sche hof zidr op ter viering van een
heuglijken gedenkdag. Zoni.g toeft was
het vijf en twintig jaar geleden dat Kei
zer Wilhelm zijn vader Keizer FriedricW
die slechts negen en negentig dage., 'den
kroon had gedragen en in de krach,t van
zijn leven door keelkanker was wegge
rukt, opvolgde. De korte verslagen der
feestelijkheden hebben reeds doen zie:;,
dat deze zonde? veel opgewektheid ge
vierd fijn. Correct, stram afgemeten, als
de passen van den Duitschen soldaat
zijn de verschillende nummers van liet
feestprogram afgewerkt, zonder dit men
ook maar één enkel oogenblik zich aan
wat enthousiasme te buiten ging. Koud
klonken de „hoch/s" Waarmede men den
keizer begroette, den „Kaiser" in wien
de Dultscher de verpersoonlijking van
/ijn land ziet Au wien d arom hulde gc,J
'bracht wordt met algiftcel over het Koofd
zien van den persoon, die'dien hoogstel*
eeréiltel des lands voert. En op dit per
soonlijke feest wilde de Duitsoher wel
'als onbewogen toeschouwer fungeeren
'zónder mee te leven, omdat d-e 'keizer /icji
In de diepste lagen van zijn volk nog
niet recht populair heeft weten te maken,
omdat dc plompe „Witk"-Duitschcr den
man v,an het Impuls, van het groote ge-
haar en de zonderlinge spontanéiteit on
begrepen aanstaart.
En toch heeft keizer Wilhelm met ;ijn
ontzaglijke wils- en werkkracht zooveel
voor zijn rijk gedaan, zooTetv met dé
ger-'V-i'-h'j UlfCtSl d
rijn volk h*ir. met recht dankbaar ir.: .ht
zijn. Van zoo goed als alle<? toch. vat
'onder zijn regeering is tot stand gekomen
is de keizer dc geestelijke vader geweest
Hij heeft willen zijn en is gefweest de
vorst, die niet alleen aan de regcering
is, maar ook regeert.
Dat sproot direct voort uit zijn
soldatennatuur, waarvoor men bij zijn
troonsbestijging ernstig vreesde, dat zij
liet land in gevaarlijke avonturen zou 1 eiJ
den. Doch deze vrees Jsgeff zich, nimmer
bewaarheid, omdat Wilhelm-II van den
beginne af vast besloten was, den vrede,
die hij noodzakelijk acfttte voor de be-
bevordering van den welvaart en de ont
wikkeling des lands, zoo krehtig moge
lijk te handhaven.
Reeds aanstonds blij de aanvaarding
van zjjn hoog ambt, bij de opening van de
Rijksdagzitting gaf hij dit ernstig" voor
nemen te Wennen: „In de buitenlandsche
politiek blen ik besloten met iedereen,
voor zóóver h-ct aan mij ligt, vrede tcj
houden. Mijn liefde voor het Duitsóhje
z'al mij nimmer in de v erzoeking1 bren
gen bet land de weldjadén van djen vre
de te onttrekken. Ons leger moet ons de
vrede verzekeren.' 1
Bij alle mogelijke gelegenheden cn in
alle mogelijke toonaarden heeft de kei
zer dit herhaald en al moge "in .vej!e
zijner redevoeringen geweldig sab'clge
rinkel gehoord zijn, zijn woorden waren
er steeds opgericht om te bewerken dat
zijn land zoo stefk mógelijk zou zijn
zoo Zeker mogelijk te bewaren. Voor
hem zeker gold de spreukSi vis pacem
para b'ellum. Indien gii den vrede wilt,
zoo bereid u ter oorlog.
Zoo is de grootste eer voor den Duit
schen keizer dat ft ij terecftt de vredfes-
keizer genoemd wordt, en dat hij zich
door zijn bemoeiingen voor den Euro-
peeschen vrede het reeftt verworven heeft
op de dankbaarheid en erkentelijke ver
eering van geheel Europa.
Maar bovendien is de keizer een sym
pathieke figuur door zijn diep godsdien
stig gevoel, die hem het keizerschap doet
opvatten als een dure plich.t hem door
God zelf opgelegd. Dit is een kant van
zijn karakter die h,ij met voorliefde schijnt
te vertoon en" en die vooral bijna nooit
begrepen en bijna altijd bespot is. Men
ma.-:: -ir.a .aan de red'en
Jrt 19te Koningsberger» en kort daarna
te MarlënL-zrg grHouder., die zooveel
stof deden opwaaiëE. En dit is geen
schermen met groote woorden, dit is
geen dun vernisje d?,t schijn voor werke-
kelijkheid geeft, maar keizer Wilhelm is
er diep en ernstig van overtuigd, dat hij! de
macht,welke hij! !bezit,ontleent aan. hooger
hier komt. H,et naastbij gelegen dorp
i9 Pierrefitte. v
Ik vroeg:
'Ligt Varennas hier ook' in de bluurt
O neen, dat is minsten's 10 mijlen
hier vandaan. Zoo ver ben ik nog nooit
weg geweest.
Mijn been deed mij vreeselijk pijn.
In den loop van den dag kwam de pas
toor met, wat men daar te lande noemt!,
een „rebouteux", een bóeren-heelmeester
die natuurlijk niet gestudeerd heeft, maar
die een groote handigheid heeft in het
verbinden van wonden en de behandeling
van gebroken ledematen. De pastoor, die
tamelijk ervaren was in de kruidkuncM,
zorgde van zijn kant voor de geneesmicf-
delen en met hun beiden wisten zij een
vrij goeden geneeskundigen dienst uit te
oefenen, daar heb ik de-bewijzen van ge
had. De beenbreuk, die ik hja<J, was vrij
ernstig en ae wond in mijn borst nog er
ger. De „reóouteux" en de pastoor 'heb
ben mij behandeld op een wijze, die ik
slechts loven kan. Aan ben heb ik Tiet te
danken, dat ik genezen fteu, en ik hoop,
dat ik over eenigen tijd weer even ge
makkelijk zal kunnen loopen als voor
heen, wannéér de beul mij ten minstje
niet het hoofd afh|akt.
Na de gebeurtenissen van 9 en 10
Tfiermidor is het gevaar daairvoor veel
verminderd, merkte de barones op.
hand, dat ihij noch door geftoojre no ah
door verdienste rech.t de plaats
door hem bezet, waarop hij zich acht ge
plaatst als h.et werktuig van den Al
machtige.
Zijn godsdienstig gevoel L Wa .r en
oprecht en al moge het zich nog weÜ
eens stuitend voer ons katholieken -. Pen
meestal schuilen in zijn breedopgevatte
woorden ove. de waarde en den ':rd< ;d'
van den godsdienst voor iea^. ftc .0-
rw.a II leerrijke lessen.
Daarom js de figuur v.an de;; Diptieken
kciier voor ul wie niet ftir d is Voc-r het
groot:die en edele, o. danko de /ulz
onbegrijpelijkheden voortspruitende uit
de impulsiviteit van zijn khrakhr. .wel
haast do sympathiekste van u.Ie wr-
ster. var. Europa.
Mogw k,2i heir da,ara... gegerur. ;ju,
zij ftet dm in du.: rond, '.ui <djn Lui;
gelijk ^Ghrlstifiiar. IX van JXeueimirkcn1.
d.' -r zijn groot: gui cr. toch rog hethiarr
va:, zijn vjffc tc vinden, opdat v..maeer
weer 25 jaar van vrede Vei loopen zijn,
die Oarnegie hem op zijn feest toe-
wensóhte, de stramme Dulbaljersi uit. de
plooi moge 'komen cn de algemeene ju
bel op'klatere in bruischend enthpusinsme
uitend de liefde van zijn volk, welke )\ij
zoo ruimschoots verdiend heeft.
V_
WeekoraaI]&.
Ze zithm fr zal i-yhl W;ie? Dc
COa'-i-hc-p iiujtn? 'V n «1, v.trachti.y u'e;
Dc g'-/r'£ oftitijeiu
Ho? ile herstemming van a.s. Woensdag
ook zal afloopen, zeker is het, dat de
concentratie geen vijftig zetels zal halen.
En dan staan ze daar, dan hebben ze de
ruiten van het regeeringskaste^l stuk
gegooid en bezeer en zichzelve aan de
scherven. De sociaal-democraten, aan wie
zij door hun schelden en "kijven tegen
Rome cn tegen de tariefwet en tegen
Talma's verzekeringswetten ?2n aantal
zeteis meer zuilen bezorgd hebben, later,
hen dan alleen voor de vuile wasch
zitten! Want bij die humbug, die de
sociaal-democraten nu maken, omdat o.p
hun canc'idaten zooveel stemmen zijn uit
gebracht, is geen klein beetje overdrij
ving! Het zijn niet allen sociaal-demo
craten, die op een sociaal-democratisch en
candidaat hebben gestemd. Weineen, daar
zijn heel wat menschen bij, wier hoofd
op hol is gebracht door die anti-tarief-
wet-leugens, door al die nonsens over
Rome, door de schildering van bet lui
lekkerland van het staatspensioen o.p
nog veel schreeuweriger wijlze uitge
kraamd en, den volke voorgesteld,, door
de vrijzinnigen dan door de socialisten
zelf. Maar wat zullen die menschen 'n
groote^ oogen opzetten, als ze weer tot
bezinning komen, en de Christelijke re
geering is er niet meer. Ze zullen het
in hun iportemormaie gewaar worden,
dat men bun appelen voor citroenen
heeft verkocht Dat verzeker ik 't Staat
als 'n paal boven water.
,Wat ook als een paal hoven wad er
staaf, is, dat wij er n "ia. g niet
van zijn, dat de coalitie oij de be
stemmingen geen meerderheid zal halen.
Bij een krachtige algemeene actie mee
alle middelen, die verstand en geloof
ons» aanwijzen, weet ik het nog niet of
we 'tweer niet tot een meerdeihela
kunnen brengen. Of liever, ik weet het
wel: we kunnen het zeer zekzr. Maar
dan: alle krach ten aan het werk gezet.
Doch gewerkt met eerlijke midd®._n, niet
a la concentratie! Hebt u Let gelezen,
dat in het district Steenwij'k de arbei
ders, die aan de tramlijn werkten, reeas
weken vóór de stemming door den voor
zitter der liberale kiesvereeniging eiker,
dag werder. getracteerd op bier, soms
meermalenper dag? En jn Korvorden;
v-/5°r 'Goeman Rorgcsins eandkla.at
der concentratie was. Wérden in .t
liberal? vcrkiezüigsbureau manden m®t
bier gesleept, en" de arbeiders werden
uitgenoodigd om op bet welslagen van
de liberale candidatuur te komen, drin
ken. Fraaie practijken! Dan liever de
nederlaag, dan dat wij door zulke mid
delen zoiiden overwinnen, Zulke candi-
Jean d'Argouges hernam
Wat zal ik u nog meer vertellejn'?
Maandenlang héb :iik in de kolenbrandérs
hut igeleefd, waar ik geen andere be
zoekers ontving dan die van den hout!-1
hakker, zijn moeder en zijn vrouw, een'
brave boerin, wier moed en rechtschapen
heid mij een waren eerbied afdwongen.
Hun huisje-lag ongeveer een uur gaans
van mijn hut verwijderd. Mijn gastheer,
die tevens mijn levensredder is, heet
Claude Remy. Soms, als hij naar Barle
Due was geweest om hout te verkoopen,.
bracht bij een of ander dagblad! voor mij
mee, dat ik met afkeer las, want de be
richten, die er in, voorkwamen, strekten
slechts om mijn angst en mijn verdriet
te doen toenemen. Ik durfde aan nie
mand schrijven. Een brief kon, in ver
keerde handen vallen en dat zou nood
lottige gevolgen hebben gehad voor de
menschen, die mij hadden opgenomen.
De eer verbood mij hen aan ec-nig ge
vaar bloot te stellen. De pastoor en de
„rebouteux" kwamen mij zeer dikwijls
bezoeken en ik was met die bezoeken
altijd zeer gelukkig. Ik begon zelfs met
mijn oingeving daar lief ie krijgen en
wanneer ik niet terug verlangd had naar
mijn vrienden hier, dan zou ik mij wel
licht gewend hebben aan het stille, vreed
zame leven te midden van die bosschen»
(Wordt vervolgd.)
