Uit de Pers.
DE TWEE VRIENDEN.
ingfr
>k tie
)r dt
Het
t he
i n.l
?oo
"c,
;vooi
me
Wj
j zij
e he
1 op.
feest
or®,
■'gen
nuil
...lij
hom
-r JD.
mda
R. K
i dt
tllinj
blijkt
ewd
veka
afge
bot
Hi
n jt
IN
jail
Tweede Biaa, behoorende
bij De Leidsche Courant van
Zaterdag 12 April no. 1066.
KAMEROVERZICHT.
TW EEDE KAMER.
TVtffl amendementen. Onvpttattigheld
Verkiezingen.
po pogingen om de volgende bepa
ling:
„Pen verzekerde komt geen zieken
geld toe, indien hij nog is ingeschreven
bij een toegelaten -ziekenfonds noch aan
toont, dat hij geneeskundige hulp kan)
krijgen
rijn mislukt, Ben desbetreffend amen
dement van den heer Schaper werd ver
worpen, bijna zuiver .rechts tegen links.
Van Rechts stemden alleen .de heierejnl
gnoeck Henkemans,en P,e Wijkerslooth
voor het amendement; en alleen! 'd'e heer
jtydefljlan tegen. Door deze beslissing!
verviel tevens het ameüdement-Patijn) tot
aanvulling van art. 37.
Een ander amendement, 'dat van den
heer Aalberse, welks strekking was den
verzekerde steeds het ziekengeld te ont
houden, indien de ziekte veroorzaakt is
door onzedelijkheid, werd eveneens ver
worpen. Het viel met 33 tegen 24 stem
men. Tegen stemden, behalve 'de lin,-/
kerzijde, twee Katholieken (de heeren
Loeff en v. Sassey. IJsselt) vier anti
revolutionairen en acht christelijk-histo-
rischen. Ofschoon wij ons heel goed d'e
bezwaren van de tegenstemmers der
'hotl rechterzijde kunnen voorstelleni en die
pok niet licht oordeelen ^gisteren heb
ben wij die .genoemd)) betreuren wij
toch de verwerping van dit amendement,
daar het in zich sloot een door de regee-
ring uitgesproken veroordeeling vanj de
onzedelijkheid. De vrees om zulk ^en
vcroordéeling uit te spreken heeft zeer
zeker meerdere leden van de linkerzijde
doen tegen stemmen getuige de heer
Schaper, die het standpunt van den heer
Aalberse „benepen" noemde.
Na de pauze zou bij art. 47 een amen
dement van den heer Duys in] stemming
komen, strekkende om de premie.te re
gelen naar gevarenklassen, maar toen
bleek de kamer onvoltallig te zijn. -
'We willen hier nog even aanstippen
een merkwaardige uitlating Van de heer
Schaper. Wij strijden aldus genoemde
sociaal-democraat .piet alleen voor de
arbeiders, maar ook voor de werkge-
-ftrjvers, als dat in het algemeen belanjg is.
Waar laat zich een sociaal-democraat
al toe verleiden, als de verkiezingen*
Voorde deur staan. Hij s'chopt dan zelf!
Haaien grootc beginsel van zijn partij, het
r(]j| Jdassenstandpunt, over boord. Wat zul-
len we nog voor Juni te hoorenl krijgen» f
ranji
hou:
enw
l uis.'
jegi:
_rr;:
n. 1)
liuisj
Kaai
VrH
ineef
ande
buiti
Do»
aaaj
vaj
0p6
ststd
v
;ot
gaVfl
►ij
Waarom wij feestvieren.
Het Huisgezin schrijft:
Is er geestdrift voor het onafhanke-
lijkheidsfeest, dat wij dit.jaar vieren
Niet overal blijkt zc, althans niet in
die mate als de aanlegglers der feesten ze
wenschen.
Er gaan ook stemmen op, die gewagen,
van een kunstmatige opwinding. En er
zijn er/ van oordeel sdat onze voorou
ders in 1813 niet zulke heldendaden heb
ben verricht* dat een herdenking daarvan
de moeite waard is.
Wat het feestvieren zelf betreft moe'
men niet uit het oog verliezen, dat wt
het tegenwoordig wel wat erg druk doen,
We raken oververzadigd. Niet de Jdein-
ste kleinigheid kan er zijn, sde onbedui
dendste aanleiding, het geringste voor
wendsel soms zelfs, of er wordt een feest
viering „op touw gezet." Dit heeft voor
gevolg, dat, wanneer er eens eeni enkelen
keer volop reden tot feestvieren is, zeke-j
re matheid de zaak kenmerkt en de ward
geestdrift, de algemeene deelneming niet
makkelijk zijn op te wekken. f
En nu de reden tot feesftviere'ri, Is'
die er?
FEUILLETON.
161)
Zeker, Rose, ïk houd u voor onnoo-
zel. De eenzaamheid waarin gij steeds
geleefd hebt, op La Guyorinière in het
hartje van Bretagne, heeft u de men-
jchen en de wereld niet leerenj kennen.,
dij leefdel te Parijs op een ellendig ka.-
mertje, gij, de gravin de Trémazan. Dat
Wa9 verre beneden uw waardigheid. O!
de revolutie heeft den adelstand wel op
geheven, maar die revolutie zal niet
jeuwig duren en ik voorzie dat er we -
Jra een tijd zal komen, waarin de edel
heden in hun rechten worden hersteld.
Mag dan een gravin de Trémazan haar
Jrood verdienen ais naaister of als wir,-
«eljufvrouw, nog gezwegen van de wei-
hadt om werk of een
:i v.iü heirekking te vinden en' het gevaar dat
g'j tot den bedelstaf vervallen 'zoudt.
Fegen dat gevaar heb ik .u willen be
schermen, Rose. Vrijwillig zoudt ge mijn
bescherming niet hebben aanvaard, d'aar-
0,n heb ik list te baat genomen.
Wat raakt het u, of ik al dan niet
leef overeenkomstig mijn stand, of ik
toijn brood vardian mat werk an of er om
Als het nu enkel gold de heldenda
den onzer voorouders te vieren, dan be
stond er voor groote uitbundigheid wei
nig reden.
Er zijn in 1813 staaltjes van wakker
heid, dapperheid en durf vertoond, maar
de vrijmaking, van ons land was pieer
vrucht en gevolg van de omstandighe
den, dan van een overal oplaaiende, 'on
weerstaanbare heldhaftigheid.
Wat wij herdenken en vieren' is het
herkrijgen onzer nationale zelfstandig*
liejd.
Dit is het vieren waard, ook al behoe
ven wij daarom niet te ontkennen' of te
bewimpelen, dat de Fransche overheer-
sching goeds gebracht ,en kwaads op
geruimd he,eft.
Het was in ons land Vóór 1795 een!
duffe boel geworden, duf, benepen
en enghartig. En de katholieken] wer
den als niet veel minder dan heloten
behandeld. l
Het Fransche bewind heeft de Calvi
nistische overheersching leen fllnkeb, ou-
herstelbaren druk gegleven, en door de
raampjes vaii ons Hollandsch bininert-
huisje een frisscher wind doen,waaien.
Het Nederland van 1813 was _bg$er
dan het Nederland van vóór 1795...
Het eerste Nederland vieren \yij, en
dat kunnen wij vieren.
Niet alsof het Nederland kvan 1813
reeds dadelijk een idealen toestand'
schiep: verre van daar, het bewind van
Willem I had al de fouten v.an zijn per
soon en van zijn t^jd. i
Maar van fél3 dagteekent ons zelf
standig volksbestaan, de geleidelijke
ontwikkeling onzer vrijheden.
Dit kunnen wjj dankbaar herdenken,
en daarom is een feestviering thans op
haar plaats en yerantwoord.
Moderne Pijnbank.
Naar aanleiding van eert in het „Week
blad v. h. Recht" vermeld ge /al, .schrijft
mr. P. J. M. Aalberse in let Ka*th.
o c. Weekblad:
Uit eigen ervaring als advocaat zijn
ons de ergerlijkste staaltjes bekend van
het „scherpe verhoor", dat de politie
den gevatten personen afneemt.
Twee voorbeelden.
Een vrouw, moeder van acht kinde
ren, had in haar groertteinWandel eenf
yalschen rijksdaalder ontvangen! ten on
middellijk daarna weer uitgegeven.
Ze moest op 't politie-bureau komen,
tegen 6 uur 's avonds. Bij ;t „scher
pe verhoor", aan den straatkant afge^
nomen, werd haar afgeperst te bekenjn'en,
dat ze wistdat die rijksdaalder valsch
.was. Ze bleef echter ontkennen!. Na een
half uur in 't cachot gezeten te hebben,i
werd ze weer voorgevoerd. Bleken je?
Neen dan weer 't cachot in» niét
zoo lang, tot je bekend hebt.
Zoo ging bet door tot 's aVonds1 "ne
gen uur. Zij hoorde haar kinderen op
straat staan huilen. En eindelijk.., om
los te komen, bekende ^e dan maar.
Toen mocht ze naar huis.
En dan wordt beweerd, dat de .pijn
bank is afgeschaft!
Gelukkig nam de rechtbank, toen zjj
in de openbare zitting op haar bekeinA
tenis terugkwam, daar genoegen mee,
en requireerde het O. M. vrijspraak. De
rechtbank, hoewel de buitengerechtelijke
bekentenis verwerpende, nam toch het
feit als bewezen aan, en veroordeelde
haar tot f 10 boete. Met geen mogelijk
heid was de vrouw te bewegen, in hoo-
ger beroep te gaan, hoewei vrijspraak
vrij zeker ware geweest. De schrik yoo-r
jjhet gerecht" zat er nu eenmaal in.
Een ander geval.
Er was brand geweest. Een dronken/
jongen was in de buurt gezien. Defc
Veldwachter klacht, 'dat hij dien brand
gesticht had.
„Scherp verhoor" door den veldwach
ter. Beken maar, vriendje, we weten er
alles van, zelf gezien, dat .jij! 't deedt,
en als je bekent, krijg je veel minder
straf. Het verhoor yerd al scherper en
scherper en de bekentenis volgde. |D!e
jongen dacht: als hij 't gezien heeft, hjeb
ik 't misschien toch ook wel gedaan.
Toen werd hij, na >een .nacht in hef,
moet bedelen
Zeer veel Rose, want ik bemin u
en heb gezworen, dat gij mijn vrouwl
!zult worden, Ik ben rijk, 'dat heb ik
u vroeger al réeds gezegd.
Ik bezit domeinen, welke hebben joe-
behoord aan ongelukkigen, die hun le
ven ten offer brachten aan een verloren
zaak. Niels kan ze mij afnemen, al- hun.
goederen zijn nu de mijne, maar dat is
mij niet genoeg. Met den rijkdom .wil ik
ook het geluk en dat-.kuntjgij alleen mij
schenken, Rose, Ik beminde u reed»
toen gij een rijke erfdochter waart en Sk
slechts een arme iongen. Gij weest mjj
af en daarin hadt gij gelijk, want "ik konl
niet bewijzen, dat ik u beminde zooals ik
u bemin, alleen om uzelf, niet pm uw
rang of vermogen. Lafer evenwel vond ik
u terug in Parijs, alleen en .omiglélulckig'j
zonder vermogen en zonder toekomst,
mar mijn liefde werd daar des te ster
ker om. Ik kan de gedachte niet ver
dragen, dat gij zonder steun „rotnd'd)waal-
det in deze groote stad, waar gij nie
mand kent en waar het u weldra aan1 het
allernoodzakelijkste zou ontbreken. Ik
heb getracht u mijn zielstoestand te.be
schrijven, u te verteederen, u tot andere)
gedachten te brengen dan die welke een
noodlottige dwaling u omtrent mij had
Ingegeven en die mjj tot wanhoop brach
ten. Ik vond u even koel afwijzend in
cachot gezeten te hebben, yoor den bur
gemeester gevoerd.
Weer scherp verhoor". Hij trok zijn
bekentenis in. Wel hier eri ginder, wil
je me voor den gek houden? Het
verhoor werd scherper. En... nieuwe
bekentenis volgde.
Zelfde spel voor den rechter-commis-
saris. Had hij niet al tweemaal bekenjdf?
Na nieuwe ontkentenis volgde de
[cferde bekentenis.
Weer 't zelfde spel voor de rechtbank.
Wat, wil je ontkennen]? ;Maar je hebt al
drie maal bekendI En... de vierde be
kentenis kwam er uit, 911 hij werd ver
oordeeld. ik meen tot 2 jaar gevange
nisstraf.
Toen kwam zijn vader bij me. Ik be
zocht den jongen. Hij bezwoer me, dat
hij 't niet gedaan had. Precies g/w hjijf
op, waar hij dien avond geweest was.
Toen hij den brand zag, was hij er niog
tien minuten gaaris ,van verwijderd. Ik
was zoo gelukkig om door tal van ge
tuigen zijn alibi absoluut overtuigend te
kunnen bewjjaenl Zoo dujdeljikj dat hjj
onmiiddelijk in vrijheid werd gestekt ter
wijl vrijspraak volgde.
Hier was 't een geluk, dat'die gfc-
/tulgen nog te vinden waren* en dat d<&
tijd precies v^st stond, doordat hij uit
een tram was gestapt, die 20 minuten te
l.aat was aangekomen.
War-e dit niet zoo geweest deze
jongen had jaren lang onschuldig in
de gevangenis gezeten, alleenl... door
't „scherpe verhoor" van den veldwach
ter
Nu kwam hij er met vier pf vijf
maanden preventieve hechtenis af,
dank" zij 't „scherpe verhoor" van veld
wachter en burgemeester. Hoewel ten
slotte bewezen werd, dat hij het straf
bare feit niet kon gepleegd hebben, was
er voor hem wegens verlies van betrek
king, loonderving, angst, schande., .leed
in 'tgezf.n fijner brave ouders, etc gee-
nerlei s:hadevergoed,ng te krijgen. Zoo
is nu eenmaal het recht in Nederland I
Doch dit daargelatenuit de twee
^taaltjes, die we mededeelden, blijkt!:
toch wel overduidelijk, Jioe-afkeurens
waardig het „scherpe verhoor" door de
politie is.
Dat dit misbruik zoo zeer Insloop,,
komt o. i. vooral hierdoorvdat de redi-
'terl.ijka macht veel te groote w.aardel
hecht aan de buitengerechtelijke beken
tenissen. Vandaar, dat wan1 fhet overig
bewijsmateriaal veelal te weinig werd
wordt gemaakt. Als er maar een „bep
kentenis" isC
En de middeleeqwsche pijnbank was
soms nog niet zulk een gruweltuig! als
de moreele tortuur, welke tegen woo rd'igf
gebruikt wordt, om bekentenissen af te
persen. Zie. hierboven!
Debat.
DeVaderlander maakt terecht op
merkzaam op de totale ontaarding van
het publiek debat door de wijzie, waar
op door de socialisten daarvan wordt
gebruik gemaakt.
Debat heeft ten doel bespreking, ln
den regel bestrijding van de stellingen
door een spreker in zijn rede ontwik
keld. De spreker zegt wat hij te Zegjgfen'
heeft en de debater kan daartegen op
komen en het .tegenovergestelde verde
digen.
Daaraan houden zich ïn den regel dan
ook alle partijen, behalve de socialisten
Hun taktick in dezen is bekend. Zij hou
den eenvoudig een eigen contrarede. Ddt
geeft het voordeel, dat men geen huur
van het vergaderlokaal behoeft te beta
len, geen kosten voor advertentiën heeft
te betalen en een aantalmenscheji be
reikt, ^ie men anders niet „.zou berei
ken. Men maakt van de vergadering des
tegenstanders kortweg óp slinksche ^ij-
ze een eigen propaganda-veigjaderingf
Dit nu gaat niet aan. De socialisten'
mogen met alle wettige en fatsoenlijke;
middelen zooveel propaganda maken' als
ze willen. Wij leven i^a ,een! vyj land.'
Maar ze kunnen niet vergen, dat wij 'de
kosten hunner propaganda zullen beta
len of onze menschen zelf onder hurt
gehoor brengen, gezwegen nog van de
(uw armoede, ,als gij het in uw rijkd'om op
La Guyonnière waart geweestdezelfd'e
minachting als in den tjjd! toen gij nogt
niets van de toekomst hadt te vreezen„
trof ik ook nu weer aan. Een liefde als!
de mijne Rose, laat zich echter doorniets
ontmoedigen, integendeel, hoe sterker
weerstand zij ondervindt, hoe heviger
zij zich doel gevoelen. Thans zijt gij in
mijn huis, maar gij zlijt hier met alle epr^
bied behandeldv waarop gij kunt aan
spraak maken als mijn aanstemde vrouw
en gij behoeft slechts uw toestemming
te geven om, als mijn echtgenoote, te
rug te keeren naar het huis waar güj
geboren zijt en waar gij meesteres ^ult
zijn.
Nooit. i
Wat wilt gij dan doen?
Ik weet het niet.
Waar zult gij heengjaan?
Waar het toeval mij heenvoert.
Hijt rachtte zijn laatste troef uit tie'
spelen en er klonk iets dreigends in zijn
stem toen hij zegde:
En wanneer,ik u riu eens niet van
hier liet gaan
Zij deinsde terug.
Gij zijt hier in mijn huis, niemand,
kan u hier zien of hooren, niemand 'kan
u te hulp komen en, al zal ik nooit del
achting uit het oog verliezen, waarop
mijn aanetaando vrouvr r«cht heeft
verveling, die het aanhooren hunner lan
ge, vaak zeer ^entonigen speechen Avekt
en de dooving der geestdrift, die er het
noodwendig gevolg yan is. Al hun ge
schreeuw over onze „domperij" Is 'dan
ook veel te doorzichtig om ons te raken.
Zelfs de beste president is niet bij
machte hiertegen iets te doen, daar met
eenige oefening door .den spreker wel
lis te waken, dat hij althans schijnbaar
binnen de orde blijft. Geen debat, dan
waar zulks strikt noodig is, blijft de
boodschap.
Dit verhoogt het peil onrer vergade
ringen en verheft d,e politieke 'gevoelens.
Alle kemphanerij of minderwaardige hoe
danigheden worden er door afgesneden.
De strijd wordt er hooger en beter diöor.
Natuurlijk kan in bepaalde gevallen
het debat vereischt zijn.
Maar gemeenlijk gaat er .weinig1 ver
heffende invloed van .uiti
Oe Week
Sn liet jBuitenlarad.
Nog geen stap verder heeft deze week
Europa gebracht bij de behandeling der
(Balkankwestie. (Wei echter is er een h.eÜ-
Iderder licht geworpen op „de kleinzielige
peuterpolitiek der mogendheden, die,
/door zich de oplossing van allerlei detail^
aan t,e matigen, de groote lijnen feitelijk
uit ,het oog verliezen. En zelfs in die
kleine dingen is hun optreden zoo wei
felachtig, dat zij' zelfs een kleine mogend
heid als Montenegro niet eens hun wil
jgehiedend Jkunnen opleggen, en zelfs dui
den, idat ze in hun gezicht uitgelachen
worden. (Hoe toch is anders de houding
van Montenegro's koning op te nemen,
die op zijn gemak eens poolshoogte
neemt :ra.n de 'vlootbeweging der mogend
heden en op rde bedreiging van den vloot-
com man da nt antwoordt, niet te begrijpen,
wat imen van hem wil, daar hij tot nog
toe dacht, slechts met Turkjje in oorlog
te zijn.
En wie nu dacht; dat de mogendheden
door dit uittartend optreden op hun
teen en zouden zijin getrapt en nu wel lm et
grover geschut zouden beginnen, heeft
het glad mis. Nu ja, de blokkade van de
Montenegrijnsche kust van Antiwari tot
de mond van de Duin is afgekondigd,
maar wat zal' dit den Montenegrin en
kunnen schelen. Troepentransporten ko
men er immers toch niet meer. Want op
Griekenland en Servië sqhijint het op
treden der mogendheden tenminste eenii-
gen indruk gemaakt te hebben. Althans
uit Athene is te 'kennen gegeven, dat (men
voor een veilig overbrengen van troepen
niet meer kon instaan en Servië heeft
het laatste transport doen terugkeeren
naar Saloniiki en weder .ontschepen.
Zoo trekt dus Montenegro alleen zich
niets aan van de aanwezigheid der buiten-
iandsche oorlogsschepen, wel] wetend dat
er nog heel wat zal moeten gebeuren
eer vandaar een bevel door den mond
van het kanon wordt overgebracht'
Ofschoon toch Rusland er eindelijk tn
toegestemd heeft, dat de wil van Europa
door een internationale vloot wordt ge
openbaard, zal het er niet spoedig voor
te vinden zijn om tegen het landje, dat
Jiet steeds gesteund heeft, krachiger oj>
te treden, uit vrees dat het panslavische
element (in Rusland op zijin aditerste poo-
ten zou komen te staan.
Nu schijnt Europa te willen gahn mar-
chandeeren en Montenegro een vergoe
ding in geld en land aan te bieden om
het te doen afzien van een verderen aan
spraak op Skoetari.
Ook wat betreft de eischen der andere
Balkanstaten toonen de mogendheden een
zeer weifelende houding. Ondanks al hun
ne nota's toch zijin de bondgenooten niet
van hun eischen af te brengen geweest
en het gevolg is nu, dat de jongste nota
der mogendheden wat Bulgarije aangaat
reeds zoo goed als heelemaai toegeeft.
In Sofia erkent men dan ook niets meer
te wenschen te hebben en met pleizier
de vredespreliminaares te willen teekenen.
Toch zijin we nog diet zoover tot den
vrede genaderd 'als men wel zou wen
schen, Griekenland en Servië immers zijin
nog niet geheel voldaan, daar eé'rstens'de
want als ^zoodanig blijf ik u beschouwen
dan heb ik toch de macht om u hlier
te doen blijven, uw heengaan' te beletten.
Terwijl hjj sprak was Rose onmerk
baar naar de tafel geweken en, ntauw
had hij geëindfigjd, of zij greep het mes^
dat op die tafel naast het bord lag.
Thans ,aan hem dq beurt om terug]
te deinzen.
Zij stond daar hoog opgericht, strijd-
viaardig en geleek op Charlotte Coikjay
bij de badkuip van den vermoorden Ma-
rat, zooals zij is afgebeeld op de bel
(roemde schilderij van Baudry,
Hij waagde het niet haar te weerstaan.
Met een .gebiedende beweging] wees
zij hem naar de deur en beval
ï>oe open,
Hij aarzelde,
Dus willige mij verlaten?
-Ja.
Blootshoofds, op klaarlichten dag?
Dat is mij onverschillig.
Waar zult gij een toevlucht vin
den
Dat raakt u niet.
Zij sprak die woorden vol zelfvertrou
wen.
De herinnering aan de oude barones
de Frévent d'.AuInoye was in haar op
gekomen.
Bij haar zou zij een schuilplaats zoe
ken.
kwestie der eilanden in de Egeïsche "'ee,
al willen de mogendheden ze dan ook
in meerderheid aan Griekenland toestaan
niet in den geest dier natie opgelost is
en het ook met Servië bezwaren biijift
opperen tegen het vaststellen der grenzen
van Albanië, waar beide rijken hetgröot-
ste belang bij hebben. Doch ook daargp
zal wel weer iets gevonden worden en
wellicht dat de volgende week weer een
nadere nota brengt.
En wanneer dan allen voldaan zijn,
zal waarschijnlijk Montenegro aan het
kortste eind trekken. Misschien zal men
zorgen dat Turkije Skoetari overgeeft
Montenegro zal echter niet in het onge
stoorde bezit gelaten worden, daar de
niogend'heden door een militaire expe
ditie |h et kunnen dwingen de stad weder
te verlaten. Servië kan dan de zijlde der
mogendheden kiezen, omdat het slechts
'hulp zou verleenen, krachtens het ver
bond, voor het geval van een oorlog ttiet
Tuikijfe, Als dan echter aan 3e eer vol
daan is en koning Nikita in Skoetari!
binnengetrokken als overwinnaar, dan Zal
hij misschien voor een schikking te vinden
zijn en alles nog goed terecht komen.
Maar dat kan no<g hee! lang duren,
V.
HeeftTjra title.
't Blijkt todh telkens waar te zijn* dat
wij, Rooms dl en, ofschoon we het zoo
nu en dan wel 'ns met elkaar aan den
stok hebben, ten slotte heel gemoedelijk
gen tusschen ons gerezen geschil kunnen
oplossen. Dat hebben we weer tot onze
groote vreugde gezien in de Haarlem
mermeer. Daar dreigden zich donkere
wolken saam te p^ldcen het beeld
is ontleend aan de werkelijkheid der
laatste dagen aan den hemel van Üe
Roomsch-Katholieke centrale kiesvereni
gingen. Het bestuur gevoelde er veel
voor om het zittend Kamerlid, den heer
v. Wichen, te steunen, terwijl andere
leden een candidatuur-Balvers warm aan
bevalen, En toen..toen het ciifiekq
oogenblik scheen te zijn gekomen, trok
de heer Balvers zijin voorloopige dandi-
datuur in, en hij' en zijin vrienden ver
klaarden een eandiidatuur-van IWfichen met
alle kracht te willen steunen. Zulik een
loyaal en ridderlijk optreden is in de
vrijzinnige concentratie iets ongewoons,
iets om van te watertanden. Zoo tobt
buy., blijkens verschillende berichten in
de dagbladen, de vrijzinnige concentratie
te Amsterdam nog altij'd over de verdeer
ling en de toewijlzing der zetels en is
ze nog slechts voor een deel tot over
eenstemming gekomen. Na vier maanden
gekibbel is men het ten slotte eens ge
worden betreftende vier districten, maar
het geharrewar en gekonkel over een
vijfde district duurt nog steeds Voorti In
district IX willen nl de Vrijzinnig-demo
craten niet een den hunnen candidaat
stellen tegenover het zittend liid, den
sooiaal-democraat Vliegen, En dan fcilunPt
men nog beweren, dat de vrijzinnige
concentratie de 6odalisten niet naan de
oogen kijktl Men moet maar brutaal
Zijn.
Weet je, wie ook brutaal is Minister
"Resout Die heeft me daar een Katholiek;
jhr, Aiting von Geusau, tot directeur-
generaal der posterijen en telegrafie be
noemd. 't ls toch wel wat al te krae
om aan zoo'n „staatsgevaarlijk" Individu
zulk een verantwoordelijke post' toe te
vertrouwen. Ik heb dan ook hoorert ver
luiden, dat reeds enkele personen» onder
wie profi Eerdmans, besloten hebben
voortaan geen stukken van waarde, zoo
als aaugeteekende brieven, meer over de
post te sturen; ze zijn zeer bevreesd,
dat van dergelijke stukken op een of
andere mander zal profijt getrokken wor
den om de macht van Rome en de geeste
lijkheid te vergrooten. Prof. Eerdmans
moet het plan hebben gevormd om zelf
dergelijke waardevolle stukken te gaan
wegbrengen, en dan op de plaats van
bestemming een lezing te houden tegeu
de Katholieke Kerk; de professor heeft
met mathematische juistheid uitgerekend,
dat het hem op zoö'n manier nog veel
voordeeliger zal üitkomen.
Misschien 'zou zij er den steun .vmdfena
waaraan zij meer dan ooit behoefte had'.
Z,ij stond reeds bij de deur, rriaar al
vorens deze te' openen, vroeg hij rtogt;
Gij blijft dus onverbiddelijk?
Zij knikte pïechts. i
Wat er ook gebeuren zal
Ja. L
- Bedenk tu f
r— Neen.
Gij kunt toch D.verdag mijn huis
niet verlaten, zonder hoed of mantel,
wacht tenminste dat Ik die yoor u gei
(jiaald heb .en tot het donker is. k
Mijnheer Nollan, beval zij, doe mij
uitgeleide tot aan de huisdeur, verder
zal ik mijn weg wel vinden. Ik zweeij
u, dat, wanneer gij tracht mij nog JanT
ger in dit afschuwelijke huis te houden*
ik u dooden zal. Ga mij voor!
Hij boog en deed wat hem beyol'ea
was.
Slechts op het oogenblik dat hij de
straatdeur voor haax zou openen4 dronj;
hij nog aan:
Rose, ik smeek a.... Denk na, weet
dat ik u oprecht bemin en slechts uw
geluk wil. '1
/Zij antwoordde slechts met een woord,
terwijl zij hem het wapen, dat haar be
schermd had, voor de voeten wierp?
Vaarwel I
(Wordt fervelgö).
