Uit de Pers.
DE TWEE VRIENDEN.
-'Tweede Blad, behoorende
lil 7
j lij De Leidsche Courant van
pWoensdag 21 Mei no. 1097.
)e middenstand en het nieuwe Tarief.
II.
,Thans gaan vele Eenduizenden Neder-
c.f indsche arbeiders zien tijdelijk of duur-
:jj jam in het buitenland vestigen. Zou het
ajoor de winkeliers in menige plaats niet
ijjeeds een groot voordeel zijn, indien
dank zij de uitbreiding van pnze iiiji-
'öerheid deze arbeiders in hun eigen
ind hun verdiensten konden verteren?
Tal van nijverheidstakken kunnen hier
r t grooten bloei "komen. Ons volk is
'(jjior nijverheidsarbeid uitnemend ge
ef, :hikt. Die ligging van ons land is gu-n-
eJig» Grondstoffen kunnen op goedkoope
ijze worden aangevoerd. Wiiji hebben
j|in hoogstaanden handelsstand, een .uit
gebreid koloniaal biezit. Maar toch kwam
aijlize njjverheid nog niet tot breede ont-
te ikkeling. Elke vergelijking, bijv. met
eiet naburige „iLeschermde" Diuitsehland,
ef ilt in ons nadeel uit. En onze koloniën,
d i ons eigen land jvorden overstroomd
et allerlei buitenlandsche producten, die
linstens even goed door onze iyjver-
eid vervaardigd zouden kunnen worden,
olgens de belasting-statistiek komen
luier jaarlijks meer dan .4000 personen
vaersonen uit het buitenland, die in onze
bedrijfsbelasting worden aangeslagen,
pjiat zijn dus buitenlandsche handelsrei
gers, agenten enz., die hier voor hun
aren afzet vinden. Natuurlijk is dit cij'u
g{r veel te laag. Honderden, ja wellicht
/^zenden, komen zonder groote koffers
bi weten veelal de w§t te ontduiken*
val deze personen verkoopen hier voor
ie illioenen guldens* In het geheel worden
aij er \te lande voor pl.m, 250 millioen
)0|ildens bewerkte artikelen van het biui-
nland ingevoerd. Dit geld gaat het land
ij] t. Al bleef hiervan maar honderd inil-
rjr len in het land, hoe zou daardoor reeds
aIi arbeidsgelegenheid vermeerderen, en
koopkracht van velen versteilkt wor-
Hoe zou daardoor de middenstand
baat worden!
(ii Door het heffen van hoogere invoer-
,g*l chten op bewerkte artikelen, wordt
ïze eigen productieve kracht vermeer-
rd. Nieuwe industrietakken kunnen
:h hier vestigen, mits men de gelegen-
:iid geve tot meer loonende productie,
inder eeniige bescherming is het vooral
or jonge industrieën niet mogelijk-, om
gen de gevestigde buitenlandsche fa-
ieken te concurreeren. Te moeilijker
dit, omdat schier alle landen, behalve
_igeland, den invoer van onze nijver-
or lidsproducten door hooge inv^errech-
ti belemmeren. Al rdie S,taten hebben
hun regeeringsb-eleid het oog mede
ajivestigd op hun middenstand; alle Sjta-
0n zorgen er voor, dat de arbeid en
rgiiarmede de welvaart 'in het land toe»
^emt. Zij verhoogen de koopkracht en
vorderen daardoor den blöei van de
vjdbachtsbedrijven en van den winkel
end, In ons regeeringsibeleid werd daar-
tot dusver te weinig of liever in hef
efheel niet gelet.
Is de industrie, dank zij den steun
.|Jn de eigen markt, krachtig geworden,
d( ti is export mogelijkj Een flinke nij-
rheid kan uitvoeren. In het „protec-
dginistische" Duitsldhland hebben ziich dan
k alle nijverheidstakken tot export-
1(jdustrieën weten te ontwikkelen.
Wordt door ons eigen volk mger ,de
(iorkeur gegeven aan inlandsche jébri-
:aiiten, dan kunnen hier tal van industrie-
komen. Het verbruik is niet zoo ge-
g„ Vooral niet, wanneer het levenspeil
,-olfr groote massa al meer wordt vep-
iqgd.
Méér industrie beteekent meer wel-
ere art, grootere koopkracht van het pot
hans ruimere verdiensten voor winkelier
vil ambachts-ondernemer.
Er is tusschen de belangen der Neder-
enjndsche industrie en die van den han-
d ldrijvenden middenstand in zijn geheel
cl)
FEUILLETON.
wilO)
OThérèse I
Dat is mijn toekomst,, de eeni^gei
mij overblijft.
Waarom
Het ongelukkige meisje trilde van het
"K)fd tot de voeten ,en met h^f ver-i
'noorde stem herhaalde zij:
- (Waarom Vraagt ige dat nog) Hiebti
het dan niet geraden? i
Zij wond zich op. i
Omdat er zonden zijn, waarvoor wij\
^oeten boeten, ook al hebben wij' die\
(:lf niet begaan. Kan niet de ,misd|ab$
hdin één schande brengen o-ver dé geheele
P'imilie, zoo zelfs, dat al de leden dier
milie zijn als gevloekten Wiie .zulk
in Kaïnsmerk op het voorhoofd draagt
aniin slechts rust en vergetelheid vinden
de stilte van het klooster of.|<., in het
rai(raf. i
Zij! hield op*
Wat had zij meer kunnen zeglgeti?:
Haar oogen, -die koortsachtig gloei-
lw ui, doch waarin geen traan meer wildfe
js( !v pll en, richtten zich op Rose met een
geen strijd, maar harmonie. De Tariefwet
zal ook voor laatstgenoemde groep me
nig voordeel afwerpen.
Politieke vogelverschrikkers.
Het Centrum schrijft
De Linkerzijde zoekt niet voor de
eerste maal trouwens bij deze stem
bus vooral haa-r kracht in bangmakerij
der kiezers.
Het schrikbeeld der „Roomsche over-
heersching" met ontzetting vervullen..
Het schrikbeeld der „algeheele af
braak" van het openbaar onderwijs den
vrijzinnigen de meerderheid verschaffen.
!Wie kalm en nuchter blijft zal deze
bangmakerijen op hun juiste „waarde"
weten te schatten},
Een verhoogd invoerrecht, als wordt
voorgesteld, zal meer geld in de schat
kist brengen, dit staat vast; terwijl met
de gedeeltelijke en ze:er matige bescher
ming, welke anderzijds beoogd wordt,,
een proef is te nemen, welke veel meer
kansen vóór dan tegen .zich heeft, maar
waaromtrent de eryaring uitspraak zal
hebben te doen.
De voorspellingen, omtrent de „Room
sche overheers-ching", zijn natuurlijk
niets anders, dan praatjes voor de vaak.
Bijna drie vierden van het aantal ledlen
der Tweede Kamer zal om slechts
dit ééne te noemen ook nu weer nie/fc,-"
katholiek zijn, en dan zou Rome, veron-J
dersteld, dlat hét dit wil'de, het land kun
nen „overheerschen" I ;t Is te mal pm
aan te denken.
Rest ihet schrikbeeld van ,de radicale
afbraak der openbare school.'
Zeker, Ide gelijkstelling zal beter tpt
haar recht komen v wanneer de coalitie
wint, maar wie meent, dat daardoor hejt
openbaar onderwijs Zal verdwijnen, heeft
al heel weinig vertrouwen in dat pnder-
wijs-zelf,
Het eenige, wat Zal ophouden is, zijn
bevoorrechte -positie. En gelooft men nu„
dat het alléén door voorrechten in stand
kan worden gehouden
Principieele verdediging der openbare
school zal men van ons niet yerw,achten,
maar dat zij zoo zwak ?ou staan en zoo
gemakkelijk te ontberen zou zijn, als ui(t
het alarm barer vrienden valt pp te ma
ken, weigeren wij absoluut te geloovfen!/
Het is de politiek der vogel verschrik"
kers, waarmee de oppositie het yerkie.-
zingsterrein voor zich tracht te winnen*
Allerlei oude plunje moet da.arvjóor
dienst doen. r
Echter ware het al te onnooZel, wan
neer met 'Zulk versleten materiaal^ zonder
deugdelijken inboud, den kiezers bet spoor
bijster kon worden gemaakt..
De politieke ontwikkeling Is reeds te
ver 'gevorderd, dan dat jqi door zulke
kinderachtige vreesaanjaging Zou zijn te
beschamen.
Een bruiale leugen,
noemt liet H,u|i sge'zi n zeer terechffi
de schrijverij van het^VoIk" naar aanlei.-f
ding van baron Vam 'Wijnbergen's rede-
Voering*
Baron Van Wijnbergen's woordhet
Canaille stemt met links, heeft aan de
overzijde een waar - Indianengehuil doen
ppgaan.» c
IWiaarom
Omdat het een felle Zweepslag was,:
die raak aankwam,'.
iWiat doet nu het „Volk"?
j Het gaat het woord van den heer Van
Wijnbergen duiden pp zijn manier, mis
duiden.
Het doet dit opzettelijk, tegen beter
weten in.
Canaille, da-t Zijn „de rooden",, zegt
het „Volk".
En het werkt dit thema dan verder uit.
Het „Volk" Weet zoo goed als ieder
een, dat met canaille bedoeld1 zijn de ze
delijk verworpenen en verwordenen, van
wie ieder fatsoenlijk mensch zich af
wendt. - i
Dat deze categorie met de linkerzijde
stemt 'is stellig voor deze geen com
pliment, en de heer Van Wijnbergen
heeft het ook niet als compliment be-
$£>elld.. i
Maar da-t hij met panaille zou heb
ben gemeend de „proletariërs" in het
algemeen, de socialisten in bet bijzonder,
smeekende uitdrukking, als wilden zij
bidden niet verder te vragen*
De dochter van den graf de Xrémazani
verstond dien blik.
Zij sloeg haar armen om het meisje
heen en mompelde:
Arme Thérèse I
Zij* de onterfde, die in den pump*
spoed des levens alles had verloren, trad
nu zelf als troosteres op-.
De üitdrukkin'g van haar oogen was
zoo teeder, zo-o vol liefde, dat het igew
laat harer vriendin er van opklaarde*
Voor 'het eerst sedert tal van piaan-
den kwam er een glimlach om dien gijn-
lijk vertrokken mond.
Zij hernam:
Ik heb u gezegd, dat ik alleen voor
u die reis gemaakt héb, want ik! ver
langde zoo naar u. lederen dag, ieder
uur dacht ik aan u. Ik wilde u spreken,
u aan mijn gebroken hart drukken, u
zeggen, hoe ik u nog altijd liefheb en
altijd liefhebben zal als een zuster. Wiees
gezegend voor uw goedheid, voor uw
vergiffenis, voor uw vertrouwen in mij,
Lieve Thérèse!
Maar ook ik bén gekomen om u
een goede tijding 'Tnee te deelen.
'Daar heb ik geen hoop meer op.
'Gij treurt ook over het verlies van
uw broeder.
i9 een bedenksel van ,het „Volk", dat
met een brutale leugen gelijk staa-tu
Het „Volk" moge van ^^hoog .ge
spuis" sissen, het weet dat de heer Van
Wijnbergen met zijn striemend woord!
aan geen maatschappelijke tegenstellingj
gedacht heeft, en diat (derhalvle al zijn ver
toon van verontwaardiging belachelijk
ware, indien het niet zoo in-perfid'e wa-s'J
Rome en dure klompen.
Naar aanleiding van de door ons reeds
besproken rede van prof. guller schrijft
de (A. R.) Rotterdammer:
Prof. Muller, hoogleeraar op non-acti
viteit, is uit zijn ruste ópgewaakt en
als verkiezingspropagandist den boer op-
In het district Eist heeft hij zich doen
hoor en, om 'Mr. van Wijnbergen yan zijn
zetel te verdrijven.
M-et vurige bewoordingen heeft hij hét
den „protestanten" aangezegd, wie de
vijanden zijnRome en dure klompen.
In trouwe, over niets anders heeft'
hij gesproken.
Zijn fel anti-papistische rede bereikte
ten slotte haar hoogtepunt in de verze
kering, dat wie op een Roomsche stem
de, geen oprecht vaderlandér wa$.
Al zoo bij de vaderlandlsloozen inge
deeld.
Heel op 't einde begreep hij toch, cfa#
zelfs een protestant piet van anti-papis-
me -alleen leven kan.v
Daarom schoot hij' nog een peil ,af die
op .den weifelenden kiezer zijn wer
king niet kon missen uit het boekje vam
meneer De Jong bad hij gezien, dat een
paar klompen zes cent per paar duurder
werd, stel dus dat een gezin met 5 kin
deren 50 paar klompen per jaar noodig
heeft, dan betaalt de dagtooner alleen
aan duurder klpmpen f 2.'5'0 ji f 3.
Zou Prof, (Muller niet beter doen vain
Rome ep de dure klompen af te blijVen
ep eerst nog eens andere boekjes dam
van meneer De Jong te lezen
Brieven uit de Veen.
XIX,
Amice,
Dat was eene teleurstelling, toen gij
vóór drie weken op een Zondagavond
met den laatsten trein naar Leiden moest,
want* terwijl in het Zuiden de lantaarns
ontstoken waren, zaten wij in het Noor
den tot rond 9 uur in 't duister, WIe
snappen er niets van, doch vermoedelijk
heeft een der contact-makers er dien
avond de brui aan gegeven, of was wel
licht in staking. Ook .je jeremiade over
den donkeren Stationsweg is alleszins
-begrijpelijk, maar het moet je niet ver
wonderen, want niemand weet, wie de
eigenaar van dien weg is. Leuk, hè,
dat ^niemand", het doet je denken
aan dat aardige verhaaltje van Dickens
„Nobboddy's luggage" (Bagage, die aan
een onbekende toebehoort). De een zegt,
het is gemeentegrond, dus die draagt die
zorg voor de verlichting, een ander be
weert, het is spoorgrond, Maar niemand
heeft zekerheid en zoo l<omt het dus,
dat het i.niemands grond is" en wordt
de duisternis verklaard en daaruit volgt,
dat station plus stations-woning en em-
emplacement met petroleum worden ver
licht, Vreeselijk. "Een stationsweg, 'die
niemand tot eigenaar heeft.
Wat gij1 onlangs voor een "kasteeltje
hebt aangezien of een moskee is zins
bedrog, vermoedelijk veroorzaakt door
het platte dak. Maar verdere vergelijL
kingen gaan niet op, om er een moskee
van te maken. Er ontbreken wuivende
palmen en de mohammedaan,, "die zijne
gebeden verricht, als de zon ter kinim-e
neigt* Mohammedanen zijn hier niet, wel
Turken, maar dat zijn allemaal goede
Christenen. Wiat dan wel, zult ge vra
gen. Wiel, dat gebouw wordt ons toe
ristenhotel plus herberg, om den ver
moeiden reiziger of wandelaar tot adem
te laten komen. Of wil je extra versclie
lucht, dan gaje naar hét platte dak en
'krijgt dan een blik op het vrije veld.
zoodat ik 'in overweging zou willen ge
ven de nieuwe herberg te noemen t,Het
vrije veld".
Hoe ik aan dien zonderlingen naam
Ja.
-Gij waant alleen op de wereld te
zijn
Wlat bedoelt gij'?
Wiie heeft u verteld, dat die arme
Jean dood is?
Wlie gaf u dan dit dagblad?
Waar?
In l'Abbaye,
In de gevangenis?
k
Wde gaf u dan dit dagblad?
Ik weet het niet, 'ik vond het, maar
iemand moet het opzettelijk voor mij
hebben neergelegd, want het bericht, dat
mijn rouw volmaakte, was mét inkt om
lijnd.
Welnu, dit dagblad loog.
;:t zegt ge?
Lr liever vergiste zich.
Is het mogelijk?
Rose zag haar..\a:iendln aan met oogen
vol hoop en vrees.
Wlat zou zijr vernemen?
Thérèse vervolgde:
Bereid u voor op een groote
vreugde.
En die is?
"Uw broeder is niet verdronken toen
hij"1 'trachtte In Frankrijk! te landen.
Hij leeft?
Ja.
komj moet ik je even gauw vertellen.
Vorige week werden we hier verrast
met een politiek blaadje, uitgaande van
de liberalen, ten einde propaganda te
maken voor hun Tweede Kamer-candi-
daat Korthals Altes. Het had tot ttel
„Het vrije Veld". Deze candidaat heeft
zich danig geroerd, maar of het hem al
lemaal goed bekomen is, valt te betwijL
felen; hij kreeg Hier en daar nog al
harde noten te kraken. Nu, dat is tot
daaraantoe; in de politiek moet men te
gen een duwtje, desnoods een blauw
oog, bestand zijn. Onze vriend heeft 'n
bezoek aan de Meer gebracht en werd
enthousiast bij het zien der vergezichten
over het vrije veld en zijn conclusie was,
dat er dan ook menschen moeten wonen
met zulk een ruimen blik op politiek
gebied, dat zij' waard zijin in het vrijie
veld te wonen. Aardig gevonden. Dan
kregen we nog een uiteenzetting over
den dubbelen naam van den kandidaat.
Dat, die dubbelen naam, was zoo iets
om van te huiveren, en om die huive
ring weg te nemen, kregen we een toe
lichting, om alle vrees te verbannen en
deze dubbelnaams candidaat voor ïedér
bereikbaar te maken. Goddank, dat is
gelukkig voor hem. Dubbele namen doen
hier echter geen opgeld en er wordt niet
eens nottie van genomen. Zoo zijn we
er aan gewend. Deze liberale candidaat
behoeft z:Ch over onze vrije veldgezichten
en inzichten niet ongerust te maken. Ze
zijn inderdaad van afmetingen, waarover
hij zich beslist zal verwonderen. Hiijl kan
zich daarvan de volgende maand over
tuigen, als de stembus gesproken heeft.
Of echter onze vi^j'e-veld-opvattingen naar
den zin van den heer K. A. zullen zijn,
waag ik op goede gronden te betwijfe
len. Ik vrees maar al te zeer, dat ze hem
te machtig zullen zijn. Donderdagavond
zullen wij1 ze alvast scherpen, als de
heer Bruna, redacteur van het Centrum,
hier zijn politieke rede Rechts en Links
zal komen houden.
Denverdere Inhoud van het Vrije Veld
is d,e gewone liberale rimram. Niet veel
zaaks. Wat no. 2 zal brengen? Wiel, al
weer rimram, let maar op. Ik zou willen
aanradex^ die kosten te sparen en het
aldus gespaarde geld te storten in het
fonds van een of andere bijz. school.
Behalve een politiek, hebben wij1 ook
ons jubeljaar der bevrijding. Tentoon
stellingen, optochten enz.. Zoo b.v. zal
te 's-Hertogenbosch een tentoonstelling
worden gehouden van KerkeLijlke Kunst,
Daar zullen wij ook eens bij zijn. Door
de zorgen van onzen pastoor, den ZEw.
heer H-ersdheit, worden er twee schilde
rijen ingezonden. 'Ze zijin op paneelen
geschilderd In middeleeuwsCh gothiek,
voorstellende de apostelen Petrus en Pau-
IuiSj vermoedelijk geschilderd door Mem-
melinCk. De beide paneelen dragen on
miskenbaar de sporen van hoogen ouder
dom. Het ruwe vlak van 't hout, waar
op geschilderd is, wijst al reeds- op een
vroeg tijdvak.
De zaak van de Hanze vordert ookl
Binnenkort krij'gen wij! hier een spreker,
die hier deze nuttige instelling eens zal
zal komen belichten en toelichten, pn
gaan wij' met de sociale toestanden mee,
Aansluiten, vereertigen op JRoomschen
grondslag.
Het festival-comité werkt onvermoeid
door. De datum is echter verschoven
naar 23 en 24 September en om ver
gissing te voorkomen, is nu ook het
mooie weer tot en met die dagen ver
lengd.
Groet en zegen.
FLOREa
Land- en Tuinbouw.
I e Perzik.
7t Is over den perzik, dat we dit-,
maal een stukje willen .schrijven.
,De perzik houdt van een bodem, dié
aan de oppervlakte los is. Na het snoeien
is het daarom noodig den groncjl .los te
werken met de vork, .Zorg dragende, dat-
de wortels niet beschadigd worden. Jji
den loop van 7t vooriaar Zal 'dit moeten!
worden herhaald. Indien -het terrein ge
makkelijk warm, heet, wordt, is het goed-
En als een jubelkreet klonk het van de
lippen van 'Rose:
Hiij! leeft 1
Ja, maar gij moet dat strikt geheim
houden. Jean is niet dood, maar hij Wil,
dat iedereen aan zijn dood gelooven zal,
want wanneer zijn vijanden wisten, dat
hij1 nog leefde, dan zouden zij hem op
sporen en zou hij' groot gevaar loopen,
Wiaar is hij?
Ik weet het niet, maar ik denk wel,
dat hij te Parijs zal zijin om naar u te
zoeken. Het toeval schijnt hem tot dus
verre belet te hebb-en uw schuilplaats
te pntdekklen.
Weet Gouray ook, dat mijn broeder
nog leeft?
Ja, maar hij1 durfde het u niet te
schrijven, omdat het te gevaarlijk is.
Brieven kunnen wel eens onderschept
of verkeerd bezorgd worden. Toen hij
mij uw brief liet lezen, was hij er zeker
van, dat Ik u zou willen zien, u troosten
en u de gelukkige tijding meedeelen, en
ik ben terstond op reis gegaan.
Rose deed nog verscheidene vragen,
die alle door Thérèse werden beant
woord.
Hij leeft, herhaalde Rose, terwijl zij
de handen.vouwde. Mijn broeder, mijin
lieve, beste Jean. Wlat zij't g*ij goed, mijn
Thérèse, hoe dankbaar ben ik u! En
het te bedekken met een laag sftrooj-
hierdoor blijft de bpdem frisich en die
laaghangende takken en vruchten .wor
den beschermd tegen het opspatten vap
het water bij stortregens in den zomer..
'De mest indien dit stalmest is
moet bij 't begin van den winter worden
bpig(ebracht en in 7t voorjaar met een
vork worden ondergewerkt; deed) jmen
dit met een schop of sp&, dan zou men
zich blootstellen aan het gevaar de wor
tels te beschadigen, die vooral b'ij den
perzik in de bovenste lagen zeer tal-i
rijk zijn. En ook mag niet worden ver
geten, dat de perzik niet te veel mest
op eens mag pntvangen, dewijl dan de
vruchttakken te krachtig zouden kunnen
worden bovendien is het gewenschtden
mest opgelost en vrij verteerd aan tel
wenden, -om het ontstaan van sommin
ge ziekten tegen te gaan.
De tuinranden of heiligen, met per-(
Zikboomen beplant, .worden fiiet be
bouwd met groenten, daar deze werk
zaamheden en begietingen eischen^weP
ke boomen zouden kunnen schaden.
In droge jaren is het soms noodig
den boom te begieten dit moet evenwel'
niet te vaak worden herhaaldbeter is'
het overvjoedig te begieten,, zoodat de
geheele bodem bevochtigd wordt als bij
een voortdurenden regen of een onweers
bui. Ook moet met het begieten niet
worden aangevangen vóór de vorming
van den steen.
Dikwijls vprvangt men het begieten;
door het bespuiten. Altijd geschiede dit
7s ayonds, wanneer de zon niet meer denl
muur kan treffen. "Nlu hjjjft het jgroenl
jfrisch en door het spuiten worden zeen
Iveel insecten verwijderd.
.Na den oogst verwaarloost men som4
wel het omspitten en het .afschoffelen!
zood,at d-e bodem bedfekt is jnejt onkruijdlr
Een eenvoudig middel past men te Mon-
treiiil toe, waar veel aan de perzikteelt
gedaan wordt, om 't onkruid te verwjj?
dleren. Zoodra de temperatuur tot ondieif
nul js ged'aald en de jpnge scheutjes,!
van de murik bifv. gedeeltelijk bevriezen,!
breken zij gemakkelijkhet is dén yoD
'do-ende ze 's morgens vóór zonsopgang
\veg te vegende meeste onkruidplant
jes zijn 'dan gebroken.
Niet zelden worden perzikbioomen
^aangetroffen van 50 tot 60 jaar en soms'
ouder. Men bemerkt, dat een perzik oud
wordt aan het korter worden der jongie
loten yvaaraan het aantal knoppen ver
mindert, aan de mindere opbrengst vam
vruchten, aan het kleinrblijven der vrucht
ten en aan het afsterven op sommigft
pTaatsen van het oude hout. De perzik!
breekt niet Zoo licht weer door heft
oude hout heen, .als bijv. de appel,- of
peretboom. Evenwel, wanneer 4e boom-
niet al tof zeer uitgep-iit is1, kan men ho4
pen, op deZe wijze oude boomen als' hef
Vare \e verjongen. In meeste
vallen zal jnen echter beter doen
halfvergane wortels en den stam weg
te nemen en jonge boomen te planten/
na den grond verbeterd te hebben dtoón
het aanbrengen van een zekere hoeveel,i
beid nieuwe aarde van een j)lek, ,jvaaP
geen perziken groeien. Tot slot geven
we een paar wenken:
Aarde in bloempotten.
Om 7t eens heel mooi te maken en de
aarde niet zoo voor den dag te doen
komen, legt men wel droqg mos er op
in bloempotten. Ook denkt men daardooö
spoedig uitdrogen te voorkomen. Het ge,<
volg er van is, dat men daardoor chet
Zuur worden van de aarde .bevforderii
Om dit te voorkomen, maakt men heft-
droge mos fijn en werïct dit door de
potaarde heen. Hierdoor wordt dé grond
Josser, de lucht kan er bij komen, "de
Zuurvormin-g wordt belet en de groei den
planten daardoor bevorderd.
Erwten vervroegen.
De oogst der vroege erwten kan ynen.
een week of wat vervroegen door d§>
planten te toppen, d. i. de (toppen uitj
te nijpen, boven de vierde of izesdjeC
bloem. De plant wordt dan gedwongen,!
al -haar voedsel aan de o,verjb|lijVeii|i'e
vruchten (peulen) af te staan. G, Bi.
wat gaat gij nu doen?
Terugkeeren.
Nu reeds?
Het moet.
Met eenige aarzeling vroeg Rose:
Uw broeder?
De ongelukkige sloeg de oogen neer
en antwoordde zacht:
H-ij! weet niets van mijn re,is.
En zult ge hem ook niet bezoeken
Neen, en ik hoop 'ook, dat ik hem
niet ontmoeten zal. Ik heb Lambaile
bij nacht verlaten, zonder door iemand
gezien te worden, ik wil er evenzoo terug
keeren.
- En dan?
Ik heb het u al gezegd, ik zal mij
in mijn huis opsluiten^ om het niet te
verlaten tot op den dag, dat ik naar
het klooster zal gaan,
Z|ij stond op.
Verlaat gij mij nu reeds vroeg Rose.
Zij voelde een onbeschrijflijke beklemd
heid in tegenwoordigheid van haar
vriendin, (tegenover wie zij' gedwopgen
was elk woord te wegen, af te meten
om zoo te zeggen, uit vrees, dat zij het
misdadig wezen, waaraan zij met de
banden des bloeds was gebonden, zou
beschuldigen.
(Wordt vervolgd).
