BE TWEE VRIENDEN.
Cacao
ede Diad, behoorende middel>een slecbi'onredelijk middel,
7 ,om de kosten der nieuwe wetten te d.ck-
v )0 bij Leidsche Courant van ken; De middelen reeds "vroeger aan de
Ano hand gedaan d.oor het kabinet de Mees*
'weede
fes ifoensdag26Febr.no. 1028,
-htai I
ven paardjes achter den wagen.
r(Ingezonden.)
he; De ouderdomsverzekering is in staat
zoni an worden, wat aan den Staat weder
gr Cne groote geldelijke bijdrage zal kos-
i it n.
e Deze moet weer van de belastingbe-
>r$i Iers komen of wel op andere wjjze i
k0 evonden worden.
en Men kan maar niet, zooals in den
nj oeden ouden tijdk eene bede richten tot
E elf deelen van Nedierland en iedere 1
pi. pvinciê er voor laten zorgen, dat zij
e benoodigd,e gelden bijeenbrengt bij
partities. Die t,ijd is lang uit. 'Het bij*
1(jj inbrengen moet op de meest redelijke
n minst bezwarende wijze plaats grij*
en. De belastingen drukken reeds ge*
>ejj en als er een middel kan gevonden Ij
orden om buitenlanders op rechtvaar-
ge gronden te laten betalen voor d,e
[neten, d»e ze in Neder!andi maken, dan
eVg daar niets tegen.
r Een goede tariefwet is daarvoor het |j
- ingewezen middel.
Dit Ministerie heeft er terecht óók zbo
led ver £eda<dlt> maar komen een hoop
onj iliiici en gaan dat tegenwerken en ro-
nj jijk of onredelijk, ze zijn er tegen en
en mannen zich in, om Nederland over te
Jen deze wet niet te aanvaarden.
1 Wie aforeekt, heeft de groote verplich-
,oc ig ook ÓP te bouwen, of ten minslte 1
■2 ts degelijks in de plaats te geven,
iders heeft het publiek volkomen het
cht hun dat vertrouwen op te zeggen.
m aaromwillen wij die tegenstanders eens 1
n het woord laten, om duidelijk te
ggen, waar en hoe zij het geld zouden j
nden tot het betalen van de gevolgen j'
er ouderdomswetten. En dan komen ze j
"j et niets anders in hoofdzaak voor d.er. j
liei: g dan met de successiebelasting, liefst
vat >k in de rechte lijn.
Waar men weet, dat aile schroeven al 1
ed|. rdege aangedraaid, zijn, blijft hun niets
dal 'er ,dan het ongelukkige, haast knel-
zaal nde middel eener verhooging der sue*
J ii ssiebelasting in de rechte Xijn, dus van j
j a iders op kinderen.
'Wj Terecht stellen wij daarop dé vraag,
?ebi dat geen zeer ongewoon, geen onge-
">nE irloofd midcjel, om aan geld te komen?
Dat men nog eens verder gaat belas* I
ba nwat door arbeid, d.oor vlijt en spaan- j
lid amheid te samen gebracht is door de
KAMEROVERZICHT.
ter in 1906 waren voor deze groote uit
gaven geheel onvoldoende.
Zoodat de tegenstanders der tariefwet
niet moeten aankomen met de inkom
sten eener verhoogde successiebelasting.
Maar ze wijzen nog op eene belasting!
op de goederen in de doode handl. Op
pervlakkig ziet er zoo'n belasting heel
winstgevend uit, vooral waar de groote
pers de waarde dier goederen zoo prach
tig weet op te schroeven.
In Frankrijk anexeerde men die goe
deren in haar geheel, en met weet hoe
treurig dat zaakje afgeloopen is. Daar*
over behoeft men niet uit te weiden.
Maar ook over Nederland bleek men
al slecht op de hoogte te zijn. De statis
tiek wijst allerduidelijkst uit, dat deze
bron voor dat doel geene waarde heeft.
Maar het aardigste deed, onze bekwa
me minister Pierson, een staathuishoud
kundige bij uitnemendheid, in 1897, toen
de verkiezingen, nog wel met de vxijhan-
d el vlag in top, glorieus beëindigd waren.
Dat de heeren anti-tarisvers dat .eens
in hunne ooren knoopen.
Deze groote leider deed niets spoedi
ger, dan ccn tariefverhoogir.g voorstel
len, want ook deze wist maar al te wel,
dat die niet op het volk, maar op den
vreemdeling drukt en het eigen volk be
schermt.
7t Waren halve middelen, probeersels,
maar ze vielen alles behalve tegen.
De vreemde, die deze belasting bo- Jj
taalt, mag dan ook wel eens gaan be* jj
talen, na jaren en jaren wel de lusten 1
genoten te hebben en geen keten ge- i
dragen.
Handig werpt men op, dat de prijzen J
hooger zullen worden en men heeft dat
praatje overal rondverteld, bij het inza-
melen der handteekeningen van familie»-
vaders, huismoeders, boeren en buitenlui j
voor het groote adres, dat alle tarief jj
moet doodslaan met één klap.
Maar de concurrentie tusschen de bui- j|
tenlanders zelf, zal er wel voor zorgen,
dat de prijzen evenredig blijven, vooral
waar ze al spoedig rekening zullen ^moe
ten houden met onze eigen vooruitgaan
de industrie.
Laat de prijzen ook een oogenblik
stijgen, onze voortbrengingskracht, on
ze zakenvooruitgang maakt dat weer
goed en zal ons meer voordeel brengen,
dan het nare stukje brood, dat er nu
bij de genade der vreemden overblijft.
Werkelijk, de buitenlandsche nijver
heid is bang voor de komende tariefwet,
eri iderlijke zorg yoor het kind? u r:
jk Doei men dat in het groote Duitsch- reeds gro,nden' ora hier te kunnen
id dan ook fabneeeren en leveren.
fil men nog eens'gaan beiasten, dat. *laar 7 °°k br.ood
■Kt, waarover op allerlei wijïe reeds werk> wat °"ze arbeioers nu in den
ing betaald is, over datgene, wat TT T.f° en draagt
di|» huisgezin bijeenbracht, zeer dikwijls JSf belastln^n, waarvan ze nu
d( oor de werkkracht djer kinderen, die het I yril*coPl-
jm rkrijgen t Pe Heste barometer voor de goede ge-
TVS EEDE KAMER.
A ntende mentAdlbersle.
Wij zijn nu gekomen aan den derden
dag van de discussies over de amende
mentenAalberse en Duys. Het eerste
wil naarmate de loonen lager zijn een
gröoter deel van de premie door de pa
troonsi laten betalen. Het tweedei wil de
premie's in de lagere loonklasse gehe I
cp kosten van den Staat brengen. Zooals
we reeds; opmerkten in de rubriek
„Uit de Pers1" .vindt men er ook een
kernachtig artikeltje over is' dat amen
dementDuys geheel in de lijn van het
maar-raak-bieden. De socialisten zijn met
dat alles; in een moeilijk parket geko
men. Hun amendement zal er niet ko
men tegen het amendement-Aalbersië
Stemmen durven ze niet, want dan zou
den de oogeh der arbeiders! toch wel
opengaan voor hun partij-politiek, en er
voor stemmen...;, dan hebben de cLeri-
calen de eer van het suoaes.
De heer Aalberse heeft nog eens dui
delijk aangetoond, dfat zijn amendement
ligt in de lijn van het wetsontwerp. iDe
minister heeft de premie-betaling gelij
kelijk verdeeld met hef dloel storingen
in de arbeidersverhoudiingen te voorko
men. Hetzelfde doel wordt nagestreefd
door het amendement-Aalberse. Zoo in
de lagere Joonklassen de helft van die
premie door de arbeiders moet worden
betaald, worden storingen niet voor
komen daar le het loon niet plotse
ling zal verhoogd worden 2e de pre
mie niet van hét tot dan toe ontvangen
.loon kan afgetrokken worden, daar dit
zoo miniem is.
•De heer Treub heeft willen aantoon én,
dat fc amendement-Aalberse den nijiveran
middenstand zou treffen. De heer Aalber
se heef: echter 't bezwaar, clat er kléine
baasjes door zouden getroffen worden,
ondervangen door zijn amendement al
leen van toopaslsing te doen zijn op het
loon, dat door meerderjarigen wordt
verdiend, dus niet op dat van de
jongere werkkrachten. Verder wees
de heer Aalberse er op, dat de
georganiseerde middenstand niet te
gen zijn amendement in verzet was! ger
komen, ofschoon het reeds in October
1912 id ingediend. De lagere loonen
worden trouwens) niet door 4e midden
stand' betaald, maar (Je ^grootindustrie,
Speciaal de huis-industrie, het sweating-
^ysteem. Ook verdedigde de heer Aal
berse de tegenstelling, die hij gemaakt
had tus/schen de groote steden ©ener
zijds en kleinere isteden en het platte
land anderzijds.
Mocht het vandaag tot een Stemming
gekomen zijn.
Uit de Pers.
rustigen, ouden
g te bezorgen, na .een welbesjteecj
me ven
- n >Daar is vpor gezwoegd -en gesloot'4,
en; werkt en gearbeicf, soms jaren en
etren
:rd< De groote fortuinen, door gelukkige
it, eculaties, door allerlei stuwende voor-
ch: chten gekregen, deze zouden dat des-
plo ods goed kunnen lijden, maar voor
ti in midd,-enstand, den boer inet veel kin-
ren gezegend, is eer» d.ergelijke voort-
inltete belasting eene ruïne, die den
bi iistand der toekomstige familie te
nonde richt
Hoe gaat het dikwijls in de practijk?
A's in eene famiiie uit den midden- of
ïrenstand. de kinderen klein zijn, zijn
veel uitgaven; de welstand is stil-
aande. Worden de kinderen grooter,
d(i ssen zij goed op, dan wordt er geld
ige "tand. Sterven d,e oüdcrs, aan wil
a« den Staat een kindsgedeelte 'too-
get l"ien van het door de kinderen mede
bejntande geld. Dat kan toch nooit in
bedoeling liggen van d.en redelijken
£ever.
Al stelt men nu de kleine nalatpnH
lappen ook al vrij, de verhooging der
njg 'Kessiebelas.ting, is een verwerpelijk
't
ikrijgen De beste barometer voor de goede ge-
Den families chat, dien alle- verzamel- volgen der Tariefwet is" het gToote mis-
n, om de ouders een rustigen, ouden I f5aar' dat de imPorteurs van vreemde
FEUILLETON.
rbe '5)
001 Jgen.
Het
de tafel zag hij -twee yoorwerpen
eene was. klaarblijkelijk een go-
110 tanboekje.
15 Saarin ^on hii Z'CH "iet vergisjsen.
was) het kleine boekje waarmee
'Q o$e gewoon was naar de kerk te gaan,
deie nog niet gesloten was.
AI$ Bretonsche was zij godsdienstig
linl 'gevoed en zij, die gelooven, zoeken in
1 ongeluk het eerst hun troost bij den
ht 'dsdienst.
:t Het andere was. een half vpltooidfe
waaraan Ros;e waarschijnlijk zat
schrijven, toen zij door de komst van
inÉ en dokter plots\eling werd .gestoord.
Twee stoelen, een smal bed in een
r i j^ren krib, zooals van een non, of kestv
b noolmeisje, en een kast mot een klei-
nj :n toiletspiegel maakten het gehi&ele
i1 eubilair van dit sfchamele vertrek uit.
Het eenige wat men v.an deze kamer
e- jfëen kon, wa% dat het er zeer zind)eh
u'i li was.
'artikelen, de agenten van buitenlandsche
huizen maken.
Er komt een einde aan him vrijdom
en het reinste zelfbelang spreekt hier h'et
hardste.
Zij roepen wel, dat zij het heil van
Nederland willen behartigen, maar daar
zit 'm de knoop niet, zooaio een ieder
begrijpt. Zij zien op tegen de noodzake
lijkheid hunne buitenlandsche agenturen
om te zetten in binnenlandsche.
Maar onze wetgevers kunnen toch niet
onze industrie en onzen handel* ten ge
valle der buitenlanders in nood laten
ztiten. Het groote gaat toch voor het
kleine. Het algemeen gaat vóór het indi
vidu. al wi! de oude vrijhandelleer dat
ook anders.
Neemt men dat alles nu eens bijeen,
dan moet ieder weldenkende toch be
sluiten, dat èn de handel, èn de industrie,
het geheel e volk, de sch,atkisl gebaat is
bij de Tariefwet. Toch zegt het anti
comité dat anders en wil dat anders.
'Dat noemen wij dus met recht d'e
paardjes achter den wagen spannen.
Ro^e, marmerbleek, welke bleekheid
nog Scherper uitkwam door het rouw
kleed, dat zij dfoeg, de overvloedig©
kastanjebruine haren eenvpudig opge
bonden, waardoor haar zuiver belijndje
halg bloot gelaten werd, stond voor dfe
tafelzij zag dat de oogen van dfen dok
ter zich richtten op den on voltooiden
brief en bedekte dien met de hand om
hem voor zijn onbesjCheiden blik te ver
bergen.
Gedurende eenige oogenblikken
heers|chte er een pijnlijke stilte tusschen
hen. I i
Eindelijk begon Nollan:
Gij verwachtte! mij niet, Rose?
Dat is, zoo.
Ik zocht u reeds gedurende eeni-
gen tijd. Ik heb heel veel moeite gedaan
om u uit de gevangenis te verlossen en
mijn moeite is beloond op het oogenblik,
dat ik dat zelf het minst Verwachtte.
Eensklaps werd gij' uit l'Abbaye ont
slagen en ik wist niet, waar gij waart
heengegaan.
Zij bleef stom en onbeweeglijk staan,
koel en yol wantrouwen.
Haar gefronste wenkbrauwen, haar
Strakke blik en haar saamgeperste lippen
duidden aan, dat de afkeer, dien zij al
tijd voor dokter Nollan gevoelcf had, nog
Opbieden.
Dr. Wi. HL Nolens wijst in de N.
Venl. Courant op het mooi-weer-
spelen de~ linkerpartijen tegenover de
arbeiders bij de behandeling der Invali
diteitswet in de Kamer. Het ontwerp
geeft veel gelegenheid tot opbieden, zegt
hij. Na in het kort de algemeene trekken
en de voornaamste bepalingen te hebban
opgenoemd, vervolgt hij aldus:
„Nu is niets zoo gemakkelijk als op
al die punten zoogenaamde verbeteringen
voor tr- stellenvermindering van den
vereischten graad van invaliditeit, ver-<
laging of vrijstelling van premiën, ver-
j laging van ien leeftijd, enz.
Maar iedere zoodanige verbetering
-aakt -in m*er of mindere mate den finan-
:j tieelen opzet van het ontwerp de uit-
j gaven, die er voor noodig zijn, moeten
j gedekt worden.
Aan. verhooging van premiën of ver-
1 laging van uitkeer ing kan natuurlijk niet
jl gedacht worden en daarom wordt het
j; gezocht in eene verhooging yan de toch
ij reeds hooge Rijksbijdrage.
Nu is het zoor verleidelijk om derge
lijke voorsteÜlen te doen, omdat het den
j, indruk maakt van het goed, nog beter
dan de regeering te me enen met de ar-
2 helders.
En het is zoo gemakkelijk riemen te
i! snijden van andermans leer. In dit geval
van het l'eer der belastingbetalers.
Ij Aan die verleiding hebben sommige
j was toegenomen.
Dit verborg zij niet.
Even onbeweeglijk als zij, met den
rug geleund tegen den schoorsteen,
j waarin geen vuur brandde, bewondjerde
j hij haar en vond haar honderdmaal Sjchoo
ner in dit armoedige vertrek (Jan vroeger
op het kasteel La Guyonnière, waar toch
ook haar schoonheid indruk op hem hac|
gemaakt.
Hij zeide tot zichzelf dat, wanneer
hij er in slaagde haar te-overwinnen,)
haar trots te fnuiken, haar weerzin door
i behandigheid of list te verzoenen, zelfs
al zou het zijn rnet opoffering van een
deel der aan zijn slachtoffers ontstolen
goederen, dit voor hem een schitterende
zegepraal zou zijn, een genoegen, dat
hij niet te duur zou kunnen koopen en
dat later zijn edelmoedigheid de oor-
sprong van zijn vermogen zou doen ver
geven en zijn benijders! het stilzwijgen
opleggen.
Door welk middel evenwel zou hij
dit reine hart, waarin hij zoo duidelijk
las., gunstig voor hem stemmen, terwijl
hij in haar spmbere oogen den weerzin,
den haat en de verachting zag, d|ie ?ij
nog steeds voor hem had
Hij hernam, met Zachtheid in zijn srfem,
die hem bijna week maakte:
Ingezonden Mededeelingen
Het is verbazeaoi zoo'krachtig als
(i
1 ¥an Heuten's
sedert haar verschijning heeft medegewerkt tot verdere ver
breiding in alle lagen der maatschappij van bet gebruik van
cacao als dagelijksche drank. Te mag eigenlijk In geen enkel
huishouden ontbreken. De tijd dat cacao als een weelde
artikel werd beschouwd is voorbij. De voedende en op
wekkende eigenschappen gepaard met de goedkoopte van dit
krachtige fabrikaat maken RONA Cacao tot een onmisbaar
artikel van 'dagelijksch gebruik in eik gezin.
grospen in de Kamer geen weerstand
kunnen bieden.
Van de sociaal-democratische groep is
dat verklaarbaar. Zij toch beschouwt al
deze dingen als lapmiddelen; als tege
moetkomingen gedaan op afbetaling van
de groote rekening.
Van andere groepen is 'dit minder be
grijpelijk.
Wel begrijpelijk is het 'dat Tien zich
herhaaldelijk beroept op het amendement
De Visser, waarbij de eventueel© schade
door de risico-overdracht toegebracht aan
het invaiiditeitsfonds op rekening Wordt
gesteld Yan den Staat.
Die misstap verlokt tot 'meerdere mis
stappen in dezelfde richting.
Er is echter geen grond ora nu ook
mee te werken tot bet doen van verder©
misstappen. j
En de rechterzijde leent zich ook niet
daartoe. I
Ook niet al verwijt men haar, dat ze
bij al deze pogingen om „er meer uit te
halen" het zwijgen doet. Het strekt de
rechterzijde tot eer dat ze niet deel
neemt aan dezen wedloop."
Na nog te hebben gewezen op de
woorden van den Minister, die verklaarde
aMe amendementen, die de wet duurder
maken dan berekeningen toelaten* te zul
len afwijzen, eindigt de schrijver;
„Zeker, laat men het hart alleen spre
ken, dan zou men geneigd zijn in vele
opzichten verder te gaan dan het ont
werp doet.
Maar in ontwerpen als het besprokene
heeft men juist zorg te dragen, dat men
zich niet door de inspraken van het ge
moed laat leiden en verleiden."
Prof. Eerdrnan's „Roomsch gevaar".
Prof. Dir. B. JX Eerdmans heeft te
Rotterdam een lezing gehouden over
„Het Roomsche gevaar". Pater H. Bol-
sius, S. J., neemt hem daarover in de
Maasbode geducht onder handen. Hij
bewijst hem zijn alibi hij toont aan,
dat de prof. van Roomsche zaken niets
afweet, dat hij daarin niet thuis is. Aan
dat artikel orrüeenen wij het volgende.
Pater Bolsius gaat na het verslag van
de rede, zooals dat heeft gestaan in het
„Rott. Nieuwsblad" en zegt daar:
Ik vind daar: dat „de Roomsche pries
ters (in ons land) worden opgeleid in
afgesloten seminariën, waar ze dus van
de niet-Katholieke wetenschap totaal geen
kennis mogen en ook niet kunnen nemen,
valt licht te begrijpen." Dit geeft Prof.
Dr. Eerdmans als bewijs, dat de Room
sche geestelijkheid, van hooger hand, bui
ten het moderne leven wordt gehouden.
Woont d;e man nu op £e maan, of
op Mars, of op Jupiter? dat hij niet ziet
hoeveel zwartrokken, monniken en an
deren, de lessen onzer Universiteiten ijve
rig volgen, „college loopen", als hij diit
beter verstaat, en met hun doctorsbul
huiswaarts keeren! Is 7t hem door 't
hoofd gegaan, hoe hij zelf. als Rector
magnificus, aan zoo'n promotie zijn ze
gel heeft gehecht?
Zie, als zoo'n-hooggeleerde zulke feiten
niet kan ontkennen, omdat ze gedrukt
staan, en wel lilt het jongst verleden
Rose, ik ken de gevoelens, die gij
mij sdeeds hebt toegedragen.
Zij bleef zwijgen.
Hij ging voort:
Maar toch, waarom h'ebt ge u in
uw ongeluk niet tot mij gewend?
Zij schudde het hoofdj met een gebaar
van grenzelooze minachting en zeide:
Vraagt gij dat nog?
IHij vervólgde, terwjfl .hij zich meer
en meer opwond:
Ik weet het... en ik zéide bet
u zooëven nog... gij hebt altijd een
vooroordeel xegen mij gehad. Dat is\ het
gewone lot van hen, die beminnenzij
worden niet begrepen, al drukken zij
zich nog zoo openhartig uit. Zij trachten
wederliefde te vindfcn en zij worden af
gewezen. Op La Guyonnière, beken het
maar, hebt gij reeds' be.merkt, wat ik
voor u gevoelde, mijn oogen moeten het
,u gezegd hebben als zij* vol bewondering
op u rustten, want ik vond niets ter we
reld zoo schoon als ,u. Ik had toen inner
lijk een wensch gekoesterd, dien ik cnog
'niet durfde uitspreken. Gij waart me
juffrouw de Trémazan, en de dochter
van een graaf, ik wast de zoon.1. vin
wien? Van uw rentmeester, een soort
Van intendant, dat wil zeggen een ondTer-
ges(chikte. Ik had van u een woord van
jaar, hoe. kan ZTiooggeL dan todi in
Januari van dit jaar komen verklaren:
„Weet men daarbij, hoe de geestelijken
worden afgesloten gehouden van alle mo
dern leven, hoe z»j slechts kennis krijgen
van de gebeden en de leer tier Cerlty
dan begrijpt men tevens, wat het voor
een volk beteek ent, te zijn overgeleverd
aan zulke mannen, die zelf geen geeste
lijke verheffing kennen, van wit men
nooit eenige verruiming v^an den p»eest
heeft te verwachten."*
Laat mij hier ook eens zeggen: Weet
men nu, hoe die Prof. Dr. Eerdmans
zijn eigen geest en verstand weet weg
te bannen, hoe hij zijn eigen ondervin
ding, zijn eigen medewerking, tot op zulk
een „alibi" (of tot op zulk een afstand)
buiter zijn herinneringsvermogen terug
dringt, dan begrijpt men tevens, wat het
voor een vergaderd gehoor en voor de
latere lezers van een verslag beteekent,
té zijn overgeleverd aan zulke mannen
En van welk hemellichaam uit is er
door dien Hooggel. Prof. Dr. de mo
dernisten-eed bij gezien? „De modenis-
ten-eed, dien elk Roomsch priester thans
zweren moet", en die,, heel de geeste
lijkheid dwingt, al wat ze als waarheid
aanvaardt, te erkennen als komende niet
uit zich zelf, maar van buitenaf."
Ik voor mij heb dien modernisten-eed
ook gezworen, en zonder restricties of
jezuitische achterdeurtjes. Maar dat ik
nu van al wat ik als waarheid aanvaard
niets uit mij zelf mag noemen, is 5o,li
ter onzin! Ik neem als waarheid aan, en
verklaar voor heel de wereld, Paus en
Bisschoppen niet uitgesloten, dat ik ,;uit
mij zelf", en Volstrekt niet „van bui
tenaf" de overtuiging heb, en ze bij de
zen openhaar uitspreek, dat Prof. Dr.
Eerdmans, door zijn modernisten-eed-be-
spreking bewijst met zijn verstand en
zijn kennis van de zaak waar 't om gaat
op een zoodanig verafgelegen „aiibi" te
staan, dat de afstand van de aarde tot
Sirius, de schitterendste ster,, er nog
slechts een kleinigheid bij is. En toch
doet het snelreizende licht over dien af
stand meer dan drie jaren! Dus meer Ban
ver genoeg om voor 't gerecht, ook
van de publieke opinie vol te mogen
houden, dat hij niets heeft kunnen zien
van 't geen die Hooggeleerde als eer.
getuige is komen verklaren. Zijn ..ali
bi" is al te duidelijk, om nog iets aan
zijn getuigenis te hechten.
Wat Prof. Dr. B. D. Eerdmans uit
Leiden, over Paus Pius X ten beste gerit,
is ook stellig bezien uit een. ander zonne
stelsel dan het onze!
„De nieuwe paus echter.... komt uit
ue kringen der wricig A*etende Italiaan-
sche burgerij"Zeer zeker, dat is
waar! Maar wat bewijst het? Hoeveel
zeer- en hoog-geleerden zijn vrcag'er
voortgekomen, komen nu nog voort, en
zullen ook later voortkomen „uit de krin
gen der weinig wetende..., burgerij?"
Als ze daar in blijven.... nu jaMaar als
ze daar uit komen, zie dan pleit het eer
vóór dan tegen hen! Prof.'s geest was
„alibi" toen hij redeneerde uit de af
komst des Pausen, en weer heel Ver
„alibi" ook.
aanmoediging willen krjjgen, maar niets^
geen woord, geen teeken, geen blik,
geen glimlach.
„Ik had zoo gaarne willen sjpreken,
maar uw minachting legde mij het .zwij
gen op. Zij belette jnij evenwel niet,'
u met hart en ziel toegedaan te blijven,
bereid u alle offersi te brengen. Toen
hebben er gebeurtenissen plaats gehad,
die gij noch ik konden beletten. Het
land werd verscheurd, door den burgen-
oorlog, die alles, omverhaalde. Tegen
overgestelde meeningen bestreden elkaar
met betreurenswaardige heftigheid. Uw
vader en uw vrienden waren in het eene
kamp, ikik beken hetin het an
dere. Te Parijs, werd ik bekend' met
dingen, waarvan gij in Bretagne niets, af-
wisjt. Gij begaaft u in gevaar, onwetend
als gij waart omtrent de macht en de
wreedheid uwer vijanden. Ik was naar
Bretagne gegaan om u te >raarachu\ven,
u tot voorzichtigheid aan te manen en
u terug te houden van het begaan van
fouten, die noodlottige gevolgen na zich
moesten sJeepen, men heeft mij belas
terd, bes,cnuldigdj u te verraden.
(Wordt vervolgd.)
