to 'weede Blad, behoorende
Z ij De Leidsche Courant van j
tt laterdag 22 Febr. no. 1025. j
Dl: TWEE VRIENDEN.
Ingezonden Mededeelingen
Van houten's
RONA Cacao
nj
Grafstee nen en tarief poëzie.
(Ingezonden.)
Het Amsterdamsche Anlilariefwetcomi- ij
't is al herhaaldelijk gebieken, bestaat j
"•lc pientere menschen, die leuke dingen
'ar< thalen. Voorop staat mr, Bekker, die j
de N. R. Qt. den volke kond doet van j
steenhouwers-enquiete, die hij geihouc j
>n heeft en waaraan hij eene heele hoop j
«schouwingen vastknoopt, om te be-
lvv®ijzen, hoe dom deze regeering is. Die
jbeele bespreking van zijn stuk aou te
voeren, maar alleen willen wii even ji
ïao instippen, hoe pienter mr. Bekker doet
jor, als hij 't kjaar kan spelen, dr, A. j
litti jiyper als boeman er bij te halen. Zie
-V, j€r bet slot van zijn betoog. Voorali dat jj
an eeld van dien grafzerk met het mooie
W schrift kenmerkt den man van de „ge-
st lischte" taal.
,;Het geeft ze'.ls hoop, dat dese Minis-
rs met dr. A. Kuyper zoo langzamer-
itgfend zijn „te zeer overtuigd van de uit
leg mende uitkomsten, die de op handels-
>o; ebied tot dusverre bestaande orde van
b ken voor ons land heeft opgeleverd'
n niet eerst na wikken en wegen van
b$ [e omstandigheden en van. artikel voor
tikel in verband met de productie, den
tvoer, de consumptie en de productie
andere landen, er toe te willen over-
an ora van systeem te veranderen.
Zör dit onverhoopte waar zijn, dan
rajdlen de pQt. tegenstanders stellig
arne een grafzerk, waarin gebeiteld:
Ijer rast een aanslag; op 's lands wei-
b art", pree ent willen doen ten einde
i tarlefontwerp in het Departement van
11 wuiciën met statie bij te zetten.
Mr, J, H. a BEKKER»
(}e«refcirig van het Antl-T*riei*Comifcé.
't Is een wonderlijke zaak, dat een
deelte der Nederlandschc pers, sbaeds
at gaande op „neutraliteit", jn zake
belastingplannen van het ministerie
les behalve neutraal is. De tarief kwestie
een kwestie van staathuteiboudlcundii-
22 ii aard, die geheel buiten de politiek
lat; toch doet dat deel der pers precies,
iji; I dit Ministerie een aanslag op de lands-
elvaart gaat doen en timmert er op
niet ohl-erlei middelen, die aan de
yei edadhte girond geven, dat er meer anti-
ithie tegen het rechtsche Ministerie zelf
het spel 'is, dan 'liefde voor het
Iksbelang. Men toont zich waarlijk
e dein door het noodige, noodzakelijke en
lingende der ministerieele belastingplan-
mniet te willen inzien, maar men maakt
ï'cJi tevens bespottelijk door de weinig
isl rnstige middelen van bestrijding en te
reken, of het tot het volksfatsoen be-
lorde deze goed te keuren. Ten bewijze
abt een der zuideljvke bladen, de Litn-
trger Koerier, in zijn nummer 29 het
rc lgende aan:
„Speenhoff, de dakpan-poëet, is weer
ïo p het oorlogspad.
In een café-chantant te Amsterdam
aagt hy liederen voor van een gehalte,
t men beoordeelen kan naar het voir
e nde refrein:
jjOome Hein die is er bij,
„Hij leit in z'n kissie,
„Maar zijn spaarpot krijgen wij
,,Als gedaentenissie...."
Die hartverheffende poëzie dient echter
11 ichts bij wijie van hors d'oeuvre en
jj £p. Het menu zelf komt nog:
,Na de pauze" ('t is de Telegraaf die
vertelt) ,/n film met een treiiiroof,
'P Dord en doodslag. En dan de hoofd
stel van het program„Holland, pas
je zakken 1 of de schelling van minister
ilkman", politieke klucht van Speen-
r7' >ff. De heeren v n het anti-tarief-comité,
de aaal aanwezig, spitsen d.e ooren. Zij
Hen ongetwijfeld genoten hebben van
ze satire op 't veelbesproken belasting-
in. Jammer genoeg scheen het publiek
■li niet al te best te kunnen indeuken
den toekomstigen tijd. Want de poli-
ke „Glossen" gingen nogal vaak over
auditorium heen, in plaats van te
FEUILLETON.
Pompeus diende aan:
Burgeres, Laurette.
De dokter, die in berekeningen ver-
ept zat, sprong verheugd op.
Ha! Laat binnenkomen.
Bij stond op, kwam de bezoekster
gemoet en bood haar een stoel.
Dadelijk vroeg hij:
Welnu, hoe staan wij er bij?
Zij is mismoediger dan ooit.
Waarorp?
Begrijpt gij aal oiet? Alles loopt
IV tegen en mijn hulp brengt haar
niet vyardec, want ik geef haar adres-
0 op waar ik vooruit weet dat zij toch
slagen zal.
7! Zij heeft dus geen werk of be»
ticking gevonden?
7*. E^at is er immers aiet voor een
üsje zoo als zij.
Waarmee brengt zij haar tijd door?
Met de binnennaaisters, de mod'isr
1 en de kantwerksters af te loopen,
J'eral waar zij deakt dat men haar eenig
Vk zou kuanea geven.
knallen ah die bommen en pijlen van een
vuurwerk. Wanneer men de lasten der
tariefwet raaar eeret aan den lijve gevoeJd
heeft, 'zal men deze klucht weLlidht wat
meer waarxfeeren, dan thans het 'gevaS
was. Ook nu redde Speenhof! de situatie
door juist bijtijds ten tooneele te ver
schijnen en met'z'n bekend: „Kolkman!
Kolkman, met je snertbelastingplanhet
contact tusschen tooneel en toesdhou-
wersruimte te herstellen."
Prachtig, niet waar? En wat een poli
tieke zin, wat een ontwikkeling „hij de
kiezersmasse van „het intellect", boven
wier begrip zulke platitudes" nog gaan
Hieraan hebben wij alleen toe te roe-
gen de vraag, of het anti-tarief-comité
het met dergelijke „snertpoëzie" eens is.
Zoo ja, dan is het al heel treurig met de
antifcariefzaak gesteld!
Uit de Pers.
Uitstel van het tariefwetsontwerp.
De Standaard is het met het adf
vjes van „De Maasbode" om het ont-
werp-tariefwet Kolkman in de ten ein
de spoedende regeeringspieriode niet
meer in behandeling te nemen, niet eens
èn laat zich hierover in de volgende
woorden uit. i
Van meer dan één kant gaat 't ge>-
roep op, dat nu vanzelf het Tarief toch
een jaar later in den doofpot gaat. Zelfs
kan men zeggen, dat 't hierop yan Links
met voorbedachten rade wordt toege
legd. De obstructie, die thans, in d;e
Tweede Kamer reeds zoov.ele maanden
wordt volgehouden, schijnt zelfs, in
hoofdzaak door Tarief-schuwheid gemo
tiveerd te zijn. Het spreekt dus, van
zelf, dat de h eeren van de obstructie)
schier eiken dag hun oor te luisteren
leggen, of ©ok van Rechts niet eindelijk
een voornemen wordt aanbevolen, dat
Kolkman vpor heel deze vijfjarige pe
riode schaakmat zou zetten.
En heusdi, er is, in dit lokaao gebo-
ten, eai een enkele uit Rotterdam riep
ook van Rechts: Van 't jaar geen Tarief
tneer1
Dit nu verstaan we, vooral zoo een
Kamerlid zoo spreken gaat. Obs.tructie te
ondergaan is een hard gelag, te meer
daar het een kwaad is, .waartegen altoos,
nog geen kruid schijnt gewassen. Erger
jnog, een kwaad, waartegen Jen onzent
nog zelfs de stootkussens niet zijn aan
gebracht.
Ons Kamen-reglement is, er op inge
richt, dat wie obstructie voeren wil, des-
yereischt hieel de Kamer, meft bet Kabineft
incluis, in zijn macht heeft. De groote
fout is dan ook gewees.t, dat d£ meer
derheid in djen aanvang van deze vijf
jarige periode het Reglement niet ge
wijzigd heeft. Men deed| dit in Oosten-
rijk-Hiongarijie, en staat daar nu althans
iets s.terker. Hier daarentegen deed) men
niets. Slechts, een kleine wijziging te
veel later, op voorstel van .dr. Kuyper,
doorgegaan, ,en dat hielp iets. Maar dje
hoofdzaak toeft nog. En in de komen
de periode zal d,e anti-obstructieve ope
ratie met kracht zijn door te zetten, ook
al gaat er een half jaar mee heen.
Maar hoe hinderlijk die dpor niet9
getemperde obstructie ook zij, nooit mag
men ze van onze zijde in de hand1 wer
ken, en dit toch doet een ieder van
Rechts, die op dit oogenblik raad{t de
Tarief wet alvast op te bergen. Dit toch
Ss koren op den molen der obstructie-
fnakers.
Het kan zijn, dit geyen we toe, dat
de obstructie er in slaagt feitelijk den
tijd geheel zoek te brengen, en zoo ten
slotte de behandeling van d.e Tariefwet
onmogdijk maakt en afsnijdt. Reeds in
de derdie week van Mei gaat de Kamer,
j'.n het stembusjaar gemeenlijk naar huis.
Nog in Mei aan het Tarief te beginnen,
zou dwaasheid zijn. Zeer wel kan 'f er
dus op loopen, dat ook onzerzijds, een
spaak in 't wiel zal zijn te s,teken, en
dan natuurlijk geven we aan Links ge
wonnen spel.
Maar wat we in geen geval mogen
doen, is, om nu reeds, van onzen kant
voor uitstel van de Tariefwet te gaan
pleiten.
Op R-echts rust de plicht, om\vpl te
houden zoolang 't kan.
Politiek op de planken.
Onder dit opschrift lezen wij in On
ze Courant het volgende stukje:
Speenhof doet aan politiek.
Men weet wel, de bekende liedjes-
Zinger uit de plaatsen van avondver
maak, die o.m. de „Schutters van Am
sterdam" vereeuwigde.
De man rijst in waarde.
Een bekend gróót dagblacf neemt zijn
liedekens soms op, met de muziek er bij
en geeft ze een eereplaats. Zo oafs voor
heen een ander dagblad' wekelijks de
marktpreek van „Kokadorus" afdrukte.
De liberale 'kranten moeten dan ook
hebben het neusje van den zalm....
i! Speenhof heet tegenwoordig al „dioh-
ter-zanger" in dese 1
j De man reist nu 't vaderjand af, om
tegen de Tariefwet te zingen.
Ja, zelfs heeft hij een politieke klucht
j gemaakt: „Holland, pas op! je zakken!
of de schelling van Minister Kolkman".
Ook al tegen die Tariefwet.
De klucht ging dezer dagen voor 't
eerst in Amsterdam. De heeren van het
iAnti-tariefwet-comité waren er op aan
gekomen als 'n slagershond op 'n been-
j tje en zaten in de zaal, om te smulldn
yan Speenhof's spot.
Maar ziet... het pakte niet.
't Zat wel aardig in elkaar.
Het was wel Speenhof....
5 Maar 't onderwerp dééd het niet. Het
sloeg niet in.
De „Telegr." zegt er van:
„Jammer genoeg scheen het .publiek
'zich niet ai te best te kunnen indenkein|
in den toekomenden tijcf. Want de poli
tieke „Qloss.en" gingen nogal vaak over
het auditorium .heen, inplaats van te
knallen ate de bommen en pijlen ran
feen vuurwerk."
Duidelijker bewijs, hoe opgeschroefd
ien onwaarachtig die heele anti-tarief-
'beweging is, werd zelden gehoord. Zelfs
Speenhof, populair als .géén, weet er
zijn eigen j^lkje niét mee te boeien I
Eilacy... wat pu?
Eigenaardigheid.
In de N. Kerkr. Crt. schrijft C. het
volgende stukje, dat ongetwijfeld de
overweging wel waard is.
Sommige menschen beginnen eerst dan
belang te stellen in een ondernemin'g, aid,
zij op het punt staat te mislukken.
Sommige menschen interes;seeren zich
alleen voor maatschappelijke vraagstuk
ken, in zooverre de oplos.sjng, die ande
ren voorstaan, hun niet naar deir zin i's^
Sommige menschen bekommeren zich
alleen dan om het gebrek aan ontwikke
ling bij niet-kiezers, als,' er een uitbrei
ding van het kiesrecht in 't Ziofrt"te,'.
Sommige menschen tooncn zich vooral
dan groote voorstanders, der „matig
heid", als het gaat tegen afschaffing!
en geheel-onthouding.
Sommige menschen gevoelen alleen
dan de noodzakelijkheid van samenwer
king tuss,chen de verschillende standen
als de s.tand, waartoe zij behooren, in
het gedrang dreigt te komen.
Sommige menschen protesteeren al
leen dan tegen den „materialistisch en
geest onzer dagen", als het gaat over
de leniging der sociale nooden van het
volk.
Sommige menschen jammeren alleen
dan over het euvel der uithuizigheid!,
als het gaat om de uitbreiding onzer po
litieke en sociale organis.aties.
Sommige menschen klagen alleen dan
over de verstoring van de Zondagsrust,
als er sprake is van vergaderen op1 Zon
dag ter bevordering dép volksontwikke
ling.
Sommige menschen hechten alleen dan
waarde aan de uitspraken van verklaar
de tegenstanders,, als zij er winst uit
kunnen slaan in hun twistgeschrijf met
geestverwanten.
Vruchteloos?
Natuurlijk.
Burgeres Laurette zag er nogi goed
uit, met haar witte muts op de gepoe
derde haren, blozend gelaat, donker
blauw kleed en kanten fichu, over haar
breede borst gespeld.
De dokter vroeg verder
Wat denkt gij dus?
Ik denk dat het oogenblik geko
men is om uw rol van goeden genius te
spelen.
Hubert Nolan 'fronste de wenkbrau
wen.
Hij kende het karakter van Rose de
Trémazan.
Het spel was moeilijk, maar de prijs
was de inzet waard.
Nogmaals vroeg hij:
Dus is zij ten einde raad 1
Ik geloof het wel.
Wanhopig?
Wie'zou het in haar omstandighe
den niet zijn?
En wat antwoordde zij?
Niets.
Heeft zij schulden?
"^Neep^ zij betaalt iederen dag wat
zij verteert: zeer weinig trouwens.
Zijt gij al eeaigszins op vertrou
welijke» voet met haar?
Daar heb ik mij* uiterste best
De Week
In Het Buitenland.
De afgeloopen week brengt den over
zichtschrijver al in een zeer moeilijk
parket, doordat zij hem hoegenaamd geen
stof geeft voor het wekelijksche opstel.
De Balkarikwestie is zoo goed als fdood-
gepraat. Wiel komen er nog zoo nu en
voor gedaan, maar ik moet bekennen, dat
het mij nog slecht gelukt is. Zij is'zeer
terughoudend en spreekt niet meer dan
noodig is. Alles wat ik weet is, dat zij
wil werken voor haar brood, omdat zij
te trotsch is om iemand een dienst te
vragen en te godsdienstig om de hand
aan eigen leven te slaan.
Het is goed, zeide cie dokter, na
eenig nadenken. Ik zal komen.
Wanneer?
Van avond.
Hoe laat?
Acht uur. Ik kan niet veel tijd aan
haar bestedeB, want ik heb nog meer
te doen.
Hij nam een assignaat van honderd
franks uit een lade van zijn schrijftafel
en gaf dit aan Laurette met de woorden
Dien mij trouw, gij zult er u niet
over te beklagen hebben.
Hij deed zijn handlangster uitgeleidde
tcl'de deur, waar hij haar nog een laat
ste aanbeveling gaf:
Begrijp mij goed, zij mag met nie
mand anders in aanraking komen, zij
moet aan mij alleen haar redding te dan
ken hebben, het koste wat het wil.
Zij knikte hem glimlachend toe ten
te eken dat zij hem begreep.
Tot vanavond.
Nauwelijks was tij weg, of de deur
Er bestaat geen betere dagelijksche drank dan cacao.
Cacao is niet alleen opwekkend, ma«r tevens voedend
en zenuwsterkend. In goed gefabriceerde cacao vindt
men de juiste verhouding van vleeschvormende en vet-
vormende bestanddeelen. Over de geheele wereld wordt
daarom de waarde er van door de geneeskundigen erkend.
Voor volwassenen, maar vooral voor kinderen is cacao
een heilzame drank. RONA Cacao, gefabriceerd in de
Koninklijke Van Houten's Cacaofabriek is een krachtige
en toch in het gebruik zeer goedkoop© cacao.
dan een paar berichten, binnen, maar zélfs
dat gebrek aan quantiteit wordt niet door
de qualiteit vergoed. Dagelijks hoort men
er geschiedt niets. En is er eindelijk
een bericht gekomen, dat er iets gebeurd
is, dan wordt het den volgenden dag
door de tegenpartij tegengesproken, ja
zelfs hebben we deze week de grap be-
leefcj, dat een Turksch bericht door de
Turken zelf als leugenachtig wera ge
kwalificeerd. Wat dan te gelooven? Het
beste ië, dunkt ons, zich maar niet meer
te vermoeden over die kwestie en af te
wachten wat er nog van groeien zal. Het
waarschijnlijkst is, want geen van beiden
schijnt meer veel met vechten op te"
hebben, hervatting der vredesonderhan
delingen. Maar wanneer?
Ook de Bulgaarsch-Roemeensche kwes
tie ie er een, waarvan men niet weet of
het vieesch of visdh is. Bijna iederen dag
komen geruchten» dat Bulgarije tot geen
enkele concessie meer te bewegen is,
en dat, in dit geval, Roemenië birmenr
kort met geweld van wapenen zal nemen
waarop het meent recht te hebben. Doch
van den anderen kant hoort men aldoor
beweren, dat het zoo'n vaart niet loopen
zal» maar de mogendheden wel een "for
mule zullen weten te vinden om een ge
wapend treffen te voorkomen. W,e weten
echter, als de mogendheden zoo iets in
handen hebben, dan is het vooreerst nog
niet tot een goed einde gebracht. Wie
hebben het reeds voortdurend bij den
Balkanoorlog gezien. Als ook nu maar
niet de beide mogendheden, het wach
ten moede, handgemeen worden, vóór de
groote mogendheden nog goed en wel
weten wat er aan de hand is.
Van de presidentswisiseling in Frank
rijk is ook al niet veel te zeggen. Met
het gebruikelijke ceremonieel, men beeft
het lang en breed kunnen lezen, heeft
Raimond Poincaré zijn nieuwe ambt aan
vaard, daarbij,, waarschijnlijk tot zijn
groote ergernis, geassisteerd door den
scheidenden president, die .geen oogen
blik een „vive Fallières" tusschen de
daverende toejuichingen van 'den nieuwen
functionaris hoorde uitklinken.
Het enkele feit, waarvan nog iets te
memoreeren valt, is het meer rumoerige
heengaan van een president, Madero, die
in Mexico door zijn eigen partij werd
aan den dijk gezet, toen hij poogde zich
staande te houden tegen Diaz, die hem
in zijn hoofdstad de regeering betwistte.
Betrekkelijk lang nog heeft Madero,
nadat hij den ouden Porforio Diaz had
doen afzetten en het land uitsturen, zich
staande gehouden, in een landl, waar
over zijn zwakheid niet den scepter kon
zwaaien. Sinds het verdwijnen toch van
den ouden dictator heeft her land geen
rustig oogenblik gehad. Van alle kanten
werd Madero besprongen door lieden,
even begeerig als hij naar de teugels van
het bewind. Zapata, Orozco, Gomez, alle
maal generaals (wie is in Mexico niet
generaal?), maakten hem het leven zuur
doch tegen al dezen, die ver van zijn
hoofdstad opereerden'kon hij ziüh
staande houden. Diaz, een neef van den
vorigen president, probeerde het echter
niet lang geleden in de hoofdstad zelf.
Toen mislukte de toeleg echter, jen Ihij
werd gevangen gezet. Nu echter aan de
bewaking ontsnapt, waagde hij een
tweede kans, en de vraag bleef, niettegen
staande de halve stad reeds plat ge
schoten was, of het dezen keer zou ge
lukken, als niet de eigen partijgenooten
van Madero de gruwelen moede waren
geworden en zich van hem hadden mees
ter gemaakt. Huerta en Diaz hebben nu
een compromis gesloten. Nu blijft nog de
vraag, wie president zal worden, en ver
volgens or 'deze zach zal wéten te hand
haven en her land de vroegere rust terug
geven. V.
Weekpraatje.
't Is in dezen tiji geen toer om een
primeurtje, m.a.w. een n.euw couranten
berichtje te hebben. Verzin b»v. maar
'ns iets over de candidatuur van Dr.
De Visser. Daar is al zoo veel over ge
zegd, dat er nog wel iets bij kan. We
hebben gelezen: Dr. De Visser candidaat
Mn JJaarJ-Hi, Qjr.diJaJ: ih B d jj aven, ner
gens canaidaat, candidaat in Leiden, niiet
in Leiden, wel in Leiden, eindelijk...!,
Dr. De Visser heeft nóg geen beslissing
genomen. Diat laatste sdhijnt ons toe het
dichtst bij de waarheid te zijm. Onze Leid
sche afgevaardigde is een te verstandig
man om een besluit 'te nemen, als de
overeenkomst tusschen de drie coalitie
partijen nog niet gesloten is. Of die er
zal komen? l'k ben geen profeet, maar
durf toch wel antwoordenwis en waar
achtig, 'die zal er komen. iM^ar laten
we nog geduldig Cenigen tijd afwachten
en beter en verstandiger handelen dan
degenen, die de zaken vooruit loopen
en nu ai veronderstellingen maken en op
die veronderstellingen nu al ^aan bou
wen. Nog slechts korten tijd en ge zult
zien.,., de nieuw-gesloten, de nieuw-
bekrachdgde coalitie! Wat zullen wij. blij
zijn en wat zullen z ij vloeken, de gecon
centreerde partijen, die 't maar niet eens
kunnen wonden onder elkander, en ruzie
maken op de allerakeligste manier. Zij
zullen er de stuipen van krijgen, juist
zooals bij het luiden van een klok. Bij
het luiden van een klok? Daar zal ik
u 'ns meer van vertellen. Eenigen tijd
geleden schimpte de liberale pers, in al
hare schakeeringen, op een blaadje, dat
het gewaagd had te veronderstellen, dat
onze liberalen de kloosterlingen zouden
willen verdrijven. Haat tegen de Katho
lieken, welke liberaal zou. er zich aan
;bezondigen? Maar nu is het eigenaardige,
dat enkele dagen geleden een zékere
X. een ingezonden stukje in de „N. R.
Crt." heeft geschreven, om de Hinder
wet te hulp t'e roepen, teneinde het
„hinderlijk" Huiden van iklókken te ver
bieden. 'Die klokken, zoo schreef hij, aijin
„als signalen van een kerk, niets meer
dan een soort reclame". En dat is vree-
'selijk: reclame voor den godsdienst! A'ie
'tnu inog was voor een schouwburg of
een bioscoop, maar... voor den gods
dienst, dat is te erg. Is dat geen haat
tegen den 'godsdienst?
Neen, dan is het gedrag van 'den
werd opnieuw geopend.
Het ruischen van een zijden japon
over het tapijt deed zich hooren en fijne
reuk verspreidde zich in het vertrek.
Weer trad een bezoekster binnen,
maar ditmaal een, die zich niet liet aan
dienen.
Het was Lydie Manon.
Zij scheen in groote opgewondenheid
en zonder den dokter zelfs te groeten
riep zij met trillende stem
Weet gij wat er gebeurt?
Hij keek e enigszins verwonderd op en
antwoordde met de wedervraag:
Waar?
In de Nationale Conventie.
Neen, wat dan?
De eensgezindheid isi verbroken,
de leden zijn in twee vijandige partijen
verdeeld, dje elkander willen verslinden.
Dat waren zij al zoolang.
Hoor verder... Chabot, de gewezen
'monnik, die getrouwd is met d,e zusjter
van een Duitschen financier, isl gevan
gengenomen.
Waarvan wordt hij beschuldigd)?
Van samenspanning tegen de nar
tie. Hij wil de prinsen doen terugkeeren.
Wat mij betreft....
Zij wierp een blik door kamer
en, na zich overtuigd te hebben, dat alle
deur es gesloten waren, ging zij voort:
Wat mij betreft, ik zou er^geen be
zwaar inzien. Ik kan mij best begrijpen,
dat men genoeg krijgt v.an die saturnar
liën, van de godin d,er Rede, van de Ja-
icobijnen en van de - tricoteuses|. Men
spreekt ook van Danton en van nog
vele andere. Fouquier-Tinville zal het
weer druk krijgen. Wist gij het niet
Neen.
1 Er gingen dagbladloopers dpor de rue
Saint-Honoré en men kon hen duide
lijk hooren schreeuwen.
Lees „Le Père Duchespe" l Nieuwe
onthullingen ojntrent de schurken, die
het vaderland verkoopen aan Pitt en
Coburg. De goede burgers van patriot
ten zullen hen wel leeren dansen
Lydie Manon maakte Hubert er op
merkzaam op
Hoor maar, men roept het nieuws
al uit.
Zij voegde er bij:
Men zegt dat .Hébert, „vader Duches
ne", er ook slecht voor staat.
Hoe dat?
Hi! heeft Robespierre aangevallen
in zijn schotschrift en dat is er een,
die niets vergeeft.
(Wordt vervolgd.)
